ΑΡΑΒΙΔΟΥ

object(WP_Query)#1352 (55) { ["query"]=> array(1) { ["tag"]=> string(8) "aravidou" } ["query_vars"]=> array(65) { ["tag"]=> string(8) "aravidou" ["error"]=> string(0) "" ["m"]=> string(0) "" ["p"]=> int(0) ["post_parent"]=> string(0) "" ["subpost"]=> string(0) "" ["subpost_id"]=> string(0) "" ["attachment"]=> string(0) "" ["attachment_id"]=> int(0) ["name"]=> string(0) "" ["pagename"]=> string(0) "" ["page_id"]=> int(0) ["second"]=> string(0) "" ["minute"]=> string(0) "" ["hour"]=> string(0) "" ["day"]=> int(0) ["monthnum"]=> int(0) ["year"]=> int(0) ["w"]=> int(0) ["category_name"]=> string(0) "" ["cat"]=> string(0) "" ["tag_id"]=> int(7621) ["author"]=> string(0) "" ["author_name"]=> string(0) "" ["feed"]=> string(0) "" ["tb"]=> string(0) "" ["paged"]=> int(0) ["meta_key"]=> string(0) "" ["meta_value"]=> string(0) "" ["preview"]=> string(0) "" ["s"]=> string(0) "" ["sentence"]=> string(0) "" ["title"]=> string(0) "" ["fields"]=> string(0) "" ["menu_order"]=> string(0) "" ["embed"]=> string(0) "" ["category__in"]=> array(0) { } ["category__not_in"]=> array(0) { } ["category__and"]=> array(0) { } ["post__in"]=> array(0) { } ["post__not_in"]=> array(0) { } ["post_name__in"]=> array(0) { } ["tag__in"]=> array(0) { } ["tag__not_in"]=> array(0) { } ["tag__and"]=> array(0) { } ["tag_slug__in"]=> array(1) { [0]=> string(8) "aravidou" } ["tag_slug__and"]=> array(0) { } ["post_parent__in"]=> array(0) { } ["post_parent__not_in"]=> array(0) { } ["author__in"]=> array(0) { } ["author__not_in"]=> array(0) { } ["search_columns"]=> array(0) { } ["post_type"]=> array(29) { ["post"]=> string(4) "post" ["page"]=> string(4) "page" ["attachment"]=> string(10) "attachment" ["revision"]=> string(8) "revision" ["nav_menu_item"]=> string(13) "nav_menu_item" ["custom_css"]=> string(10) "custom_css" ["customize_changeset"]=> string(19) "customize_changeset" ["oembed_cache"]=> string(12) "oembed_cache" ["user_request"]=> string(12) "user_request" ["wp_block"]=> string(8) "wp_block" ["wp_template"]=> string(11) "wp_template" ["wp_template_part"]=> string(16) "wp_template_part" ["wp_global_styles"]=> string(16) "wp_global_styles" ["wp_navigation"]=> string(13) "wp_navigation" ["wp_font_family"]=> string(14) "wp_font_family" ["wp_font_face"]=> string(12) "wp_font_face" ["acf-taxonomy"]=> string(12) "acf-taxonomy" ["acf-post-type"]=> string(13) "acf-post-type" ["acf-ui-options-page"]=> string(19) "acf-ui-options-page" ["acf-field-group"]=> string(15) "acf-field-group" ["acf-field"]=> string(9) "acf-field" ["pys_event"]=> string(9) "pys_event" ["wpcf7_contact_form"]=> string(18) "wpcf7_contact_form" ["job_offers"]=> string(10) "job_offers" ["magazines"]=> string(9) "magazines" ["producers"]=> string(9) "producers" ["program"]=> string(7) "program" ["arxeio-ekpompwn"]=> string(15) "arxeio-ekpompwn" ["3d-flip-book"]=> string(12) "3d-flip-book" } ["ignore_sticky_posts"]=> bool(false) ["suppress_filters"]=> bool(false) ["cache_results"]=> bool(true) ["update_post_term_cache"]=> bool(true) ["update_menu_item_cache"]=> bool(false) ["lazy_load_term_meta"]=> bool(true) ["update_post_meta_cache"]=> bool(true) ["posts_per_page"]=> int(18) ["nopaging"]=> bool(false) ["comments_per_page"]=> string(2) "50" ["no_found_rows"]=> bool(false) ["order"]=> string(4) "DESC" } ["tax_query"]=> object(WP_Tax_Query)#2914 (6) { ["queries"]=> array(1) { [0]=> array(5) { ["taxonomy"]=> string(8) "post_tag" ["terms"]=> array(1) { [0]=> string(8) "aravidou" } ["field"]=> string(4) "slug" ["operator"]=> string(2) "IN" ["include_children"]=> bool(true) } } ["relation"]=> string(3) "AND" ["table_aliases":protected]=> array(1) { [0]=> string(23) "wpds_term_relationships" } ["queried_terms"]=> array(1) { ["post_tag"]=> array(2) { ["terms"]=> array(1) { [0]=> string(8) "aravidou" } ["field"]=> string(4) "slug" } } ["primary_table"]=> string(10) "wpds_posts" ["primary_id_column"]=> string(2) "ID" } ["meta_query"]=> object(WP_Meta_Query)#2915 (9) { ["queries"]=> array(0) { } ["relation"]=> NULL ["meta_table"]=> NULL ["meta_id_column"]=> NULL ["primary_table"]=> NULL ["primary_id_column"]=> NULL ["table_aliases":protected]=> array(0) { } ["clauses":protected]=> array(0) { } ["has_or_relation":protected]=> bool(false) } ["date_query"]=> bool(false) ["queried_object"]=> object(WP_Term)#3134 (11) { ["term_id"]=> int(7621) ["name"]=> string(16) "ΑΡΑΒΙΔΟΥ" ["slug"]=> string(8) "aravidou" ["term_group"]=> int(0) ["term_taxonomy_id"]=> int(7621) ["taxonomy"]=> string(8) "post_tag" ["description"]=> string(254) "Η αρθρογραφία της Κικής Αραβίδου, συνιδρύτριας της ομάδας για την γυναικεία ενδυνάμωση και τα γυναικεία  δικαιώματα SHE-Society for Help & Empowerment." ["parent"]=> int(0) ["count"]=> int(7) ["filter"]=> string(3) "raw" ["term_order"]=> string(1) "0" } ["queried_object_id"]=> int(7621) ["request"]=> string(3997) "SELECT SQL_CALC_FOUND_ROWS wpds_posts.ID FROM wpds_posts LEFT JOIN wpds_term_relationships ON (wpds_posts.ID = wpds_term_relationships.object_id) WHERE 1=1 AND ( wpds_term_relationships.term_taxonomy_id IN (7621) ) AND ((wpds_posts.post_type = '3d-flip-book' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'acf-field' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'acf-field-group' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'acf-post-type' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'acf-taxonomy' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'acf-ui-options-page' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'arxeio-ekpompwn' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'attachment' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'custom_css' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'customize_changeset' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'job_offers' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'magazines' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'nav_menu_item' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'oembed_cache' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'page' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'post' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'producers' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'program' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'pys_event' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'revision' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'user_request' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'wp_block' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'wp_font_face' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'wp_font_family' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'wp_global_styles' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'wp_navigation' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'wp_template' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'wp_template_part' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled')) OR (wpds_posts.post_type = 'wpcf7_contact_form' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled'))) GROUP BY wpds_posts.ID ORDER BY wpds_posts.post_date DESC LIMIT 0, 18" ["posts"]=> &array(7) { [0]=> object(WP_Post)#2912 (24) { ["ID"]=> int(88905) ["post_author"]=> string(2) "35" ["post_date"]=> string(19) "2022-03-08 11:11:50" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2022-03-08 09:11:50" ["post_content"]=> string(10556) "Αρθρογραφεί στην ThessNews η Κική Αραβίδου, συνιδρύτρια της ομάδας για την γυναικεία ενδυνάμωση και τα γυναικεία  δικαιώματα SHE-Society for Help & Empowerment. Η βία κατά των γυναικών είναι μια συνηθισμένη μορφή καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η οικιακή και ενδοοικογενειακή βία  αποτελεί  το μεγαλύτερο κομμάτι της. Με τα πρωτοσέλιδα να καταγράφουν  περιστατικά βίας σε καθημερινή βάση,  κάποια μάλιστα να καταλήγουν σε γυναικοκτονίες, βλέπουμε ότι η καταχρηστική αυτή συμπεριφορά  σε μια ερωτική ή οικογενειακή σχέση πολλές φορές συνεχίζεται ακόμη και όταν η σχέση σταματάει.Σύμφωνα με νεώτερες εκτιμήσεις,  περισσότερες από μία στις τέσσερις γυναίκες  παγκοσμίως έχει υποστεί κακοποίηση από τον άντρα σύντροφό της. Το 27% των γυναικών ηλικίας 15-49 κατά την διάρκεια της ζωής τους έχουν υποστεί φυσική ή/και σεξουαλική βία από τον σύντροφο τους σύμφωνα με έρευνα  του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας που βασίζεται  σε δεδομένα 226 μελετών, που διενεργήθηκαν από την  Global Database on Prevalence of Violence Against Women για τα έτη 2000-2018, με τους  ειδικούς να  εκτιμούν ότι τα ποσοστά είναι μεγαλύτερα στην πραγματικότητα,  καθώς πολλές φορές οι γυναίκες δεν καταγγέλλουν τα περιστατικά λόγω του κοινωνικού στίγματος. Οι μελέτες αφορούν 161 χώρες και περίπου 2 εκατομμύρια κορίτσια ηλικίας 15 ετών και άνω και η ανάλυση αφορά μόνο φυσική και σεξουαλική βία, ενώ γίνονται περαιτέρω έρευνες για την συλλογή δεδομένων σχετικά με την άσκηση ψυχολογικής βίας. Το υψηλό ποσοστό των νέων γυναικών που υφίστανται βία από τον σύντροφό τους είναι ανησυχητικό καθώς η εφηβεία και τα πρώτα στάδια της ενηλικίωσης είναι σημαντικά αφού τότε χτίζονται οι βάσεις για υγιείς σχέσεις.Η ενδοοικογενειακή βία δεν έχει  σύνορα, είναι ανεξάρτητη από  την φυλή, την θρησκεία και το κοινωνικό-οικονομικό στάτους αν και τα ευρήματα δείχνουν ότι οι χώρες με υψηλά εισοδήματα έχουν κάπως «χαμηλότερα» ποσοστά, που καταγράφονται στην κεντρική Ευρώπη (16%),  την κεντρική Ασία (18%) και την δυτική Ευρώπη (20%) . Η παιδική κακοποίηση συχνά σχετίζεται με την διαιώνιση της ενδοοικογενειακής βίας.  Τα παιδιά που είναι θύματα ή μάρτυρες βίας ίσως πιστεύουν στην ενήλικη ζωή τους ότι αυτός είναι ο τρόπος να λύνονται οι διαφορές. Αγόρια που μαθαίνουν ότι τις γυναίκες δεν τις σεβόμαστε γιατί  είναι κατώτερες  είναι πιο πιθανόν όταν ενηλικιωθούν να κακοποιήσουν.  Κορίτσια που έχουν γίνει μάρτυρες ενδοοικογενειακής βίας είναι πιο πιθανό να γίνουν θύματα. Με λίγα λόγια ο θύτης μαθαίνει την κακοποιητική συμπεριφορά από την οικογένεια, την κοινότητα, την κουλτούρα του πατριαρχικού συστήματος. Η ανισότητα των φύλων και η αποδοχή της βίας κατά των γυναικών σαν κανονικότητα βρίσκονται στην ρίζα του προβλήματος.  Η οικονομική δυσχέρεια, η ανεργία, η χρήση ναρκωτικών ουσιών  και το αλκοόλ αποτελούν παράγοντες που αυξάνουν τα περιστατικά βίας.Αν και η συγκεκριμένη έρευνα έγινε πριν την πανδημία και τα νούμερα είναι ήδη ανησυχητικά, όλες  οι τάσεις δείχνουν ότι η πανδημία επιδείνωσε πολλές από τις αιτίες  που οδηγούν σε ενδοοικογενειακή βία , όπως η απομόνωση, η κατάθλιψη, η ανασφάλεια, το  αλκοόλ  αλλά και η μειωμένη πρόσβαση σε υποστηρικτικές υπηρεσίες.Οι προσωπικές  συνέπειες στα θύματα είναι ολέθριες  καθώς η βία κατά των γυναικών έχει επιπλοκές με μακριά χρονική διάρκεια στην υγεία και την ευζωία τους με το 35% των γυναικών που επιβιώνουν από την βία να αντιμετωπίζουν κάποιας μορφής σωματικού τραύματος που μπορεί  να επιφέρει  μέχρι και θάνατο.  Επίσης εμφανίζουν υψηλότερη πιθανότητα  σε εθισμούς όπως το κάπνισμα και το αλκοόλ, όπως και επικίνδυνη σεξουαλική συμπεριφορά. Όμως η βία δημιουργεί  και ένα σημαντικό θέμα δημόσιας υγείας καθώς  το κοινωνικό και το οικονομικό κόστος που σχετίζεται με τις υγειονομικές υπηρεσίες, την μείωση της παραγωγικότητας, την απονομή δικαιοσύνης κ.α.  υπολογίζεται παγκοσμίως σε 3,6 τρις δολάρια,  με το αντίστοιχο ατομικό κόστος της βίας κατά την διάρκεια της ζωής μιας γυναίκας να φτάνει τα 103.767 δολάρια.Συνεπώς είναι ζωτική  η πρόληψη της ενδοοικογενειακής βίας. Αν δούμε μάλιστα την πρόοδο που έγινε τα τελευταία 20 χρόνια καταλαβαίνουμε ότι  είναι αδύνατον να επιτευχθεί ο διεθνής  στόχος για μείωση της βίας κατά των γυναικών μέχρι το 2030. Κυβερνήσεις, κοινωνίες και κοινότητες  χρειάζεται να δώσουν προσοχή, να επενδύσουν περισσότερα και να ενεργήσουν άμεσα για την μείωση της βίας κατά των γυναικών , δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στην μεταcovid εποχή.Για την πρόληψη της άσκησης βίας  όμως χρειάζεται να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε τους οικογενειακούς, κοινωνικούς, οικονομικούς παράγοντες που την  επηρεάζουν. Για παράδειγμα υπάρχει μια αντιστρόφως ανάλογη σχέση μεταξύ της εκπαίδευσης και της ενδοοικογενειακής βίας.  Τα χαμηλότερα επίπεδα μόρφωσης συνδυάζονται με μεγαλύτερη πιθανότητα ενδοοικογενειακής  βίας.  Κοινωνικο-συναισθηματικά προγράμματα εκπαίδευσης της νεολαίας, προγράμματα  για την προώθηση υγιών σχέσεων, με βάση τον σεβασμό, για ζευγάρια και οικογένειες έτσι ώστε οι άντρες και τα αγόρια να γίνουν σύμμαχοι στον αγώνα εξάλειψης της βίας, ενδυνάμωση του υποστηρικτικού περιβάλλοντος με   προγράμματα για γονεϊκές δεξιότητες, δημιουργία περιβάλλοντος προστασίας στο σχολείο, στο σπίτι, τη γειτονιά, την εργασία,  μεγαλύτερη οικονομική στήριξη των οικογενειών  και  υποστήριξη των θυμάτων, είναι κάποιες ενδεικτικές παρεμβάσεις.Η ανάγκη  να εστιάσουμε στην πρόληψη της βίας κατά των γυναικών και των κοριτσιών είναι επείγουσα, με προτεραιότητα την επαρκή χρηματοδότηση  για την ενημέρωση σε σχολεία και δημόσιες καμπάνιες με στόχο την αλλαγή της νοοτροπίας και την εξάλειψη  των ανισοτήτων που προκαλούν την κακοποίηση. ΠΗΓΕΣwww.independent.co.ukwww.cdc.gov" ["post_title"]=> string(113) "Βία κατά των γυναικών: Όταν η καθημερινότητα γίνεται εφιάλτης" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(61) "via-kata-ton-gynaikon-otan-i-kathimerinotita-ginetai-efialtis" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2022-03-08 11:11:50" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2022-03-08 09:11:50" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(60) "https://new-rthess.gr.178-21-171-195.rthessgroup.gr/?p=88905" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [1]=> object(WP_Post)#2908 (24) { ["ID"]=> int(77036) ["post_author"]=> string(2) "35" ["post_date"]=> string(19) "2022-02-01 07:45:08" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2022-02-01 05:45:08" ["post_content"]=> string(10144) "Αρθρογραφεί στην ThessNews η Κική Αραβίδου, συνιδρύτρια της ομάδας για την γυναικεία ενδυνάμωση και τα γυναικεία  δικαιώματα SHE-Society for Help & Empowerment.  Οι γυναίκες μιλάνε πολύ. Η φλυαρία τους μάλιστα ίσως να είναι και μία από τις αιτίες για τα κακουργήματα σε βάρος τους, σύμφωνα με τις απόψεις που ακούσαμε από κάποιους άντρες που κατέχουν δημόσιο βήμα πριν κάποιες μέρες στην χώρα μας.Καθόλου πρωτότυπο βέβαια, το ακούσαμε σαν επιχείρημα πριν ενάμιση χρόνο και από τον  Ιάπωνα πρώην Πρόεδρο της Ολυμπιακής Επιτροπής 2020 όταν του ζητήθηκε να αυξηθεί ο αριθμός των γυναικών μελών της Επιτροπής.  Έγινε πρώην στις 12 Φεβρουαρίου 2021 γιατί αναγκάστηκε να παραιτηθεί μετά την διεθνή κατακραυγή για τις δηλώσεις του.  Μια εβδομάδα αργότερα στο κυβερνών εδώ και 65 σχεδόν χρόνια Φιλελεύθερο Δημοκρατικό  κόμμα LDP στην Ιαπωνία ο Γενικός Γραμματέας του κόμματος σαν απάντηση  στην κριτική ότι κυριαρχούσαν οι άντρες στην διοίκηση του, -2 γυναίκες στο 12μελές Πολιτικό Γραφείο και 3 στο 25μελές Εθνικό Συμβούλιο-  δέχτηκε να παρακολουθούν τις συνεδριάσεις ακόμη 5 γυναίκες  χωρίς όμως δικαίωμα ομιλίας!Ισχύει όμως πραγματικά αυτό; Ισχύει η στερεοτυπική εικόνα που έχουμε για τις γυναίκες που περνούν την ημέρα τους κουτσομπολεύοντας ενώ οι στωϊκοί άντρες τα ξεπερνούν όλα μόνοι τους χωρίς την ανάγκη να κουβεντιάσουν; Μοιάζει να είμαστε προσκολλημένοι, σε παγκόσμια κλίμακα, με την ιδέα ότι οι γυναίκες μιλάνε περισσότερο παρόλο που έρευνες από την δεκαετία του 1970 έχουν αποδείξει ότι είναι λάθος.Η ομιλητικότητα μπορεί να μετρηθεί με διάφορους τρόπους. Με την καταγραφή και μελέτη  μιας συζήτησης σε εργαστηριακές συνθήκες πάνω σε συγκεκριμένο θέμα ή την καταγραφή και μελέτη συζητήσεων σε καθημερινή βάση στο σπίτι. Με την καταμέτρηση του αριθμού των λέξεων που ειπώθηκαν, του χρόνου ομιλίας του καθένα, του πόσες φορές πήρε τα λόγο το κάθε άτομο κ.ο.κ.Ερευνητές στις ΗΠΑ συνδυάζοντας τα αποτελέσματα από 73 έρευνες κατέληξαν ότι όσον αφορά στα παιδιά, τα κορίτσια μιλούν περισσότερο από τα αγόρια, αλλά στην πραγματικότητα η διαφορά είναι αμελητέα. Ακόμη, η μικρή αυτή διαφορά  εμφανίζεται μόνο όταν τα παιδιά συνομιλούν με τους γονείς τους και όχι στην επικοινωνία με τους φίλους τους. Επιπλέον είναι σημαντική η διαπίστωση ότι η διαφορά ήταν εμφανής μέχρι την ηλικία των δυόμιση ετών, όπου ίσως θα μπορούσαμε να την αποδώσουμε  στους διαφορετικούς ρυθμούς ανάπτυξης των γλωσσικών ικανοτήτων μεταξύ αγοριών και κοριτσιών.Όμως τι γίνεται με τους ενήλικες; Σε αντίστοιχες έρευνες σε ενήλικες ήταν οι άντρες που μιλούσαν περισσότερο. Αλλά και πάλι η διαφορά ήταν μικρή. Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι σε μετρήσεις που έγιναν στο εργαστήριο με συγκεκριμένα θέματα συζήτησης οι άντρες μιλούσαν πολύ περισσότερο από τις γυναίκες σε σχέση με δεδομένα μετρήσεων από την καθημερινή πραγματική ζωή όπου ίσχυε το αντίθετο. Αυτό αποτυπώνεται και σε άλλες έρευνες που δείχνουν ότι οι άντρες μιλάνε περισσότερο στην δουλειά και οι γυναίκες  περισσότερο στο σπίτι. Όπως και το ότι οι γυναίκες φίλες μιλούν περισσότερο από τους άντρες, μιλούν  πιο συχνά, περισσότερη ώρα και για πιο προσωπικά θέματα. Αλλά αυτό  αφορά ιδιωτικές συνομιλίες. Στον δημόσιο λόγο τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά,  οι άντρες είναι πιο ανταγωνιστικοί και είναι εκείνοι που  μιλούν περισσότερο, παίρνουν τον λόγο πιο συχνά και ρωτάνε περισσότερο. Ακόμη και αν σε μία δημόσια συγκέντρωση το ακροατήριο είναι ισάριθμα κατανεμημένο στα δύο φύλα, τα 2/3 των ερωτήσεων γίνονται από άντρες.Το γεγονός ότι  οι γυναίκες μιλάνε λιγότερο δημόσια είναι το λεκτικό ανάλογο του φυσικού χώρου που έχουν μάθει να καταλαμβάνουν δημόσια. Προτιμάμε να καθόμαστε δίπλα σε μια γυναίκα στο αεροπλάνο ή στο θέατρο γιατί συνήθως αυτή θα μαζέψει τα χέρια και τα πόδια της ώστε να μην καταλάβει χώρο από τον διπλανό της.  Αναλόγως λοιπόν, όταν μιλάνε σε επίσημες διοργανώσεις πολλές γυναίκες προσπαθούν να μην καταλαμβάνουν λεκτικό χώρο με το να είναι πιο περιεκτικές, να έχουν πιο χαμηλό  και διστακτικό τόνο  στην φωνή τους για να μην επικριθούν με την υιοθέτηση ενός «ανδρικού στυλ ομιλίας».Αλλά ποια είναι η συμπεριφορά των δύο φύλων όταν κατέχουν θέσεις εξουσίας; Ενώ είναι αναμενόμενο από όλους μας να μιλούν περισσότερο όσοι κατέχουν τέτοιες θέσεις, αυτό δεν συμβαίνει με τις γυναίκες, που ακόμη και το 2022, φοβούνται τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει ο υπερβολικός χρόνος ομιλίας, ότι θα τις κάνει να φαίνονται αλαζονικές και δεσποτικές. Επιπλέον,  όταν  άντρες βλέπουν γυναίκες να μιλούν περισσότερο από αυτούς, τις καταλογίζουν έλλειψη αυτοπεποίθησης, βασισμένοι στην λανθασμένη αντίληψη ότι οι γυναίκες δεν έχουν την κοινωνική θέση ή το στάτους να μιλούν πολύ. Ακόμη και οι γυναίκες «τιμωρούν» άλλες γυναίκες όταν μιλούν πολύ. Όλα αυτά γίνονται αντιληπτά, με αποτέλεσμα οι γυναίκες που κατέχουν θέσεις εξουσίας να υπολογίζουν και να περιορίζουν τον χρόνο ομιλίας τους.Πολλές φορές βέβαια οι γυναίκες μιλάνε λιγότερο όχι από επιλογή αλλά γιατί δεν τους δίνεται ο λόγος τόσο συχνά όσο στους άντρες ή όταν τους δίνεται τις διακόπτουν περισσότερο.  Χαρακτηριστικό παράδειγμα επαναλαμβανόμενων διακοπών ήταν το προεκλογικό debate της Kamala Harris και του Mike Pence στις ΗΠΑ, που έγινε viral, γιατί μέσα σε λίγα λεπτά από την πρώτη διακοπή του Pence πλημμύρισε το Twitter με μηνύματα από γυναίκες που ταυτίστηκαν με την Kamala Harris  βλέποντας την εικόνα ενός άντρα να μιλάει πάνω στην δική τους φωνή.Πηγές: www.time.comwww.jstork.orgwww.bbc.comwww.imd.com" ["post_title"]=> string(47) "«Οι γυναίκες μιλάνε πολύ»" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(23) "oi-gynaikes-milane-poly" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2022-03-08 11:12:30" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2022-03-08 09:12:30" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(60) "https://new-rthess.gr.178-21-171-195.rthessgroup.gr/?p=77036" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [2]=> object(WP_Post)#2916 (24) { ["ID"]=> int(61246) ["post_author"]=> string(2) "35" ["post_date"]=> string(19) "2021-12-14 08:00:28" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2021-12-14 06:00:28" ["post_content"]=> string(11142) "Η είδηση της εκδικητικής δημοσίευσης βίντεο και φωτογραφιών, χωρίς την συγκατάθεση της πρώην συντρόφου του, από τον Στάθη Παναγιωτόπουλο, συμπαρουσιαστή της δημοφιλούς και μακροχρόνιας εκπομπής Ράδιο Αρβύλα, έφερε στο προσκήνιο ένα σύγχρονο έγκλημα. Αρθρογραφεί στην ThessNews η Κική Αραβίδου, συνιδρύτρια της ομάδας για την γυναικεία ενδυνάμωση και τα γυναικεία  δικαιώματα SHE-Society for Help & Empowerment. Έγκλημα που δεν συμβαίνει πρώτη φορά βέβαια, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση ο θύτης είναι  αναγνωρίσιμος και ασχολήθηκαν επιτέλους τα ενημερωτικά μέσα. Πριν λίγους μήνες ένας 25χρονος στον Βόλο καταδικάστηκε για εκδικητική δημοσίευση ροζ βίντεο με ανήλικη.Δεν είναι πολύ μακριά χρονικά οι υποθέσεις κοριτσιών που αυτοκτόνησαν γιατί τις εκβίαζαν με παρόμοια βίντεο ή που κατήγγειλαν ανάλογα περιστατικά σε αστυνομικό τμήμα και όχι μόνο  δεν διερευνήθηκαν αλλά ούτε καν καταγράφηκαν. Η εκδικητική πορνογραφία, ”revenge porn”, αναφέρεται στην διανομή σεξουαλικών εικόνων ή βίντεο ατόμων, χωρίς την συγκατάθεση τους, για εκδικητικούς σκοπούς.Διεθνώς χρησιμοποιούνται και άλλοι όροι για το φαινόμενο: «Μη συναινετική διανομή σεξουαλικού υλικού», «Τεχνολογική σεξουαλική βία» , «Διαδικτυακός βιασμός» και αναφέρονται στην χωρίς συναίνεση διανομή ευαίσθητου προσωπικού υλικού (φωτογραφίες και βίντεο σεξουαλικού περιεχομένου) μαζί με στοιχεία της ταυτότητας του θύματος.Κάποιες φορές συνδυάζεται με οικονομικά κίνητρα δεδομένου ότι υπάρχει η πιθανότητα πώλησης του υλικού στο «Σκοτεινό Διαδίκτυο» και άλλες έχει να  κάνει με  την δημιουργία αληθοφανών βίντεο/ φωτογραφιών μέσω της τεχνολογίας, μεταφέροντας το πρόσωπο ενός ατόμου σε άλλο σώμα. Η παράνομη ανάρτηση εικόνων/βίντεο σεξουαλικού περιεχομένου από προσωπικές στιγμές σε διάφορες διαδικτυακές ιστοσελίδες  είναι πολύ συχνή και εκατοντάδες χρήστες βιώνουν εκβιασμούς και διασυρμό. Υπολογίζεται ότι  τα περιστατικά είναι πολλαπλάσια από αυτά που γνωρίζουν οι αρχές γιατί, συνήθως από δημόσια ντροπή και τον φόβο της περιθωριοποίησης, τα θύματα δεν προβαίνουν σε καταγγελία.Πολλά από τα θύματα μάλιστα είναι ανήλικοι καθώς στην ψηφιακή εποχή που μεγαλώνουν, είναι αναπόφευκτο η σεξουαλικότητα τους να εκφραστεί και μέσω της τεχνολογίας.  Με το lockdown και την ανάγκη που δημιουργήθηκε για διαδικτυακές σχέσεις, μεγάλωσε ο όγκος των μεταφερόμενων εικόνων/βίντεο και το ήδη υπαρκτό πρόβλημα έγινε πιο εμφανές με την αύξηση τέτοιων  περιστατικών. Σύμφωνα με τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, χιλιάδες είναι οι ιστοσελίδες με τέτοιο υλικό σε όλο τον κόσμο και το 98% των ανθρώπων που εκτίθενται είναι γυναίκες, διάσημες ή μη. Η «θεωρία» ήταν πως οι γυναίκες στέλνουν  περισσότερες γυμνές φωτογραφίες από ότι κάνουν οι άντρες.Η αλήθεια όμως είναι ότι οι άντρες στέλνουν περισσότερες αλλά τα συγκεκριμένα site δεν  κυκλοφορούν υλικό που αφορά άντρες. Εκτός όμως από το γεγονός ότι οι γυναίκες είναι συνήθως τα θύματα αυτού του εγκλήματος, είναι και αυτές που αντιμετωπίζουν μεγαλύτερη κοινωνική και πολιτισμική τιμωρία όταν συμβαίνει γιατί η πρώτη αντίδραση είναι να κατηγορηθούν οι ίδιες. Έχουμε εκπαιδευτεί έτσι ώστε αμέσως σκεφτόμαστε  «Γιατί την έβγαλε αυτήν την φωτογραφία;» και όχι «Γιατί κάποιος να στείλει την φωτογραφία για δημοσίευση στο διαδίκτυο;»Είναι γενικά αποδεκτό και ίσως θεωρείται επιτυχία σε έναν άντρα να έχει πολλές ερωτικές επαφές, όμως επειδή για μια γυναίκα το ίδιο, ακόμη και σήμερα,  θεωρείται εξευτελισμός, η δημοσίευση αυτών των εικόνων/βίντεο τις ταπεινώνει και τις γελοιοποιεί, καταδικάζοντάς τες σε ένα σύγχρονο ψηφιακό λιθοβολισμό. Συνεπώς αν και φαίνεται κάτι καινούργιο λόγω της συμμετοχής της τεχνολογίας, στην πραγματικότητα πρόκειται για μια παραδοσιακή μορφή έμφυλης βίας: Μια γυναίκα θέλει να έχει έλεγχο στο σώμα της και κάποιος άλλος, συνήθως άντρας, της αφαιρεί αυτό το δικαίωμα αφού  με την δημοσιοποίηση τέτοιου υλικού δεν μπορεί να ελέγξει ποιος βλέπει αυτήν την εικόνα του εαυτού της. Αποτελεί λοιπόν μια μορφή κακοποίησης που μπορεί να διαρκέσει για πάντα και πολύ συχνά κοστίζει ζωές. Έρευνες καταδεικνύουν ότι τα θύματα μη συναινετικής διανομής ευαίσθητου προσωπικού υλικού βιώνουν παρόμοιο ψυχολογικό τραύμα με τα θύματα σεξουαλικής επίθεσης. Στην 1^η ετήσια έκθεση της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, η έμφυλη βία στον κυβερνοχώρο, «Cyber Violence», αναγνωρίζεται σαν μια νεοαναδυόμενη μορφή βίας κατά των γυναικών. Στην χώρα μας, αν και πρόκειται για θέμα ταμπού που δεν αναδεικνύεται συχνά,  κάθε χρόνο εξετάζονται από την Αστυνομία περίπου 40 υποθέσεις εκδικητικής πορνογραφίας. Χρειάζεται όμως τα θύματα να κατανοήσουν ότι δεν είναι υπεύθυνα για αυτό που τους συνέβη και να μιλήσουν, έτσι ώστε να μπορεί να τιμωρηθεί ο θύτης και να απομακρυνθεί το υλικό της εκβίασης από το διαδίκτυο. Οι υποθέσεις αυτές εξετάζονται με βάση τον νόμο για τα προσωπικά δεδομένα αλλά  και  τις διατάξεις προσβολής της τιμής, κυρίως το άρθρο  361 του Ποινικού Κώδικα.Είναι προφανές πλέον ότι νέοι νόμοι απαιτούνται με στόχο όχι μόνο την τιμωρία του θύτη αλλά και την προστασία των θυμάτων. Πολλές χώρες της Ευρώπης όπως και Πολιτείες των ΗΠΑ αναγνωρίζοντας την σοβαρότητα, την μελλοντική πιθανή ανεξέλεγκτη εξέλιξη αλλά και την αναγκαιότητα συγκεκριμένου νομικού πλαισίου και ποινών προκειμένου να παταχθεί το φαινόμενο, έχουν ήδη ψηφίσει νέους νόμους που το περιγράφουν και το αντιμετωπίζουν ως ποινικό αδίκημα.Τέλος, για μια ακόμη φορά, ας επισημάνουμε την ανάγκη προγραμμάτων σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία μας όπως και ασφαλούς πλοήγησης στο διαδίκτυο. Πηγέςwww.athensvoicewww.washingtonpost.comwww.huffinghtonpost.grwww.theguardian.com ΦΩΤΟ ΠΗΓΗ: PIXABAY" ["post_title"]=> string(111) "Revenge porn-Εκδικητική πορνογραφία: Μια νεοαναδυόμενη μορφή βίας" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(64) "revenge-porn-ekdikitiki-pornografia-mia-neoanadyomeni-morfi-vias" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2022-03-08 11:12:32" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2022-03-08 09:12:32" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(60) "https://new-rthess.gr.178-21-171-195.rthessgroup.gr/?p=61246" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [3]=> object(WP_Post)#2913 (24) { ["ID"]=> int(56538) ["post_author"]=> string(2) "35" ["post_date"]=> string(19) "2021-11-30 07:30:00" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2021-11-30 05:30:00" ["post_content"]=> string(9371) "Αρθρογραφεί στην ThessNews η Κική Αραβίδου, συνιδρύτρια της ομάδας για την γυναικεία ενδυνάμωση και τα γυναικεία  δικαιώματα SHE-Society for Help & Empowerment.Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων περίπου το 87% γυναικών και κοριτσιών στο Αφγανιστάν, θα βιώσουν κακοποίηση κατά την διάρκεια της ζωής τους. Τα τελευταία 20 χρόνια στην χώρα υπήρχαν 270 γυναίκες δικαστίνες. Ήταν προβεβλημένα δημόσια πρόσωπα και θεωρούνταν από τις πιο δυναμικές και διακεκριμένες γυναίκες της χώρας γιατί ήταν  πρωτοπόρες στην υπεράσπιση των γυναικείων δικαιωμάτων.Αφοσιωμένες υπερασπίστριες του νόμου, προσπαθούσαν να αποδώσουν δικαιοσύνη για τους πιο περιθωριοποιημένους της χώρας μέσα σε ένα  καθεστώς ισλαμικής ανδροκρατίας και διαφθοράς. Θέλοντας να κάνουν ουσιαστικούς και λειτουργικούς  τους προηγούμενους νόμους του κράτους που είχαν στόχο την στήριξη των γυναικών, προωθούσαν την αρχή ότι η βία εναντίον των γυναικών είναι παράνομη και τιμωρείται.Επέβαλαν συνεπώς, τιμωρητικές ποινές στους υπεύθυνους για βιασμό, βασανισμό, υποχρεωτικούς γάμους αλλά και σε περιπτώσεις που γυναίκες στερούνταν της προσωπικής τους περιουσίας ή του δικαιώματος να πηγαίνουν σχολείο.Σήμερα, μετά την αρπαγή της εξουσίας από τους Ταλιμπάν, περισσότερες από 220 γυναίκες δικαστίνες κρύβονται γιατί φοβούνται πως θα τιμωρηθούν από τους νέους νόμους που θεσπίζονται.  Είχαν καταδικάσει χιλιάδες υπόδικους για βία εναντίον των γυναικών, βιασμούς, δολοφονίες και βασανιστήρια, που η πλειοψηφία τους ήταν μέλη των Ταλιμπάν και του Isis. Με την επάνοδο των Ταλιμπάν, χιλιάδες από αυτούς τους καταδικασμένους εγκληματίες αφέθηκαν ελεύθεροι και  απειλούν τη ζωή αυτών των γυναικών που τους οδήγησαν στην φυλακή.Είναι αλήθεια πως οι γυναίκες δικαστίνες συναντούσαν παρενόχληση και εμπόδια πολύ πριν αναλάβουν οι Ταλιμπάν, όμως το πόσο δρακόντεια θα είναι η εξουσία των τελευταίων ακόμη δεν έχει ξεδιπλωθεί πλήρως. Μέχρι τώρα τα δείγματα δεν είναι ενθαρρυντικά: πρόκειται για μια κυβέρνηση μόνο με άντρες, ακόμη και σε θέσεις που αφορούν γυναικεία ζητήματα, που έχει δώσει εντολή να επιστρέψουν στα σχολεία αποκλειστικά οι άντρες εκπαιδευτικοί και μαθητές και είναι άγνωστο ακόμη αν οι γυναίκες θα έχουν ρόλο στην απονομή δικαιοσύνης.Οι 220 δικαστίνες κρύβονται λοιπόν, έχουν αλλάξει το νούμερο του τηλεφώνου τους, αλλάζουν κατοικίες συνεχώς για να μην τις εντοπίσουν  και πολλές από αυτές έχουν φύγει από την χώρα, κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες γιατί δεν έχουν όλες τα χρήματα, όπως και δεν έχουν διαβατήρια όλα τα μέλη των οικογενειών τους, αφού μαζί με αυτές μετακινείται και ταλαιπωρείται το σύνολο της οικογένειας. Γενικά μέχρι σήμερα 100.000 άνθρωποι έχουν φύγει από την χώρα από τότε που επανήλθαν οι Ταλιμπάν. Τα σπίτια τους έχουν καταληφθεί από αξιωματούχους του νέου καθεστώτος, οι οποίοι ζουν σε αυτά και  οδηγούν τα αυτοκίνητα τους.Είκοσι έξι (26) από τις γυναίκες δικαστίνες που φυγαδεύτηκαν από το Αφγανιστάν έφτασαν στην Ελλάδα, σαν ενδιάμεσο σταθμό, με πολύ φόβο, αγωνία και αγώνα. Μετά  τους απαραίτητους ελέγχους λόγω covid-19, βρίσκονται σε διαμερίσματα στην Αθήνα με προσωρινή βίζα, φαγητό και καταφύγιο και με την συμβουλή να αιτηθούν πολιτικό άσυλο σε τρίτες χώρες.  Για κάποιες από αυτές η ιστορία επαναλαμβάνεται καθώς είχαν ξαναζήσει την προσφυγιά μαζί με τις οικογένειες τους το 1996 όταν οι Ταλιμπάν ήταν πάλι στην εξουσία. Και τότε οι γυναίκες δικαστίνες ήταν οι πρώτες που εκδιώχθηκαν από την δημόσια ζωή και τις δουλειές τους.  Οι περισσότερες πήραν πίσω την ζωή και τις δουλειές τους το 2001 επιστρέφοντας στην χώρα  μετά την κατάρρευση των  Ταλιμπάν.  Οι γυναίκες αυτές που έζησαν την πρότερη άνοδο αλλά και πτώση των Ταλιμπάν, έχουν περισσότερη ελπίδα για το μέλλον της χώρας τους από ότι οι νεώτερες που είναι  πιο διαλυμένες για αυτά που έπρεπε να αφήσουν πίσω.Είναι σίγουρο ότι με τους Ταλιμπάν στην εξουσία  δεν είναι δυνατόν οι γυναίκες να διατηρήσουν τις κατακτήσεις και την πρόοδο που έκαναν τα τελευταία 20 χρόνια, όμως από την άλλη πλευρά οι γυναίκες του Αφγανιστάν σήμερα δεν είναι όπως ήταν πριν 20 χρόνια. Έχοντας φτάσει με πολλή δυσκολία στο σημείο να απολαμβάνουν κάποια δικαιώματα και ελευθερίες, να μορφώνονται και να δουλεύουν εκτός σπιτιού δεν φαίνονται διατεθειμένες να τα θυσιάσουν τόσο εύκολα. Τις πρώτες μέρες που οι Ταλιμπάν κατέλαβαν την εξουσία, οι γυναίκες  βγήκαν στους δρόμους διαδηλώνοντας για τα δικαιώματα τους στην εργασία, στην μόρφωση, στην ελεύθερη κυκλοφορία, στην συμμετοχή στην πολιτική ζωή.Η στάση των Ταλιμπάν μέχρι σήμερα είναι ο περιορισμός στο σπίτι των εργαζόμενων γυναικών και των κοριτσιών που σπουδάζουν, με τον ισχυρισμό ότι πρόκειται για ένα προσωρινό μέτρο μέχρι το περιβάλλον εργασίας και τα σχολεία να θεωρούνται ασφαλή, χωρίς όμως να δώσουν κάποιο χρονικό όριο για το πότε θα αλλάξει η κατάσταση. Επιπλέον σε ερωτήσεις σχετικά με το κατά πόσο οι γυναίκες μπορούν να έχουν διακριτούς ρόλους όπως υπουργοί ή δικαστικοί δεν δίνουν κάποια ξεκάθαρη απάντηση.Το γεγονός όμως είναι ότι αυτήν την στιγμή οι γυναίκες είναι κλεισμένες στα σπίτια τους και οι εγκληματίες ελεύθεροι.Πηγή: bbc.com" ["post_title"]=> string(113) "Οι γυναίκες στο Αφγανιστάν βάζουν τα όνειρα τους στην αναμονή" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(61) "oi-gynaikes-sto-afganistan-vazoun-ta-oneira-tous-stin-anamoni" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2022-03-08 11:12:33" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2022-03-08 09:12:33" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(60) "https://new-rthess.gr.178-21-171-195.rthessgroup.gr/?p=56538" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [4]=> object(WP_Post)#2910 (24) { ["ID"]=> int(35058) ["post_author"]=> string(2) "35" ["post_date"]=> string(19) "2021-09-30 08:00:44" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2021-09-30 05:00:44" ["post_content"]=> string(9777) "Πριν λίγες ημέρες διαβάσαμε την είδηση της καταδίκης στον Βόλο ενός 25άχρονου για εκδικητική δημοσίευση ροζ βίντεο με ανήλικη. Αρθρογραφεί στην ThessNews η Κική Αραβίδου, συνιδρύτρια της ομάδας για την γυναικεία ενδυνάμωση και τα γυναικεία  δικαιώματα SHE-Society for Help & Empowerment.Δεν είναι πολύ μακριά χρονικά οι υποθέσεις κοριτσιών που αυτοκτόνησαν γιατί τις εκβίαζαν με παρόμοια βίντεο ή που κατήγγειλαν ανάλογα περιστατικά σε αστυνομικό τμήμα και όχι μόνο  δεν διερευνήθηκαν αλλά ούτε καν καταγράφηκαν.Η εκδικητική πορνογραφία, ”revenge porn”, αναφέρεται στην διανομή σεξουαλικών εικόνων ή βίντεο ατόμων, χωρίς την συγκατάθεση τους, για εκδικητικούς σκοπούς. Διεθνώς χρησιμοποιούνται και άλλοι όροι για το φαινόμενο: «Μη συναινετική διανομή σεξουαλικού υλικού», «Τεχνολογική σεξουαλική βία» , «Διαδικτυακός βιασμός» και αναφέρονται στην χωρίς συναίνεση διανομή ευαίσθητου προσωπικού υλικού (φωτογραφίες και βίντεο σεξουαλικού περιεχομένου) μαζί με στοιχεία της ταυτότητας του θύματος. Κάποιες φορές συνδυάζεται με οικονομικά κίνητρα δεδομένου ότι υπάρχει η πιθανότητα πώλησης του υλικού στο «Σκοτεινό Διαδίκτυο» και άλλες έχει να  κάνει και με  την δημιουργία αληθοφανών βίντεο/ φωτογραφιών μέσω της τεχνολογίας, μεταφέροντας το πρόσωπο ενός ατόμου σε άλλο σώμα.Η παράνομη ανάρτηση εικόνων/βίντεο σεξουαλικού περιεχομένου από προσωπικές στιγμές σε διάφορες διαδικτυακές ιστοσελίδες  είναι πολύ συχνή και εκατοντάδες χρήστες βιώνουν εκβιασμούς και διασυρμό. Υπολογίζεται ότι  τα περιστατικά είναι πολλαπλάσια από αυτά που γνωρίζουν οι αρχές γιατί, συνήθως από δημόσια ντροπή και τον φόβο της περιθωριοποίησης, τα θύματα δεν προβαίνουν σε καταγγελία. Πολλά από τα θύματα μάλιστα είναι ανήλικοι καθώς στην ψηφιακή εποχή που μεγαλώνουν, είναι αναπόφευκτο η σεξουαλικότητα τους να εκφραστεί και μέσω της τεχνολογίας.  Με το lockdown και την ανάγκη που δημιουργήθηκε για διαδικτυακές σχέσεις, μεγάλωσε ο όγκος των μεταφερόμενων εικόνων/βίντεο και το ήδη υπαρκτό πρόβλημα έγινε πιο εμφανές με την αύξηση τέτοιων  περιστατικών.Σύμφωνα με τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, χιλιάδες είναι οι ιστοσελίδες με τέτοιο υλικό σε όλο τον κόσμο και το 98% των ανθρώπων που εκτίθενται είναι γυναίκες, διάσημες ή μη. Η «θεωρία» ήταν πως οι γυναίκες στέλνουν  περισσότερες γυμνές φωτογραφίες από ότι κάνουν οι άντρες. Η αλήθεια όμως είναι ότι οι άντρες στέλνουν περισσότερες αλλά τα συγκεκριμένα site δεν  κυκλοφορούν υλικό που αφορά άντρες. Εκτός όμως από το γεγονός ότι οι γυναίκες είναι συνήθως τα θύματα αυτού του εγκλήματος, είναι και αυτές που αντιμετωπίζουν μεγαλύτερη κοινωνική και πολιτισμική τιμωρία όταν συμβαίνει γιατί η πρώτη αντίδραση είναι να κατηγορηθούν οι ίδιες. Έχουμε εκπαιδευτεί έτσι ώστε αμέσως σκεφτόμαστε  «Γιατί την έβγαλε αυτήν την φωτογραφία;» και όχι «Γιατί κάποιος να στείλει την φωτογραφία για δημοσίευση στο διαδίκτυο;»Είναι γενικά αποδεκτό και ίσως θεωρείται επιτυχία σε έναν άντρα να έχει πολλές ερωτικές επαφές, όμως επειδή για μια γυναίκα το ίδιο, ακόμη και σήμερα,  θεωρείται εξευτελισμός, η δημοσίευση αυτών των εικόνων/βίντεο τις ταπεινώνει και τις γελοιοποιεί, καταδικάζοντάς τες σε ένα σύγχρονο ψηφιακό λιθοβολισμό. Συνεπώς αν και φαίνεται κάτι καινούργιο λόγω της συμμετοχής της τεχνολογίας, στην πραγματικότητα πρόκειται για μια παραδοσιακή μορφή έμφυλης βίας: Μια γυναίκα θέλει να έχει έλεγχο στο σώμα της και κάποιος άλλος, συνήθως άντρας, της αφαιρεί αυτό το δικαίωμα αφού  με την δημοσιοποίηση τέτοιου υλικού δεν μπορεί να ελέγξει ποιος βλέπει αυτήν την εικόνα του εαυτού της. Αποτελεί λοιπόν μια μορφή κακοποίησης που μπορεί να διαρκέσει για πάντα και πολύ συχνά κοστίζει ζωές. Έρευνες καταδεικνύουν ότι τα θύματα μη συναινετικής διανομής ευαίσθητου προσωπικού υλικού βιώνουν παρόμοιο ψυχολογικό τραύμα με τα θύματα σεξουαλικής επίθεσης. Στην 1^η ετήσια έκθεση της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, η έμφυλη βία στον κυβερνοχώρο, «Cyber Violence», αναγνωρίζεται σαν μια νεοαναδυόμενη μορφή βίας κατά των γυναικών.Στην χώρα μας, αν και πρόκειται για θέμα ταμπού που δεν αναδεικνύεται συχνά,  κάθε χρόνο εξετάζονται από την Αστυνομία περίπου 40 υποθέσεις εκδικητικής πορνογραφίας. Χρειάζεται όμως τα θύματα να κατανοήσουν ότι δεν είναι υπεύθυνα για αυτό που τους συνέβη και να μιλήσουν, έτσι ώστε να μπορεί να τιμωρηθεί ο θύτης και να απομακρυνθεί το υλικό της εκβίασης από το διαδίκτυο. Οι υποθέσεις αυτές εξετάζονται με βάση τον νόμο για τα προσωπικά δεδομένα αλλά  και  τις διατάξεις προσβολής της τιμής, κυρίως το άρθρο  361 του Ποινικού Κώδικα.Πολλές χώρες της Ευρώπης όπως και Πολιτείες των ΗΠΑ αναγνωρίζοντας την σοβαρότητα, την μελλοντική πιθανή ανεξέλεγκτη εξέλιξη αλλά και την αναγκαιότητα συγκεκριμένου νομικού πλαισίου και ποινών προκειμένου να παταχθεί το φαινόμενο, έχουν ήδη ψηφίσει νέους νόμους που το περιγράφουν και το αντιμετωπίζουν ως ποινικό αδίκημα.Τέλος, για μια ακόμη φορά, ας επισημάνουμε την ανάγκη προγραμμάτων σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία μας όπως και ασφαλούς πλοήγησης στο διαδίκτυο. Πηγέςwww.athensvoicewww.washingtonpost.comwww.huffinghtonpost.grwww.theguardian.com ΦΩΤΟ ΠΗΓΗ: PIXABAY" ["post_title"]=> string(91) "Revenge porn/ Εκδικητική πορνογραφία: Το έγκλημα ταμπού" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(52) "revenge-porn-ekdikitiki-pornografia-to-egklima-tabou" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2022-03-08 11:12:34" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2022-03-08 09:12:34" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(60) "https://new-rthess.gr.178-21-171-195.rthessgroup.gr/?p=35058" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [5]=> object(WP_Post)#3017 (24) { ["ID"]=> int(24286) ["post_author"]=> string(2) "35" ["post_date"]=> string(19) "2021-08-26 10:32:38" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2021-08-26 07:32:38" ["post_content"]=> string(1976) "«Μια παράλληλα πανδημία» σε όλο τον κόσμο βιώνουν εκατοντάδες γυναίκες μέσα στα σπίτια τους.Σύμφωνα με το Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα (UNODC) και πριν την πανδημία μία στις τρείς γυναίκες παγκοσμίως, ήταν θύμα φυσικής ή σεξουαλικής βίας από τον σύζυγο/σύντροφο τους.Η Κική Αραβίδου, συνιδρύτρια της ομάδας για την γυναικεία ενδυνάμωση και τα γυναικεία  δικαιώματα SHE-Society for Help & Empowerment, φιλοξενήθηκε στην εκπομπή «Εφαρμογή Θεσσαλονίκη», το ζωντανό ραδιοφωνικό περιοδικό του Ράδιο Θεσσαλονίκη 94,5 fm.Τα δεδομένα για τις γυναικοκτονίες, ο καταλύτης της πανδημίας, η πατριαρχία, η ψυχολογία των γυναικών από τη παιδική και νεανική τους ηλικία, το θεσμικό πλαίσιο και η λύση της Παιδείας.  ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ: PIXABAY" ["post_title"]=> string(142) "Η Κική Αραβίδου από τον SHE στην «Εφαρμογή Θεσσαλονίκη» για τις γυναικοκτονίες" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(77) "i-kiki-aravidou-apo-ton-she-stin-efarmogi-thessaloniki-gia-tis-gynaikoktonies" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2022-03-08 11:12:29" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2022-03-08 09:12:29" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(60) "https://new-rthess.gr.178-21-171-195.rthessgroup.gr/?p=24286" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [6]=> object(WP_Post)#3086 (24) { ["ID"]=> int(23949) ["post_author"]=> string(2) "35" ["post_date"]=> string(19) "2021-08-25 14:50:13" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2021-08-25 11:50:13" ["post_content"]=> string(10256) "Όταν “μείναμε σπίτι” για να “μείνουμε ασφαλείς από τον κορονοϊό”, κάποιες από εμάς, παιδευμένες μέσα στο σπίτι τους, βίωσαν αυτό που παγκόσμια ονομάστηκε «μια παράλληλη πανδημία».Αρθρογραφεί στην ThessNews η Κική Αραβίδου, συνιδρύτρια της ομάδας για την γυναικεία ενδυνάμωση και τα γυναικεία  δικαιώματα SHE-Society for Help & Empowerment. Σύμφωνα με το Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα (UNODC) και πριν την πανδημία μία (1)  στις τρείς (3) γυναίκες παγκοσμίως, ήταν θύμα φυσικής ή σεξουαλικής βίας από τον σύζυγο/σύντροφο τους. Ακόμη και σε χώρες που οι ανθρωποκτονίες μειώνονται, οι θάνατοι των γυναικών αυξάνονται σύμφωνα με στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών. Αν και τα δεδομένα για τις γυναικοκτονίες είναι περιορισμένα γιατί οι χώρες δεν καταγράφουν τα κίνητρα των ανθρωποκτονιών, έρευνες (UNODC-Global study on homicide) καταγράφουν 50.000 γυναικοκτονίες κάθε έτος, δηλαδή 137 γυναίκες δολοφονούνται κάθε ημέρα με αυτό τον τρόπο. Στην Ελλάδα, τα τηλεφωνήματα στην γραμμή 15900 αυξήθηκαν κατά 230% κατά την διάρκεια του πρώτου lockdown και το 84% αφορούσαν ενδοοικογενειακή βία. Σύμφωνα με ανεπίσημα στοιχεία (Sexual Harassment Map), σε μια δεκαετία (2011 – 2020) δολοφονήθηκαν 64 γυναίκες. Από το 2016 και μετά παρατηρείται σταθερή αύξηση των γυναικοκτονιών, ενώ το 2020 δολοφονήθηκαν δέκα γυναίκες. Φέτος σε μια περίοδο επτά μηνών έχουν σκοτωθεί  οχτώ γυναίκες από τους άντρες/συντρόφους τους.Προφανώς η πανδημία δεν είναι η αιτία της ενδοοικογενειακής βίας.  Όμως  στις συνθήκες της πανδημίας  υπάρχει η πιθανότητα να αυξηθεί  η συχνότητα της κακοποιητικής συμπεριφοράς από αυτούς που ασκούσαν από πριν οποιασδήποτε μορφής βία. Χωρίς την δυνατότητα να φύγουν από το σπίτι, τα θύματα παρέμεναν με τους βασανιστές τους, απομονωμένα από κοινωνικά δίκτυα υποστήριξης, πολλοί από τους οποίους γίνονταν ακόμη πιο βίαιοι λόγω του άγχους και του φόβου για την πανδημία, για το μέλλον, για την εργασία τους. Άλλωστε παλαιότερες διεθνείς επιστημονικές μελέτες έχουν καταδείξει ότι σε περιόδους κρίσεων όπως και σε διαστήματα που το ζευγάρι  είναι μαζί για μεγάλο χρονικό διάστημα  η ενδοοικογενειακή βία αυξάνεται.Η έμφυλη βία αποτελεί ουσιαστικά το σύμπτωμα της πατριαρχίας.  Αντιδρούμε και προσπαθούμε να θεραπεύσουμε τα συμπτώματα αλλά ξεχνάμε ότι  η ανισότητα των φύλων είναι η αιτία της. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) η γυναικοκτονία είναι πιο συνηθισμένη σε χώρες που η ανισότητα των φύλων είναι μεγαλύτερη αλλά και σε αυτές που η γυναικεία κυβερνητική εκπροσώπηση είναι μικρότερη. Οι περιορισμένες επενδύσεις στην υγεία και την εκπαίδευση είναι ακόμη ένας παράγοντας. Πάντα σύμφωνα με τον ΠΟΥ, για να μειωθεί η ενδοικογενειακή βία χρειάζεται η ισότητα των φύλων να εμπεδωθεί ατομικά αλλά και κοινωνικά.Η πατριαρχία είναι το  κοινωνικό σύστημα που ορίζει πως για την ζωή μας κάποιος  άλλος μπορεί να αποφασίζει και όχι εμείς. Είναι  το κοινωνικό σύστημα που εκδηλώνεται με την καταπίεση, την υποτίμηση και την ανασφάλεια που βιώνει το γυναικείο φύλο στο σπίτι, στους χώρους εργασίας, στις ομάδες κοινωνικοποίησης. Η ανδρική βία είναι το έσχατο μέσο κυριαρχίας, ένας τρόπος κοινωνικού ελέγχου, ο πιο βίαιος στην πραγματικότητα τρόπος να διατηρηθεί ο έλεγχος. Και η πιο ακραία εκδήλωση της έμφυλης βίας είναι η γυναικοκτονία.Για να «προστατευθούμε», μας μαθαίνουν από μικρά κορίτσια  να συρρικνώνουμε την ζωή μας  ενώ λίγα γίνονται για να εκπαιδευτούν τα αγόρια να σέβονται τα κορίτσια  αλλά και να αντιδρούν όταν  βλέπουν τέτοιες συμπεριφορές από τρίτους. Οι συμβουλές  για τους πιθανούς κινδύνους  που απευθύνονται αποκλειστικά σχεδόν στα κορίτσια από μικρή ηλικία, περιορίζουν την ελευθερία τους, την σεξουαλικότητα τους, τον τρόπο που  βλέπουν τα σώματα τους (σαν πιθανό κίνδυνο) γιατί «ίσως να είναι και υπεύθυνες για ότι τους συμβεί» .Ανταλλάσουμε την ελευθερία μας με την ασφάλεια, όταν  μαθαίνουμε να σχεδιάζουμε διαδρομές  σε δρόμους και δημόσιους χώρους  για να μπορούμε να κινούμαστε ασφαλείς, να κρατάμε τα κλειδιά μας για αυτοάμυνα και να είμαστε έτοιμες  να το βάλουμε στα πόδια με την υποψία κινδύνου. Αναλώνουμε χρόνο, φαντασία και θυσιάζουμε μερίδιο στην διασκέδαση αλλά και στην σωματική μας  απελευθέρωση  για να τα σχεδιάσουμε όλα αυτά. Άλλωστε η συζήτηση για το τι μέτρα προστασίας μπορούμε να πάρουμε  μεταθέτει σε εμάς μέρος της ευθύνης ενώ αυτό που απαιτείται  είναι θεσμικές και κοινωνικές αλλαγές τέτοιες, ώστε καμία μορφή έμφυλης βίας να μην είναι ανεκτή.Το νομικό θεσμικό πλαίσιο είναι προφανώς ένας παράγοντας για την υποστήριξη των θυμάτων αλλά η αλλαγή θα έρθει με το σπάσιμο των στερεοτύπων, με την ανατροπή συστημάτων και νοοτροπιών και αυτό επιτυγχάνεται μέσω της εκπαίδευσης. Ο ρόλος του σχολείου μπορεί να είναι καταλυτικός μέσω δράσεων και μαθημάτων που θα επικεντρώνονται στις  προκαταλήψεις, τα στερεότυπα, στις έννοιες της συναίνεσης, της αυτοδιάθεσης κλπ.Μέχρι όμως να πετύχουμε την επιθυμητή  ισότητα των φύλων στην κοινωνία μας, χρειάζεται να δημιουργηθεί ένα δίκτυο προστασίας με Ξενώνες Φιλοξενίας σε κάθε Δήμο και με Συμβουλευτικά Κέντρα που θα στηρίζουν τις γυναίκες θύματα ενδοοικογενειακής βίας και τα παιδιά τους, παρέχοντάς τους δωρεάν ψυχολογική και νομική βοήθεια αλλά και  οικονομική υποστήριξη  μέχρι να ορθοποδήσουν. Πηγέςwww.unwomen.org  www.unodc.org   www.globalcitizen.org   www.diotima.org.gr ΦΩΤΟ: PIXABAY" ["post_title"]=> string(72) "Γυναικοκτονίες: Η παράλληλη «πανδημία»" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(35) "gynaikoktonies-i-parallili-pandimia" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2022-03-08 11:12:35" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2022-03-08 09:12:35" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(60) "https://new-rthess.gr.178-21-171-195.rthessgroup.gr/?p=23949" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } } ["post_count"]=> int(7) ["current_post"]=> int(-1) ["before_loop"]=> bool(true) ["in_the_loop"]=> bool(false) ["post"]=> object(WP_Post)#2912 (24) { ["ID"]=> int(88905) ["post_author"]=> string(2) "35" ["post_date"]=> string(19) "2022-03-08 11:11:50" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2022-03-08 09:11:50" ["post_content"]=> string(10556) "Αρθρογραφεί στην ThessNews η Κική Αραβίδου, συνιδρύτρια της ομάδας για την γυναικεία ενδυνάμωση και τα γυναικεία  δικαιώματα SHE-Society for Help & Empowerment. Η βία κατά των γυναικών είναι μια συνηθισμένη μορφή καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η οικιακή και ενδοοικογενειακή βία  αποτελεί  το μεγαλύτερο κομμάτι της. Με τα πρωτοσέλιδα να καταγράφουν  περιστατικά βίας σε καθημερινή βάση,  κάποια μάλιστα να καταλήγουν σε γυναικοκτονίες, βλέπουμε ότι η καταχρηστική αυτή συμπεριφορά  σε μια ερωτική ή οικογενειακή σχέση πολλές φορές συνεχίζεται ακόμη και όταν η σχέση σταματάει.Σύμφωνα με νεώτερες εκτιμήσεις,  περισσότερες από μία στις τέσσερις γυναίκες  παγκοσμίως έχει υποστεί κακοποίηση από τον άντρα σύντροφό της. Το 27% των γυναικών ηλικίας 15-49 κατά την διάρκεια της ζωής τους έχουν υποστεί φυσική ή/και σεξουαλική βία από τον σύντροφο τους σύμφωνα με έρευνα  του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας που βασίζεται  σε δεδομένα 226 μελετών, που διενεργήθηκαν από την  Global Database on Prevalence of Violence Against Women για τα έτη 2000-2018, με τους  ειδικούς να  εκτιμούν ότι τα ποσοστά είναι μεγαλύτερα στην πραγματικότητα,  καθώς πολλές φορές οι γυναίκες δεν καταγγέλλουν τα περιστατικά λόγω του κοινωνικού στίγματος. Οι μελέτες αφορούν 161 χώρες και περίπου 2 εκατομμύρια κορίτσια ηλικίας 15 ετών και άνω και η ανάλυση αφορά μόνο φυσική και σεξουαλική βία, ενώ γίνονται περαιτέρω έρευνες για την συλλογή δεδομένων σχετικά με την άσκηση ψυχολογικής βίας. Το υψηλό ποσοστό των νέων γυναικών που υφίστανται βία από τον σύντροφό τους είναι ανησυχητικό καθώς η εφηβεία και τα πρώτα στάδια της ενηλικίωσης είναι σημαντικά αφού τότε χτίζονται οι βάσεις για υγιείς σχέσεις.Η ενδοοικογενειακή βία δεν έχει  σύνορα, είναι ανεξάρτητη από  την φυλή, την θρησκεία και το κοινωνικό-οικονομικό στάτους αν και τα ευρήματα δείχνουν ότι οι χώρες με υψηλά εισοδήματα έχουν κάπως «χαμηλότερα» ποσοστά, που καταγράφονται στην κεντρική Ευρώπη (16%),  την κεντρική Ασία (18%) και την δυτική Ευρώπη (20%) . Η παιδική κακοποίηση συχνά σχετίζεται με την διαιώνιση της ενδοοικογενειακής βίας.  Τα παιδιά που είναι θύματα ή μάρτυρες βίας ίσως πιστεύουν στην ενήλικη ζωή τους ότι αυτός είναι ο τρόπος να λύνονται οι διαφορές. Αγόρια που μαθαίνουν ότι τις γυναίκες δεν τις σεβόμαστε γιατί  είναι κατώτερες  είναι πιο πιθανόν όταν ενηλικιωθούν να κακοποιήσουν.  Κορίτσια που έχουν γίνει μάρτυρες ενδοοικογενειακής βίας είναι πιο πιθανό να γίνουν θύματα. Με λίγα λόγια ο θύτης μαθαίνει την κακοποιητική συμπεριφορά από την οικογένεια, την κοινότητα, την κουλτούρα του πατριαρχικού συστήματος. Η ανισότητα των φύλων και η αποδοχή της βίας κατά των γυναικών σαν κανονικότητα βρίσκονται στην ρίζα του προβλήματος.  Η οικονομική δυσχέρεια, η ανεργία, η χρήση ναρκωτικών ουσιών  και το αλκοόλ αποτελούν παράγοντες που αυξάνουν τα περιστατικά βίας.Αν και η συγκεκριμένη έρευνα έγινε πριν την πανδημία και τα νούμερα είναι ήδη ανησυχητικά, όλες  οι τάσεις δείχνουν ότι η πανδημία επιδείνωσε πολλές από τις αιτίες  που οδηγούν σε ενδοοικογενειακή βία , όπως η απομόνωση, η κατάθλιψη, η ανασφάλεια, το  αλκοόλ  αλλά και η μειωμένη πρόσβαση σε υποστηρικτικές υπηρεσίες.Οι προσωπικές  συνέπειες στα θύματα είναι ολέθριες  καθώς η βία κατά των γυναικών έχει επιπλοκές με μακριά χρονική διάρκεια στην υγεία και την ευζωία τους με το 35% των γυναικών που επιβιώνουν από την βία να αντιμετωπίζουν κάποιας μορφής σωματικού τραύματος που μπορεί  να επιφέρει  μέχρι και θάνατο.  Επίσης εμφανίζουν υψηλότερη πιθανότητα  σε εθισμούς όπως το κάπνισμα και το αλκοόλ, όπως και επικίνδυνη σεξουαλική συμπεριφορά. Όμως η βία δημιουργεί  και ένα σημαντικό θέμα δημόσιας υγείας καθώς  το κοινωνικό και το οικονομικό κόστος που σχετίζεται με τις υγειονομικές υπηρεσίες, την μείωση της παραγωγικότητας, την απονομή δικαιοσύνης κ.α.  υπολογίζεται παγκοσμίως σε 3,6 τρις δολάρια,  με το αντίστοιχο ατομικό κόστος της βίας κατά την διάρκεια της ζωής μιας γυναίκας να φτάνει τα 103.767 δολάρια.Συνεπώς είναι ζωτική  η πρόληψη της ενδοοικογενειακής βίας. Αν δούμε μάλιστα την πρόοδο που έγινε τα τελευταία 20 χρόνια καταλαβαίνουμε ότι  είναι αδύνατον να επιτευχθεί ο διεθνής  στόχος για μείωση της βίας κατά των γυναικών μέχρι το 2030. Κυβερνήσεις, κοινωνίες και κοινότητες  χρειάζεται να δώσουν προσοχή, να επενδύσουν περισσότερα και να ενεργήσουν άμεσα για την μείωση της βίας κατά των γυναικών , δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στην μεταcovid εποχή.Για την πρόληψη της άσκησης βίας  όμως χρειάζεται να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε τους οικογενειακούς, κοινωνικούς, οικονομικούς παράγοντες που την  επηρεάζουν. Για παράδειγμα υπάρχει μια αντιστρόφως ανάλογη σχέση μεταξύ της εκπαίδευσης και της ενδοοικογενειακής βίας.  Τα χαμηλότερα επίπεδα μόρφωσης συνδυάζονται με μεγαλύτερη πιθανότητα ενδοοικογενειακής  βίας.  Κοινωνικο-συναισθηματικά προγράμματα εκπαίδευσης της νεολαίας, προγράμματα  για την προώθηση υγιών σχέσεων, με βάση τον σεβασμό, για ζευγάρια και οικογένειες έτσι ώστε οι άντρες και τα αγόρια να γίνουν σύμμαχοι στον αγώνα εξάλειψης της βίας, ενδυνάμωση του υποστηρικτικού περιβάλλοντος με   προγράμματα για γονεϊκές δεξιότητες, δημιουργία περιβάλλοντος προστασίας στο σχολείο, στο σπίτι, τη γειτονιά, την εργασία,  μεγαλύτερη οικονομική στήριξη των οικογενειών  και  υποστήριξη των θυμάτων, είναι κάποιες ενδεικτικές παρεμβάσεις.Η ανάγκη  να εστιάσουμε στην πρόληψη της βίας κατά των γυναικών και των κοριτσιών είναι επείγουσα, με προτεραιότητα την επαρκή χρηματοδότηση  για την ενημέρωση σε σχολεία και δημόσιες καμπάνιες με στόχο την αλλαγή της νοοτροπίας και την εξάλειψη  των ανισοτήτων που προκαλούν την κακοποίηση. ΠΗΓΕΣwww.independent.co.ukwww.cdc.gov" ["post_title"]=> string(113) "Βία κατά των γυναικών: Όταν η καθημερινότητα γίνεται εφιάλτης" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(61) "via-kata-ton-gynaikon-otan-i-kathimerinotita-ginetai-efialtis" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2022-03-08 11:11:50" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2022-03-08 09:11:50" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(60) "https://new-rthess.gr.178-21-171-195.rthessgroup.gr/?p=88905" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } ["comment_count"]=> int(0) ["current_comment"]=> int(-1) ["found_posts"]=> int(7) ["max_num_pages"]=> int(1) ["max_num_comment_pages"]=> int(0) ["is_single"]=> bool(false) ["is_preview"]=> bool(false) ["is_page"]=> bool(false) ["is_archive"]=> bool(true) ["is_date"]=> bool(false) ["is_year"]=> bool(false) ["is_month"]=> bool(false) ["is_day"]=> bool(false) ["is_time"]=> bool(false) ["is_author"]=> bool(false) ["is_category"]=> bool(false) ["is_tag"]=> bool(true) ["is_tax"]=> bool(false) ["is_search"]=> bool(false) ["is_feed"]=> bool(false) ["is_comment_feed"]=> bool(false) ["is_trackback"]=> bool(false) ["is_home"]=> bool(false) ["is_privacy_policy"]=> bool(false) ["is_404"]=> bool(false) ["is_embed"]=> bool(false) ["is_paged"]=> bool(false) ["is_admin"]=> bool(false) ["is_attachment"]=> bool(false) ["is_singular"]=> bool(false) ["is_robots"]=> bool(false) ["is_favicon"]=> bool(false) ["is_posts_page"]=> bool(false) ["is_post_type_archive"]=> bool(false) ["query_vars_hash":"WP_Query":private]=> string(32) "62afb95ef5130bcf8d275a1ed20a4620" ["query_vars_changed":"WP_Query":private]=> bool(true) ["thumbnails_cached"]=> bool(false) ["allow_query_attachment_by_filename":protected]=> bool(false) ["stopwords":"WP_Query":private]=> NULL ["compat_fields":"WP_Query":private]=> array(2) { [0]=> string(15) "query_vars_hash" [1]=> string(18) "query_vars_changed" } ["compat_methods":"WP_Query":private]=> array(2) { [0]=> string(16) "init_query_flags" [1]=> string(15) "parse_tax_query" } }