ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

object(WP_Query)#1351 (55) { ["query"]=> array(2) { ["paged"]=> string(4) "3424" ["category_name"]=> string(12) "roi-eidiseon" } ["query_vars"]=> array(65) { ["paged"]=> int(3424) ["category_name"]=> string(12) "roi-eidiseon" ["error"]=> string(0) "" ["m"]=> string(0) "" ["p"]=> int(0) ["post_parent"]=> string(0) "" ["subpost"]=> string(0) "" ["subpost_id"]=> string(0) "" ["attachment"]=> string(0) "" ["attachment_id"]=> int(0) ["name"]=> string(0) "" ["pagename"]=> string(0) "" ["page_id"]=> int(0) ["second"]=> string(0) "" ["minute"]=> string(0) "" ["hour"]=> string(0) "" ["day"]=> int(0) ["monthnum"]=> int(0) ["year"]=> int(0) ["w"]=> int(0) ["tag"]=> string(0) "" ["cat"]=> int(7757) ["tag_id"]=> string(0) "" ["author"]=> string(0) "" ["author_name"]=> string(0) "" ["feed"]=> string(0) "" ["tb"]=> string(0) "" ["meta_key"]=> string(0) "" ["meta_value"]=> string(0) "" ["preview"]=> string(0) "" ["s"]=> string(0) "" ["sentence"]=> string(0) "" ["title"]=> string(0) "" ["fields"]=> string(0) "" ["menu_order"]=> string(0) "" ["embed"]=> string(0) "" ["category__in"]=> array(0) { } ["category__not_in"]=> array(0) { } ["category__and"]=> array(0) { } ["post__in"]=> array(0) { } ["post__not_in"]=> array(0) { } ["post_name__in"]=> array(0) { } ["tag__in"]=> array(0) { } ["tag__not_in"]=> array(0) { } ["tag__and"]=> array(0) { } ["tag_slug__in"]=> array(0) { } ["tag_slug__and"]=> array(0) { } ["post_parent__in"]=> array(0) { } ["post_parent__not_in"]=> array(0) { } ["author__in"]=> array(0) { } ["author__not_in"]=> array(0) { } ["search_columns"]=> array(0) { } ["ignore_sticky_posts"]=> bool(false) ["suppress_filters"]=> bool(false) ["cache_results"]=> bool(true) ["update_post_term_cache"]=> bool(true) ["update_menu_item_cache"]=> bool(false) ["lazy_load_term_meta"]=> bool(true) ["update_post_meta_cache"]=> bool(true) ["post_type"]=> string(0) "" ["posts_per_page"]=> int(18) ["nopaging"]=> bool(false) ["comments_per_page"]=> string(2) "50" ["no_found_rows"]=> bool(false) ["order"]=> string(4) "DESC" } ["tax_query"]=> object(WP_Tax_Query)#2909 (6) { ["queries"]=> array(1) { [0]=> array(5) { ["taxonomy"]=> string(8) "category" ["terms"]=> array(1) { [0]=> string(12) "roi-eidiseon" } ["field"]=> string(4) "slug" ["operator"]=> string(2) "IN" ["include_children"]=> bool(true) } } ["relation"]=> string(3) "AND" ["table_aliases":protected]=> array(1) { [0]=> string(23) "wpds_term_relationships" } ["queried_terms"]=> array(1) { ["category"]=> array(2) { ["terms"]=> array(1) { [0]=> string(12) "roi-eidiseon" } ["field"]=> string(4) "slug" } } ["primary_table"]=> string(10) "wpds_posts" ["primary_id_column"]=> string(2) "ID" } ["meta_query"]=> object(WP_Meta_Query)#2910 (9) { ["queries"]=> array(0) { } ["relation"]=> NULL ["meta_table"]=> NULL ["meta_id_column"]=> NULL ["primary_table"]=> NULL ["primary_id_column"]=> NULL ["table_aliases":protected]=> array(0) { } ["clauses":protected]=> array(0) { } ["has_or_relation":protected]=> bool(false) } ["date_query"]=> bool(false) ["queried_object"]=> object(WP_Term)#3195 (17) { ["term_id"]=> int(7757) ["name"]=> string(23) "ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ" ["slug"]=> string(12) "roi-eidiseon" ["term_group"]=> int(0) ["term_taxonomy_id"]=> int(7757) ["taxonomy"]=> string(8) "category" ["description"]=> string(0) "" ["parent"]=> int(0) ["count"]=> int(61718) ["filter"]=> string(3) "raw" ["term_order"]=> string(1) "0" ["cat_ID"]=> int(7757) ["category_count"]=> int(61718) ["category_description"]=> string(0) "" ["cat_name"]=> string(23) "ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ" ["category_nicename"]=> string(12) "roi-eidiseon" ["category_parent"]=> int(0) } ["queried_object_id"]=> int(7757) ["request"]=> string(446) "SELECT SQL_CALC_FOUND_ROWS wpds_posts.ID FROM wpds_posts LEFT JOIN wpds_term_relationships ON (wpds_posts.ID = wpds_term_relationships.object_id) WHERE 1=1 AND ( wpds_term_relationships.term_taxonomy_id IN (7757) ) AND ((wpds_posts.post_type = 'post' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled'))) GROUP BY wpds_posts.ID ORDER BY wpds_posts.post_date DESC LIMIT 61614, 18" ["posts"]=> &array(18) { [0]=> object(WP_Post)#2908 (24) { ["ID"]=> int(2286) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-09-26 22:14:05" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-09-26 19:14:05" ["post_content"]=> string(9410) "Η ιστορία της έπαυλης - Η χλιδή και τα υπέρογκα ποσά για την κατασκευή της - Το μαρμάρινο στολίδι της περιοχής των ΕξοχώνΗ βίλα Μορντώχ αποτελεί δείγμα εκλεκτικισμού, στην περιοχή των «Πύργων» της Ανατολικής Θεσσαλονίκης.Ένα από τα λίγα αρχοντικά που «σώθηκαν» και διατηρούνται μέχρι και σήμερα σε άριστη κατάσταση, φέρνοντας το άρωμα του παρελθόντος της πάλαι ποτέ περίφημης περιοχής των «εξοχών», η οποία εκτεινόταν έξω από τα ανατολικά τείχη της πόλης.Η βίλα βρίσκεται στη συμβολή των οδών Βασιλίσσης Όλγας με Μαρτίου και καμαρώνει μέσα στην πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή της πόλης, απαστράπτουσα με τα λευκά μάρμαρα και την αρχοντιά της. «Τι ωραίο που είναι»Δεν είναι τυχαία η επιγραφή στην αετωματική απόληξη στην πρόσοψη του κτηρίου, όπου στον κεντρικό μαρμάρινο ομφαλό υπάρχει γραμμένη στα αραβικά η ευχή «Masallah» δηλαδή (Τι ωραίο που είναι ή ό,τι θέλει ο θεός).Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή του Γ. Αθανασιάδη στην εφημερίδα «Ακρόπολις»: «….Μια σπατάλη μαρμάρου παρατηρείται επάνω της, είναι δε γνωστό πόσον σπάνια είναι εις την Θεσσαλονίκην τα μάρμαρα. Αι ωραίαι στοαί της με τους μαρμάρινους στύλους, αι τρεις μαρμάριναι κλίμακες, οι κομψοί εξώσται, ο γραφικώτατος πυργίσκος της, την καθιστούν μοναδικήν δια την Θεσσαλονίκην. Έχει ακόμη ωραίον κήπον, εκτεταμένας σέρρας, μεγάλους σταύλους, ωραίαν θέα και… κάποιαν ιστορίαν». Οικία Σεϊφουλάχ ΠασάΗ μεγαλοπρεπής έπαυλη χτίστηκε το 1905 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ξενοφώντα Παιονίδη έπειτα από επιθυμία της Χατιτζέ Ναφιά, κόρης του Λουτφή Μπέη και συζύγου του υπασπιστή του σουλτάνου και διοικητή της περιφέρειας Σκοπίων, Σεϊφουλάχ Πασά. Για την κατασκευή της βίλας δαπανήθηκαν υπέρογκα ποσά για την εποχή, με το στοιχείο της χλιδής να είναι εμφανές στους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους. « Τόσον διά την εξωτερικήν της διακόσμησιν όσον και διά την εσωτερικήν εδαπανήθησαν γενναία ποσά. Η εσωτερική της χλιδή και μεγαλοπρέπεια ήτο ονειρώδης. Τας δαπάνας τας είχεν εξοικονομήση καθώς φαίνεται ο Σειφουλάχ Πασάς κατά την εκστρατεία της Θεσσαλίας, πλην δεν επρόφθασε να χαρή το Ανάκτορόν του». Μόνο μια νύχτα έμεινε στη βίλαΟ Σεϊφουλαχ Πασάς κατάφερε να κοιμηθεί στην έπαυλη μόνο μια νύχτα, διότι διατάχθηκε την επόμενη να αναχωρήσει εσπευσμένα στην Αλβανία.Παράλληλα του ζητήθηκε από την Κυβέρνηση «πόθεν έσχες» για τα έξοδα της έπαυλης. Ο πασάς, μην μπορώντας να  τα δικαιολογήσει, αυτοκτόνησε και η βίλα πέρασε στα χέρια της συζύγου του, η οποία αναγκάστηκε να την ξεπουλήσει στο ευκαταφρόνητο ποσό των 7 χιλιάδων λιρών.Η έπαυλη αγοράστηκε το 1907 από την εύπορη οικογένεια Σαλώμ (τα αδέρφια Ισαάκ και Μαρκ Αβραάμ Σαλώμ) και αργότερα το 1923 πωλήθηκε στη Νέλλη, σύζυγο του Σαμουήλ Μορδώχ. Εκλεκτικισμός και αναγέννησηΗ βίλα συνδυάζει νεοκλασικά, αναγενησιακά, μπαρόκ και art-nouveaux στοιχεία, τα οποία διαφοροποιούνται στις όψεις δίνοντας ένα πληθωρικό χαρακτήρα στο κτήριο.Χαρακτηριστικός είναι ο πυργοειδής κρεμμυδόσχημος τρούλος που του δίνει άλλη ιδιαιτερότητα. Ιδιαίτερος είναι και ο εσωτερικός διάκοσμος του κτηρίου που επαναλαμβάνεται στις οροφές των δωματίων, ο οποίος περιλαμβάνει φυτικά θέματα, μπορντούρες, ροζέτες, μενταγιόν και συμπλέγματα. Οι τοιχογραφίες που συναντάμε στα δωμάτια είναι επηρεασμένες από κλασικιστικά πρότυπα με έντονες χρωματικές αντιθέσεις που φέρουν την τέχνη της Ανατολής. Οι τοιχογραφίες, όπως διαβάζουμε, είναι του Τούρκου καλλιτέχνη Νουρεντίν και ολοκληρώθηκαν το 1905. Η «περιπέτεια» της βίλαςΑπό την κατοχή και έπειτα ξεκινάει η ταλαιπωρία της βίλας. Τα γερμανικά στρατεύματα καταλαμβάνουν το κτήριο και μετά την απελευθέρωση εγκαθίστανται τα γραφεία του ΕΛΑΣ. Το 1947 επιτάσσεται από την Ελληνική Βασιλική Αεροπορία, η οποία το παραδίδει στο Γ’ Σώμα Στρατού. Τότε ξεκίνησε και η δικαστική διαμάχη της Νέλλης Μορντώχ, διότι το κτήριο αυθαίρετα είχε καταληφθεί και το 1952 εκκενώνεται. Την ίδια χρονιά πωλείται το κτήριο με τον περιβάλλοντα χώρο στο Ι.Κ.Α, ενώ παράλληλα εγκαταστάθηκαν  σε αυτό αυθαίρετα οι υπηρεσίες του ΝΑΤΟ. Η εγκατάλειψη και οι λεηλασίεςΑπό το 1955 ως το 1972, το κτήριο λειτουργεί ως πολυιατρείο του ΙΚΑ και έπειτα εγκαταλείπεται τελείως. Αν και το 1976 χαρακτηρίσθηκε διατηρητέο μνημείο, κατά τη διάρκεια της εγκατάλειψης, ως το 1980, υπέστη σοβαρές ζημιές  και γίνεται καταφύγιο διάφορων ατόμων, που το λεηλατούν και το καταστρέφουν. Εκείνη την περίοδο καταστράφηκαν σημαντικά στοιχεία της διακόσμησης, χάθηκαν ξυλόγλυπτα των εσωτερικών υπέρυθρων, σιδεριές, το μεγαλύτερο μέρος του μαρμάρινου τζακιού, ξυλόγλυπτες πόρτες, ακόμα και όλα τα μπρούτζινα χερούλια.Τη δεκαετία του ’80 η βίλα επισκευάζεται και δαπανώνται περίπου 12.000.000 δρχ για την αποκατάστασή της, που περιλάμβανε  συντήρηση και αποκάλυψη των τοιχογραφιών, αποκατάσταση του τζακιού και του τρούλου, βάψιμο του κτηρίου, αποκατάσταση όλων των ξύλινων κουφωμάτων και πατωμάτων.Η βίλα Μορντώχ φιλοξένησε για αρκετά χρόνια τη δημοτική πινακοθήκη Θεσσαλονίκης, ενώ σήμερα στεγάζει τις υπηρεσίες του Ε’ Δημοτικού Διαμερίσματος  της Θεσσαλονίκης και τον Οργανισμό Ρυθμιστικού. Από το φύλλο της THESSNEWS #124 (22/09/2018-23/09/2018) " ["post_title"]=> string(78) "ThessHistory: Βίλα Μορντώχ - Οικία Σεϊφουλάχ Πασά" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(48) "thesshistory-vila-morntoch-oikia-seifoulach-pasa" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:45:56" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:45:56" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2286" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [1]=> object(WP_Post)#2907 (24) { ["ID"]=> int(2225) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-09-07 21:11:41" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-09-07 18:11:41" ["post_content"]=> string(15670) "Το κόπκιτ, οι πύραυλοι, τεχνολογίες και καινοτομίες Ο Άντονι Κουίν, η Miss USA 1964, οι αστροναύτες και η τιμώμενη χώραΑστροναύτες, πύραυλοι, μαγικά σπίτια, αεροσκάφη, πυρηνική ενέργεια και νέες τεχνολογίες ξαφνιάζουν τους επισκέπτες της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, σε μια περίοδο που η Ελλάδα βγαίνει από τον εμφύλιο και μαζεύει τα κομμάτια της από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.Η παρουσία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής στη μεταπολεμική ΔΕΘ φαντάζει σαν ταινία του Hollywood, καθώς έχει να επιδείξει καινοτομίες για την καθημερινή ζωή των Αμερικανών, που η Ελλάδα τότε ούτε που μπορούσε να φανταστεί.Το όραμα του εμπνευστή της ΔΕΘ, Νικόλαου Γερμανού, το 1925, φαίνεται στη διάρκεια των χρόνων να διαμορφώνει τη Θεσσαλονίκη σε παγκόσμια πόλη που συγκεντρώνει κάθε χρόνο το ενδιαφέρον όλου του κόσμου όχι μόνο σε νέες τεχνολογίες και προϊόντα, αλλά και σε σημαντικές προσωπικότητες. Η «χρυσή» εποχή: Η συμμετοχή των ΗΠΑ σηματοδοτεί τη χρυσή περίοδο για τη ΔΕΘ 1951 -1974.Η Ελλάδα αδύναμη, σε μια ασταθή πολιτική περίοδο, κατά τη διάρκεια της 17ης ΔΕΘ το 1952, παρακολουθεί σε έναν τεράστιο εκθετήριο χώρο περίπου 1200 τ.μ, στο νότιο τμήμα του εκθεσιακού κέντρου μέσα σε 4 ρυμουλκούμενα βαγόνια, την κινητή έκθεση του ΝΑΤΟ. Με τη μεγάλη επιγραφή στην είσοδο του περιπτέρου «Η Ελλάς στο Ατλαντικό Σύμφωνο», το ΝΑΤΟ είχε στόχο να παρουσιάσει τη θέληση των κρατών της ατλαντικής κοινότητας για ειρήνη, ελευθερία και ανεξαρτησία.Προηγήθηκε το 1951 η συμμετοχή της Υπηρεσίας Πληροφοριών παρά την εν Ελλάδι Αμερικανική Αποστολή της Διοικήσεως Οικονομικής Συνεργασίας, που με κινηματογραφικές προβολές, διανομή εντύπων  και διοργάνωση μουσικών προγραμμάτων, παρουσίασε στους επισκέπτες το έργο που συντελούσε στην Ελλάδα. Εκείνη τη χρονιά ο αρχηγός της εν Ελλάδι αποστολής του σχεδίου Μάρσαλ, Ρότζερ Λαπάμ, μίλησε σε εκπροσώπους βιομηχάνων, εργατών και αγροτών στο αμερικανικό θέατρο εντός της ΔΕΘ. Η «μαγική χείρα», το «μαγικό σπίτι» και ο Αμερικανός αγρότηςΗ «μαγική χείρα» το 1954 παρουσιάζει στη ΔΕΘ, σε ειδικό περίπτερο για τα είδη της ατομικής ενέργειας, τον τρόπο που οι επιστήμονες κάνουν πειράματα από μακριά χωρίς να έχουν επαφή με τη ραδιενέργεια. Η αμερικανική κουζίνα στο ίδιο περίπτερο τίθεται σε πλήρη λειτουργία, ενώ το κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης δίνει τη δυνατότητα στους επισκέπτες να δουν για πρώτη φορά τον εαυτό τους στην οθόνη.Οι ΗΠΑ συνεχίζουν να ξαφνιάζουν ευχάριστα τους επισκέπτες και η παρουσία τους στη ΔΕΘ προκαλεί τον θαυμασμό με τις καινοτομίες και τις νέες τεχνολογίες. Το 1955 παρουσιάστηκε συσκευή τηλεόρασης για διδασκαλία εκτός χειρουργείου στους φοιτητές, οι οποίοι μπορούσαν να παρακολουθήσουν με κάθε λεπτομέρεια και την παραμικρή κίνηση. Παράλληλα, η ζωή του Αμερικανού αγρότη επιδεικνύει πρότυπα αγροκτήματα σε μικρογραφία αλλά και την πρόοδο της Αμερικής στην πυρηνική επιστήμη και τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας. Την ίδια χρονιά στις 4 Σεπτεμβρίου γιορτάζεται στο αμερικανικό περίπτερο η «Αμερικανική Ημέρα Εργασίας», με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, να αναφέρει «…χαρακτηρίζοντας τα εκθέματά μας “Καρποί της Ελευθερίας”, αναγνωρίζουμε μετ΄ ευγνωμοσύνης την προς την Ελλάδα οφειλήν μας δια το δώρον της Δημοκρατίας».Το «μαγικό σπίτι» έρχεται στη ΔΕΘ το 1957, παρουσιάζοντας αυτοματισμούς που λειτουργούν με φωνητική εντολή, ενώ τα κύρια εκθέματα στην ειδική πρωτότυπη κατασκευή περιπτέρου από μεταλλικό σκελετό και πλαστική στέγη, παρουσιάζουν το υψηλό επίπεδο της καθημερινής αμερικάνικης ζωής, με συστήματα ηλιακής ενέργειας και οικιακής θέρμανσης.Σε ένα περίπτερο έκτασης 5.000 τ.μ, το 1959, με τίτλο «Θεματική Αντίληψη», οι Αμερικανοί παρουσιάζουν θεματικά πεδία που αφορούσαν τον τουρισμό, τον αθλητισμό, την κηπουρική, την κτηνοτροφία και την ψυχαγωγία. Ταξίδι στο διάστημαΗ δεκαετία του ’60 ταξιδεύει τη ΔΕΘ στο διάστημα. Οι Αμερικανοί αστροναύτες Gordon Cooper και Charles Conrad, που ταξίδεψαν στο διάστημα με το διαστημόπλοιο “Gemini”, επισκέπτονται την 30η ΔΕΘ, ενώ παράλληλα Σοβιετικοί αστροναύτες δίνουν και αυτοί δυναμική παρουσία.Τα βλέμματα των επισκεπτών τραβούν το ομοίωμα του δορυφόρου «SYNKOM 2», ο θαλαμίσκος του διαστημοπλοίου «Σίγμα 7», με το οποίο ο αστροναύτης Ουόλτερ Σιρά πραγματοποίησε πτήση στην τροχιά της Γης στις 3 Οκτωβρίου του 1962, εκθέματα πυραύλων, διαστημόπλοιων καθώς και η διαστημική τροφή. Το πιο εντυπωσιακό όμως όλων ήταν το δείγμα σεληνιακού πετρώματος που συλλέχτηκε από το «Απόλλων 11» στην περιοχή της «Θαλάσσης της Ηρεμίας» τον Ιούλιο του 1969. Νέες τεχνολογίες και προϊόνταΗ διαστημική εποχή της έκθεσης τελειώνει στην αρχή της δεκαετίας του ’70 και τη θέση της παίρνουν οι νέες τεχνολογίες και τα προϊόντα αιχμής, όπως όταν το 1975 παρουσιάζονται τα αεροσκάφη «Ντάγκλας», «Μπόινγκ» και «Λόκχιντ».  Οι τεχνολογίες στον τομέα της ιατρικής και των ηλεκτρονικών υπολογιστών κυριαρχούν ως το 1977, που το περίπτερο των ΗΠΑ στεγάζεται σε χώρο 1.300τ.μ, στον οποίο συμμετέχουν 51 επιχειρήσεις. Τότε στο μήνυμά του ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζίμι Κάρτερ, σημείωνε: «Η έκθεσή σας, της Θεσσαλονίκης, έχει γίνει ξακουστή για την αρτιότητά της και συμβολίζει τον ρόλο της Ελλάδος στο διεθνές εμπόριο».Οι ΗΠΑ συνεχίζουν να λαμβάνουν μέρος στην έκθεση ως το 2008. Στην 73η ΔΕΘ για πρώτη φορά μετά από παρουσία πολλών ετών, οι ΗΠΑ δεν συμμετέχουν μέσω του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου, δηλώνοντας ότι πλέον έχει μειωμένο εμπορικό ενδιαφέρον. Οι ΗΠΑ τιμώμενη χώρα στην 83η ΔΕΘΦέτος στην 83η ΔΕΘ, οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής επιστρέφουν δυναμικά και η ΔΕΘ –Helexpo τούς υποδέχεται ως τιμώμενη χώρα. Στο επίκεντρο της αμερικανικής παρουσίας θα βρεθεί η υψηλή τεχνολογία, ενώ κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης θα παρουσιαστούν καινοτομίες επιχειρήσεων από τις ΗΠΑ, που εκτίθενται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και ίσως και στην Ευρώπη. Οι αμερικανικές επιχειρήσεις που θα συμμετάσχουν θα προέρχονται από τους κλάδους της τεχνολογίας, της υγείας, της εκπαίδευσης, της ενέργειας κ.ά.Τη συμμετοχή των ΗΠΑ θα πλαισιώσουν σειρά παράλληλων εκδηλώσεων, μεταξύ των οποίων επιχειρηματικά fora καθώς και πολιτιστικές και άλλες εκδηλώσεις.Ήδη έχουν ανταποκριθεί και θα είναι παρόντες στην έκθεση αμερικανικοί επιχειρηματικοί κολοσσοί, όπως η Microsoft, η Coca-Cola, η Google και η Cisco, ενώ και άλλοι ισχυροί βιομηχανικοί όμιλοι, όπως η Lockheed Martin, καθώς και μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις όπως η Intralot, έχουν ανταποκριθεί στην πρόσκληση για συμμετοχή στην 83η ΔΕΘ στο πλαίσιο της Τιμώμενης Χώρας. Παρών θα είναι ο υπουργός Εμπορίου των ΗΠΑ, Wilbur Ross.«Η παρουσία των ΗΠΑ για πολλά χρόνια υπήρξε πολύ σημαντική, φέρνοντας την τεχνολογία και την καινοτομία στη ΔΕΘ. Κάτι αντίστοιχο θα γίνει και φέτος, που εστιάζει και πάλι στην τεχνολογία, προβάλλοντάς την στο μέλλον. Θα δούμε πράγματα που δεν τα έχουμε συναντήσει μέχρι σήμερα, ούτε εμείς αλλά ούτε και η Ευρώπη» επισημαίνει ο Διευθύνων Σύμβουλος της ΔΕΘ –HELEXPO, Κυριάκος Ποζρικίδης, και συγγραφέας του βιβλίου «Ιστορίες της ΔΕΘ», 2013, εκδότης ΔΕΘ-HelexpoA.E, στο οποίο και βασίστηκε το αφιέρωμα του ThessHistory στη διαχρονική παρουσία των ΗΠΑ στη ΔΕΘ. Δείτε φωτογραφικό αφιέρωμα:1952: η Ελλάς στο Ατλαντικό Σύμφωνο1955: Το περίπτερο των ΗΠΑ στη ΔΕΘ1963 : Έκθεση αυτοκινήτου1963: Το κόπκιτ του διαστημικού αεροσκάφους «Σίγμα 7»1964: Η Μις USA το 1964 στη ΔΕΘ 1965: Οι αστροναύτες Cooper και Conrad επισκέφθηκαν τη ΔΕΘ το 19651985: Το περίπτερο των ΗΠΑ τη χρονιά του 1985Lyndon Johnson: ο 36ος πρόεδρος των ΗΠΑ, Lyndon Johnson, συνομιλεί με τους επισκέπτες της ΔΕΘQuinn: Ο υπέροχος Άντονι Κουίν, ο κινηματογραφικός Ζορμπάς, με την παρέα του " ["post_title"]=> string(179) "Οι ΗΠΑ στη ΔΕΘ: Η παρουσία των Ηνωμένων Πολιτειών στην Έκθεση από τη μεταπολεμική περίοδο και μετά" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(99) "oi-ipa-sti-deth-i-parousia-ton-inomenon-politeion-stin-ekthesi-apo-ti-metapolemiki-periodo-kai-meta" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:46:03" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:46:03" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2225" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [2]=> object(WP_Post)#2995 (24) { ["ID"]=> int(2205) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-08-28 20:38:33" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-08-28 17:38:33" ["post_content"]=> string(13833) "Ο Παρθενώνας, χαρακτηρισμένος ως παραδοσιακός οικισμός, είναι ένα από τα πιο παλιά χωριά της Χαλκιδικής με μεγάλη ιστορία που χάνεται στα βάθη των αιώνων.Χτισμένος σε υψόμετρο περίπου 350 μέτρων στους πρόποδες του όρους Ίταμος και μόλις 5 χιλιόμετρα από τον Νέο Μαρμαρά, δεσπόζει μέσα σε μια κατάφυτη περιοχή με πεύκα, πλατάνια, κυπαρίσσια, πικροδάφνες, ροδιές και πολλές συκιές. Ακριβώς απέναντι από το μεγάλο μπαλκόνι του Παρθενώνα το βλέμμα χάνεται στο Αιγαίο και στον Τορωναίο κόλπο, με τον Όλυμπο απέναντι να ρίχνει τη σκιά του στο μικρό νησάκι Χελώνα.[embed]https://www.youtube.com/watch?v=czrjRdBV3gs[/embed]Ο πιο παλιός οικισμός της ΧαλκιδικήςΗ ιστορία του χωριού ξεκινάει 100.000 χρόνια πριν, σύμφωνα με τον αρχαιολόγο Άγγελο Σμάγα, ενώ πηγές αναφέρουν ότι στοιχεία ανθρώπινης παρουσίας εντοπίζονται από την Παλαιολιθική Εποχή. Τις πρώτες γραπτές μαρτυρίες τις έχουμε από τον Βυζαντινό Γεωγράφο Στέφανο Βυζάντιο (5ος αιώνας), ο οποίος αναφέρει στα «Εθνικά»: «Παρθενόπολις, Μακεδονίας πόλις, από των θυγατέρων Γραστού του Μύγδονος παιδός, ως Θεαγένης εν Μακεδονικοίς από δε των θυγατέρων δια το άγροικον αυτών της διαίτης και το άμικτον έκτισε πόλιν…».Στην κορυφή Κώστα του Ίταμου αρχαιολογικές ανασκαφές έφεραν στο φως προϊστορικό ιερό, πιθανότατα της θεάς Αθηνάς και του Δία, με τα ευρήματα από κεραμίδια να μαρτυρούν ότι οι επισκέπτες έρχονταν από διάφορα μέρη της Ελλάδας.Οι κάτοικοι του χωριού επέλεξαν την ορεινή περιοχή για να αποφύγουν τους πειρατές και εγκαταστάθηκαν εκεί χτίζοντας πέτρινα σπίτια, ερείπια από τα οποία βλέπουμε ακόμα και σήμερα.Ακόμα και κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας το χωριό δεν άλλαξε όνομα, ενώ οι κάτοικοί του συμμετείχαν στις επαναστάσεις του 1821, του 1854 και στον Μακεδονικό Αγώνα.Μακεδονική αρχιτεκτονικήΗ σπάνια αρχιτεκτονική και η οικιστική συγκρότηση του Παρθενώνα διατηρεί μέχρι και σήμερα ατόφια τη φυσιογνωμία του χωριού του περασμένου αιώνα. Η μακεδονική αρχιτεκτονική του με τα πετρόχτιστα διώροφα σπίτια, τις μεγάλες αυλές και τις χαρακτηριστικές στρόγγυλες καμινάδες, χτισμένα στην πλαγιά του βουνού, θαρρείς πως ξεπηδούν από πίνακα του Μαλέα, αφήνοντας τον επισκέπτη να ξεναγηθεί στην ιστορία μέσα από τα λιθόστρωτα καλντερίμια του χωριού.Στο χωριό σήμερα υπάρχουν 53 σπίτια -μόνο 4 άτομα  ζουν μόνιμα στο χωριό- 3 ξενώνες, 2 ταβέρνες και 3 καφέ που ακολουθούν την παραδοσιακή τυπολογία, μιας και το 1978 ο Παρθενώνας χαρακτηρίστηκε με προεδρικό διάταγμα παραδοσιακός οικισμός. «Μετά το 1984 άρχισε και πάλι το χωριό να παίρνει ζωή. Το 1974 έφυγε και ο τελευταίος κάτοικος και το χωριό ερημώθηκε τελείως. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ένας δημοσιογράφος, ο Χριστοδούλου, ήρθε στο χωριό και το ανέδειξε. Το 1985 ο Paul, κατά κόσμον Πολυχρόνης, έφτιαξε την ταβέρνα “Paul” και έπειτα δημιούργησα και εγώ τη δική μου, “Το στέκι του Μένιου”» περιγράφει ο Δημήτρης Αναγνωστούδης, που μαζί με τη σύζυγό του, Μαρία, διατηρούν τα τελευταία 22 χρόνια παραδοσιακή ταβέρνα στην πλατεία του χωριού.Ο θρύλος της βασίλισσαςΤο χωριό Παρθενώνας αναφέρεται και ως Παρθένι ή Παρθενιώνας ή Παρθενόπολις και το ακολουθεί ο μύθος της βασίλισσας Παρθενόπης από όπου πήρε το όνομά του.Ο θρύλος λέει ότι στην κορυφή Κώστα, του όρους Δραγουντέλι, είχε η βασίλισσα τα ανάκτορά της. Όταν έρχονταν στο λιμάνι έμποροι κατέβαινε στη θάλασσα από μια μυστική σήραγγα. Όμως για να μη χαθεί, ξεδίπλωνε πίσω της ένα κουβάρι και επιστρέφοντας το μάζευε. Μια μέρα ξέχασε να το μαζέψει, την ακολούθησαν οι πειρατές, λεηλάτησαν το βασίλειο παίρνοντας μαζί τους αιχμάλωτη και τη βασίλισσα. Εκείνη φεύγοντας φώναξε: «Παρθένα φεύγω, Παρθενών να ονομαστεί το χωριό». Η εγκατάλειψηΤο χωριό στο πέρασμα του χρόνου άλλαξε τρεις τοποθεσίες και ερημώθηκε τελείως στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνταν με τη γεωργία, την κτηνοτροφία, την εκτροφή μεταξοσκώληκα και την υλοτομία, ενώ πολλοί εξ αυτών  εργάζονταν στο Άγιο Όρος μεταφέροντας ξυλεία. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας οι κάτοικοι δούλευαν πάροικοι στα μοναστήρια του Αγίου Όρους και οι μονές πλήρωναν τους φόρους. Στην  περιοχή Τριπόταμος λίγο πριν ξεκινήσει η ανηφόρα για το χωριό υπάρχουν ακόμα τα ερείπια από το μετόχι της Ιεράς Μονής Κωνσταμονίτου του Αγίου Όρους. Από το 1957 έως το 1978, το χωριό ερημώθηκε, οι κάτοικοι δεν είχαν δουλειά, κατέβηκαν στον Μαρμαρά και βρήκαν δουλειά στο Πόρτο Καρράς, που άρχισε τότε να δημιουργείται.Ο ιστορικός ναός του Αγίου ΣτεφάνουΟ ιστορικός οικισμός του Μαρμαρά γιορτάζει κάθε χρόνο τον Άγιο Παντελεήμονα, ερείπια του ναού υπάρχουν μέχρι σήμερα στην ανατολική πλευρά, όπου εικάζεται ότι ήταν μια από τις τρεις τοποθεσίες του χωριού.Σήμερα η μοναδική μικρή εκκλησία του χωριού είναι η τυπική τρίκλιτη βασιλική του Αγίου Στεφάνου, που χρονολογείται την εποχή της Τουρκοκρατίας. Έξω από την ανατολική πλευρά του ναού υπάρχει λιθανάγραφη επιγραφή που αναγράφει «1837» και δηλώνει το έτος που ξαναχτίστηκε ο ναός μετά τις καταστροφές που υπέστη το 1821 και το 1854, ενώ το καμπαναριό με τις τρεις καμπάνες χτίστηκε το 1925.Εξωτερικά ο ναός έχει ξυλόγλυπτη διακόσμηση, ενώ εσωτερικά ξεχωρίζει η περίτεχνη ξύλινη οροφή, το ξυλόγλυπτο τέμπλο, το δεσποτικό και ο άμβωνας, όπου διακρίνονται στις τέσσερις πλευρές του οι μορφές των τεσσάρων Ευαγγελιστών με την αναγραφή 1868. Χαρακτηριστικό του ναού είναι η κτιστή κολυμβήθρα που χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα για τη βάπτιση των παιδιών. Μέχρι και το 1930 στον περίβολο του ναού υπήρχε νεκροταφείο. Ο ναός σήμερα ανοίγει μόνο σε μεγάλες αργίες και γιορτές.Το παλιό σχολείοΑκριβώς πίσω από την εκκλησία του χωριού υπάρχει το σχολείο που χτίστηκε το 1908 σε σχέδια του Χαλκιδικιώτη αρχιτέκτονα Ξενοφών Παιονίδη. Το σχολείο λειτούργησε μέχρι και το 1970, ενώ σήμερα το κτήριο στεγάζει το Λαογραφικό Μουσείο. Πρόκειται για ένα διώροφο πετρόχτιστο κτίσμα κλασικής μακεδονικής αρχιτεκτονικής, όπου ο επισκέπτης μπορεί να μάθει για την ιστορία του ιστορικού Παρθενώνα, η οποία ξετυλίγεται στις αίθουσες του ισογείου και του πρώτου ορόφου. Το μουσείο άρχισε να λειτουργεί φέτος έπειτα από έργα αναστήλωσης που ξεκίνησαν το 1985 και ολοκληρώθηκαν το 2005 με πρόγραμμα ΕΣΠΑ και το λειτουργεί ο Πολιτιστικός Σύλλογος Παρθενώνα με είσοδο ένα ευρώ.Σήμερα οι δύο πολιτιστικοί σύλλογοι του Παρθενώνα δραστηριοποιούνται στην περιοχή με υπέροχες δράσεις και εκδηλώσεις αξιοποιώντας τα μοναδικά μονοπάτια στο Δραγουντέλη κάθε Οκτώβριο με περιπάτους, ποδηλατάδες και ιππασία, ενώ το καλοκαίρι τα τελευταία χρόνια λαμβάνει χώρα στην πλατεία του χωριού φεστιβάλ κινηματογράφου. Από το φύλλο της THESSNEWS #120 (25/08/2018-26/08/2018) " ["post_title"]=> string(127) "Ο Παρθενώνας του Μαρμαρά - Το ωραιότερο χωριό της Χαλκιδικής (ΦΩΤΟ+VIDEO)" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(71) "o-parthenonas-tou-marmara-to-oraiotero-chorio-tis-chalkidikis-fotovideo" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:46:07" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:46:07" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2205" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [3]=> object(WP_Post)#2911 (24) { ["ID"]=> int(2198) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-08-23 20:35:27" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-08-23 17:35:27" ["post_content"]=> string(10195) "Η γη της Καππαδοκίας, φτιαγμένη από φωτιά και πέτρα, βρίσκεται στην καρδιά της Μικράς Ασίας, περιτριγυρισμένη από την οροσειρά του Ταύρου, του Αντίταυρου, το Δίδυμο όρος και το σβησμένο ηφαίστειο Αργαίον με ύψος 3.916 μέτρα.Η μοναδική Καππαδοκία υπήρξε σταυροδρόμι των πολιτισμών που ένωσε διαφορετικούς λαούς και θρησκείες και σε αυτό το υπέροχο σημείο του κόσμου η λάβα των ηφαιστείων Αργαίον, Χασάν Νταγ και Μελεντίζ Νταγ δημιούργησαν ένα φυσικό υπαίθριο μουσείο απαράμιλλης ομορφιάς.Πολλές δοξασίες και θρύλοι συνοδεύουν την ιστορία αυτής ιδιαίτερης περιοχής όπως τα Μαρμαρένια Αλώνια του Διγενή Ακρίτα, οι Αμαζόνες και ο Θερμώδων παραπόταμος του Άλυ με τις υπερφυσικές ιδιότητες αλλά και η μεγάλη καππαδοκική θεά Μα, η Κυβέλη, η μητέρα των Θεών.Πάνω από όλα όμως στην μοναδικού κάλους Καππαδοκία άνθισε ο ελληνισμός και ο ασκητισμός. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν δεκάδες λαξευτά μοναστήρια και εκκλησίες, εκατοντάδες πέτρινα σπίτια με ελληνικές επιγραφές και κτήρια που παραμένουν στον χρόνο θυμίζοντας τον πολιτισμό που δημιούργησαν οι ελληνικές κοινότητες στα βάθη των χρόνων.  Οι υπόγειες πολιτείεςΟι αλλεπάλληλες εχθρικές επιδρομές αλλά και η προστασία των κατοίκων από τον πολύ βαρύ χειμώνα και το πολύ ζεστό καλοκαίρι, οδήγησαν τους Καππαδόκες να αναζητήσουν τον τρωγλοδυτικό τρόπο ζωής σκάβοντας το έδαφος και λαξεύοντας την πέτρα. Το πορώδες έδαφος αλλά και οι βράχοι που δημιούργησε η λάβα ήταν εύκολα λαξεύσιμοι με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν υπόσκαφες κατοικίες και υπόγειες πολιτείες.Στα έγκατα της καππαδοκικής γης δημιούργησαν πολιτείες, όπου εκεί ζούσαν για μεγάλα χρονικά διαστήματα ειδικά όταν υπήρχε μεγάλος κίνδυνος από τους επιδρομείς που λεηλατούσαν τα πάντα στο πέρασμά τους.Έφτιαξαν τρύπες στο έδαφος και πέτρινα σκαλιά, που οδηγούσαν σε λαξευτά δωμάτια ακόμα και 8 ορόφους κάτω από την γη ή και περισσότερους. Εκεί έφτιαξαν λατρευτικούς χώρους, αποθήκες όπου συντηρούσαν τρόφιμα για πολύ καιρό, πατητήρια για την παραγωγή κρασιού, κελάρια, εργαστήρια, στάβλους ακόμα και εκκλησίες.Δημιούργησαν επίσης μεγάλες δεξαμενές για την αποθήκευση νερού και συγχρόνως ένα πολύ καλό σύστημα εξαερισμού. Μεγάλοι κάθετοι αεραγωγοί διαμέτρου ως και 5 μέτρων ξεκινούσαν από την επιφάνεια του εδάφους και κατέληγαν στον τελευταίο όροφο όπου περνούσε ο αέρας απ όλα τα επίπεδα και διοχετευόταν σε όλα τα δωμάτια. Φρόντιζαν οι αεραγωγοί να μην είναι ορατοί από την επιφάνεια της γης για να μην φανερώνουν την «μυστική» κρυψώνα στους επιδρομείς.Η άμυνα από τους επιδρομείςΜε μεγάλες μαρμάρινες μυλόπετρες που ζύγιζαν περίπου 200 με 500 κιλά θωράκιζαν την είσοδο κάθε δωματίου σε περίπτωση εισβολής από εχθρούς. Η κάθε μυλόπετρα είχε μια οπή στο κέντρο και από εκεί εκτόξευαν τα βέλη τους για να εξουδετερώσουν τους εχθρούς. Σε περίπτωση που κατάφερνε ο εχθρός να διαπεράσει την σήραγγα, τον περίμενε μια άλλη μυλόπετρα με περισσότερες οπές.  Η υπόγεια πολιτεία της ΜαλακοπήςΗ μεγαλύτερη και επισκέψιμη υπόγεια πολιτεία σήμερα είναι αυτή της Μαλακοπής (DerinKuyu=Βαθύ πηγάδι) η οποία ανακαλύφθηκε από ένα τυχαίο γεγονός. Το 1962 ένας κάτοικος της περιοχής ήθελε να ανοίξει πηγάδι, και τότε συνειδητοποίησε ότι όσο βαθιά και αν πήγαινε, από κάτω το έδαφος είναι κούφιο. Αυτό το γεγονός ήταν η αφορμή να ξεκινήσουν οι αρχαιολόγοι τις ανασκαφές το 1969.Η υπόγεια πολιτεία της Μαλακοπής βρίσκεται σε βάθος 85 μέτρων και ανακαλύφθηκαν 11 επίπεδα από τα οποία μόνο τα 8 είναι επισκέψιμα. Πρόκειται για την μεγαλύτερη πολιτεία που καλύπτει έκταση περίπου 650 τμ και ενώνεται με σήραγγες με άλλες υπόγειες πολιτείες πολλών χιλιομέτρων. Χαρακτηριστικό της είναι ότι στο 2ο επίπεδο υπάρχει ένα ευρύχωρο δωμάτιο με μια μεγάλη θολωτή οροφή που μάλλον χρησιμοποιούνταν ως θρησκευτική σχολή ενώ τα πλαϊνά δωμάτια προοριζόταν για μελέτη. Μεταξύ του 3ου και 4ου επιπέδου υπάρχει σταυροειδής εκκλησία ενώ στην διπλανή αίθουσα υπάρχει μια μεγάλη σκαμμένη δεξαμενή και δίπλα μια πιο μικρή όπου ήταν το βαπτιστήριο.Οι ειδικοί θεωρούν ότι στην πολιτεία της Μαλακοπής μπορούσαν να φιλοξενηθούν από 3 ως 50 χιλιάδες άτομα μαζί με τα ζώα τους.Δεν έχουν ανακαλυφθεί όλεςΕικάζεται ότι υπάρχουν περίπου 200 υπόγειες πολιτείες με δύο επίπεδα και 40 με τρία επίπεδα και πάνω στο ΚαΪμακλί, στη Δήλα, στην Καρβάλη, στην Ντογκάλα, στο Τατλαρίν, στο Σογκανλί, στο Ατσιγκιόλ, στο Οζκονάκ και αλλού.Οι πρώτες τρωγλοδύτικες πολιτείες κτίστηκαν από τους Χετταίους που εμφανιστήκαν στην περιοχή κατά την περίοδο 2000-1200π.χ και ονομάζοταν κελέρια, ουράνια, ίνια, καταφύδια, καπάγκια, ορένια, κατσάκια κ.αΟ Ξενοφώντας στην «Κύρου Ανάβαση» αναφέρεται σε ένα υπόγειο χωριό βορειοανατολικά της Καππαδοκίας: « Τα σπίτια ήταν υπόγεια, οι δε πόρτες τους έμοιαζαν με στόμιο πηγαδιού, στο οποίο όταν κάποιος κατέβαινε κι έμπαινε μέσα, ο χώρος ήταν μεγάλος. Τα υποζύγια έμπαιναν μέσα από ορύγματα ενώ οι άνθρωποι κατέβαιναν από σκάλες. Μέσα σε αυτές τις οικίες εκτρέφονταν γίδες, βόδια και κότες. Για ώρες ανάγκης είχαν αποθηκευμένα σιτάρι, κριθάρι, όσπρια καθώς και κρασί κατασκευασμένο από κριθάρι μέσα σε κρατήρες…»  Από το φύλλο της THESSNEWS #119 (18/08/2018-19/08/2018) " ["post_title"]=> string(84) "ThessHistory: Οι υπόγειες πολιτείες της Καππαδοκίας" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(50) "thesshistory-oi-ypogeies-politeies-tis-kappadokias" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:46:11" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:46:11" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2198" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [4]=> object(WP_Post)#2993 (24) { ["ID"]=> int(2192) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-08-21 20:32:16" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-08-21 17:32:16" ["post_content"]=> string(10557) "Σε μια απόκρημνη τοποθεσία, μέσα σε μια κατάφυτη δασώδη περιοχή, πάνω από το φαράγγι του ποταμού Παναγία, σε ύψος  περίπου 1.000 μέτρων, βρίσκεται το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά στον Πόντο.Το μοναστήρι «κρέμεται» πάνω στη δυτική πλευρά του όρους  Μελά (Στου Μελά =Σου Μελά =Σουμελά) και βρίσκεται 40 χιλιόμετρα νότια της Τραπεζούντας, κοντά στη Ματσούκα.Η Σταυροπηγιακή μονή ιδρύθηκε σύμφωνα με την παράδοση κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, τον 10ο  αιώνα, από δύο Αθηναίους μοναχούς, τον Σωφρόνιο και τον Βαρνάβα, έπειτα από κάποιο όραμα που είδαν. Ταξίδεψαν ως το όρος Μελά και σε κάποιο σπήλαιο βρήκαν την εικόνα της Παναγίας, που αποδίδεται στον όσιο Λουκά. Στην αρχή οι δύο μοναχοί έκτισαν κελί και αργότερα εκκλησία μέσα στο σπήλαιο όπου θαυματουργικά βρέθηκε η εικόνα.Με θαυματουργικό τρόπο λύθηκε και το πρόβλημα υδροδότησης της μονής, μιας και μέσα από έναν γρανιτένιο βράχο άρχισε να αναβλύζει αγίασμα. Η μεγάλη άνθησηΤα χρόνια των Μεγαλοκομνηνών της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας (1241-1461) το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά γνώρισε μεγάλη ακμή.Ο αυτοκράτορας Αλέξιος Γ’  έπειτα από ένα ναυάγιο από το οποίο σώθηκε απέδωσε τη σωτηρία του στη χάρη της Παναγίας και το 1364 εξέδωσε χρυσόβουλο με το οποίο ανανέωσε όλα τα προνόμια που απολάμβανε η μονή τα προηγούμενα χρόνια και ανέλαβε την οικοδόμησή της. Οχύρωσε το συγκρότημα του μοναστηριού με τείχη και πύργους, έφτιαξε καινούρια κελιά, διαμόρφωσε τον χώρο του ναού στη μορφή που σώζεται μέχρι σήμερα και δώρισε στο μοναστήρι μια εικόνα της Θεοτόκου. Με βάση το χρυσόβουλο, μεταξύ άλλων προνομίων κτήσης γης, το έγγραφο όριζε τις υποχρεώσεις και τα προνόμια που απολάμβαναν οι πάροικοι που εργάζονταν στην καλλιέργεια γης της μονής και παράλληλα το έγγραφο όριζε την απαλλαγή από φόρους και από στρατιωτικές υποχρεώσεις. Η μονή υποχρεούνταν μόνο να καταβάλει στον αυτοκράτορα φόρο για την έγγειο ιδιοκτησία δυο φορές τον χρόνο.Κατά τη διάρκεια της κατάλυσης του κράτους των Μεγαλοκομνηνών από τον Μωάμεθ Β’ το 1461, τα περισσότερα μοναστήρια του Πόντου, μαζί με αυτά και οι Σταυροπηγιακές μονές του Βαζελώνα και του Περιστερεώτα,  έμειναν ανέπαφα.Η μονή της Παναγίας Σουμελά γνώρισε και νέα άνθηση κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα. Ο σουλτάνος Σελίμ Α’, εξέδωσε φιρμάνι που αναγνώριζε τα προνόμια της μονής, ενώ παράλληλα λόγω της καλής σχέσης της μονής με τους αρχιεπισκόπους Χαλδίας, που έλεγχαν τα μεταλλεία αργύρου στην περιοχή, το μοναστήρι απολάμβανε μεγάλες και σημαντικές δωρεές.Κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα η μονή ανακαινίζεται ριζικά και από τότε είναι οι εξαιρετικές τοιχογραφίες που σώζονται μέχρι σήμερα, τα παρεκκλήσια και οι βοηθητικοί χώροι.Με την άρση των περιοριστικών μέτρων εναντίον των κρυπτοχριστιανών το 1860, η μονή γνώρισε νέα άνθηση. Τότε κτίστηκε το υδραγωγείο, η βιβλιοθήκη και διαμορφώθηκε η πρόσβαση στο μοναστήρι που υπάρχει μέχρι σήμερα.Η μεγάλη καταστροφήΚατά τη διάρκεια των χρόνων το μοναστήρι υπέστη πολλές λεηλασίες και φθορές από κλέφτες και αλλόθρησκους.Η μεγαλύτερη όμως καταστροφή συντελέστηκε το 1922. Αφού πρώτα λήστεψαν τα πολύτιμα έγγραφα, χειρόγραφα και αντικείμενα, κατέκαψαν ό,τι υπήρχε. Οι μοναχοί εγκαταλείπουν το μοναστήρι και έκτοτε ακολούθησαν βανδαλισμοί και καταστροφές ως και τη δεκαετία του 1970.Οι μοναχοί κατάφεραν να γλυτώσουν από την καταστροφή την εικόνα της Παναγίας Σουμελά μαζί με τον Σταυρό του Μανουήλ Κομνηνού και το Ευαγγέλιο του οσίου Χριστοφόρου, τα οποία ενταφίασαν  σε μια μυστική κρύπτη μέσα σε ένα σιδερένιο κιβώτιο στην είσοδο του παρεκκλησίου της Αγίας Βαρβάρας που βρισκόταν σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από τη μονή.Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή του μητροπολίτη Τραπεζούντας, Χρύσανθου : «Τα χειρόγραφα και τα λοιπά ιερά κειμήλια της μονής διηρπάγησαν υπό των Τούρκων μη επιτραπέντος τοις μοναχοίς να παραλάβωσι τι μεθ’ εαυτών, η δε μονή ηρειπώθη. Οι Τούρκοι αφήρεσαν από της στέγης τας κεράμους και εν τη αναζητήσει κεκρυμμένων  θησαυρών διέρρηξαν τους ορόφους και ανέσκαψαν τα δάπεδα, …….Μόνον τον ναό δεν ηδυνήθησαν να καταστρέψωσι καθ’ ολοκληρίαν οι Τούρκοι και τούτο διότι είναι λαξευμένος εντός βράχου».Η εικόνα της Παναγίας ΣουμελάΤα τρία κειμήλια - σύμβολα του ποντιακού ελληνισμού επαναπατρίστηκαν το 1931 και σήμερα βρίσκονται στη μονή της Παναγίας Σουμελά στην Καστανιά Ημαθίας.Τότε στα πλαίσια της ελληνοτουρκικής φιλίας επισκέφθηκε την Ελλάδα ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ισμέτ Ινονού. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ζητάει από τον υπουργό Λεωνίδα Ιασωνίδη, που παρίστατο, να προσφωνήσει τον Τούρκο πρωθυπουργό στην τουρκική γλώσσα. Ο Ιασωνίδης εκφωνεί σε άπταιστα τουρκικά έναν υπέροχο λόγο και καταγοητεύει τον Ινονού. Τότε ο Τούρκος πρωθυπουργός ρωτάει τον Ιασωνίδη αν έχει καμιά επιθυμία από την πατρίδα του για να την ικανοποιήσει. Τότε ήταν που ο Ιασωνίδης ζήτησε την άδεια για μεταφορά της ιστορικής εικόνας της Παναγίας Σουμελά από τον Πόντο στην Ελλάδα.Η μονή επαναλειτούργησε στις 15 Αυγούστου 2010, όπου χοροστατούντος  του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου και παρουσία χιλιάδων Ελλήνων ποντιακής καταγωγής τελέστηκε Θεία Λειτουργία στο μοναστήρι της «Κυράς του Πόντου» 87 χρόνια μετά την εγκατάλειψη.Από το 2015 μέχρι σήμερα δεν τελέστηκε ξανά Θεία Λειτουργία ανήμερα του εορτασμού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, διότι η τουρκική κυβέρνηση κάνει έργα αναστήλωσης στο μοναστήρι, τα οποία αναμένεται να ολοκληρωθούν το 2019. Από το φύλλο της THESSNEWS #119 (18/08/2018-19/08/2018) " ["post_title"]=> string(184) "ThessHistory: Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά στην Τραπεζούντα - Το λίκνο του ποντιακού ελληνισμού (ΦΩΤΟ)" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(102) "thesshistory-to-monastiri-tis-panagias-soumela-stin-trapezounta-to-likno-tou-pontiakou-ellinismou-foto" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:46:16" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:46:16" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2192" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [5]=> object(WP_Post)#2996 (24) { ["ID"]=> int(2186) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-08-11 20:29:23" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-08-11 17:29:23" ["post_content"]=> string(9420) "Ο Λευκός Πύργος είναι από τα πιο χαρακτηριστικά μνημεία της Θεσσαλονίκης. Όταν αναφερόμαστε στην πρωτεύουσα της Μακεδονίας, ο Λευκός Πύργος είναι το σήμα κατατεθέν, αιώνιο σύμβολο της πόλης, που σηματοδοτεί την άλωσή της από τους Οθωμανούς.Η πόλη περιστοιχιζόταν από βυζαντινά τείχη τα οποία έφταναν ως το θαλάσσιο μέτωπο. Ο Λευκός Πύργος, που χτίστηκε μετά την άλωση της Θεσσαλονίκης το 1430, βρισκόταν στο ανατολικό άκρο του θαλάσσιου τείχους, ενώ υπήρχε άλλος ένας στο δυτικό άκρο και ένας στη μέση. Στο σημείο όπου κτίστηκε ο πύργος, υπήρχε παλαιότερος πύργος που αποτελούσε τμήμα του βυζαντινού τείχους.Τόπος εκτελέσεων και βασανιστηρίωνΣτο πέρασμα των χρόνων ο πύργος πήρε διάφορες ονομασίες ανάλογα με τη χρήση του, όπως «Πύργος του Λέοντος» κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα και «Πύργος της Καλαμαριάς» τον 18ο αιώνα. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα ο Πύργος έγινε φυλακή,  τόπος βασανιστηρίων και εκτέλεσης καταδίκων, γι’ αυτό και μετονομάστηκε σε «Πύργο των Γενίτσαρων» και «Πύργο του αίματος» (Κανλή Κουλέ).Από τους ιστορικούς ο Λευκός Πύργος αποκαλείται  η «Βαστίλη  της Θεσσαλονίκης», μιας και οι τοίχοι του πύργου βάφονταν με αίμα από τα βασανιστήρια των θανατοποινιτών και από εκεί ακούγονταν βολές από την εκτέλεση της θανατικής ποινής. Από τα μέσα του 19ου αιώνα και  μετά η Οθωμανική αυτοκρατορία προσπαθεί να δείξει ένα πρόσωπο εκσυγχρονισμού. Τότε είναι που εφαρμόζεται το Τανζιμάτ, μια σειρά από συνταγματικές μεταρρυθμίσεις της κυβερνήσεως. Μεταξύ άλλων αποφασίζεται η κατεδάφιση των τειχών και η επέκταση της πόλης με διάνοιξη νέων δρόμων.Ο κατάδικος που άσπρισε τον ΠύργοΟ αέρας του εκσυγχρονισμού αλλάζει και το όνομα του πύργου, που  δεν μπορεί πλέον να ονομάζεται «Πύργος του αίματος». Το 1883 με φιρμάνι του Σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ Β’, αποφασίζεται να ασπριστεί ο τοίχος και αναλαμβάνει αυτή τη δουλειά ο εβραίος κατάδικος Νάθαν Γκουελεντί με αντάλλαγμα την ελευθερία του. Τότε δόθηκε στον πύργο η ονομασία Μπεγιάζ Κουλέ, δηλαδή Λευκός Πύργος. Ο οκταγωνικός περίβολοςΣτην κατεδάφιση των τειχών ο Λευκός Πύργος παρέμεινε στη θέση του, όχι όμως και η περίβολός του. Ο πύργος περιβαλλόταν από χαμηλό οκταγωνικό περιτείχισμα που σε τρεις από τις γωνίες του είχε οκταγωνικούς πυργίσκους. Πιθανολογείται ότι το περιτείχισμα κατασκευάστηκε το 1535/36 και κατεδαφίστηκε το 1911.Με πέτρες και πλίνθουςΟ Λευκός Πύργος είναι χτισμένος με πέτρες, κονίαμα και πλίνθους και έχει ύψος 33,90 μέτρα και διάμετρο 21,70 μέτρα. Αποτελείται από ισόγειο και έξι ορόφους που επικοινωνούν με εσωτερικό κλιμακοστάσιο μήκους 120 μέτρων, το οποίο ελίσσεται κοχλιωτά σε επαφή με τον εξωτερικό τοίχο, αφήνοντας στο κέντρο έναν κυκλικό πυρήνα διαμέτρου 8,50 μέτρων.  Γύρω από τον κεντρικό πυρήνα αναπτύσσονται μικρά δωμάτια με χαμηλά ανοίγματα, ενώ τα ενενήντα δύο σκαλοπάτια οδηγούν στον τελευταίο όροφο, όπου εκεί υπάρχει δώμα το οποίο οδηγεί στις πολεμίστρες και προσφέρει στον επισκέπτη  πανοραμική θέα της πόλης. Ο φωτισμός του πύργου γίνεται από τα σαράντα παράθυρα που επιτρέπουν στο φως της μέρας να εισέλθει στο εσωτερικό του. Ο ιστός, το κατάρτι -λάφυροΗ εικόνα του Λευκού Πύργου με την ελληνική σημαία υψωμένη στον ιστό, ξεκινάει από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1912 και μετά. Ο ιστός στον οποίο βρίσκεται η σημαία, είναι το κατάρτι από το βυθισμένο τουρκικό θωρηκτό «Φετίχ –Μπουλέν». Το βράδυ της 18ης Οκτωβρίου του 1912 ο Ναύαρχος Νικόλαος Βότσης επιτέθηκε με το τορπιλοβόλο Τ-11, κατά τη διάρκεια του Α’ Βαλκανικού Πολέμου, στο τούρκικο θωρηκτό, το οποίο βυθίστηκε στον Θερμαϊκό.Χώρος φύλαξης  αρχαιοτήτωνΑπό το 1912 και μετά ο πύργος άλλαξε διάφορες χρήσεις. Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου χρησιμοποιήθηκε για τη φύλαξη των αρχαιοτήτων από τις ανασκαφές που έκανε η αρχαιολογική υπηρεσία της Στρατιάς Ανατολής και συγχρόνως στέγαζε το κέντρο διαβιβάσεων των συμμάχων. Μέχρι και το 1983 στον Λευκό Πύργο φιλοξενήθηκαν η αεράμυνα της πόλης, το εργαστήριο Μετεωρολογίας του ΑΠΘ και συστήματα Ναυτοπροσκόπων.Εκθεσιακός χώροςΤο 1983 παραχωρήθηκε στο Υπουργείο Πολιτισμού και ακολούθησε η αναστήλωσή του, ενώ από το 1985 λειτουργεί ως εκθεσιακός χώρος.Στις 5 Σεπτεμβρίου 2008 εγκαινιάστηκε η μόνιμη έκθεση που αφορά τη Θεσσαλονίκη από την εποχή της ίδρυσής της το 316/15 π.Χ. μέχρι σήμερα.Αξίζει κανείς να επισκεφθεί την έκθεση, η οποία είναι οργανωμένη θεματικά και αναπτύσσεται σε όλους τους ορόφους.Σε κάθε όροφο παρουσιάζεται ένα θέμα το οποίο αναπτύσσεται διαχρονικά. Συνοπτική παρουσίαση του θέματος γίνεται στον κεντρικό χώρο του ορόφου, ενώ στα περιμετρικά δωμάτια γίνεται αναλυτικότερη διαπραγμάτευση.Επίσης στο προαύλιο του Πύργου μπορεί να πληροφορηθεί για το μνημείο, τις ώρες λειτουργίας και το περιεχόμενο της έκθεσης.  Από το φύλλο της THESSNEWS #117 (04/08/2018-05/08/2018) " ["post_title"]=> string(146) "Λευκός Πύργος: Το σύμβολο της Θεσσαλονίκης - Τόπος βασανιστηρίων και εκτελέσεων" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(77) "lefkos-pyrgos-to-symvolo-tis-thessalonikis-topos-vasanistirion-kai-ekteleseon" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:46:42" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:46:42" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2186" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [6]=> object(WP_Post)#2997 (24) { ["ID"]=> int(2180) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-08-07 20:26:00" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-08-07 17:26:00" ["post_content"]=> string(10527) "Το ξενοδοχείο Βιέννη υπήρξε ένα από τα πολυτελή ξενοδοχεία της Θεσσαλονίκης κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου.Στα τέλη του 19ου αιώνα η αγορά της πόλης με τα εμπορικά καταστήματα και τα εργαστήρια άρχισε να αναπτύσσεται στα δυτικά της πόλης γύρω από τον Βαρδάρη και την Εγνατία οδό και ο σιδηρόδρομος καθιστά την περιοχή κέντρο εισόδου της πόλης.Το ξενοδοχείο χτίστηκε στην καρδιά της πυρίκαυστης ζώνης της Θεσσαλονίκης, μετά από τη μεγάλη φωτιά του 1917 που κατέκαψε 9.500 σπίτια και κτήρια, άφησε περισσότερους από 70.000 άστεγους και άλλαξε την εικόνα της για πάντα.Μέχρι και το 1930 στο κέντρο της πόλης υπήρχαν 80 ξενοδοχεία και μετά την καταστροφική πυρκαγιά κάποια συνεχίζουν να λειτουργούν στην ίδια θέση, ενώ παράλληλα στη δυτική είσοδο της πόλης λειτουργούν καινούργια που ακολουθούν την παραδοσιακή τυπολογία.Το σχέδιο Εμπράρ- που δεν εφαρμόστηκε πλήρως ποτέ – διαμορφώνει ένα από τα πιο σημαντικά σημεία στην καρδιά της πόλης και δίπλα στο λιμάνι. Η πολυπολιτισμική Θεσσαλονίκη εκσυγχρονίζεται και γίνεται μητροπολιτικό κέντρο των Βαλκανίων. Μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ιδρύεται το Γραφείο Ξένων και Εκθέσεων, το οποίο αναλαμβάνει την εποπτεία των ξενοδοχείων, τη φροντίδα για τον εξωραϊσμό των πόλεων και των αρχαιολογικών χώρων, την ευθύνη και τη λειτουργία των λουτροπόλεων, μεριμνεί για τις συγκοινωνίες, οργανώνει και εποπτεύει γιορτές και παραστάσεις και διαφημίζει τη χώρα στο εξωτερικό. Το 1935 ιδρύεται το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο και το Γραφείο Ξένων και Εκθέσεων αναβαθμίζεται σε Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού.Ξενοδοχεία και χάνιαΠριν τη φωτιά του 1917 υπολογίζεται ότι στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν 50 χάνια χωρητικότητας 100 ανθρώπων και 600 αλόγων, ενώ με την κατασκευή της προκυμαίας ύστερα από την κατεδάφιση του θαλάσσιου τείχους, αρχίζουν να χτίζονται παραλιακά ξενοδοχεία, με τα πιο σημαντικά το Imperial, το Royal, το Olympos Palace και το Grand Hotel d’ Angleterre αλλά και το ιστορικό Splendid Palace (στη σημερινή πλατεία Ελευθερίας), που κάηκαν στη φωτιά του 1917. Η ιστορία του «Βιέννη»Το κτήριο «Βιέννη», που σήμερα βρίσκεται στην οδό Εγνατία 2-4, περιοχή Κολόμπο, χτίστηκε στη θέση του ναού της Αγίας Κυριακής, την περίοδο 1929-1931 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Γεώργιου Καμπανέλλου και ιδιοκτήτης ήταν ο Κώστας Μανωλάς. Η Αγία Κυριακή ήταν βυζαντινός ναός, που μετά την άλωση της Θεσσαλονίκης από τους Οθωμανούς, μετατράπηκε σε τέμενος με την ονομασία Μπουρμαλί Τζαμί. Μετά την απελευθέρωση της πόλης το 1912 ξαναλειτούργησε σαν εκκλησία και κάηκε ολοσχερώς στη μεγάλη πυρκαγιά.Πάνω στα αποκαΐδια του ναού χτίστηκε το ξενοδοχείο «Βιέννη», το οποίο αποτελούνταν αρχικά από 3 ορόφους και 55 δωμάτια. Σύμφωνα με τις τότε πολεοδομικές διατάξεις, έπρεπε το ένα τρίτο της επιφάνειας του οικοπέδου να μείνει ελεύθερο και γι’ αυτό υπάρχει το ελεύθερο τμήμα που περιλαμβάνεται μεταξύ του κτηρίου και της Εγνατίας, κάτι που σήμερα δεν βλέπουμε να συμβαίνει με τις όμορες πολυκατοικίες του ξενοδοχείου. Φρουραρχείο των ΓερμανώνΤο κτήριο αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα εκλεκτικισμού, υπήρξε από τα πιο δημοφιλή ξενοδοχεία της εποχής και φιλοξένησε κατά καιρούς σημαντικές προσωπικότητες, υπουργούς και καλλιτέχνες όπως ο Τσιτσάνης και ο Βαμβακάρης. Λέγεται ότι οι πολιτικοί επέλεγαν το συγκεκριμένο ξενοδοχείο για τις προεκλογικές ομιλίες τους, με πλήθος κόσμου να συγκεντρώνεται κάτω από τα μπαλκόνια του.Κατά την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το κτήριο επιτάχθηκε από τους Γερμανούς και στεγάστηκε εκεί η Κομαντατούρ, ενώ τα υπόγεια του κτηρίου έγιναν τόπος βασανιστηρίων. Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, την αμέσως επόμενη μέρα, το κτήριο καταλήφθηκε για λίγο καιρό από τον ΕΛΑΣ, ο οποίος το χρησιμοποίησε ως αρχηγείο. Η εγκατάλειψηΜέχρι και το 1965 συνεχίστηκε η λειτουργία τ ου ξενοδοχείου, ώσπου μετά εγκαταλείφθηκε τελείως. Τότε έγιναν κάποιες ατυχείς ενέργειες από τους 20 πλέον ιδιοκτήτες του να πουληθεί στο δημόσιο. Το 1973 σφραγίστηκαν όλοι οι όροφοι εκτός από το ισόγειο, όπου συνέχισαν να λειτουργούν καταστήματα.Το 1994 το κτήριο αγοράζεται από τον Αθ. Μαντά και ανακαινίζεται στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας 1997. Εκλεκιστική αρχιτεκτονικήΕνώ το αρχικό σχέδιο περιλάμβανε ακόμη έναν όροφο, αυτό εφαρμόσθηκε μόνο κατά την ανακαίνισή του, που προστέθηκε και 4ος όροφος. Το νεοκλασικό κτήριο χαρακτηρίζεται από απόλυτη συμμετρία στους άξονες και τα ανοίγματα, με ψευδοπαραστάδες που χωρίζουν το κτήριο οπτικά σε ζώνες και ιωνικά επίκρανα.Ακολουθεί τις εκλεκιστικές τάσεις της εποχής, με έντονα ροκοκό μενταγιόν να τονίζουν τον κεντρικό άξονα της εισόδου και ανάγλυφη  διακόσμηση. Επιμήκη κτιστά φουρούσια στηρίζουν το γείσο πάνω από το οποίο υπάρχουν κτιστά τμήματα και μπαλαούστρες. Στο ισόγειο εκτός από τα καταστήματα υπάρχει και μια στοά που οδηγεί σε βοηθητικούς χώρους. Το θέλουν ΙσραηλινοίΣτο κτήριο φιλοξενήθηκαν για αρκετά χρόνια η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία για την ανασυγκρότηση των Βαλκανίων και το Σύμφωνο Σταθερότητας. Πλέον από το 2012 ως σήμερα στο εμβληματικό κτήριο στεγάζεται το Mediterranean College.Σύμφωνα με πληροφορίες, υπάρχει επενδυτικό ενδιαφέρον από Ισραηλινούς επιχειρηματίες για την αγορά του ιστορικού κτηρίου, που παραμένει ένα στολίδι της Θεσσαλονίκης ανάμεσα σε πολυώροφες μονότονες πολυκατοικίες, σε μια περιοχή που συνδέει τη δυτική είσοδο με το κέντρο της Θεσσαλονίκης. Από το φύλλο της THESSNEWS #116 (28/07/2018-29/07/2018)  " ["post_title"]=> string(111) "Ξενοδοχείο «Βιέννη»: Το εμβληματικό κτήριο της Θεσσαλονίκης" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(58) "xenodocheio-vienni-to-emvlimatiko-ktirio-tis-thessalonikis" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:46:46" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:46:46" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2180" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [7]=> object(WP_Post)#2998 (24) { ["ID"]=> int(2144) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-08-01 19:55:04" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-08-01 16:55:04" ["post_content"]=> string(10988) "Ο θάνατος του Παύλου Μελά αφύπνισε τους Έλληνες και έδωσε το έναυσμα να οργανωθεί η ελληνική κυβέρνηση πιο ενεργά στον Μακεδονικό Αγώνα.Ο αξιωματικός Παύλος Μελάς υπήρξε ο εμπνευστής του αγώνα και τα ερωτήματα γύρω από τον θάνατό του έχουν μείνει αναπάντητα μέχρι σήμερα.Ο θάνατός του το 1904 συγκλόνισε την κοινή γνώμη και οι τρεις ταφές του αποδεικνύουν τη σημαντική συμβολή του στον αγώνα κατά των κομιτατζήδων και την απελευθέρωση της Μακεδονίας από τους Οθωμανούς.Ο Παύλος Μελάς οργάνωσε το αντάρτικο στη Μακεδονία και με το ψευδώνυμο Μίκης Ζέζας (τα ονόματα των παιδιών του, Μιχάλης και Ζωή) έγινε αρχηγός των αντάρτικων που δρούσαν εναντίον των Βουλγάρων στις περιφέρειες Μοναστηρίου και Καστοριάς.Μετά τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο το 1897 και την ατυχή έκβασή του αλλά και τη μάχη του Ίλιντεν το 1903 η κατάσταση στη Μακεδονία είναι πάρα πολύ τεταμένη.Τότε η Μακεδονία χωριζόταν σε βιλαέτια, βιλαέτι Κοσσόβου (σλαβόφωνοι), βιλαέτι Μοναστηρίου (μεικτοί) και βιλαέτι  Θεσσαλονίκης (ελληνόφωνοι) και ο πληθυσμός χαρακτηριζόταν από τη γλώσσα και τη θρησκεία του και όχι από την εθνότητά του.Η Βουλγαρική Εξαρχία θέλει να εκμεταλλευτεί την έλλειψη εθνικής συνείδησης και με βιαιο τρόπο αποσκοπεί στον εκβουλγαρισμό. Μέχρι το τέλος του 1902 στη Μακεδονία υπήρχαν περισσότερες από 80 συμμορίες κομιτατζήδων με περισσότερους από 3000 ενόπλους.Ο θάνατοςO καπετάν Ζέζας καλείται τον Φεβρουάριο του 1904 μαζί με άλλους 3 αξιωματικούς, τον Γεώργιο Κολοκοτρώνη (εγγονός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη), τον Αναστάσιο Παπούλα και τον Αλέξανδρο Κοντούλη,  να κατοπτεύσουν την περιοχή και να οργανώσουν τον αγώνα. Επιστρέφοντας περιγράφουν την κατάσταση και τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς βρίσκεται στη  Μακεδονία με το ψευδώνυμο Μίκης Ζέζας.Στις 12 Οκτωβρίου του 1904, συνοδευόμενος από τον υπαρχηγό Νικόλαο Πύρζα και 35 άντρες από τη Μακεδονία, τη Μάνη και την Κρήτη φτάνει στο χωριό Στάτιστα της Καστοριάς (σημερινό Μελάς). Εκεί ο συνεργάτης του Ντίνας τούς μοιράζει σε διάφορα σπίτια του χωριού, για να καταλύσουν τη νύχτα. Όμως ο κομιτατζής Μήτρος Βλάχος είδε τον Μελά να μπαίνει σε ένα σπίτι στην άκρη του χωριού και τον κατέδωσε στους Τούρκους. Το χωριό περικυκλώνεται από 150 άντρες, απόσπασμα των Οθωμανών, και ξεκινούν οι  αψιμαχίες. Το σπίτι όπου βρήκε καταφύγιο ο Παύλος Μελάς μαζί με τον Πύρζα, τον Ντίνα και τον Κρητικό Στρατινάκη περικυκλώνεται και αυτό από τους Τούρκους και το ξημέρωμα της 14ης Οκτωβρίου ο Παύλος Μελάς βρίσκεται νεκρός έπειτα από πυροβολισμό στη μέση. Η πρώτη ταφήΥπάρχουν διάφορες εκδοχές για τον θάνατο του Μελά. Οι μαρτυρίες των συντρόφων του λένε ότι δεν υπήρξε σημαντική μάχη και παραμένει έωλο αν ο τραυματισμός του ήταν θανάσιμος ή αν αυτοκτόνησε ή αν ζήτησε από τον Ντίνα να τον σκοτώσει ή αν τελικά τον σκότωσε αυτοβούλως ο Ντίνας.Ο καπετάν Ζεζας πριν ξεψυχήσει φαίνεται να αναφέρεται στα παιδιά του και να λέει στον Πύρζα : «το σταυρό να τον δώσεις στη γυναίκα μου και το τυφέκι στον γιο μου και πείτε τους εγώ το καθήκον μου το έκανα».Οι άντρες του Μελά κρύβουν το άψυχο σώμα του στον αχυρώνα της οικίας Χατζάκη και φεύγουν στα βουνά. Την επόμενη μέρα οι χωρικοί θάβουν το σώμα του έξω από τη Στάτιστα και το γεγονός του θανάτου γίνεται γνωστό στο πανελλήνιο από τις εφημερίδες της εποχής που χαρακτηριστικά αναφέρουν στα πρωτοσέλιδα: «Ηρωικός Θάνατος του ανθυπολοχαγού Μελά. Πώς εφονεύθη εις την Μακεδονία» (εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ).Οι Οθωμανοί αναζητούν το πτώμα του ως απόδειξη της επέμβασης των Ελλήνων στην Οθωμανική επικράτεια και τότε ο Ντίνας, απεσταλμένος από τον Μητροπολίτη Καστοριάς Καραβαγγέλη, αναλαμβάνει να ξεθάψει το πτώμα για να μην το βρουν οι Οθωμανικές αρχές.Η απόφαση του αποκεφαλισμούΤην ώρα που ο Ντίνας ξεθάβει το σώμα, εμφανίζεται απόσπασμα του Οθωμανικού στρατού και για να μη γίνει γνωστή η ταυτότητα του νεκρού, ο Ντίνας αποκεφαλίζει το σώμα του Μελά. Το μεταφέρει μέσα στο δισάκι του και το πηγαίνει στο Πισοδέρι, όπου τον περιμένει ο Παπα-Σταύρος Τσάμης και με απόλυτη μυστικότητα θάβει το κεφάλι στο παρεκκλήσι της Αγίας Παρασκευής κάτω από την Αγία Τράπεζα. Η μεταφορά του κρανίουΕντωμεταξύ οι οθωμανικές αρχές αναζητούν το ακέφαλο πτώμα εναγωνίως και έπειτα από πολλές πιέσεις καταφέρνουν να το βρούν και το μεταφέρουν στην Καστοριά για αναγνώριση. Ο Γερμανός Καραβαγγέλης έπειτα από πολλές προσπάθειες πείθει τις οθωμανικές αρχές να του παραδώσουν το πτώμα λέγοντας ότι είναι κάποιος Έλληνας χωρίς να φανερώνει την ταυτότητά του και το ενταφιάζει με τιμές στο παρεκκλήσι των Ταξιαρχών κοντά στη Μητρόπολη.Το 1907, σύμφωνα με τα απομνημονεύματα της συζύγου του Μελά, Ναταλίας, γίνεται η ταφή ολόκληρου του λειψάνου στον υπάρχοντα τάφο της Καστοριάς, αφού με εντολή του Μητροπολίτη μεταφέρεται το κρανίο από το παρεκκλήσι του Πισοδερίου, το οποίο μεταφέρεται με την επισκοπική του τιάρα. Η τρίτη ταφήΧαρακτηριστική είναι η στιγμή που περιγράφει ο Μητροπολίτης Καραβαγγέλης στα απομνημονεύματά του για το πώς έγινε η αναγνώριση της κάρας του Μελά από τη σύζυγό του. «Η κυρία Μελά από την συγκίνησή της δεν θέλησε να δει το κεφάλι, μόλο που είχε αμφιβολίες αν το κεφάλι ήταν του Μελά. Για να το εξακριβώσει έκανε τούτο, είπε στην αδερφή μου, Αφροδίτη, ότι ο Μελάς είχε ένα δόντι χρυσό και παρακάλεσε να ιδή αυτή αν και το κρανίο το είχε. Και η αδελφή μου πήγε, είδε ότι είχε 3 χρυσά δόντια και της είπε την αλήθεια. Τότε πείστηκε πως ήταν το κεφάλι του Μελά, γιατί πραγματικά είχε τρία χρυσά δόντια και ξέσπασε σε λυγμούς…»Στις 22 Ιουλίου του 1950 έγινε εκ νέου ανακομιδή των λειψάνων του Παύλου Μελά και αυτά τοποθετήθηκαν πλέον σε κρύπτη του ίδιου ναού στον εσωτερικό νάρθηκα.Η Ναταλία Μελά – Δραγούμη απεβίωσε το 1972 και κατ’ επιθυμία της μεταφέρθηκαν τα λέιψανά της κοντά στον αγαπημένο της σύζυγο.  Από το φύλλο της THESSNEWS #115 (21/07/2018-22/07/2018) " ["post_title"]=> string(69) "ThessHistory: Οι τρεις ταφές του Παύλου Μελά" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(43) "thesshistory-oi-treis-tafes-tou-pavlou-mela" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:46:51" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:46:51" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2144" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [8]=> object(WP_Post)#2999 (24) { ["ID"]=> int(2137) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-07-25 19:49:08" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-07-25 16:49:08" ["post_content"]=> string(11724) "Ο βανδαλισμός του εβραϊκού μνημείου πριν μερικές μέρες μέσα στον χώρο των πανεπιστημίων μόνο οργή μπορεί να προκαλέσει.Άγνωστοι έβαψαν με μπλε μπογιά το μνημείο, το οποίο ανεγέρθηκε το 2014 στη μνήμη του παλιού νεκροταφείου στην πανεπιστημιούπολη του ΑΠΘ, όταν το 1942 βεβηλώθηκε ολοσχερώς.Η ιστορία της Θεσσαλονίκης είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την εβραϊκή κοινότητα, που άκμαζε στην πόλη από τον 1ο αιώνα π.Χ. Συνεχίζεται με τον διωγμό των Σεφαραδιτών από την Ισπανία και την εγκατάστασή τους στην πόλη, την εξόντωσή τους από το ναζιστικό καθεστώς της Γερμανίας στα κρεματόρια του Άουσβιτς –Μπίρκεναου και τον βίαιο εκτοπισμό τους με τα τρένα δίχως επιστροφή. Όσοι κατάφεραν να επιστρέψουν στη Θεσσαλονίκη, ξαναέχτισαν τη ζωή τους από την αρχή, προσπαθώντας να επουλώσουν τις πληγές και να συνεχίσουν στην πόλη που αγάπησαν, έζησαν, δημιούργησαν και πρωτοπόρησαν. Το μεγαλύτερο εβραϊκό νεκροταφείο της ΕυρώπηςΗ εβραϊκή νεκρόπολη της Θεσσαλονίκης τοποθετείται κατά την πρώιμη ρωμαϊκή εποχή στο τμήμα ανάμεσα στα κτήρια της Θεολογικής και Νομικής Σχολής και στο κτήριο της Διοικήσεως. Το νεκροταφείο οργανώθηκε έξω από τα ανατολικά τείχη της πόλης μεταξύ δύο χειμάρρων και από τα βόρεια οριοθετούνταν από τη σημερινή οδό Αγίου Δημητρίου και νότια από τη σημερινή Εγνατία οδό.Στο νεκροταφείο υπήρχαν περίπου 400.000 τάφοι και ανάλογος αριθμός τάφων μικρών παιδιών (η εβραϊκή θρησκευτική παράδοση απαγορεύει τον εκταφιασμό). Η νεκρόπολη ονομαζόταν «Λα Πουέρτα Ρεδόντα» (η Στρογγυλή Πύλη), ενώ υπήρχαν επιμέρους τμήματα με διαφορετικές ονομασίες όπως «Πουέρτα Τσίκα», «Λα Χολέρα Γκράντε», «Ελός Πινός», «Ελός Σαρανόδος», «Ενλάδο ντε λος Μααμινίμ». Οι οικογενειακοί τάφοι των επιφανών εβραϊκών οικογενειών, όπως των Αλλατίνη, Σεβή κ.ά, περιβάλλονταν από τοίχο, ενώ παράλληλα σε ξεχωριστό χώρο υπήρχαν οι τάφοι των Ντονμέδων, δηλαδή των εξισλαμισμένων εβραίων. Η νεκρόπολη ήταν δεντροφυτεμένη με πέτρινο περίβολο και οι τάφοι έφεραν επιτύμβιες στήλες. Η παλαιότερη επιγραφή εντοπίστηκε κοντά στο κτήριο της Φιλοσοφικής Σχολής από τον ραβίνο Μίκαελ Μόλχο το 1953 και χρονολογείται περίπου το 1493.Οι επιγραφές ήταν γραμμένες στην εβραϊκή γραφή αλλά και στη γλώσσα της χώρας καταγωγής του εκάστοτε θανόντα.Οι πρώτοι βανδαλισμοί και οι απαλλοτριώσειςΑπό τον 19ο αιώνα και μετά ξεκινά η οδυνηρή περιπέτεια, όπως αποδείχτηκε, του εβραϊκού νεκροταφείου.Το 1821 χρησιμοποιήθηκαν μαρμάρινες πλάκες των τάφων για την ενίσχυση των τειχών και το 1890 μετά την κατεδάφισή τους και τη διάνοιξη της οδού Χαμιδιέ (σημερινή Εθνικής Αμύνης), απαλλοτριώθηκε το ανατολικό τμήμα του νεκροταφείου.Το 1930 δημοσιεύεται νομοσχέδιο έπειτα από σύσταση του υπουργού – γενικού διοικητή Μακεδονίας, Στυλιανού Γονατά, για απαλλοτρίωση του νεκροταφείου, τη μεταφορά του σε άλλο σημείο και την ίδρυση πανεπιστημίου στη θέση του.Το 1931, μετά το πογκρόμ στη συνοικία Κάμπελ (29/6/1931), εκατοντάδες τάφοι λεηλατήθηκαν από μέλη της οργάνωσης «3Ε».Το 1937 παραχωρείται από την ισραηλίτικη κοινότητα χωρίς καμία αποζημίωση, έκταση περίπου 12.399τμ, προκειμένου να επεκταθεί το πανεπιστήμιο, αφού προηγήθηκαν συζητήσεις και διαβήματα για την απαλλοτρίωσή του και τη μετατροπή του σε άλσος, ενώ παραχωρήθηκε από τον Δήμο Θεσσαλονίκης νέος χώρος στη Σταυρούπολη για το νέο εβραϊκό νεκροταφείο, που υπάρχει μέχρι και σήμερα, το Ζέιτενλικ.Η ολοσχερής καταστροφήΤα πιο τραγικά γεγονότα όμως συνέβησαν την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν 11 Ιουλίου του 1942 όταν οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής συγκέντρωσαν στην πλατεία Ελευθερίας περίπου 8.500 εβραίους άνδρες ηλικίας μεταξύ 18 ως 45 ετών και τους υπέβαλαν σε εξευτελιστικά και εξοντωτικά καψόνια και τους έστειλαν σε  εξαναγκαστικά έργα. Τότε ο εργολάβος Ιωάννης Μίλερ βλέποντας ότι οι περισσότεροι πέθαιναν στα εργοτάξια, πρότεινε να εξαγοραστεί η καταναγκαστική εργασία από την εβραϊκή κοινότητα για να πληρωθούν εξειδικευμένοι εργάτες. Τότε, μετά από διαπραγματεύσεις του Μίλερ και του αρχιραβίνου Κόρετς, συμφωνήθηκε το ποσό των 2 δις δραχμών. Ο Μαξ Μερτεν, υπεύθυνος των πολιτικών υποθέσεων των γερμανικών αρχών, δέχτηκε την προσφορά με τον όρο να καταστραφεί το νεκροταφείο σε περίπτωση που χρειασθεί για στρατιωτικούς σκοπούς.Τελικά, αν και ζητήθηκε χρόνος από την εβραϊκή κοινότητα για τη μεταφορά του νεκροταφείου, ο τότε γενικός γραμματέας της διοίκησης Μακεδονίας πρότεινε την ολική καταστροφή, ενώ ο Μέρτεν μέρος μόνο του νεκροταφείου κοντά στην πλευρά των Σαράντα Εκκλησιών. Τελικά, στις 6 Δεκεμβρίου 1942, προσλήφθηκαν 500 εργάτες από τον δήμο με την εντολή από τις ελληνικές αρχές την ολοκληρωτική καταστροφή… Το πλιάτσικο του νεκροταφείουΗ εβραϊκή νεκρόπολη μετατράπηκε σε μια απέραντη μάντρα οικοδομικών υλικών και όσοι έζησαν τη βεβήλωση περιέγραφαν το νεκροταφείο σαν βομβαρδισμένη πόλη. Οι μαρμάρινες πλάκες που σκέπαζαν τους τάφους των νεκρών έγιναν στοίβες και βορά σε κάθε επίδοξο που ήθελε να φτιάξει το σπίτι του. Τα οικοδομικά υλικά χρησιμοποιήθηκαν για την επισκευή εκκλησιών, σχολείων, πεζοδρομίων, αυλών, δρόμων και σπιτιών. Στη μελέτη του  Δαυίδ Σαλτιέλ αναφέρεται ότι η Ιωαννίδειος Σχολή ζήτησε και έλαβε 50.000 τούβλα και 100 τ.μ. μαρμάρου για την κατασκευή αποχωρητηρίων. Ο διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου ζήτησε από τις γερμανικές αρχές ταφόπλακες, με τις οποίες στρώθηκε η πλατεία και τα πεζοδρόμια γύρω από το Βασιλικό Θέατρο.Ο Ιστιοπλοϊκός Όμιλος πήρε 30.000 τούβλα για να χτίσει ένα υπαίθριο περίπτερο.Το νεκροταφείο της Αγίας Φωτεινής χρησιμοποίησε υλικά για την περίφραξη και την πλακόστρωση της αυλής ενός παρεκκλησίου. 17 από τις συνολικά 70 ενορίες, μεταξύ αυτών και του Αγίου Δημητρίου, κατέθεσαν ανάλογα αιτήματα για υλικά.Ο εκτοπισμός των εβραίων ξεκίνησε από τη βεβήλωση και καταστροφή της εβραϊκής νεκρόπολης. Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί τη μεγάλη τραγωδία που θα ακολουθούσε μερικούς μήνες μετά, με τον βίαιο διωγμό τους στα κρεματόρια της Πολωνίας. Από το φύλλο της THESSNEWS #114 (14/07/2018-15/07/2018) " ["post_title"]=> string(67) "ThessHistory: Το παλιό εβραϊκό νεκροταφείο" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(41) "thesshistory-to-palio-evraiko-nekrotafeio" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:46:56" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:46:56" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2137" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [9]=> object(WP_Post)#3000 (24) { ["ID"]=> int(2130) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-07-17 19:45:54" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-07-17 16:45:54" ["post_content"]=> string(11252) "Κουφάρια κτηρίων, σακατεμένα από τον χρόνο και τη λήθη, απομεινάρια της άλλοτε ένδοξης περιοχής των εξοχών παραμένουν οι Μύλοι Αλλατίνη.Η μεγάλη οικογένεια Σεφαραδίτων Allatini, ιταλικής υπηκοότητας, κατάφερε να βάλει τα θεμέλια για την ανάπτυξη της βιομηχανίας στην Θεσσαλονίκη, ιδρύοντας τη μεγάλη επιχείρηση Αλλατίνη που μεσουράνησε για  χρόνια στην Ελλάδα.Οι μύλοι Αλλατίνη βρίσκονται στην ανατολική πλευρά της πόλης, σε οικόπεδο περίπου 26 στρεμμάτων, που περικλείεται από τις οδούς Ανθέων, Λασκαράτου και Κάλλας.Τα πρώτα εργοστάσια της ΘεσσαλονίκηςΑπό τα τέλη του 19ου αιώνα ως το 1912 στην πόλη της Θεσσαλονίκης κτίζονται 33 εργοστάσια, τα περισσότερα από τα οποία βρίσκονται στη δυτική πλευρά, στις εγκαταστάσεις των λιμανιών και των σιδηροδρομικών σταθμών. Στην ανατολική πλευρά της πόλης βρίσκονται τα παλαιότερα και πιο σημαντικά, κτισμένα δίπλα σε χείμαρρους ή κοντά στην θάλασσα.Το πρώτο εργοστάσιο στη Θεσσαλονίκη είναι ένας ατμόμυλος, ιδρύεται το 1857 από τον Γάλλο Darblay και βρισκόταν μεταξύ των εκβολών του χειμάρρου του στρατοπέδου και της οδού Ευζώνων.Τότε στην πόλη ξεκινά δειλά-δειλά η βιομηχανική δραστηριότητα, η οποία στηρίζεται κατά βάση σε ευρωπαϊκά κεφάλαια. Μέχρι το 1909 περίπου 7.000 εργάτες εργάζονται σε βιομηχανικές επιχειρήσεις. Μεταξύ αυτών είναι 3 νηματουργία, 5 ατμόμυλοι, 10 αλευρόμυλοι, 6 σαπωνοποιία (το πρώτο σαπωνοποιείο Βουδελίκα ιδρύθηκε το 1870), 3 εριουργία, 1 κεραμουργείο, 1 καρφοβελονοποιείο, το καπνεργοστάσιο της Regie με 250 εργάτες, ζυθοποιεία, ένα παγοποιείο και το εργοστάσιο ηλεκτρισμού και φωταερίου. Οι μύλοι ΑλλατίνηΤο 1883 η αυστριακή τράπεζα Χιρς συνεργάζεται με τον ιταλικής υπηκοότητας ισραηλίτη Μωυσή Allatini και ιδρύουν τη μεγαλύτερη μέχρι τότε επιχείρηση, την «Αλλατίνη», που αποτελείται από κεραμοποιεία και αλευροβιομηχανία.Στο σημείο όπου βρίσκονται σήμερα τα ετοιμόρροπα κτήρια του εργοστασίου υπήρχε άλλος μύλος που κτίστηκε πριν το 1882. Με πρωτοβουλία του φλωρεντινού εβραϊκής καταγωγής γιατρού Μωυσή Αλλατίνη κτίζεται ο κυλινδρόμυλος και ξεκινά η μεγάλη βιομηχανία. Τη χρονιά του 1898 καίγεται και στη θέση του ξανακτίζεται, σε σχέδια του Βιταλιάνο Ποζέλλι, το κτήριο που υπάρχει μέχρι σήμερα.Για να μπορέσει να ανοικοδομηθεί και να λειτουργήσει ξανά ο κυλινδρόμυλος, η εταιρεία εκδίδει ομολογιακό δάνειο ύψους 3.000.000 φράγκων στο χρηματιστήριο Παρισίων και ιδρύεται η εταιρεία διάρκειας 50 ετών, που στην συνέχεια μετατρέπεται σε ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «Εμπορική και Βιομηχανική Εταιρεία Θεσσαλονίκης» και περιλαμβάνει τον μύλο και τα κεραμοποιεία.Τα εγκαίνια γίνονται στις 19 Σεπτεμβρίου 1900 και ο μύλος απασχολεί 200 εργάτες, διαθέτει μηχανές ισχύος 950HP και η ημερήσια παραγωγή φθάνει στους 100 τόνους. Το νέο συγκρότημα περιλαμβάνει το κεντρικό κτήριο, αποθήκες, εργαστήρια και μικρούς βοηθητικούς χώρους. Ο μεγαλύτερος μύλος της Ανατολής είναι γεγονός και ολοένα και αυξάνεται η εξαγωγή αλεύρων μέχρι που αρχίζει σταδιακά η κάμψη. Οι ιδιοκτήτεςΤο 1923 ο Κοσμάς Πανούτσος αγοράζει την πλειοψηφία των μετοχών της εταιρείας. Ο Πανούτσος, με καταγωγή από το Κρανίδι Αργολίδας, δραστηριοποιείται στους χώρους της ναυτιλίας και εμπορεύεται σιτηρά από τη Ρωσία και τη Γαλλία. Κατέχει ισχυρή θέση στους επιχειρηματικούς και πολιτικούς κύκλους της εποχής και εισάγει την εταιρεία στο χρηματιστήριο Αθηνών.Τη χρονιά του 1950, μέρος του κτηρίου καταστρέφεται από πυρκαγιά και ξαναχτίζεται το 1954.Μετά τον θάνατο του Κοσμά Πανούτσου, η εταιρεία περνά στα χέρια των δύο θυγατέρων του, Μαριέτας Πανούτσου–Μάνου (μητέρας του πρώην υπουργού Στέφανου Μάνου) και Ειρήνης Πανούτσου-Βραχνού.Η εταιρεία, που πλέον έχει μετονομαστεί σε «Αλλατίνη Α.Ε», το 1987 περνάει πλειοψηφικά στον όμιλο Δαυίδ – Λεβέντη, ιδιοκτητών της Coca Cola 3E, οι οποίοι και είναι κατά το 1/3 οι ιδιοκτήτες του χώρου. Το ιδιοκτησιακό καθεστώς σήμερα φαίνεται να είναι πολυδαίδαλο. Η εταιρεία «Αστικές Αναπτύξεις Θεσσαλονίκης Α.Ε.» μέχρι και πρόσφατα κατείχαν το 30% ενώ σήμερα ιδιοκτήτες είναι 3 ιδιωτικές τράπεζες.Μνημείο της Βιομηχανικής ΙστορίαςΟι μύλοι Αλλατίνη αποτελούν μνημείο για την πόλη της Θεσσαλονίκης. Τα κτήρια και ο περιβάλλον χώρος έχουν χαρακτηρισθεί διατηρητέα και με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας έχει απαγορευθεί οριστικά η ανοικοδόμηση του χώρου.Το συγκρότημα αποτελεί κομμάτι της Ιστορίας, έχει αρχιτεκτονικό και ιστορικό ενδιαφέρον και μαρτυρά τη βιομηχανική ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης.Η εγκατάλειψηΔυστυχώς ο χώρος έχει αφεθεί στην τύχη του. Ρημάζει μαζί με την ιστορία του, αφού κανένας δεν ενδιαφέρεται για αυτό το κομμάτι της βιομηχανικής μας κληρονομιάς, που αποτελεί ένα από τα εμβληματικότερα κτήρια της πόλης, σε μια έκταση αδόμητη, που χαρίζει ανάσες διαφυγής στην πυκνοκατοικημένη περιοχή του Ντεπώ. Χαρακτηριστική είναι η παλιά καμινάδα του εργοστασίου που δεσπόζει στον χώρο, έργο κατασκευής Βέλγων ειδικών του 19ου αιώνα.Τα κτήρια πλέον έχουν σοβαρά προβλήματα στατικότητας, με το κεντρικό να έχει απολέσει εσωτερικά ακόμα και τα πατώματά του. Η παντελής εγκατάλειψη του χώρου από τους ιδιοκτήτες δημιούργησε την ευκαιρία να καταληφθεί το κτήριο και να γίνει χώρος περιθωριακών και παραβατικών ατόμων για πάρα πολλά χρόνια, με αποκορύφωμα ένα τραγικό γεγονός: Ήταν Νοέμβριος του 2015 όταν ένα 15χρονο κορίτσι βρέθηκε στο κτήριο μαζί με άλλα παιδιά για να παίξει. Η πτώση της από τον 4ο όροφο του κτηρίου στον 3ο, επέφερε και τον θάνατό της. Τότε ήταν που αποφάσισαν οι υπεύθυνοι να περιφράξουν καλύτερα το  οικόπεδο για να μην υπάρχει εύκολη πρόσβαση. Ακόμα και τα προφανή, αφέθηκαν στην τύχη τους…Η κληρονομιά της Θεσσαλονίκης ρημάζει, αφήνοντας εκτεθειμένη και την πόλη και τους πολίτες της. Από το φύλλο της THESSNEWS #113 (07/07/2018-08/07/2018) " ["post_title"]=> string(154) "ThessHistory: Μύλοι Αλλατίνη - Η κληρονομιά της πόλης ρημάζει - Η ιστορία του συγκροτήματος" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(86) "thesshistory-myloi-allatini-i-klironomia-tis-polis-rimazei-i-istoria-tou-sygkrotimatos" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:47:01" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:47:01" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2130" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [10]=> object(WP_Post)#3001 (24) { ["ID"]=> int(2120) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-07-10 19:41:52" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-07-10 16:41:52" ["post_content"]=> string(11633) "Σε χώρο πολιτισμού και εκπαίδευσης θα μετατραπεί η περιοχή των λατομείων του Ασβεστοχωρίου, μεταφέροντας την ιστορία της παραγωγής ασβέστη που για περισσότερα από 300 χρόνια αναπτύχθηκε και κυριάρχησε στην περιοχή.Η ιστορία του Νεοχωρίου, όπως ήταν η αρχική ονομασία του Ασβεστοχωρίου και αργότερα μετονομάστηκε σε Κιρέτσ-Κιοϊ από τους Τούρκους, ξεκινάει από τα βάθη των αιώνων, όταν το 1580-1600 με σουλτανικό φιρμάνι ιδρύθηκε το χωριό.Σε μια δασώδη περιοχή μεταξύ Θεσσαλονίκης και Χορτιάτη, εκεί όπου βρίσκονταν οι βυζαντινοί νερόμυλοι και τα υδραγωγεία, εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι κάτοικοι ως φύλακες των υδραγωγείων και των χρηματαποστολών, δεδομένου ότι το σημείο ήταν κομβικό για τις μεταφορές και εξυπηρετούσε τότε την οδική αρτηρία Δυρράχιο, Θεσσαλονίκη, Κωνσταντινούπολη.Σταδιακά εγκαταστάθηκαν στην περιοχή κάτοικοι από τη Μάνη, τη Μικρά Ασία και την Ήπειρο και περίπου στο 1680-1700 στράφηκαν στην παραγωγή ασβέστη. Μαρτυρίες λένε ότι οι Ηπειρώτες, που κατείχαν καλά την τεχνική επεξεργασίας της πέτρας, άνοιξαν τον δρόμο για ενασχόληση των κατοίκων με τον ασβέστη.Η πρώιμη ασβεστοπαραγωγήΗ περιοχή ήταν πλούσια σε ασβεστολιθικά πετρώματα και πουρνάρια, που χρησιμοποιούνταν ως καύσιμη ύλη, και η εκμετάλλευση της άφθονης πρώτης ύλης από τους κατοίκους έγινε ο πρόδρομος της βιομηχανικής παραγωγής που κυριάρχησε τα επόμενα χρόνια.Στις αρχές του 20ου αιώνα, σύμφωνα με τα τούρκικα «ταπιά» του 1907, καταγράφονται 22 προβιομηχανικοί χώροι παραγωγής ασβέστη. Μέχρι να συνδεθεί η Θεσσαλονίκη με τον σιδηρόδρομο, η μεταφορά του ασβέστη ήταν πολύ δύσκολή και γινόταν με γαϊδούρια, με αποτέλεσμα η κύρια αγορά να είναι η Θεσσαλονίκη. Η ζήτηση ήταν μικρή, η προσφορά σε εργατικά χέρια πολύ μεγάλη και αυτό ώθησε τους εμπόρους και παραγωγούς ασβέστης, προκειμένου να αντέξουν στον ανταγωνισμό, να περιοδεύσουν έφιπποι ή πεζοί στα Βαλκάνια ως τον Δούναβη και από τη θάλασσα στα νησιά, στον Βόλο, στην Αθήνα ως τα παράλια της Μ. Ασίας. Μετά την έλευση του σιδηροδρόμου το εμπόριο αναπτύχθηκε σε Οδησσό, Ουγγαρία, Αυστρία, Ρουμανία και Σερβία.Οι πρώτοι συνεταιρισμοίΤην περίοδο 1924-25, δημιουργούνται συνεταιρισμοί και  ιδρύεται η πρώτη εταιρεία Ασβεστοποιίας, «Ένωσις», με την κατασκευή του πρώτου σύγχρονου εργοστασίου για την εποχή, τεχνολογίας τύπου «Hoffman», δηλαδή οριζόντια δακτυλιωτή κάμινος συνεχούς λειτουργίας. Αργότερα κατασκευάζεται και δεύτερο στο Ασβεστοχώρι και ένα τρίτο στην Αθήνα τη δεκαετία του ‘50 από τον ίδιο συνεταιρισμό.Η «Ομόνοια» είναι η δεύτερη εταιρεία ασβεστοπαραγωγής που ιδρύθηκε το 1930 και την περίοδο 1945-50 ιδρύεται η τρίτη εταιρεία, η «Πρόοδος», που εισήγαγε πρώτη την εξελιγμένη τεχνολογία της φρεατοειδούς ασβεστοκαμίνου συνεχούς λειτουργίας (τύπος «πάτα-τράβα»), που λειτουργούσε με υγρά καύσιμα. Το 1948 ιδρύονται άλλα δυο ιδιωτικά εργοστάσια ασβεστοπαραγωγής με την ίδια τεχνολογία των Γρ. Ρουσίδου και Κ. Βρέλλα.Η τέταρτη εταιρεία, «Ερμής», ιδρύθηκε το 1953, ίδιας τεχνολογίας με στερεά όμως καύσιμα. Τη δεκαετία του 1960 ιδρύεται ο Εργασιακός Παραγωγικός Συνεταιρισμός Ασβεστοχωρίου «Η Κυψέλη», όπου τα εγκαταλελειμμένα κτήρια της εταιρείας υπάρχουν έως σήμερα. Έκτοτε στην περιοχή αναπτύχθηκαν πολλές ασβεστοβιομηχανίες, όπως η εταιρεία «Αφοί Τανη» και «Μακεδονική Ασβεστοποιία ΤΙΤΑΝ Α.Β.Ε.Ε (πρώην Ρουσίδη) που λειτούργησε έως το 1992 και αργότερα μετεγκαταστάθηκε στο 6ο χλμ. της οδού Λαγκαδά επενδύοντας σε εισαγόμενης τεχνολογίας ασβεστοκάμινο δύο παράλληλων φρεάτων (από το 2001 η επωνυμία είναι “CaΟHellas ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΑΣΒΕΣΤΟΠΟΙΪΑ”).Η τέχνη του ασβέστη από γενιά σε γενιάΤα λατομεία του Ασβεστοχωρίου αποτέλεσαν πηγή ζωής για τους κατοίκους της περιοχής. Η κύρια ενασχόληση των περισσότερων Ασβεστοχωριτών για πολλές γενιές ήταν στα «νταμάρια», που με τη σκληρή δουλειά κατάφεραν να αναπτύξουν τη βιομηχανία και να εξάγουν τον ασβέστη και παράγωγά του σε όλη την Ευρώπη. Η οριστική παύση της εξόρυξης ασβέστη έρχεται στα μέσα της δεκαετίας του ’90, όταν με απόφαση του 1998 οι εταιρείες μεταφέρονται σε άλλες περιοχές. Παρέμειναν όμως οι παραδοσιακοί υψικάμινοι που αποτελούν κομμάτι της ιστορίας της ασβεστοπαραγωγής στην περιοχή.Οι ασβεστοκάμινοι τύπου Hoffman αποτελούν μαρτυρίες της πρώιμης βιομηχανικής τεχνολογίας, από τα ελάχιστα διασωθέντα δείγματα σε όλο τον ευρωπαϊκό χώρο (σε Αγγλία και Γερμανία έχουν όλα κατεδαφιστεί) κατασκευασμένα για αποκλειστική παραγωγή ασβέστου.Βιομηχανική κληρονομιάΣε σχετικά πρόσφατη μελέτη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Θεσσαλονίκης από την πολιτικό μηχανικό Γ. Ζαχαροπούλου, τονίζεται η ανάγκη να συμπεριληφθεί η περιοχή των λατομείων στα υπό προστασία μνημεία της βιομηχανικής κληρονομιάς του Ασβεστοχωρίου που αποτελούν ιστορικό σύνολο, με σκοπό την ολοκληρωμένη προστασία της περιοχής.Η ανάπλαση των λατομείωνΤο 2017 εγκρίθηκε η πρόταση του Δήμου Πυλαίας –Χορτιάτη για παρεμβάσεις ανάπλασης και αναβάθμισης της περιοχής των λατομείων του Ασβεστοχωρίου, συνολικού προϋπολογισμού 2,35 εκατομμυρίων ευρώ. Το έργο εντάχθηκε στο επιχειρησιακό πρόγραμμα «Υποδομές Μεταφορών, Περιβάλλον και Αειφόρος Ανάπτυξη» (ΥΜΕΠΕΡΑΑ) και περιλαμβάνει την ανάδειξη των καμινιών ασβέστη, τη διαμόρφωση χώρων Πολιτισμού (υπαίθριο θέατρο, Εκθεσιακοί χώροι), τη δημιουργία χώρων αναψυχής και περιπάτου με δρόμους ήπιας κυκλοφορίας, τη δημιουργία χώρων υποδοχής Εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων στην περιοχή του λατομείου «Αργυρώ», που αναπτύσσεται στα βορειοδυτικά του οικισμού του Ασβεστοχωρίου με στόχο αργότερα την εκμετάλλευση όλης της περιοχής των λατομείων. Το έργο αναμένεται να ξεκινήσει το 2019, εφόσον ολοκληρωθούν οι μελέτες, και χρονικός ορίζοντας ολοκλήρωσης είναι το 2022.Από το φύλλο της THESSNEWS #112 (30/06/2018-01/07/2018) " ["post_title"]=> string(134) "ThessHistory: Τα Λατομεία του Ασβεστοχωρίου - Μνημεία βιομηχανικής κληρονομιάς" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(77) "thesshistory-ta-latomeia-tou-asvestochoriou-mnimeia-viomichanikis-klironomias" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:53:41" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:53:41" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2120" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [11]=> object(WP_Post)#3002 (24) { ["ID"]=> int(2113) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-07-02 19:38:55" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-07-02 16:38:55" ["post_content"]=> string(10014) "Το πρώην ελληνικό Γενικό Προξενείο Θεσσαλονίκης υπήρξε η έδρα των αποφάσεων του Μακεδονικού Αγώνα. Εδώ συντονίζονταν όλες οι ενέργειες υπό την καθοδήγηση του προξένου, Λάμπρου Κορομηλά.Το κτήριο που στεγάζεται το Ίδρυμα Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα υπήρξε το στρατηγείο απ’ όπου παίρνονταν όλες οι αποφάσεις του ένοπλου αγώνα των ελληνικών ανταρτικών σωμάτων εναντίον των Βούλγαρων κομιτατζήδων την περίοδο 1904-1908.Το κτήριο που βρίσκεται σήμερα στην οδό Προξένου Κορομηλά 23 ήταν το ελληνικό Γενικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης και η «καρδιά» του Μακεδονικού Αγώνα. Σε αυτό εγκαταστάθηκαν επίλεκτοι αξιωματικοί, που ανέλαβαν, ως «ειδικοί γραφείς», τον ρόλο των επιτελών. Αυτοί ήταν οι ουσιαστικοί αποδέκτες των σχετικών αναφορών, αυτοί εκτιμούσαν την κατάσταση, έδιναν οδηγίες, συναντούσαν εκκλησιαστικούς και εκπαιδευτικούς παράγοντες, καλύπτοντας ακόμη και οπλαρχηγούς.Επικεφαλής όλων ήταν ο γενικός πρόξενος Λάμπρος Κορομηλάς, ο οποίος στα τρία χρόνια της θητείας του στη Θεσσαλονίκη κατάφερε να συντονίσει όλες τις ελληνικές οργανώσεις της Μακεδονίας, ώστε να δρουν αποτελεσματικά, σχεδόν υπό ενιαία διοίκηση. Ο «Καπεταν Δεσπότης» Λάμπρος ΚορομηλάςΟ Λάμπρος Κορομηλάς υπήρξε γενικός πρόξενος της Ελλάδας στη Θεσσαλονίκη από τον Σεπτέμβριο του 1904 ως το καλοκαίρι του 1907. Το Ιανουάριο του 1904 τοποθετήθηκε πρόξενος στη Φιλιππούπολη, όπου παρακολουθούσε όλες τις ενέργειες των Βουλγάρων, φροντίζοντας να διοχετεύει σημαντικές πληροφορίες στην Ελλάδα. Ήταν πολύ καλός γνώστης των τουρκικών πραγμάτων και του συστήματος της τουρκικής διοίκησης.Ο Κορομηλάς κατάφερε να κάνει το Γενικό Ελληνικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης το κέντρο και την «καρδιά» του Μακεδονικού Αγώνα, συγκεντρώνοντας  υπό την ηγεσία του όλα τα βιλαέτια, εκτός του Μοναστηρίου. Στο Μοναστήρι γενικός πρόξενος εκείνη την περίοδο ήταν ο Ίων Δραγούμης. Με τη βοήθεια επίλεκτων Ελλήνων αξιωματικών υπό τον μανδύα των προξενικών υπαλλήλων αλλά και με τη βοήθεια δασκάλων, εμπόρων και άλλων κατέφερε να οργανώσει και να συντονίσει όλο τον αγώνα κατά των Βουλγάρων.Ο Λάμπρος Κορομηλάς διέθετε ισχυρή προσωπικότητα, υψηλή μόρφωση και έντονη διπλωματική και διοικητική ικανότητα. Μέχρι το 1907 που προήχθη σε πρέσβης της Ελλάδος στην Ουάσιγκτον, κατάφερε να οργανώσει επιχειρησιακά όλο τον Μακεδονικό Αγώνα, να έρθει σε σύγκρουση με την πολιτική ηγεσία αλλά και να εμψυχώσει τους Έλληνες σε όλη τη διάρκεια του Αγώνα. Σε έγγραφό  του προς το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών γράφει για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με τις μάχες ανάμεσα στους Τσέτες και τα ελληνικά σώματα, στη λίμνη των Γιαννιτσών:«...Απόγνωση κατέχει τους πάντες. Λόγω της μεγάλης έκτασης της λίμνης είναι αδύνατο να προφυλάξει πραγματικά τους κατοίκους ο καπετάν Πετρίλος, που τις κινήσεις του εμποδίζει το φως της σελήνης. Δυστυχώς μόνο με αντεκδικήσεις είναι δυνατό να αναθαρρήσουν οι δικοί μας. Η ψυχολογία των Μακεδόνων είναι τέτοια ώστε με τις ατυχίες όλοι χάνουν το θάρρος τους. Έχουν ανάγκη να δουν θύματα από τους αντίθετους για να έλθει η ψυχή τους στον τόπο της. Άλλωστε και οι Τούρκοι φύλακες γέμισαν φόβο....».  Το κτήριοΤο πρώην ελληνικό Γενικό Προξενείο χτίστηκε το 1890 έπειτα από τη μεγάλη πυρκαγιά που έπληξε την πόλη. Στη θέση του πριν υπήρχε κτίσμα της Εφορείας των Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων και με δωρεά του Ανδρέα Συγγρού ανεγέρθηκε το νέο κτήριο σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ. Το ελληνικό κράτος νοίκιασε το κτήριο για να στεγάσει το ελληνικό Γενικό Προξενείο και πρώτος πρόξενος υπήρξε ο Γεώργιος Ε. Δοκός.Το γεγονός ότι το κτήριο βρίσκεται δίπλα στη Μητρόπολη έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την επιλογή του σημείου. Χαρακτηριστικό είναι ότι το κτίσμα συνδέεται με εσωτερική επικοινωνία με το κτήριο της Μητρόπολης, για να είναι εύκολη η πρόσβαση από τους χριστιανούς που έφεραν τούρκικη υπηκοότητα. Αυτή την «ευκολία» εκμεταλλεύτηκε ο Κορομηλάς,  για να περνούν πιο εύκολα Έλληνες αντάρτες και πολεμοφόδια που φυλάσσονταν στο υπόγειο του προξενείου, με τη σύμφωνη γνώμη του μητροπολίτη τότε Θεσσαλονίκης, Αλέξανδρου.  Μουσείο Μακεδονικού ΑγώναΤον Μάιο του 1923 το ακίνητο παραχωρείται στον Ι.Ν. Αγίου Γρηγορίου Παλαμά (Μητρόπολη) και ως το 1978 στεγάζονται σε αυτό το 15ο, το 21ο και το 43ο Δημοτικό Σχολείο.Ο σεισμός του 1978 προκάλεσε ζημιές στο κτήριο, το οποίο μετά την ανακαίνισή του αλλάζει χρήση και το 1981 παραχωρείται στο Σωματείο «Οι Φίλοι του Μουσείου του Μακεδονικού Αγώνα», προκειμένου να στεγάσει κάθε είδους κειμήλια και μαρτυρίες από την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα.Το μουσείο Μακεδονικού Αγώνα διαθέτει μια πλούσια συλλογή κειμηλίων και τεκμηρίων από την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα. Στις επτά αίθουσες του ισογείου προβάλλονται παραστατικά οι κυριότερες φάσεις της ιστορίας της Μακεδονίας, από τα τέλη του 19ου ως τις αρχές του 20ου αιώνα.Στον πρώτο όροφο φιλοξενούνται περιοδικές εκθέσεις και στο υπόγειο παρουσιάζονται διοράματα σε φυσικό μέγεθος με σκηνές του Μακεδονικού Αγώνα. Από το φύλλο της THESSNEWS #111 (23/06/2018-24/06/2018) " ["post_title"]=> string(152) "ThessHistory: Η έδρα του Μακεδονικού Αγώνα στη Θεσσαλονίκη - Το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(87) "thesshistory-i-edra-tou-makedonikou-agona-sti-thessaloniki-to-mouseio-makedonikou-agona" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:53:41" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:53:41" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2113" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [12]=> object(WP_Post)#3003 (24) { ["ID"]=> int(2104) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-06-20 19:35:04" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-06-20 16:35:04" ["post_content"]=> string(13230) "Ήταν καλοκαίρι του 1978, όταν η Θεσσαλονίκη άρχισε να χορεύει στους ρυθμούς του Εγκέλαδου και η 20η Ιουνίου έμελλε να συγκλονίσει όλη την πόλη.Αν και έχουν περάσει 40 χρόνια από τον φονικό σεισμό, είναι νωπές ακόμα οι θύμησες στους Θεσσαλονικείς που έχασαν αγαπημένα πρόσωπα από τον τρομακτικό σεισμό και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους για αρκετό καιρό και άλλοι να τα χάσουν για πάντα.Η σεισμική δραστηριότητα ξεκίνησε τον Ιανουάριο και εντάθηκε τον Μάιο, με αποκορύφωμα έναν ισχυρό σεισμό στις 24 Μαΐου μεγέθους 5,8 Ρίχτερ και έναν δεύτερο μεγάλο μια μέρα πριν τον καταστροφικό, μεγέθους 5,3 Ρίχτερ. Κανείς δεν φανταζόταν αυτό που θα ακολουθούσε. Ο φονικός σεισμόςΤο βράδυ της 20ης Ιουνίου του 1978, ένα ζεστό βράδυ καλοκαιριού, στις 23:04μμ η Θεσσαλονίκη συγκλονίζεται από τον μεγάλο σεισμό μεγέθους 6,5 της κλίμακας Ρίχτερ και εντάσεως 8 της κλίμακας Merkali-Sieberg. Ο σεισμός είχε επίκεντρο 35 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Θεσσαλονίκης, ανάμεσα στις λίμνες Κορώνεια και Βόλβη με εστιακό βάθος 10 χλμ. και έγινε αισθητός σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα και στη Βαλκανική Χερσόνησο.Στα ελάχιστα δευτερόλεπτα που κράτησε ο σεισμός, κατάφερε να αφήσει πίσω του 49 νεκρούς, 220 τραυματίες, χιλιάδες άστεγους και τεράστιες υλικές ζημιές σε κτήρια, μνημεία και καταστήματα.Τη νύχτα του σεισμού οι Θεσσαλονικείς ζούνε έναν εφιάλτη. Δημιουργείται πανικός και χιλιάδες πολίτες διανυκτερεύουν σε πλατείες και πάρκα. Δημιουργείται κυκλοφοριακό κομφούζιο, διακόπτεται η ηλεκτροδότηση και το τηλεπικοινωνιακό δίκτυο, καταρρέουν παλιά κτήρια και δημιουργούνται ζημιές σε πολλές πολυκατοικίες. Καταρρέει ολοσχερώς πολυκατοικία στην ΙπποδρομίουΗ πιο τραγική στιγμή είναι η κατάρρευση της οκταώροφης πολυκατοικίας στην πλατεία Ιπποδρομίου. Στην πολυκατοικία διαμένουν 50 οικογένειες και όλη τη νύχτα διασώστες, ο στρατός και οι πυροσβέστες προσπαθούν να απεγκλωβίσουν τους ενοίκους που παγιδεύτηκαν και να προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες στους τραυματίες.Στο φύλλο της εφημερίδας «Μακεδονία» (21 Ιουνίου 1978) διαβάζουμε τη συγκλονιστική περιγραφή της 68χρονης Μαρίας Σπυρίδου, ενοίκου του 7ου ορόφου, που απεγκλωβίστηκε τραυματισμένη από τα συντρίμμια της πολυκατοικίας: «Με βρήκαν κυλισμένη στο χώμα. Δυο λεπτά μετά τον μεγάλο σεισμό ένιωσα το κτήριο να αιωρείται και να χάνεται κάτω από τα πόδια μου. Βρέθηκα εγκλωβισμένη ανάμεσα σε γκρεμισμένα ντουβάρια και υπήρχε μόνο ένα άνοιγμα, ίσως από παράθυρο, και ερχόταν λίγος αέρας».Οι ένοικοι της πολυκατοικίας, όσοι κατάφεραν να σωθούν, περιγράφουν τις φρικιαστικές στιγμές που έζησαν και κάποιοι κάνουν λόγο για ένα πατέρα που δευτερόλεπτα πριν καταρρεύσει η πολυκατοικία ακούστηκε να λέει ότι τα παιδιά του είναι επάνω και έτρεξε μέσα στο κτήριο. Μερικά δευτερόλεπτα μετά η οικοδομή κατέρρευσε….Μόνο από την πολυκατοικία στην Ιπποδρομίου ανασύρθηκαν από τα χαλάσματα τα πτώματα 37 ενοίκων, μεταξύ αυτών και παιδιά.Κάποιοι προσπάθησαν να γλιτώσουν από τη φονική βουλιμία του εγκέλαδου και πήδηξαν από μπαλκόνια πολυκατοικιών και σπιτιών, άλλοι υπέστησαν καρδιακή προσβολή από το σοκ και εκατοντάδες δέχτηκαν τις πρώτες βοήθειες από τον Ερυθρό Σταυρό. Σοκ και πανικόςΗ Θεσσαλονίκη για τις επόμενες μέρες παραλύει. Ο κόσμος συνεχίζει να κοιμάται σε σκηνές στην ύπαιθρο για αρκετό καιρό από τον φόβο των μετασεισμών και πάρα πολλοί είναι αυτοί που φεύγουν για όμορες πόλεις και χωριά σε σπίτια συγγενών και φίλων. Στους διάφορους πρόχειρους καταυλισμούς που στήθηκαν σε πλατείες και πάρκα, οι πολίτες προσπαθούν να συνέλθουν από το σοκ, αρνούνται να επιστρέψουν στα σπίτια τους, πολλά από τα οποία κρίθηκαν ακατάλληλα.Τεράστιες υλικές ζημιέςΑπό την καταμέτρηση των ζημιών των κτηρίων προέκυψαν 3.170 με σοβαρές και επικίνδυνες βλάβες και χαρακτηρίστηκαν ακατάλληλα (κόκκινα), ενώ σε 13.918 κτήρια καταγράφηκαν βλάβες μικρής ή μέσης κλίμακας (κίτρινα). Σοβαρές ζημιές υπέστησαν και τα μνημεία της πόλης, με τη Ροτόντα και την Αχειροποίητο να έχουν υποστεί σοβαρές ρωγμές και από τον Λευκό Πύργο κατέρρευσαν πολεμίστρες.Χαρακτηριστικό είναι το μεγάλο ρολόι στη Στοά Μαλακοπή, που σταμάτησε για πάντα την ώρα του σεισμού. Οι δείκτες του είναι σταματημένοι στις 11:04, θυμίζοντας την τραγική νύχτα. Μεγάλες ζημιές προκλήθηκαν στους νομούς Κιλκίς, Σερρών και Χαλκιδικής, ενώ σημάδια από το κύριο ρήγμα εμφανίστηκαν στα χωριά Στίβος, Γερακαρού και Νικομηδινό, που ήταν και πιο κοντά στο επίκεντρο του σεισμού.Ενδιάμεσα στις δύο λίμνες εμφανίστηκαν ηφαίστεια άμμου, άνοιξαν οι αγωγοί ύδρευσης και μεγάλες χαραγματιές άνοιξαν στους δρόμους, στα χωράφια και στα νεκροταφεία.Ο Καραμανλής  εσπευσμένα στη ΘεσσαλονίκηΣτις 4 Ιουλίου ένας ακόμα μεγάλος μετασεισμός μεγέθους 5,1 Ρίχτερ αναγκάζει τον πρωθυπουργό, Κωνσταντίνο Καραμανλή, να έρθει στη Θεσσαλονίκη και να αποφασίσει αν θα πρέπει να εκκενωθεί η πόλη ή όχι.Ο Καραμανλής τελικά εγκαθίσταται στη Θεσσαλονίκη και συντονίζει της ενέργειες για ανακούφιση των σεισμοπαθών και αποκατάσταση των ζημιών. Σύμφωνα με τον καθηγητή Βασίλη Παπαζάχο, η μετασεισμική ακολουθία εξελισσόταν ομαλά και δεν υπήρχε λόγος να συσταθεί στους πολίτες να εγκαταλείψουν την πόλη, κάτι το οποίο θα δημιουργούσε περισσότερες «αρνητικές κοινωνικές συνέπειες απ’ ό,τι οι συνέπειες ενός ισχυρού σεισμού».Μεγάλες ήταν οι κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες που προκλήθηκαν από τον καταστροφικό σεισμό του 1978. Ο αστικός και κοινωνικός ιστός αποδιοργανώθηκε τελείως και οι ειδικοί εκτιμούν ότι οι υλικές ζημιές που προκλήθηκαν αντιστοιχούν σε 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ σε σημερινές τιμές.Ο φονικός σεισμός έγινε η αφορμή να δημιουργηθεί (1979- 1980) το Ερευνητικό Σεισμολογικό κέντρο στο ΑΠΘ και αργότερα ιδρύθηκε το Ινστιτούτο Τεχνικής Σεισμολογίας και Αντισεισμικών Κατασκευών (ΙΤΣΑΚ) ως πρώτο εθνικό κέντρο διεπιστημονικής έρευνας σε θέματα σεισμών, ενώ το 1983 δημιουργήθηκε ο ΟΑΣΠ, ο αρμόδιος φορέας της πολιτείας για τον σχεδιασμό της αντισεισμικής πολιτικής της χώρας. Μέχρι τότε, στη Βόρεια Ελλάδα δεν υπήρχε ούτε σεισμογράφος ούτε άλλα σεισμολογικά όργανα.Έκθεση για τα 40 χρόνιαΜε αφορμή τη συμπλήρωση 40 χρόνων από τον μεγάλο σεισμό της Θεσσαλονίκης, το Τμήμα Γεωλογίας του ΑΠΘ και το Αριστοτέλειο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας (ΑΜΦΙΘ) διοργανώνουν, υπό την αιγίδα της Κοσμητείας της Σχολής Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ, την έκθεση «1978-2018, 40 Χρόνια από τον Σεισμό της Θεσσαλονίκης. Οι παλαιότεροι θυμούνται, οι νέοι μαθαίνουν», στον πολυχώρο πολιτισμού Ισλαχανέ (Ε. Ζωγράφου 3) και θα διαρκέσει ως τις 30 Ιουνίου 2018. Από το φύλλο της THESSNEWS #110 (16/06/2018-17/06/2018) " ["post_title"]=> string(98) "40 χρόνια από τον φονικό σεισμό της Θεσσαλονίκης (ΦΩΤΟ)" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(55) "40-chronia-apo-ton-foniko-seismo-tis-thessalonikis-foto" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:53:41" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:53:41" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2104" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [13]=> object(WP_Post)#3004 (24) { ["ID"]=> int(2098) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-06-11 19:31:44" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-06-11 16:31:44" ["post_content"]=> string(10336) "Στην πρωτεύουσα του Μακεδονικού βασιλείου, στην αρχαία πόλη των Αιγών, τη σημερινή Βεργίνα, βρίσκεται το ανάκτορο του βασιλιά Φιλίππου Β’, πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.Οι Αιγές ιδρύθηκαν το 650 π.Χ. από τους Αργεάδες, αρχαίο ελληνικό βασιλικό οίκο με αρχηγό τον Πέρδικα Α’, ο οποίος έγινε μετέπειτα βασιλιάς των Μακεδόνων. Οι «Αιγεαί», που σημαίνει τόπος με πολλά κατσίκια, ήταν μια πόλη με μικρούς και μεγάλους οικισμούς νότια του ποταμού Αλιάκμονα, στους πρόποδες των Πιερίων, και πρωτεύουσα του Μακεδονικού βασιλείου.Το ανάκτορο των Αιγών χτίστηκε στα χρόνια του βασιλιά Φιλίππου Β’ (359-336 π.Χ.) και είναι από τα σημαντικότερα κτήρια της κλασικής Ελλάδας. Οικοδομήθηκε πάνω σε ένα υπερυψωμένο σημείο πλαγιάς, ήταν τριπλάσιο σε μέγεθος από τον Παρθενώνα και ορατό από όλη τη γύρω περιοχή. Το μεγαλοπρεπές ανάκτορο έχτισε μάλλον ο αρχιτέκτονας Πύθεος, γνωστός τότε για τη συμμετοχή του στην κατασκευή του Μαυσωλείου της Αλικαρνασσού, ενός από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.Μεγαλοπρεπές ανάκτοροΓια την κατασκευή του μεγαλειώδους ανακτόρου χρησιμοποιήθηκε πολυτελές μάρμαρο, χιλιάδες κεραμίδια και εξαιρετικής ποιότητας ανάγλυφα ακροκέραμα, μοναδικά ψηφιδωτά που αποτελούν έργο τέχνης, χαλκός, πανάκριβες χρωστικές και κάθε είδους πολυτελές υλικό.Το υπέροχο ανάκτορο, χτισμένο σε έκταση 9.250τμ, ήταν ισόγειο εκτός από ένα τμήμα που ήταν διώροφο. Διέθετε μεγάλο τετράγωνο περιστύλιο μαζί με χώρους που το περιέβαλλαν αρμονικά και από τις τέσσερις πλευρές του, πλαισιωνόταν από πρόπυλο με τις στοές του, όπου υπήρχε εντυπωσιακή δωρική κιονοστοιχία, και σε συνέχεια του ανακτόρου υπήρχε θέατρο. Καθώς διερχόταν κάποιος το προπύλαιο, βρισκόταν στο κέντρο γύρω από το οποίο αναπτύσσονταν οι χώροι και οι λειτουργίες του σπιτιού. Το τεράστιο περιστύλιο αποτελούνταν από 16 λίθινους δωρικούς κίονες που έφεραν δωρική ζωοφόρο. Η τεράστια αυλή χρησιμοποιούνταν για κοινωνικές και πολιτικές συναθροίσεις. Στην ανατολική πλευρά του ανακτόρου υπήρχε μεγάλη κυκλική αίθουσα, στην οποία βρέθηκαν αναθηματικές επιγραφές που αναφέρονται στον «Πατρώο Ηρακλή» (ο Ηρακλής τιμούνταν από τους ηγεμόνες της Μακεδονίας ως πρόγονός τους).Στο ίδιο σημείο βρέθηκε βωμός ή βάθρο που εξυπηρετούσε τις λατρευτικές ανάγκες του βασιλιά.Πολυτέλεια και αίγληΤα υπέροχα ψηφιδωτά δάπεδα ήταν κατασκευασμένα από μικρά λευκά, μαύρα, γκρίζα, κίτρινα και κόκκινα βότσαλα. Ένα από αυτά σώζεται σήμερα σε πολύ καλή κατάσταση και αναπαριστά ένα ανθισμένο λουλούδι,ενώ γύρω του υπάρχουν ελικοειδή φυτικά μοτίβα.Ο αρχιτέκτονας του πομπώδους ανακτόρου φρόντισε για το άψογο σύστημα ύδρευσης και αποχέτευσης,  που εξυπηρετούσε όχι μόνο τους μόνιμους ενοίκους του κτηρίου, αλλά και τους πολυάριθμους επισκέπτες, αν σκεφτεί κανείς ότι στο ανάκτορο υπήρχαν 278 κλίνες. Το βασίλειο των Αιγών, κέντρο των εξελίξεωνΟι Αιγές υπήρξαν το κέντρο των πολιτικών εξελίξεων και της πνευματικής δημιουργίας της εποχής. Το μεγαλοπρεπές ανάκτορο ήταν το λίκνο της Μακεδονίας σε μια περιοχή που άκμαζε και ήταν το επίκεντρο του σημαντικότερου ελληνικού κράτους. Ο αρχιτέκτονας του ανακτόρου κατάφερε να δημιουργήσει ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία, που ξεχώριζε για την αίγλη του, τη γεωμετρική του συνέπεια, τη μαθηματική σαφήνεια και την ιδιαίτερη καλαισθησία, καθιστώντας τον πρόδρομο για άλλα κτίσματα που θα ακολουθήσουν, χωρίς όμως να καταφέρουν να πλησιάσουν το μοναδικού κάλλους, από άποψη αρχιτεκτονικής και καλλιτεχνικής δομής, ανάκτορο.Το τέλος της αυτοκρατορίαςΤο 336 π.Χ. ο βασιλιάς Φίλιππος γιορτάζει στις Αιγές την παντοδυναμία του σε μια λαμπρή γιορτή, η οποία έμελλε να είναι και μοιραία, διότι κατά την είσοδό του στο θέατρο σε μια ιερή πομπή δολοφονείται με μαχαίρι μπροστά στα μάτια χιλιάδων παρευρισκομένων.Ο Φίλιππος Β’ θάβεται στις Αιγές, ο Αλέξανδρος ανακηρύσσεται ο νέος βασιλιάς της Μακεδονίας και ξεκινάει τη μεγάλη εκστρατεία του από τη γη των Αιγών. Το τέλος των Αιγών σφραγίζεται το 168 π.Χ., έπειτα από την ήττα από τους Ρωμαίους. Το βασίλειο σβήνει και οι Αιγές ξεπέφτουν, ώσπου σταδιακά ξεχνιούνται. Η αρχαιολογική ανασκαφή του Μανόλη Ανδρόνικου το 1977 φέρνει στο φως τον τάφο του βασιλιά Φιλίππου και οι Αιγές αποκτούν παγκόσμιο ενδιαφέρον. Επισκέψεις μόνο τις καθημερινέςΣτις αρχές Ιουνίου του 2018, άνοιξε για το κοινό το ανάκτορο του Φιλίππου Β’ και έγινε ξενάγηση από την έφορο αρχαιοτήτων Ημαθίας, Αγγελική Κοταρίδη.Το 2007 ξεκίνησαν τα έργα αναστήλωσης του μνημείου, με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ ύψους 10.300.000 ευρώ ως σήμερα και άλλα 10.000.000 ως το τέλος του έργου το 2022. Η αναστήλωση έχει ολοκληρωθεί κατά το ήμισυ και αναμένεται να ολοκληρωθούν οι εργασίες για το περιστύλιο, όπου θα τοποθετηθούν, με βάση το αρχέτυπο, 30 περίπου κολόνες και αναμένεται να γίνει ένα μεγάλο τεχνικό έργο για την αντιστήριξη του πρανούς της πλαγιάς.Ένα μεγάλο μέρος του ανακτόρου πλέον είναι επισκέψιμο, αν και οι εργασίες είναι ακόμα σε εξέλιξη. Το κοινό θα μπορεί να ξεναγηθεί στο νότιο τμήμα του, όπου έχει ολοκληρωθεί το μεγαλύτερο μέρος των εργασιών και θα μπορεί να θαυμάσει τα υπέροχα ψηφιδωτά που βρίσκονται σε αρκετά καλή κατάσταση.Επειδή οι εργασίες δεν έχουν ολοκληρωθεί, το ανάκτορο θα είναι επισκέψιμο πλέον μόνο τις καθημερινές, Δευτέρα με Παρασκευή 10πμ με 14μμ. Τα Σαββατοκύριακα θα είναι κλειστό. Από το φύλλο της THESSNEWS #109 (09/06/2018-10/06/2018) " ["post_title"]=> string(174) "ThessHistory: Ο Παρθενώνας της Μακεδονίας - Το Ανάκτορο του βασιλιά Φιλίππου Β' - Το βασίλειο των Αιγών" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(98) "thesshistory-o-parthenonas-tis-makedonias-to-anaktoro-tou-vasilia-filippou-v-to-vasileio-ton-aigon" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:53:41" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:53:41" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2098" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [14]=> object(WP_Post)#3005 (24) { ["ID"]=> int(2094) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-06-07 19:29:13" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-06-07 16:29:13" ["post_content"]=> string(10886) "

Ανεξιχνίαστο έγκλημα 70 χρόνια μετά- Η δολοφονία που συγκλόνισε τη ΘεσσαλονίκηΉταν Μάιος του 1948 όταν στα νερά του Θερμαϊκού βρέθηκε δολοφονημένος ο Αμερικανός δημοσιογράφος Τζωρτζ Πολκ.Το πτώμα του Πολκ βρήκε ο βαρκάρης Λάμπρος Αντώναρος το πρωί της Κυριακής 16 Μαΐου, κοντά στο λιμάνι. Ήταν δεμένος χειροπόδαρα με καραβόσχοινο και πυροβολημένος στο κεφάλι. Ο Τζωρτζ Πολκ δολοφονήθηκε τουλάχιστον μια βδομάδα πριν βρεθεί να επιπλέει το πτώμα του στη θάλασσα.Ποιος ή ποιοι δολοφόνησαν τον Αμερικανό δημοσιογράφο και γιατί;Τα ερωτήματα αυτά ακόμα και σήμερα, 70 χρόνια μετά, μένουν αναπάντητα τόσο για την Ελλάδα, όσο και για τις ΗΠΑ. Ποιος ήταν ο Τζωρτζ Πολκ;Ο Πολκ ήταν Αμερικανός δημοσιογράφος γεννημένος το 1913 στο Τενεσί του Τέξας. Σε νεαρή ακόμα ηλικία άρχισε να ασχολείται με τη δημοσιογραφία παράλληλα με τις σπουδές του. Το 1939 τον βρίσκει στην Άπω Ανατολή και αργότερα εργάστηκε στο Παρίσι ως ανταποκριτής της εφημερίδας «New York Herald Tribune». Κατά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου επιστρέφει στις ΗΠΑ και κατατάσσεται στην Αεροπορία του Ναυτικού. Μετά τη λήξη του πολέμου και ως τον θάνατό του εργάζεται ως ελεύθερος ρεπόρτερ στο ραδιοφωνικό δίκτυο CBS.O Πολκ επισκέπτεται την Ελλάδα για πρώτη φορά το 1947. Η Ελλάδα τότε  σπαράζει από τον εμφύλιο και η Ευρώπη καταρρέει οικονομικά και πολιτικά. Η συνάντηση που δεν έγινε ποτέΟ δημοσιογράφος τον Σεπτέμβριο του 1947 ερωτεύεται και παντρεύεται την αεροσυνοδό Ρέα Κοκκώνη και κατοικεί πλέον στην Αθήνα. Τον Μάιο του 1948 μεταβαίνει στη Θεσσαλονίκη για να συναντήσει τον Μάρκο Βαφειάδη, ηγετική μορφή του ΚΚΕ, στρατηγό του Δημοκρατικού στρατού, που τότε είχε το στρατηγείο του στην Πιερία Ολύμπου. Ο Πολκ θέλει να πάρει συνέντευξη από τον Βαφειάδη και να μεταδοθεί από το CBS.Η Ελλάδα τότε υποστηρίζεται από το Δόγμα Τρούμαν και δέχεται την οικονομική και στρατιωτική βοήθεια από τις ΗΠΑ. Ο πρόεδρος Τρούμαν ανέφερε πως « το Δόγμα ήταν η πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών για να υποστηρίξουν τους ελεύθερους λαούς που αντιστέκονται στην προσπάθεια υποδούλωσή τους από ένοπλες μειονότητες ή από εξωτερικές πιέσεις». Σύμφωνα με τον ίδιο, αν η Ελλάδα και η Τουρκία δεν δέχονταν οικονομική βοήθεια, θα έπεφταν στον Κουμμουνισμό με σοβαρές συνέπειες. Ο Ψυχρός πόλεμος έχει ήδη αρχίσει και πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι γίνεται διασπάθιση του χρήματος στην Ελλάδα και μεταξύ αυτών και ο Πολκ. Αυτός είναι και ο λόγος που θέλει να μιλήσει με τον Βαφειάδη. Ο Πολκ στη ΘεσσαλονίκηΟ Τζορτζ Πολκ έρχεται στη Θεσσαλονίκη και διαμένει στο ξενοδοχείο «Αστόρια». Στις 8 Μαΐου 1948 φεύγει από το ξενοδοχείο και έκτοτε χάνονται τα ίχνη του. Τρεις μέρες αργότερα καταφθάνει στο ταχυδρομείο του Λευκού Πύργου μια επιστολή χωρίς γραμματόσημο και χωρίς αποστολέα με την ταυτότητα του Πολκ. Αν και παραδόθηκε στο τμήμα Αλλοδαπών, και από το ξενοδοχείο είχαν ήδη δηλώσει την εξαφάνιση, οι έρευνες από την αστυνομία θα ξεκινήσουν πολύ αργά. Βρέθηκε το πτώμα του ΠολκΜια βδομάδα μετά, στις 16 Μαΐου, θα βρεθεί το πτώμα του να επιπλέει στον Θερμαϊκό δεμένο χειροπόδαρα και με μια σφαίρα στο πίσω μέρος του κεφαλιού.Επικεφαλής των ανακρίσεων αναλαμβάνει ο αστυνομικός διευθυντής Νικόλαος Μουσχουντής, σε συνεργασία με τον εισαγγελέα Κωνσταντινίδη,  τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, Ρέντη, και τον Ουίλιαμ Ντόνοβαν, πρώην προϊστάμενο της OSS (μετέπειτα  CIA), εκπρόσωπο της ειδικής επιτροπής που είχε δημιουργήσει για την υπόθεση Πολκ η Ένωση Συγγραφέων και Δημοσιογράφων Εξωτερικού των Η.Π.Α..Οι ΗΠΑ πιέζουν για να βρεθούν οι δολοφόνοι του δημοσιογράφου, ο ελληνικός Τύπος κάνει λόγο για εγκληματική πράξη από τους κουμουνιστές, ενώ τα ξένα μέσα αναρωτιούνται γιατί για την υπόθεση ανακρίθηκαν τόσοι πολλοί κομμουνιστές και ούτε ένας ακροδεξιός.Τα αποτελέσματα της έρευνας για τους ενόχους καθυστερούν, με αποτέλεσμα ο Τρούμαν να απειλήσει ακόμα και για διακοπή της οικονομικής βοήθειας από τις ΗΠΑ. Η σύλληψη ΣτακτόπουλουΤελικά για τη δολοφονία Πολκ κατηγορήθηκε ο 38χρονος Γρηγόρης Στακτόπουλος, συντάκτης της εφημερίδας «Μακεδονία» και ανταποκριτής του πρακτορείου «Reuters». Οι ελληνικές αρχές έπρεπε να βρουν εξιλαστήριο θύμα και να κλείσουν την υπόθεση. Αρχικά ενοχοποίησαν τον δημοσιογράφο Κώστα Αργύρη, αλλά οι κατηγορίες κατέπεσαν.Ο Στακτόπουλος συλλαμβάνεται 14 Αυγούστου 1948 μαζί με την 67χρονη μητέρα του και τις δύο αδερφές του. Σύμφωνα με το «σενάριο» της δολοφονίας από τις ελληνικές αρχές, ο Στακτόπουλος συναντάει τον Πολκ στις 7 Μαΐου για να τον φέρει σε επαφή με τον Μάρκο Βαφειάδη. Τρεις μέρες αργότερα ο Στακτόπουλος επιβιβάζεται σε βάρκα μαζί με τον Πολκ με οδηγό του το στέλεχος του ΚΚΕ Αδάμ Μουζενίδη και ακολούθησε ο Βαγγέλης Βασβανάς. Τότε ο Μουζενίδης πυροβολεί από πίσω τον Πολκ και απείλησε τον Στακτόπουλο να ταχυδρομήσει την ταυτότητα του Πολκ. Σύμφωνα μάλιστα με τη «σκηνοθεσία», ο Στακτόπουλος έβαλε τη μητέρα του να την ταχυδρομήσει.Έπειτα από φρικτά βασανιστήρια, ο Στακτόπουλος αναγκάζεται να ομολογήσει τη δολοφονία. Ανυπόστατο το κατηγορητήριοΑυτή όμως η εκδοχή κατέρρευσε αμέσως, διότι ήταν ανυπόστατη. Ο Αδάμ Μουζενίδης ήταν ήδη νεκρός, είχε σκοτωθεί στο Πάικο τον Μάρτιο του 1948 και ο Βασβανάς την ημέρα δολοφονίας του Πολκ ήταν στον Έβρο με τον Δημοκρατικό Στρατό.Παρά το σαθρό κατηγορητήριο, η δίκη έγινε τον Απρίλιο του 1949, ο Στακτόπουλος καταδικάστηκε σε ισόβια και εις θάνατο ο Μουζενίδης και ο Βασβανάς.Ο Στακτόπουλος δεν σταμάτησε ως το τέλος της ζωής του, το 1998, να υποστηρίζει ότι είναι αθώος. Αποφυλακίστηκε με αναστολή το 1960 και παρά τις αλλεπάλληλες αιτήσεις για αναψηλάφηση της δίκης επειδή προέκυψαν νέα στοιχεία, ο Άρειος Πάγος απέρριψε και τις 4 συνολικά αιτήσεις που είχαν υποβληθεί και αποδείκνυαν την αθωότητά του. Ποιος τελικά δολοφόνησε τον Τζωρτζ Πολκ;Μια δολοφονία που συγκλόνισε τη Θεσσαλονίκη και εβδομήντα χρόνια μετά τα ερωτήματα μένουν αναπάντητα. Από το φύλλο της THESSNEWS #108 (02/06/2018-03/06/2018) " ["post_title"]=> string(69) "ThessHistory: Ποιος σκότωσε τον Τζωρτζ Πολκ;" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(42) "thesshistory-poios-skotose-ton-tzortz-polk" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:53:41" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:53:41" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2094" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [15]=> object(WP_Post)#3006 (24) { ["ID"]=> int(2083) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-05-22 19:24:33" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-05-22 16:24:33" ["post_content"]=> string(6532) "Η μάχη του Σκρα θεωρείται μια από τις σημαντικότερες μάχες του ελληνικού στρατού κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο Μακεδονικό Μέτωπο.Στον δήμο Παιονίας, στις πλαγιές του όρου Πάικο, σε υψόμετρο 520μ και μόλις 4χλμ από τα σύνορα των Σκοπίων, βρίσκεται το ιστορικό χωριό Σκρα. Το όνομά του το πήρε από την κοντινή κορυφή Σκρα Ντι Λεγκεν (λίκνο εκ βράχων), όπου εκεί διεξήχθη μια από τις σημαντικότερες μάχες που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις του Μακεδονικού Μετώπου.Η περιοχή ήταν πολύ καλά οχυρωμένη, με πολλά χαρακώματα και γι’ αυτό θεωρούνταν απόρθητη.Το σχέδιοΤον Μάιο του 1918, ξεκινάει το σχέδιο επιχειρήσεων που προέβλεπε επίθεση σε δυο χρόνους. Το πρώτο σχέδιο ήταν να καταληφθεί  το ύψωμα Σκρα και έπειτα η γραμμή των υψωμάτων Τουμουλούς-Σερφ Βολάν. Την επίθεση στο Σκρα ανέλαβε η μεραρχία Αρχιπελάγους με αρχιστράτηγο τον Γκυγιωμά, αντιστράτηγο τον Εμμανουήλ Ζυμβρακάκη και υποστράτηγο τον Δημήτριο Ιωάννου, συνεπικουρούμενη από τις μεραρχίες Σερρών και Κρήτης.Η επίθεσηΤα ξημερώματα 17/30 Μαΐου 1918 άρχισε η μάχη με 14.546 μαχητές πεζικού από την ελληνική πλευρά, με βαρέα και ελαφρά πυροβόλα. Αντίστοιχα οι Βούλγαροι από την άλλη πλευρά διέθεταν πέντε συντάγματα πεζικού με βαρύ και ελαφρύ πυροβολικό. Κατά τη διάρκεια της επίθεσης επικρατούσε βροχή και αραιή ομίχλη που ευνόησε την προώθηση του πεζικού.Η καταστροφή των βουλγαρικών δυνάμεων από το ελληνικό πυροβολικό ήταν ολοκληρωτική. Σε αυτό συνέβαλε και η άμεση συνεργασία του 45ου Γαλλικού Συντάγματος Πεζικού και τμήματα του 1ου Αφρικανικού Συντάγματος. Οι ελληνικές απώλειες ήταν 605 νεκροί, 2.227 τραυματίες και 164 αιχμάλωτοι. Αν και για τις απώλειες των Βουλγάρων δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία, στο πεδίο της μάχης καταμετρήθηκαν πάνω από 400 νεκροί και 1.835 αιχμάλωτοι.Η σημασία της μάχηςΗ μάχη του Σκρα ήταν καθοριστική για τη διάσπαση του Μακεδονικού Μετώπου και ύψωσε το φρόνημα και το ηθικό τόσο του στρατού, όσο και του ελληνικού λαού. Η νικηφόρα μάχη του ελληνικού στρατού εγκωμιάστηκε από τον Γάλλο Στρατηγό Γκυγιωμά, ο οποίος χαρακτήρισε τη μάχη του Σκρα «ως ευτυχή προάγγελον για τις μέλλουσες νίκες». Σε διαταγή προς τον Διοικητή της 1ης Ομάδας Μεραρχιών, Στρατηγό Ζοέμ, έγραψε για τη δράση του ελληνικού στρατού:«...Χάρη στην απαράμιλλη ανδρεία του και την υπέροχη ορμητικότητά του, το ελληνικό πεζικό του Στρατηγού Ζυμβρακάκη σε στενό σύνδεσμο με το πυροβολικό και την αεροπορία, τα οποία παρά τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες πέτυχαν να εκτελέσουν όλες τις αποστολές τους, υπερνίκησε όλα τα εμπόδια που είχαν συσσωρευτεί σ’ ένα από τα πιο ανώμαλα εδάφη και πέτυχε με περίλαμπρη ενέργεια να καταλάβει τις βουλγαρικές θέσεις σε μέτωπο 12χλμ., αφού συνέλαβε περισσότερους από 1700 αιχμαλώτους και κυρίευσε σημαντικό υλικό».Από την πλευρά της Βουλγαρίας, ο διευθυντής του Γραφείου επιχειρήσεων του Βουλγαρικού Γενικού Στρατηγείου, συνταγματάρχης Τόικοφ, στο βιβλίο του «Γιατί δεν νικήσαμε», αναφέρει «Τα συμβάντα της Γιαραμπίτσας (Σκρα) προκάλεσαν βαθύτατη αίσθηση ... Η απώλεια μιας τόσο οχυρωμένης θέσης προξένησε κατάπληξη...».Από το φύλλο της THESSNEWS #105 (12/05/2018-13/05/2018)  " ["post_title"]=> string(173) "ThessHistory: 100 χρόνια από την ιστορική μάχη του Σκρα - Η νίκη του ελληνικού στρατού και η σημασία της" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(103) "thesshistory-100-chronia-apo-tin-istoriki-machi-tou-skra-i-niki-tou-ellinikou-stratou-kai-i-simasia-tis" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:53:42" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:53:42" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2083" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [16]=> object(WP_Post)#3007 (24) { ["ID"]=> int(2079) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-05-19 19:22:18" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-05-19 16:22:18" ["post_content"]=> string(13113) "Η Τουρκία ενάντια στους χριστιανούς της Ανατολής (αρχές 20ού αιώνα). Γράφει ο Κυριάκος Στ. Χατζηκυριακίδης, επικ. καθηγητής Έδρας Ποντιακών Σπουδών ΑΠΘΗ Γενοκτονία των χριστιανικών λαών της Ανατολής ήταν το τίμημα της δημιουργίας του τουρκικού κράτους, γι’ αυτό και η Τουρκία όχι μόνο δεν αποδέχθηκε κάτι τέτοιο ποτέ, αλλά αντίθετα ανέπτυξε και αναπτύσσει στρατηγικές άρνησης: προσεκτική χρήση της γλώσσας για τα εγκλήματα, απαγόρευση της δημόσιας υποστήριξης της Γενοκτονίας, περιορισμοί στην πρόσβαση και στη χρήση αρχειακού υλικού, δραστηριοποίηση και προκλητική στάση της τουρκικής διπλωματίας υπέρ της άρνησης της Γενοκτονίας κ.λπ.Όμως άρθρα και μελέτες των Ελλήνων καθηγητών και ερευνητών, όπως των: Πολυχρόνη Ενεπεκίδη (αείμνηστου καθηγητή του Πανεπιστημίου της Βιέννης), Κωνσταντίνου Φωτιάδη, Θεοδόση Κυριακίδη, Βασίλη Μεϊχανετσίδη κ.ά., αλλά και ξένων, όπως των: Taner Akçam, Matthias Bjornlund κ.ά., βασισμένες σε αρχεία της Ελλάδας, της Τουρκίας, των παραδοσιακών Μεγάλων Δυνάμεων αλλά και άλλων κρατών, στοιχειοθετούν πλέον με κάθε λεπτομέρεια τη συντελεσθείσα σε βάρος του Ελληνισμού Γενοκτονία από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς. Η οικονομική και πολιτιστική παρουσία του ελληνορθόδοξου στοιχείου. Οι Νεότουρκοι οργανώνονταιΗ έντονη οικονομική και πολιτισμική δραστηριότητα των Ελλήνων της Ανατολής, εν προκειμένω του Πόντου, επιβεβαιώνεται όχι μόνο μέσα από τις ελληνικές αλλά και από τις ξένες πηγές. Η εξόντωσή τους είχε διττή σημασία για την Τουρκία, καθώς σήμαινε την απαλλαγή από μία εθνότητα με έντονη εθνική συνείδηση και με ισχυρή οικονομική παρουσία.Οι Νεότουρκοι έθεσαν στη Θεσσαλονίκη (συνέδρια 1910 και 1911) τις βάσεις του εκτουρκισμού της Αυτοκρατορίας. Συγκεκριμένα, ο Ziya Gökalp (1876-1924), μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της «Ενώσεως και Προόδου», ηγετικός θεωρητικός εκφραστής της ιδεολογίας του Τουρκισμού, εξαίρεσε όλους τους μη μουσουλμάνους από τον ορισμό του τουρκικού έθνους, υποστηρίζοντας: «Έλληνες, Αρμένιοι και Εβραίοι είναι και θα παραμείνουν ξένο σώμα στο τουρκικό εθνικό κράτος». Έτσι οι αρχικές διακηρύξεις «περί ισονομίας και ισοπολιτείας» αντικαταστάθηκαν πολύ γρήγορα από το γνωστό σύνθημα «η Τουρκία στους Τούρκους». Το νεοτουρκικό σχέδιοΟι Νεότουρκοι άρχισαν να θέτουν σε πλήρη εφαρμογή το σχέδιό τους: αφομοίωση των μουσουλμανικών μη τουρκικών πληθυσμών, αποδυνάμωση και εκδίωξη από τα εδάφη της Μ. Ασίας και βέβαια φυσική εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών∙ πρακτικές που αναφέρονται και στις τουρκικές πηγές καθώς και στα κείμενα και τις αναφορές των Ευρωπαίων (στρατιωτικών, πολιτικών και ιεραποστόλων).Αυτό που μάλιστα προκύπτει μέσα από τη μελέτη των τουρκικών πηγών, κατά τον ακαδημαϊκό Taner Akçam, είναι η ύπαρξη ενός διπλού μηχανισμού (φανερού και κρυφού) που το Κομιτάτο των Νεοτούρκων είχε καλά συγκροτήσει, ώστε να μην προκύπτουν κυβερνητικές ευθύνες για τα επιβαλλόμενα εξοντωτικά μέτρα. Η στήριξη της Γερμανίας στους ΤούρκουςΕυτυχής συγκυρία στην προσπάθεια επιβίωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν και η στάση της ανερχόμενης τότε ευρωπαϊκής δύναμης, της Γερμανίας. Σε αντίθεση με τη Γαλλία και τη Μ. Βρετανία, που αφενός είχαν πλέον εγκαταλείψει την αρχή της «διατήρησης της εδαφικής ακεραιότητας» της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και αφετέρου είχαν πιέσει την Πύλη καθ’ όλη τη διάρκεια του 19ου αι. να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις (περίφημο Τανζιμάτ), η απολυταρχική Γερμανία δεν έθετε ως προϋπόθεση για τη στρατιωτική και διπλωματική στήριξή της προς την Τουρκία ούτε τη φιλελευθεροποίηση του οθωμανικού καθεστώτος ούτε την κατάληψη τμήματος της οθωμανικής επικράτειας. Σαφής στόχος της Γερμανίας ήταν να ασκήσει με αξιώσεις την πολιτική του οικονομικού επεκτατισμού της στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στα οποία ο ορυκτός πλούτος (πετρέλαια, μεταλλεύματα κ.λπ.) ήταν το μεγάλο δέλεαρ.Η φανερή, επομένως, γερμανική στήριξη έδωσε τεράστια ώθηση στον τουρκικό εθνικισμό, ιδιαίτερα μετά την έναρξη του Μεγάλου Πολέμου και την ένταξη της Τουρκίας στο πλευρό των Κεντρικών Δυνάμεων. Πληθώρα σχετικών στοιχείων για τον ρόλο και τις βαριές ευθύνες των Γερμανών, ειδικά στην περιοχή του Πόντου, παρουσίασε ήδη από το 1962 ο αείμνηστος καθηγητής Πολυχρόνης Ενεπεκίδης, βασισμένος στα αρχεία της Αυστροουγγαρίας που ανοίχθηκαν το 1958 με άδεια της αυστριακής κυβέρνησης. Αρμενική και Ελληνική ΓενοκτονίαH έκρηξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν, σε τελική ανάλυση, πρώτης τάξης ευκαιρία για τους Νεότουρκους να απαλλαγούν οριστικά από τους χριστιανούς, αρχής γενομένης από τους Αρμένιους, οι οποίοι αφενός δε διέθεταν ελεύθερο εθνικό κέντρο και αφετέρου αποτελούσαν εμπόδιο στα σχέδια των Νεοτούρκων. Έτσι, οι σφαγές και οι πορείες θανάτου των Αρμενίων το 1915, πράξεις που συγκλόνισαν με την αγριότητα και την έκτασή τους, διαπραγμένες μέσα σ’ ένα αντιστρόφως σύντομο χρονικό διάστημα, προκάλεσαν παγκόσμια συγκίνηση και χαρακτηρίσθηκαν από τις Μ. Δυνάμεις «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και του πολιτισμού», σύμφωνα με τις σχετικές αποφάσεις των Συμβάσεων της Χάγης (1899 και 1907).Οι Νεότουρκοι εφήρμοσαν διαφορετική τακτική ως προς την εξόντωση των ελληνικών πληθυσμών σε σχέση με την αντίστοιχη κατά των Αρμενίων, λόγω της ύπαρξης του ελληνικού κράτους και του φόβου περαιτέρω επέμβασης των συμμαχικών δυνάμεων. Οι εκτοπισμοί ήταν σταδιακοί και πραγματοποιούνταν σε μεγάλο εύρος χρόνου, για να μην προκληθούν αντιδράσεις («Γενοκτονία εν ροή»). Η γενοκτονία του ελληνικού στοιχείου δε γινόταν, αρχικά τουλάχιστον, τόσο με εκτελέσεις και σκηνοθετημένες επιθέσεις άτακτων μουσουλμάνων όσο με έμμεσο τρόπο, τον «λευκό θάνατο». Η λευκή σφαγή όμως διά των πορειών θανάτου συνεχίσθηκε με βιασμούς και φόνους, αγχόνες, λεηλασίες και πυρπολήσεις πόλεων, χωριών και μονών.Τα αποτρόπαια εγκλήματα σε βάρος των Ελλήνων της Ανατολής, στη συγκεκριμένη περίπτωση του Πόντου, φαντάζουν ακόμη πιο τραγικά, αν αναλογιστούμε ότι πραγματοποιήθηκαν με τις «ευλογίες» της Δύσης, η οποία ωστόσο, είναι αλήθεια, ότι εξέφρασε πολλές φορές τον αποτροπιασμό της. Κεμαλική Γενοκτονία και δρόμος της προσφυγιάςΤούτος, λοιπόν, ο (οικονομικός) ανταγωνισμός μεταξύ των Μ. Δυνάμεων (μια ακόμη φάση του Ανατολικού Ζητήματος) καθώς και η συμφωνία του Μουσταφά Κεμάλ με τους Μπολσεβίκους επέτρεψαν στον Τούρκο ηγέτη να υλοποιήσει την τελευταία και πιο καθοριστική φάση της γενοκτόνου τουρκικής πολιτικής (1919-1922). Όσοι διασώθηκαν, «θλιβερά ναυάγια της πανελλήνιας συμφοράς», κατέφυγαν στην Ελλάδα ως πρόσφυγες.Πρέπει σήμερα να καταστεί σαφές προς όλες τις κατευθύνσεις ότι κάθε διεκδίκηση διεθνούς αναγνώρισης της Γενοκτονίας (νομικός όρος του 1948 όχι μόνο με μελλοντική αλλά και με αναδρομική ισχύ) δεν υποκρύπτει ρεβανσισμό και μίσος. Αντίθετα, η άρνηση της Γενοκτονίας, η πολιτική της ηθελημένης και επιβαλλόμενης λήθης, το αφήγημα περί «κοινού πόνου» και των «εκατέρωθεν εγκλημάτων», και, εν τέλει, η ατιμωρησία γενοκτονικών πολιτικών του απώτερου και πρόσφατου παρελθόντος είναι τα στοιχεία που όχι μόνο νομιμοποιούν ό,τι τραγικό προηγήθηκε, αλλά αποτελούν εν δυνάμει κίνδυνο για παρόμοιες καταστάσεις στο παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας. " ["post_title"]=> string(165) "Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου: «Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και του πολιτισμού»" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(87) "i-genoktonia-ton-ellinon-tou-pontou-egklimata-kata-tis-anthropotitas-kai-tou-politismou" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:53:42" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:53:42" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2079" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [17]=> object(WP_Post)#3193 (24) { ["ID"]=> int(2076) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-05-16 19:18:49" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-05-16 16:18:49" ["post_content"]=> string(13995) "Γράφει ο Σπύρος Κουζινόπουλος*Άφησε εποχή στη Θεσσαλονίκη, σημαδεύοντάς την επί μισό σχεδόν αιώνα με την προσωπική του σφραγίδα ο Γιάννης Πασαλίδης. Ως χειρουργός μαιευτήρας που είχε ξεγεννήσει εκατοντάδες γυναίκες της πόλης, εισπράττοντας αμοιβή από τις κυρίες της καλής κοινωνίας και εξετάζοντας δωρεάν τον γυναικόκοσμο των λαϊκών στρωμάτων.Ως υπερασπιστής των δικαίων του προσφυγικού κόσμου και του ποντιακού ελληνισμού. Ως βουλευτής Θεσσαλονίκης επί πέντε κοινοβουλευτικές περιόδους.  Ως πρόεδρος κόμματος, που με ορμητήριο τη Θεσσαλονίκη, κατόρθωσε να συνενώσει τις διάσπαρτες μετά τον εμφύλιο δυνάμεις της Αριστεράς, να δημιουργήσει την ΕΔΑ και λίγα χρόνια αργότερα να την αναδείξει αξιωματική αντιπολίτευση.Η Θεσσαλονίκη που όλα αυτά τα χρόνια έμεινε σιωπηλή μπροστά στο έργο, το μεγαλείο και την τεράστια προσφορά του Γιάννη Πασαλίδη, του οφείλει πολλά. Και είναι άξιοι συγχαρητηρίων οι δήμοι Θεσσαλονίκης και Καλαμαριάς, που με παρότρυνση της Οργανωτικής Επιτροπής που δημιουργήθηκε για να τιμηθεί το έργο του, οργανώνουν στις 17 Μαΐου 2018, ώρα 7 μ.μ., στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης, εκδήλωση μνήμης για τον μεγάλο Πόντιο πολιτικό, με αφορμή τη συμπλήρωση φέτος 50 χρόνων από τον θάνατό του.Στην εκδήλωση, που είναι υπό την αιγίδα της Βουλής των Ελλήνων, θα παραστεί και θα χαιρετίσει ο πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης, ενώ χαιρετισμό θα απευθύνουν ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, και ο εγγονός του Πασαλίδη, δικηγόρος Γιάννης Νισύριος. Σύντομη ομιλία θα εκφωνήσουν ο καθηγητής Ηλίας Νικολακόπουλος, πρόεδρος των ΑΣΚΙ, και η ιστορικός Ιωάννα Παπαθανασίου. Στο τέλος της εκδήλωσης θα προβληθεί ένα εκπληκτικό ντοκιμαντέρ που ετοίμασε η ΕΡΤ3 με σπάνια ανέκδοτα ντοκουμέντα από τη ζωή και τη δράση του αξέχαστου μεγάλου πολιτικού άνδρα. Ποιος ήταν ο Γιάννης ΠασαλίδηςΟ Γιάννης Πασαλίδης, Πόντιος την καταγωγή, γεννήθηκε στην Κουταΐδα του Καυκάσου, το 1880, από Σανταίους γονείς, φτωχούς αγρότες. Παρά τις οικονομικές δυσκολίες και χάρη στον αδελφό του που τον βοήθησε, άρχισε το 1896 τις σπουδές του στο ρωσικό γυμνάσιο της Τιφλίδας, κι όταν το τελείωσε, σπούδασε ιατρική στην Οδησσό, ενώ το πτυχίο Ιατρικής το πήρε από το πανεπιστήμιο Λομονόσοφ της Μόσχας, καθώς είχε αποβληθεί από την Οδησσό λόγω πολιτικών φρονημάτων. Μιλούσε έξι γλώσσες αλλά λάτρευε την ποντιακή διάλεκτο και είχε τεράστια ευαισθησία απέναντι στον πολιτισμό και τον λαό του Πόντου.Με το αριστερό κίνημα συνδέθηκε πολύ νωρίς και το 1903, σε ηλικία 18 ετών, προσχώρησε στις τάξεις του Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος της Ρωσίας (ΣΔΕΚΡ), παρακολουθώντας από κοντά την εξέγερση των ναυτών του θωρηκτού Ποτέμκιν, το 1905 στην Οδησσό. Το 1917, κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση, ο Πασαλίδης εκλέχτηκε βουλευτής στη Γεωργία με το κόμμα των μενσεβίκων κι έναν χρόνο αργότερα, το 1918, αναδείχτηκε πάλι βουλευτής στην τοπική Βουλή αναλαμβάνοντας τα καθήκοντα του υπουργού Εξωτερικών. Μετά την επικράτηση των μπολσεβίκων και στη Γεωργία, ύστερα και από την είσοδο των σοβιετικών στρατευμάτων, ο Πασαλίδης φεύγει στο Βερολίνο και παραμένει εκεί για έναν χρόνο.Το 1923, λίγο μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, και ως διευθυντής του Ρωσικού Μαιευτηρίου Θεσσαλονίκης για μια επταετία προσφέρει πλούσιο κοινωνικό έργο. Εκεί άσκησε αφιλοκερδώς το ιατρικό λειτούργημα και απέκτησε το προσωνύμιο «ο γιατρός του λαού». Εκπρόσωπος των προσφύγωνΕκείνη την περίοδο, ο Πασαλίδης ιδρύει τον «Σύλλογο Καυκασίων Θεσσαλονίκης» και εκδίδει το φιλολογικό περιοδικό «Μακρινές φωτιές», ενώ προεδρεύει σε δύο προσφυγικά συνέδρια. Στα τέλη του 1923, ο Πασαλίδης προσεγγίζει το πολιτικό ρεύμα του Αλέξανδρου Παπαναστασίου και εκλέγεται ως ανεξάρτητος σοσιαλιστής βουλευτής Θεσσαλονίκης με 41.397 ψήφους, εκπροσωπώντας τους πρόσφυγες στη Βουλή που προέκυψε από τις εκλογές της 16ης Δεκεμβρίου 1923 . Τρεις ημέρες μετά από εκείνες τις εκλογές, στις 19 Δεκεμβρίου 1923, ο Καυκάσιος πολιτικός είναι οργανωτής, μαζί με τους Γ. Χατζηκυριάκο, Κων. Αγγελάκη, Α. Μπιράκη, Λ. Ιασωνίδη, Ε. Γονατά, του μεγάλου λαϊκού συλλαλητηρίου στην πλατεία του Λευκού Πύργου, με αίτημα την κατάργηση της βασιλείας και την απομάκρυνση από την Ελλάδα της δυναστείας των Γλύξμπουργκ. Συμμετοχή στην ίδρυση της «Ελευθερίας»Αργότερα, τη δεκαετία του '30, υπήρξε ο ιδρυτής του μικρού Ελληνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος και βλέποντας την άνοδο του Ναζισμού στη Γερμανία και του φασισμού στην Ιταλία, προτείνει τη συνεργασία των Ελλήνων σοσιαλιστών με το «Παλλαϊκό Μέτωπο» που είχε δημιουργηθεί με πρωτοβουλία του ΚΚΕ και τη συμμετοχή του Αγροτικού Κόμματος, κάτι που τελικά δεν επιτεύχθηκε.Όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Ελλάδα, επιβάλλοντας τον μεσαίωνα της χιτλερικής Κατοχής, έναν μήνα μετά την κατάκτηση της χώρας, ο Γιάννης Πασαλίδης πρωταγωνίστησε στη δημιουργία, στη Θεσσαλονίκη, της εθνικοαπελευθερωτικής οργάνωσης «Ελευθερία» που έχει καταγραφεί ως η πρώτη αντιστασιακή οργάνωση σε ολόκληρη την κατεχόμενη από τους Ναζί Ευρώπη. Όταν ύστερα από τέσσερις μήνες θα δημιουργηθεί το ΕΑΜ, το Σοσιαλιστικό Κόμμα ήταν ένας από τους σχηματισμούς που προσχώρησαν στο ΕΑΜ και ο Γιάννης Πασαλίδης αναδείχθηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΑΜ. Για εκείνη την υπέροχη αντιστασιακή του δράση, ο Πασαλίδης θα συλληφθεί από τους Γερμανούς, θα ανακριθεί από την Γκεστάπο στο αρχηγείο της, στην οδό Τσιμισκή, και θα φυλακιστεί για σύντομο χρονικό διάστημα στο κάτεργο του Γεντί-Κουλέ.Μετά την απελευθέρωση, ο Πασαλίδης, συνεχίζοντας τον αγώνα για ομαλότητα και δημοκρατικές ελευθερίες, ιδρύει τους «Δημοκρατικούς Συλλόγους Μακεδονίας», ενώ τραυματίζεται σοβαρά, αλλά κατορθώνει να επιζήσει, όταν εκδηλώνεται δολοφονική εναντίον του επίθεση στις 27 Αυγούστου 1945, ενώ είναι ομιλητής σε συγκέντρωση στη Βέροια. Καθώς είναι αντίθετος με την αποχή από τις εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946, αλλά και με την πολιτική του ένοπλου αγώνα, διαχωρίζει τη θέση του από τον Ζαχαριάδη. Παρ' όλα αυτά, συλλαμβάνεται ως «επικίνδυνος κομμουνιστής» την παραμονή της Πρωτομαγιάς του 1947 για να εξοριστεί στον Άη-Στράτη, η εκτόπιση όμως θα αποτραπεί την τελευταία στιγμή, χάρη στο κύμα διαμαρτυρίας από τα σοσιαλιστικά κόμματα των μεγαλύτερων Ευρωπαϊκών χωρών. H ίδρυση της ΕΔΑ και ο θάνατοςΜετριοπαθής, προσηλωμένος στον κοινοβουλευτισμό αλλά και στην ενότητα όλων των δυνάμεων της Αριστεράς, ο Γιάννης Πασαλίδης έχαιρε σεβασμού και εκτίμησης. Με δική του πρωτοβουλία, ιδρύεται το 1951 η ΕΔΑ, ως συνασπισμός κομμάτων, και ορίζεται ομόφωνα πρόεδρός της. Οι άοκνες προσπάθειές του για τη «συγκρότηση μιας δημοκρατικής Αριστεράς, που θα διασφαλίσει με τους αγώνες της και στη χώρα μας γαλήνη και λευτεριά», είχαν τελεσφορήσει. Ως πρόεδρος της ΕΔΑ και ως βουλευτής θα πρωταγωνιστήσει μέχρι το 1967. Ο Γιάννης Πασαλίδης πέθανε στις 15 Μαρτίου 1968 φρουρούμενος από τα όργανα της Χούντας, που τον είχε θέσει σε κατ’ οίκον περιορισμό, φυλακίζοντάς τον κατ ‘ουσία επί 11 μήνες στο σπίτι του, στη γωνία Χρυσοστόμου Σμύρνης 23 με Τσιμισκή, με περιπόλους της αστυνομίας και της Ασφάλειας να βρίσκονται επί 24ώρου βάσεως έξω από το σπίτι.Ο ελληνικός λαός, που τόσο πολύ αγάπησε τον Γιάννη Πασαλίδη, δεν θα πληροφορηθεί τη μεγάλη απώλεια, καθώς οι λογοκριμένες από τη χούντα εφημερίδες δεν ανέφεραν το παραμικρό για τον θάνατό του. Και στο αγγελτήριο θανάτου του, που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες «Μακεδονία» και «Απογευματινή», αναγραφόταν μόνο η ιδιότητα του γιατρού και όχι του πολιτικού! Η κηδεία του ιδρυτού και προέδρου της ΕΔΑ, που ήταν σε κατ’ οίκον περιορισμό, όπως όλοι οι πολιτικοί, έγινε υπό το άγρυπνο μάτι της χωροφυλακής, εν μέσω κλίματος άγριας αστυνομοκρατίας. Από το φύλλο της THESSNEWS #105 (12/05/2018-13/05/2018) " ["post_title"]=> string(130) "Γιάννης Πασαλίδης: Ο γιατρός, ο αγωνιστής, ο μέγας πολιτικός, ο άνθρωπος" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(69) "giannis-pasalidis-o-giatros-o-agonistis-o-megas-politikos-o-anthropos" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:53:42" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:53:42" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2076" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } } ["post_count"]=> int(18) ["current_post"]=> int(-1) ["before_loop"]=> bool(true) ["in_the_loop"]=> bool(false) ["post"]=> object(WP_Post)#2908 (24) { ["ID"]=> int(2286) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-09-26 22:14:05" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-09-26 19:14:05" ["post_content"]=> string(9410) "Η ιστορία της έπαυλης - Η χλιδή και τα υπέρογκα ποσά για την κατασκευή της - Το μαρμάρινο στολίδι της περιοχής των ΕξοχώνΗ βίλα Μορντώχ αποτελεί δείγμα εκλεκτικισμού, στην περιοχή των «Πύργων» της Ανατολικής Θεσσαλονίκης.Ένα από τα λίγα αρχοντικά που «σώθηκαν» και διατηρούνται μέχρι και σήμερα σε άριστη κατάσταση, φέρνοντας το άρωμα του παρελθόντος της πάλαι ποτέ περίφημης περιοχής των «εξοχών», η οποία εκτεινόταν έξω από τα ανατολικά τείχη της πόλης.Η βίλα βρίσκεται στη συμβολή των οδών Βασιλίσσης Όλγας με Μαρτίου και καμαρώνει μέσα στην πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή της πόλης, απαστράπτουσα με τα λευκά μάρμαρα και την αρχοντιά της. «Τι ωραίο που είναι»Δεν είναι τυχαία η επιγραφή στην αετωματική απόληξη στην πρόσοψη του κτηρίου, όπου στον κεντρικό μαρμάρινο ομφαλό υπάρχει γραμμένη στα αραβικά η ευχή «Masallah» δηλαδή (Τι ωραίο που είναι ή ό,τι θέλει ο θεός).Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή του Γ. Αθανασιάδη στην εφημερίδα «Ακρόπολις»: «….Μια σπατάλη μαρμάρου παρατηρείται επάνω της, είναι δε γνωστό πόσον σπάνια είναι εις την Θεσσαλονίκην τα μάρμαρα. Αι ωραίαι στοαί της με τους μαρμάρινους στύλους, αι τρεις μαρμάριναι κλίμακες, οι κομψοί εξώσται, ο γραφικώτατος πυργίσκος της, την καθιστούν μοναδικήν δια την Θεσσαλονίκην. Έχει ακόμη ωραίον κήπον, εκτεταμένας σέρρας, μεγάλους σταύλους, ωραίαν θέα και… κάποιαν ιστορίαν». Οικία Σεϊφουλάχ ΠασάΗ μεγαλοπρεπής έπαυλη χτίστηκε το 1905 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ξενοφώντα Παιονίδη έπειτα από επιθυμία της Χατιτζέ Ναφιά, κόρης του Λουτφή Μπέη και συζύγου του υπασπιστή του σουλτάνου και διοικητή της περιφέρειας Σκοπίων, Σεϊφουλάχ Πασά. Για την κατασκευή της βίλας δαπανήθηκαν υπέρογκα ποσά για την εποχή, με το στοιχείο της χλιδής να είναι εμφανές στους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους. « Τόσον διά την εξωτερικήν της διακόσμησιν όσον και διά την εσωτερικήν εδαπανήθησαν γενναία ποσά. Η εσωτερική της χλιδή και μεγαλοπρέπεια ήτο ονειρώδης. Τας δαπάνας τας είχεν εξοικονομήση καθώς φαίνεται ο Σειφουλάχ Πασάς κατά την εκστρατεία της Θεσσαλίας, πλην δεν επρόφθασε να χαρή το Ανάκτορόν του». Μόνο μια νύχτα έμεινε στη βίλαΟ Σεϊφουλαχ Πασάς κατάφερε να κοιμηθεί στην έπαυλη μόνο μια νύχτα, διότι διατάχθηκε την επόμενη να αναχωρήσει εσπευσμένα στην Αλβανία.Παράλληλα του ζητήθηκε από την Κυβέρνηση «πόθεν έσχες» για τα έξοδα της έπαυλης. Ο πασάς, μην μπορώντας να  τα δικαιολογήσει, αυτοκτόνησε και η βίλα πέρασε στα χέρια της συζύγου του, η οποία αναγκάστηκε να την ξεπουλήσει στο ευκαταφρόνητο ποσό των 7 χιλιάδων λιρών.Η έπαυλη αγοράστηκε το 1907 από την εύπορη οικογένεια Σαλώμ (τα αδέρφια Ισαάκ και Μαρκ Αβραάμ Σαλώμ) και αργότερα το 1923 πωλήθηκε στη Νέλλη, σύζυγο του Σαμουήλ Μορδώχ. Εκλεκτικισμός και αναγέννησηΗ βίλα συνδυάζει νεοκλασικά, αναγενησιακά, μπαρόκ και art-nouveaux στοιχεία, τα οποία διαφοροποιούνται στις όψεις δίνοντας ένα πληθωρικό χαρακτήρα στο κτήριο.Χαρακτηριστικός είναι ο πυργοειδής κρεμμυδόσχημος τρούλος που του δίνει άλλη ιδιαιτερότητα. Ιδιαίτερος είναι και ο εσωτερικός διάκοσμος του κτηρίου που επαναλαμβάνεται στις οροφές των δωματίων, ο οποίος περιλαμβάνει φυτικά θέματα, μπορντούρες, ροζέτες, μενταγιόν και συμπλέγματα. Οι τοιχογραφίες που συναντάμε στα δωμάτια είναι επηρεασμένες από κλασικιστικά πρότυπα με έντονες χρωματικές αντιθέσεις που φέρουν την τέχνη της Ανατολής. Οι τοιχογραφίες, όπως διαβάζουμε, είναι του Τούρκου καλλιτέχνη Νουρεντίν και ολοκληρώθηκαν το 1905. Η «περιπέτεια» της βίλαςΑπό την κατοχή και έπειτα ξεκινάει η ταλαιπωρία της βίλας. Τα γερμανικά στρατεύματα καταλαμβάνουν το κτήριο και μετά την απελευθέρωση εγκαθίστανται τα γραφεία του ΕΛΑΣ. Το 1947 επιτάσσεται από την Ελληνική Βασιλική Αεροπορία, η οποία το παραδίδει στο Γ’ Σώμα Στρατού. Τότε ξεκίνησε και η δικαστική διαμάχη της Νέλλης Μορντώχ, διότι το κτήριο αυθαίρετα είχε καταληφθεί και το 1952 εκκενώνεται. Την ίδια χρονιά πωλείται το κτήριο με τον περιβάλλοντα χώρο στο Ι.Κ.Α, ενώ παράλληλα εγκαταστάθηκαν  σε αυτό αυθαίρετα οι υπηρεσίες του ΝΑΤΟ. Η εγκατάλειψη και οι λεηλασίεςΑπό το 1955 ως το 1972, το κτήριο λειτουργεί ως πολυιατρείο του ΙΚΑ και έπειτα εγκαταλείπεται τελείως. Αν και το 1976 χαρακτηρίσθηκε διατηρητέο μνημείο, κατά τη διάρκεια της εγκατάλειψης, ως το 1980, υπέστη σοβαρές ζημιές  και γίνεται καταφύγιο διάφορων ατόμων, που το λεηλατούν και το καταστρέφουν. Εκείνη την περίοδο καταστράφηκαν σημαντικά στοιχεία της διακόσμησης, χάθηκαν ξυλόγλυπτα των εσωτερικών υπέρυθρων, σιδεριές, το μεγαλύτερο μέρος του μαρμάρινου τζακιού, ξυλόγλυπτες πόρτες, ακόμα και όλα τα μπρούτζινα χερούλια.Τη δεκαετία του ’80 η βίλα επισκευάζεται και δαπανώνται περίπου 12.000.000 δρχ για την αποκατάστασή της, που περιλάμβανε  συντήρηση και αποκάλυψη των τοιχογραφιών, αποκατάσταση του τζακιού και του τρούλου, βάψιμο του κτηρίου, αποκατάσταση όλων των ξύλινων κουφωμάτων και πατωμάτων.Η βίλα Μορντώχ φιλοξένησε για αρκετά χρόνια τη δημοτική πινακοθήκη Θεσσαλονίκης, ενώ σήμερα στεγάζει τις υπηρεσίες του Ε’ Δημοτικού Διαμερίσματος  της Θεσσαλονίκης και τον Οργανισμό Ρυθμιστικού. Από το φύλλο της THESSNEWS #124 (22/09/2018-23/09/2018) " ["post_title"]=> string(78) "ThessHistory: Βίλα Μορντώχ - Οικία Σεϊφουλάχ Πασά" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(48) "thesshistory-vila-morntoch-oikia-seifoulach-pasa" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:45:56" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:45:56" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2286" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } ["comment_count"]=> int(0) ["current_comment"]=> int(-1) ["found_posts"]=> int(61718) ["max_num_pages"]=> int(3429) ["max_num_comment_pages"]=> int(0) ["is_single"]=> bool(false) ["is_preview"]=> bool(false) ["is_page"]=> bool(false) ["is_archive"]=> bool(true) ["is_date"]=> bool(false) ["is_year"]=> bool(false) ["is_month"]=> bool(false) ["is_day"]=> bool(false) ["is_time"]=> bool(false) ["is_author"]=> bool(false) ["is_category"]=> bool(true) ["is_tag"]=> bool(false) ["is_tax"]=> bool(false) ["is_search"]=> bool(false) ["is_feed"]=> bool(false) ["is_comment_feed"]=> bool(false) ["is_trackback"]=> bool(false) ["is_home"]=> bool(false) ["is_privacy_policy"]=> bool(false) ["is_404"]=> bool(false) ["is_embed"]=> bool(false) ["is_paged"]=> bool(true) ["is_admin"]=> bool(false) ["is_attachment"]=> bool(false) ["is_singular"]=> bool(false) ["is_robots"]=> bool(false) ["is_favicon"]=> bool(false) ["is_posts_page"]=> bool(false) ["is_post_type_archive"]=> bool(false) ["query_vars_hash":"WP_Query":private]=> string(32) "3f5e927660a2679761bf70fedc61a094" ["query_vars_changed":"WP_Query":private]=> bool(false) ["thumbnails_cached"]=> bool(false) ["allow_query_attachment_by_filename":protected]=> bool(false) ["stopwords":"WP_Query":private]=> NULL ["compat_fields":"WP_Query":private]=> array(2) { [0]=> string(15) "query_vars_hash" [1]=> string(18) "query_vars_changed" } ["compat_methods":"WP_Query":private]=> array(2) { [0]=> string(16) "init_query_flags" [1]=> string(15) "parse_tax_query" } }