ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΥΘΟΣ || mythos@eroticos.gr
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη σε μια οικογένεια που λάτρευε το τραγούδι. Από μικρή άκουγε Στέλιο Καζαντζίδη και Μανώλη Αγγελόπουλο.
Ένα μεσημέρι, ο αδερφός της την πήγε στον Ζαμπέτα κι εκείνος, ενθουσιασμένος από το ταλέντο της, την ανέβασε το ίδιο βράδυ για πρώτη φορά στο πάλκο δίπλα του, στα «Ξημερώματα». Ήταν η πρώτη φορά που εμφανιζόταν στο κοινό. Έκτοτε έχει συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα, τη χαρακτηρίζουν ως τη μεγαλύτερη «λαϊκή φωνή» και αποδεικνύει ακόμα πως η Θεσσαλονίκη γεννάει τις καλύτερες φωνές…
Γεννηθήκατε στη Θεσσαλονίκη.
Στην Ευζώνων. Η Θεσσαλονίκη τότε ήταν όμορφη. Γλυκιά και ήρεμη. Ό,τι και να σας πω, μόνο από φωτογραφίες πια μπορεί να καταλάβει την ομορφιά κανείς. Άλλες μνήμες, διαφορετικές, αθώες, άλλα χρόνια.
Είναι αλήθεια ότι ο αδερφός σας επέμενε να σας πάει στον Ζαμπέτα;
Ο αδερφός μου αγαπούσε κι αυτός το τραγούδι, όπως και η μητέρα μου. Με πήγε λοιπόν στον Ζαμπέτα και εκείνος την ίδια μέρα με πήρε στο μαγαζί. Εκεί ήταν η Βίκυ Μοσχολιού και κάπως έτσι ξεκίνησε η ζωή μου. Τότε μου φάνηκε και μένα απότομο. Ενώ μου άρεσε να τραγουδάω, να χορεύω σαν παιδί, σαν κοπελίτσα, δεν το περίμενα να γίνω τραγουδίστρια. Αλλά το πίστευε ο αδερφός μου.
Εσείς δεν θέλατε να πάτε;
Όταν μου είπε «Έλα ρε Πίτσα, πάμε να σε ακούσει ο Ζαμπέτας», του απάντησα «Άσε με Κώστα, τι να πάμε να κάνουμε;» Τελικά με έπεισε. Ήταν μεσημέρι, είπα ένα τραγούδι και το βράδυ με είχε στο μαγαζί να τραγουδάω. Το μαγαζί το λέγανε «Ξημερώματα». Από το τραγούδι που έλεγε η Μοσχολιού «Κοντά στα ξημερώματα».
Δεν είχατε άγχος;
Πού να ήξερα τότε από άγχος! Στεναχωριόμουν απλά που έπρεπε να φύγω από τη Θεσσαλονίκη και να κατέβω στην Αθήνα. Έκλαιγα 3 χρόνια. Αλλά στην αρχή ήμουν μικρή. Δεν έχεις δυναμικότητα από τις πρώτες μέρες της δουλειάς. Η εμπειρία και ο χρόνος σού δίνουν τη δυναμικότητα, αν το έχεις και στον χαρακτήρα σου. Καταρχήν πρέπει να δουλεύεις πολύ. Να είσαι στην ώρα σου. Να πιστεύεις σε αυτό που κάνεις χωρίς να παίζεις. Δεν θα είχα δουλειά αλλιώς, θα με έδιωχνε και ο Ζαμπέτας και όλοι στους οποίους δούλεψα. Αλλά εγώ ήμουν δουλευταρού. Ήμουν επίμονη. Πήγαινα πρώτη και έφευγα τελευταία. Όλα αυτά μετράνε. Ο χρόνος σε κάνει να έχεις τσαγανό, να προσπαθείς, σε κάνει ανταγωνιστικό και να προσπαθείς για το καλύτερο. Εγώ, δεν σου κρύβω, ακόμα προσπαθώ να γίνω καλύτερη. Να ξεπεράσω τον εαυτό μου. Κάθε μέρα. Δεν είπα ποτέ: «Εγώ; Που πέρασαν τόσα χρόνια και έχω τέτοια εμπειρία…» Δεν υπάρχουν αυτά για μένα. Κάθε μέρα, κάθε βράδυ προσπάθεια. Για να ξεπερνάς εσένα τον ίδιο. Δεν μπορείς αλλιώς. Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι αξιόλογοι δίπλα μας, που πρέπει να ξεπερνάμε τον εαυτό μας, να ανεβαίνουμε κάθε μέρα και ένα σκαλοπάτι. Αν ακόμα είμαι εδώ που είμαι, είναι γιατί ποτέ δεν είπα «έφτασα» και «τελείωσα». Όπου κι αν έφτασα, ό,τι κι αν έκανα, μικρό ή μεγάλο. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι κάθε μέρα προσπαθώ να τραγουδάω καλύτερα, να κάνω καλύτερες συνεργασίες, να ακούω, να ακούω, να ακούω και να σέβομαι πάνω απ’ όλα. Χωρίς να ακούς και να σέβεσαι δεν μπορείς να προχωρήσεις στη ζωή σου. Αυτοί που δεν το έκαναν αυτό, δεν υπάρχουν σήμερα. Έτσι ξέρω εγώ. Όποιος αγωνίστηκε υπάρχει.
Πόλυ Πάνου, Δημήτρης Μητροπάνος, Στράτος Διονυσίου
Έχω δουλέψει με όλα αυτά τα θηρία. Ήμασταν νεότεροι και ήταν μεγάλη εμπειρία να δουλεύεις μαζί τους. Υποχρεώνεσαι να γίνεις καλύτερος. Και βλέπεις μέσα από αυτούς τους μεγάλους ανθρώπους, που κι εσύ μεγαλώνεις μαζί τους, πόσο σημαντικός είναι ο καθένας και προσπαθείς να κάνεις το σωστό. Εγώ έχω την τύχη να έχω δουλέψει με όλα τα μεγάλα θηρία του τραγουδιού.
Ποιος σας συμβούλευε;
Κανένας. Δεν είχα κανέναν να με συμβουλέψει, γιατί και εργατική ήμουν και έκανα αυτό που πίστευα. Δουλειά ασταμάτητη. Χάρη δεν μου έκανε κανείς.
Δεν είναι περίεργο να μοιράζεστε με τον Στέλιο Διονυσίου την ίδια σκηνή;
Κοίταξε, τον Στέλιο τον έχω σαν παιδί μου. Δούλευα με τον Στράτο από το 1969 και μαζί ήταν και ο Πουλόπουλος. Μαέστρος τότε ο Πλέσσας. Πριν καν γεννηθεί ο Στέλιος, να φανταστείς. Είναι όπως νιώθεις με το παιδί σου. Φοβάσαι μην αρρωστήσει, μη στεναχωρηθεί. Άσε που νιώθω τόσο ευτυχισμένη να δουλεύω με τα παιδιά των συναδέλφων που δούλευα πριν! Ευλογημένη αισθάνομαι.
Και έτσι φτιάξαμε αυτή την υπέροχη παρέα. Με τον Χρήστο Νικολόπουλο, τον σπουδαίο μας συνθέτη. Εγώ τον λέω σπουδαίο παίχτη. Τον ξέρω από τότε που ήμασταν παιδιά και οι δύο. Και δουλέψαμε και χρόνια μαζί. Νιώθω σαν οικογένεια. Περνάμε υπέροχα, λέμε σπουδαία τραγούδια και προσωπικές επιτυχίες και του Χρήστου. Δουλέψαμε σε μια εξαιρετική σεζόν και έτσι θα πάμε και τον χειμώνα ξανά. Ένα θα πω, θα περάσει καταπληκτικά ο κόσμος. Γιατί περνάμε πρώτα εμείς ωραία. Αγαπημένα τραγούδια.
Από το φύλλο της THESSNEWS #53 (13/05/2017-14/05/2017)
