ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΥΘΟΣ || mythos@eroticos.gr
Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη με μια βαλίτσα τραγούδια αυτό το καλοκαίρι γυρίζει την Ελλάδα σε ένα… LOVE TOUR! Γιατί υπάρχει πολλή αγάπη. Και όπου υπάρχει αγάπη, γίνονται υπέροχα πράγματα! Μια στάση στη Θεσσαλονίκη και μια συνάντηση στην ThessΝews που μοιάζει περισσότερο με ψυχοθεραπεία παρά με συνέντευξη…
Ξάπλωσε, χαλάρωσε, κλείσε τα μάτια (χωρίς να σε πάρει ο ύπνος) και απάντησε Αλήθεια, σ’ έχει πάρει ο ύπνος κάπου που δεν έπρεπε; Σινεμά, θέατρο, συναυλία, ραντεβού, μάθημα;
Η αλήθεια είναι πως σε συναυλία δεν με έχει πάρει ποτέ ο ύπνος, γιατί με εντυπωσιάζουν οι συναυλίες και μαζεύω στιγμές… Με έχει πάρει όμως πολλές φορές σε μάθημα, σε συζητήσεις που μιλάνε οι άνθρωποι και μια φορά σε θέατρο. Ήμουν κουρασμένη και με πήρε ο ύπνος. Σε σινεμά το θεωρώ δεδομένο ότι θα με πάρει ο ύπνος, δεν με εκπλήσσει.
Δεν θα σου ζητήσω να μου διηγηθείς τα παιδικά σου χρόνια, αλλά πες μία ζαβολιά σου. Ένα ψέμα που είπες, ένα κρυφό ραντεβού, μια ζημιά που έκρυψες.
Γενικά, στα παιδικά μου χρόνια και στην εφηβεία μου κυρίως, δεν έλεγα εύκολα τα πράγματα. Ούτε αυτά που σκεφτόμουν ούτε αυτά που έκανα. Έχω κάνει μια μεγάλη ζαβολιά σε μια φίλη μου από τις πολύ αγαπημένες μου. Έχω σκαρώσει μια χοντρή πλάκα που τη φόβισε απίστευτα, που την έχασα και από φίλη μου εξαιτίας της ζαβολιάς που έκανα.
Δεν σου μιλάει ακόμα;
Τώρα δεν μου μιλάει γιατί χαθήκαμε, ήταν στα χρόνια του σχολείου. Αλλά δεν μου ξαναμίλησε ως το τέλος, γιατί δεν περίμενε ότι θα μπορούσα να συμμετέχω σε μια τόσο χοντρή φάρσα εις βάρος της…
Έχουν καλέσει ποτέ τους γονείς σου στο σχολείο για αυτά που έκανες;
Πάρα πολλές φορές. Ήμουν άτακτη, όχι αγενής, ατίθαση. Πολλές φορές η επαναστατικότητα και η τάση που είχα να λέω τη γνώμη μου με έκανε να κοντράρομαι με κάποια παιδιά στο σχολείο. Και κάποιες φορές, πέρα από τις παιδικές ορμές, υπάρχει και το κλίμα στο σχολείο που αρχίζεις και έχεις και συμπαραστάτες στις ιδέες σου, οπότε αυτό σου δίνει μεγαλύτερη ώθηση να αντιδράσεις. Αντιδρούσα παράδοξα, για το σχολείο, οπότε οι γονείς μου είχαν συνηθίσει να τους φωνάζουν.
Όταν ήσουν μικρή φανταζόσουν τον εαυτό σου με έναν ρόλο; Ηρωίδα κάπου; Μπαλαρίνα σε ένα μεγάλο θέατρο;
Το πρώτο μου παιδικό όνειρο, επειδή είχα ψύχωση με το καλλιτεχνικό πατινάζ χωρίς να έχω καμία αξίωση ή χάρισμα σε αυτό, ήταν ότι ήθελα να γίνω αθλήτρια στο καλλιτεχνικό πατινάζ. Ευτυχώς μάλλον, τότε δεν υπήρχε στην Ελλάδα σαν επιλογή. Βέβαια δεν πήγα ποτέ να κάνω ούτε ερασιτεχνικά. Οπότε ήταν εντελώς στο πλαίσιο του ονείρου, αλλά συνεχίζει να μου αρέσει ακόμα το πατινάζ. Το επόμενό μου όνειρο ήταν να γίνω τραγουδίστρια. Ακόμα κι αν δεν το είχα εκφράσει με λόγια. Αλλά ό,τι έκανα, δηλαδή τα παιχνίδια μου πια, είχαν αντικατασταθεί από τα τακούνια της μητέρας μου, που τα φορούσα για να βγω στη σκηνή… Τα αντικείμενα είχαν όλα γίνει μικρόφωνα και κλεισμένη ώρες στο δωμάτιο τραγουδούσα και έδινα το δικό μου live…
Πώς φαντάζεσαι την Ελεωνόρα μαμά;
Νιώθω ότι ο ερχομός ενός παιδιού ενδεχομένως να με ισορροπούσε ακόμα παραπάνω. Και μόνη μου έχω κάνει προσπάθειες να ισορροπήσω, αλλά νομίζω ότι ένα παιδί θα με ίσιωνε αρκετά. Όχι γιατί θα ήμουν η καλύτερη μάνα. Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει καλύτερη και χειρότερη. Αισθάνομαι ότι το παιδί μου θα προσαρμοζόταν στον χαρακτήρα μου, όπως εγώ προσαρμόστηκα στον χαρακτήρα των γονιών μου. Τρελή δεν θα ήμουν, σαφώς όμως το παιδί μου θα ζούσε μαζί μου και τις πιο τρελές μου στιγμές. Κι αν όχι τις δικές μου, των συνεργατών, των φίλων μου, της δουλειάς μου. Είμαι ένας άνθρωπος που παθιάζομαι με αυτό που κάνω και αυτό σε κάποιους φαντάζει τρέλα. Θα είχε συνηθίσει όμως μαζί μου και θα έλεγε ότι είμαι παθιασμένη, όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι. Νομίζω ότι θα ήμουν δίπλα του. Ή θα ήθελα να το πιστεύω τώρα, ότι θα ήμουν μια παρουσία δίπλα του.
Σε γοητεύει ο κίνδυνος; Ρισκάρεις σε πράγματα που ξέρεις ότι μπορεί να μην «πάνε»;
Μικρότερη είχα περισσότερο θράσος απέναντι στον φόβο μου. Τώρα είναι μια συνήθεια για μένα να ρισκάρω. Ακόμα δεν μπορώ να το αποχωριστώ, είναι ένα κομμάτι του χαρακτήρα μου που πολλές φορές με παρασύρει, ενώ ένα άλλο είναι φοβισμένο ως προς αυτό. Βέβαια οι άνθρωποι που έχουμε επιλέξει αυτή τη δουλειά, να είναι η καθημερινότητα και η ζωή μας, κατά βάση όλοι ρισκάρουμε. Να εκθέτεις τον εαυτό σου, να αλλάζεις σχέδια και πλάνα, ακόμα και η περιοδεία. Δεν ξέρεις πώς θα είναι, αν θα βρέξει, αν θα έχει ήλιο, είναι ρίσκο…
Και τώρα που είπες περιοδεία. Εκεί που όλοι κάνουν live tour, εσύ love tour…
Εκτός από τον αναγραμματισμό και τον τίτλο που ακολουθεί τις περιοδείες, για μένα η αγάπη πια έχει σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Την αναζητάω και έχω συμβιβαστεί ότι την ψάχνω από παντού και είμαι ένας άνθρωπος εξαρτημένος από το να έχω αποδοχή και αγάπη.
Ποιοι άνθρωποι σ’ έχουν γοητεύσει;
Γενικότερα γοητεύομαι συχνά από τους ανθρώπους. Προσπαθώ και να μην απογοητεύομαι. Θέλει παραπάνω προσπάθεια βέβαια να μην απογοητευτείς παρά να γοητευτείς. Βρίσκω πολλούς ανθρώπους στην καθημερινότητα, από τους συνεργάτες, από προσωπικές επαφές μέχρι ανθρώπους που συναντάω στον μανάβη που με γοητεύουν στοιχεία τους. Μου αρέσει οι άνθρωποι να είναι παθιασμένοι, να είναι ειλικρινείς, χαμογελαστοί, μου αρέσει να είναι ευφυείς, να είναι γρήγοροι… Μπορεί να με γοητεύσει στον κάθε άνθρωπο ένα πολύ διαφορετικό στοιχείο. Και με αυτούς που έχω προσωπική επαφή προσπαθώ να κρατάω αυτά τα στοιχεία όσο μπορώ ενεργά και να μη σβήνουν. Το ίδιο ισχύει και για μένα. Μπορεί σαν παρουσία να γοητεύσω κάποιον και στην πορεία να τον απογοητεύσω.
Το περιβάλλον σου είναι άνθρωποι της τέχνης. Θα μπορούσες να φανταστείς την Ελεωνόρα με τεχνοκράτες; Θα ερωτευόσουν έναν καθηγητή πληροφορικής που όλα γύρω του λειτουργούν πατώντας ένα enter;
Να σου πω την αλήθεια δεν ξέρω αν θα μπορούσα να είμαι ερωτευμένη, αλλά γοητεύομαι, με συνεπαίρνουν άνθρωποι που κάνουν πράγματα εντελώς διαφορετικά από τα δικά μου. Προσπαθώ να δω τον δικό τους κόσμο και τη σκέψη τους. Βρίσκω ενδιαφέρον στους ανθρώπους που είναι πρακτικοί. Προσπαθώ να κλέψω στοιχεία και να τα βάλω και στη δική μου ζωή.
Τι είναι βία;
Άσχημο πράγμα. Όταν είναι ξυλοδαρμός, είναι εύκολο να το αντιληφθείς. Υπάρχει και η άλλη μορφή, δυστυχώς την έχω υποστεί χωρίς να το καταλάβω και τώρα προσπαθώ να είμαι σε εγρήγορση σε σχέση με αυτό… Βία μπορεί να είναι οτιδήποτε δεν μπορούμε να αντέξουμε. Δεν είναι απαραίτητα πάντα συνειδητό. Είναι υπόγειο, ύπουλο. Όχι στο πρώτο της επίπεδο, που είναι καθαρά ξύλο, αλλά στο πιο βαθύ του κομμάτι και στην καθημερινότητά του πρέπει να είμαστε ξύπνιοι και να το αντιληφθούμε.
Υπάρχει δημοκρατία στον έρωτα;
Δεν ξέρω αν υπάρχει λόγος να υπάρχει. Υπάρχει τόση ανάγκη να μοιράζεσαι και να υπάρχει κοινή διαδρομή και αντίληψη. Η τάση στην αρχή του έρωτα είναι να είναι όλα μαζί. Οπότε η δημοκρατία υπάρχει χωρίς καμία προσπάθεια. Το θέμα είναι να καταφέρεις να την κρατήσεις όταν το κομμάτι του έρωτα χαθεί.
Νιώθεις ότι είναι μία μορφή καταπίεσης η αναγνωρισιμότητά σου;
Ποτέ. Είμαι ευτυχισμένη με αυτό που συμβαίνει. Το έχω χαρεί, δεν το έχω χορτάσει. Όχι όμως από αχαριστία, νομίζω ότι είναι απλά τόσο μεγάλη η δύναμη και η χαρά που αισθάνομαι και μπορώ να συνεχίσω τη ζωή μου, που δεν νιώθω καταπίεση. Κι αν καμιά φορά με έχει πιέσει η αναγνωρισιμότητα, είναι τόσο μικρά αυτά που δεν αξίζει να τα συζητάμε…
Κλαις;
Πολύ εύκολα. Θα ήθελα να κλαίω λίγο λιγότερο. Θεωρώ ότι τα τελευταία χρόνια ίσως να έχω μεγαλύτερη ντροπή. Που δεν την είχα πιτσιρίκα και έκλαιγα μπροστά σε κόσμο. Δεν είναι ότι δεν κλαίω μπροστά σε κόσμο για να μην πούνε κάτι, φοβάμαι να μη σφιχτεί ο απέναντι μπροστά σε αυτό που αντικρίζει. Με έχει δεσμεύσει πολλές φορές η εικόνα του δυναμικού που δίνω, οπότε δεν θέλω ο άλλος να αισθανθεί αμήχανα με το κομμάτι μου το συναισθηματικό.
Για να μη σοκαριστούν;
Δεν ξέρω αν τους σοκάρει, ίσως απλά να μην τους είναι ευχάριστο. Ξέρεις τι συμβαίνει; Οι άνθρωποι δεν θέλουν να τους χαλάς την εικόνα που έχουν για σένα. Παρόλα αυτά, για όσους με ξέρουν από τα live μου, πάνω στη σκηνή είμαι αρκετά ανατρεπτική και η εικόνα μου δεν είναι σαφής, τη σπάω, τη διαλύω, προσπαθώ να την επαναφέρω. Δεν είμαι άνθρωπος που έχω μια ξεκάθαρη εικόνα, οπότε ίσως να είναι πιο εύκολο να με δει σε όλες αυτές τις φάσεις. Και αυτό με απελευθερώνει. Γι’ αυτό και ξέρεις ευχαριστώ τον κόσμο γι’ αυτό που συμβαίνει. Γιατί μέσα από την αποδοχή και τον τρόπο που έχει σταθεί απέναντι σε όλα τα δικά μου κομμάτια, με έχει κάνει να πατήσω πιο γερά στα πόδια μου στην καθημερινότητα. Και δυστυχώς δεν ξέρω αν αυτό που προσφέρω είναι αντίστοιχο αυτού που παίρνω. Προσπαθώ να είμαι συνειδητή σε αυτό που κάνω, να είμαι ειλικρινής και παρούσα ελπίζοντας ότι καταλαβαίνουν ότι μου προσφέρουν πολλά στη ζωή μου. Στην καθημερινότητά μου. Πέρα από το live.
Από το φύλλο της THESSNEWS #57 (10/06/2017-11/06/2017)
