ΜΥΘΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

object(WP_Query)#1351 (55) { ["query"]=> array(1) { ["author_name"]=> string(6) "mythos" } ["query_vars"]=> array(65) { ["author_name"]=> string(6) "mythos" ["error"]=> string(0) "" ["m"]=> string(0) "" ["p"]=> int(0) ["post_parent"]=> string(0) "" ["subpost"]=> string(0) "" ["subpost_id"]=> string(0) "" ["attachment"]=> string(0) "" ["attachment_id"]=> int(0) ["name"]=> string(0) "" ["pagename"]=> string(0) "" ["page_id"]=> int(0) ["second"]=> string(0) "" ["minute"]=> string(0) "" ["hour"]=> string(0) "" ["day"]=> int(0) ["monthnum"]=> int(0) ["year"]=> int(0) ["w"]=> int(0) ["category_name"]=> string(0) "" ["tag"]=> string(0) "" ["cat"]=> string(0) "" ["tag_id"]=> string(0) "" ["author"]=> int(20) ["feed"]=> string(0) "" ["tb"]=> string(0) "" ["paged"]=> int(0) ["meta_key"]=> string(0) "" ["meta_value"]=> string(0) "" ["preview"]=> string(0) "" ["s"]=> string(0) "" ["sentence"]=> string(0) "" ["title"]=> string(0) "" ["fields"]=> string(0) "" ["menu_order"]=> string(0) "" ["embed"]=> string(0) "" ["category__in"]=> array(0) { } ["category__not_in"]=> array(0) { } ["category__and"]=> array(0) { } ["post__in"]=> array(0) { } ["post__not_in"]=> array(0) { } ["post_name__in"]=> array(0) { } ["tag__in"]=> array(0) { } ["tag__not_in"]=> array(0) { } ["tag__and"]=> array(0) { } ["tag_slug__in"]=> array(0) { } ["tag_slug__and"]=> array(0) { } ["post_parent__in"]=> array(0) { } ["post_parent__not_in"]=> array(0) { } ["author__in"]=> array(0) { } ["author__not_in"]=> array(0) { } ["search_columns"]=> array(0) { } ["ignore_sticky_posts"]=> bool(false) ["suppress_filters"]=> bool(false) ["cache_results"]=> bool(true) ["update_post_term_cache"]=> bool(true) ["update_menu_item_cache"]=> bool(false) ["lazy_load_term_meta"]=> bool(true) ["update_post_meta_cache"]=> bool(true) ["post_type"]=> string(0) "" ["posts_per_page"]=> int(18) ["nopaging"]=> bool(false) ["comments_per_page"]=> string(2) "50" ["no_found_rows"]=> bool(false) ["order"]=> string(4) "DESC" } ["tax_query"]=> object(WP_Tax_Query)#2909 (6) { ["queries"]=> array(0) { } ["relation"]=> string(3) "AND" ["table_aliases":protected]=> array(0) { } ["queried_terms"]=> array(0) { } ["primary_table"]=> string(10) "wpds_posts" ["primary_id_column"]=> string(2) "ID" } ["meta_query"]=> object(WP_Meta_Query)#2910 (9) { ["queries"]=> array(0) { } ["relation"]=> NULL ["meta_table"]=> NULL ["meta_id_column"]=> NULL ["primary_table"]=> NULL ["primary_id_column"]=> NULL ["table_aliases":protected]=> array(0) { } ["clauses":protected]=> array(0) { } ["has_or_relation":protected]=> bool(false) } ["date_query"]=> bool(false) ["queried_object"]=> object(WP_User)#3198 (8) { ["data"]=> object(stdClass)#3197 (10) { ["ID"]=> string(2) "20" ["user_login"]=> string(6) "mythos" ["user_pass"]=> string(34) "$P$BXk4qfIljMPeM5rQXpiVccA40xGobv0" ["user_nicename"]=> string(6) "mythos" ["user_email"]=> string(18) "mythos@eroticos.gr" ["user_url"]=> string(0) "" ["user_registered"]=> string(19) "2021-05-28 10:59:42" ["user_activation_key"]=> string(0) "" ["user_status"]=> string(1) "0" ["display_name"]=> string(25) "ΜΥΘΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ" } ["ID"]=> int(20) ["caps"]=> array(1) { ["website_admin"]=> bool(true) } ["cap_key"]=> string(17) "wpds_capabilities" ["roles"]=> array(1) { [0]=> string(13) "website_admin" } ["allcaps"]=> array(60) { ["adrotate_ad_delete"]=> bool(true) ["adrotate_ad_manage"]=> bool(true) ["adrotate_group_delete"]=> bool(true) ["adrotate_group_manage"]=> bool(true) ["cfdb7_access"]=> bool(true) ["create_users"]=> bool(true) ["delete_others_pages"]=> bool(true) ["delete_others_posts"]=> bool(true) ["delete_pages"]=> bool(true) ["delete_posts"]=> bool(true) ["delete_private_pages"]=> bool(true) ["delete_private_posts"]=> bool(true) ["delete_published_pages"]=> bool(true) ["delete_published_posts"]=> bool(true) ["delete_users"]=> bool(true) ["edit_dashboard"]=> bool(true) ["edit_files"]=> bool(true) ["edit_others_pages"]=> bool(true) ["edit_others_posts"]=> bool(true) ["edit_pages"]=> bool(true) ["edit_plugin_filter"]=> bool(true) ["edit_plugin_filters"]=> bool(true) ["edit_plugin_group"]=> bool(true) ["edit_plugin_groups"]=> bool(true) ["edit_plugins"]=> bool(true) ["edit_posts"]=> bool(true) ["edit_private_pages"]=> bool(true) ["edit_private_posts"]=> bool(true) ["edit_published_pages"]=> bool(true) ["edit_published_posts"]=> bool(true) ["edit_users"]=> bool(true) ["level_0"]=> bool(true) ["level_1"]=> bool(true) ["level_10"]=> bool(true) ["level_2"]=> bool(true) ["level_3"]=> bool(true) ["level_4"]=> bool(true) ["level_5"]=> bool(true) ["level_6"]=> bool(true) ["level_7"]=> bool(true) ["level_8"]=> bool(true) ["level_9"]=> bool(true) ["list_users"]=> bool(true) ["manage_categories"]=> bool(true) ["manage_links"]=> bool(true) ["manage_options"]=> bool(true) ["moderate_comments"]=> bool(true) ["promote_users"]=> bool(true) ["publish_pages"]=> bool(true) ["publish_posts"]=> bool(true) ["read"]=> bool(true) ["read_private_pages"]=> bool(true) ["read_private_posts"]=> bool(true) ["remove_users"]=> bool(true) ["unfiltered_html"]=> bool(true) ["unfiltered_upload"]=> bool(true) ["upload_files"]=> bool(true) ["ure_manage_options"]=> bool(true) ["wpcf7_edit_contact_forms"]=> bool(true) ["website_admin"]=> bool(true) } ["filter"]=> NULL ["site_id":"WP_User":private]=> int(1) } ["queried_object_id"]=> int(20) ["request"]=> string(303) "SELECT SQL_CALC_FOUND_ROWS wpds_posts.ID FROM wpds_posts WHERE 1=1 AND (wpds_posts.post_author = 20) AND ((wpds_posts.post_type = 'post' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled'))) ORDER BY wpds_posts.post_date DESC LIMIT 0, 18" ["posts"]=> &array(18) { [0]=> object(WP_Post)#3017 (24) { ["ID"]=> int(6823) ["post_author"]=> string(2) "20" ["post_date"]=> string(19) "2019-05-05 22:23:37" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2019-05-05 19:23:37" ["post_content"]=> string(14049) "συνέντευξη στον ΣΤΑΥΡΟ ΜΥΘΟ || mythos@eroticos.grΈτσι απλά… Όπως τότε.. Γραμμένα καλλιγραφικά με στυλό διαρκείας στη ράχη μιας κασέτας, στολισμένης με αυτοκόλλητα άστρα και καρδιές.… Πότε αντιγραμμένα από το ραδιόφωνο, πότε χαρισμένα, πότε αγορασμένα με το χαρτζιλίκι ενός μήνα… Υπογραμμισμένα κι αφιερωμένα ειδικά, για μεταμεσονύκτιες μοναχικές ακροάσεις ή κοινωνικές συναναστροφές με αγαπημένους...Νατάσσα, η είδηση νομίζω δεν είναι ο τίτλος της φετινής σου παράστασης αλλά ότι φέτος ανεβαίνεις πάνω στη σκηνή με ένα πρόγραμμα που δεν περιλαμβάνει κανένα σας τραγούδι αλλά ένα πρόγραμμα βασισμένο σε τραγούδια άλλων... Δεν είναι ρίσκο;Νομίζω ότι είμαι τυχερή. Είμαστε τυχεροί. Μας τιμά να μπορούμε να είμαστε σε αυτήν τη φάση. Από επίπεδο εμπορικότητας και συνθηκών. Και να μπορούμε βέβαια να ρισκάρουμε και να κάνουμε πράγματα που μας ξεβολεύουν. Και λέω ότι μας τιμά, γιατί αυτό για μένα σημαίνει καλλιτέχνης. Ο ιδανικός καλλιτέχνης που θα θέλαμε να γίνουμε είναι ένας άνθρωπος αεικίνητος, που ρισκάρει, που κάνει λάθη. Είναι σημαντικό να παίρνεις ρίσκα σε αυτό είναι η ψυχή σου, η έκφραση σου αλλά και η δουλειά σου. Κι ας μη κρυβόμαστε. Το πιο σημαντικό είναι να προκαλέσεις στους ακροατές σου μια έκπληξη. Γιατί αυτό κρατάει μια φλόγα ενεργή, δυνατή.Άρα μιλάμε για εκπαιδευμένο κοινό. Που μπορεί να δεχτεί από την Μποφίλιου τις επιλογές της και να τις στηρίξει...Επειδή όλο αυτό το φτιάξαμε μόνοι μας, με τη δική μας αισθητική και τα δικά μας κριτήρια νομίζω ότι ο κόσμος έμαθε ν ακούει τη μουσική μας με τον τρόπο που τους την παρουσιάζουμε. Έχω την πεποίθηση ότι με τα χρόνια αν αλλάζαμε κάτι σε αυτό, αν παίζαμε για παράδειγμα το ίδιο πρόγραμμα με την προηγούμενη χρονιά, ο κόσμος θα έλεγε ‘γιατί έκαναν τα παιδιά το ίδιο πρόγραμμα;’. Ενώ σε άλλους καλλιτέχνες μπορεί να μην υπάρχει αυτή η απαίτηση, από μας νομίζω ότι τους μάθαμε να απαιτούν κάθε φορά να προτείνουμε κάτι νέο. Ακόμα κι αν είναι κάτι που δεν θα πετύχει. Δεν ξέρω αν είναι σωστή η λέξη, εκπαιδεύσαμε τον κόσμο, τους μάθαμε να αγαπάνε αυτό που είμαστε εμείς, στον πυρήνα μας.Τι υπάρχει στον πυρήνα σας, δηλαδή;Αυτό που είμαστε είναι η αισθητική, είναι οι απόψεις, είναι οι θέσεις, είναι η στάση απέναντι στη μουσική. Άρα όταν έχεις δείξει στους ανθρώπους ότι συνέχεια προσπαθείς να κάνεις κάτι διαφορετικό περιμένουν αυτό από σένα. Και γι’ αυτό και το σέβονται.Σας βγήκε όμως…Δεν το είχαμε υπολογίσει κιόλας να σου πω την αλήθεια (γέλια). Το κάναμε σαν κάτι outsider, κάτι σαν διαφορετικό, γι αυτό και στην Αθήνα διαλέξαμε τον Πειραιά, ένα μικρότερο μαγαζί σε σχέση με αυτά που παίζουμε τόσα χρόνια, το σκεφτήκαμε σαν ένα B side project και τελικά έγινε… πυρηνικό στο αποτέλεσμα.Εσύ δεν είχες άγχος ότι ο κόσμος που θα έρθει θα θέλει να ακούσει έστω και ένα τραγούδι σου;Αδιανόητο άγχος. Έτσι ξεκίνησε όμως. Το φτιάξαμε στην αρχή με απίστευτο άγχος. Όταν κάνεις τόσα χρόνια παραστάσεις με τραγούδια δικά σου, που τα ξέρει η μπάντα σου, είναι στο προσωπικό dna σου, με αυτά έχεις συστηθεί και μ’ αυτά σε έχει γνωρίσει ο κόσμος, ξαφνικά κάνεις ένα πρόγραμμα με 40 τραγούδια, που δεν τα έχεις ξαναπεί ποτέ, δεν τα έχεις βάλει ποτέ στη σειρά, δεν ξέρεις πως να το κάνεις αυτό... Ο μόνος μπούσουλας και το μόνο κριτήριο είναι το δικό σου προσωπικό γούστο. Αυτό το πρόγραμμα ξεκίνησε αυτοαναφορικά. Γράψαμε σε ένα χαρτί ο καθένας τι μας συγκινεί και γιατί. Γράψαμε τραγούδια αράδες και από δίπλα ιστορίες. «Το άκουσα σε αυτήν την ηλικία και μου είχε προκαλέσει αυτό. Θυμάμαι που πήγαινα σχολείο και με είχε συγκινήσει γιατί ζούσα αυτό». Από αυτόν τον κουβά με τα τραγούδια διαλέξαμε τα κοινά μας στοιχεία. Και εκεί που κάτι ήταν τόσο προσωπικό έγινε κοινό μας στοιχείο.. Αυτό ήταν η μεγάλη επιτυχία του live. Και διαπιστώσαμε πόσες κοινές αναμνήσεις έχουμε και το πόσες σπίθες μέσα μας. Και περιμένουμε την κατάλληλη αφορμή για να ανάψουν.Στην αρχή όταν ερχόταν ο κόσμος ξέρεις, ερχόταν διστακτικά. Με τσαμπουκά. Με το στυλ, δεν θα μας πεις τα δικά σου τραγούδια; Τόσα χρόνια μας πρήξατε να τα μάθουμε, να τ’ αγαπήσουμε και τώρα μας κάνεις αυτήν την αλητεία; (γέλια). Μετά όμως μπαίνοντας στο κλίμα, γιατί αυτό σου προκαλεί αυτό το live, χαλαρώνεις και σε παίρνει μαζί σου. Σε καλύπτει.Όταν ήσουν μικρή έγραφες σε κασέτες τραγούδια από το ραδιόφωνο;Βέβαια και έβαζα τίτλο «ελληνικά διάφορα» και «ξένα διάφορα»! Και τις έχουμε βάλει και στο σκηνικό. Ξέρεις τι νομίζω; Είναι αυτό που είπες και εκεί γυρνάμε τελικά. Όταν έχεις πείσει τους ανθρώπους ότι κάτι το κάνεις από την καρδιά σου και είναι αληθινό, ο κόσμος αυτό το αισθάνεται και το καταλαβαίνει. Και αγκαλιάζει αυτήν την προσπάθεια.Να σου πω κάτι; Η πρόθεση μας ήταν αγάπη, ειλικρίνεια, τρυφερότητα. Ήταν μια επιθυμία μας να βουτήξουμε ξανά σε έναν τρόπο που ακούγαμε την μουσική μας πιο αθώο. Αυτά που αγαπούσαμε, που γράφαμε τις κασέτες μας και όλο αυτό έχει μια αθωότητα. Σε αυτό λοιπόν το περιβάλλον το κοινό νιώθει μια ασφάλεια. Και επειδή έχει και μια αθωότητα που λέει ότι έχουμε δουλέψει σε αυτό που δίνουμε στον κόσμο, δεν κάνουμε αρπαχτές, δεν είμαστε καιροσκόποι. Ούτε είπαμε ποτέ, τώρα ήρθε η επιτυχία, πάμε να κάνουμε ότι θέλουμε. όχι. Ανακινεί συζήτηση, αναμνήσεις και φεύγοντας ο κόσμος έχει επιστρέψει σε μια εποχή πιο αθώα.Η επιλογή των τραγουδιών, όμως, σταματά κάπου χρονολογικά ή κάνω λάθος;Υπάρχει κάτι σε όλο αυτό που είναι κοινωνικοπολιτικό και για μένα είναι και εξαιρετικά σοβαρό σε σχέση με αυτό το πρόγραμμα. Τα τραγούδια σταματάνε το 2002. Χρονολογικά. Είναι μια εποχή που θυμόμαστε όλοι πιο ανάλαφρα. Ειδικά η δική μας γενιά. Είναι η εποχή που είμαστε στο σχολείο, είμαστε ευθύνη κάποιων άλλων, τα πράγματα φαίνονται ανθηρά. Είμαστε σε μια εποχή που το μέλλον μοιάζει να είναι έτοιμο να διαγραφεί λαμπρό. Κάτι που η δική μας γενιά τα τελευταία χρόνια το έχει ξεχάσει. Δεν ξέρουμε πως μοιάζει αυτό το συναίσθημα πια. Να νιώθουμε ανάλαφροι, ότι όλοι οι δρόμοι είναι ανοιχτοί. Εγώ δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που το ένιωσα.Γι’ αυτό, λοιπόν, η επιλογή;Με αυτό το πρόγραμμα το θυμήθηκα. Γιατί μπήκα σε αυτόν τον εαυτό. Στον εαυτό που πίστευα ότι όλο ο κόσμος μου ανήκει. Γιατί έχω όνειρα και θα τα πραγματοποιήσω. Πιστεύω ότι αυτό το συναίσθημα με το τέλος του προγράμματος σου, γεννιέται στη ψυχή. Λειτουργεί λυτρωτικά. Και φυσικά το τελευταίο και επίσης σημαντικό. Τότε ακούγαμε μουσική. Φτιάχναμε τετράδια που γράφαμε τους στίχους. Είχαμε εντελώς διαφορετική σχέση με τα τραγούδια. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι δεν θ ανοίξω τον δίσκο η τα cd να διαβάσω τους στίχους και να μην τραγουδήσω από πάνω. Να πιάσεις το χαρτί, να δεις τις φωτογραφίες. Πόσες φορές τα βάζαμε στο repeat, τα γράφαμε πάνω στα θρανία, ταυτιζόμασταν με τα τραγούδια και ερχόμασταν σε μια σχέση που δυστυχώς σήμερα δεν προλαβαίνουμε.Μετά από χρόνια, και βουτώντας στη δημιουργία ενός νέου κύκλου τραγουδιών, νιώσαμε την ανάγκη να πάρουμε μια μικρή απόσταση από το προσωπικό μας ρεπερτόριό, να επιστρέψουμε στην εποχή της πιο αθώας σχέσης μας με τη μουσική και να θυμηθούμε όλα τα τραγούδια-σταθμούς που μας διαμόρφωσαν.Εκπλήσσοντας λοιπόν ακόμα κι εμάς τους ίδιους, φτιάξαμε ένα πρόγραμμα φόρο τιμής στους δημιουργούς και τους δίσκους της ελληνικής δισκογραφίας που μας έμαθαν να αγαπάμε τη μουσική και τους ανθρώπους της.Από το ελαφρό και το λαϊκό τραγούδι έως τους μεγάλους συνθέτες της δεκαετίας του ‘60 και από τους πιο τρυφερούς δίσκους των ‘80ς και τους τραγουδοποιούς της δεκαετίας του ’90, βάλαμε στο τραπέζι τραγούδια ετερόκλητα που συνθέτουν το μωσαϊκό μιας χώρας που δεν ξέρει να ζει χωρίς να τραγουδά, με μόνο άξονα τη συλλογική συγκίνηση, τα κοινά σημεία αναφοράς και το καθαρό συναίσθημα.Αυτή η σειρά παραστάσεων, σα μια ζεστή βραδιά στο σαλόνι του σπιτιού μας,  έχει έναν στόχο: να ξαναθυμηθούμε ποιοι είμαστε και να το τραγουδήσουμε παρέα.Από το φύλλο της THESSNEWS #153 (13/04/2019-14/04/2019)" ["post_title"]=> string(78) "Ν. Μποφίλιου στην ThessNews: «Ελληνικά διάφορα»" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(42) "n-bofiliou-stin-thessnews-ellinika-diafora" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-06-16 13:53:47" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-06-16 10:53:47" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=6823" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [1]=> object(WP_Post)#3016 (24) { ["ID"]=> int(5883) ["post_author"]=> string(2) "20" ["post_date"]=> string(19) "2018-05-13 19:40:39" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-05-13 16:40:39" ["post_content"]=> string(33092) "Στείλσυνέντευξη στον ΣΤΑΥΡΟ ΜΥΘΟ || mythos@eroticos.grΚάπου στον Κεραμικό, σε μια ήσυχη γειτονιά, εκεί που συχνάζουν υπέροχοι άνθρωποι, μπορεί να πετύχεις και τη Δήμητρα Γαλάνη. Ανάμεσα στα σκυλιά της, ένα πιάνο, αμέτρητους δίσκους και τις μνήμες της. Τόσο μακρινές και ταυτόχρονα τόσο δίπλα της. Ανοίγει το σπίτι της, την καρδιά της και μιλάει για το παρελθόν, το σήμερα και τους ανθρώπους που χωράνε στις φωτογραφίες της ζωής της. Η Δήμητρα Γαλάνη ήταν, είναι και θα παραμείνει σίγουρα ένας υπέροχος άνθρωπος.Με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη πώς έδεσε πάλι;Ήθελα να τον δω πάλι. Και διαφορετικά. Να τον ακούσω να λέει και άλλα πράγματα. Στην αρχή ήταν χαλαρός και δεκτικός, ξέρεις δεν είναι όλοι οι συνάδελφοι έτσι. Να του πεις ότι θα πάρουμε με την μπάντα κάποια δικά σου τραγούδια, θα τα πειράξουμε, θα «τζαμάρεις» μαζί με τους μουσικούς και να δεχτεί κατευθείαν. Αυτό ήθελα να είναι και η πρώτη εικόνα πάνω στη σκηνή. Ο Μιχάλης, να το ξέρεις, δεν ήρθε μόνο για μένα. Ήρθε και για την μπάντα.Αν δεν υπάρχει αλληλοσεβασμός, δεν μπορεί να πετύχει αυτό.Υπάρχει μια αλληλοεκτίμηση. Εγώ του συμπεριφέρθηκα έτσι του Μιχάλη όταν πρωτοξεκινούσε στον «Ζυγό». Όχι τώρα, που είναι φτασμένος και ένας σταρ. Απλά τώρα έχω χαρά που ζω μαζί του τη δεύτερη βόλτα του. Την ενήλικη. Είναι μια εκκίνησή του πάλι αυτή. Θα σου πω όμως κάτι. Αλίμονο στον καλλιτέχνη που θα συνεργαστεί με ανθρώπους που δεν είναι σε ταλέντο επί ίσοις όροις. Είναι σαν να πας να βάλεις δυο υφάσματα διαφορετικά μαζί. Μια κουρελού με ένα μετάξι. Δεν «δένει» με καμία φαντασία.O Μιχάλης ήταν icon;Φυσικά. Δεν ήταν όμως η κατασκευή του αυτή. Να σου πω κάτι που έχει ενδιαφέρον. Τα Icon δεν είναι απαραίτητο να έχουν μεγάλο ταλέντο. Ο Μιχάλης είναι όμως μεγάλο ταλέντο. Καλός μουσικός και γράφει υπέροχα τραγούδια. Το ότι έγινε icon ήταν άλλη ιστορία. Ήταν πιτσιρικάς, ήταν η στιγμή του και έγινε ένα μεγάλο μπραφ τότε. Τώρα πιστεύω, στην πιο ώριμη εκδοχή του, θα είναι ένας δρομέας μεγάλης απόστασης.Είπατε κάποια στιγμή «Τα icon πολλοί τα θαυμάζουν, λίγοι θέλουν να γίνουν».Ναι, ας μη γελιόμαστε τώρα. Μη λέμε χαζά, οποιονδήποτε καλλιτέχνη και να ρωτήσεις αν θέλει να έρθει σε αυτό το σημείο που θα ζήσει την απόλυτη αποθέωση, ναι θα σου πει. Πρέπει να είναι βλάκας για να πει όχι. Μπορεί να το σνομπάρει, αλλά ναι θα σου πει. Αλλά αυτό είναι βαρύ πράγμα και έχει τίμημα. Ο καλλιτέχνης πρέπει να χαίρεται όταν κρατάει τη φήμη και τη διασημότητά του σε ένα επίπεδο υγιές, χωρίς να υπάρχει αυτή η υστερία από τον κόσμο. Συνήθως η υστερία μετά έχει απίστευτη πτώση. Πρέπει να έχεις μεγάλη αξία για ν’ αντέξεις τέτοιο χτύπημα στο κεφάλι. Είναι σαν να σου πετάνε 5 τόνους και να πρέπει να τους σηκώσεις.Κι αν δεν μπορείς να τους σηκώσεις; Αν δεν μπορείς να διαχειριστείς αυτήν την υστερία;Α, το έχουμε δει πάρα πολλές φορές όλο αυτό. Συνέβη σε κόσμο που δεν μπόρεσε να το διαχειριστεί και εξαφανίστηκε μετά. Γιατί αυτό έχει μια διάρκεια. Συγκεκριμένη. Όσο αντέχει το κάθε «προϊόν», ας μου επιτραπεί ο όρος. Είναι όπως με την τηλεόραση. Που διαφημίζει ένα προϊόν hot και μετά εξαφανίζεται.Οι εταιρείες το φτιάχνουν το προϊόν; Οι μάνατζερ;Πρόσεξε, δεν είμαστε στη χώρα που οι μάνατζερ έχουν τέτοια δύναμη. Οι εταιρείες παίξανε μεγάλο ρόλο, αλλά είναι και θέμα κατασκευής. Αν ανήκεις σε αυτήν τη στόφα. Εγώ, για παράδειγμα, δεν το έχω. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα ποτέ να γίνω pop idol.Η τηλεόραση δεν έχει αυτή τη δύναμη;Δεν ξέρω αν μπορεί να το κάνει… Θα σε πάω σε άλλες εποχές, που τα media δεν ήταν τόσο δυνατά... Τόλης Βοσκόπουλος. Δεν μπορείς να πεις ότι είναι μια κατασκευή των εταιρειών. Ήταν ένα icon που άντεξε μέσα στα χρόνια. Ήταν είδωλο στην εποχή του και ακόμα τον αγαπάει ο κόσμος. Παρέμεινε στη συνείδησή του δυνατά.Η Δήμητρα Γαλάνη έχει μια σταθερή πορεία. Πώς δεν πέρασε από την υστερία;Όχι δεν το είχα αυτό. Μπορώ να θυμηθώ όταν ξεκινούσα στα νιάτα μου με τον Μητσιά, που τα παιδιά τα νέα μας αγαπούσαν. Αλλά ήταν αλλιώς. Είχαμε χούντα, οι φοιτητές στα Πανεπιστήμια, δεν ήταν αυτό το μαζικό πράγμα. Άλλωστε τα είδωλα τότε δεν γινόντουσαν έτσι σε μια νύχτα. Και θα σου πω κάτι να το θυμάσαι πάντα. Στο τέλος, γίνεσαι αυτό που πραγματικά βαθιά μέσα σου θέλεις. Που μερικές φορές και εσύ ο ίδιος δεν ξέρεις τι είναι αυτό, στην πορεία όμως καταλαβαίνεις ότι κάλεσες το κοινό που ήθελες να σε ακούει. Αν το βάλεις κάτω να βρεις ποιο είναι το κοινό που ακούει τη Γαλάνη, θα δεις ότι είναι απ’ όλες τις τάξεις, απ’ όλα τα είδη και επίπεδα ανθρώπων, ένας ανθός. Η καλή ποιότητα όλων των τάξεων. Το όμορφο της ιστορίας είναι ότι δεν έχουν πάψει νεότερες ηλικίες να ενσωματώνονται.Πώς έγινε αυτό;Η πρόθεσή μου εμένα ήταν να ζήσω μέσα στη μουσική. Δεν είχα πρόθεση να γίνω ένας σταρ. Φανταζόμουν τον εαυτό μου μουσικό. Δεν έκανα αυτό που κάνουν όλα τα παιδάκια με ένα μικρόφωνο στον καθρέφτη να τραγουδάω. Εγώ φανταζόμουν μια μεγάλη ορχήστρα, ότι έχω γράψει μουσική για τον κινηματογράφο, έκανα τέτοιες μυθολογίες στο κεφάλι μου σαν παιδάκι. Δεν φανταζόμουν τη Γαλάνη ντυμένη με χρυσές παγέτες και να τραγουδάει. Και όσο περνάνε τα χρόνια, η πρόθεσή μου είναι ακόμα πιο καθαρή.Η αποθέωση;Ήρθε και η αποθέωση. Δεν υπάρχει όμως μεγαλύτερη αποθέωση  από το να μου λέει ένας νέος άνθρωπος ότι ακούει τη μουσική μου. Η αποθέωση για μένα είναι στο finish. Στην κατάληξη. Ούτε στην αρχή ούτε στη μέση. Στην κατάληξη, όποτε είναι αυτή. Γιατί κάποια στιγμή θα είναι. Αυτό είναι η πεμπτουσία μιας καριέρας. Εγώ τραγουδάω 47 χρόνια... Αυτό που μου έρχεται πίσω από τον κόσμο σε επίπεδο σεβασμού και εκτίμησης είναι αυτό που ονειρευόμουν πάντα.Υπάρχει πάντα το «τέλος» σαν σκέψη;Εγώ ήθελα πάντα να κλείσω τα μάτια μου στη μουσική. Και εύχομαι να με βοηθήσει ο Θεός να γίνει έτσι. Μπορεί να μην είμαι απαραίτητα πάνω στη σκηνή να τραγουδάω, αλλά θα είμαι μέσα στη μουσική. Θα γράφω, θα παίζω, θα στήνω, θα είμαι δίπλα σε νέους ανθρώπους να μεταδώσω όλα αυτά που ξέρω.Είστε έτοιμη για το τέλος δηλαδή;Είμαι έτοιμη εδώ και πολλά χρόνια. Άρχισα να σκέφτομαι όλα αυτά τα πράγματα απ’ όταν ήμουν 40. Πριν 25 χρόνια. Άρχισα να σκέφτομαι πώς θα φέρω έτσι τα πράγματα ώστε να είμαι στα πράγματα με κάποιον τρόπο. Έτσι προέκυψε και η μουσική μου δραστηριότητα, η μουσική που έγραψα για ταινίες και θέατρο και ελπίζω να γίνει αυτό ακόμα περισσότερο εφόσον σταματάω να τραγουδάω η ίδια on stage. Ήδη επιλεκτικά το κάνω να παίζω, όπως παίζουν άλλοι συνάδελφοι νεότεροι.Ανοιχτό μυαλό;Αν κάτι μπορώ να πω για μένα, είναι ότι έχω ανοιχτό το μυαλό και την καρδιά μου. Δεν έχω φόβους. Δεν έχω χαζούς φόβους, φόβους έχω όπως όλοι. Δεν έχω αυτό που θα μου στερήσει να πετάξω. Είμαι τυχερή. Γιατί δεν είναι κάτι που αποκτάς στην πορεία, το να μην έχεις φόβους είναι κάτι που αποκτάς από το σπίτι σου, από παιδί, σε μικρή ηλικία. Κι εγώ είχα την ευτυχία να έχω δύο γονείς που όχι μόνο δεν μου δημιούργησαν φόβους, αλλά οποιαδήποτε επιλογή κι αν έκανα τη χαιρετούσαν και την επικροτούσαν. Μου έμαθαν να μη φοβάμαι. Να μη φοβάμαι αυτά τα μικρά που σε κάνουν να είσαι περίεργος, μίζερος, ζηλιάρης.Ποτέ;Πο – τέ. Πιο ποτέ δεν υπάρχει. Πάντα διεκδικούσα αυτό που ήθελα χωρίς κανέναν απολύτως ενδοιασμό. Η μάνα μου τα είχε χάσει κάποια στιγμή, να φανταστείς. Αισθάνθηκα ανταγωνισμό, έχω υποστεί πράγματα, κακίες, εγώ όμως δεν κώλωνα σε αυτά. Μπορεί εκείνη τη στιγμή να θύμωνα, μετά περνούσε ο θυμός και έλεγα «μα είναι δυνατόν; Θα ασχοληθείς εσύ μ’ αυτά;»Μαλώνατε; Τον βάζατε τον άλλον στη θέση του;Πολλές φορές. Και έχω τσακωθεί. Μπορεί ν’ ακούσεις για μένα εντελώς διαφορετικά σχόλια. Κάποιος να σου πει «πω πω!» και κάποιος να σου πει ότι είμαι υπέροχος άνθρωπος. Είναι ανάλογα. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν υποστεί τον θυμό και τη μνήμη μου. Όταν συμβαίνει. Γιατί μετά περνάει, το ξεχνάω. Αλλά αυτό που μπορεί να με κάνει τρελή είναι η ηλιθιότητα. Γίνομαι άλλος άνθρωπος. Θα μου πεις και ποια είσαι εσύ; Η έξυπνη; Μα η ηλιθιότητα είναι άλλο πράγμα από την εξυπνάδα. Είναι εκεί που ο άλλος πάει και τα κάνει χάλια. Και νομίζουν κιόλας ότι είναι ιδιαίτερα ευφυείς. Χίλιες φορές ν’ αντιμετωπίσεις έναν εχθρό παρά έναν ηλίθιο. Το βλέπεις αλλιώς, τους πετάς από τη ζωή και κάνεις άλλες επιλογές.Γυρνάτε στο παρελθόν με νοσταλγία;Φυσικά και σκέφτομαι το παρελθόν. Αλλά ως εκεί. Τι θα πει νοσταλγία; Δεν την ξέρω τη λέξη αυτή. Η νοσταλγία είναι άλγος του νόστου. Και εγώ άλγος, δηλαδή πόνο, για το παρελθόν δεν έχω. Δεν με πονάει τίποτα από το παρελθόν. Λάθη και καλά έγιναν όπως έπρεπε. Κοιτάω πια από εδώ και πέρα. Ίσως αυτό να είναι η κρυφή συνταγή γι’ αυτό που συμβαίνει. Χωρίς να πετάω τίποτα από το παρελθόν, δεν τα ανακαλώ. Υπάρχουν ως στοιχεία για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα μου για ν’ αποφεύγω αυτά που δεν πρέπει να συμβούν ή να επαναλαμβάνω λάθη για να τα μάθω, γιατί, ξέρεις, δεν τελειώνεις εύκολα απ’ ορισμένα λάθη στη ζωή. Πρέπει να περάσεις από αυτά 3 και 4 φορές για να τα εμπεδώσεις. Δεν έχω πόνο για το παρελθόν, οπότε ας μου επιτραπεί, παρόλο που θα ακουστεί περίεργο. Η νοσταλγία δεν ταιριάζει στη ζωή μου, στον τρόπο που σκέφτομαι. Μνήμη είναι η λέξη που μου πάει. Μάλιστα μνήμη που μου χτίζει παρόν και μέλλον. Όπως και δεν έχω πικρία. Τι θα πει πικρία; Τελειώνεις με τις γεύσεις κάποια στιγμή. Το κάνεις αλμυρό, το φτύνεις, δεν το κρατάς αν είναι πικρό στο στόμα σου. Και τρως ένα γλυκό και τελειώνεις…Από το φύλλο της THESSNEWS #103 (28/04/2018-29/04/2018)Κάπου στον Κεραμικό, σε μια ήσυχη γειτονιά, εκεί που συχνάζουν υπέροχοι άνθρωποι, μπορεί να πετύχεις και τη Δήμητρα Γαλάνη. Ανάμεσα στα σκυλιά της, ένα πιάνο, αμέτρητους δίσκους και τις μνήμες της. Τόσο μακρινές και ταυτόχρονα τόσο δίπλα της. Ανοίγει το σπίτι της, την καρδιά της και μιλάει για το παρελθόν, το σήμερα και τους ανθρώπους που χωράνε στις φωτογραφίες της ζωής της. Η Δήμητρα Γαλάνη ήταν, είναι και θα παραμείνει σίγουρα ένας υπέροχος άνθρωπος.Με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη πώς έδεσε πάλι;Ήθελα να τον δω πάλι. Και διαφορετικά. Να τον ακούσω να λέει και άλλα πράγματα. Στην αρχή ήταν χαλαρός και δεκτικός, ξέρεις δεν είναι όλοι οι συνάδελφοι έτσι. Να του πεις ότι θα πάρουμε με την μπάντα κάποια δικά σου τραγούδια, θα τα πειράξουμε, θα «τζαμάρεις» μαζί με τους μουσικούς και να δεχτεί κατευθείαν. Αυτό ήθελα να είναι και η πρώτη εικόνα πάνω στη σκηνή. Ο Μιχάλης, να το ξέρεις, δεν ήρθε μόνο για μένα. Ήρθε και για την μπάντα.Αν δεν υπάρχει αλληλοσεβασμός, δεν μπορεί να πετύχει αυτό.Υπάρχει μια αλληλοεκτίμηση. Εγώ του συμπεριφέρθηκα έτσι του Μιχάλη όταν πρωτοξεκινούσε στον «Ζυγό». Όχι τώρα, που είναι φτασμένος και ένας σταρ. Απλά τώρα έχω χαρά που ζω μαζί του τη δεύτερη βόλτα του. Την ενήλικη. Είναι μια εκκίνησή του πάλι αυτή. Θα σου πω όμως κάτι. Αλίμονο στον καλλιτέχνη που θα συνεργαστεί με ανθρώπους που δεν είναι σε ταλέντο επί ίσοις όροις. Είναι σαν να πας να βάλεις δυο υφάσματα διαφορετικά μαζί. Μια κουρελού με ένα μετάξι. Δεν «δένει» με καμία φαντασία.Ο Μιχάλης ήταν icon;Φυσικά. Δεν ήταν όμως η κατασκευή του αυτή. Να σου πω κάτι που έχει ενδιαφέρον. Τα Icon δεν είναι απαραίτητο να έχουν μεγάλο ταλέντο. Ο Μιχάλης είναι όμως μεγάλο ταλέντο. Καλός μουσικός και γράφει υπέροχα τραγούδια. Το ότι έγινε icon ήταν άλλη ιστορία. Ήταν πιτσιρικάς, ήταν η στιγμή του και έγινε ένα μεγάλο μπραφ τότε. Τώρα πιστεύω, στην πιο ώριμη εκδοχή του, θα είναι ένας δρομέας μεγάλης απόστασης.Είπατε κάποια στιγμή «Τα icon πολλοί τα θαυμάζουν, λίγοι θέλουν να γίνουν».Ναι, ας μη γελιόμαστε τώρα. Μη λέμε χαζά, οποιονδήποτε καλλιτέχνη και να ρωτήσεις αν θέλει να έρθει σε αυτό το σημείο που θα ζήσει την απόλυτη αποθέωση, ναι θα σου πει. Πρέπει να είναι βλάκας για να πει όχι. Μπορεί να το σνομπάρει, αλλά ναι θα σου πει. Αλλά αυτό είναι βαρύ πράγμα και έχει τίμημα. Ο καλλιτέχνης πρέπει να χαίρεται όταν κρατάει τη φήμη και τη διασημότητά του σε ένα επίπεδο υγιές, χωρίς να υπάρχει αυτή η υστερία από τον κόσμο. Συνήθως η υστερία μετά έχει απίστευτη πτώση. Πρέπει να έχεις μεγάλη αξία για ν’ αντέξεις τέτοιο χτύπημα στο κεφάλι. Είναι σαν να σου πετάνε 5 τόνους και να πρέπει να τους σηκώσεις.Κι αν δεν μπορείς να τους σηκώσεις; Αν δεν μπορείς να διαχειριστείς αυτήν την υστερία;Α, το έχουμε δει πάρα πολλές φορές όλο αυτό. Συνέβη σε κόσμο που δεν μπόρεσε να το διαχειριστεί και εξαφανίστηκε μετά. Γιατί αυτό έχει μια διάρκεια. Συγκεκριμένη. Όσο αντέχει το κάθε «προϊόν», ας μου επιτραπεί ο όρος. Είναι όπως με την τηλεόραση. Που διαφημίζει ένα προϊόν hot και μετά εξαφανίζεται.Οι εταιρείες το φτιάχνουν το προϊόν; Οι μάνατζερ;Πρόσεξε, δεν είμαστε στη χώρα που οι μάνατζερ έχουν τέτοια δύναμη. Οι εταιρείες παίξανε μεγάλο ρόλο, αλλά είναι και θέμα κατασκευής. Αν ανήκεις σε αυτήν τη στόφα. Εγώ, για παράδειγμα, δεν το έχω. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα ποτέ να γίνω pop idol.Η τηλεόραση δεν έχει αυτή τη δύναμη;Δεν ξέρω αν μπορεί να το κάνει… Θα σε πάω σε άλλες εποχές, που τα media δεν ήταν τόσο δυνατά... Τόλης Βοσκόπουλος. Δεν μπορείς να πεις ότι είναι μια κατασκευή των εταιρειών. Ήταν ένα icon που άντεξε μέσα στα χρόνια. Ήταν είδωλο στην εποχή του και ακόμα τον αγαπάει ο κόσμος. Παρέμεινε στη συνείδησή του δυνατά.Η Δήμητρα Γαλάνη έχει μια σταθερή πορεία. Πώς δεν πέρασε από την υστερία;Όχι δεν το είχα αυτό. Μπορώ να θυμηθώ όταν ξεκινούσα στα νιάτα μου με τον Μητσιά, που τα παιδιά τα νέα μας αγαπούσαν. Αλλά ήταν αλλιώς. Είχαμε χούντα, οι φοιτητές στα Πανεπιστήμια, δεν ήταν αυτό το μαζικό πράγμα. Άλλωστε τα είδωλα τότε δεν γινόντουσαν έτσι σε μια νύχτα. Και θα σου πω κάτι να το θυμάσαι πάντα. Στο τέλος, γίνεσαι αυτό που πραγματικά βαθιά μέσα σου θέλεις. Που μερικές φορές και εσύ ο ίδιος δεν ξέρεις τι είναι αυτό, στην πορεία όμως καταλαβαίνεις ότι κάλεσες το κοινό που ήθελες να σε ακούει. Αν το βάλεις κάτω να βρεις ποιο είναι το κοινό που ακούει τη Γαλάνη, θα δεις ότι είναι απ’ όλες τις τάξεις, απ’ όλα τα είδη και επίπεδα ανθρώπων, ένας ανθός. Η καλή ποιότητα όλων των τάξεων. Το όμορφο της ιστορίας είναι ότι δεν έχουν πάψει νεότερες ηλικίες να ενσωματώνονται.Πώς έγινε αυτό;Η πρόθεσή μου εμένα ήταν να ζήσω μέσα στη μουσική. Δεν είχα πρόθεση να γίνω ένας σταρ. Φανταζόμουν τον εαυτό μου μουσικό. Δεν έκανα αυτό που κάνουν όλα τα παιδάκια με ένα μικρόφωνο στον καθρέφτη να τραγουδάω. Εγώ φανταζόμουν μια μεγάλη ορχήστρα, ότι έχω γράψει μουσική για τον κινηματογράφο, έκανα τέτοιες μυθολογίες στο κεφάλι μου σαν παιδάκι. Δεν φανταζόμουν τη Γαλάνη ντυμένη με χρυσές παγέτες και να τραγουδάει. Και όσο περνάνε τα χρόνια, η πρόθεσή μου είναι ακόμα πιο καθαρή.Η αποθέωση;Ήρθε και η αποθέωση. Δεν υπάρχει όμως μεγαλύτερη αποθέωση  από το να μου λέει ένας νέος άνθρωπος ότι ακούει τη μουσική μου. Η αποθέωση για μένα είναι στο finish. Στην κατάληξη. Ούτε στην αρχή ούτε στη μέση. Στην κατάληξη, όποτε είναι αυτή. Γιατί κάποια στιγμή θα είναι. Αυτό είναι η πεμπτουσία μιας καριέρας. Εγώ τραγουδάω 47 χρόνια... Αυτό που μου έρχεται πίσω από τον κόσμο σε επίπεδο σεβασμού και εκτίμησης είναι αυτό που ονειρευόμουν πάντα.Υπάρχει πάντα το «τέλος» σαν σκέψη;Εγώ ήθελα πάντα να κλείσω τα μάτια μου στη μουσική. Και εύχομαι να με βοηθήσει ο Θεός να γίνει έτσι. Μπορεί να μην είμαι απαραίτητα πάνω στη σκηνή να τραγουδάω, αλλά θα είμαι μέσα στη μουσική. Θα γράφω, θα παίζω, θα στήνω, θα είμαι δίπλα σε νέους ανθρώπους να μεταδώσω όλα αυτά που ξέρω.Είστε έτοιμη για το τέλος δηλαδή;Είμαι έτοιμη εδώ και πολλά χρόνια. Άρχισα να σκέφτομαι όλα αυτά τα πράγματα απ’ όταν ήμουν 40. Πριν 25 χρόνια. Άρχισα να σκέφτομαι πώς θα φέρω έτσι τα πράγματα ώστε να είμαι στα πράγματα με κάποιον τρόπο. Έτσι προέκυψε και η μουσική μου δραστηριότητα, η μουσική που έγραψα για ταινίες και θέατρο και ελπίζω να γίνει αυτό ακόμα περισσότερο εφόσον σταματάω να τραγουδάω η ίδια on stage. Ήδη επιλεκτικά το κάνω να παίζω, όπως παίζουν άλλοι συνάδελφοι νεότεροι.Ανοιχτό μυαλό;Αν κάτι μπορώ να πω για μένα, είναι ότι έχω ανοιχτό το μυαλό και την καρδιά μου. Δεν έχω φόβους. Δεν έχω χαζούς φόβους, φόβους έχω όπως όλοι. Δεν έχω αυτό που θα μου στερήσει να πετάξω. Είμαι τυχερή. Γιατί δεν είναι κάτι που αποκτάς στην πορεία, το να μην έχεις φόβους είναι κάτι που αποκτάς από το σπίτι σου, από παιδί, σε μικρή ηλικία. Κι εγώ είχα την ευτυχία να έχω δύο γονείς που όχι μόνο δεν μου δημιούργησαν φόβους, αλλά οποιαδήποτε επιλογή κι αν έκανα τη χαιρετούσαν και την επικροτούσαν. Μου έμαθαν να μη φοβάμαι. Να μη φοβάμαι αυτά τα μικρά που σε κάνουν να είσαι περίεργος, μίζερος, ζηλιάρης.Ποτέ;Πο – τέ. Πιο ποτέ δεν υπάρχει. Πάντα διεκδικούσα αυτό που ήθελα χωρίς κανέναν απολύτως ενδοιασμό. Η μάνα μου τα είχε χάσει κάποια στιγμή, να φανταστείς. Αισθάνθηκα ανταγωνισμό, έχω υποστεί πράγματα, κακίες, εγώ όμως δεν κώλωνα σε αυτά. Μπορεί εκείνη τη στιγμή να θύμωνα, μετά περνούσε ο θυμός και έλεγα «μα είναι δυνατόν; Θα ασχοληθείς εσύ μ’ αυτά;»Μαλώνατε; Τον βάζατε τον άλλον στη θέση του;Πολλές φορές. Και έχω τσακωθεί. Μπορεί ν’ ακούσεις για μένα εντελώς διαφορετικά σχόλια. Κάποιος να σου πει «πω πω!» και κάποιος να σου πει ότι είμαι υπέροχος άνθρωπος. Είναι ανάλογα. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν υποστεί τον θυμό και τη μνήμη μου. Όταν συμβαίνει. Γιατί μετά περνάει, το ξεχνάω. Αλλά αυτό που μπορεί να με κάνει τρελή είναι η ηλιθιότητα. Γίνομαι άλλος άνθρωπος. Θα μου πεις και ποια είσαι εσύ; Η έξυπνη; Μα η ηλιθιότητα είναι άλλο πράγμα από την εξυπνάδα. Είναι εκεί που ο άλλος πάει και τα κάνει χάλια. Και νομίζουν κιόλας ότι είναι ιδιαίτερα ευφυείς. Χίλιες φορές ν’ αντιμετωπίσεις έναν εχθρό παρά έναν ηλίθιο. Το βλέπεις αλλιώς, τους πετάς από τη ζωή και κάνεις άλλες επιλογές.Γυρνάτε στο παρελθόν με νοσταλγία;Φυσικά και σκέφτομαι το παρελθόν. Αλλά ως εκεί. Τι θα πει νοσταλγία; Δεν την ξέρω τη λέξη αυτή. Η νοσταλγία είναι άλγος του νόστου. Και εγώ άλγος, δηλαδή πόνο, για το παρελθόν δεν έχω. Δεν με πονάει τίποτα από το παρελθόν. Λάθη και καλά έγιναν όπως έπρεπε. Κοιτάω πια από εδώ και πέρα. Ίσως αυτό να είναι η κρυφή συνταγή γι’ αυτό που συμβαίνει. Χωρίς να πετάω τίποτα από το παρελθόν, δεν τα ανακαλώ. Υπάρχουν ως στοιχεία για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα μου για ν’ αποφεύγω αυτά που δεν πρέπει να συμβούν ή να επαναλαμβάνω λάθη για να τα μάθω, γιατί, ξέρεις, δεν τελειώνεις εύκολα απ’ ορισμένα λάθη στη ζωή. Πρέπει να περάσεις από αυτά 3 και 4 φορές για να τα εμπεδώσεις. Δεν έχω πόνο για το παρελθόν, οπότε ας μου επιτραπεί, παρόλο που θα ακουστεί περίεργο. Η νοσταλγία δεν ταιριάζει στη ζωή μου, στον τρόπο που σκέφτομαι. Μνήμη είναι η λέξη που μου πάει. Μάλιστα μνήμη που μου χτίζει παρόν και μέλλον. Όπως και δεν έχω πικρία. Τι θα πει πικρία; Τελειώνεις με τις γεύσεις κάποια στιγμή. Το κάνεις αλμυρό, το φτύνεις, δεν το κρατάς αν είναι πικρό στο στόμα σου. Και τρως ένα γλυκό και τελειώνεις…Από το φύλλο της THESSNEWS #103 (28/04/2018-29/04/2018)" ["post_title"]=> string(90) "Δ. Γαλάνη στην ThessNews: Με κάνει τρελή η ηλιθιότητα..." ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(52) "d-galani-stin-thessnews-me-kanei-treli-i-ilithiotita" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-06-14 11:27:01" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-06-14 08:27:01" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=5883" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [2]=> object(WP_Post)#3015 (24) { ["ID"]=> int(5874) ["post_author"]=> string(2) "20" ["post_date"]=> string(19) "2018-04-22 13:00:56" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-04-22 10:00:56" ["post_content"]=> string(8884) "συνέντευξη στον ΣΤΑΥΡΟ ΜΥΘΟ || mythos@eroticos.grΜετά από σχεδόν 40 χρόνια πορείας, η Ελένη Βιτάλη δίκαια θεωρείται σήμερα η κορυφαία Ελληνίδα τραγουδίστρια. Με βαθιές ρίζες στη δημοτική παράδοση και συνεργασίες με δημιουργούς όπως ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Τάκης Σούκας και ο Μανώλης Ρασούλης, αναδείχτηκε μία από τις σημαντικότερες λαϊκές τραγουδίστριες της Ελλάδας.Η δημιουργία δικών της τραγουδιών χαρακτήρισε το επόμενο βήμα της. Τα τελευταία χρόνια οι συνεργασίες της κάθε φορά ανεβάζουν τον πήχη και η ίδια, πιο ώριμη και κατασταλαγμένη από ποτέ, μιλάει στην ThessΝews με αφορμή τις εμφανίσεις της στο Club του Μύλου.Έχω ακόμα στα μάτια μου την εμφάνιση με τη Μαρινέλλα και τη Γλυκερία στο Θέατρο Γης, την αγάπη του κόσμου μόλις ανεβήκατε στη σκηνή.Ξέρετε, εγώ δεν μπορώ ιδιαίτερα να το καταλάβω αυτό όταν είμαι πάνω στη σκηνή. Το αισθάνομαι μεν, αλλά εγώ δεν το νιώθω κάθε φορά. Είναι και η στιγμή κάθε φορά. Έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος πως ήταν δύο μωρά σε ένα κρεβάτι και είχανε δύο μαξιλάρια. Το ένα σήκωσε το μαξιλάρι σαν να ήτανε πούπουλο, το άλλο προσπάθησε να το σηκώσει αλλά δυσκολευόταν. Έλεγε λοιπόν ότι υπάρχουν και οι καλές στιγμές και οι κακές. Καμιά φορά πρέπει να αφήνεις τα πράγματα ως έχουν και να τα υπηρετείς. Να μην αισθάνεσαι μεγάλος μάγκας και να το παίρνεις πάνω σου το θέμα. Δεν είναι μόνο δικό σου. Είναι όλων. Με αυτή την έννοια μπορεί να μην το αισθάνομαι, αυτό εννοώ.Ναι, αλλά δεν μπορεί να μην το νιώθετε. Αυτή την ένταση, τη ζωντάνια.Είμαι η ίδια, έχω την ίδια ένταση, την ίδια ζωντάνια. Το καταλαβαίνω. Όλοι ξέρουμε κατά βάθος μέσα μας ποιοι είμαστε. Και ξέρω πολλούς που λειτουργούνε έτσι σαν εμένα. Το είδα στον Σαββόπουλο που συνεργαστήκαμε, το είδα στη Μαρινέλλα. Άνθρωποι που κάνουν την υπέρβαση. Η οποία Μαρινέλλα παίρνει για τον εαυτό της και δίνει και στους ανθρώπους δίπλα της. Αυτή η μαγική δοτικότητα.Κι εσείς έτσι δεν είστε με τους συναδέλφους σας; Εγώ νιώθω σαν να είμαι στη θάλασσά μου. Στον χώρο μου. Στην κοιλιά της μάνας μου. Είμαστε όλοι σε έναν ομφάλιο λώρο. Είναι η φύση των ανθρώπων να βοηθάει και να ξυπνάει τον δίπλα του. Ό,τι μα ό,τι και να μας συμβαίνει, έχει σχέση με το τι θέλουμε να κάνουμε με την ψυχή μας. Είναι αυτό που λένε για τον καλό και κακό λύκο που έχουμε όλοι μέσα μας και το ποιον θέλουμε να θρέφουμε και να ταΐζουμε. Όλοι έχουμε και τον κακό λύκο μέσα μας, που συνεπάγεται το εύκολο μεροκάματο, το γρήγορο ανέβασμα. Ο εύκολος δρόμος που λέμε.Αυτόν όμως παίρνουμε συνήθως... Ο άνθρωπος είναι τραγικό ον. Γιατί είναι Θεός, μπορεί να έχει τα πάντα κι ας μην το γνωρίζει και δίνει όλο το βάρος σε αυτό που τον πονάει. Δίνει όλο το βάρος του εκεί, μέχρι να γιατρευτεί.Πάντα έτσι τα βλέπατε τα πράγματα; Όχι, όχι καθόλου. Μέχρι τα πενήντα μου είχα πάρα πολλά προβλήματα. Υπαρξιακά. Νόμιζα ότι κανένας άλλος δεν έχει προβλήματα. Έτσι είμαστε οι άνθρωποι… Και τα καλά και τα κακά τα θέλουμε όλα πάνω μας. Έλεγα «δεν μπορεί να περνάω εγώ αυτό το πράγμα». Είχα έναν εγωισμό, δεν ήθελα να τραγουδάω, δεν ήθελα τον κόσμο. Πήγα σε έναν ψυχολόγο και αυτός μου έλεγε τα δικά του. Που από την πλευρά του είχε δίκιο. Μου έλεγε να βγάλω τους τοξικούς ανθρώπους από το μυαλό μου, γιατί δεν τους είχα στη ζωή μου, στο μυαλό μου ήταν το πρόβλημα.Τα έχετε καλά με την εκκλησία ή την πίστη; Τα έχω καλά με τον Χριστό. Με τα υπόλοιπα γινόμαστε οπαδοί. Παλιότερα ήταν πιο βάρβαρα τα χρόνια. Τώρα δεν έχουμε λόγο να φυλαγόμαστε. Εγώ πιστεύω στον Χριστό. Και υπάρχουν παπάδες που είναι πνευματικοί πραγματικά και τους αγαπάω ιδιαίτερα. Βέβαια υπάρχει και η άλλη πλευρά. Πήγε η Γλυκερία τώρα το Πάσχα να τραγουδήσει στην Τουρκία, πέσανε να την φάνε. Πήγε ο άλλος να κάνει κάτι άλλο, είπανε χειρότερα. Μας αρέσει να γινόμαστε κριτές. Δεν υπάρχει κάτι άλλο που λέει ο Χριστός. Δεν είπε ούτε να μην κάνετε έρωτα, ούτε να παντρεύεστε, ούτε να μην παντρεύεστε. Ο Χριστός είπε δέκα πράγματα, έδωσε το αίμα του, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε, γιατί θέλουμε να κρίνουμε.Η αγάπη; Ακόμα και από την κοιλιά της μάνας μας έχουμε πράγματα και λόγους να αγαπάμε. Εκεί είναι ένας προθάλαμος της αγάπης. Εκεί ξεκινάει η διαπαιδαγώγηση, από την κοιλιά. Από εκεί ξεκινούν όλα. Και όχι αυτά που λέμε, αλλά αυτά που κάνουμε. Από εκεί ξεκινάει η διαμόρφωση του ανθρώπου. Και φυσικά μην ξεχνάμε όλες τις ιδέες που μπορεί να είναι θαμμένες βαθιά μέσα σε έναν άνθρωπο. Δεν ξέρεις αν ο άλλος είναι φασίστας μετά.Η Χρυσή Αυγή; Αυτό που συμβαίνει με τη Χρυσή Αυγή είναι ότι δεν πρέπει να αφήσουμε τον θυμό να κάνει πράγματα. Τίποτα. Μόνο χαζομάρες μπορεί να κάνει. Μέχρι και να σκοτώσει. Δεν χρειάζεται να πολεμάμε τόσο αυτό το θέμα. Ας κάνει ο καθένας ό,τι θέλει, αλλά δεν χρειάζεται να δίνουμε τόση δύναμη σε αυτή την ένταση. Για ποιον λόγο να ρίχνουμε λάδι στη φωτιά; Όταν βλέπω τα κανάλια να έχουν λυσσάξει νευριάζω. Εγώ πιστεύω στη συσπείρωση. Στο μαζί. Είχε πει κάτι σπουδαίο ο Αλέξης Δαμιανός. Αυτό που δεν πρέπει να χάσουμε με τίποτα είναι το κύτταρο.Από το φύλλο της THESSNEWS #101 (14/04/2018-15/04/2018)" ["post_title"]=> string(116) "Ελένη Βιτάλη στην ThessNews: Όλοι έχουμε και τον κακό λύκο μέσα μας..." ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(67) "eleni-vitali-stin-thessnews-oloi-echoume-kai-ton-kako-lyko-mesa-mas" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-06-14 11:13:22" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-06-14 08:13:22" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=5874" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [3]=> object(WP_Post)#3014 (24) { ["ID"]=> int(5862) ["post_author"]=> string(2) "20" ["post_date"]=> string(19) "2018-03-21 23:42:04" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-03-21 21:42:04" ["post_content"]=> string(10581) "συνέντευξη στον ΣΤΑΥΡΟ ΜΥΘΟ || mythos@eroticos.grΟ Γιώργος Περρής κατάφερε στα 34 του να έχει στο ενεργητικό του αμέτρητες συνεργασίες με τα μεγαλύτερα ονόματα σε Ελλάδα και εξωτερικό. Μιλάει ήρεμα, γελάει δυνατά και  αντιμετωπίζει τις δυσκολίες με χαμόγελο και αισιοδοξία.Το βράδυ της Παρασκευής 30 Μαρτίου θα παρουσιάσει στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης μια υπέροχη “Playlist” με όλα αυτά τα τραγούδια που αγαπάμε να βάζουμε σε λίστα και να τα χαρίζουμε στους αγαπημένους μας.Συνέντευξη στον Σταύρο ΜύθοΠάντα ήσουν τόσο χαρούμενος;Όχι, όχι, καθόλου, να φανταστείς ήμουν ένα μοναχικό παιδάκι. Όταν χωρίσανε οι γονείς μου - ήταν ένα αρκετά βίαιο διαζύγιο και ήμουν αρκετά μικρός - εκεί που ήμουν στα 4 μου ένα χαρούμενο παιδί, ξαφνικά έγινα ένα παιδί έπιπλο. Όπου με ακουμπούσες. Δεν μιλούσα, δεν λαλούσα. Με τα χρόνια και όπως μεγάλωνα ήμουν μοναχικό παιδί. Τα τελευταία 5 -6 χρόνια είναι που συνειδητοποίησα ότι η χαρά και η ευτυχία είναι δουλειά κι αυτές. Είναι προσπάθεια. Αν δεν την κάνεις την προσπάθεια, δεν έχει νόημα.Το διαχειρίστηκες καλά όμως.Προσπαθώ. Μη νομίζεις, έχω κι εγώ στιγμές που δεν περνάω καλά, έχω τις μαύρες μου, έχω τρομερές δυσκολίες όπως όλοι μας. Δεν αλλάζει αυτό. Από τη φύση μου είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, πιστεύω πως στο τέλος της μέρας, με αρκετή δουλειά, όλα θα πάνε καλά.Βοηθάει το τραγούδι;Η απάντηση σε όλα είναι η μουσική και το τραγούδι. Τραγουδούσα για να ξεχάσω πράγματα ή για να τα προσπεράσω. Και ακόμα αυτό κάνω. Στον πόνο και στη χαρά μου τραγουδώ. Είναι η πρώτη αντίδραση.Σε βοήθησαν οι γονείς σου σε όλο αυτό;Καταρχάς με τον πατέρα μου δεν είχα πολλές επαφές από τη στιγμή που χώρισαν οι γονείς μου, αλλά η μητέρα μου δεν εμπόδισε σε τίποτα τα όνειρά μου. Ο λόγος που το έκανε είναι γιατί έβλεπε ότι ήμουν τρομερά απόλυτος. Αν είχε προσπαθήσει να το κάνει, θα είχε πραγματικά το αντίθετο αποτέλεσμα. Θα είχα φύγει από το σπίτι, θα είχα κάνει επανάσταση, θα, θα, θα. Δεν υπήρχε περίπτωση να με σταματήσει τίποτα από το να τραγουδήσω.Τι τραγουδούσατε στο σπίτι;Ανάλογα με την ηλικία. Ακούγαμε Χατζιδάκι, κλασική μουσική, κάτι σπουδαίους Γάλλους τραγουδιστές, αφού η μαμά μου είναι Γαλλίδα, Νανά Μούσχουρη, η οποία είναι και το πρώτο μου ίνδαλμα. Αργότερα μπήκε στη ζωή μου η Μαρία Κάλλας. Την άκουσα τυχαία όταν πέθανε η γιαγιά μου. Πήρα όλους τους δίσκους της και αυτό ήταν για μένα μια μεγάλη αποκάλυψη. Ήταν σαν ν’ άκουγα στη φωνή της όλη τη σοφία που μπορεί να μεταδώσει κάποιος μέσα από τη μουσική. Εκεί άρχισα να σκέφτομαι σοβαρά ν’ ασχοληθώ με το κλασικό τραγούδι. Ακόμα και σήμερα έχω μεγάλη λατρεία στην όπερα και στο κλασικό. Κάπου στην εφηβεία άρχισα να ανακαλύπτω τους δικούς μας έντεχνους, την Πρωτοψάλτη, τη Χαρούλα, τον Παπακωνσταντίνου, τον Κότσιρα και εκεί συνειδητοποίησα ότι στο κλασικό τραγούδι, όσο μεγάλο κι αν είναι το ρεπερτόριο, πάντα θα υπήρχε ένα μικρό μέρος ελευθερίας που δεν θα μπορούσα να έχω. Το ρεπερτόριο είναι συγκεκριμένο και πάντα θα έχεις να ανταγωνιστείς κάποιους μύθους που δεν μπορείς επί της ουσίας να τους ξεπεράσεις, οπότε η ζωή με έφερε προς το ποπ τραγούδι.Πόσες γλώσσες μιλάς;Τέσσερις. Ελληνικά, γαλλικά, αγγλικά και ισπανικά.Για ένα νέο παιδί δεν είναι περίεργος ο τίτλος «Διεθνής Έλληνας τραγουδιστής»;Αυτόν τον τίτλο βέβαια δεν τον έδωσα εγώ. Και μου αποδόθηκε και τον κέρδισα. Έκανα πέντε πράγματα τα τελευταία χρόνια, που να σου πω μέχρι πέρσι ντρεπόμουν να τα πω και αισθανόμουν ότι αν τα πω, θα φαινόμουν ψώνιο. Πια μπορώ να σου πω ότι δεν με νοιάζει. Είμαι πολύ περήφανος που τα έχω κάνει. Μπορεί να μην είναι διακόσια, είναι πέντε, αλλά είμαι περήφανος. Γιατί λίγοι τα έχουν κάνει και ειδικά από τη γενιά μου δεν υπάρχει κανένας άλλος. Αλλά δεν είναι τίτλος που τον επιδίωξα. Καθόλου.Έχεις και τον τίτλο του καλού παιδιού. Δεν «καβάλησες»;Επειδή φαίνομαι; Η πραγματικότητα μπορεί να είναι άλλη… (γέλια). Από όταν ήμουν τριών ετών δεν ήθελα τίποτα άλλο από τη ζωή. Ήθελα μόνο να τραγουδήσω. Είχα ανάγκη να τραγουδήσω. Είχα ανάγκη ν’ αγαπήσω και ν’ αγαπηθώ μέσα από το τραγούδι. Το γεγονός ότι η μουσική μού επέτρεψε να το κάνω, μου έδωσε μια βάση για να πατάνε γερά τα πόδια μου και την ευκαιρία να είμαι ακέραιος. Αυτό το οφείλω στη μουσική και στα τραγούδια. Δεν θα μπορούσα λοιπόν να την «ψωνίσω» και να πω «γεια σας, προσκυνήστε με», χωρίς να σημαίνει ότι δεν έχω επίγνωση του τι έχω κάνει και τι δεν έχω κάνει. Δεν μπορώ να το επιτρέψω όμως να την «ψωνίσω». Η αγάπη μου γι’ αυτό είναι μεγαλύτερη. Θα μπορούσα να τραγουδάω σε ένα μπαρ και να νιώθω το ίδιο ευτυχισμένος από την τεράστια αγάπη που θα έπαιρνα. Όπως και το έχω κάνει.Έχεις πει: «Ήθελα όπως στην παλιά καλή εποχή, να τραγουδήσω μόνο τα τραγούδια που με αγγίζουν πραγματικά, χωρίς την πίεση κάποιας θεματικής ενότητας, παρά μόνο το τι επιλέγει η καρδιά».Ξέρεις γιατί το έχω πει; Βλέπω τώρα τελευταία, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, ότι στις συναυλίες υπάρχει ένα κόνσεπτ. Και αυτό το περιβόητο κόνσεπτ πολλές φορές δημιουργεί μια μηχανική συναυλία. Μαζευτήκαμε σήμερα εδώ να τραγουδήσουμε τραγούδια για τη θάλασσα. Γιατί ρε αδερφέ; Υπάρχει και παραλία, και το μπετόν και το φαγητό. Γιατί πρέπει να περιοριστείς σε ένα πράγμα; Και όλοι οι καλλιτέχνες που θαύμασα, αγάπησα και παραδειγματίστηκα είχαν ένα πράγμα σαν κοινό παρονομαστή. Ήταν ελεύθεροι να μεταδώσουν αυτό που τη δεδομένη χρονική περίοδο ήθελαν να πουν, χωρίς περιορισμούς, χωρίς τη σκέπη ενός πράγματος, κάποιου θέματος. Αυτό δεν θέλω να το κάνω. Όχι ότι είμαι κατά. Αν το κάνεις από μια συγκεκριμένη ανάγκη, ναι, θα πετύχει και θα βγει αληθινό. Όπως αυτό που λένε και ακούμε από τις δισκογραφικές: «Πρέπει να βρούμε το στόρι του καλλιτέχνη». Μα δεν υπάρχει στόρι. Ο καλλιτέχνης είναι τα τραγούδια του, η φωνή του, το σώμα του, τα χέρια του, η στάση ζωής του. Αυτό κανονικά θα έπρεπε να είναι υπεραρκετό. Όλα τα υπόλοιπα έρχονται μετά.Από το φύλλο της THESSNEWS #97 (17/03/2018-18/03/2018)" ["post_title"]=> string(118) "Γιώργος Περρής: Η απάντηση σε όλα είναι η μουσική και το τραγούδι" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(64) "giorgos-perris-i-apantisi-se-ola-einai-i-mousiki-kai-to-tragoudi" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-06-14 10:47:09" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-06-14 07:47:09" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=5862" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [4]=> object(WP_Post)#3013 (24) { ["ID"]=> int(5859) ["post_author"]=> string(2) "20" ["post_date"]=> string(19) "2018-03-21 23:37:33" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-03-21 21:37:33" ["post_content"]=> string(13240) "συνέντευξη στον ΣΤΑΥΡΟ ΜΥΘΟ || mythos@eroticos.grΚαι ξαφνικά το διαδίκτυο γέμισε από σπασμένες κούπες και από μάντισσες… και ξαφνικά όλοι, ανεξαρτήτως ηλικίας, άρχισαν να τραγουδούν ένα παλιό παραδοσιακό τραγούδι και να χορεύουν στους δρόμους όπως η Μαρίνα Σάττι…Συνέντευξη στον Σταύρο ΜύθοΜα ποια είσαι, Μαρίνα Σάττι, που τάραξες τα νερά της ελληνικής μουσικής σκηνής χτυπώντας διεθνή νούμερα στα views του youtube? Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου;Ποια είμαι; Χαχα! Αν ήξερα, θα έπαιρνα σύνταξη απ' όλα! Το 'χω ξαναπεί αυτό κάπου νομίζω(;). Νομίζω πως μέσα από αυτά που κάνουμε, στην ουσία τον εαυτό μας κυνηγάμε. Να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας και ίσως να προσκαλέσουμε και κάναν άλλον άνθρωπο να μας συνοδέψει σ’ αυτό το ταξίδι, για να μη νιώθουμε μόνοι.Δίνεις την αίσθηση ενός νέου ανθρώπου γεμάτου αυτοπεποίθηση. Ισχύει; Βλέπεις τη ρευστή εποχή που διανύουμε σαν κινούμενη άμμο κάτω από τα πόδια των νέων;Γενικώς ισχύει. Αλλά φυσικά όχι πάντα. Έχω αυτοπεποίθηση και είμαι αισιόδοξη. Όμως δεν είμαι αισιόδοξη έτσι γενικά κι αόριστα. Είμαι αισιόδοξη, γιατί πιστεύω πως ένας άνθρωπος με πολλή δουλειά και με κόπο μπορεί να εξελίξει τον εαυτό του και να χτίσει μια ζωή αρκετά κοντά σ' αυτό που φαντάζεται. Βλέπω την εποχή -όπως και όλες τις εποχές- ως την πλέον κατάλληλη για να υπάρξουμε και να εξελιχθούμε. Έτσι κι αλλιώς δε θα έχουμε την ευκαιρία να ζήσουμε και σε κάποια άλλη εποχή!Τίποτα σ' αυτή τη ζωή δεν είναι τυχαίο. Συμφωνείς;Εννοείται. Και δε θα με συνέφερε να σκέφτομαι διαφορετικά, νομίζω. Αν ένιωθα ότι εξαρτώμαι από την τύχη, τότε σίγουρα θα κοιμόμουν όλη μέρα και θα περίμενα να γίνουν τα πράγματα από μόνα τους. Όλα είναι εκεί έξω και περιμένουν αυτούς που θα αποφασίσουν να πάνε να τα κατακτήσουν.Η επιτυχία είναι κατά κάποιον τρόπο μονόδρομος. Αν δημιουργήσεις μία- δύο, ο κόσμος περιμένει κάτι περισσότερο, κάτι μεγαλύτερο. Αυτό δεν σου δημιουργεί άγχος και ευθύνη;Αυτό είναι αλήθεια. Έχω περάσει από φάσεις άγχους, όπως λες, αλλά αν ξανασκεφτείς κι επαναπροσδιορίσεις την έννοια της "επιτυχίας", τότε νομίζω πως όλα μπαίνουν στη θέση τους. Επιτυχία μπορεί για κάποιον να είναι τα νούμερα, για κάποιον άλλον μπορεί να είναι η αυτοεκπλήρωση κι η αυτοπραγμάτωση.Το μείγμα καταγωγής που ρέει στις φλέβες σου θεωρείς πως είναι πλεονέκτημα γενικά για τους ανθρώπους σήμερα και ειδικά για τον χώρο της μουσικής;Νομίζω πως κάθε αίμα που ρέει στις οποιεσδήποτε φλέβες μπορεί να αποτελέσει κινητήριο δύναμη, αρκεί να γίνεται με συνειδητότητα και με "υπερηφάνεια". Εννοώ ότι εφόσον γνωρίσει ο καθένας τον εαυτό σου, αποδεχτεί τη διαφορετικότητά του και τολμήσει να χτίσει πάνω σ’ αυτή, αποκλείεται να μη βγει κάτι δημιουργικό. Και φυσικά θεωρώ ότι το παραπάνω μπορεί να εφαρμοστεί όχι μόνο στον "χώρο της μουσικής", αλλά μέσα στον οποιοδήποτε χώρο.Ποιο είναι το πάθος σου; Θέατρο ή μουσική; Ποιο κερδίζει έστω και με ελάχιστη διαφορά;Σαν θεατής εννοείται πως αγαπώ το θέατρο και πως βλέπω πολλές παραστάσεις. Όπως και τον χορό. Αλλά αν έπρεπε ως άνθρωπος που στέκεται πάνω στη σκηνή να διαλέξω ένα από τα δύο, με μεγάλη ευκολία θα επέλεγα τη μουσική. Έχω ασχοληθεί με το θέατρο και την υποκριτική για αρκετά χρόνια, αλλά πάντα σε παραστάσεις που είχαν σχέση με τη μουσική. Δε νομίζω ότι θα μπορούσα να δεσμευτώ σε ένα έργο που έχει μόνο πρόζα και σίγουρα υπάρχουν τόσοι καταπληκτικοί ηθοποιοί που ασχολούνται με αυτό όλη μέρα και θα το έκαναν πολύ καλύτερα από μένα!Είναι πολλοί που ισχυρίζονται πως ζούμε τη δικτατορία του internet. Η εξάρτησή μας από αυτό έχει ισοπεδώσει άλλες αξίες;Σίγουρα το internet είναι μέσα στη ζωή μας. Ή μήπως εμείς είμαστε μέσα στη ζωή του; Χαχα! Διαβάζω τώρα τελευταία ένα βιβλίο το «homo dues» κι έχω ξετρελαθεί! Αν δεν το έχεις διαβάσει, σου το προτείνω ανεπιφύλακτα. Υποτίθεται ότι είναι ιστορικό βιβλίο, αλλά στην ουσία φωτογραφίζει το σήμερα και κατά κάποιον τρόπο προβλέπει το μέλλον. Πολύ έξυπνος συγγραφέας…Κοίτα, σίγουρα έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα και δομές σε σχέση με το παρελθόν. Αλλά η εξέλιξη είναι αναπόφευκτη… Κάπως έτσι δε φτάσαμε από την αμοιβάδα στον άνθρωπο του σήμερα που πάει στο φεγγάρι; Για μένα πάντως κάθε αλλαγή γίνεται για καλό. Όσο δύσκολο κι αν είναι κι όσο κι αν αντιστεκόμαστε στις αλλαγές, δεν πρέπει κάπως να πηγαίνουμε παρακάτω; Παν μέτρον άριστον, όπως είπαν και οι πρόγονοί μας!Για σένα ποια είναι κυρίαρχη αξία;Πως ό,τι δίνεις παίρνεις.Σου αρέσει να δίνεις συνεντεύξεις; Πιστεύεις πως υπάρχει ανάγκη του «κοινού» να μάθει παραπάνω πράγματα για τον άνθρωπο που θαυμάζει;Φαντάζομαι πως -όπως σε όλες τις συνθήκες- εξαρτάται από τον ποιον έχεις απέναντί σου για συνομιλητή και πώς ταιριάζεις μαζί του. Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη για μένα, ας πούμε, αγγίζει τα όρια του «ντιβανιού» και με φέρνει στη θέση να σκεφτώ και να συνειδητοποιήσω πράγματα για τον εαυτό μου για πρώτη φορά. Εγώ πάντως διαβάζω συνεντεύξεις ανθρώπων ή καλλιτεχνών που με ενδιαφέρουν, κυρίως για να καταλάβω πώς σκέφτονται και πώς έχουν φτάσει σ’ αυτό που τελικά κάνουν. Αυτά που δε φαίνονται μπορεί είναι πιο σπουδαία από αυτά που φαίνονται.Έχεις πέσει θύμα «ανήθικης δημοσιογραφίας»;Δεν ξέρω αν ήταν «ανήθικη δημοσιογραφία». Έχω διαβάσει πράγματα που με έχουν στεναχωρήσει ή πράγματα που θεώρησα πως ήταν άδικα. Αλλά οκ, ο καθένας κάνει αυτό που νομίζει, αυτό που καταλαβαίνει κι αυτό που τον συμφέρει.Αρετούσα! Πόση σχέση έχει με τη Μαρίνα; Είναι επαναστάτρια;Ναι, είναι. Κόντρα σε κοινωνικούς και ταξικούς κανόνες και μέλος μιας σκληρής πατριαρχικής οικογένειας, επιμένει γι' αυτό που θέλει, ακόμα κι αν αυτό την οδηγήσει τελικά στη φυλακή για χρόνια. Κάπου θα συναντιόμαστε, σίγουρα!Ποια είναι τα ονόματα της ελληνικής σκηνής που σε γοητεύουν;Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, ο Ευριπίδης Λασκαρίδης, η Μαρία Κάλλας, η Μυρτώ Παπαθανασίου, οι φίλοι μου οι ATH KIDS... και είμαι σίγουρη ότι ξεχνάω αυτή τη στιγμή και αρκετά ακόμα ονόματα που θα θυμηθώ αργότερα και θα πω "πφφφφφ!"Η χημεία με τις fonέs πρόεκυψε, έτυχε ή ήταν κάτι που το έβλεπες ότι θα έχει επιτυχία;Ξεκίνησε από τη μεγάλη μου αγάπη -και των κοριτσιών- για τα πολυφωνικά καθώς κι από την προσωπική μου ανάγκη να φτιάξω μια δική μου "οικογένεια". Είχαμε όλες αυτό το μικρόβιο μάλλον και πολύ πριν βγει το όνομα «fonέs» και παντρευτούμε κι επισήμως. Βρισκόμασταν και τραγουδούσαμε στο σπίτι μου και δοκιμάζαμε πράγματα. Τώρα σιγά σιγά νομίζω πως μεγαλώνουμε όλες μέσα σ' αυτό κι αυτό με συγκινεί ιδιαιτέρως μπορώ να πω.Τι υπάρχει στο μελλοντικό πλάνο της Μαρίνας Σάττι;Έχω αρκετή προετοιμασία για διάφορα project που πρόκειται να γίνουν το επόμενο φθινόπωρο-χειμώνα. Επίσης, ως συνήθως, πειράματα πάνω στη μουσική, ταξίδια, παιχνίδια και δοκιμές με φίλους μου μουσικούς παραγωγούς. Θα κάνω τη μουσική διδασκαλία στην παράσταση «Προμηθέας Δεσμώτης» που θα σκηνοθετήσει η Μάρθα Φριτζήλα στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και χορός των Ωκεανίδων θα είναι οι fonέs! Και η μεγάλη χορωδία που έχω, οι chόrεs, θα κάνουν αρκετές εμφανίσεις μέσα στο καλοκαίρι. Και φυσικά και πάλι μαζί με τις fonέs θα κάνουμε μια μικρή περιοδεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό –όπως και πέρυσι- και θα τραγουδήσουμε τραγούδια απ’ όλο τον κόσμο στήνοντας μερικά ακόμη “world party” όπως μ’ αρέσει να τα ονομάζω... Ελπίζω να σας δω σε κάποια από τα παραπάνω!Ποια ήταν η τελευταία φορά που γέλασες με την ψυχή σου;Με μια παρέα φίλων στο σπίτι μου.Από το φύλλο της THESSNEWS #96 (10/03/2018-11/03/2018)" ["post_title"]=> string(124) "Μαρίνα Σάττι: Το κορίτσι που έσπασε κούπες και το ελληνικό ίντερνετ!" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(66) "marina-satti-to-koritsi-pou-espase-koupes-kai-to-elliniko-internet" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-06-14 10:42:00" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-06-14 07:42:00" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=5859" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [5]=> object(WP_Post)#3012 (24) { ["ID"]=> int(5422) ["post_author"]=> string(2) "20" ["post_date"]=> string(19) "2018-02-20 17:44:07" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-02-20 15:44:07" ["post_content"]=> string(13260) "συνέντευξη στον ΣΤΑΥΡΟ ΜΥΘΟ || mythos@eroticos.grΈνας ανένταχτος θεατράνθρωπος με πρωταγωνιστικούς ρόλους πάνω στη σκηνή ως ηθοποιός αλλά και ως σκηνοθέτης.Ο Δημήτρης Λιγνάδης μέσα από τους ρόλους ανακαλύπτει τον εαυτό του και την ισορροπία του και σ’ αυτή τη συνάντησή του με τον Γιώργο Νανούρη στη Θεσσαλονίκη, ανοίγει τις σκέψεις του στην ThessΝews.Πώς είναι ο Δημήτρης Λιγνάδης σαν άνθρωπος; Χαμηλών τόνων ή έχει έναν εκρηκτικό χαρακτήρα που διοχετεύει την ενέργειά του πάνω στη σκηνή;Αυτή είναι μια περίεργη ερώτηση που μάλλον μπορεί να την απαντήσει μόνο ο κόσμος. Γιατί άλλοι λένε ότι είμαι χαμηλών τόνων, ενώ άλλοι λένε ότι έχω εκρηκτικό χαρακτήρα. Αν πρέπει να απαντήσω για μένα, θα έλεγα ότι είμαι ένα περίεργο κοκτέιλ και των δύο. Νομίζω ότι όσο περνάνε τα χρόνια, και έχει κυλήσει αρκετό νερό στο αυλάκι, πάνω κάτω οι χαρακτήρες μένουν ίδιοι. Μόνο λίγο πιο πλούσιοι γινόμαστε από τις εμπειρίες της ζωής και της ηλικίας, δηλαδή των χρόνων που περνάνε. Δεν ξέρω αν είμαι εκρηκτικός χαρακτήρας, ξέρω πάντως ότι έχω μια ανησυχία, δεν ικανοποιούμαι ούτε με τον εαυτό μου ούτε με τίποτα. Sky is the limit. Το όριο είναι ο ουρανός. Γι’ αυτό είμαι ανικανοποίητος, αυτό μπορώ να σας το βεβαιώσω.Πιστεύετε στη χημεία του θεάτρου; Όπως όταν λέμε στη χημεία του έρωτα;Όχι, δεν πιστεύω καθόλου στη χημεία. Στο θέατρο πιστεύω στο χάρισμα που μπορεί να έχει εκ γενετής κάποιος και στο χάρισμα που έχει κάποιος να καλλιεργεί το χάρισμά του. Είναι μια διπλή έννοια του χαρίσματος ή του ταλέντου, ας το πούμε έτσι. Επίσης πιστεύω στη συγκυρία, στην τύχη, στην ασταμάτητη δουλειά, στην υπομονή και στην επιμονή. Όλα αυτά που σας λέω δεν είναι μεταφυσικά. Η χημεία είναι κάτι το μεταφυσικό.Πάμε στη Θεσσαλονίκη, αυτή τη φορά με τον Γιώργο Νανούρη να κρατά τα ηνία της σκηνοθεσίας του «Αφέντη και δούλου». Μια παράσταση που κουβαλάει διθυραμβικές κριτικές. Μπαίνω στον πειρασμό να κάνω την κοινότυπη ερώτηση: Πώς προέκυψε το πάντρεμα;Είναι κάτι που θέλαμε και οι δύο να γίνει. Εγώ, ξέρετε, όταν δεν δουλεύω παθαίνω έναν τρόμο κενού. Ενώ είμαστε φίλοι, τον έπιασα και του είπα «Γιώργο, είσαι από τους ελάχιστους σκηνοθέτες που θα ήθελα να συνεργαστώ. Βρες κάτι να κάνουμε». Σε λίγες μέρες με παίρνει και μου λέει «βρήκα τι θέλω να κάνουμε». Και πριν μου πει, του είπα κατευθείαν «δέχομαι». Και τελικά αυτό που βρήκε ήταν κάτι που μας άρεσε και τους δύο και είναι μια συνεργασία που θα μου μείνει. Είναι μια γλυκιά συνεργασία, ο Γιώργος είναι ένας εκπληκτικός συνάδερφος που κρατάει τα ηνία της σκηνοθεσίας, όπως κρατάει και τα ηνία του ελκήθρου. Γιατί αυτό είναι και το βασικό σκηνικό μας, πάνω στο οποίο δύο άνθρωποι, δύο ζωές, πορεύονται. Δύο διαφορετικές ζωές αλληλεπικαλύπτονται, χρησιμοποιώ επίτηδες αυτό το ρήμα, στο φινάλε.Τι σας κάνει να σταθείτε σε έναν άνθρωπο και να πείτε το «ναι»;Σπάνια λέω «όχι» σε δουλειές. Πρέπει να μη με εμπνέει καθόλου ο άλλος για να το πω. Ξέρετε γιατί; Γιατί είμαι ένας επαγγελματίας ηθοποιός. Δεν είμαι ένας αριστοκράτης που διαλέγω μόνο τι θα κάνω. Ξέρω ότι στη δουλειά μας παίζει μεγάλη σημασία και το επαγγελματικό. Ότι πρέπει να δουλέψουμε, πρέπει να συνεργαστούμε και με ανθρώπους που μπορεί να μην τους γουστάρουμε. Για να αρνηθώ λοιπόν, πρέπει να είναι κάτι ακραίο. Επίσης να σας πω ότι εγώ στη ζωή μου δεν μπορώ να σας πουλήσω μαγκιά ότι έκανα ό,τι ήθελα, αλλά μέχρι στιγμής δεν έκανα ό,τι δεν ήθελα. Αυτό μπορώ να σας το βεβαιώσω. Έχοντας δει τη δουλειά του Νανούρη αλλά και του παραγωγού μας, του Γιώργου Λυκιαρδόπουλου, ήξερα ότι ήθελα να δουλέψω μαζί τους. Και έγινε αυτό, που ξεκίνησε σεμνά και κατέληξε εδώ. Νομίζω ότι βρισκόμαστε σε μια εποχή που ο κόσμος ξαναγυρνάει, μετά από μια περιπλάνηση από το δήθεν αισθητικό, στο αίσθημα, στο συναίσθημα, στο έργο του συγγραφέα και τολμώ να πω και στον ηθοποιό.Έχω έρθει πάρα πολλές φορές στη Θεσσαλονίκη, πότε με το Εθνικό, πότε με το Κρατικό Θέατρο, πότε με ιδιωτικές παραγωγές, αυτή τη φορά είμαι ιδιαίτερα συγκινημένος. Είμαι ευαίσθητος με αυτό το θέμα, το θέμα της Μακεδονίας. Της μίας Μακεδονίας.Μπορεί να κάνει κάποιος επανάσταση μέσα από το θέατρο;Μπορεί να εκπαιδεύσει κάποιος μέσα από το θέατρο. Αν η κάθε επανάσταση, γιατί εγώ αυτό πιστεύω, προϋποθέτει μια εκπαίδευση, του ατόμου και του συνόλου, μια παιδεία δηλαδή, σημαίνει ότι σπάω κάτι, για να βάλω κάτι άλλο στη θέση του. Αυτό που θέλω να βάλω στη θέση του είναι κάτι που εγώ έχω ως πρότυπο. Ως ιδέα. Ναι, με αυτή την έννοια το θέατρο μπορεί να κάνει επανάσταση. Δεν είναι αυτή η αποστολή του. Το θέατρο είναι έκφραση. Επίσης το θέατρο ασκεί καλλιέργεια. Ασκεί και παιδεία. Ξέρω ότι στις μέρες μας είναι άχαρο όλο αυτό, αλλά έτσι είναι το θέατρο. Και δεν σας το λέει ένας άνθρωπος με γυαλάκια πάνω από ένα γραφείο. Έχω βγάλει και το πανεπιστήμιο και την Πανεπιστημίου. Έχω μελετήσει τον Σωκράτη αλλά και την οδό Σωκράτους στην Αθήνα, για όποιον γνωρίζει.Η εποχή που ζούμε είναι ανελέητη ή εύθραυστη;Μπορώ να σας πω με σιγουριά ότι έχει γίνει πιο γρήγορη. Και οι ρυθμοί της. Και αυτό είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Τουλάχιστον στον Δυτικό κόσμο. Ακριβώς επειδή έχουνε πεθάνει οι ιδέες ή βρίσκονται σε μεγάλη ύπνωση, γι’ αυτό ανθίζουν οι ιδεολογίες. Αυτή τη στιγμή έχουν πεθάνει οι ιδέες. Και μια ομάδα ανθρώπων πάει να κρυφτεί και να βολευτεί κάτω από ιδεολογίες. Και δεν μιλάω μόνο για την πολιτική, μιλάω για την κοινωνία, μιλάω γενικά. Ο οραματισμός είναι του μέλλοντος. Το μέλλον δεν μπορεί να είναι μόνο αριθμοί και εξισώσεις. Νομίζω ότι θα ξαναπροκύψουν οι ιδέες και ελπίζω να έχουν ένα θετικό πρόσημο. Κατά τ’ άλλα, δεν θέλω να λέω για την εποχή μου, μου μοιάζει γεροντικό. Κάθε εποχή έχει τα ελαττώματα και τα προτερήματά της. Προσωπικά είμαι ένας άνθρωπος που πιστεύω στους νέους ανθρώπους και γι’ αυτό και είμαι απαιτητικός από αυτούς.Έχουν αφυπνιστεί οι Έλληνες;Όχι, δεν το πιστεύω ότι έχουν αφυπνιστεί. Η ελληνική κοινωνία στις μέρες μας, ειδικότερα από τη Μεταπολίτευση και μετά, βρίσκεται σε ένα εκκρεμές. Το εκκρεμές για να ισορροπήσει θα πάει πρώτα από την μία πλευρά, μετά από την άλλη, των άκρων δηλαδή, μέχρι να βρεθεί σε ένα κέντρο. Και ελπίζω μέχρι να βρεθεί να μη σπάσει το ρολόι.Αισιοδοξία είναι αυτό;Είμαι αισιόδοξος. Είμαι ρεαλιστής βεβαίως. Βλέπω και μπορώ να διακρίνω το μαύρο από το  άσπρο και αν η γνώση που έχω, η εμπειρία μου, περιέχει μαύρο, η ψυχή μου είναι γεμάτη άσπρο. Δηλαδή ελπίζω.Το «Αφέντης και δούλος» είναι ένα καθαρά ευαίσθητο έργο. Τι γυρεύει ανάμεσά μας;Ένα σπουδαίο δημιούργημα της τέχνης, και ας μιλήσουμε για το θέατρο, δεν είναι μόνο ο επικαιρικός του χαρακτήρας. Η Μόνα Λίζα δεν περιέχει κανέναν επικαιρικό χαρακτήρα αλλά είναι αριστούργημα. Παρόλα αυτά, το «Αφέντης και δούλος» έχει να πει σήμερα πολλά. Γιατί μιλάει για την απεμπλοκή από το «εγώ» μας και την ανάγκη του «εσύ». Του άλλου, του πλησίον, του ανθρώπου. Και αυτό το κάνει ένας τεράστιος συγγραφέας και η παράσταση το δείχνει με τον πιο απλό και καθόλου κλασικό αλλά σεβαστικό τρόπο ως προς το κείμενο. Η ανάγκη ότι ξαφνικά έχουμε πάρει όλη τη ζωή μας λάθος, γιατί δεν έχουμε καταλάβει πόση ανάγκη έχουμε, όχι σωματικά, βιολογικά και οικονομικά, η ψυχή μας πόσο ανάγκη έχει τον άλλον. Η ψυχή μας είναι πάντα ο άλλος. Πάντα.INFO«Αφέντης και Δούλος», Λέων ΤολστόιΔημήτρης Λιγνάδης & Γιώργος ΝανούρηςΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗΝΑΙΟΝΑπό 9 έως και 18  ΦεβρουαρίουΠροπώληση: Ταμείο θεάτρου - www.ticketservices.gr - www.gooddeals.grΑπό το φύλλο της THESSNEWS #92 (10/02/2018-11/02/2018)" ["post_title"]=> string(82) "Δ. Λιγνάδης στην ThessNews: Έχουν πεθάνει οι ιδέες" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(50) "d-lignadis-stin-thessnews-echoun-pethanei-oi-idees" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-06-11 15:14:57" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-06-11 12:14:57" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=5422" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [6]=> object(WP_Post)#3011 (24) { ["ID"]=> int(5370) ["post_author"]=> string(2) "20" ["post_date"]=> string(19) "2018-02-08 08:32:52" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-02-08 06:32:52" ["post_content"]=> string(10927) "συνέντευξη στον ΣΤΑΥΡΟ ΜΥΘΟ || mythos@eroticos.grΈνα από τα εμπορικότερα ονόματα του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού, ένα σύμβολο που με τα σλόγκαν του έκανε τις γυναίκες στις πίστες να τον αποθεώνουν, ο Λευτέρης Πανταζής, αυθόρμητος όπως πάντα, επιστρέφει για λίγο στο παρελθόν. Προετοιμάζει τις εμφανίσεις του στο  Θέατρο Βεργίνα, βγάζει τον κουβά και γυαλίζει το αστέρι του…Πόσα χρόνια μετράμε τώρα; Πόσες γενιές;Θέλω να σου πω ότι ο μπαμπάς σου γνώρισε τη μαμά σου με κάποιο τραγούδι μου, εσύ γεννήθηκες με κάποιο από τα τραγούδια μου, είναι αυτό που λένε «πάει σόι το βασίλειο». Έτσι πάει με μένα. Και πάμε για τρίτη γενιά.Τραγουδούσατε μικρός;Από μωρό παιδί. Απ’ όταν ήρθαμε από τη Ρωσία. Παιδί προσφύγων, από ποντιακή καταγωγή, φύγαμε από τη Μικρά Ασία με τον διωγμό, φτάσαμε Ρωσία και εκεί γεννήθηκα εγώ. Τότε τραγουδούσα τα Κάλαντα, μετά παρακολουθούσα έναν θείο μου που ήταν δάσκαλος μουσικής και έναν άλλον που ήταν τραγουδιστής. Κρυφά πήγα και παρακολουθούσα τα μαθήματα. Μετά ήρθαμε Ελλάδα. Τα πρώτα μου τραγούδια τα θυμάμαι όταν ήμουν στιλβωτής παπουτσιών και τραγουδούσα. Μετά αγόρασα μια κιθάρα με ένα πιατάκι και πήγαινα στα καφενεία να βγάλω χρήματα για να ζήσουμε. Στη συνέχεια με άκουσαν κάποιοι και με στείλανε σε κάποια μπουζουκάδικα, τότε αυτά ήταν τα σκληρά μπουζούκια. Κάτι καταγώγια με ρεμπέτικα. Αυτά τα παλιά γεμάτα καπνούς, δεν υπήρχαν εξαερισμοί τότε. Εκεί με πρωτοακούσανε και μετά σιγά σιγά πήγα σε κάτι μαγαζιά στο Αιγάλεω και τραγουδούσα εκεί.Παγκοζίδης είναι το επίθετο;Ακριβώς. Μετά το άλλαξα και το έκανα «Πανταζίδης». Και τότε πήγα σε μια εκπομπή στην τηλεόραση και μου λέει εκεί ένας παραγωγός: «Πανταζίδης; Πώς να κάνεις καριέρα με το Πανταζίδης. Υπάρχει ο Καζαντζίδης». Και μου έβαλε φωτιές. Και το έκανα Πανταζής.Το ΛΕΠΑ;Αυτό προέκυψε από ένα άρωμα που έβγαλα για γυναίκες. Και προέκυψε από τα πρώτα συνθετικά.Πώς σας αποδέχτηκαν οι άλλοι τραγουδιστές με όλο τον πανικό που είχατε κάνει τότε;Εγώ επειδή γεννήθηκα μέσα από τον κόσμο, ήμουν του κόσμου. Και αλίμονο σε όποιον με άγγιζε. Μέσα από τον κόσμο βγήκα και μέσα από τις γυναίκες. Αυτές με αγαπούσαν απίστευτα, γιατί έλεγα τραγούδια ερωτικά. Ήμουν ο δικός τους τραγουδιστής. Και έγινε το «μπαμ» στην Ελλάδα, όταν τότε στα μπουζούκια πήγαιναν μόνο γέροι. Τότε βγάζω το «Όλα τα μωρά στην πίστα», έγινε ο χαμός στα κλαμπ, με έμαθε η νεολαία και ήθελαν όλοι να έρθουν να με δουν από κοντά. Εκεί το παιχνίδι όμως το έπαιζα εγώ. Ή τους κέρδιζα ή τους έχανα. Και μάλλον έγινε το πρώτο, αφού συνεχίζει ως τώρα.Για τις γυναίκες ήθελα να τα πούμε αργότερα, αλλά αφού το πήγατε εκεί… Το βρήκατε το κουμπί τους.Θυμάμαι μου έλεγε ένας επιχειρηματίας στη Θεσσαλονίκη: «Είναι φοβερό αυτό που συμβαίνει. Όλες πηγαίνουν στα κομμωτήρια να ετοιμαστούν, για να έρθουν το βράδυ να τις πεις “βασανιστείτε”».Για την εποχή ήταν πρωτόγνωρο.Φαντάσου είπα τραγούδια που μιλούσαν στην καρδιά, ήταν ιστορίες καθημερινών ανθρώπων. Χωρισμοί, καψούρα, κλάμα, γέλιο, χαρά. Όλα αυτά μαζί με διάφορα σλόγκαν που έλεγα, άρχισε ο κόσμος να έρχεται. Ήταν και ο Βοσκόπουλος που δεν τραγουδούσε συνέχεια, που είχε τις γυναίκες που τον ακολουθούσαν, οπότε άρχισα να λέω τραγούδια δικά του. Αλλά τα έλεγα με δικό μου στυλ. Τα έκανα non stop, όπως ένας dj σήμερα. Και μετά έγινε μόδα. Όλοι έτσι τραγουδάνε σήμερα. Μετά πήγα στο μεγαλύτερο Club της Αθήνας. Το αδιαχώρητο.Μετά έσκασε και το τραγούδι «Ταραχή». Τραγουδούσα με την Άννα Βίσση και έγινε κοσμογονία. Απ’ όλη την Ελλάδα έρχονταν με πούλμαν να δούνε το φαινόμενο «Λευτέρης Πανταζής». Παγοπίστες, σκηνικά και τότε ήταν που τραγούδησα με μεγάλα ονόματα από το εξωτερικό.Χόρτασε ο Λευτέρης Πανταζής απ’ όλο αυτό;Σε όλο αυτό μέσα γεννήθηκε και το κοριτσάκι μας. Όλα πήγαιναν ρολόι. Υπέροχα όλα. Και με τη σειρά τους. Τραγούδια, επιτυχίες, μαγαζιά, παιδί. Κανένας άνθρωπος δεν είναι ευχαριστημένος με όλα. Πάντα θα θέλει να κάνει καινούρια πράγματα. Γιατί όταν βάζεις στόχους και τους πετυχαίνεις, δεν σταματάει η ζωή. Βάζεις καινούριους στόχους και συνεχίζεις. Μπορώ να πω ότι είμαι χορτασμένος άνθρωπος, αλλά η όρεξη είναι για ζωή, όχι για επιβίωση, για ζωή. Αυτά με κάνουν να προσπαθώ, να κάνω καινούριες συνεργασίες, προτάσεις με νέα παιδιά, με τη νεολαία. Μου αρέσει αυτό που κάνω. Το κάνω για μένα, γιατί μου δίνει ζωή, αλλά και για τον κόσμο. Που τους βλέπω να είναι αγκαλιασμένοι, να τραγουδάνε, να είναι ευτυχισμένοι. Και αυτό κάνει και μένα ευτυχισμένο.Μου αρέσει που ακόμα και τώρα δεν ξεχνάτε το παρελθόν σας.Έχω στο γραφείο μου στη Βουλιαγμένη, εκεί που μένω, 42 πλατινένιους δίσκους. Πρέπει να έχω πουλήσει 5-6 εκατομμύρια cd. Δεν τα έχω μετρήσει. Τόσα περίπου. Μέσα σε ένα κομμάτι του γραφείου, σε περίοπτη θέση, έχω το στιλβωτήριό μου, το κασελάκι. Και το βλέπω για να θυμάμαι. Να μην ξεχνάω ποτέ από πού ξεκίνησα. Μόνο έτσι ένας άνθρωπος μπορεί να πετύχει στη ζωή του. Να μην ξεχνάει ποτέ. Να μην ξεχάσει τον άνθρωπο που θα του δώσει ένα πιάτο φαγητό, ένα ποτήρι νερό ή από πού ξεκίνησε. Αυτά πρέπει να τα καταγράφεις. Να τα θυμάσαι στη ζωή σου. Να παραδέχεσαι τα λάθη σου, να λες «Ευχαριστώ» και «Συγνώμη». Αυτά μου τα δίδαξαν οι γονείς μου. Είναι οδηγοί στη ζωή μου και τα περνάω και εγώ στην κόρη μου.Ήθελα να σας ρωτήσω αν πιστεύετε στην τύχη, αλλά μετά από αυτή την κουβέντα θεωρώ πως τίποτα δεν είναι τυχαίο.Να ξέρεις πως τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ακόμα και τύχη να έχει ένας άνθρωπος, αυτό που λένε πολλές φορές «αυτός έχει αστέρι», αν δεν έχεις έναν κουβά με νερό και ένα σφουγγάρι να το γυαλίζεις καθημερινά, να είναι συνέχεια φωτεινό, θα σκουριάσει. Την τύχη μας λοιπόν, που την έχουμε όλοι, την φτιάχνουμε μόνοι μας. Μέσα από τις δικές μας επιλογές, οι άνθρωποι χαράσσουμε την πορεία μας και πηγαίνουμε ή στα ψηλά ή στα χαμηλά. Έχοντας πάντα δίπλα μας έναν καλό σύμβουλο. Και αν είναι και γυναίκα, ακόμα καλύτερα. Γιατί αυτές έχουν εφτά ζωές, ενώ εμείς μία.Πίσω απ’ όλα μια γυναίκα έτσι;Ε, βέβαια! Το άλλο μας μισό. Γυναίκες μάς έφεραν στη ζωή, πρέπει να τις προσέχουμε σαν τα μάτια μας, μην μας πάθουν τίποτα. Ακόμα και η ζωή είναι γυναίκα.Από το φύλλο της THESSNEWS #90 (27/01/2018-28/01/2018)" ["post_title"]=> string(104) "Λευτέρης Πανταζής στην ThessNews: Δεν ξεχνάω από που ξεκίνησα" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(61) "lefteris-pantazis-stin-thessnews-den-xechnao-apo-pou-xekinisa" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-06-11 14:31:29" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-06-11 11:31:29" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=5370" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [7]=> object(WP_Post)#3010 (24) { ["ID"]=> int(5108) ["post_author"]=> string(2) "20" ["post_date"]=> string(19) "2018-01-12 06:00:01" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-01-12 04:00:01" ["post_content"]=> string(10211) "συνέντευξη στον ΣΤΑΥΡΟ ΜΥΘΟ || mythos@eroticos.grΟ Γιώργης Χριστοδούλου σπούδασε ηθοποιός, είναι συνθέτης, τραγουδιστής αλλά πάνω απ' όλα ταξιδευτής.Μοιράζει τη ζωή του ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Βαρκελώνη, αλλά το μυαλό του ανακαλύπτει συνέχεια καινούργιους κόσμους και ένας από αυτούς ήταν και ο μαγικός κόσμος του Αττίκ.Λίγο πριν τις εμφανίσεις του στη Θεσσαλονίκη, μιλάει στην ThessΝews για τα παιδικά του χρόνια, τη σχέση του με την Αρλέτα και τα ταξίδια στο Παρίσι.Φέτος θα είναι η χρονιά σου; Και αναφέρομαι στο γεγονός ότι οι Αθηναίοι έκαναν αλλαγή χρόνου με τη φωνή σου…Επειδή φέτος ήταν μια δύσκολη χρονιά, περίεργη μάλλον, ήμουν λίγο μελαγχολικός αυτές τις μέρες, ήταν ένα αναπάντεχο δώρο όλο αυτό. Ότι με εμπιστεύτηκε η Μαρίζα Ρίζου και με κάλεσε να κάνουμε την αλλαγή του χρόνου στο Θησείο. Εγώ το χάρηκα και μου έφτιαξε τη διάθεση πραγματικά. Και εξάλλου δεν λένε πως όπως σε βρει ο χρόνος στην αλλαγή, έτσι θα είσαι όλο τον χρόνο; Οπότε το χάρηκα.Τα Χριστούγεννα είναι η αγαπημένη σου γιορτή;Όχι απαραίτητα. Με πιάνει αυτή η μελαγχολία με τις γιορτές. Και φέτος λίγο παραπάνω. Με έπιασε γιατί δεν ήταν η Αρλέτα μαζί μου. Εντάξει, μετά από ένα σημείο τα αντιμετωπίζεις όλα. Κάνεις ένα κουράγιο να τα αποδεχθείς.Περίεργη η σχέση σου με την Αρλέτα. Καρμική θα έλεγα.Είναι κάτι που ο κόσμος δεν το ξέρει. Ο περισσότερος κόσμος ξέρει ότι με είχε βγάλει στο τραγούδι. Είναι νονά μου στο τραγούδι και σαν μαμά μου στη ζωή. Με την έννοια ότι τη γνώρισα μικρός, ήμουν στο Δημοτικό τότε. Το 1986, για να καταλάβεις. Πέρσι μετρήσαμε 30 χρόνια φιλίας. Και περάσαμε όλη αυτή την περιπέτεια μαζί. Εγώ, εκείνη και άλλοι δύο. Ήταν μια απώλεια μεγάλη. Και ο τρόπος με τον οποίο έγινε. Εγώ θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να μην ξεχαστεί το έργο της και θα το τιμάω όσο μπορώ.Ιδιαίτερο για ένα παιδί στην ηλικία σου να θαυμάζει την Αρλέτα. Συνήθως τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία του Δημοτικού ακούνε άλλα πράγματα.Ακούνε άλλα πράγματα, είναι η αλήθεια. Υπάρχει κόσμος που έχει την αίσθηση ότι αυτή η αποδοχή που είχε τώρα ήταν από πάντα. Δεν είναι έτσι. Ήταν περίεργο το να ακούς άλλα πράγματα τότε. Και ειδικά όταν είσαι στην παιδική ηλικία. Κάποια στιγμή θα κάνω κάτι, το οποίο δεν είναι ανακοινώσιμο, που θα τα εξηγήσω όλα αυτά. Ήταν καρμική η σχέση μας και το ήξερα.Η Αρλέτα ήταν αφορμή για να ασχοληθείς με τη μουσική ή υπήρχε το μικρόβιο;Νομίζω ότι έπαιξε μεγάλο ρόλο. Φαντάσου ότι ξεκίνησα να την ακούω στα 7 μου. Η μουσική ήρθε στα 16, που πήγα και γράφτηκα στο ωδείο μόνος μου. Κρυφά από τους δικούς μου. Δεν ήξερα αν θα έχω αντιρρήσεις ή όχι, αλλά για να μην έχω, το έκανα κρυφά. Θυμάμαι το ωδείο είχε μια γραμματέα τότε και αν δεν μπορούσε η καθηγήτρια να μου κάνει το μάθημα ή ήθελε να το αλλάξει, έπαιρνε σπίτι η γραμματέας και έλεγε «Είμαι η φίλη του η Γιάννα, πείτε του ότι δεν θα πάμε σινεμά απόψε τελικά». Και έτσι καταλάβαινα ότι δεν θα γίνει το μάθημα.Θα είχαν αντίρρηση;Φοβόμουν ότι θα υπήρχαν αντιδράσεις. Εγώ μάζευα το χαρτζιλίκι μου για να το κάνω αυτό και να πληρώνω το ωδείο. Δεν ξέρω πώς το είχα στο μυαλό μου. Είναι περίεργα όπως το σκέφτονται οι έφηβοι.Τραγουδούσατε στο σπίτι;Όχι, κανένας. Αλλά έτσι κι αλλιώς εγώ δεν μεγάλωσα αρκετά με τους δικούς μου. Μεγάλωσα με τη γιαγιά μου και την Αρλέτα, που με είχε ως φίλο. Ήμουν ο μικρός της φίλος. Δεν μεγάλωσα με τους δικούς μου. Μεγάλωσα σε ένα οικοτροφείο και όποτε έβγαινα έμενα στη γιαγιά μου και είχα και την Αρλέτα. Δύσκολα χρόνια αλλά ευλογημένα.Συνήθως δεν μιλάει ο κόσμος γι? αυτά.Δεν έχω θέμα να τα πω. Και δεν έχω θέμα, γιατί θέλω να είμαι δίκαιος και να του το αναγνωρίζω του ανθρώπου που ήταν δίπλα μου. Και αυτό το έκανε η γιαγιά μου και η Αρλέτα. Οι οποίες ήταν γεννημένες και την ίδια μέρα. Είδες πολλές φορές οι συμπτώσεις; Σηματοδοτούν κάποια πράγματα. Είναι περίεργο. Μου στάθηκαν όσο κανένας στη ζωή μου και πάντα θα το λέω. Είναι οι άνθρωποι που με κράτησαν και μου έδωσαν τις βάσεις.Πάμε στα άλλα. Θέατρο ή μουσική;Τι θα επέλεγα; Την επιλογή μου την έχω κάνει εδώ και χρόνια. Απλά επειδή είναι το μόνο πράγμα που έχω σπουδάσει το θέατρο, πάντα επειδή με αφορά και μου αρέσει η σκηνή, πάντα ό,τι κάνω έχει μια δόση θεατρικότητας. Αυτό δεν λείπει ποτέ. Και στη Θεσσαλονίκη που θα παίξουμε θα το διαπιστώσετε.Ελλάδα ή Ισπανία;Τις αγαπάω και τις δύο. Και θα μοιράζω τον χρόνο μου όσο μπορώ.Ισπανία ή Παρίσι;Ισπανία φυσικά. Το Παρίσι είναι ωραίο, Βαρκελώνη όμως. Όχι Ισπανία όπου κι όπου. Παρίσι για διακοπές και Βαρκελώνη για να μένεις.Με τον Αττίκ πώς δέθηκαν οι ζωές σας;Τα τραγούδια του τα τραγουδούσε η γιαγιά μου. Ήξερα κι εγώ, είχε βγάλει και η Αρλέτα έναν δίσκο όταν ήμουν παιδί, τα τραγούδια του τα ήξερα και πάντα έλεγα τραγούδια του, ήξερα ότι είχε κάνει καριέρα στο Παρίσι, αλλά δεν ήξερα πόσο μεγάλη. Δεν το είχα αντιληφθεί. Όταν βρήκα την πρώτη παρτιτούρα στο Παρίσι, ξεκίνησε η έρευνα για να βρω και τις υπόλοιπες. Και έτσι γεννήθηκε αυτός ο δίσκος. Και επειδή συνοδεύεται και από ένα κείμενο, είναι και διαφωτιστικός για τη ζωή του. Ήταν απίστευτα ενδιαφέρουσα και γεμάτη ζωή. Παρότι δεν είχαν τα μέσα που έχουμε τώρα, ήταν αυτό που λέμε «ένα Σαββατοκύριακο από τη ζωή του Αττίκ είναι η ζωή η δική μας όλη». Έζησε μια έντονη ζωή, με πολλές χαρές αλλά και πολλές πίκρες. Αυτό είναι το ενδιαφέρον. Έπαιρνε τις πίκρες και τις έκανε τραγούδι. Τις έκανε τέχνη.Για ποια γυναίκα λοιπόν γράφτηκε το «Ας ερχόσουν για λίγο»;Μου το ρωτάνε πολλοί αυτό, αλλά δεν θα το πω. Πάντως όχι για τη Δανάη Στρατηγοπούλου που το τραγούδησε πρώτη. Για μια άλλη γνωστή γυναίκα, που την ξέρει όλη η Ελλάδα και πολλές γενιές και θα την αποκαλύψω στην παράσταση στο «Αθήναιον» στις 6 και 7 Ιανουαρίου.Από το φύλλο της THESSNEWS #87 (06/01/2018-07/01/2018)" ["post_title"]=> string(82) "Γ. Χριστοδούλου στην ThessNews: Μου αρέσει η σκηνή" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(49) "g-christodoulou-stin-thessnews-mou-aresei-i-skini" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-06-11 11:29:42" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-06-11 08:29:42" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=5108" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [8]=> object(WP_Post)#3009 (24) { ["ID"]=> int(4957) ["post_author"]=> string(2) "20" ["post_date"]=> string(19) "2017-12-27 15:19:57" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2017-12-27 13:19:57" ["post_content"]=> string(13729) "συνέντευξη στον ΣΤΑΥΡΟ ΜΥΘΟ || mythos@eroticos.grΠαρόλο που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μυτιλήνη, πιστεύει ακράδαντα πως μοναδική μας πατρίδα είναι τα παιδικά μας χρόνια. Ξεκινάει την καριέρα του το 1982, θα βρεθεί στο πλευρό του Λάκη Λαζόπουλου στους «Δέκα Μικρούς Μήτσους», αλλά θα γίνει ιδιαίτερα αγαπητός στο τηλεοπτικό κοινό με τη συμμετοχή του στην πολύ πετυχημένη τηλεοπτική σειρά «Εγκλήματα».Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης είναι από τη φύση του ήρεμος, ευγενικός και πάνω απ’ όλα ειλικρινής στη σχέση του με το κοινό.Γιορτές πάντα με μια βαλίτσα;Κοίταξε, εγώ χειμώνα συνήθως δουλεύω Αθήνα. Οπότε τα τελευταία 30 και κάτι χρόνια, τα Χριστούγεννα ήταν πάντα θέατρο. Με διπλές παραστάσεις και βαρύ πρόγραμμα. Φέτος είναι ίσως η δεύτερη φορά που επισκέπτομαι την επαρχία τον χειμώνα. Και αυτό γιατί αποφάσισα να κάνω τον «Πατέρα του Άμλετ», ένα κείμενο του Μάνου Ελευθερίου, ένα σπουδαίο κείμενο και είμαι περήφανος που το αρθρώνω πρώτος. Αποφάσισα λοιπόν να μην κάνω τίποτα φέτος τον χειμώνα στο θέατρο. Νομίζω ότι θα αδικούσα και το κείμενο και τον εαυτό μου.Και το ταξιδεύεις.Ξεκίνησε το έργο στην Αθήνα, πήγαμε ήδη Καβάλα και αυτό το Σαββατοκύριακο πηγαίνουμε Μυτιλήνη, που είναι η πατρίδα μου. Είναι συμβολική αυτή η αρχή. Όταν πηγαίνω στη Μυτιλήνη να παίξω, έχω βαθιά συγκίνηση και μεγάλο τρακ. Μεγαλύτερο απ’ όταν παίζω σε οποιαδήποτε άλλη πόλη. Εκεί γεννήθηκα, εκεί μεγάλωσα, εκεί είναι όλοι οι παιδικοί φίλοι και οι συγγενείς μου. Και αυτό μου δημιουργεί τρομερή συγκίνηση κάθε φορά που παίζω εκεί... Δεν ξέρω πώς να στο εξηγήσω, αλλά με έναν περίεργο τρόπο αισθάνομαι πιο υπόλογος απέναντί τους.Πώς το αισθάνεσαι; Ότι πρέπει να σταθείς απέναντί τους όπως πρέπει;Πάντα με ενδιαφέρει πώς θα βγω στη σκηνή. Αλλά υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά εκεί. Σε ενδιαφέρει να σου πουν οι φίλοι σου, οι κολλητοί σου, οι συμπατριώτες σου ότι τους άρεσε. Ίσως γιατί αισθάνεσαι την παραπάνω αγάπη τους. Υπάρχει ένα αλισβερίσι περίεργο. Ύστερα μην ξεχνάς ότι όταν πηγαίνεις στο μέρος που μεγάλωσες - τα παιδικά μας χρόνια είναι και η μοναδική μας πατρίδα - κάθε φορά που βγαίνω στη σκηνή, από κάτω είναι αυτοί που έχουν φύγει. Η μητέρα μου, οι γιαγιάδες μου, η θεία μου που έρχονταν πάντα και με έβλεπαν. Μου δημιουργεί τέτοια συγκίνηση, που λέω στον εαυτό μου καμιά φορά «ηρέμησε, πάρ’ το λίγο πιο ανάλαφρα».Άρα τα έχεις καλά με το παρελθόν.Αλίμονο. Αλλά και καλά να μην τα έχεις, το παρελθόν, και ιδιαίτερα στα παιδικά σου χρόνια, θα σε ακολουθεί πάντα. Γιατί και να συζείς με ένα παρελθόν που δεν θέλεις ούτε να το βλέπεις, δεν βοηθάει ιδιαίτερα.Επιστρέφω στα θεατρικά. Ο Μάνος Ελευθερίου είναι από τους λίγους που θα μπορούσαν να αγγίξουν τόσο ιδιαίτερα θέματα και κείμενα.Είναι αλήθεια. Ο Μάνος, με έναν ποιητικό μονόλογο, γεμάτο ένταση και ποίηση, καταφέρνει να περιφέρεται μέσα στο διαχρονικό και το επίκαιρο με έναν τρόπο μοναδικό. Ο Μάνος παίρνει αφορμή και όχημα αυτόν τον ρόλο, που στον Σαίξπηρ είναι σχεδόν βουβός, για να μιλήσει για δικά μας πράγματα. Και κατ’ επέκταση για δικά του πράγματα.Το να αγγίζεις τέτοια θέματα δεν είναι εύκολο.Καθόλου. Και απαιτεί γενναιότητα. Γιατί στέκεται και κριτικά με έναν υπέροχο τρόπο. Έχει μια κριτική ματιά, έχει άποψη, έχει θέση. Ο Μάνος είναι ένας ουμανιστής ποιητής. Ασχολείται με τον άνθρωπο. Αφιερώνει την ποίησή του και μιλάει για τους ανθρώπους τους τελευταίους. Γι’ αυτούς που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Με αυτούς που δεν έχουν καμία σχέση με τα κέντρα εξουσίας και αυτά τους χρησιμοποιούν σαν πιόνια. Αυτούς τους ανθρώπους  μέσα από τα τραγούδια του, την ποίησή του, τα κείμενά του, τους συμπαραστέκεται ακόμα κι αν είναι οι μεγαλύτεροι εγκληματίες. Είναι ένα σπουδαίο κείμενο και χαίρομαι που ο χειμώνας μου φέτος είναι αφιερωμένος σε αυτό.Ο χειμώνας σου φέτος είναι διαφορετικός γενικά. Ξαναμπήκες στην τηλεόραση, έκανες καινούριες συνεργασίες…Δεν υπάρχει άλλος τρόπος καμιά φορά. Για να ζούμε, πρέπει να εκπλήσσουμε και λίγο τους εαυτούς μας. Πρέπει να παίρνουμε τέτοιες αποφάσεις. Εμένα με αναζωογονούν και κάθε φορά μου δίνουν μεγάλη χαρά. Αισθάνομαι ζωντανός.Δουλεύεις πολύ όμως.Δουλεύω πολύ δυστυχώς, γιατί η οικονομική συγκυρία μας επιβάλλει να δουλεύουμε όλο και περισσότερο και με λιγότερες απολαβές συνεχώς. Νόμιζα ότι μετά από τόσα χρόνια στο θέατρο δεν θα είχα ανάγκη να δουλεύω τόσο σκληρά, αλλά οι καταστάσεις με διαψεύδουν. Δεν θέλω να παραπονιέμαι, γιατί βλέπω ανθρώπους που δεν δουλεύουν, που δεν έχουν ένα πιάτο φαγητό. Δεν θα έπρεπε να μιλάω. Παρ’ όλα αυτά ζω μια ζωή πολύ κουραστική. Ξυπνάω το πρωί και τελειώνω τη νύχτα. Είμαι άνθρωπος που πάντα ήθελα να αφιερώνω χρόνο στον εαυτό μου και τώρα δεν μπορώ να το κάνω. Βέβαια από την άλλη κάνουμε μια δουλειά ψυχωφελή και με διέξοδο.Τι σε φοβίζει;Δεν θέλω να με φοβίζει τίποτα. Γενικά στη ζωή μου δε νομίζω ότι φοβήθηκα. Αν φοβάσαι, δεν προχωράς.Το παίρνεις το ρίσκο;Το παίρνω για να ζήσω. Αλλιώς δεν μπορεί να ζήσει κανείς. Οι άνθρωποι που δεν παίρνουν ρίσκο έχουν από τη μια το καθισιό και τη σαπίλα και από την άλλη το ρίσκο και τη ζωή. Καμιά φορά μπορεί να το πληρώνεις αλλά έτσι είναι. Αλλιώς γιατί ζούμε;Ξέρω ότι κρυφοκοιτάζεις από τις κουίντες πριν ανέβεις στη σκηνή.(Γέλια) Καμιά φορά ναι. Αυτό που μου αρέσει είναι στα θέατρα που επικοινωνεί ο ήχος της πλατείας με το καμαρίνι. Υπάρχει ένα μεγάφωνο που σου δίνει τον ήχο από την πλατεία. Αυτό το τιτίβισμα των θεατών πριν την παράσταση. Αν είναι πολλοί ακόμα καλύτερα, γιατί ακούγεται ένα βουητό. Τα μελισσάκια που σε επιλέγουν για να σε δουν, για να διασκεδάσουν, για να ψυχαγωγηθούν, είναι μια υπέροχη προετοιμασία μέσα στην ησυχία. Με βοηθάει να συγκεντρωθώ. Μου φτιάχνει τη διάθεση να αισθάνομαι ότι υπάρχουν άνθρωποι που θα έρθουν για να δουν αυτό που κάνω και να περάσουν το βράδυ τους.Χριστούγεννα στη Θεσσαλονίκη λοιπόν.Και χαίρομαι ιδιαίτερα γι’ αυτό. Και δεν το λέω γιατί κάνουμε συνέντευξη, αλλά υπάρχει ένας ιδιαίτερος δεσμός με το κοινό της. Νομίζω ότι είναι ένας δεσμός εμπιστοσύνης. Από τη μεριά τους αρχικά. Αισθάνομαι, από τον τρόπο που επικοινωνώ με τις παραστάσεις που κάνω πάνω, ότι με εμπιστεύονται. Ότι θα δουν κάτι και δεν θα το μετανιώσουν. Αντίθετα θα περάσουν ωραία. Θα συγκινηθούν, θα γελάσουν.Τα θυμάσαι τα πιο ωραία Χριστούγεννα;Για μένα τα Χριστούγεννα ήταν πάντα μια περίεργη γιορτή. Γιατί είχα μια γιαγιά που όταν έρχονταν Χριστούγεννα έκλαιγε συνέχεια. Της έλεγα «Γιαγιά, γιατί κλαις; Κλαίω παιδί μου γιατί ήταν η μέρα που γέννησα τη μαμά σου και σκέφτομαι τη ζωή μου». Η γιαγιά μου έχασε τον άντρα της μικρή. Και αυτό μου δημιουργούσε μια χαρμολύπη περίεργη. Και μια αίσθηση για τα Χριστούγεννα ότι δεν είναι μόνο λαμπάκια. Είναι κι άλλα πράγματα για πολλούς ανθρώπους. Τα παιδικά μας Χριστούγεννα είναι τα πιο ιδιαίτερα.Τώρα άλλαξαν;Τώρα δεν στολίζω ιδιαίτερα, να σου πω την αλήθεια. Μου αρέσει να βλέπω στολισμένα σπίτια, αλλά εμείς δεν μπαίνουμε στη διαδικασία πια. Καμιά φορά λέει η Βίκυ «Να βάλουμε ένα λαμπάκι στη βεράντα, Χρήστο, τουλάχιστον, να μπούμε λίγο στην ατμόσφαιρά των γιορτών.» Είμαστε σε τέτοια φάση τώρα. Υπήρξαν περίοδοι που στολίζαμε.Ευτυχώς που έχεις τη Βίκυ και η τραμπάλα έχει ισορροπία.Αυτό ισχύει σε πολλά. Από την άλλη, μη νομίζεις ότι είναι σε όλα έτσι. Κανονικά θα έπρεπε ανθρώπους σαν εμένα και τη Βίκυ να τους απαγορεύουν να μένουν μαζί (γέλια). Είμαστε τόσο ακατάστατοι και αφηρημένοι, που είναι σαν να έχει πέσει μια βόμβα μέσα στο σπίτι. Περνάμε υπέροχα όμως.Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΑΜΛΕΤτου Μάνου Ελευθερίου με τον Χρήστο ΧατζηπαναγιώτηΣε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη. Θέατρο Αθήναιον – Κεντρική σκηνήΠρεμιέρα Δευτέρα 25 ΔεκεμβρίουΕκπτωτικά εισιτήρια: www.gooddeals.gr" ["post_title"]=> string(101) "Χρ. Χατζηπαναγιώτης στην ThessNews: Αν φοβάσαι, δεν προχωράς" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(60) "chr-chatzipanagiotis-stin-thessnews-an-fovasai-den-prochoras" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2022-03-22 12:28:59" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2022-03-22 10:28:59" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=4957" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [9]=> object(WP_Post)#3008 (24) { ["ID"]=> int(4763) ["post_author"]=> string(2) "20" ["post_date"]=> string(19) "2017-12-02 17:02:20" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2017-12-02 15:02:20" ["post_content"]=> string(10634) "συνέντευξη στον ΣΤΑΥΡΟ ΜΥΘΟ || mythos@eroticos.grΑγγελική Κιουρτσάκη. Ένα νέο κορίτσι από την Αθήνα που όταν την άκουσε ένας ατζέντης, την ανέβασε κατευθείαν στο πάλκο. Τα φώτα είναι στραμμένα πάνω της.Συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού, αλλά πάντα θα παραμένει η αγαπημένη του Βασίλη Τσιτσάνη στο Χάραμα. Και είναι αυτός που θα πιστέψει στο ταλέντο της.Η ζωή της αλλάζει. Όπως και το όνομά της. Η Αγγελική Κιουρτσάκη, ένα νέο κορίτσι, θα γίνει η Άντζελα Δημητρίου και αργότερα η Λαίδη.Πώς είναι να είσαι πάντα στην πρώτη γραμμή;Να σου πω κάτι; Η σταθερή αξία είναι και θα είναι πάντα σταθερή αξία. Μετά από τόσα χρόνια τι να πω…Όταν σταθήκατε σε ένα σημείο και συνειδητοποιήσατε την επιτυχία; Σας τρόμαξε;Καθόλου, ίσα ίσα που το χαίρομαι. Είναι η συνταγή της ιστορίας.Πώς έμεινε το «Λαίδη»;Το Λαίδη μού το είχε βγάλει ο Γιαννόπουλος, ο συγχωρεμένος. Πηγαίναμε σε μια συναυλία στην Τρίπολη και λέει «Πάμε μια Λαίδη να τραγουδήσει». Και έτσι μου έμεινε.Ισχύει ότι ο πρώτος άνθρωπος που σας πίστεψε ήταν ο Βασίλης Τσιτσάνης;Ναι, ναι. Του άρεσα πάρα πολύ σαν φωνή. Τότε ήμουν μαζί με την Αλεξάνδρα, που ήταν στο ρεμπέτικο έντεχνο, αν θέλεις να το πούμε έτσι, της εποχής. Ήμουν ένα μικρό κοριτσάκι που τραγουδούσε. Και με άκουσε και με ήθελε. Του κάναμε φωνητικά… Πω πω, άλλες εποχές! Στράτος Διονυσίου, Πόλυ Πάνου, Ρίτα Σακελλαρίου, Λίτσα Διαμάντη, Μανώλης Αγγελόπουλος,  Άννα Βίσση, Κατερίνα Στανίση, Βίκυ Μοσχολιού, Βασίλης Καρράς, Γιώργος Μαργαρίτης, Σταμάτης Γονίδης, Ζαφείρης Μελάς, Λευτέρης Πανταζής. Τι έχει μείνει απ’ όλα αυτά τα χρόνια;Γλυκιά γεύση, με πάρα πολλούς από αυτούς. Μα έχω δουλέψει με τα μεγαλύτερα ονόματα και αυτό είναι το πιο βασικό για έναν καλλιτέχνη. Και να έχει κάποια στιγμή να θυμάται βέβαια ότι έχουν γράψει γι’ αυτόν τα μεγαλύτερα ονόματα. Απίστευτοι συνθέτες και στιχουργοί. Αν αρχίσω να λέω ονόματα, θα μιλάμε για πάρα πολλές ώρες. Δεν θα φτάσει η εφημερίδα.Η νέα γενιά δεν ζει τέτοιες συνεργασίες πια...Άκου ένα παράδειγμα. Άλλαξα εταιρεία και τώρα πια ανήκω στη Heaven. Όταν πήγα να μιλήσω, είδα μέσα στο γραφείο έναν ολόκληρο τοίχο με καλλιτέχνες. Και μου λέει ο κύριος Σταμούλης «Βλέπεις όλους τους καλλιτέχνες που έχω εδώ στον τοίχο μου; Δυστυχώς δεν θα μπορέσουν να κάνουν ό,τι έκανες εσύ, ούτε μετά από 100 γενιές». Είναι συγκινητικό όλο αυτό να το ακούς από έναν άνθρωπο του χώρου.Φαντάζομαι έχετε ακούσει και μεγαλύτερα λόγια στο παρελθόν. Το ξέρετε για τον εαυτό σας.Εγώ το ξέρω. Αλλά όταν το ακούς από ανθρώπους που τους εκτιμάς, είναι αλλιώς. Αυτό που κάνουμε τώρα με τον Άγγελο Διονυσίου στο Καζίνο είναι τρομερό πράγμα. Με συγκινεί. Είχαμε κάνει κάποτε το «Μια βραδιά στα μπουζούκια», το νούμερο ένα και το δύο. Και το δεύτερο είχε γίνει χρυσό. Αλλά πραγματικό χρυσό. Όχι σαν τώρα. Ήταν άλλα τα νούμερα τότε. Έχουμε να δουλέψουμε πολλά χρόνια μαζί. Και να σου πω την αλήθεια, θα ήθελα να έκανα πάλι αυτή τη συνεργασία με Διονυσίου και Πανταζή. Ήταν διαφορετικά εντελώς τα πράγματα τότε.Μερικές φορές με σοκάρει η πραγματικότητα των εκφράσεών σας. Η εικόνα της  Άντζελας που δεν μασάει ή ο «μύθος» που έχει πάρει το ελεύθερο για όλα;Δεν θέλω κανέναν να πικάρω ούτε να πω κάτι άσχημο, αλλά οι άνθρωποι δεν ξέρουν πια ούτε να μιλήσουν ούτε τι να ρωτήσουν. Δεν μπορείς να πηγαίνεις μετά από τόσο καιρό σε μια γιορτή της Heaven και να σε ρωτάνε: «Κυρία Δημητρίου, οι ερωτευμένοι ακούνε τα δικά σας τραγούδια, εσείς τι ακούτε»; Και αυθόρμητα απάντησα: «Γιάννη Πάριο, είναι ο πιο ερωτικός τραγουδιστής».Να ρωτήσω τι έφερε η επιτυχία; Δόξα; Χρήματα; Αγάπη;Φέρανε δόξα, φέρανε μίσος, φέρανε και μοναξιά. Μεγάλη. Δεν είναι όλα τα πράγματα μερικές φορές όπως τα περιμένουμε. Βλέπουμε ένα άτομο χαμογελαστό, αλλά δεν ξέρουμε μέσα του τι μπορεί να έχει. Και δεν είμαι μόνο εγώ έτσι, είναι πολλοί καλλιτέχνες. Που νιώθουνε μόνοι τους. Ξέρεις, καμιά φορά, η μεγάλη δόξα φέρνει και μεγάλη μοναξιά. Ή μεγάλο μίσος αν το θέλεις. Γιατί αυτή είναι έτσι; Γιατί δεν γερνάει; Γιατί είναι στην πρώτη γραμμή; Γιατί δεν μπορούμε να τη διώξουμε; Ε όχι! Δεν θα με διώξουνε, θα φύγω όποτε θέλω εγώ.Τους έρωτες τους τραγουδήσατε. Τους ζήσατε εξίσου το ίδιο;Ο έρωτας τι έκανε για μένα λοιπόν, ε; Τα έζησα και με το παραπάνω. Και δεν έχω κανένα απολύτως παράπονο. Άλλωστε στη ζωή μας δίνουμε και παίρνουμε. Είμαι γεμάτη. Είμαι καλά μέσα μου. Κάνω ωραία πράγματα και στη δουλειά μου, κάνω ένα νέο come back με την καινούρια μου εταιρεία. Η ευτυχία δεν είναι να έχεις μόνο έναν άνθρωπο στο πλευρό σου. Είναι να είσαι καλά με την οικογένειά σου, με τους φίλους σου, με τους ανθρώπους που σε αγαπάνε, με τη δουλειά σου. Δεν είναι απαραίτητο να είσαι σε μια σχέση για να είσαι ευτυχισμένος και ερωτευμένος. Γιατί καμιά φορά και οι σχέσεις σε κάνουνε λίγο δυστυχισμένο.Αν έλεγε κάποιος «Δημητρίου, τέλος. Ό,τι έκανες. Ως εδώ». Είστε χορτάτη;Το πότε θα φύγω και το πότε θα αισθανθώ ότι πρέπει να φύγω από την πίστα, δεν είμαι εγώ που θα το κάνω. Είναι ο κόσμος.Με τα νέα παιδιά πώς τα πάτε;Μια χαρά, δεν πιστεύω ότι έχω να ζηλέψω κάτι από τη νέα γενιά.Θέλει τύχη το επάγγελμα;Θέλει σίγουρα δουλειά. Θέλει και τύχη. Κάποια άτομα ήταν τυχερά. Ίσως γιατί τους γράψανε καλά τραγούδια; Δεν ξέρω. Αλλά δεν ξέρω πόσο μπορούνε να αντέξουν στον χρόνο.Αυτό που συμβαίνει με την Άντζελα Δημητρίου στο εξωτερικό;Είναι περίεργο αυτό το συναίσθημα. Όταν πήγα Βηρυτό, έγινε κάτι που ποτέ δεν γράφτηκε ούτε το είπανε εδώ. Ήταν κάτι ξεχωριστό για μένα. Πήρα το βραβείο της 1ης Ελληνίδας τραγουδίστριας. Πρόσφατα πήγα στη Γερμανία, όταν ανέβηκα πάνω δεν μπορείς να φανταστείς πώς αισθάνθηκα. Είχανε ανάψει δάδες, είχαν τοποθετήσει σημαίες της Ελλάδας στα τραπέζια τους. Αυτό είναι το πιο ωραίο. Και όταν είσαι αληθινός, σ΄ αγαπάει παραπάνω ο κόσμος.INFOΆντζελα Δημητρίου & Άγγελος ΔιονυσίουΘέατρο Βεργίνα, Regency Casino ThessalonikiΠαρασκευή και Σάββατο 01, 02, 08, 09, 15 & 16 Δεκεμβρίου, 21:45Από το φύλλο της THESSNEWS #81 (25/11/2017-26/11/2017)" ["post_title"]=> string(128) "Άντζελα Δημητρίου στην ThessNews: Δεν θα με διώξουν, θα φύγω όποτε θέλω εγώ!" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(76) "antzela-dimitriou-stin-thessnews-den-tha-me-dioxoun-tha-fygo-opote-thelo-ego" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-06-10 14:56:42" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-06-10 11:56:42" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=4763" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [10]=> object(WP_Post)#3007 (24) { ["ID"]=> int(4732) ["post_author"]=> string(2) "20" ["post_date"]=> string(19) "2017-11-14 14:09:41" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2017-11-14 12:09:41" ["post_content"]=> string(10587) "συνέντευξη στον ΣΤΑΥΡΟ ΜΥΘΟ || mythos@eroticos.grΓεννήθηκε στην Κρήτη, μεγάλωσε στην Αθήνα, σπούδασε στη Θεσσαλονίκη, αλλά η καρδιά της θα επιστρέφει πάντα εκεί. Μητέρα περήφανη, ηθοποιός, αν και θα μπορούσε άνετα να είναι αρχιτέκτονας.Η Ελένη Καστάνη μπαίνει στο κουστούμι της Σίρλεϋ Βαλεντάιν και αντιμετωπίζει τις μεγαλύτερες ανασφάλειες, τους φόβους και τα όνειρά της.Η καρδιά πάντα θα είναι στην Κρήτη;Ναι, γεννήθηκα εκεί, έμεινα μέχρι το γυμνάσιο, ενδιάμεσα πήγα στην Αθήνα και στο τέλος στη Θεσσαλονίκη, φοιτήτρια στη Βιομηχανική Σχολή.Το όνειρο όμως ήταν άλλο;Το όνειρο είναι αυτό που κάνω τώρα. Το επάγγελμα του ηθοποιού. Πήγα όμως και στη σχολή και τα φοιτητικά μου χρόνια τα θυμάμαι με μεγάλη νοσταλγία. Και τώρα που μεγάλωσα, να σας πω την αλήθεια, θα μπορούσα να γίνω και κάτι άλλο εκτός από ηθοποιός.Τι άλλο δηλαδή;Σίγουρα αρχιτέκτονας που μου αρέσει και θα μπορούσα να γίνω ακόμα και οικονομολόγος που σπούδασα δηλαδή. Θα μπορούσα να δουλεύω και σε μια τράπεζα. Τώρα που μεγάλωσα το λέω αυτό βέβαια. Όταν ήμουν μικρή, ήθελα να γίνω ηθοποιός.Και τώρα που μεγαλώσατε, το όνειρο για το μετά; Η Κρήτη;Θέλω πάρα πολύ να πάω. Μόλις μεγαλώσω λίγο ακόμα και δεν θα δουλεύω έτσι συχνά, θέλω να πηγαίνω. Έως και να ζήσω μόνιμα. Όσο μεγαλώνω με τραβάει η πατρίδα μου. Όλοι οι άνθρωποι το σκέφτονται αυτό, με την πρώτη ευκαιρία να γυρίσουν στον τόπο τους. Εγώ δεν ανήκω σε αυτούς που ταξιδέψανε με το επάγγελμα. Δεν έκανα πολλές περιοδείες. Είχα και τον γιο μου που ήταν μικρός, δεν έφευγα για να μη λείπω στο παιδί. Τώρα που μεγάλωσε και δεν με έχει ανάγκη, μπορώ να το κάνω.Τι λέει για τη μαμά;Δεν μασάει καθόλου. Δεν τον εντυπωσιάζει. Από τότε που θυμάται τον εαυτό του ήμουν ηθοποιός. Ίσα ίσα που δεν το αναφέρει ποτέ. Δεν έχουμε και το ίδιο επίθετο, οπότε δεν αναφέρει ότι είμαι εγώ η μαμά του.Πήρε γονίδιο;Όχι, είναι σε άλλο δρόμο. Πήγε στο Πολυτεχνείο. Παρόλο που όλα τα παιδιά των ηθοποιών της γενιάς μου έχουν γίνει ηθοποιοί. Με το δικό μου τη γλύτωσα. Το λέω γιατί δεν το πιστεύω ότι κληρονομείται. Δεν είναι απαραίτητο αν είναι ο γονιός καλός ηθοποιός να είναι και το παιδί. Κάποιες φορές μπορεί να συμβαίνει. Ξέρετε τι συμβαίνει; Νομίζω ότι τις περισσότερες φορές τα παιδιά ακολουθούν τον ίδιο δρόμο, γιατί προσδοκούν πιο εύκολα κάποια πράγματα. Ότι μπορεί ο γονιός να βοηθήσει, μιας και ξέρει τη δουλειά. Δεν ισχύει βέβαια αυτό σε όλες τις δουλειές. Η ίδια η δουλειά, αν δεν έχεις αξία, όποιοι κι αν είναι οι γονείς σου, θα σε πετάξει έξω.Ζορίσανε τα πράγματα;Δεν το συζητώ. Σαφώς. Καμία σχέση. Παραπάνω σκέφτομαι τα νέα παιδιά. Εγώ την καριέρα μου την έχω κάνει. Έχω χορτάσει απ’ όλα. Σινεμά έχω κάνει, τηλεόραση έχω κάνει στις καλές εποχές. Σκέφτομαι τα νέα παιδιά πώς θα κάνουν αυτό το επάγγελμα. Πώς θα βρούνε τον δρόμο τους, πώς θα εκφραστούν. Δεν ξέρω. Δεν μου αρέσει αυτό το μεμψίμοιρο, το κάθε πέρσι και καλύτερα, αλλά δεν ήταν οι εποχές που έζησα εγώ, οι ωραίες. Αν βάλεις να δεις ένα σίριαλ στο Mega παλιό και δεις και ένα τωρινό, καταλαβαίνεις τη διαφορά.Στο κομμάτι των τηλεοπτικών δεν φταίει όμως μόνο η κρίση.Πατάνε πάνω στην κρίση όμως για να κάνουν δουλειές πιο δεύτερες. Παντού συμβαίνει αυτό. Και στους εργοδότες στον ιδιωτικό τομέα. Καταρχάς εμείς στον ιδιωτικό τομέα είμαστε υποζύγια μπροστά σε αυτούς που είναι στο δημόσιο. Σε όλη μας τη ζωή συντηρούμε το δημόσιο. Αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ σε αυτή τη χώρα, γιατί είναι η πελατεία των εκάστοτε πολιτικών. Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι συνυφασμένοι με κάποιο πολιτικό κόμμα τις περισσότερες φορές. Ελάχιστοι είναι αυτοί που έχουν μπει σε έναν δημόσιο φορέα ή μια υπηρεσία χωρίς πολιτικό μέσο.Θέατρο ή κινηματογράφος;Τον αγαπώ τον κινηματογράφο. Αν ζούσα στην Αμερική και μπορούσα να διαλέξω, θα έκανα μόνο σινεμά. Καταρχήν δεν θα χρειαζόταν να δουλέψω, διότι θα ήμουν πάμπλουτη. Αν κάνεις εκεί μια επιτυχία, ζεις για όλη σου τη ζωή. Εδώ πέρα κάνουμε και ξανακάνουμε επιτυχίες και τίποτα.Η Σίρλεϋ μπήκε στη ζωή σας και «δέσατε».Είναι μια γυναίκα, πάνω από τα 50, εγκλωβισμένη σε ένα σπίτι, σε μια κουζίνα στο Λίβερπουλ και μια φίλη της της προτείνει διακοπές στην Ελλάδα. Στην αρχή το αρνείται και μετά πείθεται. Μετά αλλάζει όλη της η ζωή. Είναι ένα έργο που στην αρχή νομίζεις ότι  αφορά μόνο τις γυναίκες. Δεν είναι όμως έτσι. Είναι ένα δυνατό μήνυμα για όλους τους ανθρώπους. Οι άντρες διδάσκονται πώς πρέπει να συμπεριφέρονται στις γυναίκες τους μέσα στις σχέσεις.Πόσο Σίρλεϋ Βαλεντάιν είναι η Ελένη Καστάνη;Αρκετά. Το όνειρό μου είναι κοινό. Το όνειρό μου είναι να πάω κάπου και να κοιτάζω τη θάλασσα. Σε μια ξαπλώστρα, τεμπέλικα. Αλλά η ζωή με έχει ρίξει να εργάζομαι σκληρά. Κοντεύω νομίζω. Η δουλειά μας έχει αυτό το καλό. Μπορείς να κάνεις επιλογές. Να μη δουλεύεις τόσο σκληρά πια και εγώ θα το κάνω από εδώ και πέρα.Πόσο εύκολο τελικά είναι να σώσουμε τις σχέσεις μας;Δεν είναι και τόσο δύσκολο. Θέλει προσπάθεια αλλά στην ουσία θέλει μια απόφαση, ένα κίνητρο. Θέλει κάτι να σε αλλάξει, να πας λίγο παραπέρα. Η πρώτη απόφαση είναι να συνειδητοποιήσεις το πρόβλημά σου. Μετά μπορείς να το αλλάξεις.Φαντάζει απλό έτσι. Συνήθως είναι πιο δύσκολοι οι χωρισμοί και οι απώλειες.Τι νόημα θα είχε η ζωή αν δεν περιλάμβανε αυτές τις δυσκολίες; Πόσο βαρετή θα ήταν; Ένας συνεχής αγώνας είναι όλα. Από την άλλη, ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Συμβιβάζεσαι και ζεις με αυτό. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Υπάρχουν και αυτά που δεν μπορείς να αλλάξεις. Την απώλεια των ανθρώπων. Τα υπόλοιπα φτιάχνουν. Και οι σχέσεις των ανθρώπων, ακόμη και τα οικονομικά.Υπάρχει δεύτερη ευκαιρία στη ζωή;Αλίμονο. Και 3η και 4η και 120ή. Εγώ το ποτήρι το βλέπω μισογεμάτο. Είμαι τρομερά υπομονετικός άνθρωπος και δίνω τρομερό χώρο. Αλλά αν τον καταχραστεί ο άλλος, βάζω Χ και θα είναι ουσιαστικό, θα τον διαγράψω. Γιατί θα έχω δώσει τόσο χώρο και ευκαιρίες, που αν δεν το αξίζει δεν έχει νόημα να αγωνίζομαι.Από το φύλλο της THESSNEWS #78 (04/11/2017- 05/11/2017)" ["post_title"]=> string(142) "Ελένη Καστάνη στην ThessNews: Πατάνε στην κρίση και κάνουν δουλειές πιο δεύτερες..." ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(79) "eleni-kastani-stin-thessnews-patane-stin-krisi-kai-kanoun-douleies-pio-defteres" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-06-12 21:53:13" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-06-12 18:53:13" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=4732" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [11]=> object(WP_Post)#3006 (24) { ["ID"]=> int(4708) ["post_author"]=> string(2) "20" ["post_date"]=> string(19) "2017-11-02 09:29:47" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2017-11-02 07:29:47" ["post_content"]=> string(10086) "Συνέντευξη στον ΣΤΑΥΡΟ ΜΥΘΟ || mythos@eroticos.grΗ Θεσσαλονίκη ήταν πάντα περήφανη για τις μπάντες που γεννούσε και οι ΕΚΜΕΚ είναι μία από αυτές. Τιμώντας τα καλύτερα στοιχεία της ελληνικής τραγουδοποιίας και επηρεασμένοι ταυτόχρονα από τις άλλες τους αγάπες, το Μεξικό και τη λάτιν μουσική, οι ΕΚΜΕΚ κέρδισαν από την αρχή το αυτί του κοινού! Ο Άλκης Κανίδης, η φωνή των ΕΚΜΕΚ, μας τους συστήνει!«ΕΚΜΕΚ» γιατί;Ξεκίνησε το 2009, ήταν ακόλουθο και λογική συνέχεια της πορείας μας, ήτανε 5 άνθρωποι οι οποίοι θέλανε να βρεθούνε και τα έφερε και η κατάσταση και η ζωή να βρεθούνε δημιουργικά και από τότε πορευόμαστε μαζί. «ΕΚΜΕΚ» ήταν η καλύτερη ιδέα που έπεσε στο τραπέζι για όνομα και μετά το κρατήσαμε!Ήσασταν από τους πρώτους που έβγαλαν αυτόν τον ήχο στην Ελλάδα. Διασκευές, τρομπέτες και χαρούμενοι ήχοι…Ήμασταν όντως στην αρχή του πράγματος και φυσικά μέσα στην πορεία αυτή των 10 χρόνων κάναμε πολλές στροφές και αλλαγές και νομίζω, πλέον, η ταυτότητά μας είναι αρκετά διαφορετική από αυτό που ήμασταν στην αρχή, αλλά η πυξίδα ήταν πάντοτε το τι μας έδινε χαρά. Οπότε το πού είμαστε τώρα είναι εντάξει με εμάς, είμαστε ΟΚ με αυτό.Γιατί τόσος ντόρος για τα live σας;Νομίζω ότι όντως περνάει καλά ο κόσμος. Έχει ιδιαίτερη φροντίδα μέχρι να παρουσιαστεί και να φτάσει έξω. Μάλιστα κάναμε ένα βήμα ακόμα προς αυτή την κατεύθυνση βάζοντας στο παιχνίδι και ανθρώπους που το φρόντισαν σκηνοθετικά και σκηνογραφικά και αυτό ανοίγει μια πόρτα προς μια άλλη κατεύθυνση. Νομίζω πως αν αυτό που κάνεις το γουστάρεις και το αγαπάς, είσαι μόνο κερδισμένος και φυσικά η ενέργεια μεταδίδεται.Ο ήχος είναι ιδιαίτερος. Είναι η ταυτότητα των ΕΚΜΕΚ.Μου αρέσει αυτό που λες και είναι κάτι που ισχύει και το λέει και ο κόσμος. Είναι η συνεύρεση των μελών, έφερε ο καθένας τη δική του ενέργεια και τη δική του συμβολή και προέκυψε έτσι. Δεν ήταν προγραμματισμένο. Τα βασικά στοιχεία του ήχου μας, ακόμη και τώρα που έχουμε κάνει μια πορεία και έχει διαφοροποιηθεί αρκετά σε σχέση με την αρχή, προέκυψαν από την πρώτη πρόβα, οπότε ήταν θέμα τύχης!Τι ταμπέλα να βάλουμε; Είναι Latin;Δεν είναι αμιγώς τίποτα. Δεν είναι αμιγώς latin, έντεχνο, ροκ. Είναι μια συνάντηση τάσεων, η οποία τελικώς βγάζει αυτό που όντως είναι αναγνωρίσιμο. Και νομίζω ότι  ένα χαρακτηριστικό που θα μπορούσε να περιγράψει τη μουσική μας είναι ότι είναι ταξιδιάρικη. Είναι εξωστρεφής σε κάποια τραγούδια, σε κάποια άλλα αρκετά εσωτερική, εκεί θα κατέληγα. Και φυσικά αυτό είναι σε εξέλιξη. Δεν μας αρέσει να παίρνουμε μια ταμπέλα και να μένουμε εκεί. Θέλουμε πάντα να κάνουμε βήματα μπροστά και προς άλλες κατευθύνσεις. Και ξέρεις, συνήθως μας «βγαίνει» γιατί πάμε με το ένστικτο και ό,τι μας δίνει χαρά, οπότε τα περισσότερα πράγματα που δοκιμάζουμε «βγαίνουν».Μια μπάντα από τη Θεσσαλονίκη που δεν μετράει πολλά χρόνια κι όμως υπάρχει στο airplay των ραδιοφώνων Θεσσαλονίκης και Αθήνας.Έγιναν ωραία πράγματα. Στην αρχή δεν φανταζόμασταν τίποτα, για την ακρίβεια. Πήγαμε να το κάνουμε απλώς γιατί το θέλαμε και πράτταμε αναλόγως και καθ’ οδόν βλέπαμε τι προέκυπτε. Δεν υπήρχε σχέδιο και είναι ωραίο να μπορείς να το κάνεις αυτό χωρίς σχέδιο. Υπήρχε σκέψη μεν, αλλά πηγαίναμε όπως πήγαινε η πραγματικότητα.Η πραγματικότητα δεν θέλει κυνήγι;Είναι πραγματικά δύσκολο να γίνει χωρίς κυνήγι και ειδικά από τη Θεσσαλονίκη. Θεωρώ πως αυτά που έχουμε καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια με τη σκληρή δουλειά που ρίξαμε είναι αρκετά. Πάντα θέλουμε κάτι παραπάνω, αλλά μέχρι τώρα είμαστε ικανοποιημένοι. Δεν μιζεριάσαμε ποτέ, δεν στεναχωρηθήκαμε πολύ ποτέ. Ακόμη και όταν γίνονταν - και πάντα θα γίνονται - πράγματα που δεν είχαν την εξέλιξη που είχαμε φανταστεί, πάντα η ζυγαριά έγερνε προς το θετικό. Κάναμε βήματα μπροστά και υπήρχε η ανταπόκριση του κοινού. Είναι μια δεκαετία που το δουλεύαμε, αλλά εδώ και 4-5 χρόνια πια είναι αναγνωρίσιμο και είναι ευχάριστο κατά κάποιον τρόπο.Είστε από τους τελευταίους πιστούς της δισκογραφίας.Για μας ήταν ο πρώτος και ο μόνος στόχος. Αν υπήρχε από την αρχή στόχος, ήταν η δισκογραφία. Και στην πραγματικότητα έχουμε δισκογραφήσει μια διασκευή μόνο, όλα τα υπόλοιπα είναι δικά μας τραγούδια. Αυτό πιστεύουμε και αυτό θέλαμε και τώρα είναι το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματος στα live μας. Αν το πιστεύεις, αργά ή γρήγορα πετυχαίνει.Θεσσαλονίκη ή Αθήνα;Αυτά είναι ερωτήσεις δύσκολες. Η Θεσσαλονίκη είναι μια όμορφη πόλη, είναι η πατρίδα μας και έχει δώσει σπουδαίους καλλιτέχνες. Μας αρέσει η ζωή εδώ, η Αθήνα όμως είναι το κέντρο των πραγμάτων. Έχει μια ενέργεια που δεν υπάρχει σε καμία άλλη πόλη και η αλήθεια είναι ότι ο δικός μου χρόνος μοιράζεται και στις δύο και κάποια στιγμή θα ήθελα να ζήσω στην Αθήνα.Είναι αρκετό για να βιοποριστείς από αυτό;Η αλήθεια είναι ότι ήμασταν προσεκτικοί ως τώρα ως προς αυτό. Θέλαμε να μη γίνει επάγγελμα, ώστε να μπορούμε να κάνουμε τις επιλογές που θέλουμε. Και αυτό μέχρι στιγμής μας «βγήκε». Με την κρίση ήρθε ένα φρένο σε αυτό. Επηρέασε τους πάντες. Παρ’ όλα αυτά είμαστε ευχαριστημένοι και από αυτό το κομμάτι.Δεν είναι κακό να έχεις φρένο και να παίζεις «χαμηλά την μπάλα».Έχουμε πει όχι σε προτάσεις, σε ιδέες και από τη δισκογραφία και συναυλιακά. Το έχουμε καταλάβει ότι και τα «όχι» είναι σημαντικά. Και το καταλάβαμε εδώ και πολλά χρόνια. Δεν είναι προσβλητικό να το πεις. Μπορεί να μην ταιριάζουν οι ενέργειες, μπορεί να μην είναι κατάλληλη η στιγμή. Πρέπει να κάνεις μόνο αυτό που γουστάρεις και αυτό που πιστεύεις και αυτό που θα σε κάνει να περιμένεις την ώρα να ανέβεις στη σκηνή ή να ηχογραφήσεις το τραγούδι. Μόνο αυτό έχει νόημα σε αυτή τη ζωή για μένα.Από το φύλλο της THESSNEWS #77 (27/10/2017)" ["post_title"]=> string(75) "Οι ΕΚΜΕΚ στην ThessNews: Δεν μιζεριάσαμε ποτέ!" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(44) "oi-ekmek-stin-thessnews-den-mizeriasame-pote" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-06-10 13:16:09" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-06-10 10:16:09" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=4708" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [12]=> object(WP_Post)#3005 (24) { ["ID"]=> int(4704) ["post_author"]=> string(2) "20" ["post_date"]=> string(19) "2017-10-28 23:55:16" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2017-10-28 20:55:16" ["post_content"]=> string(9622) "Συνέντευξη στον ΣΤΑΥΡΟ ΜΥΘΟ || mythos@eroticos.grΈνας νέος τραγουδοποιός, μέλος του συγκροτήματος «ΑΛΚΗ», με σπουδαίες συνεργασίες ως τώρα στο βιογραφικό του, μιλάει στην ThessΝews, μας συστήνει τον εαυτό του, τον καινούριο του δίσκο και τη συνεργασία του με τον Μάνο Ξυδούς.Πώς ξεκίνησαν όλα;Αυτό άρχισε περίπου το 2000, που άρχισα να παίζω κιθάρα. Έπαιζα πλήκτρα, αρμόνιο, έκανα θεωρία μουσικής και τέτοια πράγματα. Σιγά σιγά κάνοντας τραγούδια, για την παρέα αρχικά, βρήκα κάποιους στίχους από γνωστούς και φίλους και συνέχισα να τα κάνω για να τα ακούμε στην παρέα, όχι κάτι παραπάνω. Και μετά άρχισα να το εξελίσσω.Είχες τις γνωριμίες ή στην πορεία γνώρισες κόσμο και βγήκαν προς τα έξω;Όχι, καμία απολύτως γνωριμία δεν είχα… Όλα έγιναν σιγά σιγά. Έγραφα τα τραγούδια και έστελνα το cd σε διάφορους καλλιτέχνες γράφοντας πάνω ένα τηλέφωνο και περίμενα τη γνώμη τους. Όποιος ήθελε έπαιρνε.Ποιοι πήρανε;Πήρανε αρκετοί και μου έλεγαν τη γνώμη τους. Πήρε ο Μανώλης Φάμελλος, ο Φίλιππος Πλιάτσικας, μίλησα με μηνύματα με την Ελευθερία Αρβανιτάκη.Και με τον Πλιάτσικα προχώρησε κιόλας. Κάνατε τη διασκευή του «Όλο μ’ αφήνεις να σ’ αφήσω».Του είχα στείλει αρκετές φορές τραγούδια. Με έπαιρνε τηλέφωνο, έλεγε διάφορα πράγματα χωρίς να ξέρει κάθε φορά ότι είμαι ο ίδιος, γιατί προφανώς του στέλνουν πολλοί. Στην αρχή ήταν αρνητικός και μετά σιγά σιγά τα βρήκαμε. Και βγήκε το 1ο cd ως «ΑΛΚΗ» και είχε την επιμέλεια ο ίδιος.Θέλει θάρρος; Θέλει θράσος; Πώς βγαίνει κάποιος μπροστά στη μουσική;Θέλει θάρρος, θράσος και πείσμα. Και να είσαι τυχερός. Να πέσεις στους σωστούς ανθρώπους, να υπάρχει το ανάλογο timing, παίζουν πολλά πράγματα ρόλο. Μπορεί να έχεις την καλύτερη δουλειά και επειδή δεν πέτυχες σωστά στον χρόνο και τους ανθρώπους, να μην πάει όπως το περιμένεις…Ναι, αλλά παραμένει δύσκολη η κατάσταση και με τη δισκογραφία και με τις ευκολίες των talent show.Δεν είμαι κατά όσων συμβαίνουν, να σου πω την αλήθεια. Είναι τόσο δύσκολη η κατάσταση και τόσο δύσκολοι οι καιροί στη μουσική, που είναι ένας τρόπος για να μπορέσει κάποιος να κάνει ένα βήμα. Τώρα αν κάνεις ένα βήμα μπρος και δύο πίσω, αυτό είναι στο χέρι σου από εκεί και πέρα. Βλέπω ότι στηρίζονται όλοι στο να γίνουν τραγουδιστές. Να βγουν να τραγουδήσουν μόνο. Η μουσική και τα τραγούδια όμως δεν είναι μόνο μια φωνή. Είναι πολλά πράγματα. Είναι οι στίχοι, η μουσική, πράγματα πιο βασικά απ’ τη φωνή πολλές φορές κατά τη γνώμη μου. Τα οποία μετά δεν κοιτάνε. Κοιτάνε να βγουν στην τηλεόραση, να φανούνε και να τελειώσει. Γι’ αυτό και τελειώνει η κατάσταση τόσο γρήγορα.Μαλώνετε στο σπίτι για τις μουσικές;Συνέχεια. Εμένα μου αρέσουν πολλά είδη μουσικής. Από δημοτικά μέχρι heavy metal. Οι άλλοι δεν θέλουν να ακούνε τα πάντα.Tι έχεις ακούσει και έχεις ζηλέψει; Που θα ήθελες να το πεις εσύ.Το έχω πει πάρα πολλές φορές αυτό. Μου αρέσουν τα τραγούδια του Δημήτρη Καρρά. Και ο τρόπος που γράφει και οι επιλογές που κάνει γενικότερα. Θεωρώ ότι είναι από τους πιο ωραίους σύγχρονους Έλληνες τραγουδοποιούς και έχω τη χαρά να συμμετέχει και στο καινούριο cd μου, ερμηνεύοντας ένα τραγούδι. Μ’ αρέσουν διάφορα. Και από πολλούς άγνωστους στο ευρύ κοινό και θεωρώ ότι έχουν αξιόλογη δουλειά, αλλά για κάποιον λόγο δεν βγαίνουν προς τα έξω.Δεν είναι δύσκολο να προσπαθείς να επικοινωνήσεις τη δουλειά σου όταν μένεις στην Κοζάνη; Εννοώ τα κέντρα της μουσικής συνήθως είναι στις μεγάλες πόλεις.Παλιότερα ήταν δύσκολα. Τώρα με την τεχνολογία, με το internet, με τα mail, με τη μουσική που ταξιδεύει ηλεκτρονικά, τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Πάλι το κέντρο νομίζω είναι η Αθήνα όταν θέλεις να κάνεις κάτι.Ένα καινούριο cd και μέσα έχεις ένα τραγούδι με τον Μάνο Ξυδούς… Πες μου γι’ αυτό.Με τον Μάνο τα πράγματα είναι πολύ περίεργα. Το 2010 κάναμε ένα γύρισμα σε μια εκπομπή στην τηλεόραση. Και παίζαμε μαζί εκείνη τη μέρα. Και ήταν και η μέρα που έφυγε ο Μάνος. Όπως συζητούσαμε, είχε πει τελειώνοντας να μιλήσουμε για κάποια πράγματα. Ήθελε να κάνουμε κάτι παραπάνω μουσικά. Τα έφερε έτσι η ζωή, ο Μάνος «έφυγε» την ίδια μέρα. Κάνοντας τώρα το cd, μου λέει η Ντέπυ Χατζηκαμπάνη, με την οποία συνεργάζομαι τώρα στο cd στιχουργικά «Έχω ένα τραγούδι που είχαμε γράψει μαζί με τον Μάνο το 2008. Θέλεις να κάνω μια ερώτηση στη γυναίκα του που έχει τα δικαιώματα αν μπορούμε να το βάλουμε μέσα στο cd;» Δέχτηκε με μεγάλη χαρά και φτάσαμε σήμερα, τόσα χρόνια μετά, να έχω ένα τραγούδι με τον Μάνο.Περίεργο συναίσθημα;Όταν τελείωσα στο στούντιο και το άκουσα ολοκληρωμένο δεν πίστευα κι εγώ στα αυτιά μου. Γιατί έγραψα εγώ τη φωνή στην Κοζάνη, το έστειλα στην Αθήνα για επεξεργασία, όταν μου το έστειλαν δάκρυσα από τη συγκίνηση. Δεν μπορούσα να το πιστέψω αυτό που έγινε. Για μένα είναι κάτι πραγματικά σημαντικό. Και είναι πολύ προσωπικό τραγούδι. Αν και δεν το έχω γράψει εγώ, το νιώθω σαν δικό μου.Και έχουμε τον δίσκο «κολάζ» που περιμένουμε να κυκλοφορήσει.Έχει μέσα 14 τραγούδια, τα 12 σε στίχους της Ντέπυς και τα 2 της Δήμητρας από το συγκρότημα «ΑΛΚΗ». Είχαμε τη χαρά να συμμετέχουν αρκετοί καλλιτέχνες, ο Δημήτρης Καρράς, ο Ηλίας Μακρίδης, ο Λευτέρης Πλιάτσικας, ο Πασχάλης Τσαρούχας, ο Μάκης Σεβίλογλου, ο Λευτέρης Μαρόγλου και η Δήμητρα Καραγιάννη. Αφαίρεσα πολλά πράγματα για να βγει έτσι και θεωρώ ότι το αποτέλεσμα είναι αυτό που θα ήθελα να βγει. Ελπίζω το ίδιο να αρέσει και στον κόσμο. Με εκφράζει απόλυτα…Από το φύλλο της THESSNEWS #76 (20/10/2017)" ["post_title"]=> string(83) "Δ. Γαύρος στην ThessNews: Θάρρος, θράσος και πείσμα" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(50) "d-gavros-stin-thessnews-tharros-thrasos-kai-peisma" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-06-10 13:13:15" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-06-10 10:13:15" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=4704" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [13]=> object(WP_Post)#3004 (24) { ["ID"]=> int(4588) ["post_author"]=> string(2) "20" ["post_date"]=> string(19) "2017-10-19 19:27:03" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2017-10-19 16:27:03" ["post_content"]=> string(8003) "Προτείνει ο σεφ ΛΟΥΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥΑφορμής δοθείσης από τα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχετικά με το μενού του γεύματος που παρέθεσε ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος μετά το πέρας της ομιλίας του πρωθυπουργού και προς τιμήν αυτού!!!Το μενού ήταν το εξής:Σεβίτσε με μυλοκόπι, σάλτσα γιούζου, παπαρουνόσπορο και γαλάκτωμα μανταρινιού.Χοιρινό φιλέτο με μους καπνιστής λευκής μελιτζάνας, ντοματίνια και σάλτσα τσάτνεϊ σύκου.Νταγκουάζ σοκολάτας με σάλτσα καραμέλαςΩιμέ, ωιμέ !!!Τρώγονται αυτά;; Τι είν' τούτα;;Πού είναι τα πιτόγυρα, οι μπουγάτσες, τα μπουγιουρντιά, τα τζατζίκια και τα σαγανάκια;Πέραν των αστεϊσμών λοιπόν, θέλω να πω ότι με λυπεί όλος αυτός ο ντόρος που δημιουργήθηκε από κάθε λογής ανίδεους που έτρεξαν να τρολάρουν με σχόλια το μενού. Κατ’ αρχάς θέλω να πω ότι ήταν ένα gala μενού που μια ανεξάρτητη αρχή παρέθεσε στον πρωθυπουργό της χώρας (όποιος κι αν είναι αυτός).Επιτέλους πρέπει να ξεφύγουμε από τη λογική της ταβέρνας (μόνο) με τις ξεροψημένες μπριζόλες, που τις περισσότερες φορές το πιάτο είναι πιο μαλακό από το κρέας, με τις διάφορες αλοιφές και τη χύμα ρετσίνα και το τσίπουρο.Είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα πουν πως το φαγητό στη Θεσσαλονίκη είναι το καλύτερο και θα με βρουν υποστηρικτή, όμως πρέπει να το εξελίξουμε.Τα τελευταία χρόνια ζω στο Λονδίνο, παγκόσμια πρωτεύουσα για πολλούς, γαστρονομικός προορισμός για κάποιους και προορισμός δίχως φαγητό για κάποιους άλλους. Η τύχη με έφερε να βρεθώ σε σπίτια Άγγλων και να φάω μαζί τους. Δεν σχολιάζω τα φαγητά και τις γεύσεις (ήταν εξαιρετικά), θα σχολιάσω όμως τις γνώσεις και το στυλ για το φαγητό των μικρών που ήταν μαζί μας. Όλα τα παιδάκια ανεξαιρέτως έτρωγαν με μαχαιροπίρουνο, μιλούσαν χαμηλόφωνα και επέλεγαν το πόσο ψημένο θέλουν το κρέας τους. Το πιστεύετε, γελάτε, κοροϊδεύετε, με γεια σας, με χαρά σας.Εκεί κατάλαβα την παιδεία μας ως προς το φαΐ και τη φιλοσοφία μας.Ξαφνικά λοιπόν, ως άλλοι Εσκοφιέ, βγαίνουμε και σχολιάζουμε το μενού του ΣΒΒΕ και έχουμε και γνώμη, όταν δεν έχουμε βράσει ούτε νερό στη ζωή μας.Από τη μια λοιπόν λέμε ότι η τέχνη δεν πρέπει να επηρεάζεται από την κρίση και πρέπει να αναπτύσσεται, από την άλλη, όταν συμβαίνει, τη λοιδορούμε. Και μη μου πείτε ότι ένα εξαιρετικό δείπνο δεν είναι τέχνη.Διαβάζοντας προσεκτικά το μενού μπορώ να πω ότι είναι η επιτομή του fusion, του συνδυασμού υλικών, γεύσεων και τεχνικών από διαφορετικές κουζίνες! Οι ίδιοι που με την πρώτη ευκαιρία ανεβάζουν φωτογραφία από περίτεχνα πιάτα, οι ίδιοι σχολίασαν αρνητικά το δείπνο. Τι υποκρισία!!Τελειώνοντας θέλω να δηλώσω ότι ως άνθρωπος θα πήγαινα να φάω μπόλικο γύρο με μπόλικο κρεμμύδι και πολλά τσίπουρα, όμως ως επαγγελματίας και Θεσσαλονικιός προσυπογράφω το συγκεκριμένο μενού.Σεβίτσε μυλοκόπιΤο μυλοκόπι το βρίσκουμε στο Αιγαίο, ψάρι με εξαιρετική γεύση και λευκή σάρκα!Το Σεβίτσε είναι τρόπος μαγειρέματος, που τον συναντάμε στη Λατινική Αμερική και κυρίως στο Περού. Στην ουσία είναι ψήσιμο του φιλέτου του ψαριού από την οξύτητα εσπεριδοειδών, λεμονιού, πορτοκαλιού, γκρέιπφρουτ κλπ. Κάτι παρόμοιο κάνουμε με τα παστά ψάρια ή με τη χρήση ξυδιού στην Ελλάδα.Σκεπάζουμε τα φιλέτα από τα ψάρια με χυμό από όξινα φρούτα, όπως λεμόνι, λάιμ, πορτοκάλι και γκρέιπφρουτ, για 2 περίπου ώρες, οπότε και γίνεται η ζύμωση!Η μους καπνιστής λευκής μελιτζάνας είναι μια τεχνική που εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια.Λευκή μελιτζάνα που βρίσκουμε στη Σαντορίνη και έχει μια υπόγλυκη γεύση. Την ψήνουμε γρήγορα σε πολύ δυνατή φωτιά και την καθαρίζουμε. Σε ένα μίξερ χτυπάμε κρέμα γάλακτος να γίνει σαντιγί. Λιώνουμε τη μελιτζάνα, προσθέτουμε αλατοπίπερο, αφρατεύουμε με τη σαντιγί και σερβίρουμε. Σε επαγγελματικά γεύματα είναι πιο πολύπλοκο, μιας και σερβίρουμε μέσω της ειδικής συσκευής που παράγει σαντιγί.Και καταλήγουμε στο ντακουάζ σοκολάτας. Φεύγουμε απ’ το Περού και ερχόμαστε στη Γαλλία. Μια μορφής μαρέγκα με ξηρούς καρπούς και σοκολάτα στη συγκεκριμένη συνταγή. Η μαρέγκα είναι ένα παρασκεύασμα που αποτελείται από ασπράδια αυγών χτυπημένα σε μαρέγκα και προσθήκη σιροπιού, που ψήνονται για πολλές ώρες σε χαμηλή θερμοκρασία! Στην ουσία στεγνώνει.Αυτά λοιπόν για το περιβόητο μενού και καλό είναι να διευρύνουμε τις γευστικές γνώσεις. Κι ας αγαπάμε πιτόγυρα, μύδια και καυτερές πιπεριές!Από το φύλλο της THESSNEWS #75 (14/10/2017-15/10/2017)" ["post_title"]=> string(42) "Σεβίτσε και… ξερό ψωμί" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(22) "sevitse-kai-xero-psomi" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-06-09 19:32:58" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-06-09 16:32:58" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=4588" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [14]=> object(WP_Post)#3003 (24) { ["ID"]=> int(4657) ["post_author"]=> string(2) "20" ["post_date"]=> string(19) "2017-10-15 10:23:00" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2017-10-15 07:23:00" ["post_content"]=> string(9284) "Συνέντευξη στον ΣΤΑΥΡΟ ΜΥΘΟ || mythos@eroticos.grΛένα. Ή αλλιώς η Κατερίνα. Όπως τη γνώρισε ο περισσότερος κόσμος. Μία νέα ηθοποιός που κατάφερε να κάνει την Κατερίνα του Αύγουστου Κορτώ να είναι sold out για 4 χρόνια, με τα εισιτήρια να ξεπερνούν τις 50.000.Θέατρο, τηλεόραση, κινηματογράφος. Κόρη του πολιτικού Αναστάσιου Παπαληγούρα, απόφοιτη του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου αλλά και της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης - Κάρολος Κουν, η Λένα Παπαληγούρα γυρίζει την πλάτη στα εύκολα, φοράει τη στολή του Μικρού Πρίγκιπα και δηλώνει: «μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια.»Ένας Μικρός Πρίγκιπας για μεγάλους;Αφορμή για να γίνει αυτή η παράσταση ήταν να γίνει ένας μικρός πρίγκιπας που θα καλεί τους μεγάλους να θυμηθούν πώς είναι να είσαι παιδί. Να θυμηθούμε τα αθώα μας κομμάτια που είναι κάπου κρυμμένα αλλά και τη σοφία που έχουν τα παιδιά… Δεν είναι μια παράσταση φτιαγμένη αποκλειστικά για ενήλικες. Είναι μια παράσταση που ένα παιδί και ένας ενήλικας θα βρουν αυτό που θέλουν ανάλογα με τις προσλαμβάνουσές τους.Έχω μάθει ότι οι ενήλικες κλαίνε.Είναι περίεργο αυτό. Ήρθε μια φίλη μου με το κοριτσάκι της και έκλαιγαν και μαμά και κόρη. Και βλέπεις πως το βλέπει ο καθένας διαφορετικά. Έχει γίνει το εξής. Το  παραμύθι με τον ίδιο τον Εξυπερύ έχουν συνδεθεί. Βλέποντας τη ζωή του, αντιλαμβάνεσαι πόσο έχει επηρεαστεί από τα βιώματά του για να γράψει αυτό το παραμύθι. Με έναν τρόπο είναι ο ίδιος ο πιλότος. Έχουν ενσωματωθεί στο υλικό της παράστασης επιστολές που ο ίδιος αντάλλασσε με τη γυναίκα του, την οποία αποκαλούσε «τριαντάφυλλό μου». Ο προβολέας πέφτει λοιπόν πάνω στον ίδιο μέσα από τον Μικρό Πρίγκιπα. Πρωταγωνιστής του παραμυθιού γίνεται ο ίδιος ο συγγραφέας. Ερευνώντας πλήθος κειμένων και ανασύροντας την ερωτική αλληλογραφία του με τη γυναίκα του, Κονσουέλο (που στα ισπανικά θα πει παρηγοριά). Οπότε το κάνει πιο πολύπλευρο για έναν ενήλικα που ξέρει την ιστορία του βιβλίου. Από την άλλη, δεν παύει να γοητεύει ένα παιδί…Με όλα αυτά που συμβαίνουν, δεν αισθάνεσαι ότι χάνουμε την παιδικότητά μας; Ότι έχουμε ανάγκη από έναν μικρό πρίγκιπα;Φυσικά και έχουμε... Ο καθένας μας βέβαια έχει έναν μικρό πρίγκιπα κρυμμένο μέσα του. Το θέμα είναι να βρεθούνε οι κατάλληλες συνθήκες ώστε να μπορεί να φανερωθεί, γιατί δυστυχώς έτσι όπως ζούμε είναι βαθιά θαμμένοι μέσα μας. Επομένως γι’ αυτό μπορεί να συγκινείται ο κόσμος. Επειδή κάτι του ξυπνάει μέσα του και το σκαλίζει.Πού οφείλεται η τόσο μεγάλη αγάπη γι’ αυτό το ολιγοσέλιδο βιβλίο με τα εκατομμύρια πωλήσεις σε όλο τον κόσμο, που έχει μεταφραστεί σε 300 γλώσσες και διαλέκτους; Πού αυτή η απλή ιστορία συναντά τα βαθιά ανθρώπινα ερωτήματα; Πού χάσαμε και το μεταξύ μας;Αν μου έλεγες τι είναι όλη αυτή η ιστορία, θα σου έλεγα ότι είναι ένας ύμνος στις σχέσεις. Όχι μόνο στις ανθρώπινες. Όλες τις σχέσεις. Με τη φύση, τους άλλους, τον ίδιο μας τον εαυτό, τον έρωτα, ακόμα και με τον θάνατο με έναν τρόπο. Για ένα παιδί μπορεί να μοιάζει απλό λοιπόν, για έναν ενήλικα όμως όχι. Το «Mon Petit Prince» είναι μια παράσταση που απευθύνεται σε ενήλικες, που συνεχίζουν όμως να έχουν ανήλικη ματιά πάνω στη ζωή.Ερμηνεύεις όμως τον μικρό πρίγκιπα από μια άλλη σκοπιά. Είναι άφυλος.Ο Εξυπερύ δεν δέχεται τα χαρακτηριστικά αυτού του αγοριού. Επίτηδες. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι αυτή η ιδιαίτερη ευφυΐα που έχουν τα παιδιά. Δεν τον ενδιαφέρει αν είναι αγόρι ή κορίτσι. Αυτό εδώ ήταν ένα θέμα, πώς θα προσεγγίσω εγώ ένα αγόρι, και όταν μου το πρότεινε ο Δημήτρης να το κάνουμε έτσι, του είπα «είσαι θεότρελος». Μετά μου εξήγησε τη λογική του, κατάλαβα ότι δεν τον ενδιαφέρει να σταθεί εκεί αλλά στην αλήθεια του μικρού ήρωα και το μεταφυσικό του. Κατά πόσο αυτό θα μπορούσε να είναι και ένα δημιούργημα της φαντασίας του πιλότου. Οπότε έπαψε να με απασχολεί. Νομίζω ότι απλά κάνω ένα παιδί.Σου το ξυπνάει όλο αυτό; Θα ήθελες ένα παιδί;Θα ήθελα πολύ. Αλλά εκτός από αυτό, μου ξυπνάει και όλα μου τα παιδικά αθώα κομμάτια. Που έπρεπε να τα ανακαλύψω ξανά, για να μπω στο πετσί του μικρού ήρωα. Και επίσης κάθε βράδυ προσπαθώ να είμαι ανοιχτή για να προσεγγίσω αυτή την ανοιχτωσιά και τη γενναιοδωρία που έχουν τα παιδιά.Ζόρικο...Φυσικά και είναι. Πρώτον γιατί υπάρχει και η αφήγηση και το ίδιο το παραμύθι έχει ένα μπρος- πίσω που μας δυσκόλεψε. Επιπλέον ο ίδιος ο πρίγκιπας. Και πώς αυτό θα ήταν εύκολο να το περάσουμε στον κόσμο. Το εικαστικό μέρος έπαιξε σημαντικό ρόλο για να ταξιδέψεις σε αυτό το σύμπαν, αλλά και η εμφάνισή μου, που άλλαξα τα μαλλιά μου, βρήκαμε και ειδικά ρούχα, για να είναι από μόνο του ένα σύμπαν η εμφάνιση.Ο μικρός πρίγκηπας τελικά ήξερε τα μυστικά της ζωής;Τα ήξερε και όσοι αφέθηκαν μαζί του μπόρεσαν να μάθουν κι αυτοί. Όλοι τα ξέρουμε τα μυστικά της ζωής, αλλά δεν αφήνουμε τον εαυτό μας να τα δει. Θα σου πω μια φράση της αλεπούς που αγαπώ: «μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια». Αν αφήσουμε τις καρδιές μας ελεύθερες να δουν, θα μας αποκαλυφθούν όλα...INFO«Mon Petit Prince»«Μία παράσταση για ενήλικες με ανήλικη ματιά»21 & 22 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μουσικής ΘεσσαλονίκηςΑπό το φύλλο της THESSNEWS #74 (07/10/2017-08/10/2017)" ["post_title"]=> string(121) "Λένα Παπαληγούρα στην ThessNews: «Την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια...»" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(66) "lena-papaligoura-stin-thessnews-tin-ousia-den-tin-vlepoun-ta-matia" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-06-10 11:41:20" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-06-10 08:41:20" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=4657" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [15]=> object(WP_Post)#3002 (24) { ["ID"]=> int(4620) ["post_author"]=> string(2) "20" ["post_date"]=> string(19) "2017-10-10 11:26:18" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2017-10-10 08:26:18" ["post_content"]=> string(14855) "Συνέντευξη στον ΣΤΑΥΡΟ ΜΥΘΟ || mythos@eroticos.grΓεννήθηκε στο Παρίσι, ο κόσμος τη γνώρισε στα 21 της χρόνια μέσα από τον ρόλο της Αναστασίας και από τότε η Μυρτώ Αλικάκη με το… σπαθί της πρωταγωνιστεί σε θέατρο και τηλεόραση.Στη συνάντησή της με την Αναστασία Μουτσάτσου και τη Φωτεινή Βελεσιώτου στη μουσικοθεατρική παράσταση «Γυναίκες», η Μυρτώ υποδύεται ένα νέο κορίτσι από την επαρχία, που καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της μέχρι να γίνει γυναίκα συναντάει όλα τα κλισέ που έχουμε ακούσει, έχουμε δει να συμβαίνουν, μας σοκάρουν, αλλά παρ’ όλα αυτά συνεχίζουν να υπάρχουν μέχρι σήμερα.Κακοποίηση γυναικών, παιδοφιλία μέσα στην ίδια την οικογένεια, πρώτος έρωτας, άντρες βαρετοί χωρίς ενδιαφέροντα παρά μόνο ένα, συνήθεια και πάλι συνήθεια, νέος έρωτας… Καταπιεσμένες γυναίκες χωρίς παιδεία, χωρίς ανεξαρτησία, μοναδικός προορισμός ο γάμος, επιτέλους γέννα, συνεχής αναζήτηση της αγάπης, δύσκολη η απόφαση ενός χωρισμού και μιας ελευθερίας, καινούργια αρχή, φόβος -πολύς φόβος, από τους άντρες στις γυναίκες με ένα νέο συναίσθημα, ξανά φόβος, η ευτυχία στο τέλος, περηφάνια από το ίδιο σου το παιδί, ξανά ευτυχία.Είναι δύσκολο να μιλάει κανείς για τέτοια θέματα;Υπάρχει στο έργο ένας μονόλογος που έχει γράψει η Αναστασία Μουτσάτσου, ο οποίος μιλάει για τη ζωή αυτής της γυναίκας, στην πραγματικότητα όμως, για μένα, μιλάει γενικά για την ελληνική επαρχία. Γιατί μέσα από το δράμα αυτής της γυναίκας περνάνε όλα τα ήθη μιας εποχής. Η οποία δεν έχει παρέλθει δυστυχώς. Εξακολουθούν να υπάρχουν αυτά τα πράγματα. Και δεν μιλάω μόνο για την ενδοοικογενειακή βία, μιλάω και για όλες τις προκαταλήψεις. Αυτό που κάνει βέβαια ξεχωριστή αυτή την παράσταση, πέρα από την ιστορία του κοριτσιού, είναι ότι βρίσκει αφορμή για να μιλήσει για το ταξίδι που κάνουμε όλοι οι άνθρωποι μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας, προσπαθώντας να συμφιλιωθούμε με το παρελθόν. Που πολλές φορές είναι οδυνηρό. Ελάχιστοι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα οδυνηρό να θυμηθούν. Και πως παλεύουμε στη διάρκεια της ζωής μας να γίνουμε πιο φωτεινοί. Να συμφιλιωθούμε με τον εαυτό και τα τραύματά μας και αντί να μας καταπιεί όλο αυτό, να βρούμε τον εαυτό μας μέσα απ’ αυτό.Υπάρχει μέσα σε αυτόν τον ρόλο η Μυρτώ;Η γυναίκα που υποδύομαι ναι, κάνει μια ανάποδη πορεία. Ξεκινάει από παιδάκι, το οποίο έχει ταλαιπωρηθεί μέσα στο σκοτάδι, και βγαίνει στο φως.Δεν σας ταράζει το γεγονός πως, με τις ταχύτητες του 2017, υπάρχουν ακόμα κλειστές πόρτες και σκοτεινά διαμερίσματα με γυναίκες που βιώνουν την κακοποίηση;Φυσικά. Φοβάμαι ότι αυτά είναι πράγματα που έχουν να κάνουν με βαθιά ένστικτα... Σαφώς ο πολιτισμός, η παιδεία, οι νόμοι, μπορούν σε κάποιον βαθμό να βελτιώσουν ή να προστατέψουν ανθρώπους από τέτοιες καταστάσεις, αλλά είναι όπως ένας φόνος. Δεν θα πάψουν να υπάρχουν φόνοι και κλοπές.Δυστυχώς όμως οι γυναίκες ακόμα φοβούνται να μιλήσουν…Και πάρα πολλά αγόρια. Στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλά αγόρια που κακοποιούνται στο οικογενειακό τους περιβάλλον. Είτε με ξύλο είτε με βιασμό. Αυτό που νομίζω ότι καθιστά ξεχωριστά τα εγκλήματα απέναντι στα παιδιά και σε ανηλίκους είναι ακριβώς ότι ο θύτης πατάει στην ενοχή και τον φόβο που έχει ένα παιδί για να μιλήσει. Αυτό, πέρα λοιπόν από το  ότι τραυματίζει ανεπανόρθωτα έναν άνθρωπο που δεν έχει διαμορφωθεί ακόμα, έχει και μια θρασυδειλία.Σίγουρα κάποιοι από τους θεατές ταυτίζονται μαζί σας, γιατί θεωρούν ότι κάποιος άλλος βιώνει αυτό που οι ίδιοι περνάνε ή έχουν περάσει στο παρελθόν. Έχει έρθει κάποιος να ακουμπήσει πάνω του το πρόβλημά του μετά από την παράσταση;Μου έχει συμβεί πάρα πολλές φορές. Ειδικά στην Αθήνα που παίζαμε σε μια μουσική σκηνή και με το τέλος της παράστασης ο κόσμος δεν έφευγε κατευθείαν, έμενε να απολαύσει το ποτό του, έβγαινα και ερχόμουν σε επαφή με τον κόσμο. Αλλά το θέμα είναι ότι δεν συνέβαινε μόνο με γυναίκες αλλά και με άντρες. Που ήταν βαθιά συγκινημένοι. Που έρχονταν να μας μιλήσουν.Γεννηθήκατε στο Παρίσι. Δεν σας ώθησε ποτέ κάτι να γυρίσετε πίσω;Η αλήθεια είναι πως όταν ήμουν μικρή, το σκεφτόμουν συχνά μέχρι κάποια ηλικία. Πόσο θα ήθελα να μείνω εκεί. Τώρα πια δεν το σκέφτομαι. Ίσως γιατί όσο μεγαλώνει κανείς, βρίσκει όλο και περισσότερα πράγματα που τον κρατάνε στην πατρίδα του. Σίγουρα η ζωή μου θα ήταν εντελώς διαφορετική, αν για κάποιον λόγο είχα επιστρέψει εκεί.Προφανώς δεν θα είχατε πρόβλημα αν σας έλεγε κάποιο από τα παιδιά σας να φύγει στο Παρίσι για σπουδές ή για να ζήσει;Όπου κι αν μου πούνε θα χαρώ. Τώρα τίθεται ένα θέμα ότι, όταν ένα παιδί πηγαίνει στο εξωτερικό, παθαίνεις έναν πανικό ότι θα σου λείψει απίστευτα.Τι είναι η Μυρτώ παραπάνω; Μαμά; Νοικοκυρά; Ηθοποιός; Τα παιδιά πώς σε βλέπουν;Είμαι όλα αυτά μαζί και ταυτόχρονα. Ασχολούμαι και με όλα τα πρακτικά. Τώρα πια ξέρεις, δεν λένε τίποτα. Δεν τους κάνει καμία αίσθηση. Θα σχολιάσουν, θα πουν τη γνώμη τους, θα έρθουν στο θέατρο. Είναι εντελώς εξοικειωμένα, γιατί γεννήθηκαν μέσα σε αυτό.Την εποχή της «Αναστασίας», το 1993, φαντάζομαι είχε μεγάλη διαφορά αλλά και δυσκολία για μια νέα κοπέλα να μπει στα πρώτα σίριαλ στην τηλεόραση. Και να αντέξει βέβαια.Εγώ νομίζω ότι ο λόγος που επιβίωσα, κράτησα και ας το πούμε έχω επιτυχώς περάσει από τον χώρο, είναι γιατί εμάς τους ηθοποιούς ανάλογα με το φιζίκ μας, την ηλικία μας, είτε μας κατατάσσουν κάπου είτε μας δίνουν αντίστοιχους ρόλους με κάποιον τρόπο. Νομίζω ότι εγώ δοκιμάστηκα σε αρκετά διαφορετικά πράγματα, δούλεψα στο θέατρο, δεν έμεινα προσκολλημένη σε κάποια εικόνα. Αυτό τουλάχιστον προσπάθησα να κάνω. Και εδώ και κάποια χρόνια έχω κάνει επιτυχώς τη μετάβαση σε κάποιους ρόλους «μαμάς» και είναι σημαντικό για να εξακολουθήσω να έχω δουλειά και τα επόμενα χρόνια…Πιστεύω ότι έχω δουλέψει σκληρά και φιλότιμα όλα αυτά τα χρόνια σε ό,τι έχω κάνει. Επίσης είχα και αρμονικές συνεργασίες. Θεωρώ ότι σε γενικές γραμμές είμαι ένας καλός συνεργάτης και ο άλλος θα με εμπιστευτεί για να με πάρει στη δουλειά του. Ότι είμαι ένα φερέγγυο άτομο. Αν κάποιος τα κάνει όλα αυτά, δεν υπάρχει περίπτωση να μην αντέξει στον χρόνο...Ζοριστήκατε ποτέ;Δεν θα πω ότι ζορίστηκα, γιατί δεν έχω μείνει χωρίς δουλειά. Άλλες χρονιές ήταν καλύτερες και άλλες όχι. Όσες φορές έμεινα χωρίς δουλειά ήταν από επιλογή μου, όταν έκανα τα παιδιά ή όταν ήθελα να είμαι κοντά σε αυτά. Ήμουν τυχερή σε όλο αυτό. Η ζωή μου, επειδή έχω και παιδιά και βιοπορίζομαι από αυτό το πράγμα, δεν είναι πάντα τόσο ρόδινη. Αν ήμουν μόνη μου, σίγουρα θα είχα την πολυτέλεια αυτή την στιγμή αν δεν θέλω να μην κάνω κάποιες συνεργασίες. Απ’ την άλλη, θεωρώ ότι το να μην έχεις αυτή την πολυτέλεια έχει και τα καλά του. Σε προσγειώνει και μετατρέπει την τέχνη του ηθοποιού και σε δουλειά. Είναι κάτι που σε προσγειώνει. Και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό.Οι ηθοποιοί λένε συνήθως ότι δεν θα ήθελαν τα παιδιά τους να ακολουθήσουν το επάγγελμα, είτε για τη δυσκολία ανεύρεσης δουλειάς είτε για να μην μπουν στη διαδικασία σύγκρισης του ονόματος.Εγώ δεν θα έλεγα τίποτα από τα δύο. Σίγουρα δεν είναι εύκολο να θέλει να γίνει ηθοποιός ο γιος ενός ηθοποιού, ειδικά όταν έχει το ίδιο όνομα. Υπάρχουν βέβαια λαμπρά παραδείγματα ηθοποιών που ξεπέρασαν τους γονείς τους ή που έκαναν κάτι εντελώς διαφορετικό και δεν μπήκαν στη διαδικασία σύγκρισης. Εγώ αυτό που θα ήθελα για τα παιδιά μου είναι να κάνουν ό,τι τα ευχαριστεί και τα κάνει να νιώθουν ευτυχισμένα. Αν από την άλλη, πρέπει να περάσουν από ένα λούκι, από μια δοκιμασία τον εαυτό τους, για να ξεδιαλύνουν ή να ξεπεράσουν μέσα τους κάτι, ακόμα κι αν αυτό μπορεί να τα ταλαιπωρήσει. Θεωρώ ότι το οφείλουν στον εαυτό τους. Πιστεύω ότι έτσι είναι η ζωή. Άρα γιατί να είναι διαφορετική με τα παιδιά μου;Πώς είσαι σαν μαμά;Γενικά δεν είμαι υπερπροστατευτική, δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι πρέπει να μεγαλώνουν στα πούπουλα, δεν θέλω να προστατέψω τα παιδιά μου από τις στεναχώριες. Μέσα από αυτές ωριμάζεις και μεγαλώνεις. Και επίσης είναι και αναπόφευκτες. Προσπαθώ να τα προστατέψω από τα πράγματα που πραγματικά θεωρώ επικίνδυνα. Να το βάζεις κάτω στις δυσκολίες. Η ζωή είναι άσπρο και μαύρο. Έτσι προσπαθώ να τα θωρακίσω. Να έχουν κριτική σκέψη, να αντιληφθούν τον κόσμο δίπλα τους, να έχουν συναισθηματική νοημοσύνη. Αυτό προσπαθώ, δεν ξέρω σε τι βαθμό θα τα καταφέρω, αλλά αυτή είναι η έγνοια μου.Από το φύλλο της THESSNEWS #73 (30/09/2017-01/10/2017)" ["post_title"]=> string(99) "Μυρτώ Αλικάκη στην ThessNews: «Η ζωή είναι άσπρο και μαύρο»" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(56) "myrto-alikaki-stin-thessnews-i-zoi-einai-aspro-kai-mavro" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-06-12 21:52:13" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-06-12 18:52:13" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=4620" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [16]=> object(WP_Post)#3001 (24) { ["ID"]=> int(4354) ["post_author"]=> string(2) "20" ["post_date"]=> string(19) "2017-09-12 18:53:30" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2017-09-12 15:53:30" ["post_content"]=> string(12797) "Συνέντευξη στον ΣΤΑΥΡΟ ΜΥΘΟ || mythos@eroticos.grΈνας από τους πιο επιτυχημένους και αγαπημένους καλλιτέχνες μιας ολόκληρης γενιάς. Τα τραγούδια του ωστόσο σιγοτραγουδιούνται από όλες τις ηλικίες και η φωνή του έχει γίνει το soundtrack σε όλες μας τις «διαδρομές», σε χαρές, λύπες, απογοητεύσεις, προσδοκίες.Ο Γιάννης Κότσιρας μιλάει στην ThessΝews λίγο πριν την καλοκαιρινή του συναυλία στη Θεσσαλονίκη για τα παλιά μας καλοκαίρια, την προσωπική του ζωή και τον ίδιο στον ρόλο του πατέρα!Πώς είναι αυτό το καλοκαίρι;Με μια κιθάρα στο χέρι, ένα μικρόφωνο και 10 οικογένειες… Είναι αρκετά ενδιαφέρον, από την άποψη ότι έχω καιρό να βγω για συναυλίες με προσωπικό πρόγραμμα. Αισθάνθηκα και αισθάνομαι ότι μάλλον είχα λείψει λίγο και το βλέπω στο κοινό που έρχεται.Οι καλοκαιρινές συναυλίες έχουν άλλη ξεγνοιασιά, ίσως γι’ αυτό το αισθάνεστε…Το αντιμετωπίζω με μεγάλη χαρά, γιατί βλέπω ότι παρότι είχα δύο – τρία χρόνια να βγω, με προσωπικό εννοώ πρόγραμμα, για καλοκαίρι, φάνηκε ότι ο κόσμος το ήθελε και με ακολούθησε και μάλιστα μαζικά…«Γιατί να φεύγουν έτσι τα καλοκαίρια μας \ χωρίς να ξημερώνουμε τα αστέρια μας \ ας πιούμε τώρα \ πάλι κρασί απ' τα αμπέλια μας \ για όσα θα 'ρθουνε ξανά στα χέρια μας \ για όσα περάσανε μέσα απ' τα χέρια μας \ ας πιούμε άλλη μια στα καλοκαίρια μας». Αυτό από τα τελευταία σας, μου θυμίζει τα παλιά καλοκαίρια. Έχει μια ανεμελιά.Έχει μια άλλη χώρα, για την ακρίβεια. Στα πιο παιδικά μας χρόνια, που το ενδιαφέρον ήταν κυρίως το πού θα πάμε διακοπές και όχι για το αν θα πάμε διακοπές. Αυτό έχει λείψει σε όλους μας και κάποια τραγούδια μάς το θυμίζουν έντονα.Τα θυμάστε τα καλοκαίρια σας ως παιδί;Απίστευτα έντονα. Είναι τόσο όμορφες μνήμες αυτές, που πραγματικά σκέφτομαι και ίσως αγωνίζομαι κιόλας μήπως καταφέρω να τα μεταφέρω και να τα περάσω και στο δικό μου παιδί. Να μπορέσω δηλαδή να του δημιουργήσω τόσο όμορφες μνήμες, που να έχει κάτι να περιμένει, κάτι να νοσταλγεί και κάτι για το οποίο να προσπαθεί.Το πρώτο καλοκαίρι που βγήκατε πάνω στη σκηνή στο Θέατρο Δάσους με την Ελευθερία Αρβανιτάκη το θυμάστε πάλι τόσο έντονα;Καταρχήν, αφού μιλάμε για τη Θεσσαλονίκη, θέλω να πω, επειδή ήταν εκεί η αρχή μου, ότι σίγουρα ο κόσμος ήταν πολύ πολύ πολύ αυστηρός. Δεν πήγαινε ο κόσμος όπου να ‘ναι, όπως επίσης αν δεν τους άρεσαν κάποια τραγούδια, υπήρχαν διαμαρτυρίες. Θυμάμαι ιδιαίτερα ένα τραγούδι που με είχε βάλει η Ελευθερία να πω, τον «Αύγουστο», υπήρξαν περιπτώσεις που αν δεν το έλεγες καλά στη Θεσσαλονίκη, έτρωγες γιούχου. Είχα βγει με τρόμο (γέλια). Λέω «αν δεν το πω καλά, θα με γιουχάρουν». Τελικά με χειροκροτήσανε και άρεσε. Το θυμάμαι αυτό. Από την άλλη, υπάρχει το αίσθημα. Αυτό που έχουμε χάσει εμείς οι παλιότεροι, είναι αυτό το αίσθημα του πρωτάρη στις συναυλίες. Που όλα τα συναντάς για πρώτη φορά. Από την άλλη, έχει έρθει η εμπειρία και η σταθερή γνωριμία με το κοινό της Θεσσαλονίκης, το οποίο και αυτό έχει μεγάλη αξία.Τη χτίσατε όμως τη σταθερή γνωριμία.Αυτό είναι γενικότερο. Δεν προσπάθησα να χτίσω μια σχέση με το κοινό που ακούει τη μουσική μου και ταυτόχρονα να τους βάζω στο υπνοδωμάτιό μου. Πάντα πίστευα ότι αυτό το έχουν ανάγκη κάποιοι άνθρωποι που δεν μπορούν να ισχυροποιήσουν, ας το πούμε έτσι, τη θέση τους μέσω του ρεπερτορίου τους. Δεν το κατηγορώ, απλά δεν είναι στη δική μου ιδιοσυγκρασία. Πάντα προσπαθούσα, αν ήθελα να απασχολώ τον κόσμο με κάτι, να είναι με τα τραγούδια μου. Αυτό υποκρύπτει και μια αντικειμενική κριτική απέναντι στη μουσική. Δηλαδή δεν κρίνουν τη μουσική σου με βάση αν σε ξέρουν καλά ή σε συμπαθούν, αλλά για τα τραγούδια σου.Τίμιο να το λέτε αυτό.Προσπαθώ να είμαι ειλικρινής. Ουσιαστικά αυτό που κάνω είναι να μην κάνω τίποτα. Απλά δεν παίρνω τηλέφωνα να έρθουν να με βρούνε δεξιά και αριστερά ή να βγάζω μόνος μου φωτογραφίες προσωπικού ενδιαφέροντος. Να σας πω ένα απλό παράδειγμα με τον πιτσιρικά που έχω τον τελευταίο χρόνο στη ζωή μου. Καμιά φορά λέω να βγάλω μια φωτογραφία και να τη δημοσιοποιήσω. Κι αν μεγαλώσει μεθαύριο και μου πει «ρε τύπε, με ρώτησες; Εγώ δεν ήθελα». Είναι και ένας σεβασμός στην προσωπικότητα και στην ιδιωτικότητα του άλλου. Που μπορεί να το ακούς αστείο τώρα, γιατί είναι μηνών ο μικρός, αλλά δεν θα είναι για πάντα μηνών.Ο Γιάννης Κότσιρας στον ρόλο του πατέρα;Είναι τελείως διαφορετικές οι προτεραιότητες και η αντιμετώπιση της καθημερινότητας. Με έναν περίεργο τρόπο είναι ακόμα πιο υπεύθυνη η στάση μου στο τι παρουσιάζω ως μουσική. Πάντα είχα αυτή την αίσθηση, ακόμα και πριν γίνω μπαμπάς, έλεγα ότι θέλω το δικό μου βιβλίο της μουσικής να είναι καθαρό. Ώστε αργότερα να λένε «αυτό είναι το έργο του Κότσιρα, δεν έχει μουτζούρες». Τώρα αυτό έχει πάρει σάρκα και οστά. Είναι συγκεκριμένος ο άνθρωπος που δεν θέλω αύριο μεθαύριο να βρει άσχημες και βρώμικες σελίδες στο βιβλίο μου.Έχει μεγάλο κόστος να μη μουτζουρώνεις το βιβλίο σου. Σε όλα τα επίπεδα.Σαφώς. Σε όλα τα επίπεδα. Έχει κόστος και δημοσιότητας, γιατί θα μπορούσα να το είχα εκμεταλλευτεί με διάφορους τρόπους, και σαφώς οικονομικό ως έναν βαθμό, γιατί είπα και πάρα πολλά όχι σε εμπορικές και μαζικές συζητήσεις και συνεργασίες.Αν πάρει ο μικρός το γονίδιο και πει «μπαμπά, εγώ θέλω να ασχοληθώ με τη μουσική;»Η αυθόρμητη αντίδρασή μου είναι ότι δεν θα χαρώ. Και στο λέω ειλικρινά. Γιατί δεν είναι ένας χώρος υγιής όπως είναι σε πολλά μέρη του κόσμου, όπου εσύ ασχολείσαι με τη μουσική σου, δεν υπάρχουν τρίτες, τέταρτες και πέμπτες σκέψεις από πίσω. Δεν είναι υγιής ο χώρος της μουσικής στην Ελλάδα. Όμως αυτό δεν μπορείς να το σταματήσεις. Η μουσική είναι ένα μικρόβιο που έτσι και εκδηλωθεί η ασθένεια, δεν έχει αντιβίωση. Δεν έχει φάρμακο. Σε πάει από μόνο του.Τώρα με την κρίση φανερώθηκε τι κρυβόταν από πίσω;Όχι, όχι, απλά η καλοπέραση δημιουργεί φίλτρα ομορφιάς. Είναι σαν τα φίλτρα του Instagram. Κάπως έτσι είναι η καλοπέραση και σε εμποδίζει να δεις την πραγματικότητα. Και αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα όταν έχεις μεγάλη επιτυχία. Σε τυφλώνει και πραγματικά δεν μπορείς να δεις. Κάποια στιγμή βλέπεις την πραγματικότητα, η οποία δεν είναι και τόσο καθαρή.Σας πειράζουν όλα αυτά;Δεν φαντάζεστε πόσο. Απλά δεν ασχολούμαι. Με στεναχωρούν, αισθάνομαι ότι με προσβάλλουν και ακόμα ότι με αδικούν. Έχω πει πάρα πολλά όχι και η βασική μου ρότα ήταν να σέβομαι πρώτα την ίδια τη μουσική και μετά τον εαυτό μου και τον τραγουδιστή Κότσιρα. Όταν βλέπω ότι αυτό το έχουν ελάχιστοι άνθρωποι και βλέπω ότι αυτοί που δεν το έχουν επιπλέουν και παραμένουν στον χώρο, αυτό με πληγώνει. Αλλά έτσι είναι η ζωή, τι να κάνουμε.Δεν καθαρίζει το τοπίο;Είναι πραγματικά δύσκολο. Και η ανάγκη μας είναι μεγάλη να καθαρίσει το τοπίο, όχι μόνο στη μουσική, σε όλα τα επίπεδα. Αυτή η ανάγκη πρέπει να γίνει υποχρέωση. Και η υποχρέωση να γίνει με κέφι. Και εγώ δεν βλέπω τέτοια διάθεση αυτή τη στιγμή. Και από τον κόσμο και από τη συνολική νοοτροπία μας. Ακόμα πιστεύουμε ότι θα έρθει κάποιο μαγικό χέρι να μας γεμίσει τα ταμεία, να μας κάνει σούπερ σταρ στη μουσική όλους, που τώρα πια είναι η τηλεόραση και τα ριάλιτι. Δεν έχει αλλάξει η νοοτροπία μας σε τέτοιο βαθμό, που να κάνουμε την ανάγκη μας επιθυμία.Από το φύλλο της THESSNEWS #69 (02/09/2017-03/09/2017)" ["post_title"]=> string(129) "Γ. Κότσιρας στην ThessNews: Δεν είναι υγιής ο χώρος της μουσικής στην Ελλάδα" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(75) "g-kotsiras-stin-thessnews-den-einai-ygiis-o-choros-tis-mousikis-stin-ellada" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-06-09 14:09:43" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-06-09 11:09:43" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=4354" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [17]=> object(WP_Post)#3196 (24) { ["ID"]=> int(4252) ["post_author"]=> string(2) "20" ["post_date"]=> string(19) "2017-08-07 09:52:12" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2017-08-07 06:52:12" ["post_content"]=> string(12501) "ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΥΘΟΣΟι επιτυχίες στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο είναι περισσότερο ένα δικό του στοίχημα και ανησυχία για την προσωπική του εξέλιξη.Δουλεύει ασταμάτητα τη σκέψη του για την κατάσταση στην Ελλάδα, για την πολιτική και τον πολιτισμό.Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης περιοδεύει με τον Πέτρο Φιλιππίδη, τη Ναταλία Τσαλίκη και τον Γιάννη Μπέζο συμμετέχοντας στη «ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ» του Αριστοφάνη και μιλάει στην ThessΝews…Το φανταζόσασταν ότι η «ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ» θα έχει τόση επιτυχία μέσα σε έναν καταιγισμό παραστάσεων;Το φανταζόμουν, γιατί υπάρχουν οι συντελεστές και δεν εννοώ μόνο τους ηθοποιούς, εννοώ όλο το επιτελείο των συντελεστών που έδειχνε ότι κάτι καλό θα δημιουργηθεί. Και δημιουργήθηκε.Επιβεβαιώθηκε δηλαδή ότι τις καλές παραστάσεις χωρίς πολλά φτιασίδια και μάρκετινγκ τις αναγνωρίζει και τις αγκαλιάζει ο κόσμος.Ακριβώς. Και ευτυχώς μέχρι τώρα η περιοδεία μας πηγαίνει εξαιρετικά. Και πιο καλά πηγαίνει στο αισθητικό μέρος. Εννοώ ότι το κομμάτι της παράστασης που έχουμε κατασκευάσει εκπροσωπεί απολύτως αυτό που έχει γράψει ο Αριστοφάνης. Με ερμηνείες, με δομή, χωρίς νεωτερισμούς, χωρίς καμία αποδόμηση, εκτός από 2-3 φράσεις που μπήκαν εύστοχα μέσα, έχουμε μείνει σε αυτό που θέλει να πει ο ποιητής.Βέβαια έχει μεγάλη σημασία ότι παίζετε με φίλους. Αυτή η περιοδεία πρέπει να είναι σαν εκδρομή.Πάνω από όλα ότι παίζεις με επαγγελματίες του είδους. Που είναι άνθρωποι με σκέψη πίσω από τα πράγματα. Δεν προλαβαίνουμε το φιλικό και την πλάκα να τα ζήσουμε ιδιαίτερα, γιατί η κούραση είναι διπλή. Το καλύτερο κομμάτι είναι τα παρασκήνια, όσο ετοιμαζόμαστε να βγούμε.Το σχέδιο «ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ», όπως λέμε το σχέδιο «ΞΕΝΟΚΡΑΤΗΣ», θα μπορούσε να εφαρμοστεί στην Ελλάδα του σήμερα; Θα είχε επιτυχία;Κοιτάξτε, ρομαντικά μιλώντας, ναι. Πραγματικά όμως, όχι. Δυστυχώς αυτή η κερδοσκοπική πολιτική δεν επιτρέπει τέτοιου είδους εγχειρήματα. Έχουμε χάσει το παιχνίδι. Αλλιώς η θέση του Αριστοφάνη - το έγραψε όταν η γυναίκα έβγαινε από το σπίτι 2 φορές τον χρόνο- κάνει τη μεγάλη επανάσταση. Δίνει την εξουσία στις γυναίκες. Ειδικά αυτό δεν πρόκειται να γίνει.Στέλνει δηλαδή ένα ξεκάθαρο μήνυμα στους πολιτικούς.Φυσικά και στέλνει. Ότι πρέπει να σταματήσουμε τη φαγωμάρα μεταξύ μας και να στραφούμε στην καθαρόαιμη πολιτική και να συγκροτήσουμε ένα κράτος που θα μπορέσει να αντεπεξέλθει σε κάποιους κανόνες που μας έχουν επιβάλει...Αυτό το λέμε πολλά χρόνια. Βλέπετε κάποιο φως στο τούνελ εσείς;Όχι, φως δεν βλέπω, γιατί αυτό που εφαρμόζεται πλέον δεν είναι πολιτική. Δεν είναι αυτό που ξέραμε τότε, όταν ήμασταν έφηβοι. Η πολιτική για μένα είναι ύψιστη τέχνη. Αυτό δεν είναι τίποτα. Μια ατεχνία είναι και ένα διατραπεζικό σύστημα. Έχουν γίνει όλοι υπάλληλοι για κάποια μεγάλη εταιρεία. Αυτό είναι το θλιβερό που συμβαίνει στην εποχή μας και όχι μόνο εδώ βέβαια, αλλά σε όλη την Ευρώπη. Και δε νομίζω ότι θα μπορέσουμε να αντέξουμε. Αν μπορέσουμε να αντέξουμε, προσωπική μου εκτίμηση, θα γίνει με έναν τρόπο. Αν στοχεύσουμε στην εκπαίδευση. Αν εκπαιδεύσουμε τους νέους και σε 25 χρόνια από τώρα επέλθει κάποια αλλαγή. Υπάρχουν μοντέλα τέτοια παγκοσμίως, αλλά δε νομίζω ότι είμαστε ικανοί να το αντιμετωπίσουμε ή να το εφαρμόσουμε.Εσείς ζοριστήκατε; Ρίξατε τα στάνταρ σας;Όλοι μας το έχουμε κάνει αυτό. Από την άλλη, δουλεύουμε για να πληρώνουμε. Είμαι από αυτούς που δουλεύω συνεχώς, όταν όμως κοιτάζω την τσέπη μου είναι άδεια. Και δεν εννοώ την τσέπη μου για προσωπικό όφελος, αλλά για να γίνω δημιουργικός για τα μελλοντικά μου σχέδια. Να έχω μια ελπίδα ότι όταν επιχειρήσω κάτι, δεν θα είναι κάποιοι, όπως είναι το κράτος, που θα μου τα φάνε όλα. Γιατί έτυχε να βγάλω κάποια λεφτά μία σεζόν και με θεωρεί αυτομάτως πλούσιο. Και να με κατακρεουργήσει. Αλλά δεν είναι μόνο οι πλούσιοι. Πάω και στα χαμηλότερα στρώματα, γιατί εγώ δεν ανήκω στους πλούσιους, όπου νομίζω ότι οι κυβερνήσεις ζούνε σε έναν δικό τους τηλεοπτικό κόσμο και οι άνθρωποι τρώνε μέσα από τα σκουπίδια για να επιβιώσουν. Αυτή είναι η αλήθεια και μόνο αυτή. Εγώ δεν μπορώ να σταματήσω. Αν μου κόψουν τη δημιουργία και το όνειρο, δεν μπορώ να επιβιώσω. Ας δουλεύω και ας τους τα δίνω. Πραγματικά έχω ελπίδα στο δικαίωμα και στο όνειρο και αυτό δεν μπορεί να μου το στερήσει κανένας.Αυτό δεν είναι και η ανάγκη μας;Ο κόσμος έχει ανάγκη να κάνει ένα ταξίδι στην ποίηση. Αυτό που προσπαθούμε εμείς, είτε μέσα από την κωμωδία είτε μέσα από το δράμα, είναι να ανοίγουμε κάποια άλλα κλουβιά μέσα στην ψυχή μας και να προσφέρουμε ποίηση. Το δίνουμε στον κόσμο και ο καθένας το μεταφράζει μετά όπως θέλει. Και του προσφέρουμε και κάτι διαφορετικό. Έναν προβληματισμό. Του ανοίγουμε τους ορίζοντες. Να δει και αλλιώς τη ζωή. Να καταλάβει ότι η αισθητική και η αντίληψη είναι απαραίτητα προσόντα του ανθρώπου. Και τα έχουμε ξεχάσει δυστυχώς. Ο Έλληνας, μην ξεχνάτε, πόνεσε μόνο όταν πόνεσε η τσέπη του. Και αυτό είναι θλιβερό. Τόσα χρόνια που πονάει η ψυχή του δεν σηκώνει κεφάλι. Και δεν το καταλογίζω στον Έλληνα αλλά στους πολιτικούς. Η αντιβίωση σε όλο αυτό είναι μόνο η τέχνη. Αλλά δεν νομίζω ότι κάποιος πολιτικός θα επενδύσει στην τέχνη για κάποια ριζική αλλαγή. Με τίποτα.Οι ψυχολόγοι πηγαίνουν και αυτοί σε ψυχολόγους. Εσάς τι σας ανοίγει τους ορίζοντες; Ποιος σας μοιράζει έναν προβληματισμό;Η μελέτη. Εκεί είναι η καλύτερη αποσυμπίεση. Το να μελετούμε διαρκώς και να μη σταματούμε. Να εξελισσόμαστε και να βλέπουμε ερευνητικά τη δουλειά μας. Για να έχουμε μέλλον και να μη δημιουργούμε στεγανά. Αυτή είναι η τροφή μας και η αποσυμπίεσή μας. Εκεί χαλαρώνουμε εμείς.Εκτός από δημοφιλής είσαστε και αγαπητός. Σας δημιουργεί αμηχανία η αγάπη του κόσμου;Εγώ τη χαίρομαι την επικοινωνία με τον κόσμο στον δρόμο. Γιατί και εγώ απλός άνθρωπος είμαι. Μου θυμίζει τις παλιές εποχές που βγαίναμε στον δρόμο και λέγαμε καλημέρα σε όλους. Γνωριζόμασταν ή όχι. Άλλοι τραγουδούσανε στον δρόμο και μπαίναμε και εμείς και τραγουδούσαμε μαζί. Αυτό έχουμε χάσει και έχουμε συσπειρωθεί μέσα σε ένα στενό οικογενειακό κύκλο και δεν μας νοιάζει τι κάνει ο γείτονας. Εμένα αυτό προσωπικά με απελευθερώνει. Αυτή η αγάπη που εισπράττω. Είναι ιδιαίτερη τιμή μου όταν οι άνθρωποι θέλουν να μου μιλήσουν. Αλλά δεν ξεχνάω ποτέ από πού ξεκίνησα. Ήθελα να δημιουργήσω πράγματα, αλλά δεν ήθελα να μπω σε αυτήν τη δουλειά για να γίνω γνωστός. Μπήκα για να μπορέσω να προχωρήσω σαν άνθρωπος και να προχωρήσω και την τέχνη μου. Αυτό ήταν το μέλημά μου και αυτό κάνω από τότε μέχρι τώρα. Έτυχε και έγινα γνωστός. Δεν λέω, καμιά φορά όταν στρέφονται όλοι οι προβολείς πάνω σου, μια φιλαυτία υπάρχει και ένας ναρκισσισμός. Όλοι οι ηθοποιοί το περνάνε κάποια στιγμή αυτό, γιατί είναι η φύση της δουλειάς μας τέτοια. Εκεί θέλει καλή πλοήγηση του σκάφους, για να μην ξεπεράσεις τα όρια. Και νομίζω ότι κάποια στιγμή το κατάφερα και το διαχειρίστηκα και αυτό και επέστρεψα εκεί όπου ξεκίνησα. Στο μηδέν. Και κάθε μέρα λέω στον εαυτό μου ότι ξεκινάω από το μηδέν…Από το φύλλο της THESSNEWS #64 (29/07/2017-30/07/2017)" ["post_title"]=> string(113) "Βλαδίμηρος Κυριακίδης στην ThessNews: Να σταματήσουμε τη φαγωμάρα" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(64) "vladimiros-kyriakidis-stin-thessnews-na-stamatisoume-ti-fagomara" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-06-09 11:48:15" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-06-09 08:48:15" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=4252" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } } ["post_count"]=> int(18) ["current_post"]=> int(-1) ["before_loop"]=> bool(true) ["in_the_loop"]=> bool(false) ["post"]=> object(WP_Post)#3017 (24) { ["ID"]=> int(6823) ["post_author"]=> string(2) "20" ["post_date"]=> string(19) "2019-05-05 22:23:37" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2019-05-05 19:23:37" ["post_content"]=> string(14049) "συνέντευξη στον ΣΤΑΥΡΟ ΜΥΘΟ || mythos@eroticos.grΈτσι απλά… Όπως τότε.. Γραμμένα καλλιγραφικά με στυλό διαρκείας στη ράχη μιας κασέτας, στολισμένης με αυτοκόλλητα άστρα και καρδιές.… Πότε αντιγραμμένα από το ραδιόφωνο, πότε χαρισμένα, πότε αγορασμένα με το χαρτζιλίκι ενός μήνα… Υπογραμμισμένα κι αφιερωμένα ειδικά, για μεταμεσονύκτιες μοναχικές ακροάσεις ή κοινωνικές συναναστροφές με αγαπημένους...Νατάσσα, η είδηση νομίζω δεν είναι ο τίτλος της φετινής σου παράστασης αλλά ότι φέτος ανεβαίνεις πάνω στη σκηνή με ένα πρόγραμμα που δεν περιλαμβάνει κανένα σας τραγούδι αλλά ένα πρόγραμμα βασισμένο σε τραγούδια άλλων... Δεν είναι ρίσκο;Νομίζω ότι είμαι τυχερή. Είμαστε τυχεροί. Μας τιμά να μπορούμε να είμαστε σε αυτήν τη φάση. Από επίπεδο εμπορικότητας και συνθηκών. Και να μπορούμε βέβαια να ρισκάρουμε και να κάνουμε πράγματα που μας ξεβολεύουν. Και λέω ότι μας τιμά, γιατί αυτό για μένα σημαίνει καλλιτέχνης. Ο ιδανικός καλλιτέχνης που θα θέλαμε να γίνουμε είναι ένας άνθρωπος αεικίνητος, που ρισκάρει, που κάνει λάθη. Είναι σημαντικό να παίρνεις ρίσκα σε αυτό είναι η ψυχή σου, η έκφραση σου αλλά και η δουλειά σου. Κι ας μη κρυβόμαστε. Το πιο σημαντικό είναι να προκαλέσεις στους ακροατές σου μια έκπληξη. Γιατί αυτό κρατάει μια φλόγα ενεργή, δυνατή.Άρα μιλάμε για εκπαιδευμένο κοινό. Που μπορεί να δεχτεί από την Μποφίλιου τις επιλογές της και να τις στηρίξει...Επειδή όλο αυτό το φτιάξαμε μόνοι μας, με τη δική μας αισθητική και τα δικά μας κριτήρια νομίζω ότι ο κόσμος έμαθε ν ακούει τη μουσική μας με τον τρόπο που τους την παρουσιάζουμε. Έχω την πεποίθηση ότι με τα χρόνια αν αλλάζαμε κάτι σε αυτό, αν παίζαμε για παράδειγμα το ίδιο πρόγραμμα με την προηγούμενη χρονιά, ο κόσμος θα έλεγε ‘γιατί έκαναν τα παιδιά το ίδιο πρόγραμμα;’. Ενώ σε άλλους καλλιτέχνες μπορεί να μην υπάρχει αυτή η απαίτηση, από μας νομίζω ότι τους μάθαμε να απαιτούν κάθε φορά να προτείνουμε κάτι νέο. Ακόμα κι αν είναι κάτι που δεν θα πετύχει. Δεν ξέρω αν είναι σωστή η λέξη, εκπαιδεύσαμε τον κόσμο, τους μάθαμε να αγαπάνε αυτό που είμαστε εμείς, στον πυρήνα μας.Τι υπάρχει στον πυρήνα σας, δηλαδή;Αυτό που είμαστε είναι η αισθητική, είναι οι απόψεις, είναι οι θέσεις, είναι η στάση απέναντι στη μουσική. Άρα όταν έχεις δείξει στους ανθρώπους ότι συνέχεια προσπαθείς να κάνεις κάτι διαφορετικό περιμένουν αυτό από σένα. Και γι’ αυτό και το σέβονται.Σας βγήκε όμως…Δεν το είχαμε υπολογίσει κιόλας να σου πω την αλήθεια (γέλια). Το κάναμε σαν κάτι outsider, κάτι σαν διαφορετικό, γι αυτό και στην Αθήνα διαλέξαμε τον Πειραιά, ένα μικρότερο μαγαζί σε σχέση με αυτά που παίζουμε τόσα χρόνια, το σκεφτήκαμε σαν ένα B side project και τελικά έγινε… πυρηνικό στο αποτέλεσμα.Εσύ δεν είχες άγχος ότι ο κόσμος που θα έρθει θα θέλει να ακούσει έστω και ένα τραγούδι σου;Αδιανόητο άγχος. Έτσι ξεκίνησε όμως. Το φτιάξαμε στην αρχή με απίστευτο άγχος. Όταν κάνεις τόσα χρόνια παραστάσεις με τραγούδια δικά σου, που τα ξέρει η μπάντα σου, είναι στο προσωπικό dna σου, με αυτά έχεις συστηθεί και μ’ αυτά σε έχει γνωρίσει ο κόσμος, ξαφνικά κάνεις ένα πρόγραμμα με 40 τραγούδια, που δεν τα έχεις ξαναπεί ποτέ, δεν τα έχεις βάλει ποτέ στη σειρά, δεν ξέρεις πως να το κάνεις αυτό... Ο μόνος μπούσουλας και το μόνο κριτήριο είναι το δικό σου προσωπικό γούστο. Αυτό το πρόγραμμα ξεκίνησε αυτοαναφορικά. Γράψαμε σε ένα χαρτί ο καθένας τι μας συγκινεί και γιατί. Γράψαμε τραγούδια αράδες και από δίπλα ιστορίες. «Το άκουσα σε αυτήν την ηλικία και μου είχε προκαλέσει αυτό. Θυμάμαι που πήγαινα σχολείο και με είχε συγκινήσει γιατί ζούσα αυτό». Από αυτόν τον κουβά με τα τραγούδια διαλέξαμε τα κοινά μας στοιχεία. Και εκεί που κάτι ήταν τόσο προσωπικό έγινε κοινό μας στοιχείο.. Αυτό ήταν η μεγάλη επιτυχία του live. Και διαπιστώσαμε πόσες κοινές αναμνήσεις έχουμε και το πόσες σπίθες μέσα μας. Και περιμένουμε την κατάλληλη αφορμή για να ανάψουν.Στην αρχή όταν ερχόταν ο κόσμος ξέρεις, ερχόταν διστακτικά. Με τσαμπουκά. Με το στυλ, δεν θα μας πεις τα δικά σου τραγούδια; Τόσα χρόνια μας πρήξατε να τα μάθουμε, να τ’ αγαπήσουμε και τώρα μας κάνεις αυτήν την αλητεία; (γέλια). Μετά όμως μπαίνοντας στο κλίμα, γιατί αυτό σου προκαλεί αυτό το live, χαλαρώνεις και σε παίρνει μαζί σου. Σε καλύπτει.Όταν ήσουν μικρή έγραφες σε κασέτες τραγούδια από το ραδιόφωνο;Βέβαια και έβαζα τίτλο «ελληνικά διάφορα» και «ξένα διάφορα»! Και τις έχουμε βάλει και στο σκηνικό. Ξέρεις τι νομίζω; Είναι αυτό που είπες και εκεί γυρνάμε τελικά. Όταν έχεις πείσει τους ανθρώπους ότι κάτι το κάνεις από την καρδιά σου και είναι αληθινό, ο κόσμος αυτό το αισθάνεται και το καταλαβαίνει. Και αγκαλιάζει αυτήν την προσπάθεια.Να σου πω κάτι; Η πρόθεση μας ήταν αγάπη, ειλικρίνεια, τρυφερότητα. Ήταν μια επιθυμία μας να βουτήξουμε ξανά σε έναν τρόπο που ακούγαμε την μουσική μας πιο αθώο. Αυτά που αγαπούσαμε, που γράφαμε τις κασέτες μας και όλο αυτό έχει μια αθωότητα. Σε αυτό λοιπόν το περιβάλλον το κοινό νιώθει μια ασφάλεια. Και επειδή έχει και μια αθωότητα που λέει ότι έχουμε δουλέψει σε αυτό που δίνουμε στον κόσμο, δεν κάνουμε αρπαχτές, δεν είμαστε καιροσκόποι. Ούτε είπαμε ποτέ, τώρα ήρθε η επιτυχία, πάμε να κάνουμε ότι θέλουμε. όχι. Ανακινεί συζήτηση, αναμνήσεις και φεύγοντας ο κόσμος έχει επιστρέψει σε μια εποχή πιο αθώα.Η επιλογή των τραγουδιών, όμως, σταματά κάπου χρονολογικά ή κάνω λάθος;Υπάρχει κάτι σε όλο αυτό που είναι κοινωνικοπολιτικό και για μένα είναι και εξαιρετικά σοβαρό σε σχέση με αυτό το πρόγραμμα. Τα τραγούδια σταματάνε το 2002. Χρονολογικά. Είναι μια εποχή που θυμόμαστε όλοι πιο ανάλαφρα. Ειδικά η δική μας γενιά. Είναι η εποχή που είμαστε στο σχολείο, είμαστε ευθύνη κάποιων άλλων, τα πράγματα φαίνονται ανθηρά. Είμαστε σε μια εποχή που το μέλλον μοιάζει να είναι έτοιμο να διαγραφεί λαμπρό. Κάτι που η δική μας γενιά τα τελευταία χρόνια το έχει ξεχάσει. Δεν ξέρουμε πως μοιάζει αυτό το συναίσθημα πια. Να νιώθουμε ανάλαφροι, ότι όλοι οι δρόμοι είναι ανοιχτοί. Εγώ δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που το ένιωσα.Γι’ αυτό, λοιπόν, η επιλογή;Με αυτό το πρόγραμμα το θυμήθηκα. Γιατί μπήκα σε αυτόν τον εαυτό. Στον εαυτό που πίστευα ότι όλο ο κόσμος μου ανήκει. Γιατί έχω όνειρα και θα τα πραγματοποιήσω. Πιστεύω ότι αυτό το συναίσθημα με το τέλος του προγράμματος σου, γεννιέται στη ψυχή. Λειτουργεί λυτρωτικά. Και φυσικά το τελευταίο και επίσης σημαντικό. Τότε ακούγαμε μουσική. Φτιάχναμε τετράδια που γράφαμε τους στίχους. Είχαμε εντελώς διαφορετική σχέση με τα τραγούδια. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι δεν θ ανοίξω τον δίσκο η τα cd να διαβάσω τους στίχους και να μην τραγουδήσω από πάνω. Να πιάσεις το χαρτί, να δεις τις φωτογραφίες. Πόσες φορές τα βάζαμε στο repeat, τα γράφαμε πάνω στα θρανία, ταυτιζόμασταν με τα τραγούδια και ερχόμασταν σε μια σχέση που δυστυχώς σήμερα δεν προλαβαίνουμε.Μετά από χρόνια, και βουτώντας στη δημιουργία ενός νέου κύκλου τραγουδιών, νιώσαμε την ανάγκη να πάρουμε μια μικρή απόσταση από το προσωπικό μας ρεπερτόριό, να επιστρέψουμε στην εποχή της πιο αθώας σχέσης μας με τη μουσική και να θυμηθούμε όλα τα τραγούδια-σταθμούς που μας διαμόρφωσαν.Εκπλήσσοντας λοιπόν ακόμα κι εμάς τους ίδιους, φτιάξαμε ένα πρόγραμμα φόρο τιμής στους δημιουργούς και τους δίσκους της ελληνικής δισκογραφίας που μας έμαθαν να αγαπάμε τη μουσική και τους ανθρώπους της.Από το ελαφρό και το λαϊκό τραγούδι έως τους μεγάλους συνθέτες της δεκαετίας του ‘60 και από τους πιο τρυφερούς δίσκους των ‘80ς και τους τραγουδοποιούς της δεκαετίας του ’90, βάλαμε στο τραπέζι τραγούδια ετερόκλητα που συνθέτουν το μωσαϊκό μιας χώρας που δεν ξέρει να ζει χωρίς να τραγουδά, με μόνο άξονα τη συλλογική συγκίνηση, τα κοινά σημεία αναφοράς και το καθαρό συναίσθημα.Αυτή η σειρά παραστάσεων, σα μια ζεστή βραδιά στο σαλόνι του σπιτιού μας,  έχει έναν στόχο: να ξαναθυμηθούμε ποιοι είμαστε και να το τραγουδήσουμε παρέα.Από το φύλλο της THESSNEWS #153 (13/04/2019-14/04/2019)" ["post_title"]=> string(78) "Ν. Μποφίλιου στην ThessNews: «Ελληνικά διάφορα»" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(42) "n-bofiliou-stin-thessnews-ellinika-diafora" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-06-16 13:53:47" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-06-16 10:53:47" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=6823" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } ["comment_count"]=> int(0) ["current_comment"]=> int(-1) ["found_posts"]=> int(57) ["max_num_pages"]=> int(4) ["max_num_comment_pages"]=> int(0) ["is_single"]=> bool(false) ["is_preview"]=> bool(false) ["is_page"]=> bool(false) ["is_archive"]=> bool(true) ["is_date"]=> bool(false) ["is_year"]=> bool(false) ["is_month"]=> bool(false) ["is_day"]=> bool(false) ["is_time"]=> bool(false) ["is_author"]=> bool(true) ["is_category"]=> bool(false) ["is_tag"]=> bool(false) ["is_tax"]=> bool(false) ["is_search"]=> bool(false) ["is_feed"]=> bool(false) ["is_comment_feed"]=> bool(false) ["is_trackback"]=> bool(false) ["is_home"]=> bool(false) ["is_privacy_policy"]=> bool(false) ["is_404"]=> bool(false) ["is_embed"]=> bool(false) ["is_paged"]=> bool(false) ["is_admin"]=> bool(false) ["is_attachment"]=> bool(false) ["is_singular"]=> bool(false) ["is_robots"]=> bool(false) ["is_favicon"]=> bool(false) ["is_posts_page"]=> bool(false) ["is_post_type_archive"]=> bool(false) ["query_vars_hash":"WP_Query":private]=> string(32) "c7d5bcb06d0789f619155edb40e89a8a" ["query_vars_changed":"WP_Query":private]=> bool(false) ["thumbnails_cached"]=> bool(false) ["allow_query_attachment_by_filename":protected]=> bool(false) ["stopwords":"WP_Query":private]=> NULL ["compat_fields":"WP_Query":private]=> array(2) { [0]=> string(15) "query_vars_hash" [1]=> string(18) "query_vars_changed" } ["compat_methods":"WP_Query":private]=> array(2) { [0]=> string(16) "init_query_flags" [1]=> string(15) "parse_tax_query" } }