συνέντευξη στον ΣΤΑΥΡΟ ΜΥΘΟ || mythos@eroticos.gr
Αγγελική Κιουρτσάκη. Ένα νέο κορίτσι από την Αθήνα που όταν την άκουσε ένας ατζέντης, την ανέβασε κατευθείαν στο πάλκο. Τα φώτα είναι στραμμένα πάνω της.
Συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού, αλλά πάντα θα παραμένει η αγαπημένη του Βασίλη Τσιτσάνη στο Χάραμα. Και είναι αυτός που θα πιστέψει στο ταλέντο της.
Η ζωή της αλλάζει. Όπως και το όνομά της. Η Αγγελική Κιουρτσάκη, ένα νέο κορίτσι, θα γίνει η Άντζελα Δημητρίου και αργότερα η Λαίδη.
Πώς είναι να είσαι πάντα στην πρώτη γραμμή;
Να σου πω κάτι; Η σταθερή αξία είναι και θα είναι πάντα σταθερή αξία. Μετά από τόσα χρόνια τι να πω…
Όταν σταθήκατε σε ένα σημείο και συνειδητοποιήσατε την επιτυχία; Σας τρόμαξε;
Καθόλου, ίσα ίσα που το χαίρομαι. Είναι η συνταγή της ιστορίας.
Πώς έμεινε το «Λαίδη»;
Το Λαίδη μού το είχε βγάλει ο Γιαννόπουλος, ο συγχωρεμένος. Πηγαίναμε σε μια συναυλία στην Τρίπολη και λέει «Πάμε μια Λαίδη να τραγουδήσει». Και έτσι μου έμεινε.
Ισχύει ότι ο πρώτος άνθρωπος που σας πίστεψε ήταν ο Βασίλης Τσιτσάνης;
Ναι, ναι. Του άρεσα πάρα πολύ σαν φωνή. Τότε ήμουν μαζί με την Αλεξάνδρα, που ήταν στο ρεμπέτικο έντεχνο, αν θέλεις να το πούμε έτσι, της εποχής. Ήμουν ένα μικρό κοριτσάκι που τραγουδούσε. Και με άκουσε και με ήθελε. Του κάναμε φωνητικά… Πω πω, άλλες εποχές!
Στράτος Διονυσίου, Πόλυ Πάνου, Ρίτα Σακελλαρίου, Λίτσα Διαμάντη, Μανώλης Αγγελόπουλος, Άννα Βίσση, Κατερίνα Στανίση, Βίκυ Μοσχολιού, Βασίλης Καρράς, Γιώργος Μαργαρίτης, Σταμάτης Γονίδης, Ζαφείρης Μελάς, Λευτέρης Πανταζής. Τι έχει μείνει απ’ όλα αυτά τα χρόνια;
Γλυκιά γεύση, με πάρα πολλούς από αυτούς. Μα έχω δουλέψει με τα μεγαλύτερα ονόματα και αυτό είναι το πιο βασικό για έναν καλλιτέχνη. Και να έχει κάποια στιγμή να θυμάται βέβαια ότι έχουν γράψει γι’ αυτόν τα μεγαλύτερα ονόματα. Απίστευτοι συνθέτες και στιχουργοί. Αν αρχίσω να λέω ονόματα, θα μιλάμε για πάρα πολλές ώρες. Δεν θα φτάσει η εφημερίδα.
Η νέα γενιά δεν ζει τέτοιες συνεργασίες πια…
Άκου ένα παράδειγμα. Άλλαξα εταιρεία και τώρα πια ανήκω στη Heaven. Όταν πήγα να μιλήσω, είδα μέσα στο γραφείο έναν ολόκληρο τοίχο με καλλιτέχνες. Και μου λέει ο κύριος Σταμούλης «Βλέπεις όλους τους καλλιτέχνες που έχω εδώ στον τοίχο μου; Δυστυχώς δεν θα μπορέσουν να κάνουν ό,τι έκανες εσύ, ούτε μετά από 100 γενιές». Είναι συγκινητικό όλο αυτό να το ακούς από έναν άνθρωπο του χώρου.
Φαντάζομαι έχετε ακούσει και μεγαλύτερα λόγια στο παρελθόν. Το ξέρετε για τον εαυτό σας.
Εγώ το ξέρω. Αλλά όταν το ακούς από ανθρώπους που τους εκτιμάς, είναι αλλιώς. Αυτό που κάνουμε τώρα με τον Άγγελο Διονυσίου στο Καζίνο είναι τρομερό πράγμα. Με συγκινεί. Είχαμε κάνει κάποτε το «Μια βραδιά στα μπουζούκια», το νούμερο ένα και το δύο. Και το δεύτερο είχε γίνει χρυσό. Αλλά πραγματικό χρυσό. Όχι σαν τώρα. Ήταν άλλα τα νούμερα τότε. Έχουμε να δουλέψουμε πολλά χρόνια μαζί. Και να σου πω την αλήθεια, θα ήθελα να έκανα πάλι αυτή τη συνεργασία με Διονυσίου και Πανταζή. Ήταν διαφορετικά εντελώς τα πράγματα τότε.
Μερικές φορές με σοκάρει η πραγματικότητα των εκφράσεών σας. Η εικόνα της Άντζελας που δεν μασάει ή ο «μύθος» που έχει πάρει το ελεύθερο για όλα;
Δεν θέλω κανέναν να πικάρω ούτε να πω κάτι άσχημο, αλλά οι άνθρωποι δεν ξέρουν πια ούτε να μιλήσουν ούτε τι να ρωτήσουν. Δεν μπορείς να πηγαίνεις μετά από τόσο καιρό σε μια γιορτή της Heaven και να σε ρωτάνε: «Κυρία Δημητρίου, οι ερωτευμένοι ακούνε τα δικά σας τραγούδια, εσείς τι ακούτε»; Και αυθόρμητα απάντησα: «Γιάννη Πάριο, είναι ο πιο ερωτικός τραγουδιστής».
Να ρωτήσω τι έφερε η επιτυχία; Δόξα; Χρήματα; Αγάπη;
Φέρανε δόξα, φέρανε μίσος, φέρανε και μοναξιά. Μεγάλη. Δεν είναι όλα τα πράγματα μερικές φορές όπως τα περιμένουμε. Βλέπουμε ένα άτομο χαμογελαστό, αλλά δεν ξέρουμε μέσα του τι μπορεί να έχει. Και δεν είμαι μόνο εγώ έτσι, είναι πολλοί καλλιτέχνες. Που νιώθουνε μόνοι τους. Ξέρεις, καμιά φορά, η μεγάλη δόξα φέρνει και μεγάλη μοναξιά. Ή μεγάλο μίσος αν το θέλεις. Γιατί αυτή είναι έτσι; Γιατί δεν γερνάει; Γιατί είναι στην πρώτη γραμμή; Γιατί δεν μπορούμε να τη διώξουμε; Ε όχι! Δεν θα με διώξουνε, θα φύγω όποτε θέλω εγώ.
Τους έρωτες τους τραγουδήσατε. Τους ζήσατε εξίσου το ίδιο;
Ο έρωτας τι έκανε για μένα λοιπόν, ε; Τα έζησα και με το παραπάνω. Και δεν έχω κανένα απολύτως παράπονο. Άλλωστε στη ζωή μας δίνουμε και παίρνουμε. Είμαι γεμάτη. Είμαι καλά μέσα μου. Κάνω ωραία πράγματα και στη δουλειά μου, κάνω ένα νέο come back με την καινούρια μου εταιρεία. Η ευτυχία δεν είναι να έχεις μόνο έναν άνθρωπο στο πλευρό σου. Είναι να είσαι καλά με την οικογένειά σου, με τους φίλους σου, με τους ανθρώπους που σε αγαπάνε, με τη δουλειά σου. Δεν είναι απαραίτητο να είσαι σε μια σχέση για να είσαι ευτυχισμένος και ερωτευμένος. Γιατί καμιά φορά και οι σχέσεις σε κάνουνε λίγο δυστυχισμένο.
Αν έλεγε κάποιος «Δημητρίου, τέλος. Ό,τι έκανες. Ως εδώ». Είστε χορτάτη;
Το πότε θα φύγω και το πότε θα αισθανθώ ότι πρέπει να φύγω από την πίστα, δεν είμαι εγώ που θα το κάνω. Είναι ο κόσμος.
Με τα νέα παιδιά πώς τα πάτε;
Μια χαρά, δεν πιστεύω ότι έχω να ζηλέψω κάτι από τη νέα γενιά.
Θέλει τύχη το επάγγελμα;
Θέλει σίγουρα δουλειά. Θέλει και τύχη. Κάποια άτομα ήταν τυχερά. Ίσως γιατί τους γράψανε καλά τραγούδια; Δεν ξέρω. Αλλά δεν ξέρω πόσο μπορούνε να αντέξουν στον χρόνο.
Αυτό που συμβαίνει με την Άντζελα Δημητρίου στο εξωτερικό;
Είναι περίεργο αυτό το συναίσθημα. Όταν πήγα Βηρυτό, έγινε κάτι που ποτέ δεν γράφτηκε ούτε το είπανε εδώ. Ήταν κάτι ξεχωριστό για μένα. Πήρα το βραβείο της 1ης Ελληνίδας τραγουδίστριας. Πρόσφατα πήγα στη Γερμανία, όταν ανέβηκα πάνω δεν μπορείς να φανταστείς πώς αισθάνθηκα. Είχανε ανάψει δάδες, είχαν τοποθετήσει σημαίες της Ελλάδας στα τραπέζια τους. Αυτό είναι το πιο ωραίο. Και όταν είσαι αληθινός, σ΄ αγαπάει παραπάνω ο κόσμος.
INFO
Άντζελα Δημητρίου & Άγγελος Διονυσίου
Θέατρο Βεργίνα, Regency Casino Thessaloniki
Παρασκευή και Σάββατο 01, 02, 08, 09, 15 & 16 Δεκεμβρίου, 21:45
Από το φύλλο της THESSNEWS #81 (25/11/2017-26/11/2017)
