ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

object(WP_Query)#1351 (55) { ["query"]=> array(2) { ["paged"]=> string(4) "3425" ["category_name"]=> string(12) "roi-eidiseon" } ["query_vars"]=> array(65) { ["paged"]=> int(3425) ["category_name"]=> string(12) "roi-eidiseon" ["error"]=> string(0) "" ["m"]=> string(0) "" ["p"]=> int(0) ["post_parent"]=> string(0) "" ["subpost"]=> string(0) "" ["subpost_id"]=> string(0) "" ["attachment"]=> string(0) "" ["attachment_id"]=> int(0) ["name"]=> string(0) "" ["pagename"]=> string(0) "" ["page_id"]=> int(0) ["second"]=> string(0) "" ["minute"]=> string(0) "" ["hour"]=> string(0) "" ["day"]=> int(0) ["monthnum"]=> int(0) ["year"]=> int(0) ["w"]=> int(0) ["tag"]=> string(0) "" ["cat"]=> int(7757) ["tag_id"]=> string(0) "" ["author"]=> string(0) "" ["author_name"]=> string(0) "" ["feed"]=> string(0) "" ["tb"]=> string(0) "" ["meta_key"]=> string(0) "" ["meta_value"]=> string(0) "" ["preview"]=> string(0) "" ["s"]=> string(0) "" ["sentence"]=> string(0) "" ["title"]=> string(0) "" ["fields"]=> string(0) "" ["menu_order"]=> string(0) "" ["embed"]=> string(0) "" ["category__in"]=> array(0) { } ["category__not_in"]=> array(0) { } ["category__and"]=> array(0) { } ["post__in"]=> array(0) { } ["post__not_in"]=> array(0) { } ["post_name__in"]=> array(0) { } ["tag__in"]=> array(0) { } ["tag__not_in"]=> array(0) { } ["tag__and"]=> array(0) { } ["tag_slug__in"]=> array(0) { } ["tag_slug__and"]=> array(0) { } ["post_parent__in"]=> array(0) { } ["post_parent__not_in"]=> array(0) { } ["author__in"]=> array(0) { } ["author__not_in"]=> array(0) { } ["search_columns"]=> array(0) { } ["ignore_sticky_posts"]=> bool(false) ["suppress_filters"]=> bool(false) ["cache_results"]=> bool(true) ["update_post_term_cache"]=> bool(true) ["update_menu_item_cache"]=> bool(false) ["lazy_load_term_meta"]=> bool(true) ["update_post_meta_cache"]=> bool(true) ["post_type"]=> string(0) "" ["posts_per_page"]=> int(18) ["nopaging"]=> bool(false) ["comments_per_page"]=> string(2) "50" ["no_found_rows"]=> bool(false) ["order"]=> string(4) "DESC" } ["tax_query"]=> object(WP_Tax_Query)#2909 (6) { ["queries"]=> array(1) { [0]=> array(5) { ["taxonomy"]=> string(8) "category" ["terms"]=> array(1) { [0]=> string(12) "roi-eidiseon" } ["field"]=> string(4) "slug" ["operator"]=> string(2) "IN" ["include_children"]=> bool(true) } } ["relation"]=> string(3) "AND" ["table_aliases":protected]=> array(1) { [0]=> string(23) "wpds_term_relationships" } ["queried_terms"]=> array(1) { ["category"]=> array(2) { ["terms"]=> array(1) { [0]=> string(12) "roi-eidiseon" } ["field"]=> string(4) "slug" } } ["primary_table"]=> string(10) "wpds_posts" ["primary_id_column"]=> string(2) "ID" } ["meta_query"]=> object(WP_Meta_Query)#2910 (9) { ["queries"]=> array(0) { } ["relation"]=> NULL ["meta_table"]=> NULL ["meta_id_column"]=> NULL ["primary_table"]=> NULL ["primary_id_column"]=> NULL ["table_aliases":protected]=> array(0) { } ["clauses":protected]=> array(0) { } ["has_or_relation":protected]=> bool(false) } ["date_query"]=> bool(false) ["queried_object"]=> object(WP_Term)#3195 (17) { ["term_id"]=> int(7757) ["name"]=> string(23) "ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ" ["slug"]=> string(12) "roi-eidiseon" ["term_group"]=> int(0) ["term_taxonomy_id"]=> int(7757) ["taxonomy"]=> string(8) "category" ["description"]=> string(0) "" ["parent"]=> int(0) ["count"]=> int(61718) ["filter"]=> string(3) "raw" ["term_order"]=> string(1) "0" ["cat_ID"]=> int(7757) ["category_count"]=> int(61718) ["category_description"]=> string(0) "" ["cat_name"]=> string(23) "ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ" ["category_nicename"]=> string(12) "roi-eidiseon" ["category_parent"]=> int(0) } ["queried_object_id"]=> int(7757) ["request"]=> string(446) "SELECT SQL_CALC_FOUND_ROWS wpds_posts.ID FROM wpds_posts LEFT JOIN wpds_term_relationships ON (wpds_posts.ID = wpds_term_relationships.object_id) WHERE 1=1 AND ( wpds_term_relationships.term_taxonomy_id IN (7757) ) AND ((wpds_posts.post_type = 'post' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled'))) GROUP BY wpds_posts.ID ORDER BY wpds_posts.post_date DESC LIMIT 61632, 18" ["posts"]=> &array(18) { [0]=> object(WP_Post)#2908 (24) { ["ID"]=> int(2071) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-05-16 19:16:55" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-05-16 16:16:55" ["post_content"]=> string(7641) "Ο θρήνος της μάνας πάνω από τον σκοτωμένο γιο της - Τα γεγονότα του Μάη του ’36 στη ΘεσσαλονίκηΤα θλιβερά γεγονότα τον Μάιο του 1936 στην Ελλάδα σηματοδότησαν μια σειρά από πολιτικές εξελίξεις.Η φωτογραφία που αποτυπώνει τον θρήνο της μάνας πάνω από τον νεκρό γιο της ενέπνευσε τον Γιάννη Ρίτσο να γράψει τον «Επιτάφιο» και να τον μελοποιήσει ο Μίκης Θεοδωράκης, ενώ πολλά χρόνια αργότερα έγινε μνημείο στη Θεσσαλονίκη που μας θυμίζει τις θλιβερές μέρες του ’36.Τα γεγονόταΗ οικονομική ύφεση, η πτώση της τιμής της εξαγωγής του καπνού και της σταφίδας και η πτώχευση του 1932 δημιουργούν μια σειρά από απεργίες, διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις.Στον «ματωμένο» Μάη του ’36 χιλιάδες εργάτες συμμετέχουν στις απεργιακές κινητοποιήσεις. Βασικό αίτημα είναι η αναπροσαρμογή του ημερομίσθιου, η βελτίωση των παροχών του κλαδικού ταμείου για τους «παρήλικας και τους φυματικούς» και η χορήγηση έκτακτου επιδόματος 500 δραχμών στους άνεργους καπνεργάτες ενόψει των εορτών του Πάσχα. Στις διεκδικήσεις είχαν ενταχθεί και πολιτικά αιτήματα, όπως «η χορήγηση γενικής αμνηστίας εις τους πολιτικούς φυλακισμένους, εξορίστους και καταδικασμένους και ιδιαίτερα των καπνεργατικών στελεχών».Από τις 29 Απριλίου ως τις 8 Μαΐου οι απεργιακές κινητοποιήσεις εξαπλώνονται σε Καβάλα, Δράμα, Σέρρες, Λαγκάδα, Βόλο, Καρδίτσα κ.α. Στις 9 Μαΐου ξεσπά γενική απεργία στη Θεσσαλονίκη, όπου συμμετέχουν οι ομοσπονδίες του Ηλεκτρισμού, Δέρματος, Οικοδόμων, Επισιτισμού, Ιματισμού, Κουρέων, Αρτεργατών, Φυματικών, καπνεργατών, που ζητούν να λυθούν τα δίκαια αιτήματα των καπνεργατών, των τσαγκάρηδων και υφαντουργών. Την ίδια μέρα φτάνει στη Θεσσαλονίκη ο Ιωάννης Μεταξάς, ο οποίος σε κοινή σύσκεψη που είχε με τον Γενικό Διευθυντή και τον Σωματάρχη του Γ΄ Σώματος Στρατού δίνει το «πράσινο φως» για την καταστολή της απεργίας. Ο νεκρός ΤούσηςΤα πρώτα σοβαρά γεγονότα έγιναν μεταξύ χωροφυλακής και απεργών αυτοκινητιστών στην οδό Εγνατίας με Βενιζέλου. Οι αυτοκινητιστές έστησαν οδοφράγματα και προσπάθησαν να απελευθερώσουν συνάδελφό τους που είχε συλληφθεί. Η χωροφυλακή απάντησε με πυροβολισμούς και σκοτώνεται ο 25χρονος αυτοκινητιστής Τάσος Τούσης από το Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης. Ο νεκρός μεταφέρεται πάνω σε μια πόρτα από διαδηλωτές που κατευθύνονται προς το Διοικητήριο και οι ταραχές γενικεύονται, με τους νεκρούς να φτάνουν τους 16, μεταξύ αυτών και δεκάδες τραυματίες.Η φωτογραφία του νεκρού Τούση στο οδόστρωμα πάνω στην ξύλινη πόρτα και ο θρήνος της μάνας πάνω από το νεκρό κορμί του γιου της κάνει τον γύρο του κόσμου και εμπνέει τον Γιάννη Ρίτσο να γράψει τον «Επιτάφιο». «Μέρα Μαγιού μου μίσεψες, μέρα Μαγιού σε χάνω, άνοιξη, γιε, που αγάπαγες κι ανέβαινες απάνω».Το μνημείο πεσόντων εργατών στη ΘεσσαλονίκηΤο 1997 ο γλύπτης Άγγελος Βλάσσης φιλοτεχνεί το μνημείο των πεσόντων εργατών στη Θεσσαλονίκη.Το μνημείο που είναι φτιαγμένο από ορείχαλκο αναπαριστά τη μάνα η οποία θρηνεί πάνω από τον νεκρό γιο της. Τα χέρια της μάνας αλλά και τα άνω και κάτω άκρα του νεκρού βρίσκονται εκτός του πλαισίου ως έξεργα που δραματοποιούν το έργο. Στο κάτω μέρος του έργου υπάρχει η υπογραφή του γλύπτη.Το έργο ανεγέρθηκε από το εργατοϋπαλληλικό κέντρο Θεσσαλονίκης τον Μάιο του 1997 και βρίσκεται στο μικρό παρκάκι ακριβώς απέναντι από το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, πάνω από την πλατεία Αριστοτέλους, σε σημείο όχι και τόσο εμφανές. Παρ’ όλα αυτά την ημέρα μνήμης της εργατικής Πρωτομαγιάς το ΚΚΕ αποτίνει φόρο τιμής και καταθέτει στεφάνια στο σημείο όπου εκτυλίχθηκαν τα γεγονότα, δηλαδή στη συμβολή των οδών Εγνατίας με Βενιζέλου, εκεί όπου τώρα γίνονται τα έργα του μετρό, ενώ άλλα εργατικά συνδικάτα και πολιτικοί φορείς αποτίνουν την ίδια μέρα φόρο τιμής στο σημείο όπου βρίσκεται το μνημείο των πεσόντων.Αντίστοιχο μνημείο που αναπαριστά τη σκηνή του θρήνου με τον δολοφονημένο Τούση βρίσκεται μέσα σε μαρμάρινο πλαίσιο έξω από το Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης. Από το φύλλο της THESSNEWS #104 (05/05/2018-06/05/2018) " ["post_title"]=> string(97) "ThessHistory: Το μνημείο πεσόντων εργατών στην Θεσσαλονίκη" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(58) "thesshistory-to-mnimeio-pesonton-ergaton-stin-thessaloniki" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:53:42" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:53:42" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2071" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [1]=> object(WP_Post)#2907 (24) { ["ID"]=> int(2062) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-05-13 19:13:16" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-05-13 16:13:16" ["post_content"]=> string(9961) "Από τα ελάχιστα σωζόμενα αρχοντικά στην περιοχή Φαλήρου είναι η οικία Αβδουρραχμάν Χατζή Μπεκήρ, που περικλείεται από τις οδούς Παρασκευοπούλου, Σπάρτης και Βυζαντίου.Το πληθωρικό διατηρητέο βρίσκεται σε ένα οικόπεδο περίπου 800τμ, περιτριγυρισμένο από ψηλό μαντρότοιχο, στην πυκνοκατοικημένη πάλαι ποτέ ένδοξη περιοχή των εξοχών.Τα τελευταία χρόνια το αρχοντικό ρημάζει και είναι επικίνδυνο για τους  περαστικούς. Ο Δήμος Θεσσαλονίκης τοποθέτησε αποτρεπτικά εμπόδια και πινακίδες ενημέρωσης των διερχομένων προς αποφυγή ατυχημάτων.Σύμφωνα με την έκθεση δομικής επικινδυνότητας, που συντάχθηκε το 2016 έπειτα από καταγγελία δημότη, το κτήριο κρίθηκε επικίνδυνο λόγω αποκόλλησης και κατάπτωσης τμημάτων από τα εξωτερικά επιχρίσματα και άλλα δομικά στοιχεία των όψεων του κτηρίου, που εγκυμονούν μεγάλο κίνδυνογια την υγεία και σωματική ακεραιότητα των διερχομένων. Ανίκανος να το συντηρήσει ο ιδιοκτήτηςTo διατηρητέο ανήκει κατά πλήρη κυριότητα (100%) στην ξενοδοχειακή εταιρεία Π.Α.Π ΧΟΤΕΛΣ ΚΟΡΠ Α.Ε. Η ιδιοκτήτρια εταιρεία, που είναι υπεύθυνη για τη συντήρηση του κτηρίου, αδιαφορεί πλήρως. Πριν δύο χρόνια, το 2016, η εταιρεία παραπέμφθηκε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών, έπειτα και από νεότερη καταγγελία άλλου πολίτη, διότι αγνόησε  παντελώς την υποχρέωση για αποκατάσταση των βλαβών για την άρση της επικινδυνότητας.Τον Ιανουάριο του 2018 διενεργήθηκε εκ νέου αυτοψία, παρ’ όλα αυτά η κατάσταση του κτηρίου παραμένει η ίδια. Η ιστορία τουΤο πανέμορφο αρχοντικό χτίστηκε το 1908 από τον Σέρβο Αβδουρραχμάν Χατζή Μπεκήρ από την Δίβρη. Το 1903 αγόρασε το οικόπεδο, στο οποίο υπήρχε σπίτι με μαγαζί, από τις αδελφές Ελένη, Αναστασία και Χρυσή, κόρες του Θανάση Πρακίτσα, και χτίζει το διώροφο οίκημα. Μετά τον θάνατο του Αβδουρραχμάν, η χήρα του, Μπεμπέ, και τα παιδιά του, Αχμέτ και Μεχμέτ,  πουλάνε το ακίνητο το 1929 στην Ισραηλίτικη Κοινότητα. Το κτήριο εξαιρέθηκε από την ανταλλάξιμη ιδιοκτησία λόγω της σέρβικης υπηκοότητας των κληρονόμων, οι οποίοι ήταν πλέον μόνιμοι κάτοικοι Κωνσταντινούπολης. Ισραηλίτικο ορφανοτροφείοΑπό το 1917 στεγαζόταν στο κτήριο το Ισραηλίτικο ορφανοτροφείο αγοριών «Καρόλου Αλλατίνη». Το ορφανοτροφείο ιδρύθηκε το 1910 και λειτούργησε σε κτήριο του ιστορικού Ιωσήφ Νεχαμά και το 1912 μετεγκαταστάθηκε στη συνοικία «Μεϊντάν ντι Λουπέν» ή «Καδή». Η φωτιά όμως του 1917 το κατέκαψε ολοσχερώς και μεταφέρθηκε στην ανατολική περιοχή της Θεσσαλονίκης, στο πανέμορφο αρχοντικό.Το ορφανοτροφείο λειτούργησε εκεί ως το 1943, ώσπου οι τελευταίοι τρόφιμοι, 50 αγόρια και 6 άτομα προσωπικό, εκτοπίζονται  και ακολουθούν το ταξίδι χωρίς επιστροφή στα κρεματόρια του Άουσβιτς. Το 1945 φιλοξένησε άπορες εβραϊκές οικογένειες που κατάφεραν να σωθούν από το ολοκαύτωμα και το 1972 αγοράζεται από τον Ανδρέα Παράσχο και στεγάζεται το 11ο Δημοτικό Σχολείο.Το 1978, το σχολείο εγκαταλείπει το κτήριο για λόγους ασφαλείας, αν και ο σεισμός δεν επηρέασε τη στατικότητα του κτίσματος, προκάλεσε μόνο ρηγματώσεις και αποκολλήσεις στα επιχρίσματα των τοίχων και των ορόφων.  Το διατηρητέοΤο ακατοίκητο σήμερα διατηρητέο αποτελείται από δύο ορόφους με ημιυπόγειο και μια μεγάλη αυλή, όπου στο πίσω μέρος της, στην οδό Βυζαντίου, υπήρχαν δυο κτίσματα από τα οποία σώζεται μόνο το ένα, το οποίο είναι ενσωματωμένο στον ψηλό πλινθόκτιστο μαντρότοιχο.Το διατηρητέο χαρακτηρίζεται από νεοκλασικά και αναγεννησιακά στοιχεία, ανάμικτα με την ντόπια λαϊκή αρχιτεκτονική. Η δυτική όψη του κτηρίου φέρει χαρακτηριστικά των εξοχικών επαύλεων της περιοχής, με κεντρική μαρμάρινη σκάλα και σκεπαστό εξώστη, ενώ η ανατολική πλευρά χαρακτηρίζεται από τη λαϊκή αρχιτεκτονική που συναντάμε στα παράλια της Μικράς Ασίας, με σαχνισιά που ξεπροβάλλουν πάνω σε χυτοσιδερένια φουρούσια. Με τη διάνοιξη της οδού Βυζαντίου, κατεδαφίστηκε το παλιό μαγαζί που υπήρχε στην αυλή και μέρος του μαντρότοιχου. Η απαξίωση από την πολιτείαΣήμερα το εγκαταλελειμμένο αρχοντικό ξεχωρίζει στην περιοχή, συνδέοντας την παλιά γειτονιά των «εξοχών» με τη σύγχρονη Θεσσαλονίκη. Παρ όλα αυτά, ο Δήμος αποφάσισε να τοποθετήσει πάνω στο πεζοδρόμιο, επί της Σπάρτης, 11(!) κάδους σκουπιδιών εφαπτόμενους στο εναπομείναν κτίσμα της αυλής. Οι κάτοικοι δε, επέλεξαν να «κοσμήσουν» εξωτερικά το διατηρητέο με άφθονα σκουπίδια και ανακυκλώσιμα υλικά ακριβώς δίπλα από τους κάδους(!). Χαρακτηριστική είναι ακόμα και η ξεχασμένη πινακίδα πάνω στην περίφραξη, που διαφημίζει ανταλλακτικά κουζινών, πλυντηρίων και ψυγείων.Αν και το αρχοντικό έχει συμπληρώσει περισσότερο από έναν αιώνα ζωής, φαίνεται η αδιαφορία και η ανικανότητα όχι μόνο του ιδιοκτήτη, αλλά και της πολιτείας, να λάβουν σοβαρές αποφάσεις για τα διατηρητέα στολίδια της πόλης, που θα μπορούσαν να αποτελούν σημεία αναφοράς για τους πολίτες και τους επισκέπτες της. Από το φύλλο της THESSNEWS #103 (28/04/2018-29/04/2018) " ["post_title"]=> string(68) "ThessHistory: Πρώην Ορφανοτροφείο Αλλατίνη" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(41) "thesshistory-proin-orfanotrofeio-allatini" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:53:42" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:53:42" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2062" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [2]=> object(WP_Post)#2995 (24) { ["ID"]=> int(2055) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-05-03 19:09:21" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-05-03 16:09:21" ["post_content"]=> string(13461) "Η εμβληματική μονή και ο σπουδαίος ρόλος της στον Πόντο - Η περιπετειώδης μεταφορά της εικόνας από τον Πόντο στην Ελλάδα-  Τα κειμήλια και η μονή στο Ροδοχώρι ΝάουσαςΣτον ιστορικό Πόντο, στην περιοχή της Τραπεζούντας, βρίσκεται η Σταυροπηγιακή Μονή του Αγίου Γεωργίου του Περιστερεώτα. Το συγκλονιστικό θέαμα του μονήρη βράχου και τα ερείπια της μονής δεσπόζουν στη χαράδρα της Γαλιαίνης, σε υψόμετρο 1.210 μέτρων, εκεί όπου ρέει ο Διπόταμος και χάνεται στα πυκνά δάση του όρους Πυργί.Η Μονή του Αγίου Γεωργίου του Περιστερεώτα, μαζί με το ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά και τη Μονή του Αγίου Ιωάννη του Βαζελώνα, αποτελούν τις τρεις μεγάλες μονές του Πόντου οι οποίες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στα μεγάλα γεγονότα του Ποντιακού Ελληνισμού. Οι «the big three», όπως αναφέρονται στην ξένη βιβλιογραφία, συνέβαλαν σημαντικά στη διατήρηση του ελληνισμού, καταφέρνοντας στα δύσκολα χρόνια της πτώσης της Αυτοκρατορίας του Πόντου να εκπαιδεύσουν και να προστατεύσουν τους κατοίκους της περιοχής.Το όραμα και η ονομασία τηςΣύμφωνα με τον κώδικα της μονής, ο Άγιος Γεώργιος ο Περιστερεώτας χτίσθηκε το 752μ.Χ. από τρεις ασκητές μοναχούς, οι οποίοι οδηγήθηκαν από τρία περιστέρια από την περιοχή των Σουρμένων κατόπιν προσταγής του Αγίου Γεωργίου, τον οποίο οραματίστηκαν και οι 3 συγχρόνως. Υπάρχουν και άλλες εκδοχές, οι οποίες δεν τεκμηριώνονται, που αναφέρουν ότι η μονή πήρε το όνομά της από τα περιστέρια που φώλιαζαν εκεί, ή μια άλλη ότι ο πρώτος μοναχός της μονής είχε μεγάλη αγάπη για τα περιστέρια και κάποια άλλη εκδοχή ότι επειδή η μονή ήταν σκαρφαλωμένη στον βράχο, έμοιαζε με περιστερώνα. Η περίοδος των ΜεγαλοκομνηνώνΗ μονή, χτισμένη πάνω στο όρος Πυργί σε υψόμετρο 1.210 μέτρων, βρισκόταν 30χλμ Ν.Α της Τραπεζούντας, στην επαρχία Γαλίαινα της Ματσούκας.Κατά την περίοδο των Μεγάλων Κομνηνών η μονή απέκτησε πολλά προνόμια τα οποία διατήρησε και τα πρώτα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η περιοχή της Ματσούκας τότε αποτελούνταν από 70 χωριά, 47 ελληνικά, 14 τουρκικά και 9 μικτά. Οι Τούρκοι ονόμαζαν το μοναστήρι (ως σήμερα) Kustulmonastiri, από το χωριό Κουστουλάντων της εξαρχίας Γαλιαίνης.Η κάθε εξαρχία πλήρωνε φόρο στο πατριαρχείο για τη μονή. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι όταν καταργήθηκαν οι εξαρχίες και ενώ  έδιναν φόρο πλέον στη Μητρόπολη, συνέχιζαν να δίνουν μέρος από το καλαμπόκι τους στη μονή, διότι το θεωρούσαν ιερό χρέος.Το 1203 η μονή ερημώθηκε κατά τη διάρκεια περσικής επιδρομής. Το 1393 το μοναστήρι ανακαινίζεται από τον ηγούμενο της Παναγίας Σουμελά, Θεοφάνη από τη Λαζία, ο οποίος κατάφερε να αποσπάσει υπέρ της μονής αυτοκρατορικό χρυσόβουλο του Αλεξίου Δ’, Μεγάλου Κομνηνού, αυτοκράτορα Τραπεζούντας (1416- 1429).Το χρυσόβουλο του Αλεξίου, σουλτανικά φιρμάνια και πατριαρχικά σιγγίλια αλλά και πολλά άλλα έγγραφα της μονής, καταστρέφονται το 1473, έπειτα από πυρκαγιά που προκλήθηκε από αμέλεια του εκκλησίαρχου Ιωαννικίου.Τα σημαντικά κειμήλιαΗ μονή καίγεται για δεύτερη φορά το 1904 σχεδόν ολοσχερώς, σώζεται όμως η βιβλιοθήκη. Από τη μαρτυρία του Κωνσταντίνου Παπαμιχόπουλου, που είχε επισκεφθεί δύο χρόνια νωρίτερα τη μονή, διαβάζουμε ότι περιείχε δώδεκα αξιόλογα χειρόγραφα με ωραίες μικρογραφίες, εκ των οποίων το ένα ήταν εικονογραφημένο Τετραευάγγελο του δέκατου αιώνα. Για τα κειμήλια έλεγε: «πολλώ πλουσιωτέρα των της Σουμελάς, εισί σταυροί, έργα εξόχου ξυλογλυπτικής, άμφια πολλά και ποικίλα, βαρύτιμα και ωραία, σεβαστά δια την προσέλευσιν αυτών και την ιστορικήν αξία, ιερά σκεύη εξαίσιας τέχνης και εκ πολύτιμων μετάλλων…» Η αρχιτεκτονική της δομήςΑπό τα ελάχιστα στοιχεία που έχουν διασωθεί για τη μονή, βλέπουμε ότι το καθολικό της μονής είχε επιρροές  από την ιταλική τεχνοτροπία, με ανοιχτό νάρθηκα και υπερώο με έναν ρηχό τρούλο πάνω από ένα πολυγωνικό τύμπανο. Αριστερά του μοναστηριού υπήρχε η εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης που έχτισε ο μητροπολίτης Τραπεζούντας, Κωνσταντίνος Καλπαξίδης, και δίπλα υπήρχαν τα κοιμητήρια των μοναχών, η βιβλιοθήκη και το Συνοδικό. Η είσοδος στη μονή γινόταν από 93 πετρόχτιστα σκαλιά που οδηγούσαν στην αυλή όπου υπήρχε ο ναός που έφερε εξώστη για να θαυμάσει κανείς τη θέα. Οι μαρτυρίες λένε ότι η μονή έμοιαζε περισσότερο με αυτές του Άθω παρά με την αρχιτεκτονική των Μεγαλοκομνηνών.Μετά την καταστροφική πυρκαγιά του 1904 η μονή ανοικοδομήθηκε, αλλά δεν είχε κατάφερε να ανακτήσει τη μεγαλοπρέπεια και την επιβλητικότητα που είχε τα προηγούμενα χρόνια. Οι λεηλασίες και η καταστροφήΤο τέλος της μονής έρχεται μετά το 1922, όταν Τσέτες αντάρτες λεηλατούν τις περιουσίες των κατοίκων της Γαλίαινας, προβαίνουν σε αποτρόπαιες πράξεις, σκοτώνουν και  καταστρέφουν ό,τι βρούν. Όσοι κατάφεραν να σωθούν φυγαδεύονται και εκκενώνεται η περιοχή μαζί με το μοναστήρι. Η μονή δέχτηκε ληστρική επιδρομή, με αποτέλεσμα να λεηλατηθεί και να χαθούν σημαντικά κειμήλια, ενώ η Βιβλιοθήκη πουλήθηκε σε Οθωμανούς  και τα πολύτιμα βιβλία έγιναν χαρτί περιτυλίγματος των παντοπωλών της Τραπεζούντας.  Η Ι.Μ. Αγίου Γεωργίου Περιστερέωτα στο Ροδοχώρι ΝάουσαςΗ μαρμάρινη εικόνα του Αγίου Γεωργίου που βρισκόταν πάνω από την είσοδο της μονής με ημερομηνία 1846, η φορητή εικόνα του Αγίου του 1631, μια κολυμπήθρα και άλλα σημαντικά κειμήλια της μονής βρίσκονται στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα στους πρόποδες του όρους Βερμίου, στο Ροδοχώρι Νάουσας. Η μονή ανιστορήθηκε το 1968 από το Σωματείο "Άγιος Γεώργιος Περιστερεώτα", οραματιστής του οποίου ήταν ο Χαράλαμπος Κιαγχίδης.Στο Ροδοχώρι της Νάουσας παράλληλα με τον Ναό λειτουργεί τριώροφος ξενώνας, στον οποίο υπάρχει χώρος για πολιτιστικές εκδηλώσεις, καθώς και το ένα μέρος της πλούσιας βιβλιοθήκης του Σωματείου. Στο Ροδοχώρι φυλάσσονται επίσης δυο μαρμάρινα περιστύλια από το Ιερό Βήμα της Μονής αλλά και λείψανα πέντε αγίων.Επίσης σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο φυλάσσονται τα ιερά οστά των Ιερομονάχων της παλιάς Μονής του Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα του Πόντου.Κάθε χρόνο στη γιορτή του Αγίου Γεωργίου, η μονή γιορτάζει με πανηγυρικές εκδηλώσεις. Η περιπετειώδης μεταφορά της εικόνας στην ΕλλάδαΤο 1924, ο τούρκος δικηγόρος Τζεμάλ Γιούπογλου, πήρε την εικόνα από το μοναστήρι και την φύλαξε για περίπου 40 χρόνια. Με την φροντίδα του Νικολάου Καστανίδη μεταφέρθηκε με περιπετειώδη τρόπο στην Ελλάδα το 1961 από τον Κωνσταντίνο Ιωαννίδη και τον Αλέξανδρο Πολυχρονίδη. Φυλάχτηκε στο σπίτι του Χαράλαμπου  Κιαγχίδη και από το 1969 βρίσκεται στην Ι.Μ Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα στο Ροδοχώρι Νάουσας.[embed]https://www.youtube.com/watch?v=OZvvi0TQJdQ[/embed]UPDATE:Ο Στάθης Ταξίδης, δάσκαλος και ερευνητής περιγράφει στον Στέφανο Διαμαντόπουλο και στην Θεοδώρα Καρακιουλάχ πώς η μεταφέρθηκε η μαρμάρινη εικόνα του Αγίου Γεωργίου της Μονής Περιστερεώτα, από την Τραπεζούντα στην Ελλάδα. (23/04/2020). Με πληροφορίες από το βιβλίο του Θεοδόσιου Αρ. Κυριακίδη, Η Ιστορία της Ιεράς Σταυροπηγιακής και Πατριαρχικής Μονής Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα, εκδ. Σταμούλης Αντ., Θεσσαλονίκη, 2010. Από το φύλλο της THESSNEWS #102 (21/04/2018-22/04/2018) " ["post_title"]=> string(110) "ThessHistory: Η Μονή Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα της Τραπεζούντας" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(64) "thesshistory-i-moni-agiou-georgiou-peristereota-tis-trapezountas" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:54:00" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:54:00" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2055" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [3]=> object(WP_Post)#2911 (24) { ["ID"]=> int(2049) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-04-22 19:07:00" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-04-22 16:07:00" ["post_content"]=> string(10435) "Ξεκίνησε η διαδικασία εκταφής και ταυτοποίησης των πεσόντων Ελλήνων στρατιωτών κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου στην Αλβανία.Στις αρχές του Γενάρη το Υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσε ότι «πραγματοποιείται ένα σημαντικό βήμα για να αναπαυθούν επιτέλους οι ψυχές των Ελλήνων στρατιωτών του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940-41. Των τελευταίων άταφων πεσόντων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου».Στην Αλβανία είναι θαμμένοι περίπου 8.000 στρατιώτες που σκοτώθηκαν στις μάχες  μεταξύ Νοεμβρίου 1940 και Απριλίου 1941 στις περιοχές Κορυτσά, Μοσχόπολη, Πόγραδετς, Αχρίδα, Ελ Μπασάν, Τεπελένι, Αργυρόκαστρο, Βουλιαράτες, Κακαβιά, Άγιους Σαράντα.Ξεκίνησαν οι εργασίες εκταφής και ταυτοποίησηςΤο Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας, έπειτα από τη διακρατική συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας στις 20 Δεκεμβρίου 2017 από τη Μεικτή Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων, ξεκίνησε τον Γενάρη του 2018 από την περιοχή Dragot (Tepelene) Αλβανίας, εργασίες αναζήτησης, εκταφής και προσδιορισμού της ταυτότητας και ενταφιασμού των Ελλήνων πεσόντων σε πολεμικές επιχειρήσεις και Ελλήνων υπηκόων που συνόδευαν τον στρατό υπό ειδικό καθεστώς (μέλη του Ερυθρού Σταυρού, ιατρικό προσωπικό και ιερείς) στην Αλβανία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.Τα οστά 8.000 στρατιωτών περιμένουν ταυτοποίηση«Η διαδικασία ταυτοποίησης κινείται παράλληλα με τη διαδικασία των εργασιών αναζήτησης. Η ταυτοποίηση αφορά τους ενδιαφερομένους εν ζωή συγγενείς και απογόνους των πεσόντων. Απαιτείται η λήψη δειγμάτων αίματος, έτσι ώστε με το DNA να γίνει η ταυτοποίηση. Η διαδικασία δεν κοστίζει, εκτός και αν ο ενδιαφερόμενος δεν αποταθεί σε δημόσιο νοσοκομείο ή κέντρο υγείας και προτιμήσει ιδιωτικό εργαστήριο για τη λήψη δείγματος, οπότε θα επωμιστεί και το κόστος μεταφοράς του δείγματος στο 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών. Μέχρι τώρα έχουν εντοπιστεί 160 κοιλώματα στην περιοχή του Τεπελενίου, τα οποία περιέχουν υπολείμματα ανθρώπινων οστών. Έχουν δοθεί 492 δείγματα αίματος από συγγενείς πεσόντων μέχρι σήμερα και είμαστε σε διαδικασία να συνδέσουμε αυτά τα δείγματα με τα οστά τα οποία έχουν ανευρεθεί. Δεν έχει υπάρξει ταυτοποίηση ακόμα. Η επαναταφή των οστών θα γίνει στα δυο κοιμητήρια στην περιοχή της Κλεισούρας και των Βουλιαράτων και θα τοποθετηθεί πλάκα με το όνομα του πεσόντος» συμπληρώνει στην ThessNews ο εκπρόσωπος Τύπου του ΓΕΕΘΑ, πλοίαρχος Βασίλειος Μπελετσιώτης.Στους Βουλιαράτες και στην Κλεισούρα ο επανενταφιασμόςΗ συμφωνία συνεργασίας μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και του Υπουργικού Συμβουλίου της Αλβανίας είχε υπογραφεί στα Τίρανα στις 9 Φεβρουαρίου 2009, άρχισε όμως να εφαρμόζεται από τις αρχές του 2018, έπειτα από τη συνάντηση που είχαν οι υπουργοί Εξωτερικών των δύο χωρών τον περασμένο Νοέμβριο στην Κρήτη. Στα κοιμητήρια στις Βουλιαράτες και στην Κλεισούρα έχουν γίνει οι απαιτούμενες εργασίες συντήρησης και αναβάθμισης, έτσι ώστε να υλοποιηθεί η συμφωνία, θα χρειαστεί όμως αρκετός χρόνος για να εκταφούν και να ταυτοποιηθούν τα οστά περίπου 8.000 Ελλήνων στρατιωτών.Χρέος μας να τιμήσουμε τους πεσόντες στη μάχηΟ Αριστόδημος Καράμπας από τη Θεσσαλονίκη αναζητά τα οστά του θείου του από το 1985. Ο Χρήστος Νικολαΐδης του Αριστόδημου, στρατιώτης, υπηρέτησε στο 28ο Σύνταγμα Πεζικού και σκοτώθηκε στη μάχη του Μάλι Τοπόγιανιτ (Β.Α της Κλεισούρας) στις 7 Ιανουαρίου 1941, σύμφωνα με το ατομικό δελτίο πεσόντα. «Έχω ξεκινήσει τη διαδικασία ταυτοποίησης με δείγμα DNA. Είναι χρέος για όλους τους Έλληνες οι στρατιώτες που πολέμησαν για εμάς να έχουν μια τιμητική ταφή».Το νεκροταφείο των ΒουλιαράτωνΤο στρατιωτικό νεκροταφείο των Βουλιαράτων στο Αργυρόκαστρο βρίσκεται έξι χιλιόμετρα από τον μεθοριακό σταθμό της Κακαβιάς. Εκεί αναπαύονται 57 Έλληνες στρατιώτες και ένας αξιωματικός. Οι κάτοικοι του χωριού τούς έθαψαν εκεί με τιμές και αρχικά τοποθέτησαν στους τάφους σταυρούς με αριθμούς. Φρόντισαν πολύ καλά το νεκροταφείο από τον πόλεμο του ‘40 και μετά, έχοντας κρατήσει και έναν πρόχειρο κατάλογο  με ονόματα. Εκεί υπάρχει και οστεοφυλάκιο με τα οστά των στρατιωτικών που έπεσαν στις μάχες των υψωμάτων της Αλβανίας. Διαδικασία δημιουργίας βάσης δεδομένων ταυτοποίησης DNA πεσόντων Ελληνοϊταλικού ΠολέμουΗ υλοποίηση της διαδικασίας ταυτοποίησης των εντοπιζόμενων οστών απαιτεί τη λήψη δύο δειγμάτων αίματος από τους ενδιαφερόμενους εν ζωή συγγενείς των πεσόντων και ειδικότερα ενός δείγμα¬τος από τη μητρική «γραμμή» και ενός δείγματος από την πατρική «γραμμή», ως εξής:Από τη μητρική «γραμμή» • Από αδελφό/ή του πεσόντα, ο οποίος/α να προέρχεται από την ίδια μητέρα. • Από παιδί της αδελφής του πεσόντα (ανιψιός-ανιψιά). • Από παιδί (αγόρι-κορίτσι) της εξαδέλφης του πεσόντος, της οποίας η μητέρα να είναι αδελφή της μητέρας του πεσόντος. • Από παιδί της κόρης της αδελφής του πεσόντος. Από την πατρική «γραμμή» • Από αδελφό του πεσόντος, ο οποίος να προέρχεται από τον ίδιο πατέρα. • Από υιό του πεσόντος • Από υιό του αδελφού του πεσόντος (ανιψιός). • Από εξάδελφο του πεσόντος (υιός του αδελφού του πατέρα του) ή από τον υιό του ως άνω εξαδέλφου του.Για την απαιτούμενη αιμοληψία οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθυν¬θούν αδαπάνως στα  στρατιωτικά νοσοκομεία-υγειονομικές μονάδες.Για οποιαδήποτε ερώτηση ή πληροφορία, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στα τηλέφωνα 210 6573274 - 6575020 της αρμόδιας Διεύθυνσης του ΓΕΕΘΑ (ΓΕΕΘΑ/Β1), κατά τις εργάσιμες ημέρες και ώρες. Επίσης μπορούν να επισκεφθούν την ιστοσελίδα του ΓΕΕΘΑ: http://www.geetha.mil.gr. Από το φύλλο της THESSNEWS #101 (14/04/2018-15/04/2018) " ["post_title"]=> string(107) "Επανενταφιασμός πεσόντων Ελλήνων στρατιωτών στην Αλβανία" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(56) "epanentafiasmos-pesonton-ellinon-stratioton-stin-alvania" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:54:00" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:54:00" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2049" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [4]=> object(WP_Post)#2993 (24) { ["ID"]=> int(2040) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-04-22 19:03:40" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-04-22 16:03:40" ["post_content"]=> string(10709) "Το κτήριο στην οδό Παρασκευοπούλου με Δελφών γωνία μαρτυρά την ομορφιά των αρχοντικών σπιτιών στην περιοχή των «Εξοχών».Παρά την παλιά αίγλη της περιοχής, σήμερα, εκτός ελαχίστων, τα περισσότερα διατηρητέα κτήρια πεθαίνουν μαζί με την ιστορία της πόλης. Το πανέμορφο κτήριο έχει καταντήσει σκουπιδότοπος, ένα φάντασμα που προσπαθεί να μείνει όρθιο, θυμίζοντας στους περαστικούς ότι κάποτε η πολύβουη Δελφών υπήρξε σημείο αναφοράς στα κοσμικά γεγονότα. Φθορές, σκουπίδια και αδιαφορίαΣτην πολυσύχναστη περιοχή της Δελφών, με τα πολλά εμπορικά καταστήματα, καφέ και τις πυκνές πολυκατοικίες, το τριώροφο κτίσμα ξεχωρίζει από την εγκατάλειψη. Οι εξωτερικοί τοίχοι σε πολλά σημεία παρουσιάζουν φθορές, από τα μπαλκόνια έχουν πέσει οι σοβάδες, η σκάλα από την οδό Κωνσταντινίδη έχει καταστραφεί τελείως, τα τζάμια είναι σπασμένα και τα παραθυρόφυλλα σε αρκετά παράθυρα ανύπαρκτα. Η σοφίτα στη στέγη είναι μισοδιαλυμένη, ένα τμήμα της έχει καταρρεύσει και τα παλιά στόρια στο ισόγειο φαίνεται να μην αντέχουν άλλο.Από την κεντρική πόρτα του ισογείου στην οδό Κωνσταντινίδη έχουν μείνει μόνο τα σιδερένια κιγκλιδώματα και έχουν προστεθεί ξύλα για να εμποδίσουν την είσοδο. Πάνω στα πρόχειρα ξύλινα μπαλώματα της πόρτας κάποιος έγραψε «όχι σκουπίδια», μάλλον μάταια, διότι εσωτερικά το κτήριο έχει μετατραπεί σε σκουπιδότοπο. Από την πλευρά της Δελφών από το ισόγειο παράθυρο βλέπει κανείς τον βανδαλισμό που έχει υποστεί ο χώρος της κουζίνας με τη μυρωδιά από περιττώματα να είναι πολύ έντονη.Από την πλαϊνή πλευρά του κτηρίου υπάρχει αυλή που περιβάλλεται από ψηλό τοίχο και σιδερένια πόρτα, παρ’ όλα αυτά εύκολα μπορεί κανείς να διακρίνει και εκεί την εγκατάλειψη αλλά και τη μωρία του καθενός να πετάει εκεί τα σκουπίδια του. Εξωτερικά το κτήριο έχει βανδαλιστεί με γκράφιτι αλλά έχει επίσης αλλοιωθεί η εικόνα του και από την προσθήκη λουκιών κάθετα του κτίσματος σε όλες τις πλευρές. Η συνοικία των ΝτονμέδωνΤο τριώροφο κτήριο μεταξύ των οδών Παρασκευοπούλου, Δελφών και Κωνσταντινίδη ήταν ιδιοκτησίας της Σερβέτ Χανούμ, συζύγου του Μουσταφά Τεφήκ Εφέντη, και θα μπορούσε να αποτελέσει μαζί με άλλα αρχοντικά της περιοχής  (π.χ Παρασκευοπούλου με Σπάρτης) σημείο έλξης τουριστών και επισκεπτών. Βρίσκεται στην παλιά συνοικία των Ντονμέδων, δηλαδή των εξισλαμισμένων Εβραίων Θεσσαλονικέων, πολύ κοντά στο Γενί Τζαμί, το τελευταίο τζαμί που κατασκευάστηκε στη Θεσσαλονίκη στην οδό Αρχαιολογικού Μουσείου.Τότε οι εύποροι Ντονμέδες της πόλης έδιναν μεγάλη σημασία στην εκπαίδευση των παιδιών τους και είχαν δικά τους σχολεία και φιλανθρωπικά ιδρύματα. Ίσως σε αυτό να βασίζεται η υπόθεση ότι το κτήριο αρχικά προοριζόταν για αρρεναγωγείο, διότι ο Μουσταφά Τεφήκ Εφέντης ήταν διευθυντής του Φεϊζιέ Μεκτεμπή (ιδιωτική σχολή Ντονμέδων). Τότε στη Θεσσαλονίκη λειτουργούσαν δύο Feyzie, ένα παρθεναγωγείο στην οδό Ευσταθίου με 260 μαθήτριες και ένα αρρεναγωγείο με 400 μαθητές. Ανταλλάξιμη περιουσία και οι ιδιοκτήτεςΗ χρονολογία ανοικοδόμησης του κτηρίου τοποθετείται μεταξύ 1907-1919. Η πιο τεκμηριωμένη πληροφορία για το κτίσμα χρονολογείται στο 1925, όταν το διατηρητέο περνάει στα χέρια της Υπηρεσίας Διαχείρισης ανταλλάξιμων μουσουλμανικών περιουσιών.Υπάρχουν όμως στοιχεία στο Hulasa (φορολογικό βιβλίο) του 1911 που αναφέρουν ότι στην οδό Αβδούλ Κερήμ (παλιά ονομασία της οδού), ο Αβδούλ Κερήμ, γιος του Χατζή Μπεκήρ και συγγενής της ιδιοκτήτριας Σερβέτ Χανούμ, το είχε κτίσει ως apartman Hane τo 1909. Πριν το κτήριο περάσει στο καθεστώς ανταλλάξιμων περιουσιών, έμεναν σε αυτό πάνω από 20 άτομα, από τη Σμύρνη, την Ήπειρο, την Αλεξανδρούπολη, αλλά και Εβραίοι της Θεσσαλονίκης.Το 1927 το διατηρητέο αγοράζεται από τον Σιντώ Λιάου Μπενβενίστε και το 1942 πωλείται το ¼ εξ αδιαιρέτου της συνολικής ιδιοκτησίας στον Σιντώ Γιουδά Ρεβάχ. Το 1955 ο Ρεβάχ το μεταπωλεί στον Στέφανο Παπαϊσίου, ο οποίος μαζί με τον Μπενβενίστε είναι οι σημερινοί ιδιοκτήτες. Εκλεκιστικό κτίσμαΤο πανέμορφο διατηρητέο αποτελείται από τρεις ορόφους. Το ισόγειο λειτουργεί ανεξάρτητα με δική του είσοδο από την αυλή και περιλαμβάνει μια οικία και δύο καταστήματα.Ο κάθε όροφος είναι ένα διαμέρισμα που στο κέντρο υπάρχει ένα σαλόνι και στις δύο πλευρές του ενώνει τα δωμάτια από τους δυο παράλληλους δρόμους. Η είσοδος στον πρώτο όροφο γίνεται από τη μαρμάρινη εξωτερική  σκάλα της αυλής που οδηγεί σε εσωτερικό κλιμακοστάσιο.Το κτήριο χαρακτηρίζεται από εκλεκιστικά στοιχεία με λαϊκή αρχιτεκτονική και ρομαντική διακόσμηση (δεν έχουμε πληροφορίες για τον αρχιτέκτονα). Εξωτερικά πλαισιώνεται από σιδερένια κιγκλιδώματα των μπαλκονιών (εξώστες), φυτικά και ελικοειδή ανάγλυφα κοσμήματα, απομιμήσεις υφάσματος στα κτιστά φουρούσια και κρεμαστές διάτρητες ξύλινες κορνίζες στη στέγη της σοφίτας. Επίσης χαρακτηριστικοί είναι οι δύο εξώστες στην οδό Δελφών, που δημιουργούν τραπεζοειδή σκεπαστό εξώστη με μπαλαούστρες (συμπαγή κολωνάκια) αντί για κάγκελο (κιγκλίδωμα).Στον 2ο όροφο υπήρχαν οροφογραφίες που κοσμούσαν τους ορόφους αλλά  επικαλύφθηκαν από  αλλεπάλληλες στρώσεις ασβέστη.Ο σεισμός του 1978 δεν επηρέασε τη στατικότητα του κτηρίου, αλλά δημιούργησε πολλές φθορές στα εσωτερικά και εξωτερικά επιχρίσματα και κατέστρεψε μέρος των οροφογραφιών.Από το φύλλο της THESSNEWS #101 (14/04/2018-15/04/2018) " ["post_title"]=> string(89) "Οικία Μπενβενίστε: Ένα εγκαταλελειμμένο στολίδι" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(45) "oikia-benveniste-ena-egkataleleimmeno-stolidi" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:54:00" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:54:00" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2040" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [5]=> object(WP_Post)#2996 (24) { ["ID"]=> int(2034) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-04-12 18:58:25" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-04-12 15:58:25" ["post_content"]=> string(9220) "Στις παρυφές της Άνω Πόλης, κοντά στα ανατολικά τείχη, στο τέρμα της οδού Αποστόλου Παύλου και Ηροδότου και μια ανάσα από την πολύβουη οδό της Αγίου Δημητρίου βρίσκεται ο ναός του Αγίου Νικολάου του Ορφανού.Τη Μεγάλη Εβδομάδα ο ναός σφύζει από κόσμο που ευλαβικά παρακολουθεί τη θεία λειτουργία μέσα σε κλίμα κατάνυξης. Τη Μεγάλη Πέμπτη γυναίκες και κορίτσια ψάλλουν τροπάρια καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας και στολίζουν περίτεχνα τον επιτάφιο. Ενώ τη Μεγάλη Παρασκευή η περιφορά του επιταφίου γίνεται στα στενά δρομάκια της Άνω Πόλης που πλημμυρίζουν από κόσμο.Μετόχι της Μονής ΒλατάδωνΟ χαρακτηριστικός για την απλότητά του ναός κτίστηκε τον 14ο αιώνα και αποτελούσε καθολικό βυζαντινού μοναστηριού. Από τον 17ο αιώνα αποτελεί μετόχι της μονής Βλατάδων και υπάγεται στο Πατριαρχείο.Δεν γνωρίζουμε με σιγουριά από πού πήρε το όνομα «Ορφανός», σε έγγραφα όμως του 17ου και 18ου αιώνα υπάρχουν αναφορές στο όνομα «Άγιος Νικόλαος ο Ορφανός» και «Άγιος Νικόλαος των Ορφανών» και ίσως να οφείλεται αυτή η ονομασία στην ύπαρξη ορφανοτροφείου στον χώρο της μονής.Ιδρυτής του ναού φέρεται να είναι ο Σέρβος κράλης Στέφανος Μιλουτίν, ο οποίος έπειτα από τον γάμο του με τη Σιμωνίδα, κόρη του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου, ανέπτυξε σχέσεις με την πόλη της Θεσσαλονίκης. Ο ναός και τα παρεκκλήσιαΟ πλινθόκτιστος μικρός ναός σχεδιάστηκε σύμφωνα με την αρχιτεκτονική της τρίκλιτης ξυλόστεγης βασιλικής, αλλά στην πάροδο των χρόνων υπέστη αρκετές αλλαγές. Αποτελείται από ένα μακρόστενο κεντρικό χώρο που περιβάλλεται από τις τρεις πλευρές του με κλειστό περίστωο. Ο ναός ακολουθούσε την παράδοση των ναών της Κωνσταντινούπολης όπου κατά τα μεσοβυζαντινά χρόνια στα περίστωά τους φιλοξενούσαν ταφικά μνημεία. Πρόσφατες  έρευνες αποκάλυψαν τάφους κάτω από το δάπεδο του περιστώου.Ο ναός διακρίνεται σε τρεις χώρους που αποτελούν ουσιαστικά τον ναό και τα δύο παρεκκλήσια του, του Αγίου Σάββα και της Αγίας Βαρβάρας στην ανατολική πλευρά. Εσωτερικά ο κεντρικός χώρος  επικοινωνεί με τις πλάγιες  στοές μέσω δίλοβων ανοιγμάτων που κοσμούνται από επαναχρησιμοποιημένα Θεοδοσιανά κιονόκρανα με δύο σειρές από φύλλα άκανθας. Το μαρμάρινο τέμπλο είναι το αρχικό, σώζεται σχεδόν ακέραιο και φέρει γραπτό διάκοσμο.Ποτέ δεν λειτούργησε ως τζαμίΚατά τα χρόνια της τουρκοκρατίας η μονή δεν μετατράπηκε σε τζαμί και συνέχισε κανονικά τη λειτουργία της. Κατά τις εργασίες αποκατάστασης του ναού την περίοδο 1957- 1960, αποκαλύφθηκαν οι αριστουργηματικές τοιχογραφίες,  που  είναι από τις πληρέστερα σωζόμενες σε μνημεία της εποχής. Πλούσιος διάκοσμοςΟ πλούσιος τοιχογραφικός διάκοσμος συνδέεται με την ανέγερση του ναού τη δεκαετία 1310 -1410 και είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα ζωγραφικής των Παλαιολόγων. Ο δημιουργός τους πιθανώς είναι το ίδιο πρόσωπο που φιλοτέχνησε το καθολικό της σερβικής μονής Χελανδαρίου την εποχή του Μιλιούτιν (1314). Ο διάκοσμος διακρίνεται για το έντονο χρωματικό πλούτο, τη συγκρατημένη κίνηση των μορφών και την έντονη αφηγηματική διάθεση. Οι αριστουργηματικές τοιχογραφίεςΣτον κυρίως ναό εικονίζονται σκηνές από τον βίο και τα θαύματα του Χριστού, μορφές Αγίων και σκηνές του Δωδεκαόρτου και στην αψίδα εικονίζεται η Θεοτόκος Αχειροποίητος με τους δυο αρχαγγέλους. Στα περίστωα εικονίζονται ο βίος του Αγίου Νικολάου και Μηνολόγια στη δυτική πλευρά, ενώ στη νότια ο βίος του Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτη και ο Ακάθιστος Ύμνος. Ο Γάμος της ΚανάΧαρακτηριστική είναι η αναπαράσταση του Γάμου της Κανά με τους νεόνυμφους στο κέντρο να αναρωτιούνται πώς σώθηκε το κρασί, με την Παναγία και τον Ιησού στα αριστερά και έναν ιερέα να υψώνει το ποτήρι στα δεξιά. Η Κοίμηση της ΘεοτόκουΙδιαίτερα πολυπρόσωπη είναι η τοιχογραφία της Κοίμησης της Θεοτόκου, όπου στο πρώτο επίπεδο κυριαρχεί το συγκινησιακό στοιχείο. Η Παναγία είναι στη νεκρική κλίνη και γύρω της συγκεντρωμένο πλήθος με χαρακτηριστικές εκφράσεις οδύνης στα πρόσωπά τους. Στο δεύτερο επίπεδο, βρίσκεται στο κέντρο ο Χριστός πλαισιωμένος από αγγέλους να κρατά στα χέρια του την ψυχή της Παναγίας που έχει τη μορφή σπαργανωμένου βρέφους.Η σχέση του Σέρβου Ηγεμόνα Μιλιούτιν με τις τοιχογραφίες της μονής συνάγεται από την οικογενειακή σχέση του με τον Ανδρόνικο Β’ και φανερώνει τον κεντρικό ρόλο της Θεσσαλονίκης στην τέχνη των Βαλκανίων.Ο ναός αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO και βρίσκεται υπό την φροντίδα της 9ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.Υποσημείωση: Με πληροφορίες από το βιβλίο των Τσακτσίρα, Παπανθίμου, Μάντζιου, Καλογήρου, Θεσσαλονίκη, η πόλη και τα μνημεία της, 2003, Μαλλιάρης Παιδεία, Θεσσαλονίκη Από το φύλλο της THESSNEWS #100 (06/04/2018-08/04/2018) " ["post_title"]=> string(105) "Άγιος Νικόλαος ο Ορφανός: Μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(55) "agios-nikolaos-o-orfanos-mnimeio-pagkosmias-klironomias" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:54:00" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:54:00" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2034" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [6]=> object(WP_Post)#2997 (24) { ["ID"]=> int(2027) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-04-12 18:54:38" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-04-12 15:54:38" ["post_content"]=> string(7470) "Καπάνι, Στοά Μοδιάνο, Άγιος Μηνάς, Βενιζέλου, Φραγκομαχαλάς - Τα καταστήματα, τα εργαστήρια, τα παζάρια  - Η πυρκαγιά του 1917 και η διαμόρφωση της εμπορικής ζώνηςΗ κεντρική αγορά της Θεσσαλονίκης, κατά το τέλος του 19ου αιώνα άρχιζε από την Εγνατία και έφθανε ως την εκκλησία του Αγία Μηνά. Ανατολικά ξεκινούσε από την Παναγία Χαλκέων ως το λουτρό της Αγοράς και δυτικά έφθανε ως τη λεωφόρο Μ. Αλεξάνδρου. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας το εμπόριο ήταν συγκεντρωμένο σε οργανωμένες γειτονιές ανάλογα με τις συντεχνίες, χαρακτηριστικό των μουσουλμανικών παζαριών.Μετά την κατεδάφιση των τειχών (1866) και το άνοιγμα της παραλίας, στα πλαίσια ενός γενικότερου πλαισίου εκσυγχρονισμού της πόλης, γίνεται η διάνοιξη της οδού Σαμπρή Πασά, η σημερινή Βενιζέλου, από το Διοικητήριο ως τη θάλασσα.Η οδός ΒενιζέλουΜε κεντρικό άξονα τη Βενιζέλου, μεταξύ Εγνατίας και λιμανιού, συγκεντρώνονται όλα τα εμπορικά καταστήματα της πόλης, χάνια, εργαστήρια, καταστήματα, ξενοδοχεία και τράπεζες, όπου ο κεντρικός άξονας χωρίζει την αγορά σε δυο τμήματα. Ανατολικά της Βενιζέλου ήταν η αγορά των Εβραίων και δυτικά η αγορά των Τούρκων. Η αγορά ήταν στεγασμένη και ακολουθούσε τα πρότυπα των μουσουλμανικών παζαριών.Όλα σχεδόν τα κτίσματα της Βενιζέλου (λεωφόρος Sabri Pasa) ήταν εργαστήρια που ανήκαν στους Εβραίους. Το μπεζεστένι που ανήκε στη σχολή Hamidiye, είχε στο εσωτερικό του 27 καταστήματα και η λεωφόρος συνέχιζε ως το Χανι (Χάνι Μοδιάνο) με καφενεία, γραφεία, αποθήκες και  96 εργαστήρια που ανήκαν στα παιδιά του Σαούλ Μοδιάνο.Νότια του άξονα, η παλιά Ιωάννη Τσιμισκή, σημερινή οδός Αγίου Μηνά, ως και τα μέσα του 19ου αιώνα ήταν η ψαραγορά της πόλης (Balik Pazar).Οι αγορέςΗ Αλευραγορά (Un Capan), το σημερινό Kαπάνι (Kaban=Ζυγαριά) από τη Βενιζέλου ως και την Άθωνος και από την Εγνατία ως την Ερμού, ήταν και αγορά πουλερικών και μικρών ζώων. Στη θέση του σημερινού σιντριβανιού υπήρχε στέρνα για να ξεδιψάνε τα ζώα.Ο Φραγκομαχαλάς που βρισκόταν στη φράγκικη συνοικία, στα δυτικά της αγοράς, ήταν επίσης εμπορική περιοχή με αρκετά χάνια, εργαστήρια, καταστήματα, ξενοδοχεία, ποτοπωλεία, τυπογραφία και τράπεζες.Τότε οι μεγάλες αγορές, όπως η Αιγυπτιακή αγορά που ήταν στα Λαδάδικα (Istira), η Αλευραγορά (Un Capan) και ο Φραγκομαχαλάς, αποτελούν τον κύριο ιστό της εμπορικής δραστηριότητας της πολιτισμικής Θεσσαλονίκης. Η πυρκαγιά αλλάζει το εμπορικό κέντροΜε τη φωτιά του 1917 αλλάζει σημαντικά όλη η περιοχή του εμπορικού κέντρου. Καταστράφηκαν τα παλιά  σκεπαστά της οδού Βενιζέλου μεταξύ των οδών Εγνατίας και Ερμού, το Καπάνι (Αλευραγορά), το μεγαλύτερο μέρος της στοάς Μοδιάνο και ό,τι έχει απομείνει από τα δυτικά, κατεδαφίζεται υποχρεωτικά για να εφαρμοστεί το νέο ρυμοτομικό σχέδιο της πόλης.Το ΚαπάνιΜε τις νέες αλλαγές στο ρυμοτομικό σχέδιο, το Καπάνι ή αλλιώς αγορά Βλάλη, κρατάει τον χαρακτήρα της αγοράς και πλέον φιλοξενεί μικρά μαγαζάκια που διαμορφώνονται σύμφωνα με το σχέδιο Εμπράρ στο στυλ του παραδοσιακού παζαριού. Μικρά καταστήματα, στοές, διώροφα κτήρια και ισόγεια μαγαζιά αλλάζουν την αρχική μορφή της και παραμένει ως σήμερα μια από τις μεγαλύτερες και πολυσύχναστες αγορές της πόλης. Στοά ΜοδιάνοΤο 1925 η στοά Μοδιάνο, που το μεγαλύτερο μέρος της είχε καταστραφεί από την πυρκαγιά του ’17, ξαναχτίζεται και διαμορφώνεται σε κλειστή αγορά με βάση τα ευρωπαϊκά πρότυπα με δύο εισόδους από τη Βασιλέως Ηρακλείου και την Ερμού. Τα εγκαίνια της κεντρικής αγοράς έγιναν το 1925 και για περισσότερο από 80 χρόνια στέγαζε 144 καταστήματα όπως κρεοπωλεία, παντοπωλεία, ιχθυοπωλεία, μεζεδοπωλεία, καφέ,  στο πρότυπο των Bazars της εποχής. Δυστυχώς η εγκατάλειψη οδήγησε στην απαξίωση της ιστορικής αγοράς Μοδιάνο και σύντομα αναμένεται να μεταμορφωθεί σε mall. Από το φύλλο της THESSNEWS #100 (06/04/2018-08/04/2018) " ["post_title"]=> string(81) "Οι ιστορικές αγορές της παλιάς Θεσσαλονίκης" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(44) "oi-istorikes-agores-tis-palias-thessalonikis" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:54:01" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:54:01" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2027" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [7]=> object(WP_Post)#2998 (24) { ["ID"]=> int(2020) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-04-11 18:51:52" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-04-11 15:51:52" ["post_content"]=> string(7554) "Το πρώην Ιταλικό προξενείο, ή αλλιώς η βίλα Σαλέμ, πωλείται σε μια τελευταία προσπάθεια μήπως και σωθεί ένα κομμάτι της Ιστορίας της Θεσσαλονίκης.Καθώς διέρχεται κάποιος από τη Β. Όλγας δεν γίνεται να μη σκαλώσει το βλέμμα του πάνω στο επιβλητικό κτήριο που σχεδίασε ο Ξενοφών Παιονίδης το 1907. Περιτριγυρισμένο το διατηρητέο κτήριο από οκταώροφες πολυκατοικίες σε ένα οικόπεδο 1.864τμ, δίνει ανάσα στην περιοχή και διέξοδο στο παραλιακό μέτωπο της πόλης έπειτα και από τη δημιουργία ειδικού πεζόδρομου που σχεδιάστηκε το 1985 ανάμεσα στο κτήριο και τη διπλανή οικία Μιχαηλίδη.  Πωλείται το αρχοντικόΗ βίλα Σαλέμ ανήκει στο ιταλικό κράτος, το οποίο αδυνατεί να την επισκευάσει, να τη συντηρήσει και να διατηρήσει ζωντανή την ιστορία της. Αυτός είναι ο λόγος που πριν μερικούς μήνες το ιταλικό υπουργείο Εξωτερικών και η Ιταλική Πρεσβεία της Αθήνας  διενέργησαν έρευνα ενδιαφέροντος για πιθανούς αγοραστές της βίλας, με αρχική τιμή πώλησης 1.513.000 ευρώ. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο δήμος Θεσσαλονίκης ενδιαφέρθηκε να το αγοράσει, ωστόσο η ιταλική κυβέρνηση προτιμάει να πουληθεί σε ιδιώτη και όχι σε δημόσιο φορέα.  Η βίλα ΦάντασμαΤα σημάδια της εγκατάλειψης είναι εμφανή σε όλο το κτήριο. Οι κουπαστές από τα μπαλκόνια από την πλευρά της Β. Όλγας έχουν πέσει, τα παραθυρόφυλλα είναι κατεστραμμένα, η μεγάλη κλιμακωτή μαρμάρινη σκάλα έχει εμφανή σημάδια κατάρρευσης, τα επιχρίσματα των τοίχων έχουν αποκολληθεί και από την πλευρά της θάλασσας οι  ψευδοκίονες που συνθέτουν το μπαλκόνι έχουν υποστεί φθορές, όπως και οι ανάγλυφες συνθέσεις περιμετρικά του κτηρίου. Το χαρακτηριστικό κιγκλίδωμα (κτιστό ή σιδερένιο), που αποτελεί ιδιαίτερο μορφολογικό στοιχείο της βίλας, σε πολλά σημεία είναι ανύπαρκτο. Πλέον οι φθορές είναι τόσο έντονες, που καθόλου τυχαία δεν είναι η επιλογή της βίλας- φάντασμα να κοσμήσει πριν τέσσερα χρόνια την αφίσα της πασίγνωστης σειράς American Horror Story.  Η ιστορία τηςΗ βίλα στην οδό Βασιλίσσης Όλγας 20 κτίσθηκε από τον Ισραηλίτη δικηγόρο Εμμμανουήλ Ραφαήλ Σαλέμ το 1907, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ξενοφώντα Παιονίδη.Πριν κτιστεί το διατηρητέο, στο σημείο υπήρχε άλλο κτίσμα που ανήκε στον εβραίο έμπορο Τζεμποργά, γαλλικής υπηκοότητας, ο οποίος αγόρασε τον Νοέμβριο του 1878 το παραλιακό οικόπεδο από τον γιο του Ισμαήλ Αγά, Αλή Εφέντη, και έχτισε την εξοχική του κατοικία στην πανέμορφη τότε περιοχή των «εξοχών». Μερικά χρόνια αργότερα, το 1886, πωλείται στην κόρη του Γιώργου Εβελμαν ή Όλμαν, ελβετικής υπηκοότητας, Άννα Μποργκάτ, και τον Οκτώβρη του 1894 αγοράζει το οικόπεδο μαζί με το σπίτι ο Σαλέμ. Το 1906 κατεδαφίζεται το παλιό κτίσμα και στη θέση του χτίζεται το πανέμορφο αρχοντικό.Το 1915 το κτήριο μισθώνεται στο προξενείο της Αυστροουγγαρίας και μετέπειτα στο προξενείο των Σέρβων. Το 1924 ο Σαλέμ, μόνιμος κάτοικος Παρισιού, το πουλάει στην τότε Βασιλική Ιταλική κυβέρνηση και λειτουργεί ως ιταλικό προξενείο.Το τριώροφο κτήριο συνολικής επιφάνειας 945τμ στεγάζει στο ισόγειο και στον πρώτο όροφο τις προξενικές λειτουργίες, ενώ στον δεύτερο όροφο διαμένει ο πρόξενος.Μετά τον σεισμό του 1978, όλες οι λειτουργίες του προξενείου μεταφέρονται σε νέο κτήριο στη γωνία Βασιλίσσης Όλγας με Φλέμινγκ και το κτήριο εγκαταλείπεται, αν και δεν υπέστη καμιά σοβαρή φθορά από τους σεισμούς.Το 1980 το κτήριο ανακηρύσσεται διατηρητέο και το 1984 γίνονται εργασίες ανακαίνισης.  Επισκευάζονται τα επιχρίσματα των όψεων, οι σιδηροδοκοί που στηρίζουν το μαρμάρινο κλιμακοστάσιο της πρόσοψης και βάφεται το κτήριο εξωτερικά. Δυστυχώς κατά τις εργασίες γίνεται αυθαίρετη αποκατάσταση του αετώματος που αλλοίωσε σημαντικά την κύρια όψη του κτηρίου.Από το φύλλο της THESSNEWS #99 (31/03/2018-01/04/2018) " ["post_title"]=> string(85) "Πρώην Ιταλικό Προξενείο: Πωλείται η βίλα Σαλέμ" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(45) "proin-italiko-proxeneio-poleitai-i-vila-salem" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:54:01" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:54:01" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2020" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [8]=> object(WP_Post)#2999 (24) { ["ID"]=> int(2017) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-03-31 18:49:15" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-03-31 15:49:15" ["post_content"]=> string(9531) "Ο Τάσος Καρατάσος υπήρξε οπλαρχηγός της επανάστασης του 1821 και εμβληματική μορφή της Μακεδονίας, που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στα συγκλονιστικά γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στην «ηρωική Νάουσα».Ο Γέρο- Καρατάσος γεννήθηκε το 1764 στη Δόμβρα της Βέροιας και μεγάλωσε στο Διχαλεύρι της Νάουσας.Πολύ νέος σε ηλικία, μόλις 18 χρονών, αφήνει την οικογένειά του και φεύγει στα βουνά, όπου κατατάσσεται στο σώμα του καπετάν Ρομφέη. Ο Βασίλης Ρομφέης υπήρξε ένας από τους πιο πεπειραμένους «κλέφτες» και με υπαρχηγό τον Καρατάσο ήταν επικεφαλής 2.000 Ναουσαίων που απέκρουσαν τα στρατεύματα του Τεπελενλή στο Βέρμιο. Δίπλα στον καπετάν Ρομφέη, ο Καρατάσος εκπαιδεύτηκε και απέκτησε μεγάλη πείρα στη σκοποβολή και στις πολεμικές τέχνες. Ο Καρατάσος ήταν παντρεμένος με τη Μαρία, κόρη ιερέα, και μαζί της απέκτησε πέντε παιδιά. Μαζί με τον μεγαλύτερο γιο του, Γιαννάκη, πολέμησε δίπλα σε σπουδαίους οπλαρχηγούς της επανάστασης, όπως τον Καραμήτσο, τον Ζαφειράκη και τον Αργύρη Καραμπατάκη.Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και μαζί με τον Γάτσο και τον Θεοδόση Ζαφειράκη οργάνωσαν την επανάσταση στην περιοχή της Μακεδονίας. Το 1822 η Νάουσα επαναστατεί και ομόφωνα αναλαμβάνει την αρχηγία ο 57άχρονος τότε Γέρο–Καρατάσος. Η σφαγή της ΝάουσαςΗ επανάσταση έχει ξεσπάσει στις περισσότερες περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η Νάουσα, παρ’ όλο που απολαμβάνει ειδικά προνόμια λόγω της παρουσίας της Βαλιντέ Σουλτάνας, ξεσηκώνεται για να αποτινάξει τον τουρκικό ζυγό. Ο βαλής της Θεσσαλονίκης, Εμπού Λουμπούτ, με 20.000 άνδρες οργανώνει την επίθεση εναντίον της Νάουσας και στις αρχές Απριλίου αρχίζει την πολιορκία. Μετά από πολλές εφόδους και την απώλεια αρκετών Τούρκων στρατιωτών, καταφέρνουν ρήγμα στη θέση Αλώνια και μπαίνουν στην πόλη. Ο Καρατάσος μαζί με τον Ζαφειράκη και 500 συντρόφους αμύνθηκαν σκληρά για 3 μέρες, κλεισμένοι σε έναν πύργο νοτιοδυτικά της πόλης. Οι κάτοικοι αντιστάθηκαν ηρωικά, αλλά παρ’ όλες τις σκληρές μάχες η Νάουσα πολιορκήθηκε από τα στρατεύματα του Εμπού Λουμπούτ την επόμενη μέρα και ο Καρατάσος με τους υπόλοιπους κατέφυγαν στο Βέρμιο. Χιλιάδες νεκροί και τραυματίεςΑκολούθησαν σφαγές, λεηλασίες και εξανδραποδισμοί. Οι κάτοικοι της Νάουσας έζησαν την κόλαση, με αρκετές γυναίκες να πέφτουν με τα παιδιά τους στα νερά του καταρράκτη της Αραπίτσας, στους «Στουμπάνους», για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων. Οι νεκροί από τις μάχες και τις σφαγές, σύμφωνα με τον ιστορικό Σπυρίδωνα Τρικούπη, έφτασαν τους 5.000 και για άλλους τους 2.000. Σε έγγραφό του ο Λουμπούτ πιστοποιεί τις βαρβαρότητες και αναφέρει ότι σφαγιάσθηκαν ή απαγχονίστηκαν όλοι  οι άντρες αιχμάλωτοι και πουλήθηκαν ως σκλάβοι οι γυναίκες και τα παιδιά τους. Τα βασανιστήρια του Εμπού ΛουμπούτΗ γυναίκα του Καρατάσου πιάστηκε αιχμάλωτη και οδηγήθηκε στη Θεσσαλονίκη μαζί  με τις δύο κόρες της και τα δυο μικρότερα αγόρια. Μαζί με τα φρικτά βασανιστήρια που υπέστησαν, η μάνα είδε να αποκεφαλίζουν τον έναν γιο της και να το βάζουν επιδεικτικά ανάμεσα στα πόδια της. Ο άλλος εξισλαμίστηκε και έγινε αργότερα πασάς στην Αίγυπτο με το όνομα Καρατάς Πασάς. Ο πρωτότοκος γιος της, Γιαννάκης Καρατάσος, σκοτώθηκε μαζί με τον Ζαφειράκη και οι Τούρκοι έστειλαν τα κεφάλια τους πεσκέσι στον Λουπούτ πασά. Η Μαρία αρνήθηκε να αλλαξοπιστήσει και γι’ αυτό ο Εμπού Λουμπούτ την έκλεισε σε έναν σάκο με θανατηφόρα φίδια. Ο ιστοριογράφος Ευστάθιος Στουγιαννάκης γράφει: «Το εκ των δηγμάτων όμως εις τας φλέβας της μάρτυρος διαχυθέν οξύ δηλητήριον, εφόνευσεν αυτήν εν γλυκεία ληθαργία, μέχρι της εσχάτης στιγμής δεομένην υπέρ των δημίων της και επικαλούμενην τον Ύψιστον και την Παρθένον».Η «ηρωική» ΝάουσαΜετά την καταστροφή της Νάουσας, η επανάσταση στην περιοχή της Μακεδονίας αποδυναμώθηκε. Οι Τούρκοι έκαψαν και λεηλάτησαν δεκάδες χωριά και κωμοπόλεις της Δυτικής Μακεδονίας και με σουλτανικό φιρμάνι πέρασαν στα χέρια των Τούρκων όλες οι αγροτικές ιδιοκτησίες και τα τσιφλίκια. Η Νάουσα συνέβαλε σημαντικά στην απελευθέρωση του έθνους και γι’ αυτό, με Βασιλικό Διάταγμα του 1955, φέρει τον τίτλο «ηρωική». Ο Καρατάσος έπειτα από αυτήν την εξέλιξη συνεχίζει την προσφορά του στον αγώνα και μαζί με τους γιους του Δημήτριο (Τσάμης) και Κωνσταντίνο (Κωτούλα) καταφεύγουν στη Νότια Ελλάδα.Ο Καρατάσος αγωνίστηκε μέχρι το τέλοςΟ Καρατάσος, ακούραστος και με το πάθος για την ελευθερία να μεγαλώνει περισσότερο μέσα του, δίνει σημαντικές μάχες σε Μεσολόγγι, Άρτα, Εύβοια, Σκιάθο και Αλόννησο. Μια από τις μεγαλύτερες μάχες ήταν αυτή ενάντια στον πασά της Αιγύπτου Ιμπραήμ, το 1824, που κατάφερε να του χαλάσει τα σχέδια για την κατάληψη της Ύδρας, αλλά και αργότερα, μαζί με τον γιο του Τσάμη, καταφέρνει να τρέψει σε φυγή τον στρατό του Ιμπραήμ μετά από φονική μάχη στο Σχοινόλακο της Μεσσηνίας. Τα λάφυρα από το πεδίο της μάχης τα έστειλε στο Ναύπλιο, στην προσωρινή τότε κυβέρνηση, «ως πρώτο τρόπαιο της ελληνικής ανδρείας κατά των Αράβων». Ο Τάσος Καρατάσος πέθανε σε ηλικία 64 ετών, στη Ναύπακτο, στις 30 Ιανουαρίου 1830. Μερικά χρόνια πριν ο Καποδίστριας τον διόρισε χιλίαρχο της 7ης χιλιαρχίας. Το Διχαλεύρι, το χωριό στο οποίο μεγάλωσε, μετά την καταστροφή του δεν ξανακατοικήθηκε ποτέ. Από το φύλλο της THESSNEWS #98 (24/03/2018-25/03/2018) " ["post_title"]=> string(74) "Τάσος Καρατάσος: Ο ήρωας της επανάστασης" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(39) "tasos-karatasos-o-iroas-tis-epanastasis" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:54:01" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:54:01" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2017" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [9]=> object(WP_Post)#3000 (24) { ["ID"]=> int(2010) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-03-22 18:45:55" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-03-22 16:45:55" ["post_content"]=> string(5148) "Στην οδό Αρχαιολογικού Μουσείου 30, κρυμμένο ανάμεσα στις ψηλές πολυκατοικίες, μέσα σε μια δεντρόφυτη αυλή, προβάλλει  το Γενί Τζαμί.Το Γενί Τζαμί (νέο τζαμί) ιδρύθηκε από τους Ντονμέδες, εξισλαμισμένους Εβραίους, και ως εμπνευστής φαίνεται να είναι ο διοικητής του Γ’ Σώματος Στρατού, Μεχμέτ Χαϊρί πασάς, ο οποίος διέμενε στην απέναντι έπαυλη που σήμερα στεγάζει την Παιδαγωγική Σχολή του ΑΠΘ.Σύμφωνα με την επιγραφή στην πρόσοψη, θεμελιώθηκε το 1900 και εγκαινιάσθηκε το 1902, σε σχέδια του Ιταλού αρχιτέκτονα Βιταλιάνο Ποζέλι.Δείγμα πολυτέλειαςΤο τζαμί είναι το τελευταίο που ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη και το μοναδικό στην περιοχή των Εξοχών. Ως λατρευτικός χώρος ξεχωρίζει για το εκλεκιστικό στυλ, το οποίο συνδυάζει ισλαμικά στοιχεία με δυτικοευρωπαϊκές επιρροές. Το κτίσμα θεωρείται αντίγραφο του τεμένους της Βαλιντέ Περτεβνιγιάλ στο Ακσαράι της Κωνσταντινούπολης με πιο λιτά χαρακτηριστικά. Εσωτερικά στηρίζεται σε κίονες, με τους εξώστες να ακολουθούν περιμετρικά.  Χαρακτηριστικός ήταν ο μιναρές του αλλά και οι κρήνες στον αύλειο χώρο που πλέον δεν υπάρχουν. Στο Γενί τζαμί υπερέχει η πολυτέλεια, δείγμα προσπάθειας των Ντονμέδων να αναγνωριστεί η κοινότητά τους και να αναδείξουν το κοσμοπολίτικο πνεύμα τους. Άλλωστε οι εξισλαμισμένοι Εβραίοι ανήκαν στην πλειοψηφία τους σε υψηλά εισοδηματικά στρώματα και κατείχαν σημαντικά κυβερνητικά αξιώματα. Έδιναν πολύ μεγάλη σημασία στην εκπαίδευση των παιδιών τους και είχαν δικά τους σχολεία, φιλανθρωπικά ιδρύματα και τζαμιά.Εκθεσιακός χώροςΜε τη συνθήκη της Λωζάννης και την ανταλλαγή των πληθυσμών οι Ντονμέδες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη Θεσσαλονίκη και το 1923 το τζαμί χρησιμοποιείται ως προσωρινός προσφυγικός καταυλισμός. Από το 1925 ως το 1963 λειτούργησε σε αυτό το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης. Το 1986 περιέρχεται στην πολιτιστική υπηρεσία του Δήμου Θεσσαλονίκης και χρησιμοποιείται ως εκθεσιακός χώρος.Διατηρητέο μνημείοΑν και το 1938 ανακηρύχτηκε διατηρητέο μνημείο,  κατεδαφίστηκε ο μιναρές και οι κρήνες της αυλής. Σημαντικές αλλοιώσεις δέχθηκε και ο περιβάλλων χώρος για τις ανάγκες διάνοιξης της οδού Αρχαιολογικού Μουσείου. Σήμερα, στον ιδιαίτερα ήρεμο και καταπράσινο αύλειο χώρο, φυλάσσεται πλούσια συλλογή μαρμάρινων γλυπτών της ρωμαϊκής εποχής και των προχριστιανικών χρόνων.Από το φύλλο της THESSNEWS #97 (17/03/2018-18/03/2018)  " ["post_title"]=> string(38) "THESSHISTORY: Το Γενί Τζαμί" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(26) "thesshistory-to-geni-tzami" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:54:01" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:54:01" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2010" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [10]=> object(WP_Post)#3001 (24) { ["ID"]=> int(2006) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-03-21 18:39:20" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-03-21 16:39:20" ["post_content"]=> string(9568) "Υπήρξε προστάτης για τους Πόντιους πρόσφυγες, οραματιστής, πολυπράγμων και πολιτικός με έντονη δράση. Ήταν αυτός που κατάφερε να φέρει την εικόνα της Παναγίας Σουμελά στην Ελλάδα και εξαιτίας της προσπάθειάς του να συσπειρώσει τους Έλληνες του Πόντου, καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο.«Εν Ελλάδι υπήρχαν οι Πόντιοι, αλλά δεν υπήρχεν ο Πόντος. Με την εικόνα της Παναγίας Σουμελά ήλθε και ο Πόντος».Ο αγώνας του για τον ποντιακό ελληνισμό δεν σταμάτησε ούτε τη δύσκολη περίοδο του 1922, που με τη στήριξη του Ελευθέριου Βενιζέλου βοήθησε τους πρόσφυγες να εγκατασταθούν στην Ελλάδα και να επιστραφούν οι περιουσίες τους.Χαρακτηριστικός ήταν ο λόγος που εκφώνησε για τους σφαγιασθέντες Ποντίους 24 Απριλίου 1922 στον ιερό ναό Αγίου Νικολάου στον Γαλατά της Κωνσταντινούπολης: «Οι Πόντιοι εζήτησαν άρτον και έλαβον πέτραν, εζήτησαν ιχθύν και έλαβον όφιν, εζήτησαν την ζωή και έλαβον τον θάνατον, εζήτησαν την ελευθερίαν και έλαβον την δουλείαν».Ο Πόντιος από την ΟρντούΟ Λεωνίδας Ιασωνίδης γεννήθηκε το 1884 στην Ορντού, αν και ο ίδιος αναφέρει ότι πατρίδα του είναι η Πουλαντζάκη. Αποφοίτησε από το Φροντιστήριον Τραπεζούντος το 1902 και συνέχισε τις σπουδές του στην Κωνσταντινούπολη, όπου τελείωσε τη Νομική Σχολή το 1912, και το 1914 μεταβαίνει στο Παρίσι, όπου πτυχιούχος πλέον πολιτικών και κοινωνικών επιστημών άρχισε να ασχολείται με τα κοινά.Η δράση τουΚατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου φεύγει από τη Γαλλία για το Ροστόβ της Ρωσίας και ιδρύει την «Ευξεινοπόντειον Ένωσιν» για να εμψυχώσει τις ελληνικές κοινότητες του Καυκάσου που αναζητούν καταφύγιο από τις διώξεις των Τούρκων. Παράλληλα το 1918 ιδρύει στο Αικατερινοντάρ την «Κεντρική Ένωση Ποντίων». Ο Ιασωνίδης ήταν ο τελευταίος πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης των Ποντίων που έλαβε χώρα στο Βατούμ με σκοπό την αποκατάσταση του Πόντου και τη δημιουργία ανεξάρτητης – αυτόνομης Δημοκρατίας. Το 1920 συμμετέχει στην κυβέρνηση Βενιζέλου και τίθεται επικεφαλής της Επιτροπής Εθνικής Αμύνης καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια για την ανεξαρτησία του Πόντου και στις 20 Σεπτεμβρίου 1921 καταδικάζεται ερήμην «εις θάνατον δια απαγχονισμόν» από το κεμαλικό στρατοδικείο της Αμάσειας.Πρόσφυγας στην ΕλλάδαΤον Σεπτέμβριο του 1922 έρχεται στην Ελλάδα και γίνεται ο υποστηρικτής όλων των προσφύγων που βίωσαν τον βίαιο ξεριζωμό. Το 1924 ορκίζεται πληρεξούσιος βουλευτής Θεσσαλονίκης στην Δ’ Συντακτική Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων και το 1927 ιδρύει μαζί με άλλους την «Επιτροπή Ποντιακών Μελετών». Εργάζεται στο Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας και χρηματίζει Υπουργός Πρόνοιας επί κυβερνήσεως των Φιλελευθέρων την περίοδο 1930-32.Η εικόνα της Παναγίας Σουμελά στην ΕλλάδαΗ επίσκεψη του πρωθυπουργού της Τουρκίας Ισμετ Ινονού το 1931 στην Αθήνα είναι μια από τις πιο σημαντικές στιγμές για τον ορθόδοξο ποντιακό ελληνισμό. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ζητάει από τον Ιασωνίδη να προσφωνήσει τον Τούρκο πρωθυπουργό στην τουρκική γλώσσα. Ο Ιασωνίδης εκφωνεί σε άπταιστα τουρκικά έναν υπέροχο λόγο και καταγοητεύει τον Ινονού. Τότε ο Τούρκος πρωθυπουργός ρωτάει τον Ιασωνίδη αν έχει καμιά επιθυμία από την πατρίδα του για να την ικανοποιήσει. Τότε ήταν που ο Ιασωνίδης ζήτησε την άδεια για μεταφορά της ιστορικής εικόνας της Παναγίας Σουμελά από τον Πόντο στην Ελλάδα.Στη δικτατορία του Μεταξά αυτοεξορίσθηκε στην Αγγλία και άρχισε να αρθρογραφεί σε διάφορες εφημερίδες εμψυχώνοντας τους Έλληνες στον αγώνα τους κατά των δυνάμεων της Κατοχής. Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, επέστρεψε στην Ελλάδα, επανεκλέχθηκε βουλευτής και διετέλεσε υπουργός Βορείου Ελλάδος.«Θα αποθάνω πρόσφυξ, θα αποθάνω Πόντιος»Ο Ιασωνίδης υπήρξε εξέχουσα προσωπικότητα του ποντιακού  και προσφυγικού Ελληνισμού. Έντονα φιλελεύθερος και δημοκρατικός, υπερασπίστηκε τα αιτήματα των προσφύγων καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Σε άρθρο του με τίτλο «Πόντος», στην Ποντιακή Εστία το 1954, έγραφε : Ουδέποτε λησμονώ τον Πόντον του οποίου είμαι γέννημα θρέμμα και όπως έλεγα κάποτε από του βήματος της Βουλής, θα αποθάνω νοσταλγός, θα αποθάνω πρόσφυξ, θα αποθάνω Πόντιος». Χαρακτηριστική είναι η φράση του σε ομιλία του το 1946: «Ξηρανθήτω ημίν ο λάρυγξ εάν επιλαθώμεθά σου, ω πάτριος Πόντια γη». Ο Λεωνίδας Ιασωνίδης απεβίωσε 29 Ιουλίου 1959 ταπεινός και ολιγαρκής, χωρίς ποτέ να αποκτήσει κινητή ή ακίνητη περιουσία. Τον Δεκαπενταύγουστο 2017, έπειτα από επιθυμία του, μεταφέρθηκαν τα οστά του από το νεκροταφείο Ευαγγελίστριας, στο Ιερό προσκύνημα Παναγίας Σουμελά στο Βέρμιο, έπειτα από απόφαση των δύο σωματείων Παναγίας Σουμελά. Αναμένεται στον ίδιο χώρο να φιλοτεχνηθεί και η προτομή του μεγάλου Πόντιου ευπατρίδη.Ευγλωττία και οξυδέρκειαΗ ευγλωττία και οξυδέρκεια του Λ. Ιασωνίδη ήταν χαρακτηριστική. Σε ομιλία του στη Θεσσαλονίκη έδωσε την πιο περιγραφική απάντηση στην ερώτηση τι είναι δίλημμα.«Ακούστε να λέγω σας ντο εν τω δίλημμα. Πέρωμεν έναν σκοινίν. Περάζουμ΄α ας σο στόμαν και βγάλουμ΄ατό ας σον κώλον. Σ’ εμπρός το μέρος δένουμεν έναν σκατόν. Σ΄απίς΄πα το μέρος, ΄δενομεν έναν αγγουρ΄. Συρτς να εβγάλτς το αγγούρ ας σον κώλο΄ς, έμπέν το σκατόν ‘σο στομα΄ς. Συρτς να εβγάλτς το σκατόν ας ‘σο στόμα ‘ς έμπεν το αγγούρ΄σονκώλο΄ς. Αρ άτό εν τω δίλημμα!» Από το φύλλο της THESSNEWS #96 (10/03/2018-11/03/2018) " ["post_title"]=> string(107) "Λεωνίδας Ιασωνίδης: Ο Πόντιος πρόσφυγας υπερασπιστής όλων" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(56) "leonidas-iasonidis-o-pontios-prosfygas-yperaspistis-olon" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:54:01" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:54:01" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2006" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [11]=> object(WP_Post)#3002 (24) { ["ID"]=> int(2002) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-03-08 18:34:18" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-03-08 16:34:18" ["post_content"]=> string(8949) "Στην ανατολική περιοχή των «εξοχών», κρυμμένη πίσω από τον ψηλό μαντρότοιχο και τις φυλλωσιές των δέντρων, βρίσκεται για περισσότερο από έναν αιώνα η Villa Morpurgo ή αλλιώς η οικία Ζαρντινίδη.Το πανέμορφο αρχοντικό φαίνεται να μην ακολουθεί τη μοίρα των περισσότερων διατηρητέων της Θεσσαλονίκης, που είτε είναι παρατημένα και εγκαταλειμμένα είτε ρημάζουν από την αδιαφορία της πολιτείας, η οποία αδυνατεί να προστατεύσει και να διαφυλάξει  τα στολίδια της που φέρουν ιστορία χρόνων.Πλέον… βίλα ΣαββίδηΗ βίλα Ζαρντινίδη (πρώην Morpurgo), βρίσκεται στην οδό Χαιρώνειας 16, αποτελεί συνέχεια της βίλας Αλλατίνι και παράλληλα συνδέεται με τη γειτονική συνοικία «Ουζιέλ», στην κοσμοπολίτικη περιοχή των εξοχών. Στα χρόνια που πέρασαν, στο εμβληματικό διατηρητέο φιλοξενήθηκαν μεγάλες προσωπικότητες όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο «αυτοκράτορας» της μεγάλης αυτοκινητοβιομηχανίας FIAT, Τζιάνι Ανιέλι. Το κτήριο εγκαταλείφτηκε πριν περίπου 8 χρόνια και από το 2013 πέρασε στα χέρια του ισχυρού άντρα της πόλης Ιβάν Σαββίδη, έναντι 2,7 εκατ. ευρώ. Πριν έναν χρόνο, η Γενική Διεύθυνση Αναστήλωσης Μουσείων και Τεχνικών έργων ενέκρινε την αρχιτεκτονική μελέτη για την αποκατάσταση και εκ νέου χρήση της βίλας ως ιδιωτική λέσχη καθώς επίσης και τη διαμόρφωση του προστατευόμενου περιβάλλοντος χώρου.Η ιστορίαΤο πανέμορφο αρχοντικό χτίστηκε πριν το 1906 σε σχέδια του Ιταλού αρχιτέκτονα Vitaliano Poselli, πίσω από την αποθήκη τροχιοδρομικών, πλησίον της βίλας Αλλατίνη, στη συμβολή των οδών Χαιρώνειας και Πλούτωνος. Ιδιοκτήτρια της βίλας ήταν η Εβραία Ιταλίδα υπήκοος Φανή Ουζιέλ, σύζυγος του διευθυντή των μύλων Αλλατίνη, Moise Morpurgo. Το 1948, μετά τον θάνατο της ιδιοκτήτριας, το ακίνητο περιέρχεται στον γιο της, Γεώργιο Morpurgo, έπειτα από απόφαση του Υπουργείου Οικονομικών, αφού είχε «τεθεί υπό τη μεσεγγύηση του ελληνικού δημοσίου ως εχθρική περιουσία». Το 1952 αγοράζει το κτήριο ο Νικόλαος Ζαρντινίδης, πολιτικός, υπουργός Δημοσίων έργων επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Καραμανλή 1977-1980 και αντιπρόσωπος της μεγάλης αυτοκινητοβιομηχανίας Fiat στη Βόρεια Ελλάδα. Μέχρι το 1952 στεγαζόταν στη βίλα το ΠΙΚΠΑ και τα τελευταία χρόνια πριν την εγκατάλειψή του παραχωρήθηκε στο Ωδείο Βορείου Ελλάδος και  ανακαινίστηκε το κτήριο και ο περιβάλλον χώρος. Για δυο χρόνια λειτούργησε σε χώρους του κτηρίου bar–εστιατόριο. Το κτήριο εγκαταλείφθηκε τελείως το 2011, με τα σημάδια της φθοράς να γίνονται εμφανή τόσο εξωτερικά του κτίσματος, όσο και στον αύλειο χώρο. Το 1984 η βίλα Morpurgo και η γειτονική συνοικία Ουζιέλ χαρακτηρίζονται με υπουργική απόφαση ως έργα τέχνης που χρειάζονται ειδική κρατική προστασία.Η πρώτη ανακαίνιση 1951Αν και ο τελευταίος ιδιοκτήτης, Ν. Ζαρντινίδης, το 1951 έκανε πολλές αλλαγές στην αρχική μορφή και κάτοψη του κτηρίου, η βίλα δεσπόζει με το εκλεκτιστικό της στυλ. Σύμφωνα με το σχέδιο κάτοψης του 1951, η βίλα χαρακτηρίζεται ως ημιτριώροφο πλινθόκτιστο κτίσμα, με υπόγειο, μεγάλη κεραμοσκεπή και μεγάλο κήπο. Στο υπόγειο διαθέτει μαγειρείο, πλυντήριο, 5 δωμάτια και χωλ. Στον πρώτο όροφο υπάρχουν 2 χωλ, 6 δωμάτια, αίθουσα λουτρού και «αποχωρητηρίου» και ο δεύτερος όροφος διαμορφώνεται με 3 δωμάτια, χωλ και λουτρό-αποχωρητήριο, ενώ στο υπερώο υπάρχει σοφίτα.Έργο τέχνηςΤο αρχοντικό ακολουθεί το τυπικό σχέδιο των αστών της εποχής, με τον κεντρικό επιμήκη χώρο γύρω από τον οποίο τοποθετούνται όλα τα δωμάτια. Οι παρεμβάσεις ανακαίνισης αλλοίωσαν τους εξώστες των ορόφων στις δυο πλαϊνές πλευρές του κτίσματος, οι οποίοι έκλεισαν με νέες κατασκευές. Το μπαλκόνι που προστέθηκε και στους δύο ορόφους, το οποίο υποστυλώνεται με μπετόν, φαίνεται να αλλοιώνει την όψη προς την οδό Θέρμης. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα διακοσμητικά στοιχεία της βίλας, με εμφανείς επιρροές από την Art Nouveau. Αυτό παρατηρείται στα φυτικά κοσμήματα από σουβά που παρατηρούνται στα πλαίσια των παραθύρων, στα κιγκλιδώματα του εξώστη και στην κύρια όψη προς την οδό Χαιρώνειας. Αντίστοιχα τα φυτικά κοσμήματα διαμορφώνουν  τις πόρτες και τις κάσες στο εσωτερικό του σπιτιού. Περιμετρικά του κτίσματος παρατηρείται περίτεχνη ξύλινη διακοσμητική κορνίζα που έχει υποστεί σοβαρές φθορές.Η αποκατάσταση της βίλαςΗ εταιρεία συμφερόντων του νέου ιδιοκτήτη Ιβάν Σαββίδη, Dimera Land & Property Investments, ανέλαβε το έργο αποκατάστασης και αξιοποίησης με κόστος 2,5 – 3 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με την απόφαση της ΓΔΑΜΤΕ  και τη σύμφωνη γνώμη του Τοπικού Συμβουλίου Μνημείων Κεντρικής Μακεδονίας, οι εργασίες αποκατάστασης και αξιοποίησης της βίλας δεν θα αλλοιώσουν τη μορφή του διατηρητέου κτηρίου και του περιβάλλοντα χώρου, αντιθέτως θα διασφαλιστεί η προστασία τους και θα αναδειχθούν τόσο τα παρακείμενα διατηρητέα κτίσματα της Βίλας Αλλατίνι αλλά και του οικιστικού συγκροτήματος «Ουζιέλ».Υποσημείωση: Πληροφορίες από το βιβλίο «Νεώτερα μνημεία της Θεσσαλονίκης», ΥΠ και ΥΠ.Β.Ε, 2003 Από το φύλλο της THESSNEWS #95 (03/03/2018-04/03/2018) " ["post_title"]=> string(92) "Οικία Ζαρντινίδη – Villa Morpurgo: Ευτυχώς η βίλα σώθηκε!" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(55) "oikia-zarntinidi-villa-morpurgo-eftychos-i-vila-sothike" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:54:01" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:54:01" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2002" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [12]=> object(WP_Post)#3003 (24) { ["ID"]=> int(1531) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-03-05 23:14:58" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-03-05 21:14:58" ["post_content"]=> string(6623) "Ο Ξενοφών Παιονίδης σχεδίασε και διαμόρφωσε ένα πολύ μεγάλο τμήμα εντός και εκτός των τειχών της Θεσσαλονίκης.Θεωρείται από τους πρωτοπόρους αρχιτέκτονες που διαμόρφωσαν και επηρέασαν την αρχιτεκτονική μορφή της πόλης και δημιούργησαν το νέο πρόσωπό της, με κυρίαρχα στοιχεία τον νεοκλασικισμό και τον εκλεκτικισμό, επηρεασμένα από την παραδοσιακή και βυζαντινή αρχιτεκτονική της Θεσσαλονίκης.Είναι ο αρχιτέκτονας που σχεδίασε σημαντικά δημόσια και ιδιωτικά κτήρια, μεταξύ αυτών το Παπάφειο ορφανοτροφείο και το νοσοκομείο «Άγιος Δημήτριος», που ολοκληρώθηκαν το 1905.Ο Ξενοφών Παιονίδης γεννήθηκε το 1863 στη Φούρκα Χαλκιδικής.  Είχε καταγωγή από την Έδεσσα, σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο και έπειτα συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πολυτεχνείο του Μονάχου. Ο πατέρας του ήταν γιατρός με σπουδές στην Πάδοβα της Ιταλίας. Στη Θεσσαλονίκη εγκαταστάθηκε το 1892 και συνεργάστηκε αποκλειστικά με την ελληνική κοινότητα της πόλης στην εποπτεία και ανέγερση κτηρίων ελληνικού ενδιαφέροντος. Τα έργα τουΟ Παιονίδης, μέσα από το έργο του, θεωρείται ο εκπρόσωπος της  ελληνικής αρχιτεκτονικής στη Μακεδονία.Πολλοί ευγενείς και μεγαλέμποροι της εποχής τού ανέθεσαν τη σχεδίαση των μεγαλοπρεπών επαύλεών τους στην περιοχή εντός των τειχών αλλά ιδιαίτερα στην περιοχή της κοσμοπολίτικης περιοχής των «εξοχών». Τα πιο χαρακτηριστικά κομψοτεχνήματα στην περιοχή των εξοχών που σχεδίασε ο Παιονίδης είναι η Βίλα Μορντώχ (πρώην ΙΚΑ της Μαρτίου, 1905), η νυν Σχολή Τυφλών (πρώην οικία του Χαφίζ Μπέη, 1879), η έπαυλη Χατζηλαζάρου- Σιάγα (Π. Συνδίκα με Β. Όλγας, 1890), η βίλα Σαλέμ (πρώην Ιταλικό προξενείο, 1878).Εντός των τειχών, η Αγιορειτική Εστία στην οδό Εγνατία, η Ιωαννίδειος Αστική Σχολή στην περιοχή Ιπποδρομίου, όπου σήμερα στεγάζεται το 40ο Δημοτικό Σχολείο, η Αστική Σχολή στην περιοχή της Ανάληψης, η κεντρική Αστική Σχολή στην Ιασωνίδου, η οποία κατεδαφίστηκε, το παλιό ταχυδρομείο, η στοά Πελοσώφ στην Τσιμισκή και η στοά Αγίου Μηνά.Κομψοτεχνήματα της ΜακεδονίαςΟ Παιονίδης διετέλεσε τεχνικός σύμβουλος της ελληνικής κοινότητας και του ελληνικού προξενείου και το έργο του επεκτάθηκε στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας. Σημαντικά κομψοτεχνήματα σε σχέδια του Παιονίδη βρίσκονται στην περιοχή της Χαλκιδικής, όπως το  Γυμνάσιο Πολυγύρου και τα Δημοτικά Σχολεία Ορμύλιας, Νικήτης, Κασσανδρείας, Παρθενώνα και Συκιάς. Επίσης τα σχολεία Βασιλικών, Επανομής, και Σοχού. Μεταξύ άλλων σχεδίασε την Εκκλησιαστική Σχολή της Μονής Αγίας Αναστασίας. Έργα του Παιονίδη βλέπουμε και στη Βέροια, όπως η εκκλησία του Αγίου Αντωνίου, αλλά και στις Σέρρες το διοικητήριο.Ο Παιονίδης διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος στις θητείες των δημάρχων Οσμάν Σαΐτ Μπέη και Κωνσταντίνου Αγγελάκη. Εκλέχτηκε γερουσιαστής Χαλκιδικής και έφορος των σχολείων Θεσσαλονίκης και του Παπάφειου Ορφανοτροφείου.Πέθανε από καρδιακή προσβολή τον Μάιο του 1933, στη Μονή Αγίας Αναστασίας κατά τη διάρκεια γεύματος με τους μοναχούς. Ο τάφος του σώζεται στο κοιμητήριο της Ευαγγελίστριας.Από το φύλλο της THESSNEWS #94 (24/02/2018-25/02/2018) " ["post_title"]=> string(106) "Ξενοφών Παιονίδης: Ο αρχιτέκτονας που διαμόρφωσε την πόλη" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(57) "xenofon-paionidis-o-architektonas-pou-diamorfose-tin-poli" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:54:01" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:54:01" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=1531" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [13]=> object(WP_Post)#3004 (24) { ["ID"]=> int(1508) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-03-03 23:06:17" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-03-03 21:06:17" ["post_content"]=> string(19608) "Τα εντυπωσιακά ψηφιδωτά στον σταθμό Αγίας Σοφίας, οι θησαυροί του 4ου και 7ου αιώνα και τα συγκλονιστικά ευρήματα από τις εργασίες του μετρό  στην Θεσσαλονίκη σε ένα πλούσιο φωτορεπορτάζ.Μοναδικού κάλλους ψηφιδωτά έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στη νότια είσοδο του μετρό Αγίας Σοφίας στη Θεσσαλονίκη.Τα ψηφιδωτά βρέθηκαν κάτω από τη μαρμαρόστρωτη ημικυκλική πλατεία του 6ου αιώνα μ.Χ., που αφαιρέθηκε για να επανατοποθετηθεί στη συνέχεια. Κάτω από την πλατεία αποκαλύπτεται η προγενέστερη φάση κατοίκησης της πόλης, με τα υπέροχα ψηφιδωτά να διατηρούνται σε αρκετά καλή κατάσταση. Τα μοναδικά μωσαϊκά κοσμούσαν μάλλον αστική κατοικία – Villa Urbana-, χαρακτηριστικό των μεγαλόπρεπων κατοικιών των Ρωμαίων αξιωματούχων που μετοίκησαν στη Θεσσαλονίκη, κέντρο τότε της τετραρχίας Δοκλητιανού- Γαλέριου- Μαξιμιανού- Κωνστάντιου Χλωρού. Τα ευρήματαΤα εντυπωσιακά ψηφιδωτά ανάγονται στις αρχές του 4ου αιώνα και φέρουν γεωμετρικά σχέδια, πολύχρωμα μοτίβα και  ένα μετάλλιο που αναπαριστά μια γυναίκα καθιστή - το πρόσωπό της έχει καταστραφεί - να κρατά στα χέρια της ένα μωρό. Μεταξύ αυτών η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως και πολλά κινητά ευρήματα της καθημερινής ζωής της αρχαίας Θεσσαλονίκης.Μια πόλη κάτω από την πόληΗ Πολυξένη Αδάμ –Βελένη , προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων πόλης, τόνισε στο Ράδιο Θεσσαλονίκη τη σημαντικότητα των ευρημάτων και στις 2 εισόδους του μετρό Αγίας Σοφίας.«Το 168 μ.Χ. μπορεί η Ελλάδα να κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους, κατακτήθηκαν όμως οι Ρωμαίοι από το πνεύμα του Ελληνισμού. Οι Ρωμαίοι εξελληνίστηκαν και αυτό διαπιστώνεται από τα χιλιάδες ευρήματα εκείνης της περιόδου. Η Θεσσαλονίκη στο τέλος του 3ου αιώνα, αρχές του 4ου, γίνεται πρωτεύουσα ενός τμήματος της τετραρχίας. Το ελληνικό κομμάτι ήταν όλα τα βαλκάνια μαζί με τη Μικρά Ασία και έδρα αυτού του κομματιού της τετραρχίας είναι η Θεσσαλονίκη. Τότε η πόλη αποκτά υποδομές, δημόσια κτήρια και ένα τεράστιο ανάκτορο που ξεκινάει από τη Ροτόντα και φτάνει ως την πλατεία Ναυαρίνου, το γνωστό Γαλεριανό ανάκτορο, το οποίο δεν ήταν μόνο ενδιαίτημα του αυτοκράτορα, αλλά και διοικητήριο. Τα ευρήματα που έχουν βρεθεί δείχνουν ότι η Θεσσαλονίκη είναι μια λαμπρή πόλη και παρατηρείται μια μεγάλη πολεοδομική ανασυγκρότηση που αποκαλύπτεται στους δύο σταθμούς, Αγίας Σοφίας και Βενιζέλου. Τα ψηφιδωτά που αποκαλύφθηκαν στον σταθμό Αγίας Σοφίας πιθανόν είναι από μεγάλη πολυτελή κατοικία, ή πολύ πιθανόν να πρόκειται για δημόσιο κτήριο».Το κρηναίο οικοδόμημαΛίγο πιο βόρεια από τα εκπληκτικά ευρήματα του νότιου σταθμού Αγίας Σοφίας, αποκαλύφθηκε το μνημειώδες κρηναίο οικοδόμημα (δεξαμενή).Το κρηναίο οικοδόμημα βρίσκεται στη βόρεια είσοδο και βρίσκεται σε επαφή με τη βόρεια οικοδομική γραμμή Decumanus Maximus (σημερινή Εγνατία οδός) και στα ανατολικά της στοάς της μαρμαρόστρωτης σιγμοειδούς πλατείας. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, πρόκειται για ένα ιδιαίτερα σημαντικό μνημείο που ανήκει στον τύπο νυμφαίου (τύπος ρωμαϊκού κτίσματος).Το μνημειακό οικοδόμημα δέσποζε σε κομβικό σημείο της πόλης, ήταν διώροφο και στολισμένο με κόγχες που φιλοξενούσαν αγάλματα όπως και τα σημαντικά νυμφαία της Κωνσταντινούπολης και της Αντιόχειας και φαίνεται ότι ήταν η κύρια κρήνη στην καρδιά της πόλης.Τοπόσημο Πρόκειται για ένα μνημείο που δέχτηκε αλλεπάλληλες κατασκευαστικές φάσεις από τον 4ο έως τον 7ο αιώνα μ.Χ,  διαστάσεων 15,45 Χ 1,80μ. και ύψους 2,84μ. Αρχικά το οικοδόμημα είχε ευθύγραμμη πρόσοψη και αργότερα πήρε τη μορφή Π με ορθοστάτες αποτελούμενους από εντυπωσιακά ανάγλυφα φατνώματα. Το νυμφαίο αποκαλύφθηκε μερικώς ως προς το ύψος, διότι είναι εγκλωβισμένο μέσα σε μεταγενέστερες βυζαντινές τοιχοποιίες.Στο ίδιο σημείο οι εργασίες για τον σταθμό του μετρό έφεραν στο φως και ένα ακέφαλο αγαλματίδιο μικρών διαστάσεων.Ύστερα από γνωμοδότηση του ΚΑΣ, το κρηναίο οικοδόμημα θα αποσπαστεί και θα επανατοποθετηθεί στην ίδια θέση, θα είναι ορατό από τους επισκέπτες του σταθμού, έτσι ώστε να αποτελέσει τοπόσημο για την πόλη της Θεσσαλονίκης.  Θησαυρός για το αύριο της ΘεσσαλονίκηςΣε ημερίδα που διοργάνωσε στη Θεσσαλονίκη η Εφορεία Αρχαιοτήτων Πόλης και η ΑΤΤΙΚΟ Μετρό Α.Ε με θέμα «Και Αρχαία και Μετρό», παρουσιάστηκαν τα εξαιρετικά ευρήματα από τις ανασκαφές κατά τη διάρκεια των εργασιών του μετρό στους σταθμούς της Θεσσαλονίκης. Άγνωστος οικισμόςΣτο αμαξοστάσιο της Πυλαίας στον σταθμό Φλέμινγκ, αποκαλύφθηκε το 2012, κατά τη διάρκεια των εκσκαφών, το προκασσάνδρειο πόλισμα του 4ου αιώνα π.Χ. Σε έκταση 31 στρεμμάτων αποκαλύφθηκε τμήμα της πόλης, η οποία ήταν οργανωμένη με το ιπποδάμειο πολεοδομικό σύστημα στα πρότυπα των μεγάλων πόλεων της Μακεδονίας, Ολύνθου και Πέλλας.Σημαντικό εύρημα αποτελεί και το νεκροταφείο ρωμαϊκών χρόνων (2ος -4ος αιώνας μ.Χ.) που ερευνήθηκε στα όρια του σταθμού Φλέμινγκ και αποκαλύπτει πτυχές ενός άγνωστου μέχρι τώρα οικισμού στις παρυφές της αρχαίας Θεσσαλονίκης.Αμαξοστάσιο Πυλαίας, τμήμα της προκασσάνδρειας πόλης, 5ος-4ος αι. π.Χ.Σταθμός Φλέμινγκ, τμήμα νεκροταφείου ρωμαϊκών χρόνων. Ταφικά μνημείαΚατά τις εργασίες του μετρό Θεσσαλονίκης στους σταθμούς Σιντριβάνι, Διασταύρωση Τροχιογραμμών και Πανεπιστήμιο, η αρχαιολογική έρευνα αποκάλυψε μεγάλο τμήμα του ανατολικού νεκροταφείου της πόλης, όπως επίσης και τρίκλιτη κοιμητηριακή Βασιλική στη θέση παλαιότερου κτηρίου με ψηφιδωτά δάπεδα. Συγκεκριμένα έφερε στο φως χιλιάδες ταφικά μνημεία (3000), τα οποία ήρθαν να εμπλουτίσουν τη μέχρι τώρα γνώση μας για την οργάνωση και τη συνεχή χρήση του χώρου από την ελληνιστική περίοδο έως και την ύστερη αρχαιότητα.Σταθμός Σιντριβάνι. Βασιλική και τετράπλευρο κτίσμα  Σταθμός Σιντριβάνι. Χρυσό στεφάνι από τάφο, τέλη 4ου -αρχές 3ου αι π.Χ.  Decumamus - CardoΣτον σταθμό Αγίας Σοφίας και στον σταθμό Βενιζέλου αποκαλύφθηκε η οργάνωση του αστικού χώρου από την ίδρυση της Θεσσαλονίκης ως το τέλος της όψιμης αρχαιότητας.  Δρόμοι, κάθετοι μεταξύ τους, διαμορφώνουν οικοδομικές νησίδες με κτίσματα οικιστικής και εργαστηριακής χρήσης.Σταθμός Αγίας Σοφίας. Οικοδομική νησίδα ελληνιστικών χρόνωνΣταθμός Αγίας Σοφίας, Βόρεια Είσοδος. Κρηναίο οικοδόμημα/ΝυμφαίοΣταθμός Αγίας Σοφίας, Νότια Είσοδος. Μαρμαρόστρωτη πλατείαΣταθμός Βενιζέλου. Ο decumanus maximus Βυζαντινή περίοδοςΣτους ίδιους σταθμούς, Αγίας Σοφίας και Βενιζέλου, αποκαλύφθηκε η κεντρική χαλικόστρωτη οδός των βυζαντινών χρόνων, στο ίχνος του παλαιότερου decumanus maximus με μέσο πλάτος 5,5 έως 6,5μ. Οι νησίδες από λασπόκτιστα κτήρια κατέλαβαν τον δημόσιο χώρο, τα πεζοδρόμια και τις στοές της ύστερης αρχαιότητας.Πρόκειται για εργαστήρια και καταστήματα μιας αγοράς όπου παράγονταν κοσμήματα, είδη μεταλλοτεχνίας, υαλουργίας, κεραμικά κ.ά.  Πλινθόκτιστες κατασκευές, κλίβανοι, πάγκοι εργασίας μαζί με εργαλεία, μήτρες κατασκευής κοσμημάτων, ημιτελή κεραμικά, τριποδίσκους πιστοποιούν την παραγωγική χρήση των χώρων σε όλη τη διάρκεια της βυζαντινής περιόδου.Σταθμός Αγίας Σοφίας_βόρειο κέλυφος,_βυζαντινή αγοράΣταθμός Βενιζέλου_αεροφωτογραφία,_η διασταύρωση της οθωμανικής περιόδουΣταθμός Αγίας Σοφίας, μπουκαλάκια φαρμακείου από το στρώμα της πυρκαγιάς του 1917 Η νεκρόποληΗ δυτική νεκρόπολη της Θεσσαλονίκης και ο περιαστικός χώρος έρχονται στο φως από τις εργασίες του μετρό στον σταθμό Δημοκρατίας, στη διακλάδωση Σταυρούπολης και στον Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό.Η ανασκαφή στον σταθμό και τις εισόδους της Πλατείας Δημοκρατίας, στις παρυφές της νεκρόπολης, λίγα μόλις μέτρα έξω από τα δυτικά τείχη, έφερε στο φως, εκατέρωθεν του δρόμου που οδηγούσε από την ύπαιθρο χώρα στη Χρυσή Πύλη, μεγάλα συγκροτήματα κρατικών αποθηκών κρασιού και λαδιού (πιθεώνας) και εργαστηρίων της ύστερης αρχαιότητας. Πάνω στα ερείπια του πιθεώνα, ιδρύθηκε τον 5ο αι. ναός τετράγωνης κάτοψης με ταφικό πρόσκτισμα, αποθήκες και εργαστήρια.Σταθμός Νέου Σιδηροδρομικού Σταθμού. Κτερίσματα (ειδώλια, κοσμήματα, πήλινα και χάλκινα αγγεία) ελληνιστικής ταφής. Σταθμός Δημοκρατίας, Βόρειο και Νότιο Ήμισυ. Γενική άποψη. Ο ναός του 5ου αι. με τα προσκτίσματα και τις βοηθητικές εγκαταστάσεις του και στα δυτικά ταφικά σύνολα σε πυκνή διάταξη.Σταθμός Δημοκρατίας, Βόρεια και Νότια Είσοδος, Αεροφωτογραφία. Ερείπια αποθηκών και εργαστηρίων της ύστερης αρχαιότητας, εκατέρωθεν του δρόμου που οδηγούσε στη Χρυσή Πύλη.  Από το φύλλο της THESSNEWS #94 (24/02/2018-25/02/2018) " ["post_title"]=> string(192) "Και Αρχαία και Μετρό! Θησαυρός για το αύριο της Θεσσαλονίκης - Οι συγκλονιστικές ανασκαφές (ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ)" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(103) "kai-archaia-kai-metro-thisavros-gia-to-avrio-tis-thessalonikis-oi-sygklonistikes-anaskafes-fotoreportaz" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:54:01" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:54:01" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=1508" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [14]=> object(WP_Post)#3005 (24) { ["ID"]=> int(1505) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-02-21 23:03:22" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-02-21 21:03:22" ["post_content"]=> string(9128) "Η βίλα Ελί Μοδιάνο βρίσκεται στο ωραιότερο σημείο του θαλάσσιου μετώπου της Ανατολικής Θεσσαλονίκης. Η πολύβουη οδός Μεγάλου Αλεξάνδρου σιωπά μπροστά στη θέα του μπαλκονιού της, με ορίζοντα που απλώνεται στον Θερμαϊκό και σκαλώνει στον επιβλητικό Όλυμπο.Η έπαυλη, πλέον Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας - Θράκης, χτίστηκε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, το 1906, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ελί Μοδιάνο από τον Ισραηλίτη τραπεζίτη Γιάκο Μοδιάνο.Η περιοχή των «εξοχών» με τα μεγαλοπρεπή αρχοντικά και τους τεράστιους καταπράσινους κήπους, ξεχωρίζει για την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική των κτηρίων. Η έπαυλη με το εκλεκτιστικό ύφος χτίστηκε σε παραθαλάσσιο οικόπεδο και είχε όριο από την ανατολική πλευρά την οδό Παραλιακών Αρχοντικών και από τη νότια πλευρά και μέχρι το ρεύμα Aslan Deresi μια σειρά από οικόπεδα που ανήκαν στον Ελληνομαλτέζο Κάρολο Ασλάν.Σύμφωνα με διηγήσεις, ο Ιταλός υπήκοος τραπεζίτης Γιάκο Μοδιάνο αγόρασε από τον Ασλάν οικόπεδα κατά μήκος του ομώνυμου ρέματος και πήρε την άδεια για τη συνένωση δύο οικοπέδων και την ανέγερση μιας κατοικίας. Στο σημείο όπου χτίστηκε η έπαυλη υπήρχε η κατοικία της οικογένειας Ασλάν και απομεινάρια της είναι τα δυο λιοντάρια που βρίσκονται στον κήπο του μουσείου.To παλιό ΚυβερνείοΤο κτήριο με το πέρασμα των χρόνων άλλαξε πολλές χρήσεις. Το 1913 η έπαυλη αγοράζεται από τον Δήμο Θεσσαλονίκης και προσφέρεται ως ανάκτορο στον βασιλιά Κωνσταντίνο. Το 1916 γίνεται η έδρα της τριανδρίας Βενιζέλου – Δαγκλή – Κουντουριώτη και αργότερα χρησιμοποιείται ως κατοικία του εκάστοτε Γενικού Διοικητή της Μακεδονίας. Το 1937-38, ο βασιλιάς Γεώργιος Β’ προκειμένου να το κατοικήσει, κάνει διάφορες μετατροπές στο κτήριο και κατασκευάζει το φυλάκιο στην κύρια όψη προς τη Β. Όλγας δίπλα στην κύρια είσοδο και σε τμήμα του ανοιχτού εξώστη. Αργότερα στην έπαυλη στεγάζεται η Στρατιωτική Ιατρική Σχολή και κατά τη διάρκεια της δικτατορίας έμεινε ο στρατηγός Πατίλης. Οι διάφορες χρήσεις του κτηρίου απαιτούσαν και προσαρμογές στον εσωτερικό χώρο, με αποτέλεσμα ο εσωτερικός ζωγραφικός διάκοσμος των ορόφων να καταστραφεί.Διατηρητέο μνημείοΤο 1970 παραχωρείται από το Δημόσιο στο Εθνολογικό και Λαογραφικό Μουσείο Μακεδονίας «…παραχωρείται κατά χρήση και άνευ ανταλλάγματος το εν Θεσσαλονίκη και επί της οδού Β. Όλγας 84 ακίνητο του Δημοσίου, γνωστόν υπό το όνομα «παλαιόν Κυβερνείον». Το 1980 κηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο και την περίοδο 1995-2000, σύμφωνα με τη μελέτη της 4ης Εφορείας Νεωτέρων Μνημείων, επιστεγάστηκε το αίθριο του 3ου ορόφου και κατασκευάστηκε ο πύργος με το κλιμακοστάσιο διαφυγής στον ακάλυπτο. Μόλις πρόσφατα, το 2008, αποκαταστάθηκαν οι οροφογραφίες και κατασκευάστηκε το νέο κτήριο περιοδικών εκθέσεων στον αύλειο χώρο του κτηρίου.Art NouveauΟ αρχιτέκτονας του κτηρίου, ο Ελί Μοδιάνο, σχεδιάζει το κτήριο επηρεασμένος από την art nouveau που φέρνει μαζί του από το Παρίσι, όπου τελείωσε τις σπουδές του. Το ρεύμα του εκλεκτισμού  φανερώνεται έντονα στα κιγκλιδώματα και τα μεταλλικά θυρόφυλλα της κεντρικής εισόδου. Τα τέσσερα επίπεδα του κτηρίου συνολικής επιφάνειας 1200τμ, ακολουθούν την τυπική τραπεζοειδή στέγαση, καλυμμένη με ειδικές φολίδες. Κάθε επίπεδο περιέχει έναν μεγάλο κεντρικό οκταγωνικό χώρο, γύρω από τον οποίο ακτινωτά αναπτύσσονται τα δωμάτια της έπαυλης. Ιδιαίτερο και εντυπωσιακό στοιχείο είναι ο διώροφος σκεπαστός εξώστης της δυτικής γωνίας του κτηρίου (loggia) (στοά) που έχει θέα προς τη θάλασσα. Η ασυμμετρία που παρατηρείται στις όψεις του κτηρίου είναι χαρακτηριστικό του εκλεκτιστικού ρεύματος που συναντάται στις μεγαλοαστικές κατοικίες της περιοχής των «εξοχών».Ο ΠαράδεισοςΣτην κεντρική σάλα του πρώτου ορόφου, στο μέσο της σκάλας που οδηγεί στον πάνω όροφο, υπάρχει μεγάλο υαλογράφημα (vitraille) που εξυπηρετεί τις ανάγκες του φωτισμού με  θέμα τον Παράδεισο, εμπνευσμένο από τη Βίβλο. «Το βιτρώ αποτελεί μοναδικό σωζόμενο δείγμα κατοικίας της Θεσσαλονίκης του προηγούμενου αιώνα. Ο Γιάκο Μοδιάνο το ενέταξε στην κατοικία του και σώθηκε μέχρι σήμερα. Το 1972 ο Σαράντης Πεντζίκης αποκατέστησε τις φθορές που δημιουργήθηκαν με τα χρόνια» τονίζει στην ThessNews ο αρχιτέκτων, Προϊστάμενος Διεύθυνσης ΛΕΜΜ-Θ, Ζήσης Σκαμπάλης. Το κτήριο αρχικά είχε μεγάλο κήπο που έφτανε ως τη θάλασσα. Πλέον, με τις διάφορες διανοίξεις των οδών που έγιναν κατά καιρούς μειώθηκε η έκτασή του, παραμένει όμως ένας μεγάλος κήπος, που τους καλοκαιρινούς μήνες λειτουργεί ως αναψυκτήριο.Οι εκθέσεις του μουσείουΣήμερα το Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας –Θράκης στεγάζει δύο μόνιμες εκθέσεις, «Στους Μύλους της Μακεδονίας και της Θράκης» και την έκθεση με «Παραδοσιακές Ενδυμασίες της Μακεδονίας και της Θράκης, 1860 -1960». Επίσης δύο περιοδικές εκθέσεις «Το ηχοτόπιο της πυρκαγιάς: απόηχοι από τη Θεσσαλονίκη του 1917» και την έκθεση «Θεσσαλονίκη, πόλις εύξεινος-πολύξενος». Το μουσείο διαθέτει συλλογές και αρχεία, ενώ πραγματοποιούνται και εκπαιδευτικά προγράμματα για τα σχολεία. Από το φύλλο της THESSNEWS #93 (17/02/2018-18/02/2018) " ["post_title"]=> string(104) "Βίλα Ελί Μοδιάνο: Το ωραιότερο μπαλκόνι της Θεσσαλονίκης" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(55) "vila-eli-modiano-to-oraiotero-balkoni-tis-thessalonikis" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:54:01" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:54:01" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=1505" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [15]=> object(WP_Post)#3006 (24) { ["ID"]=> int(1498) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-02-20 23:00:03" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-02-20 21:00:03" ["post_content"]=> string(6847) "Ανατολικά της πλατείας Ρομφέη, στην Άνω Πόλη της Θεσσαλονίκης, βρίσκεται το μοναδικό δημόσιο βυζαντινό λουτρό που σώζεται μέχρι σήμερα.Σε μια από τις πιο όμορφες πλατείες, την Κουλέ καφέ, μεταξύ των οδών Κρίσπου, Θεοτοκοπούλου, Φιλοκτήτου και Χρυσοστόμου, το βυζαντινό λουτρό, πνιγμένο πλέον μέσα στις πολυκατοικίες που άλλαξαν την περιοχή, κατάφερε να παραμείνει 800 και πλέον χρόνια, υπενθυμίζοντας στους επισκέπτες την ιστορία της πόλης.Η 9η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων έπειτα από αναστηλώσεις και επεμβάσεις κατάφερε να το αναδείξει και πλέον είναι επισκέψιμο για το κοινό, ενώ η Unesco το ανακήρυξε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, από τα ελάχιστα εναπομείναντα κοσμικά κτίσματα του Βυζαντίου. Μοναδικό βυζαντινό μνημείοΤο βυζαντινό λουτρό στην οδό Θεοτοκοπούλου, γνωστό και ως Κουλέ Χαμάμ (πλατεία Κουλέ καφέ), χτίστηκε γύρω στο 1300μ.Χ. και λειτούργησε ως το 1940 αδιαλείπτως.Είναι το μοναδικό βυζαντινό λουτρό στη Θεσσαλονίκη που σώζεται ως σήμερα, αν και έχει υποστεί πολλές τροποποιήσεις. Το 1952 ανακηρύχτηκε διατηρητέο μνημείο και μετά από εργασίες που έγιναν το 2010,  κατάφερε να υποδεχτεί τους επισκέπτες μόλις το 2015. Στο κτίριο έγιναν πολλές επεμβάσεις λόγω των φθορών από την εγκατάλειψη και τις ρωγμές από τον σεισμό το 1978.Η αρχιτεκτονικήΤο Λουτρό πιθανότατα ανήκε σε μοναστήρι και διατηρεί την τυπική τριμερή του διάταξη, αποδυτήρια (frigidarium), χώρος προετοιμασίας με χλιαρό νερό (tepidarium), θερμά διαμερίσματα (caldarium) και το υπόκαυστο, δηλαδή χαμηλό υπόγειο με χτιστούς χαμηλούς κίονες στο οποίο κυκλοφορούσε ο θερμός αέρας που θέρμαινε το δάπεδο.Το ένα από τα δύο δωμάτια του θερμού χώρου φέρει  χαμηλό τρούλο, ενώ το άλλο καλύπτεται από ημισφαιρική οροφή. Υπάρχει δεξαμενή στη βόρεια πλευρά, όπου εκεί θερμαινόταν νερό και διοχετευόταν στη συνέχεια στο εσωτερικό του λουτρού με πήλινους σωλήνες.Διασώζονται μέχρι και σήμερα οι μαρμάρινοι λουτήρες, που μπορεί να μην τρέχουν νερό, αλλά η εσωτερική ατμόσφαιρα του κτίσματος αφηγείται την ιστορία της πόλης και τη λουτρική παράδοση ανά τους αιώνες.Οι ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι στην αρχή το λουτρό ήταν μόνο για άντρες ή μόνο για γυναίκες και κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας έγινε διπλό.Το μνημείο αποτελεί το μεγαλύτερο και πληρέστερα σωζόμενο βυζαντινό λουτρό, από τα λιγοστά που διατηρήθηκαν στον ελλαδικό χώρο και το μοναδικό που διασώθηκε από τα πολυάριθμα λουτρά της Θεσσαλονίκης που αναφέρονται σε βυζαντινά κείμενα. Τα τελευταία χρόνια το αναστηλωμένο βυζαντινό λουτρό φιλοξενεί στους χώρους του συναυλίες με περιορισμένο αριθμό θεατών.Η βυζαντινή κινστέρναΛίγο πιο νότια από το βυζαντινό λουτρό, στην οδό Ολυμπιάδος, βρίσκεται η βυζαντινή κινστέρνα (δεξαμενή). Πρόκειται για ένα ορθογώνιο κτίσμα με χοντρούς τοίχους και με εσωτερική επίχριση από υδραυλικό κονίαμα. Αποτελούνταν από τέσσερα ζευγάρια θόλων στηριγμένα στους τοίχους και σε τρεις κίονες. Τα μαρμάρινα στοιχεία του ανήκουν σε παλαιοχριστιανικά μνημεία. Ένας χτιστός αγωγός μετέφερε το νερό στη βυζαντινή κινστέρνα. Αυτό το μνημείο βρίσκεται κάτω ακριβώς από την οδό Ολυμπιάδος, διέρχεται κάθετα τον δρόμο στην οδό Θεοτοκοπούλου πολύ κοντά με το βυζαντινό λουτρό. Δυστυχώς ακόμα δεν έχει εγκριθεί η χρηματοδότηση για την ανάδειξή του, που ίσως φανερώσει καλά κρυμμένες ιστορίες της πόλης από τις συγκλονιστικές διαδρομές του νερού.Από το φύλλο της THESSNEWS #92 (10/02/2018-11/02/2018)  " ["post_title"]=> string(101) "Η βυζαντινή κινστέρνα και το λουτρό της Άνω Πόλης (ΦΩΤΟ)" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(54) "i-vyzantini-kinsterna-kai-to-loutro-tis-ano-polis-foto" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:54:01" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:54:01" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=1498" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [16]=> object(WP_Post)#3007 (24) { ["ID"]=> int(1490) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-02-13 22:53:48" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-02-13 20:53:48" ["post_content"]=> string(9190) "Η Αψίδα του Γαλερίου, ή αλλιώς Καμάρα είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά μνημεία της Θεσσαλονίκης.Η Καμάρα είναι σημείο συνάντησης σε ένα από τα πιο κεντρικά σημεία της πόλης, στην καρδιά της Θεσσαλονίκης.Η Καμάρα αποτελεί σύμβολο θριάμβου, χτίστηκε μετά το 297/298 μ.χ για να τιμηθεί ο Ρωμαίο Αυτοκράτορας Γαλέριος, όταν επέστρεψε νικητής από τον πόλεμο κατά των Περσών.Η αψίδα βρίσκεται στο πάνω μέρος της Εγνατία και αποτελεί τμήμα του Γαλεριανού συγκροτήματος, δηλαδή των Ρωμαϊκών ανακτόρων, που συνέδεε την Ροτόντα με τον Ιππόδρομο. Από την αψίδα διερχόταν η πομπική οδός με κιονοστοιχίες η οποία ξεκινούσε από την βόρεια όψη και κατέληγε στη νότια πύλη της περιβόλου της Ροτόντας αλλά από εκεί διερχόταν και ο σημαντικός άξονας της Εγνατία που περνούσε ανάμεσα από τους κεντρικούς πεσσούς και κατέληγε στο ύψος της πλατείας σιντριβανίου. Το μνημείοΗ Καμάρα αποτελούνταν από οχτώ πύλες με τέσσερις κεντρικούς πεσσούς, τέσσερις δευτερεύοντες πλαϊνοί και τέσσερα τόξα με χαμηλό σφαιροειδή θόλο. Σήμερα σώζεται το δυτικό τμήμα του μνημείου που αποτελείται από δύο μεγάλους κεντρικούς πεσσούς και ένα μικρότερο καθώς και τα δύο ανοίγματά του. Το μεγάλο κεντρικό τόξο έχει ύψος 12,5 μέτρα και πλάτος 9,6 μέτρα. Από το ΝΔ μέρος, διακρίνεται η αρχή της καμπύλης του τόξου, και λείπει ο  τέταρτος πεσσός που  εφάπτονταν πάνω στην σημερινή Εγνατία. Αφιέρωμα στις νίκες του ΓαλερίουΗ διακόσμηση της Αψίδας αποτελεί ένα αφήγημα της νίκης του Γαλερίου εναντίον των Περσών.Οι μεγάλες μαρμάρινες πλάκες που καλύπτουν τους δυο πεσσούς και σώζονται μέχρι σήμερα, είναι διακοσμημένες με ανάγλυφες παραστάσεις και χωρίζονται σε τέσσερις ζώνες. Στον βορειοδυτικό πεσσό παριστάνονται σκηνές από μάχες ενώ στον βορειοανατολικό παριστάνονται σκηνές μετά την μάχη.Η κάθε ζώνη έχει διαφορετικό πλάτος και χωρίζεται από ζωνάρια με ανάγλυφα κοσμήματα από φύλλα άκανθας, ρόδακες, δαφνόφυλλα και αστραγάλους και στο επάνω μέρος τελειώνει με «κοσμήτη» (γείσο).Διασώζονται συνολικά 28 ζώνες, στις οποίες αποδίδονται τόσο ιστορικά γεγονότα, όσο και συμβολικές σκηνές, χαρακτηριστικές στις θριαμβικές παραστάσεις της ρωμαικής τέχνης: μάχες ανάμεσα σε Ρωμαίους και Πέρσες, η πορεία του Γαλέριου με το στρατό του, δήλωση υποταγής των αιχμαλώτων μπροστά στον Καίσαρα και λάφυρα φορτωμένα σε καμήλες, η άφιξη της πρεσβείας των Περσών με δώρα στον Γαλέριο.Τα ανάγλυφα - Η θυσίαΑπό τα ανάγλυφα του νοτιοδυτικού πεσσού, παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον η δεύτερη ζώνη της νοτιοανατολικής πλευράς που είναι η σκηνή της θυσίας (προς Συντριβάνι). Στο κέντρο της σκηνής υπάρχει ένας βωμός στον οποίο ο αυτοκράτορας Δοκλητιανός, με πολιτική ενδυμασία και  ο Γαλέριος, με στρατιωτική στολή, προσφέρουν θυσία. Διακρίνεται κεφάλι ταύρου που προσφέρεται για την θυσία ενώ δεξιά και αριστερά τους διακρίνονται θεοί και άλλες αλληγορικές μορφές. Η δημηγορία του ΚαίσαραΣτον ίδιο πεσσό στο πάνω μέρος, είναι η σκηνή της δημηγορίας του Καίσαρα Γαλέριου προς τους στρατιώτες του. Ο Καίσαρας παριστάνεται στο κέντρο πάνω σε ένα χαμηλό βάθρο και πολύ μεγαλύτερος από τους συγκεντρωμένους στρατιώτες γύρω του. Το βάθρο κοσμείται με ανάγλυφους Έρωτες που πετούν κρατώντας γιρλάντες. Αριστερά στη σκηνή διακρίνεται η πύλη της πόλης και πίσω από την πόλη αποδίδεται ορεινό τοπίο, μέσα στο οποίο απεικονίζεται μια Νύμφη του βουνού. Δεξιά τη σκηνή κλείνει η μορφή μιας φτερωτής Νίκης. Θρίαμβος των ΤετραρχώνΣτην βόρια όψη του νότιου πεσσού  έχουμε σκηνή από την θριαμβική παράσταση των Τετραρχών. Οι δύο Αύγουστοι, ο Διοκλητιανός και ο Μαξιμιανός παριστάνονται καθιστοί, πάνω σε «αψίδες ουράνιες», σύμβολο της παντοκρατορίας τους. Οι δύο Καίσαρες, ο Γαλέριος και ο Κωνσταντίνος, όρθιοι δίπλα στους Αυγούστους λειτουργούν ως βοηθοί τους, καθώς εκείνοι δέχονται τα στεφάνια από τις Νίκες, σε εκείνους ανήκει ο θρίαμβος.Η μάχη των Ρωμαίων με τους ΠέρσεςΧαρακτηριστική σκηνή του βόρειου πεσσού είναι η μάχη ανάμεσα σε Ρωμαίους και Πέρσες. Ο Γαλέριος απεικονίζεται με την μεγάλη του χλαμύδα να ανεμίζει στο κέντρο με τους στρατιώτες του να τον πλαισιώνουν. Κάτω από τα άλογα των Ρωμαίων το έδαφος καλύπτεται από νεκρούς και τραυματισμένους αντιπάλους και κάτω από το άλογο του ίδιου του Καίσαρα στοιβάζονται οι κατατροπωμένοι Πέρσες. Δεξιά στη σκηνή τέσσερις ελέφαντες, πάνω στους οποίους είναι ανεβασμένοι Πέρσες, σέρνουν ένα δίτροχο άρμα, ηνίοχος του οποίου είναι μια γυναικεία μορφή. Από το φύλλο της THESSNEWS #91 (03/02/2018-04/02/2018) " ["post_title"]=> string(133) "ThessHistory: Η Καμάρα - Αφιερωμένη στις νίκες του Γαλερίου εναντίον των Περσών" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(76) "thesshistory-i-kamara-afieromeni-stis-nikes-tou-galeriou-enantion-ton-person" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:54:02" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:54:02" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=1490" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [17]=> object(WP_Post)#3193 (24) { ["ID"]=> int(1482) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-02-08 22:49:16" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-02-08 20:49:16" ["post_content"]=> string(7764) "Μέσα στα στενά σοκάκια της Άνω Πόλης, κατηφορίζοντας νοτιοδυτικά από τη Μονή Βλατάδων, ανάμεσα σε σπίτια και αυλές με μικρούς κήπους, αντικρίζεις τη  μονή Λατόμου κρυμμένη σε ένα από τα ωραιότερα σημεία της Θεσσαλονίκης.Η μονή Λατόμου ή αλλιώς η μονή του Οσίου Δαυίδ βρίσκεται στο τέρμα της οδού Αγίας Σοφίας, σε μια μικρή πάροδο της οδού Τιμοθέου. Ο όσιος ΔαυίδΟ καθολικός ναός της μονής ήταν αφιερωμένος στον Χριστό Σωτήρα ή για άλλους στον Προφήτη Ζαχαρία. Το όνομα του Οσίου Δαυίδ δόθηκε πολύ αργότερα, μόλις το 1921, προς τιμήν του Αγίου που κατά τον 6ο αιώνα ασκήτεψε στην περιοχή πάνω σε ένα δέντρο. Πρόκειται για παλαιοχριστιανικό μνημείο, κτισμένο στα τέλη του 5ου με 6ου αιώνα πάνω στη θέση ενός ρωμαϊκού κτηρίου.Δώρο της ΘεοδώραςΣύμφωνα με την παράδοση, χτίστηκε από την κρυπτοχριστιανή Θεοδώρα, κόρη του χριστιανομάχου αυτοκράτορα Μαξιμιανού Γαλέριου, και με δική της εντολή κατασκευάστηκε το εξαιρετικού κάλλους ψηφιδωτό της αψίδας του ιερού. Λίγο μετά την άλωση, κατά την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μετατράπηκε σε τζαμί με το όνομα Σουλουτζέ ή Κεραμεντιν τζαμί και μετά την απελευθέρωση το 1912 δόθηκε στη χριστιανική λατρεία.Η αρχιτεκτονική του ναούΟ ναός αρχικά ήταν τετράγωνος στην κάτοψη και είχε εσωτερικά τέσσερις καμάρες σε σχήμα σταυρού. Το κτίσμα είχε πυργόσχημο τρούλο που υψωνόταν πάνω από τετράγωνη βάση και είχε φωταγωγό. Μετά από παρεμβάσεις λείπει ένα τμήμα του στα δυτικά, η είσοδος έχει μεταφερθεί στα νότια και ο αρχικός τρούλος από τον οποίο φωτιζόταν το εσωτερικού του μνημείου αντικαταστάθηκε από χαμηλή κεραμοσκεπή.Το  περίφημο ψηφιδωτόΟ ναός του Οσίου Δαυίδ, μετόχι της μονής Αγίας Θεοδώρας, είναι γνωστός για το σπάνιο ψηφιδωτό του στην αψίδα του ιερού. Το υπέροχο ψηφιδωτό αποκαλύφθηκε στα χρόνια του αυτοκράτορα Λέοντος του Αρμενίου (813 – 820) κατά τη διάρκεια ενός σεισμού. Κατά τη διάρκεια της εικονομαχίας το ψηφιδωτό καλύφθηκε με δέρμα βοδιού και κονίαμα.Στο ψηφιδωτό αναπαρίσταται το «όραμα του Ιεζεκιήλ» και χρονολογείται στα τέλη του 5ου αιώνα, περίοδος που χτίστηκε ο ναός. Απεικονίζει τον Χριστό σε εφηβική ηλικία, αγένειο, να κάθεται πάνω σε πολύχρωμο ουράνιο τόξο και να κρατάει στο αριστερό του χέρι ανοιχτό λητάριο. Κάτω από τα πόδια του κυλούν οι 4 ποταμοί του παραδείσου, Φισών, Γεών, Τίγρης και Ευφράτης. Γύρω του συμβολίζονται οι τέσσερις ευαγγελιστές, ο Ματθαίος ως άνθρωπος, ο Μάρκος ως λέοντας, ο Λουκάς ως βόδι και ο Ιωάννης ως αετός. Αριστερά του εικονίζεται ο Ιεζεκιήλ και δεξιά ο Αββακούμ, με το ψηφιδωτό να χαρακτηρίζεται από έντονους χρωματικούς τόνους, χαρακτηριστικό της παλαιοχριστιανικής ψηφιδογραφίας.Οι βυζαντινές τοιχογραφίεςΤον 12ο αιώνα η μονή ανακαινίστηκε και κοσμήθηκε με νέες τοιχογραφίες που σώζονται μέχρι σήμερα και αναπαριστούν σκηνές από το Δωδεκάορτο. Οι τοιχογραφίες ήρθαν στο φως πριν μερικά χρόνια (1973-76), όταν αφαιρέθηκε το κονίαμα με το οποίο ήταν σκεπασμένες κατά την Οθωμανική Αυτοκρατορία.Η μονή Λατόμου χαρακτηρίζεται από τα πιο σημαντικά μνημεία λόγω του μοναδικού παλαιοχριστιανικού ψηφιδωτού διάκοσμου και των βυζαντινών τοιχογραφιών που κοσμούν τον ναό. Το Αγίασμα της Αγίας ζώνηςΛίγοι γνωρίζουν ότι λίγο πιο πάνω από τη μονή του Οσίου Δαυίδ, ανάμεσα στις αυλές των σπιτιών της Άνω Πόλης, βρίσκεται το Αγίασμα της Αγίας (Τιμίας) Ζώνης. Στην οδό Τιμόθεου 13, υπάρχει το εκκλησάκι της Τιμίας Ζώνης. Στο εσωτερικό του υπάρχει βράχος από όπου, από τα παλαιοχριστιανικά ακόμα χρόνια, αναβλύζει ύδωρ, αγίασμα, που καταλήγει σε μια μικρή λιμνούλα.Το εκκλησάκι είναι πάρα πολύ μικρό, χωρητικότητας ελάχιστων ατόμων και διαθέτει σχετικά μεγαλύτερη αυλή που καταλήγει σε σκάλα με σιδερένια πόρτα. Το Αγίασμα δεν είναι πάντα επισκέψιμο και τελείται κάθε χρόνο Λειτουργία παραμονή και ανήμερα της γιορτής της κατάθεσης της Τιμίας Ζώνης, στις 31 Αυγούστου. Από το φύλλο της THESSNEWS #90 (27/01/2018-28/01/2018) " ["post_title"]=> string(98) "Μονή Οσίου Δαυίδ: Το Αγίασμα Αγίας Ζώνης στην Άνω Πόλη" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(53) "moni-osiou-david-to-agiasma-agias-zonis-stin-ano-poli" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:54:02" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:54:02" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=1482" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } } ["post_count"]=> int(18) ["current_post"]=> int(-1) ["before_loop"]=> bool(true) ["in_the_loop"]=> bool(false) ["post"]=> object(WP_Post)#2908 (24) { ["ID"]=> int(2071) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-05-16 19:16:55" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-05-16 16:16:55" ["post_content"]=> string(7641) "Ο θρήνος της μάνας πάνω από τον σκοτωμένο γιο της - Τα γεγονότα του Μάη του ’36 στη ΘεσσαλονίκηΤα θλιβερά γεγονότα τον Μάιο του 1936 στην Ελλάδα σηματοδότησαν μια σειρά από πολιτικές εξελίξεις.Η φωτογραφία που αποτυπώνει τον θρήνο της μάνας πάνω από τον νεκρό γιο της ενέπνευσε τον Γιάννη Ρίτσο να γράψει τον «Επιτάφιο» και να τον μελοποιήσει ο Μίκης Θεοδωράκης, ενώ πολλά χρόνια αργότερα έγινε μνημείο στη Θεσσαλονίκη που μας θυμίζει τις θλιβερές μέρες του ’36.Τα γεγονόταΗ οικονομική ύφεση, η πτώση της τιμής της εξαγωγής του καπνού και της σταφίδας και η πτώχευση του 1932 δημιουργούν μια σειρά από απεργίες, διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις.Στον «ματωμένο» Μάη του ’36 χιλιάδες εργάτες συμμετέχουν στις απεργιακές κινητοποιήσεις. Βασικό αίτημα είναι η αναπροσαρμογή του ημερομίσθιου, η βελτίωση των παροχών του κλαδικού ταμείου για τους «παρήλικας και τους φυματικούς» και η χορήγηση έκτακτου επιδόματος 500 δραχμών στους άνεργους καπνεργάτες ενόψει των εορτών του Πάσχα. Στις διεκδικήσεις είχαν ενταχθεί και πολιτικά αιτήματα, όπως «η χορήγηση γενικής αμνηστίας εις τους πολιτικούς φυλακισμένους, εξορίστους και καταδικασμένους και ιδιαίτερα των καπνεργατικών στελεχών».Από τις 29 Απριλίου ως τις 8 Μαΐου οι απεργιακές κινητοποιήσεις εξαπλώνονται σε Καβάλα, Δράμα, Σέρρες, Λαγκάδα, Βόλο, Καρδίτσα κ.α. Στις 9 Μαΐου ξεσπά γενική απεργία στη Θεσσαλονίκη, όπου συμμετέχουν οι ομοσπονδίες του Ηλεκτρισμού, Δέρματος, Οικοδόμων, Επισιτισμού, Ιματισμού, Κουρέων, Αρτεργατών, Φυματικών, καπνεργατών, που ζητούν να λυθούν τα δίκαια αιτήματα των καπνεργατών, των τσαγκάρηδων και υφαντουργών. Την ίδια μέρα φτάνει στη Θεσσαλονίκη ο Ιωάννης Μεταξάς, ο οποίος σε κοινή σύσκεψη που είχε με τον Γενικό Διευθυντή και τον Σωματάρχη του Γ΄ Σώματος Στρατού δίνει το «πράσινο φως» για την καταστολή της απεργίας. Ο νεκρός ΤούσηςΤα πρώτα σοβαρά γεγονότα έγιναν μεταξύ χωροφυλακής και απεργών αυτοκινητιστών στην οδό Εγνατίας με Βενιζέλου. Οι αυτοκινητιστές έστησαν οδοφράγματα και προσπάθησαν να απελευθερώσουν συνάδελφό τους που είχε συλληφθεί. Η χωροφυλακή απάντησε με πυροβολισμούς και σκοτώνεται ο 25χρονος αυτοκινητιστής Τάσος Τούσης από το Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης. Ο νεκρός μεταφέρεται πάνω σε μια πόρτα από διαδηλωτές που κατευθύνονται προς το Διοικητήριο και οι ταραχές γενικεύονται, με τους νεκρούς να φτάνουν τους 16, μεταξύ αυτών και δεκάδες τραυματίες.Η φωτογραφία του νεκρού Τούση στο οδόστρωμα πάνω στην ξύλινη πόρτα και ο θρήνος της μάνας πάνω από το νεκρό κορμί του γιου της κάνει τον γύρο του κόσμου και εμπνέει τον Γιάννη Ρίτσο να γράψει τον «Επιτάφιο». «Μέρα Μαγιού μου μίσεψες, μέρα Μαγιού σε χάνω, άνοιξη, γιε, που αγάπαγες κι ανέβαινες απάνω».Το μνημείο πεσόντων εργατών στη ΘεσσαλονίκηΤο 1997 ο γλύπτης Άγγελος Βλάσσης φιλοτεχνεί το μνημείο των πεσόντων εργατών στη Θεσσαλονίκη.Το μνημείο που είναι φτιαγμένο από ορείχαλκο αναπαριστά τη μάνα η οποία θρηνεί πάνω από τον νεκρό γιο της. Τα χέρια της μάνας αλλά και τα άνω και κάτω άκρα του νεκρού βρίσκονται εκτός του πλαισίου ως έξεργα που δραματοποιούν το έργο. Στο κάτω μέρος του έργου υπάρχει η υπογραφή του γλύπτη.Το έργο ανεγέρθηκε από το εργατοϋπαλληλικό κέντρο Θεσσαλονίκης τον Μάιο του 1997 και βρίσκεται στο μικρό παρκάκι ακριβώς απέναντι από το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, πάνω από την πλατεία Αριστοτέλους, σε σημείο όχι και τόσο εμφανές. Παρ’ όλα αυτά την ημέρα μνήμης της εργατικής Πρωτομαγιάς το ΚΚΕ αποτίνει φόρο τιμής και καταθέτει στεφάνια στο σημείο όπου εκτυλίχθηκαν τα γεγονότα, δηλαδή στη συμβολή των οδών Εγνατίας με Βενιζέλου, εκεί όπου τώρα γίνονται τα έργα του μετρό, ενώ άλλα εργατικά συνδικάτα και πολιτικοί φορείς αποτίνουν την ίδια μέρα φόρο τιμής στο σημείο όπου βρίσκεται το μνημείο των πεσόντων.Αντίστοιχο μνημείο που αναπαριστά τη σκηνή του θρήνου με τον δολοφονημένο Τούση βρίσκεται μέσα σε μαρμάρινο πλαίσιο έξω από το Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης. Από το φύλλο της THESSNEWS #104 (05/05/2018-06/05/2018) " ["post_title"]=> string(97) "ThessHistory: Το μνημείο πεσόντων εργατών στην Θεσσαλονίκη" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(58) "thesshistory-to-mnimeio-pesonton-ergaton-stin-thessaloniki" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:53:42" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:53:42" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2071" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } ["comment_count"]=> int(0) ["current_comment"]=> int(-1) ["found_posts"]=> int(61718) ["max_num_pages"]=> int(3429) ["max_num_comment_pages"]=> int(0) ["is_single"]=> bool(false) ["is_preview"]=> bool(false) ["is_page"]=> bool(false) ["is_archive"]=> bool(true) ["is_date"]=> bool(false) ["is_year"]=> bool(false) ["is_month"]=> bool(false) ["is_day"]=> bool(false) ["is_time"]=> bool(false) ["is_author"]=> bool(false) ["is_category"]=> bool(true) ["is_tag"]=> bool(false) ["is_tax"]=> bool(false) ["is_search"]=> bool(false) ["is_feed"]=> bool(false) ["is_comment_feed"]=> bool(false) ["is_trackback"]=> bool(false) ["is_home"]=> bool(false) ["is_privacy_policy"]=> bool(false) ["is_404"]=> bool(false) ["is_embed"]=> bool(false) ["is_paged"]=> bool(true) ["is_admin"]=> bool(false) ["is_attachment"]=> bool(false) ["is_singular"]=> bool(false) ["is_robots"]=> bool(false) ["is_favicon"]=> bool(false) ["is_posts_page"]=> bool(false) ["is_post_type_archive"]=> bool(false) ["query_vars_hash":"WP_Query":private]=> string(32) "7933bbdae71c3fd762d04a04b2e148eb" ["query_vars_changed":"WP_Query":private]=> bool(false) ["thumbnails_cached"]=> bool(false) ["allow_query_attachment_by_filename":protected]=> bool(false) ["stopwords":"WP_Query":private]=> NULL ["compat_fields":"WP_Query":private]=> array(2) { [0]=> string(15) "query_vars_hash" [1]=> string(18) "query_vars_changed" } ["compat_methods":"WP_Query":private]=> array(2) { [0]=> string(16) "init_query_flags" [1]=> string(15) "parse_tax_query" } }