Έρωτες, πάθη, αγάπες που χάθηκαν στο χρόνο, ρομαντισμός, νοσταλγία…
Πόσα συναισθήματα δεν έχουν γραφτεί πάνω στα βινύλια και τους σκονισμένους δίσκους! Ως αναπόσπαστο κομμάτι της μουσικής κουλτούρας το βινύλιο όχι μόνο παραμένει ζωντανό μέσα στην ψηφιακή εποχή αλλά αναδεικνύεται, τελευταία, μια τάση επιστροφής σε αυτό.
Σήμερα με αφορμή την παγκόσμια Ημέρα δισκοπωλείων (Record Store Day), βάζουμε στην άκρη τα CD, το Spotify και το YouTube και κάνουμε ένα διάλλειμα από την ψηφιακή εποχή, ακούγοντας και ανακαλείπτοντας αγαπημένους δίσκους βινυλίου, που μας γυρίζουν σε ρομαντικές εποχές.
Φτάνοντας στην οδό Δημητρίου Γούναρη, λίγα μέτρα κάτω από την Εγνατία στο κέντρο της Θεσσαλονίκης στέκει εδώ και μισό αιώνα το Studio 52, ένα δισκοπωλείο που χρονολογείται από το 1968, εκεί συναντήσαμε τον κ. Αντώνη Δόσκορη, ο οποίος μας διηγήθηκε ιστορίες παλαιών δεκαετιών και μας μίλησε για τις δόξες που πέρασε το μαγαζί του τις εποχές εκείνες. Ωστόσο, ακόμη και σήμερα περνώντας έξω από το παλιό δισκάδικο ακούς παλιά διαχρονικά τραγούδια, κάτι που αμέσως σε κάνει να θέλεις να κατέβεις τα σκαλοπάτια χαζεύοντας δεξιά και αριστερά τις αφίσες των καλλιτεχνών, ώσπου φτάνεις στο υπόγειο, πέφτοντας πάνω σε εκατοντάδες κασέτες και δίσκους που δεν γνωρίζεις αλλά ξέρεις ότι κάποτε έγραψαν ιστορία.
Ξαφνικά χτυπά το τηλέφωνο… “Καλησπέρα σας θα ήθελα να κάνω μια παραγγελία για τον δίσκο των Pink Floyd Wiss you were Here” ακούγεται από μια φωνή στην άλλη γραμμή του ακουστικού…
“Πλεον οι περισσότερες παραγγελίες μας για δίσκους γίνονται κάπως έτσι, μέσω τηλεφωνήματος ή μέσα από το ηλεκτρονικό μας κατάστημα. Παλαιότερα τη δεκαετία του 70′ εδώ απ έξω σχηματιζοντας ουρές, γνωρίσαμε μεγάλες δόξες σαν δισκοπωλείο δεν έχω παράπονο. Η πόλη της Θεσσαλονίκης είχε τότε 1700 δισκοπωλεία σαν το δικό μου, πλέον έχουν μείνει δύο με αυθεντικούς δίσκους και κάποια ακόμη με μεταχειρισμένους ή ειδικευμένοι σε συγκεκριμένα είδη. Μετά τα μνημόνια περίπου το 2008 η δουλειά άρχισε να πέφτει κατακόρυφα”, εξιστορεί ο κ. Δόσκορης ο οποίος βγήκε πλέον σε σύνταξη με τα ηνία του μαγαζιού να έχει πλέον ο γιος του.
Συνεχίζοντας την περιήγηση μας στον πόλη, ψάχνοντας περισσότερες πληροφορίες για την τέχνη του βινυλίου, συναντάμε την πιο σύγχρονη εκδοχή ενός δισκοπωλείου, το “Vinyl Salvation” σε μια υπαίθρια ταράτσα στην οδό Βίκτωρος Ούγκο. Το vinyl salvation αριθμεί επτά χρόνια στον χώρο της δισκογραφίας προσφέροντας πληθώρα επιλογών από τις κλασικές ροκ και τζαζ μουσικές έως τις πιο σύγχρονες τάσεις της ηλεκτρονικής μουσικής.
Ο ιδιοκτήτης του Vinyl Salvation ο κ. Γιάννης Καραγιάννης για ακομη μια χρονιά συμμετέχει στην Record Store Day με ένα event στην ταράτσα του δισκοπωλείου, όπου συναντάμε πολλούς νέους και νέες, λάτρεις των δίσκων να σκαλίζουν τις αναμνήσεις του παρελθόντος και τις νέες κυκλοφορίες.
Ο κ. Καραγιάννης μιλά στο Ράδιο Θεσσαλονίκη για την παγκόσμια Ημέρα δισκοπωλείων, την ιστορία του βινυλίου, την επιστροφή του στην μόδα και όλα όσα έχει ζήσει στο δικό του κατάστημα
Ακούστε το ηχητικό απόσπασμα
