ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΥΘΟΣ || mythos@eroticos.gr
Η Ερατώ είναι μια γυναίκα από την επαρχία, η οποία κακοποιείται ψυχολογικά, γιατί έχει βάναυσο πατέρα. Θέλει να λυτρωθεί και βρίσκει δεκανίκι στο πλευρό ενός άντρα από την Αθήνα. Τον παντρεύεται πιστεύοντας πως εκείνος θα αλλάξει τη μοίρα και τη ζωή της, αλλά μάταια. Στην ουσία γίνεται η δούλα του!
Η εγκατάσταση μιας πόρνης στον επάνω όροφο είναι ένα χτύπημα για την ως τώρα ζωή της. Μια μαχαιριά σε όσα έως τότε πίστευε. Ανοίγουν τα μάτια της. Κρυφακούγοντας όσα διαδραματίζονται στο διαμέρισμα της πόρνης αλλάζει η κοσμοθεωρία της.
Η Κατερίνα Διδασκάλου πατάει γερά στα πόδια της, τα έχει καλά με τον εαυτό της και μιλάει ανοιχτά για θέματα που άλλες γυναίκες φοβούνται να αγγίξουν…
Η Ερατώ ετοιμάζει βαλίτσες για 6η χρονιά;
Η Ερατώ ξανακάνει βαλίτσες. Συμβαίνει κάτι μεταφυσικό με αυτή την παράσταση. Ο Αντώνης Τσιπιανίτης κατόρθωσε να γράψει ένα έργο, επιτρέψτε μου την έκφραση, «κλασικό». Κατάφερε να μιλήσει σε όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, πνευματικού ή οικονομικού επιπέδου.
Ο κόσμος συνήθως δεν μιλάει γι’ αυτά που συμβαίνουν στο δίπλα σπίτι ή στον επάνω όροφο.
Εγώ αισθάνομαι, ξέρετε, το αντίθετο. Ότι ο κόσμος έχει την τάση να κρίνει το τι συμβαίνει δίπλα και πάνω, χωρίς να βλέπει τι συμβαίνει μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Καταλαβαίνω με ποια έννοια το λέτε εσείς. Από την άλλη, ο κόσμος κλείνει μεν την πόρτα του, αλλά τα άπλυτά του τα κρατάει γερά κλεισμένα. Μιλάει και κρίνει τους από πάνω, τους δίπλα. Και θεωρεί ότι όλοι οι άλλοι κάνουν λάθος εκτός από τον ίδιο.
Είναι μια γυναίκα που ήρθε από την επαρχία για να απαλλαγεί από την κακοποίηση που βίωσε;
Εγώ δεν θα χρησιμοποιούσα τη λέξη επαρχία, γιατί ξέρετε κάτι; Συμβαίνουν τα ίδια και χειρότερα και στα μεγάλα αστικά κέντρα. Θα έλεγα ότι είναι ένας φοβισμένος άνθρωπος, που έχει μεγαλώσει με έναν βάναυσο πατέρα, με βάναυσο αντρικό πρότυπο και μια υποτακτική μητέρα. Το ίδιο μοτίβο επαναφέρει και στην ενήλικη ζωή της, γιατί παντρεύεται έναν ίδιο τύπο, μέχρι που ένας περιθωριακός άνθρωπος, η πόρνη από πάνω, έρχεται να την απαλλάξει από τους φόβους της και να την ελευθερώσει. Την κρατάνε δέσμια οι φόβοι. Οι φόβοι για το τι θα πει ο κόσμος, ο φόβος να μη μείνει μόνη, ο φόβος γι’ αυτό που είναι η ίδια, η χαμηλή της αυτοεκτίμηση δηλαδή. Κάτι που διαπιστώνω από αυτά που ακούω από τις ιστορίες τις προσωπικές ότι συμβαίνει κατά κόρον γύρω μας. Ο φόβος είναι που μας κρατάει δέσμιους τελικά. Και μόνο η απαλλαγή από αυτόν θα μας ελευθερώσει.
Γιατί νομίζω ότι είναι πιο σύγχρονο από ποτέ;
Έχει μια επικαιρότητα διαρκή και πικρή. Με τη διαφορά ότι το έργο κατορθώνει να τα πει με χιούμορ. Πρέπει να ομολογήσω ότι είναι η πρώτη παράσταση με την οποία μπήκα σε καινούρια ερμηνευτικά μονοπάτια, γιατί άκουσα τον κόσμο να γελάει. Για πρώτη φορά στην καριέρα μου. Μου έμαθε καινούρια πράγματα και με ενθουσίασε. Και ακόμα με ενθουσιάζει, αφού με την πάροδο του χρόνου η Ερατώ έχει μεγαλώσει μέσα μου, κάθε παράσταση είναι διαφορετική και πετάει αλλιώς.
Σας εκμυστηρεύονται γυναίκες που βλέπουν την παράσταση ότι έχουν βρει το πρόσωπό τους στον ρόλο σας;
Δεν φαντάζεστε πόσες… Έχω να σας πω ότι και πάρα πολλοί άντρες θα έρθουν για να μου πούνε πράγματα. Μη νομίζετε ότι δεν υπάρχουν άντρες που είναι καταπιεσμένοι. Ή άλλοι που αναγνωρίζουν τους καλούς ρόλους της ιστορίας. Έχω ακούσει εξομολογήσεις καταπληκτικές. Αυτή είναι η αποστολή του καλού θεάτρου. Η ταύτιση και η κάθαρση με αυτό που έχεις δει.
Αλλάζουν οι ρόλοι δηλαδή. Ο θεατής βρίσκει τον εαυτό του στον ρόλο της Ερατώς και εσείς στον ρόλο της πόρνης που θα τους αφυπνίσει;
Ακριβώς. Έρχονται άντρες που θα μου μιλήσουν μετά την παράσταση για να μου πούνε ότι περνάνε καταπίεση και λεκτική κακοποίηση, ειδικά τώρα με την κρίση. Ή άλλος μου είπε «πρέπει να αλλάξω συμπεριφορά στη γυναίκα μου». Και μετά βέβαια οι γυναίκες, οι οποίες είτε περνάνε καλά με τους συντρόφους τους είτε όχι, μου έχουν πει καταπληκτικές, απρόσμενες ιστορίες. Μάλιστα μπροστά σε κάποιες από αυτές ωχριά η ιστορία της ηρωίδας… Είναι καταπληκτικό αυτό. Το να σου μιλάει κάποιος τόσο ανοιχτά θα πει ότι σε εμπιστεύεται αυτόματα, αναγνωρίζει ότι του έχεις δώσει την ψυχή σου από σκηνής και η ζώσα διδασκαλία, που είναι η μεγάλη αποστολή του θεάτρου, έχει πετύχει τον στόχο της.
Πώς θα σωθούμε από τους φόβους μας;
Να μιλήσουμε γι’ αυτούς. Να σας πω και κάτι πρακτικό. Την τελευταία διετία, σύμφωνα με στατιστικές της ευρωπαϊκής κοινότητας, έχει αυξηθεί κατά 47% η ενδοοικογενειακή βία. Προσέξτε όμως, στις βόρειες χώρες εμφανίζονται μεγαλύτερα ποσοστά απ’ ό,τι στις νότιες. Γιατί βόρεια φοβούνται λιγότερο να πάνε στην αστυνομία και να το καταδώσουν, ενώ στον Νότο δεν μιλάνε γι’ αυτό. Τρέμουνε. Είναι μαρτυρίες που μας δείχνουν ότι στην περίφημη πολιτισμένη κοινωνία του 21ου αιώνα δεν είναι μόνο οι γυναίκες της βαθιάς Ανατολής και των αυστηρών ισλαμικών κρατών που περνάνε δύσκολα. Είναι γυναίκες που δεν τους φαίνεται, δεν φοράνε μπούργκα. Αλλά η ψυχή τους είναι τυλιγμένη χίλιες φορές με μπούργκα.
Βρεθήκατε ποτέ σε τέτοια κατάσταση;
Οφείλω να ομολογήσω ότι είμαι τυχερός άνθρωπος. Δεν έχω κακοποιηθεί από κανέναν άντρα στη ζωή μου και έχω μεγαλώσει και με έναν υπέροχο πατέρα. Αλλά σίγουρα βρήκα πτυχές όπου έχω υποτιμήσει τον εαυτό μου και εμφανίζω χαμηλή αυτοεκτίμηση. Βέβαια. Κοίτα να δεις πώς ένας άνθρωπος, που για τελείως δικούς του λόγους είναι δυστυχής, μπορεί να σε κάνει εσένα να νιώσεις λιγότερο καλός. Πόσο δεν πρέπει να δίνουμε συνέχεια προσοχή στο τι λένε οι άλλοι, αλλά να αγαπήσουμε τον εαυτό μας. Γιατί μόνο αν το κάνουμε αυτό θα καταφέρουμε να αγαπήσουμε και τους άλλους.
Αυτό σας αλλάζει την κοσμοθεωρία;
Με αλλάζει το να σταθώ στον καθρέφτη και να μπορώ να πω «Σ’ αγαπάω». Κοιτώντας τον εαυτό μας πραγματικά στα μάτια. Όταν αυτό παύει να είναι αστείο και δύσκολο, νομίζω ότι αλλάζει η κοσμοθεωρία μας. Νιώθω τυχερή που μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας γίνομαι λίγο καλύτερος άνθρωπος…
Από το φύλλο της THESSNEWS #55 (27/05/2017-28/05/2017)
