Συνέντευξη στον Σταύρο Μύθο || mythos@eroticos.gr
“Ξυπνάω σ’ αυτή την πόλη.
Αναπνέω τις μυρωδιές της. Ζω τις ομορφιές που κρύβονται σε γωνιές γύρω μου. Κυκλοφορώ και ανακατεύομαι με τον κόσμο της στα μικρά καφέ, τα μπαρ, τα θέατρα, τις λαϊκές αγορές, τα πάρκα. Γεύομαι τις πίκρες και την αγριότητά της. Ρωτώ πού ζουν οι μόνοι. Επηρεάζομαι και προχωράω. Φοβάμαι και αλλάζω. Στριμώχνομαι και πετάω. Γυρνάω και αισθάνομαι με τα γκάζια της καρδιάς μου και τραγουδώ με εσάς όσα θυμάμαι ή δεν θέλω να ξεχάσω «Χωρίς εξηγήσεις». Όλα σε αυτή την πόλη που ξυπνά και με ταράσσει.”
Ελεωνόρα Ζουγανέλη
Αν ρωτήσεις έναν καλλιτέχνη αν θέλει το παιδί του να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο, συνήθως παίρνεις αρνητική απάντηση. Γιατί θα πρέπει πάντα να ζει με τη σύγκριση. Εσύ είσαι ο κανόνας στην εξαίρεση;
Τι να σου πω, αν είναι αλήθεια; Αν το έχω εισπράξει; Οι δικοί μου ποτέ δεν με αποτρέψανε. Τουλάχιστον εγώ δεν κατάλαβα κάτι τέτοιο, το αντίθετο θα έλεγα. Όταν τους ανακοίνωσα ότι θέλω να ασχοληθώ με το θέατρο, γιατί αυτό ήταν και η πρώτη ανακοίνωση, χάρηκαν απίστευτα. Και όταν άρχισα να αμφιταλαντεύομαι αν πρέπει να ασχοληθώ με το τραγούδι, με έσπρωξαν να το κάνω, άσχετα με το τι θα κάνω με τη δραματική σχολή, γιατί και αυτή θεωρούσαν ότι θα με βοηθούσε αλλά ανεξάρτητα. Για να αποκτήσω έναν άλλον κόσμο και να μπορώ πιο εύκολα να μπαίνω στο εσωτερικό μου. Οπότε με ώθησαν με χαρά να ολοκληρώσω τις θεατρικές μου σπουδές. Από εκεί και έπειτα το τραγούδι ήρθε στη ζωή μου ομαλά και σταδιακά, με βήματα ήσυχα, αρχικά. Όχι προστατευμένα ακριβώς, γιατί έπεσα κατευθείαν στα βαθιά με την πρώτη μου συνεργασία με τον Γιώργο Νταλάρα, ήταν και η πρώτη μου συνεργασία, αλλά έχοντας μικρό ρόλο μπορούσα να είμαι παρατηρητής αυτής της δουλειάς αλλά να είμαι και μέσα. Και αυτό με βοήθησε.
Αν δηλαδή αύριο κάνεις ένα παιδί και σου πει σε λίγα χρόνια ότι θέλει να γίνει τραγουδίστρια;
Αν κάνω παιδί, δεν θα είμαι από τους γονείς, πιστεύω, που θα επιλέξει τι θα κάνει το παιδί του σε κανένα επίπεδο. Πόσο μάλλον στην επαγγελματική του σταδιοδρομία, που είναι κάτι που μας καθορίζει και μας κυριαρχεί. Είναι κυρίαρχο πράγμα, πάρα πολλές ώρες που ασχολούμαστε με αυτό, είναι η ζωή μας ολόκληρη, στήνουμε την οικογένεια και την καθημερινότητά μας πάνω σε αυτό. Οπότε δεν θα μπορούσα να αποτρέψω κανέναν, πόσο μάλλον το παιδί μου. Εύχομαι να μη γίνω και εγώ ανατρεπτικός παράγοντας για κάτι τέτοιο. Η δική μου σταδιοδρομία και η δική μου διαδρομή. Η μητέρα μου ήταν τραγουδίστρια καθαρόαιμη. Όταν εγώ βγήκα στο τραγούδι, βέβαια, η μητέρα μου είχε ήδη αποχωρήσει. Ο πατέρας μου είναι μια πολυσύνθετη προσωπικότητα και παρουσία, οπότε δεν θεωρώ ότι μπήκε κάποιος στη διαδικασία της σύγκρισης. Αυτοί που μπήκαν θα έμπαιναν έτσι κι αλλιώς, κακοπροαίρετοι υπάρχουν πάντα.
Βέβαια, για να μιλάμε για όλα αυτά, προϋποθέτει να κάνεις τη δική σου οικογένεια. Όλα αυτά τα δημοσιεύματα που σε θέλουν να παντρεύεσαι;
Αυτό είναι κάτι που είναι αστείο. Φέτος βγαίνω σε ένα πρόγραμμα με τίτλο «Χωρίς εξηγήσεις» και αντί να είμαι πιστή σε αυτόν τον τίτλο, αναγκάζομαι να εξηγώ κάποια πράγματα που είναι αυτονόητα. Όχι, δεν είμαι σε διαδικασία γάμου και πραγματικά δεν ξέρω πώς έχει προκύψει όλο αυτό. Άλλωστε δεν είμαι και άνθρωπος που αγαπώ ιδιαίτερα το θέμα αυτό του γάμου. Μ’ αρέσει η συμβίωση, η συνύπαρξη, μ’ αρέσει η οικογένεια και όταν είναι η ώρα του να έρθει, νομίζω θα το πω εγώ και δεν θα το διαβάσετε σε κάποια εφημερίδα.
Ήρθε η ώρα να κινηθείς «Χωρίς εξηγήσεις»;
Το παλεύω πολλά χρόνια να πηγαίνω χωρίς εξηγήσεις. Απλά όσο μεγαλώνω και κοινωνικοποιούμαι και αρχίζω να διαμορφώνω τη δική μου ζωή πιο ξεκάθαρα, οι φόβοι εμφανίζονται περισσότερο και αναγκάζομαι πολλές φορές να εξηγώ και στον ίδιο μου τον εαυτό κάποιες επιλογές και στους φίλους μου και στους συνεργάτες μου και σε όλο τον κόσμο. Οπότε, με αφορμή και το τραγούδι μου, είπα να κάνω ένα πρόγραμμα, όχι ότι κάνω επανάσταση, καμία σχέση, απλά ένα πρόγραμμα που λέω τραγούδια που αγαπώ, λέω τραγούδια που μου αρέσει να τα διασκευάζω και να τα φέρνω στο σήμερα με άλλο τρόπο, τραγούδια που έχουν σημαδέψει τη ζωή μου. Τραγούδια που αυτή την περίοδο με έχουν βοηθήσει να ξεπεράσω πράγματα. Για μένα αυτό είναι το πιο σημαντικό. Για μένα η μουσική δεν έχει αλλάξει ρόλο από τότε που άρχισα να ασχολούμαι και να είναι το επάγγελμά μου. Ευτυχώς σαν ακροάτρια συνεχίζουν κάποια τραγούδια να με συγκινούν και να με επηρεάζουν στην καθημερινότητα, απλά τώρα έχω τη δυνατότητα να τα εκτιμώ διαφορετικά και αυτά και τους καλλιτέχνες που τα έχουν ερμηνεύσει, με το να εκθέτω τον εαυτό μου στο live «χρησιμοποιώντας» αυτά τα τραγούδια.
Μας λυτρώνουν;
Μεγάλη λύτρωση. Και για μένα κυρίως προσωπική. Όλο αυτό που βιώνουμε κοινωνικά, τον καθένα τον επηρεάζει και σε προσωπικό επίπεδο και σε πολλές πτυχές. Κάποιοι στίχοι που παλιά δεν μου χτυπούσαν στην ψυχή, τώρα έχουν ζωντανέψει διαφορετικά. Και αυτό είναι το πιο ωραίο. Γι’ αυτό πιστεύω ότι οι στίχοι, η μουσική, η ποίηση, η τέχνη δεν μπορεί να πεθάνει και δεν μπορεί και να ολοκληρωθεί ποτέ. Γιατί ανάλογα με το πού σε βρίσκει, σε ποια στιγμή, σου ξυπνάει άλλα πράγματα. Είναι όμορφο ότι έχουν υπάρξει καλλιτέχνες στο παρελθόν που έχουν πει τραγούδια που εμένα τώρα με κάνουν να κινητοποιηθώ και να βρίσκω δύναμη να προχωρήσω.
Ο Νταλάρας ήταν ο μέντοράς σου;
Μέντορες είναι πολλοί άνθρωποι στη ζωή μου, ευτυχώς. Είναι όσοι έχουν βρεθεί στο πλευρό μου μέχρι σήμερα. Είτε καλλιτεχνικά, είτε επαγγελματικά, είτε φιλικά, είτε ερωτικά. Άνθρωποι που έχουν επηρεάσει και έχουν αλλάξει τη ζωή μου. Οπότε και τους θεωρώ και δασκάλους μου. Απλά με τον Γιώργο Νταλάρα, που πολλές φορές τον έχω ξεχωρίσει, είναι γιατί ήταν η πρώτη μου εμπειρία. Αυτό που του οφείλω και το λέω και πολλές φορές δημόσια είναι ότι συνειδητοποίησα ότι για να το κάνεις αυτό επαγγελματικά, θέλει κόπο και ασταμάτητη δουλειά. Ποτέ δεν είσαι έτοιμος. Όσο και να προχωράς, όσο και να εξελίσσεσαι, πάντα ξαναβρίσκεσαι σε ένα σημείο πολλές φορές και μηδενικό. Και πρέπει να ξαναρχίσεις. Αυτό είναι νομίζω που κρατάει ζωντανούς και αυτούς τους ανθρώπους, αυτό τους κρατάει και σε μια παιδικότητα, όσο βλέπω και άλλους καλλιτέχνες από το παρελθόν. Αυτό τελικά είναι που αναζητώ κι εγώ. Και ο Γιώργος Νταλάρας ήταν αυτός που με αφύπνισε.
Τι σου φτιάχνει τη μέρα;
Κυρίως μου αρέσει να περνάω χρόνο μόνη μου. Και είναι κάτι που δεν το καταφέρνω όσο το χρειάζομαι. Η μοναξιά είναι κάτι που με κεντράρει και με κάνει να ζω καλύτερα. Μ’ αρέσει να βγω στο κέντρο μια βόλτα μόνη μου. Δεν εννοώ να απομονώνομαι, αλλά μου αρέσει να παρατηρώ τον εαυτό μου και να κάνω πράγματα στην καθημερινότητα.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου…
Δεν ξέρω αν προϋποθέτει να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου ή απλά να πρέπει να τον βρεις και να τον παρατηρείς σε διάφορες πτυχές της ζωής σου. Νομίζω ότι εγώ σίγουρα σε κάποια κομμάτια τον ξέρω. Όσο και να με κουράζει ο χαρακτήρας μου πολλές φορές, μπορώ να έρθω αντιμέτωπη με τον εαυτό μου. Και μου αρέσει να τον ανακαλύπτω και σε άλλες στιγμές. Θεωρώ ότι είναι ένα μέρος της δουλειάς μου. Όπως ένας αθλητής κάνει μια προπόνηση και πρέπει να τρέξει, έτσι θεωρώ ότι είναι ένα κομμάτι υποχρέωσης της δουλειάς μου να βρίσκομαι με τον εαυτό μου και να μπορώ κάποια στιγμή να τον εκθέσω κιόλας. Γιατί, αλλιώς, υπάρχει μια σταθερότητα που είναι οδυνηρή, αν σου συμβεί…
Info:
Από το Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2017
και για τα τέσσερα Σάββατα του Ιανουαρίου
FIX FACTORY OF SOUND | 26ης Οκτωβρίου 15 | ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ/ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ: 2310.500670
Από το φύλλο της THESSNEWS #34 (30/12/2016-01/01/2017)
