ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

object(WP_Query)#692 (63) { ["query"]=> array(2) { ["paged"]=> string(4) "3424" ["category_name"]=> string(12) "roi-eidiseon" } ["query_vars"]=> array(65) { ["paged"]=> int(3424) ["category_name"]=> string(12) "roi-eidiseon" ["error"]=> string(0) "" ["m"]=> string(0) "" ["p"]=> int(0) ["post_parent"]=> string(0) "" ["subpost"]=> string(0) "" ["subpost_id"]=> string(0) "" ["attachment"]=> string(0) "" ["attachment_id"]=> int(0) ["name"]=> string(0) "" ["pagename"]=> string(0) "" ["page_id"]=> int(0) ["second"]=> string(0) "" ["minute"]=> string(0) "" ["hour"]=> string(0) "" ["day"]=> int(0) ["monthnum"]=> int(0) ["year"]=> int(0) ["w"]=> int(0) ["tag"]=> string(0) "" ["cat"]=> int(7757) ["tag_id"]=> string(0) "" ["author"]=> string(0) "" ["author_name"]=> string(0) "" ["feed"]=> string(0) "" ["tb"]=> string(0) "" ["meta_key"]=> string(0) "" ["meta_value"]=> string(0) "" ["preview"]=> string(0) "" ["s"]=> string(0) "" ["sentence"]=> string(0) "" ["title"]=> string(0) "" ["fields"]=> string(0) "" ["menu_order"]=> string(0) "" ["embed"]=> string(0) "" ["category__in"]=> array(0) { } ["category__not_in"]=> array(0) { } ["category__and"]=> array(0) { } ["post__in"]=> array(0) { } ["post__not_in"]=> array(0) { } ["post_name__in"]=> array(0) { } ["tag__in"]=> array(0) { } ["tag__not_in"]=> array(0) { } ["tag__and"]=> array(0) { } ["tag_slug__in"]=> array(0) { } ["tag_slug__and"]=> array(0) { } ["post_parent__in"]=> array(0) { } ["post_parent__not_in"]=> array(0) { } ["author__in"]=> array(0) { } ["author__not_in"]=> array(0) { } ["search_columns"]=> array(0) { } ["ignore_sticky_posts"]=> bool(false) ["suppress_filters"]=> bool(false) ["cache_results"]=> bool(true) ["update_post_term_cache"]=> bool(true) ["update_menu_item_cache"]=> bool(false) ["lazy_load_term_meta"]=> bool(true) ["update_post_meta_cache"]=> bool(true) ["post_type"]=> string(0) "" ["posts_per_page"]=> int(18) ["nopaging"]=> bool(false) ["comments_per_page"]=> string(2) "50" ["no_found_rows"]=> bool(false) ["order"]=> string(4) "DESC" } ["tax_query"]=> object(WP_Tax_Query)#4328 (6) { ["queries"]=> array(1) { [0]=> array(5) { ["taxonomy"]=> string(8) "category" ["terms"]=> array(1) { [0]=> string(12) "roi-eidiseon" } ["field"]=> string(4) "slug" ["operator"]=> string(2) "IN" ["include_children"]=> bool(true) } } ["relation"]=> string(3) "AND" ["table_aliases":protected]=> array(1) { [0]=> string(23) "wpds_term_relationships" } ["queried_terms"]=> array(1) { ["category"]=> array(2) { ["terms"]=> array(1) { [0]=> string(12) "roi-eidiseon" } ["field"]=> string(4) "slug" } } ["primary_table"]=> string(10) "wpds_posts" ["primary_id_column"]=> string(2) "ID" } ["meta_query"]=> object(WP_Meta_Query)#4329 (9) { ["queries"]=> array(0) { } ["relation"]=> NULL ["meta_table"]=> NULL ["meta_id_column"]=> NULL ["primary_table"]=> NULL ["primary_id_column"]=> NULL ["table_aliases":protected]=> array(0) { } ["clauses":protected]=> array(0) { } ["has_or_relation":protected]=> bool(false) } ["date_query"]=> bool(false) ["queried_object"]=> object(WP_Term)#4522 (17) { ["term_id"]=> int(7757) ["name"]=> string(23) "ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ" ["slug"]=> string(12) "roi-eidiseon" ["term_group"]=> int(0) ["term_taxonomy_id"]=> int(7757) ["taxonomy"]=> string(8) "category" ["description"]=> string(0) "" ["parent"]=> int(0) ["count"]=> int(61711) ["filter"]=> string(3) "raw" ["term_order"]=> string(1) "0" ["cat_ID"]=> int(7757) ["category_count"]=> int(61711) ["category_description"]=> string(0) "" ["cat_name"]=> string(23) "ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ" ["category_nicename"]=> string(12) "roi-eidiseon" ["category_parent"]=> int(0) } ["queried_object_id"]=> int(7757) ["request"]=> string(679) "SELECT SQL_CALC_FOUND_ROWS wpds_posts.ID FROM wpds_posts LEFT JOIN wpds_term_relationships ON (wpds_posts.ID = wpds_term_relationships.object_id) WHERE 1=1 AND ( wpds_term_relationships.term_taxonomy_id IN (7757) ) AND ((wpds_posts.post_type = 'post' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled' OR wpds_posts.post_status = 'tribe-ea-success' OR wpds_posts.post_status = 'tribe-ea-failed' OR wpds_posts.post_status = 'tribe-ea-schedule' OR wpds_posts.post_status = 'tribe-ea-pending' OR wpds_posts.post_status = 'tribe-ea-draft'))) GROUP BY wpds_posts.ID ORDER BY wpds_posts.post_date DESC LIMIT 61614, 18" ["posts"]=> &array(18) { [0]=> object(WP_Post)#4327 (24) { ["ID"]=> int(2144) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-08-01 19:55:04" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-08-01 16:55:04" ["post_content"]=> string(10988) "Ο θάνατος του Παύλου Μελά αφύπνισε τους Έλληνες και έδωσε το έναυσμα να οργανωθεί η ελληνική κυβέρνηση πιο ενεργά στον Μακεδονικό Αγώνα.Ο αξιωματικός Παύλος Μελάς υπήρξε ο εμπνευστής του αγώνα και τα ερωτήματα γύρω από τον θάνατό του έχουν μείνει αναπάντητα μέχρι σήμερα.Ο θάνατός του το 1904 συγκλόνισε την κοινή γνώμη και οι τρεις ταφές του αποδεικνύουν τη σημαντική συμβολή του στον αγώνα κατά των κομιτατζήδων και την απελευθέρωση της Μακεδονίας από τους Οθωμανούς.Ο Παύλος Μελάς οργάνωσε το αντάρτικο στη Μακεδονία και με το ψευδώνυμο Μίκης Ζέζας (τα ονόματα των παιδιών του, Μιχάλης και Ζωή) έγινε αρχηγός των αντάρτικων που δρούσαν εναντίον των Βουλγάρων στις περιφέρειες Μοναστηρίου και Καστοριάς.Μετά τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο το 1897 και την ατυχή έκβασή του αλλά και τη μάχη του Ίλιντεν το 1903 η κατάσταση στη Μακεδονία είναι πάρα πολύ τεταμένη.Τότε η Μακεδονία χωριζόταν σε βιλαέτια, βιλαέτι Κοσσόβου (σλαβόφωνοι), βιλαέτι Μοναστηρίου (μεικτοί) και βιλαέτι  Θεσσαλονίκης (ελληνόφωνοι) και ο πληθυσμός χαρακτηριζόταν από τη γλώσσα και τη θρησκεία του και όχι από την εθνότητά του.Η Βουλγαρική Εξαρχία θέλει να εκμεταλλευτεί την έλλειψη εθνικής συνείδησης και με βιαιο τρόπο αποσκοπεί στον εκβουλγαρισμό. Μέχρι το τέλος του 1902 στη Μακεδονία υπήρχαν περισσότερες από 80 συμμορίες κομιτατζήδων με περισσότερους από 3000 ενόπλους.Ο θάνατοςO καπετάν Ζέζας καλείται τον Φεβρουάριο του 1904 μαζί με άλλους 3 αξιωματικούς, τον Γεώργιο Κολοκοτρώνη (εγγονός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη), τον Αναστάσιο Παπούλα και τον Αλέξανδρο Κοντούλη,  να κατοπτεύσουν την περιοχή και να οργανώσουν τον αγώνα. Επιστρέφοντας περιγράφουν την κατάσταση και τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς βρίσκεται στη  Μακεδονία με το ψευδώνυμο Μίκης Ζέζας.Στις 12 Οκτωβρίου του 1904, συνοδευόμενος από τον υπαρχηγό Νικόλαο Πύρζα και 35 άντρες από τη Μακεδονία, τη Μάνη και την Κρήτη φτάνει στο χωριό Στάτιστα της Καστοριάς (σημερινό Μελάς). Εκεί ο συνεργάτης του Ντίνας τούς μοιράζει σε διάφορα σπίτια του χωριού, για να καταλύσουν τη νύχτα. Όμως ο κομιτατζής Μήτρος Βλάχος είδε τον Μελά να μπαίνει σε ένα σπίτι στην άκρη του χωριού και τον κατέδωσε στους Τούρκους. Το χωριό περικυκλώνεται από 150 άντρες, απόσπασμα των Οθωμανών, και ξεκινούν οι  αψιμαχίες. Το σπίτι όπου βρήκε καταφύγιο ο Παύλος Μελάς μαζί με τον Πύρζα, τον Ντίνα και τον Κρητικό Στρατινάκη περικυκλώνεται και αυτό από τους Τούρκους και το ξημέρωμα της 14ης Οκτωβρίου ο Παύλος Μελάς βρίσκεται νεκρός έπειτα από πυροβολισμό στη μέση. Η πρώτη ταφήΥπάρχουν διάφορες εκδοχές για τον θάνατο του Μελά. Οι μαρτυρίες των συντρόφων του λένε ότι δεν υπήρξε σημαντική μάχη και παραμένει έωλο αν ο τραυματισμός του ήταν θανάσιμος ή αν αυτοκτόνησε ή αν ζήτησε από τον Ντίνα να τον σκοτώσει ή αν τελικά τον σκότωσε αυτοβούλως ο Ντίνας.Ο καπετάν Ζεζας πριν ξεψυχήσει φαίνεται να αναφέρεται στα παιδιά του και να λέει στον Πύρζα : «το σταυρό να τον δώσεις στη γυναίκα μου και το τυφέκι στον γιο μου και πείτε τους εγώ το καθήκον μου το έκανα».Οι άντρες του Μελά κρύβουν το άψυχο σώμα του στον αχυρώνα της οικίας Χατζάκη και φεύγουν στα βουνά. Την επόμενη μέρα οι χωρικοί θάβουν το σώμα του έξω από τη Στάτιστα και το γεγονός του θανάτου γίνεται γνωστό στο πανελλήνιο από τις εφημερίδες της εποχής που χαρακτηριστικά αναφέρουν στα πρωτοσέλιδα: «Ηρωικός Θάνατος του ανθυπολοχαγού Μελά. Πώς εφονεύθη εις την Μακεδονία» (εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ).Οι Οθωμανοί αναζητούν το πτώμα του ως απόδειξη της επέμβασης των Ελλήνων στην Οθωμανική επικράτεια και τότε ο Ντίνας, απεσταλμένος από τον Μητροπολίτη Καστοριάς Καραβαγγέλη, αναλαμβάνει να ξεθάψει το πτώμα για να μην το βρουν οι Οθωμανικές αρχές.Η απόφαση του αποκεφαλισμούΤην ώρα που ο Ντίνας ξεθάβει το σώμα, εμφανίζεται απόσπασμα του Οθωμανικού στρατού και για να μη γίνει γνωστή η ταυτότητα του νεκρού, ο Ντίνας αποκεφαλίζει το σώμα του Μελά. Το μεταφέρει μέσα στο δισάκι του και το πηγαίνει στο Πισοδέρι, όπου τον περιμένει ο Παπα-Σταύρος Τσάμης και με απόλυτη μυστικότητα θάβει το κεφάλι στο παρεκκλήσι της Αγίας Παρασκευής κάτω από την Αγία Τράπεζα. Η μεταφορά του κρανίουΕντωμεταξύ οι οθωμανικές αρχές αναζητούν το ακέφαλο πτώμα εναγωνίως και έπειτα από πολλές πιέσεις καταφέρνουν να το βρούν και το μεταφέρουν στην Καστοριά για αναγνώριση. Ο Γερμανός Καραβαγγέλης έπειτα από πολλές προσπάθειες πείθει τις οθωμανικές αρχές να του παραδώσουν το πτώμα λέγοντας ότι είναι κάποιος Έλληνας χωρίς να φανερώνει την ταυτότητά του και το ενταφιάζει με τιμές στο παρεκκλήσι των Ταξιαρχών κοντά στη Μητρόπολη.Το 1907, σύμφωνα με τα απομνημονεύματα της συζύγου του Μελά, Ναταλίας, γίνεται η ταφή ολόκληρου του λειψάνου στον υπάρχοντα τάφο της Καστοριάς, αφού με εντολή του Μητροπολίτη μεταφέρεται το κρανίο από το παρεκκλήσι του Πισοδερίου, το οποίο μεταφέρεται με την επισκοπική του τιάρα. Η τρίτη ταφήΧαρακτηριστική είναι η στιγμή που περιγράφει ο Μητροπολίτης Καραβαγγέλης στα απομνημονεύματά του για το πώς έγινε η αναγνώριση της κάρας του Μελά από τη σύζυγό του. «Η κυρία Μελά από την συγκίνησή της δεν θέλησε να δει το κεφάλι, μόλο που είχε αμφιβολίες αν το κεφάλι ήταν του Μελά. Για να το εξακριβώσει έκανε τούτο, είπε στην αδερφή μου, Αφροδίτη, ότι ο Μελάς είχε ένα δόντι χρυσό και παρακάλεσε να ιδή αυτή αν και το κρανίο το είχε. Και η αδελφή μου πήγε, είδε ότι είχε 3 χρυσά δόντια και της είπε την αλήθεια. Τότε πείστηκε πως ήταν το κεφάλι του Μελά, γιατί πραγματικά είχε τρία χρυσά δόντια και ξέσπασε σε λυγμούς…»Στις 22 Ιουλίου του 1950 έγινε εκ νέου ανακομιδή των λειψάνων του Παύλου Μελά και αυτά τοποθετήθηκαν πλέον σε κρύπτη του ίδιου ναού στον εσωτερικό νάρθηκα.Η Ναταλία Μελά – Δραγούμη απεβίωσε το 1972 και κατ’ επιθυμία της μεταφέρθηκαν τα λέιψανά της κοντά στον αγαπημένο της σύζυγο.  Από το φύλλο της THESSNEWS #115 (21/07/2018-22/07/2018) " ["post_title"]=> string(69) "ThessHistory: Οι τρεις ταφές του Παύλου Μελά" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(43) "thesshistory-oi-treis-tafes-tou-pavlou-mela" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:46:51" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:46:51" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2144" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [1]=> object(WP_Post)#4326 (24) { ["ID"]=> int(2137) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-07-25 19:49:08" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-07-25 16:49:08" ["post_content"]=> string(11724) "Ο βανδαλισμός του εβραϊκού μνημείου πριν μερικές μέρες μέσα στον χώρο των πανεπιστημίων μόνο οργή μπορεί να προκαλέσει.Άγνωστοι έβαψαν με μπλε μπογιά το μνημείο, το οποίο ανεγέρθηκε το 2014 στη μνήμη του παλιού νεκροταφείου στην πανεπιστημιούπολη του ΑΠΘ, όταν το 1942 βεβηλώθηκε ολοσχερώς.Η ιστορία της Θεσσαλονίκης είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την εβραϊκή κοινότητα, που άκμαζε στην πόλη από τον 1ο αιώνα π.Χ. Συνεχίζεται με τον διωγμό των Σεφαραδιτών από την Ισπανία και την εγκατάστασή τους στην πόλη, την εξόντωσή τους από το ναζιστικό καθεστώς της Γερμανίας στα κρεματόρια του Άουσβιτς –Μπίρκεναου και τον βίαιο εκτοπισμό τους με τα τρένα δίχως επιστροφή. Όσοι κατάφεραν να επιστρέψουν στη Θεσσαλονίκη, ξαναέχτισαν τη ζωή τους από την αρχή, προσπαθώντας να επουλώσουν τις πληγές και να συνεχίσουν στην πόλη που αγάπησαν, έζησαν, δημιούργησαν και πρωτοπόρησαν. Το μεγαλύτερο εβραϊκό νεκροταφείο της ΕυρώπηςΗ εβραϊκή νεκρόπολη της Θεσσαλονίκης τοποθετείται κατά την πρώιμη ρωμαϊκή εποχή στο τμήμα ανάμεσα στα κτήρια της Θεολογικής και Νομικής Σχολής και στο κτήριο της Διοικήσεως. Το νεκροταφείο οργανώθηκε έξω από τα ανατολικά τείχη της πόλης μεταξύ δύο χειμάρρων και από τα βόρεια οριοθετούνταν από τη σημερινή οδό Αγίου Δημητρίου και νότια από τη σημερινή Εγνατία οδό.Στο νεκροταφείο υπήρχαν περίπου 400.000 τάφοι και ανάλογος αριθμός τάφων μικρών παιδιών (η εβραϊκή θρησκευτική παράδοση απαγορεύει τον εκταφιασμό). Η νεκρόπολη ονομαζόταν «Λα Πουέρτα Ρεδόντα» (η Στρογγυλή Πύλη), ενώ υπήρχαν επιμέρους τμήματα με διαφορετικές ονομασίες όπως «Πουέρτα Τσίκα», «Λα Χολέρα Γκράντε», «Ελός Πινός», «Ελός Σαρανόδος», «Ενλάδο ντε λος Μααμινίμ». Οι οικογενειακοί τάφοι των επιφανών εβραϊκών οικογενειών, όπως των Αλλατίνη, Σεβή κ.ά, περιβάλλονταν από τοίχο, ενώ παράλληλα σε ξεχωριστό χώρο υπήρχαν οι τάφοι των Ντονμέδων, δηλαδή των εξισλαμισμένων εβραίων. Η νεκρόπολη ήταν δεντροφυτεμένη με πέτρινο περίβολο και οι τάφοι έφεραν επιτύμβιες στήλες. Η παλαιότερη επιγραφή εντοπίστηκε κοντά στο κτήριο της Φιλοσοφικής Σχολής από τον ραβίνο Μίκαελ Μόλχο το 1953 και χρονολογείται περίπου το 1493.Οι επιγραφές ήταν γραμμένες στην εβραϊκή γραφή αλλά και στη γλώσσα της χώρας καταγωγής του εκάστοτε θανόντα.Οι πρώτοι βανδαλισμοί και οι απαλλοτριώσειςΑπό τον 19ο αιώνα και μετά ξεκινά η οδυνηρή περιπέτεια, όπως αποδείχτηκε, του εβραϊκού νεκροταφείου.Το 1821 χρησιμοποιήθηκαν μαρμάρινες πλάκες των τάφων για την ενίσχυση των τειχών και το 1890 μετά την κατεδάφισή τους και τη διάνοιξη της οδού Χαμιδιέ (σημερινή Εθνικής Αμύνης), απαλλοτριώθηκε το ανατολικό τμήμα του νεκροταφείου.Το 1930 δημοσιεύεται νομοσχέδιο έπειτα από σύσταση του υπουργού – γενικού διοικητή Μακεδονίας, Στυλιανού Γονατά, για απαλλοτρίωση του νεκροταφείου, τη μεταφορά του σε άλλο σημείο και την ίδρυση πανεπιστημίου στη θέση του.Το 1931, μετά το πογκρόμ στη συνοικία Κάμπελ (29/6/1931), εκατοντάδες τάφοι λεηλατήθηκαν από μέλη της οργάνωσης «3Ε».Το 1937 παραχωρείται από την ισραηλίτικη κοινότητα χωρίς καμία αποζημίωση, έκταση περίπου 12.399τμ, προκειμένου να επεκταθεί το πανεπιστήμιο, αφού προηγήθηκαν συζητήσεις και διαβήματα για την απαλλοτρίωσή του και τη μετατροπή του σε άλσος, ενώ παραχωρήθηκε από τον Δήμο Θεσσαλονίκης νέος χώρος στη Σταυρούπολη για το νέο εβραϊκό νεκροταφείο, που υπάρχει μέχρι και σήμερα, το Ζέιτενλικ.Η ολοσχερής καταστροφήΤα πιο τραγικά γεγονότα όμως συνέβησαν την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν 11 Ιουλίου του 1942 όταν οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής συγκέντρωσαν στην πλατεία Ελευθερίας περίπου 8.500 εβραίους άνδρες ηλικίας μεταξύ 18 ως 45 ετών και τους υπέβαλαν σε εξευτελιστικά και εξοντωτικά καψόνια και τους έστειλαν σε  εξαναγκαστικά έργα. Τότε ο εργολάβος Ιωάννης Μίλερ βλέποντας ότι οι περισσότεροι πέθαιναν στα εργοτάξια, πρότεινε να εξαγοραστεί η καταναγκαστική εργασία από την εβραϊκή κοινότητα για να πληρωθούν εξειδικευμένοι εργάτες. Τότε, μετά από διαπραγματεύσεις του Μίλερ και του αρχιραβίνου Κόρετς, συμφωνήθηκε το ποσό των 2 δις δραχμών. Ο Μαξ Μερτεν, υπεύθυνος των πολιτικών υποθέσεων των γερμανικών αρχών, δέχτηκε την προσφορά με τον όρο να καταστραφεί το νεκροταφείο σε περίπτωση που χρειασθεί για στρατιωτικούς σκοπούς.Τελικά, αν και ζητήθηκε χρόνος από την εβραϊκή κοινότητα για τη μεταφορά του νεκροταφείου, ο τότε γενικός γραμματέας της διοίκησης Μακεδονίας πρότεινε την ολική καταστροφή, ενώ ο Μέρτεν μέρος μόνο του νεκροταφείου κοντά στην πλευρά των Σαράντα Εκκλησιών. Τελικά, στις 6 Δεκεμβρίου 1942, προσλήφθηκαν 500 εργάτες από τον δήμο με την εντολή από τις ελληνικές αρχές την ολοκληρωτική καταστροφή… Το πλιάτσικο του νεκροταφείουΗ εβραϊκή νεκρόπολη μετατράπηκε σε μια απέραντη μάντρα οικοδομικών υλικών και όσοι έζησαν τη βεβήλωση περιέγραφαν το νεκροταφείο σαν βομβαρδισμένη πόλη. Οι μαρμάρινες πλάκες που σκέπαζαν τους τάφους των νεκρών έγιναν στοίβες και βορά σε κάθε επίδοξο που ήθελε να φτιάξει το σπίτι του. Τα οικοδομικά υλικά χρησιμοποιήθηκαν για την επισκευή εκκλησιών, σχολείων, πεζοδρομίων, αυλών, δρόμων και σπιτιών. Στη μελέτη του  Δαυίδ Σαλτιέλ αναφέρεται ότι η Ιωαννίδειος Σχολή ζήτησε και έλαβε 50.000 τούβλα και 100 τ.μ. μαρμάρου για την κατασκευή αποχωρητηρίων. Ο διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου ζήτησε από τις γερμανικές αρχές ταφόπλακες, με τις οποίες στρώθηκε η πλατεία και τα πεζοδρόμια γύρω από το Βασιλικό Θέατρο.Ο Ιστιοπλοϊκός Όμιλος πήρε 30.000 τούβλα για να χτίσει ένα υπαίθριο περίπτερο.Το νεκροταφείο της Αγίας Φωτεινής χρησιμοποίησε υλικά για την περίφραξη και την πλακόστρωση της αυλής ενός παρεκκλησίου. 17 από τις συνολικά 70 ενορίες, μεταξύ αυτών και του Αγίου Δημητρίου, κατέθεσαν ανάλογα αιτήματα για υλικά.Ο εκτοπισμός των εβραίων ξεκίνησε από τη βεβήλωση και καταστροφή της εβραϊκής νεκρόπολης. Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί τη μεγάλη τραγωδία που θα ακολουθούσε μερικούς μήνες μετά, με τον βίαιο διωγμό τους στα κρεματόρια της Πολωνίας. Από το φύλλο της THESSNEWS #114 (14/07/2018-15/07/2018) " ["post_title"]=> string(67) "ThessHistory: Το παλιό εβραϊκό νεκροταφείο" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(41) "thesshistory-to-palio-evraiko-nekrotafeio" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:46:56" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:46:56" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2137" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [2]=> object(WP_Post)#4322 (24) { ["ID"]=> int(2130) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-07-17 19:45:54" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-07-17 16:45:54" ["post_content"]=> string(11252) "Κουφάρια κτηρίων, σακατεμένα από τον χρόνο και τη λήθη, απομεινάρια της άλλοτε ένδοξης περιοχής των εξοχών παραμένουν οι Μύλοι Αλλατίνη.Η μεγάλη οικογένεια Σεφαραδίτων Allatini, ιταλικής υπηκοότητας, κατάφερε να βάλει τα θεμέλια για την ανάπτυξη της βιομηχανίας στην Θεσσαλονίκη, ιδρύοντας τη μεγάλη επιχείρηση Αλλατίνη που μεσουράνησε για  χρόνια στην Ελλάδα.Οι μύλοι Αλλατίνη βρίσκονται στην ανατολική πλευρά της πόλης, σε οικόπεδο περίπου 26 στρεμμάτων, που περικλείεται από τις οδούς Ανθέων, Λασκαράτου και Κάλλας.Τα πρώτα εργοστάσια της ΘεσσαλονίκηςΑπό τα τέλη του 19ου αιώνα ως το 1912 στην πόλη της Θεσσαλονίκης κτίζονται 33 εργοστάσια, τα περισσότερα από τα οποία βρίσκονται στη δυτική πλευρά, στις εγκαταστάσεις των λιμανιών και των σιδηροδρομικών σταθμών. Στην ανατολική πλευρά της πόλης βρίσκονται τα παλαιότερα και πιο σημαντικά, κτισμένα δίπλα σε χείμαρρους ή κοντά στην θάλασσα.Το πρώτο εργοστάσιο στη Θεσσαλονίκη είναι ένας ατμόμυλος, ιδρύεται το 1857 από τον Γάλλο Darblay και βρισκόταν μεταξύ των εκβολών του χειμάρρου του στρατοπέδου και της οδού Ευζώνων.Τότε στην πόλη ξεκινά δειλά-δειλά η βιομηχανική δραστηριότητα, η οποία στηρίζεται κατά βάση σε ευρωπαϊκά κεφάλαια. Μέχρι το 1909 περίπου 7.000 εργάτες εργάζονται σε βιομηχανικές επιχειρήσεις. Μεταξύ αυτών είναι 3 νηματουργία, 5 ατμόμυλοι, 10 αλευρόμυλοι, 6 σαπωνοποιία (το πρώτο σαπωνοποιείο Βουδελίκα ιδρύθηκε το 1870), 3 εριουργία, 1 κεραμουργείο, 1 καρφοβελονοποιείο, το καπνεργοστάσιο της Regie με 250 εργάτες, ζυθοποιεία, ένα παγοποιείο και το εργοστάσιο ηλεκτρισμού και φωταερίου. Οι μύλοι ΑλλατίνηΤο 1883 η αυστριακή τράπεζα Χιρς συνεργάζεται με τον ιταλικής υπηκοότητας ισραηλίτη Μωυσή Allatini και ιδρύουν τη μεγαλύτερη μέχρι τότε επιχείρηση, την «Αλλατίνη», που αποτελείται από κεραμοποιεία και αλευροβιομηχανία.Στο σημείο όπου βρίσκονται σήμερα τα ετοιμόρροπα κτήρια του εργοστασίου υπήρχε άλλος μύλος που κτίστηκε πριν το 1882. Με πρωτοβουλία του φλωρεντινού εβραϊκής καταγωγής γιατρού Μωυσή Αλλατίνη κτίζεται ο κυλινδρόμυλος και ξεκινά η μεγάλη βιομηχανία. Τη χρονιά του 1898 καίγεται και στη θέση του ξανακτίζεται, σε σχέδια του Βιταλιάνο Ποζέλλι, το κτήριο που υπάρχει μέχρι σήμερα.Για να μπορέσει να ανοικοδομηθεί και να λειτουργήσει ξανά ο κυλινδρόμυλος, η εταιρεία εκδίδει ομολογιακό δάνειο ύψους 3.000.000 φράγκων στο χρηματιστήριο Παρισίων και ιδρύεται η εταιρεία διάρκειας 50 ετών, που στην συνέχεια μετατρέπεται σε ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «Εμπορική και Βιομηχανική Εταιρεία Θεσσαλονίκης» και περιλαμβάνει τον μύλο και τα κεραμοποιεία.Τα εγκαίνια γίνονται στις 19 Σεπτεμβρίου 1900 και ο μύλος απασχολεί 200 εργάτες, διαθέτει μηχανές ισχύος 950HP και η ημερήσια παραγωγή φθάνει στους 100 τόνους. Το νέο συγκρότημα περιλαμβάνει το κεντρικό κτήριο, αποθήκες, εργαστήρια και μικρούς βοηθητικούς χώρους. Ο μεγαλύτερος μύλος της Ανατολής είναι γεγονός και ολοένα και αυξάνεται η εξαγωγή αλεύρων μέχρι που αρχίζει σταδιακά η κάμψη. Οι ιδιοκτήτεςΤο 1923 ο Κοσμάς Πανούτσος αγοράζει την πλειοψηφία των μετοχών της εταιρείας. Ο Πανούτσος, με καταγωγή από το Κρανίδι Αργολίδας, δραστηριοποιείται στους χώρους της ναυτιλίας και εμπορεύεται σιτηρά από τη Ρωσία και τη Γαλλία. Κατέχει ισχυρή θέση στους επιχειρηματικούς και πολιτικούς κύκλους της εποχής και εισάγει την εταιρεία στο χρηματιστήριο Αθηνών.Τη χρονιά του 1950, μέρος του κτηρίου καταστρέφεται από πυρκαγιά και ξαναχτίζεται το 1954.Μετά τον θάνατο του Κοσμά Πανούτσου, η εταιρεία περνά στα χέρια των δύο θυγατέρων του, Μαριέτας Πανούτσου–Μάνου (μητέρας του πρώην υπουργού Στέφανου Μάνου) και Ειρήνης Πανούτσου-Βραχνού.Η εταιρεία, που πλέον έχει μετονομαστεί σε «Αλλατίνη Α.Ε», το 1987 περνάει πλειοψηφικά στον όμιλο Δαυίδ – Λεβέντη, ιδιοκτητών της Coca Cola 3E, οι οποίοι και είναι κατά το 1/3 οι ιδιοκτήτες του χώρου. Το ιδιοκτησιακό καθεστώς σήμερα φαίνεται να είναι πολυδαίδαλο. Η εταιρεία «Αστικές Αναπτύξεις Θεσσαλονίκης Α.Ε.» μέχρι και πρόσφατα κατείχαν το 30% ενώ σήμερα ιδιοκτήτες είναι 3 ιδιωτικές τράπεζες.Μνημείο της Βιομηχανικής ΙστορίαςΟι μύλοι Αλλατίνη αποτελούν μνημείο για την πόλη της Θεσσαλονίκης. Τα κτήρια και ο περιβάλλον χώρος έχουν χαρακτηρισθεί διατηρητέα και με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας έχει απαγορευθεί οριστικά η ανοικοδόμηση του χώρου.Το συγκρότημα αποτελεί κομμάτι της Ιστορίας, έχει αρχιτεκτονικό και ιστορικό ενδιαφέρον και μαρτυρά τη βιομηχανική ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης.Η εγκατάλειψηΔυστυχώς ο χώρος έχει αφεθεί στην τύχη του. Ρημάζει μαζί με την ιστορία του, αφού κανένας δεν ενδιαφέρεται για αυτό το κομμάτι της βιομηχανικής μας κληρονομιάς, που αποτελεί ένα από τα εμβληματικότερα κτήρια της πόλης, σε μια έκταση αδόμητη, που χαρίζει ανάσες διαφυγής στην πυκνοκατοικημένη περιοχή του Ντεπώ. Χαρακτηριστική είναι η παλιά καμινάδα του εργοστασίου που δεσπόζει στον χώρο, έργο κατασκευής Βέλγων ειδικών του 19ου αιώνα.Τα κτήρια πλέον έχουν σοβαρά προβλήματα στατικότητας, με το κεντρικό να έχει απολέσει εσωτερικά ακόμα και τα πατώματά του. Η παντελής εγκατάλειψη του χώρου από τους ιδιοκτήτες δημιούργησε την ευκαιρία να καταληφθεί το κτήριο και να γίνει χώρος περιθωριακών και παραβατικών ατόμων για πάρα πολλά χρόνια, με αποκορύφωμα ένα τραγικό γεγονός: Ήταν Νοέμβριος του 2015 όταν ένα 15χρονο κορίτσι βρέθηκε στο κτήριο μαζί με άλλα παιδιά για να παίξει. Η πτώση της από τον 4ο όροφο του κτηρίου στον 3ο, επέφερε και τον θάνατό της. Τότε ήταν που αποφάσισαν οι υπεύθυνοι να περιφράξουν καλύτερα το  οικόπεδο για να μην υπάρχει εύκολη πρόσβαση. Ακόμα και τα προφανή, αφέθηκαν στην τύχη τους…Η κληρονομιά της Θεσσαλονίκης ρημάζει, αφήνοντας εκτεθειμένη και την πόλη και τους πολίτες της. Από το φύλλο της THESSNEWS #113 (07/07/2018-08/07/2018) " ["post_title"]=> string(154) "ThessHistory: Μύλοι Αλλατίνη - Η κληρονομιά της πόλης ρημάζει - Η ιστορία του συγκροτήματος" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(86) "thesshistory-myloi-allatini-i-klironomia-tis-polis-rimazei-i-istoria-tou-sygkrotimatos" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:47:01" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:47:01" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2130" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [3]=> object(WP_Post)#1550 (24) { ["ID"]=> int(2120) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-07-10 19:41:52" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-07-10 16:41:52" ["post_content"]=> string(11633) "Σε χώρο πολιτισμού και εκπαίδευσης θα μετατραπεί η περιοχή των λατομείων του Ασβεστοχωρίου, μεταφέροντας την ιστορία της παραγωγής ασβέστη που για περισσότερα από 300 χρόνια αναπτύχθηκε και κυριάρχησε στην περιοχή.Η ιστορία του Νεοχωρίου, όπως ήταν η αρχική ονομασία του Ασβεστοχωρίου και αργότερα μετονομάστηκε σε Κιρέτσ-Κιοϊ από τους Τούρκους, ξεκινάει από τα βάθη των αιώνων, όταν το 1580-1600 με σουλτανικό φιρμάνι ιδρύθηκε το χωριό.Σε μια δασώδη περιοχή μεταξύ Θεσσαλονίκης και Χορτιάτη, εκεί όπου βρίσκονταν οι βυζαντινοί νερόμυλοι και τα υδραγωγεία, εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι κάτοικοι ως φύλακες των υδραγωγείων και των χρηματαποστολών, δεδομένου ότι το σημείο ήταν κομβικό για τις μεταφορές και εξυπηρετούσε τότε την οδική αρτηρία Δυρράχιο, Θεσσαλονίκη, Κωνσταντινούπολη.Σταδιακά εγκαταστάθηκαν στην περιοχή κάτοικοι από τη Μάνη, τη Μικρά Ασία και την Ήπειρο και περίπου στο 1680-1700 στράφηκαν στην παραγωγή ασβέστη. Μαρτυρίες λένε ότι οι Ηπειρώτες, που κατείχαν καλά την τεχνική επεξεργασίας της πέτρας, άνοιξαν τον δρόμο για ενασχόληση των κατοίκων με τον ασβέστη.Η πρώιμη ασβεστοπαραγωγήΗ περιοχή ήταν πλούσια σε ασβεστολιθικά πετρώματα και πουρνάρια, που χρησιμοποιούνταν ως καύσιμη ύλη, και η εκμετάλλευση της άφθονης πρώτης ύλης από τους κατοίκους έγινε ο πρόδρομος της βιομηχανικής παραγωγής που κυριάρχησε τα επόμενα χρόνια.Στις αρχές του 20ου αιώνα, σύμφωνα με τα τούρκικα «ταπιά» του 1907, καταγράφονται 22 προβιομηχανικοί χώροι παραγωγής ασβέστη. Μέχρι να συνδεθεί η Θεσσαλονίκη με τον σιδηρόδρομο, η μεταφορά του ασβέστη ήταν πολύ δύσκολή και γινόταν με γαϊδούρια, με αποτέλεσμα η κύρια αγορά να είναι η Θεσσαλονίκη. Η ζήτηση ήταν μικρή, η προσφορά σε εργατικά χέρια πολύ μεγάλη και αυτό ώθησε τους εμπόρους και παραγωγούς ασβέστης, προκειμένου να αντέξουν στον ανταγωνισμό, να περιοδεύσουν έφιπποι ή πεζοί στα Βαλκάνια ως τον Δούναβη και από τη θάλασσα στα νησιά, στον Βόλο, στην Αθήνα ως τα παράλια της Μ. Ασίας. Μετά την έλευση του σιδηροδρόμου το εμπόριο αναπτύχθηκε σε Οδησσό, Ουγγαρία, Αυστρία, Ρουμανία και Σερβία.Οι πρώτοι συνεταιρισμοίΤην περίοδο 1924-25, δημιουργούνται συνεταιρισμοί και  ιδρύεται η πρώτη εταιρεία Ασβεστοποιίας, «Ένωσις», με την κατασκευή του πρώτου σύγχρονου εργοστασίου για την εποχή, τεχνολογίας τύπου «Hoffman», δηλαδή οριζόντια δακτυλιωτή κάμινος συνεχούς λειτουργίας. Αργότερα κατασκευάζεται και δεύτερο στο Ασβεστοχώρι και ένα τρίτο στην Αθήνα τη δεκαετία του ‘50 από τον ίδιο συνεταιρισμό.Η «Ομόνοια» είναι η δεύτερη εταιρεία ασβεστοπαραγωγής που ιδρύθηκε το 1930 και την περίοδο 1945-50 ιδρύεται η τρίτη εταιρεία, η «Πρόοδος», που εισήγαγε πρώτη την εξελιγμένη τεχνολογία της φρεατοειδούς ασβεστοκαμίνου συνεχούς λειτουργίας (τύπος «πάτα-τράβα»), που λειτουργούσε με υγρά καύσιμα. Το 1948 ιδρύονται άλλα δυο ιδιωτικά εργοστάσια ασβεστοπαραγωγής με την ίδια τεχνολογία των Γρ. Ρουσίδου και Κ. Βρέλλα.Η τέταρτη εταιρεία, «Ερμής», ιδρύθηκε το 1953, ίδιας τεχνολογίας με στερεά όμως καύσιμα. Τη δεκαετία του 1960 ιδρύεται ο Εργασιακός Παραγωγικός Συνεταιρισμός Ασβεστοχωρίου «Η Κυψέλη», όπου τα εγκαταλελειμμένα κτήρια της εταιρείας υπάρχουν έως σήμερα. Έκτοτε στην περιοχή αναπτύχθηκαν πολλές ασβεστοβιομηχανίες, όπως η εταιρεία «Αφοί Τανη» και «Μακεδονική Ασβεστοποιία ΤΙΤΑΝ Α.Β.Ε.Ε (πρώην Ρουσίδη) που λειτούργησε έως το 1992 και αργότερα μετεγκαταστάθηκε στο 6ο χλμ. της οδού Λαγκαδά επενδύοντας σε εισαγόμενης τεχνολογίας ασβεστοκάμινο δύο παράλληλων φρεάτων (από το 2001 η επωνυμία είναι “CaΟHellas ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΑΣΒΕΣΤΟΠΟΙΪΑ”).Η τέχνη του ασβέστη από γενιά σε γενιάΤα λατομεία του Ασβεστοχωρίου αποτέλεσαν πηγή ζωής για τους κατοίκους της περιοχής. Η κύρια ενασχόληση των περισσότερων Ασβεστοχωριτών για πολλές γενιές ήταν στα «νταμάρια», που με τη σκληρή δουλειά κατάφεραν να αναπτύξουν τη βιομηχανία και να εξάγουν τον ασβέστη και παράγωγά του σε όλη την Ευρώπη. Η οριστική παύση της εξόρυξης ασβέστη έρχεται στα μέσα της δεκαετίας του ’90, όταν με απόφαση του 1998 οι εταιρείες μεταφέρονται σε άλλες περιοχές. Παρέμειναν όμως οι παραδοσιακοί υψικάμινοι που αποτελούν κομμάτι της ιστορίας της ασβεστοπαραγωγής στην περιοχή.Οι ασβεστοκάμινοι τύπου Hoffman αποτελούν μαρτυρίες της πρώιμης βιομηχανικής τεχνολογίας, από τα ελάχιστα διασωθέντα δείγματα σε όλο τον ευρωπαϊκό χώρο (σε Αγγλία και Γερμανία έχουν όλα κατεδαφιστεί) κατασκευασμένα για αποκλειστική παραγωγή ασβέστου.Βιομηχανική κληρονομιάΣε σχετικά πρόσφατη μελέτη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Θεσσαλονίκης από την πολιτικό μηχανικό Γ. Ζαχαροπούλου, τονίζεται η ανάγκη να συμπεριληφθεί η περιοχή των λατομείων στα υπό προστασία μνημεία της βιομηχανικής κληρονομιάς του Ασβεστοχωρίου που αποτελούν ιστορικό σύνολο, με σκοπό την ολοκληρωμένη προστασία της περιοχής.Η ανάπλαση των λατομείωνΤο 2017 εγκρίθηκε η πρόταση του Δήμου Πυλαίας –Χορτιάτη για παρεμβάσεις ανάπλασης και αναβάθμισης της περιοχής των λατομείων του Ασβεστοχωρίου, συνολικού προϋπολογισμού 2,35 εκατομμυρίων ευρώ. Το έργο εντάχθηκε στο επιχειρησιακό πρόγραμμα «Υποδομές Μεταφορών, Περιβάλλον και Αειφόρος Ανάπτυξη» (ΥΜΕΠΕΡΑΑ) και περιλαμβάνει την ανάδειξη των καμινιών ασβέστη, τη διαμόρφωση χώρων Πολιτισμού (υπαίθριο θέατρο, Εκθεσιακοί χώροι), τη δημιουργία χώρων αναψυχής και περιπάτου με δρόμους ήπιας κυκλοφορίας, τη δημιουργία χώρων υποδοχής Εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων στην περιοχή του λατομείου «Αργυρώ», που αναπτύσσεται στα βορειοδυτικά του οικισμού του Ασβεστοχωρίου με στόχο αργότερα την εκμετάλλευση όλης της περιοχής των λατομείων. Το έργο αναμένεται να ξεκινήσει το 2019, εφόσον ολοκληρωθούν οι μελέτες, και χρονικός ορίζοντας ολοκλήρωσης είναι το 2022.Από το φύλλο της THESSNEWS #112 (30/06/2018-01/07/2018) " ["post_title"]=> string(134) "ThessHistory: Τα Λατομεία του Ασβεστοχωρίου - Μνημεία βιομηχανικής κληρονομιάς" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(77) "thesshistory-ta-latomeia-tou-asvestochoriou-mnimeia-viomichanikis-klironomias" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:53:41" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:53:41" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2120" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [4]=> object(WP_Post)#4324 (24) { ["ID"]=> int(2113) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-07-02 19:38:55" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-07-02 16:38:55" ["post_content"]=> string(10014) "Το πρώην ελληνικό Γενικό Προξενείο Θεσσαλονίκης υπήρξε η έδρα των αποφάσεων του Μακεδονικού Αγώνα. Εδώ συντονίζονταν όλες οι ενέργειες υπό την καθοδήγηση του προξένου, Λάμπρου Κορομηλά.Το κτήριο που στεγάζεται το Ίδρυμα Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα υπήρξε το στρατηγείο απ’ όπου παίρνονταν όλες οι αποφάσεις του ένοπλου αγώνα των ελληνικών ανταρτικών σωμάτων εναντίον των Βούλγαρων κομιτατζήδων την περίοδο 1904-1908.Το κτήριο που βρίσκεται σήμερα στην οδό Προξένου Κορομηλά 23 ήταν το ελληνικό Γενικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης και η «καρδιά» του Μακεδονικού Αγώνα. Σε αυτό εγκαταστάθηκαν επίλεκτοι αξιωματικοί, που ανέλαβαν, ως «ειδικοί γραφείς», τον ρόλο των επιτελών. Αυτοί ήταν οι ουσιαστικοί αποδέκτες των σχετικών αναφορών, αυτοί εκτιμούσαν την κατάσταση, έδιναν οδηγίες, συναντούσαν εκκλησιαστικούς και εκπαιδευτικούς παράγοντες, καλύπτοντας ακόμη και οπλαρχηγούς.Επικεφαλής όλων ήταν ο γενικός πρόξενος Λάμπρος Κορομηλάς, ο οποίος στα τρία χρόνια της θητείας του στη Θεσσαλονίκη κατάφερε να συντονίσει όλες τις ελληνικές οργανώσεις της Μακεδονίας, ώστε να δρουν αποτελεσματικά, σχεδόν υπό ενιαία διοίκηση. Ο «Καπεταν Δεσπότης» Λάμπρος ΚορομηλάςΟ Λάμπρος Κορομηλάς υπήρξε γενικός πρόξενος της Ελλάδας στη Θεσσαλονίκη από τον Σεπτέμβριο του 1904 ως το καλοκαίρι του 1907. Το Ιανουάριο του 1904 τοποθετήθηκε πρόξενος στη Φιλιππούπολη, όπου παρακολουθούσε όλες τις ενέργειες των Βουλγάρων, φροντίζοντας να διοχετεύει σημαντικές πληροφορίες στην Ελλάδα. Ήταν πολύ καλός γνώστης των τουρκικών πραγμάτων και του συστήματος της τουρκικής διοίκησης.Ο Κορομηλάς κατάφερε να κάνει το Γενικό Ελληνικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης το κέντρο και την «καρδιά» του Μακεδονικού Αγώνα, συγκεντρώνοντας  υπό την ηγεσία του όλα τα βιλαέτια, εκτός του Μοναστηρίου. Στο Μοναστήρι γενικός πρόξενος εκείνη την περίοδο ήταν ο Ίων Δραγούμης. Με τη βοήθεια επίλεκτων Ελλήνων αξιωματικών υπό τον μανδύα των προξενικών υπαλλήλων αλλά και με τη βοήθεια δασκάλων, εμπόρων και άλλων κατέφερε να οργανώσει και να συντονίσει όλο τον αγώνα κατά των Βουλγάρων.Ο Λάμπρος Κορομηλάς διέθετε ισχυρή προσωπικότητα, υψηλή μόρφωση και έντονη διπλωματική και διοικητική ικανότητα. Μέχρι το 1907 που προήχθη σε πρέσβης της Ελλάδος στην Ουάσιγκτον, κατάφερε να οργανώσει επιχειρησιακά όλο τον Μακεδονικό Αγώνα, να έρθει σε σύγκρουση με την πολιτική ηγεσία αλλά και να εμψυχώσει τους Έλληνες σε όλη τη διάρκεια του Αγώνα. Σε έγγραφό  του προς το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών γράφει για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με τις μάχες ανάμεσα στους Τσέτες και τα ελληνικά σώματα, στη λίμνη των Γιαννιτσών:«...Απόγνωση κατέχει τους πάντες. Λόγω της μεγάλης έκτασης της λίμνης είναι αδύνατο να προφυλάξει πραγματικά τους κατοίκους ο καπετάν Πετρίλος, που τις κινήσεις του εμποδίζει το φως της σελήνης. Δυστυχώς μόνο με αντεκδικήσεις είναι δυνατό να αναθαρρήσουν οι δικοί μας. Η ψυχολογία των Μακεδόνων είναι τέτοια ώστε με τις ατυχίες όλοι χάνουν το θάρρος τους. Έχουν ανάγκη να δουν θύματα από τους αντίθετους για να έλθει η ψυχή τους στον τόπο της. Άλλωστε και οι Τούρκοι φύλακες γέμισαν φόβο....».  Το κτήριοΤο πρώην ελληνικό Γενικό Προξενείο χτίστηκε το 1890 έπειτα από τη μεγάλη πυρκαγιά που έπληξε την πόλη. Στη θέση του πριν υπήρχε κτίσμα της Εφορείας των Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων και με δωρεά του Ανδρέα Συγγρού ανεγέρθηκε το νέο κτήριο σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ. Το ελληνικό κράτος νοίκιασε το κτήριο για να στεγάσει το ελληνικό Γενικό Προξενείο και πρώτος πρόξενος υπήρξε ο Γεώργιος Ε. Δοκός.Το γεγονός ότι το κτήριο βρίσκεται δίπλα στη Μητρόπολη έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την επιλογή του σημείου. Χαρακτηριστικό είναι ότι το κτίσμα συνδέεται με εσωτερική επικοινωνία με το κτήριο της Μητρόπολης, για να είναι εύκολη η πρόσβαση από τους χριστιανούς που έφεραν τούρκικη υπηκοότητα. Αυτή την «ευκολία» εκμεταλλεύτηκε ο Κορομηλάς,  για να περνούν πιο εύκολα Έλληνες αντάρτες και πολεμοφόδια που φυλάσσονταν στο υπόγειο του προξενείου, με τη σύμφωνη γνώμη του μητροπολίτη τότε Θεσσαλονίκης, Αλέξανδρου.  Μουσείο Μακεδονικού ΑγώναΤον Μάιο του 1923 το ακίνητο παραχωρείται στον Ι.Ν. Αγίου Γρηγορίου Παλαμά (Μητρόπολη) και ως το 1978 στεγάζονται σε αυτό το 15ο, το 21ο και το 43ο Δημοτικό Σχολείο.Ο σεισμός του 1978 προκάλεσε ζημιές στο κτήριο, το οποίο μετά την ανακαίνισή του αλλάζει χρήση και το 1981 παραχωρείται στο Σωματείο «Οι Φίλοι του Μουσείου του Μακεδονικού Αγώνα», προκειμένου να στεγάσει κάθε είδους κειμήλια και μαρτυρίες από την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα.Το μουσείο Μακεδονικού Αγώνα διαθέτει μια πλούσια συλλογή κειμηλίων και τεκμηρίων από την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα. Στις επτά αίθουσες του ισογείου προβάλλονται παραστατικά οι κυριότερες φάσεις της ιστορίας της Μακεδονίας, από τα τέλη του 19ου ως τις αρχές του 20ου αιώνα.Στον πρώτο όροφο φιλοξενούνται περιοδικές εκθέσεις και στο υπόγειο παρουσιάζονται διοράματα σε φυσικό μέγεθος με σκηνές του Μακεδονικού Αγώνα. Από το φύλλο της THESSNEWS #111 (23/06/2018-24/06/2018) " ["post_title"]=> string(152) "ThessHistory: Η έδρα του Μακεδονικού Αγώνα στη Θεσσαλονίκη - Το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(87) "thesshistory-i-edra-tou-makedonikou-agona-sti-thessaloniki-to-mouseio-makedonikou-agona" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:53:41" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:53:41" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2113" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [5]=> object(WP_Post)#4321 (24) { ["ID"]=> int(2104) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-06-20 19:35:04" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-06-20 16:35:04" ["post_content"]=> string(13230) "Ήταν καλοκαίρι του 1978, όταν η Θεσσαλονίκη άρχισε να χορεύει στους ρυθμούς του Εγκέλαδου και η 20η Ιουνίου έμελλε να συγκλονίσει όλη την πόλη.Αν και έχουν περάσει 40 χρόνια από τον φονικό σεισμό, είναι νωπές ακόμα οι θύμησες στους Θεσσαλονικείς που έχασαν αγαπημένα πρόσωπα από τον τρομακτικό σεισμό και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους για αρκετό καιρό και άλλοι να τα χάσουν για πάντα.Η σεισμική δραστηριότητα ξεκίνησε τον Ιανουάριο και εντάθηκε τον Μάιο, με αποκορύφωμα έναν ισχυρό σεισμό στις 24 Μαΐου μεγέθους 5,8 Ρίχτερ και έναν δεύτερο μεγάλο μια μέρα πριν τον καταστροφικό, μεγέθους 5,3 Ρίχτερ. Κανείς δεν φανταζόταν αυτό που θα ακολουθούσε. Ο φονικός σεισμόςΤο βράδυ της 20ης Ιουνίου του 1978, ένα ζεστό βράδυ καλοκαιριού, στις 23:04μμ η Θεσσαλονίκη συγκλονίζεται από τον μεγάλο σεισμό μεγέθους 6,5 της κλίμακας Ρίχτερ και εντάσεως 8 της κλίμακας Merkali-Sieberg. Ο σεισμός είχε επίκεντρο 35 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Θεσσαλονίκης, ανάμεσα στις λίμνες Κορώνεια και Βόλβη με εστιακό βάθος 10 χλμ. και έγινε αισθητός σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα και στη Βαλκανική Χερσόνησο.Στα ελάχιστα δευτερόλεπτα που κράτησε ο σεισμός, κατάφερε να αφήσει πίσω του 49 νεκρούς, 220 τραυματίες, χιλιάδες άστεγους και τεράστιες υλικές ζημιές σε κτήρια, μνημεία και καταστήματα.Τη νύχτα του σεισμού οι Θεσσαλονικείς ζούνε έναν εφιάλτη. Δημιουργείται πανικός και χιλιάδες πολίτες διανυκτερεύουν σε πλατείες και πάρκα. Δημιουργείται κυκλοφοριακό κομφούζιο, διακόπτεται η ηλεκτροδότηση και το τηλεπικοινωνιακό δίκτυο, καταρρέουν παλιά κτήρια και δημιουργούνται ζημιές σε πολλές πολυκατοικίες. Καταρρέει ολοσχερώς πολυκατοικία στην ΙπποδρομίουΗ πιο τραγική στιγμή είναι η κατάρρευση της οκταώροφης πολυκατοικίας στην πλατεία Ιπποδρομίου. Στην πολυκατοικία διαμένουν 50 οικογένειες και όλη τη νύχτα διασώστες, ο στρατός και οι πυροσβέστες προσπαθούν να απεγκλωβίσουν τους ενοίκους που παγιδεύτηκαν και να προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες στους τραυματίες.Στο φύλλο της εφημερίδας «Μακεδονία» (21 Ιουνίου 1978) διαβάζουμε τη συγκλονιστική περιγραφή της 68χρονης Μαρίας Σπυρίδου, ενοίκου του 7ου ορόφου, που απεγκλωβίστηκε τραυματισμένη από τα συντρίμμια της πολυκατοικίας: «Με βρήκαν κυλισμένη στο χώμα. Δυο λεπτά μετά τον μεγάλο σεισμό ένιωσα το κτήριο να αιωρείται και να χάνεται κάτω από τα πόδια μου. Βρέθηκα εγκλωβισμένη ανάμεσα σε γκρεμισμένα ντουβάρια και υπήρχε μόνο ένα άνοιγμα, ίσως από παράθυρο, και ερχόταν λίγος αέρας».Οι ένοικοι της πολυκατοικίας, όσοι κατάφεραν να σωθούν, περιγράφουν τις φρικιαστικές στιγμές που έζησαν και κάποιοι κάνουν λόγο για ένα πατέρα που δευτερόλεπτα πριν καταρρεύσει η πολυκατοικία ακούστηκε να λέει ότι τα παιδιά του είναι επάνω και έτρεξε μέσα στο κτήριο. Μερικά δευτερόλεπτα μετά η οικοδομή κατέρρευσε….Μόνο από την πολυκατοικία στην Ιπποδρομίου ανασύρθηκαν από τα χαλάσματα τα πτώματα 37 ενοίκων, μεταξύ αυτών και παιδιά.Κάποιοι προσπάθησαν να γλιτώσουν από τη φονική βουλιμία του εγκέλαδου και πήδηξαν από μπαλκόνια πολυκατοικιών και σπιτιών, άλλοι υπέστησαν καρδιακή προσβολή από το σοκ και εκατοντάδες δέχτηκαν τις πρώτες βοήθειες από τον Ερυθρό Σταυρό. Σοκ και πανικόςΗ Θεσσαλονίκη για τις επόμενες μέρες παραλύει. Ο κόσμος συνεχίζει να κοιμάται σε σκηνές στην ύπαιθρο για αρκετό καιρό από τον φόβο των μετασεισμών και πάρα πολλοί είναι αυτοί που φεύγουν για όμορες πόλεις και χωριά σε σπίτια συγγενών και φίλων. Στους διάφορους πρόχειρους καταυλισμούς που στήθηκαν σε πλατείες και πάρκα, οι πολίτες προσπαθούν να συνέλθουν από το σοκ, αρνούνται να επιστρέψουν στα σπίτια τους, πολλά από τα οποία κρίθηκαν ακατάλληλα.Τεράστιες υλικές ζημιέςΑπό την καταμέτρηση των ζημιών των κτηρίων προέκυψαν 3.170 με σοβαρές και επικίνδυνες βλάβες και χαρακτηρίστηκαν ακατάλληλα (κόκκινα), ενώ σε 13.918 κτήρια καταγράφηκαν βλάβες μικρής ή μέσης κλίμακας (κίτρινα). Σοβαρές ζημιές υπέστησαν και τα μνημεία της πόλης, με τη Ροτόντα και την Αχειροποίητο να έχουν υποστεί σοβαρές ρωγμές και από τον Λευκό Πύργο κατέρρευσαν πολεμίστρες.Χαρακτηριστικό είναι το μεγάλο ρολόι στη Στοά Μαλακοπή, που σταμάτησε για πάντα την ώρα του σεισμού. Οι δείκτες του είναι σταματημένοι στις 11:04, θυμίζοντας την τραγική νύχτα. Μεγάλες ζημιές προκλήθηκαν στους νομούς Κιλκίς, Σερρών και Χαλκιδικής, ενώ σημάδια από το κύριο ρήγμα εμφανίστηκαν στα χωριά Στίβος, Γερακαρού και Νικομηδινό, που ήταν και πιο κοντά στο επίκεντρο του σεισμού.Ενδιάμεσα στις δύο λίμνες εμφανίστηκαν ηφαίστεια άμμου, άνοιξαν οι αγωγοί ύδρευσης και μεγάλες χαραγματιές άνοιξαν στους δρόμους, στα χωράφια και στα νεκροταφεία.Ο Καραμανλής  εσπευσμένα στη ΘεσσαλονίκηΣτις 4 Ιουλίου ένας ακόμα μεγάλος μετασεισμός μεγέθους 5,1 Ρίχτερ αναγκάζει τον πρωθυπουργό, Κωνσταντίνο Καραμανλή, να έρθει στη Θεσσαλονίκη και να αποφασίσει αν θα πρέπει να εκκενωθεί η πόλη ή όχι.Ο Καραμανλής τελικά εγκαθίσταται στη Θεσσαλονίκη και συντονίζει της ενέργειες για ανακούφιση των σεισμοπαθών και αποκατάσταση των ζημιών. Σύμφωνα με τον καθηγητή Βασίλη Παπαζάχο, η μετασεισμική ακολουθία εξελισσόταν ομαλά και δεν υπήρχε λόγος να συσταθεί στους πολίτες να εγκαταλείψουν την πόλη, κάτι το οποίο θα δημιουργούσε περισσότερες «αρνητικές κοινωνικές συνέπειες απ’ ό,τι οι συνέπειες ενός ισχυρού σεισμού».Μεγάλες ήταν οι κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες που προκλήθηκαν από τον καταστροφικό σεισμό του 1978. Ο αστικός και κοινωνικός ιστός αποδιοργανώθηκε τελείως και οι ειδικοί εκτιμούν ότι οι υλικές ζημιές που προκλήθηκαν αντιστοιχούν σε 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ σε σημερινές τιμές.Ο φονικός σεισμός έγινε η αφορμή να δημιουργηθεί (1979- 1980) το Ερευνητικό Σεισμολογικό κέντρο στο ΑΠΘ και αργότερα ιδρύθηκε το Ινστιτούτο Τεχνικής Σεισμολογίας και Αντισεισμικών Κατασκευών (ΙΤΣΑΚ) ως πρώτο εθνικό κέντρο διεπιστημονικής έρευνας σε θέματα σεισμών, ενώ το 1983 δημιουργήθηκε ο ΟΑΣΠ, ο αρμόδιος φορέας της πολιτείας για τον σχεδιασμό της αντισεισμικής πολιτικής της χώρας. Μέχρι τότε, στη Βόρεια Ελλάδα δεν υπήρχε ούτε σεισμογράφος ούτε άλλα σεισμολογικά όργανα.Έκθεση για τα 40 χρόνιαΜε αφορμή τη συμπλήρωση 40 χρόνων από τον μεγάλο σεισμό της Θεσσαλονίκης, το Τμήμα Γεωλογίας του ΑΠΘ και το Αριστοτέλειο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας (ΑΜΦΙΘ) διοργανώνουν, υπό την αιγίδα της Κοσμητείας της Σχολής Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ, την έκθεση «1978-2018, 40 Χρόνια από τον Σεισμό της Θεσσαλονίκης. Οι παλαιότεροι θυμούνται, οι νέοι μαθαίνουν», στον πολυχώρο πολιτισμού Ισλαχανέ (Ε. Ζωγράφου 3) και θα διαρκέσει ως τις 30 Ιουνίου 2018. Από το φύλλο της THESSNEWS #110 (16/06/2018-17/06/2018) " ["post_title"]=> string(98) "40 χρόνια από τον φονικό σεισμό της Θεσσαλονίκης (ΦΩΤΟ)" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(55) "40-chronia-apo-ton-foniko-seismo-tis-thessalonikis-foto" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:53:41" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:53:41" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2104" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [6]=> object(WP_Post)#4320 (24) { ["ID"]=> int(2098) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-06-11 19:31:44" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-06-11 16:31:44" ["post_content"]=> string(10336) "Στην πρωτεύουσα του Μακεδονικού βασιλείου, στην αρχαία πόλη των Αιγών, τη σημερινή Βεργίνα, βρίσκεται το ανάκτορο του βασιλιά Φιλίππου Β’, πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.Οι Αιγές ιδρύθηκαν το 650 π.Χ. από τους Αργεάδες, αρχαίο ελληνικό βασιλικό οίκο με αρχηγό τον Πέρδικα Α’, ο οποίος έγινε μετέπειτα βασιλιάς των Μακεδόνων. Οι «Αιγεαί», που σημαίνει τόπος με πολλά κατσίκια, ήταν μια πόλη με μικρούς και μεγάλους οικισμούς νότια του ποταμού Αλιάκμονα, στους πρόποδες των Πιερίων, και πρωτεύουσα του Μακεδονικού βασιλείου.Το ανάκτορο των Αιγών χτίστηκε στα χρόνια του βασιλιά Φιλίππου Β’ (359-336 π.Χ.) και είναι από τα σημαντικότερα κτήρια της κλασικής Ελλάδας. Οικοδομήθηκε πάνω σε ένα υπερυψωμένο σημείο πλαγιάς, ήταν τριπλάσιο σε μέγεθος από τον Παρθενώνα και ορατό από όλη τη γύρω περιοχή. Το μεγαλοπρεπές ανάκτορο έχτισε μάλλον ο αρχιτέκτονας Πύθεος, γνωστός τότε για τη συμμετοχή του στην κατασκευή του Μαυσωλείου της Αλικαρνασσού, ενός από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.Μεγαλοπρεπές ανάκτοροΓια την κατασκευή του μεγαλειώδους ανακτόρου χρησιμοποιήθηκε πολυτελές μάρμαρο, χιλιάδες κεραμίδια και εξαιρετικής ποιότητας ανάγλυφα ακροκέραμα, μοναδικά ψηφιδωτά που αποτελούν έργο τέχνης, χαλκός, πανάκριβες χρωστικές και κάθε είδους πολυτελές υλικό.Το υπέροχο ανάκτορο, χτισμένο σε έκταση 9.250τμ, ήταν ισόγειο εκτός από ένα τμήμα που ήταν διώροφο. Διέθετε μεγάλο τετράγωνο περιστύλιο μαζί με χώρους που το περιέβαλλαν αρμονικά και από τις τέσσερις πλευρές του, πλαισιωνόταν από πρόπυλο με τις στοές του, όπου υπήρχε εντυπωσιακή δωρική κιονοστοιχία, και σε συνέχεια του ανακτόρου υπήρχε θέατρο. Καθώς διερχόταν κάποιος το προπύλαιο, βρισκόταν στο κέντρο γύρω από το οποίο αναπτύσσονταν οι χώροι και οι λειτουργίες του σπιτιού. Το τεράστιο περιστύλιο αποτελούνταν από 16 λίθινους δωρικούς κίονες που έφεραν δωρική ζωοφόρο. Η τεράστια αυλή χρησιμοποιούνταν για κοινωνικές και πολιτικές συναθροίσεις. Στην ανατολική πλευρά του ανακτόρου υπήρχε μεγάλη κυκλική αίθουσα, στην οποία βρέθηκαν αναθηματικές επιγραφές που αναφέρονται στον «Πατρώο Ηρακλή» (ο Ηρακλής τιμούνταν από τους ηγεμόνες της Μακεδονίας ως πρόγονός τους).Στο ίδιο σημείο βρέθηκε βωμός ή βάθρο που εξυπηρετούσε τις λατρευτικές ανάγκες του βασιλιά.Πολυτέλεια και αίγληΤα υπέροχα ψηφιδωτά δάπεδα ήταν κατασκευασμένα από μικρά λευκά, μαύρα, γκρίζα, κίτρινα και κόκκινα βότσαλα. Ένα από αυτά σώζεται σήμερα σε πολύ καλή κατάσταση και αναπαριστά ένα ανθισμένο λουλούδι,ενώ γύρω του υπάρχουν ελικοειδή φυτικά μοτίβα.Ο αρχιτέκτονας του πομπώδους ανακτόρου φρόντισε για το άψογο σύστημα ύδρευσης και αποχέτευσης,  που εξυπηρετούσε όχι μόνο τους μόνιμους ενοίκους του κτηρίου, αλλά και τους πολυάριθμους επισκέπτες, αν σκεφτεί κανείς ότι στο ανάκτορο υπήρχαν 278 κλίνες. Το βασίλειο των Αιγών, κέντρο των εξελίξεωνΟι Αιγές υπήρξαν το κέντρο των πολιτικών εξελίξεων και της πνευματικής δημιουργίας της εποχής. Το μεγαλοπρεπές ανάκτορο ήταν το λίκνο της Μακεδονίας σε μια περιοχή που άκμαζε και ήταν το επίκεντρο του σημαντικότερου ελληνικού κράτους. Ο αρχιτέκτονας του ανακτόρου κατάφερε να δημιουργήσει ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία, που ξεχώριζε για την αίγλη του, τη γεωμετρική του συνέπεια, τη μαθηματική σαφήνεια και την ιδιαίτερη καλαισθησία, καθιστώντας τον πρόδρομο για άλλα κτίσματα που θα ακολουθήσουν, χωρίς όμως να καταφέρουν να πλησιάσουν το μοναδικού κάλλους, από άποψη αρχιτεκτονικής και καλλιτεχνικής δομής, ανάκτορο.Το τέλος της αυτοκρατορίαςΤο 336 π.Χ. ο βασιλιάς Φίλιππος γιορτάζει στις Αιγές την παντοδυναμία του σε μια λαμπρή γιορτή, η οποία έμελλε να είναι και μοιραία, διότι κατά την είσοδό του στο θέατρο σε μια ιερή πομπή δολοφονείται με μαχαίρι μπροστά στα μάτια χιλιάδων παρευρισκομένων.Ο Φίλιππος Β’ θάβεται στις Αιγές, ο Αλέξανδρος ανακηρύσσεται ο νέος βασιλιάς της Μακεδονίας και ξεκινάει τη μεγάλη εκστρατεία του από τη γη των Αιγών. Το τέλος των Αιγών σφραγίζεται το 168 π.Χ., έπειτα από την ήττα από τους Ρωμαίους. Το βασίλειο σβήνει και οι Αιγές ξεπέφτουν, ώσπου σταδιακά ξεχνιούνται. Η αρχαιολογική ανασκαφή του Μανόλη Ανδρόνικου το 1977 φέρνει στο φως τον τάφο του βασιλιά Φιλίππου και οι Αιγές αποκτούν παγκόσμιο ενδιαφέρον. Επισκέψεις μόνο τις καθημερινέςΣτις αρχές Ιουνίου του 2018, άνοιξε για το κοινό το ανάκτορο του Φιλίππου Β’ και έγινε ξενάγηση από την έφορο αρχαιοτήτων Ημαθίας, Αγγελική Κοταρίδη.Το 2007 ξεκίνησαν τα έργα αναστήλωσης του μνημείου, με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ ύψους 10.300.000 ευρώ ως σήμερα και άλλα 10.000.000 ως το τέλος του έργου το 2022. Η αναστήλωση έχει ολοκληρωθεί κατά το ήμισυ και αναμένεται να ολοκληρωθούν οι εργασίες για το περιστύλιο, όπου θα τοποθετηθούν, με βάση το αρχέτυπο, 30 περίπου κολόνες και αναμένεται να γίνει ένα μεγάλο τεχνικό έργο για την αντιστήριξη του πρανούς της πλαγιάς.Ένα μεγάλο μέρος του ανακτόρου πλέον είναι επισκέψιμο, αν και οι εργασίες είναι ακόμα σε εξέλιξη. Το κοινό θα μπορεί να ξεναγηθεί στο νότιο τμήμα του, όπου έχει ολοκληρωθεί το μεγαλύτερο μέρος των εργασιών και θα μπορεί να θαυμάσει τα υπέροχα ψηφιδωτά που βρίσκονται σε αρκετά καλή κατάσταση.Επειδή οι εργασίες δεν έχουν ολοκληρωθεί, το ανάκτορο θα είναι επισκέψιμο πλέον μόνο τις καθημερινές, Δευτέρα με Παρασκευή 10πμ με 14μμ. Τα Σαββατοκύριακα θα είναι κλειστό. Από το φύλλο της THESSNEWS #109 (09/06/2018-10/06/2018) " ["post_title"]=> string(174) "ThessHistory: Ο Παρθενώνας της Μακεδονίας - Το Ανάκτορο του βασιλιά Φιλίππου Β' - Το βασίλειο των Αιγών" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(98) "thesshistory-o-parthenonas-tis-makedonias-to-anaktoro-tou-vasilia-filippou-v-to-vasileio-ton-aigon" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:53:41" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:53:41" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2098" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [7]=> object(WP_Post)#4319 (24) { ["ID"]=> int(2094) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-06-07 19:29:13" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-06-07 16:29:13" ["post_content"]=> string(10886) "

Ανεξιχνίαστο έγκλημα 70 χρόνια μετά- Η δολοφονία που συγκλόνισε τη ΘεσσαλονίκηΉταν Μάιος του 1948 όταν στα νερά του Θερμαϊκού βρέθηκε δολοφονημένος ο Αμερικανός δημοσιογράφος Τζωρτζ Πολκ.Το πτώμα του Πολκ βρήκε ο βαρκάρης Λάμπρος Αντώναρος το πρωί της Κυριακής 16 Μαΐου, κοντά στο λιμάνι. Ήταν δεμένος χειροπόδαρα με καραβόσχοινο και πυροβολημένος στο κεφάλι. Ο Τζωρτζ Πολκ δολοφονήθηκε τουλάχιστον μια βδομάδα πριν βρεθεί να επιπλέει το πτώμα του στη θάλασσα.Ποιος ή ποιοι δολοφόνησαν τον Αμερικανό δημοσιογράφο και γιατί;Τα ερωτήματα αυτά ακόμα και σήμερα, 70 χρόνια μετά, μένουν αναπάντητα τόσο για την Ελλάδα, όσο και για τις ΗΠΑ. Ποιος ήταν ο Τζωρτζ Πολκ;Ο Πολκ ήταν Αμερικανός δημοσιογράφος γεννημένος το 1913 στο Τενεσί του Τέξας. Σε νεαρή ακόμα ηλικία άρχισε να ασχολείται με τη δημοσιογραφία παράλληλα με τις σπουδές του. Το 1939 τον βρίσκει στην Άπω Ανατολή και αργότερα εργάστηκε στο Παρίσι ως ανταποκριτής της εφημερίδας «New York Herald Tribune». Κατά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου επιστρέφει στις ΗΠΑ και κατατάσσεται στην Αεροπορία του Ναυτικού. Μετά τη λήξη του πολέμου και ως τον θάνατό του εργάζεται ως ελεύθερος ρεπόρτερ στο ραδιοφωνικό δίκτυο CBS.O Πολκ επισκέπτεται την Ελλάδα για πρώτη φορά το 1947. Η Ελλάδα τότε  σπαράζει από τον εμφύλιο και η Ευρώπη καταρρέει οικονομικά και πολιτικά. Η συνάντηση που δεν έγινε ποτέΟ δημοσιογράφος τον Σεπτέμβριο του 1947 ερωτεύεται και παντρεύεται την αεροσυνοδό Ρέα Κοκκώνη και κατοικεί πλέον στην Αθήνα. Τον Μάιο του 1948 μεταβαίνει στη Θεσσαλονίκη για να συναντήσει τον Μάρκο Βαφειάδη, ηγετική μορφή του ΚΚΕ, στρατηγό του Δημοκρατικού στρατού, που τότε είχε το στρατηγείο του στην Πιερία Ολύμπου. Ο Πολκ θέλει να πάρει συνέντευξη από τον Βαφειάδη και να μεταδοθεί από το CBS.Η Ελλάδα τότε υποστηρίζεται από το Δόγμα Τρούμαν και δέχεται την οικονομική και στρατιωτική βοήθεια από τις ΗΠΑ. Ο πρόεδρος Τρούμαν ανέφερε πως « το Δόγμα ήταν η πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών για να υποστηρίξουν τους ελεύθερους λαούς που αντιστέκονται στην προσπάθεια υποδούλωσή τους από ένοπλες μειονότητες ή από εξωτερικές πιέσεις». Σύμφωνα με τον ίδιο, αν η Ελλάδα και η Τουρκία δεν δέχονταν οικονομική βοήθεια, θα έπεφταν στον Κουμμουνισμό με σοβαρές συνέπειες. Ο Ψυχρός πόλεμος έχει ήδη αρχίσει και πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι γίνεται διασπάθιση του χρήματος στην Ελλάδα και μεταξύ αυτών και ο Πολκ. Αυτός είναι και ο λόγος που θέλει να μιλήσει με τον Βαφειάδη. Ο Πολκ στη ΘεσσαλονίκηΟ Τζορτζ Πολκ έρχεται στη Θεσσαλονίκη και διαμένει στο ξενοδοχείο «Αστόρια». Στις 8 Μαΐου 1948 φεύγει από το ξενοδοχείο και έκτοτε χάνονται τα ίχνη του. Τρεις μέρες αργότερα καταφθάνει στο ταχυδρομείο του Λευκού Πύργου μια επιστολή χωρίς γραμματόσημο και χωρίς αποστολέα με την ταυτότητα του Πολκ. Αν και παραδόθηκε στο τμήμα Αλλοδαπών, και από το ξενοδοχείο είχαν ήδη δηλώσει την εξαφάνιση, οι έρευνες από την αστυνομία θα ξεκινήσουν πολύ αργά. Βρέθηκε το πτώμα του ΠολκΜια βδομάδα μετά, στις 16 Μαΐου, θα βρεθεί το πτώμα του να επιπλέει στον Θερμαϊκό δεμένο χειροπόδαρα και με μια σφαίρα στο πίσω μέρος του κεφαλιού.Επικεφαλής των ανακρίσεων αναλαμβάνει ο αστυνομικός διευθυντής Νικόλαος Μουσχουντής, σε συνεργασία με τον εισαγγελέα Κωνσταντινίδη,  τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, Ρέντη, και τον Ουίλιαμ Ντόνοβαν, πρώην προϊστάμενο της OSS (μετέπειτα  CIA), εκπρόσωπο της ειδικής επιτροπής που είχε δημιουργήσει για την υπόθεση Πολκ η Ένωση Συγγραφέων και Δημοσιογράφων Εξωτερικού των Η.Π.Α..Οι ΗΠΑ πιέζουν για να βρεθούν οι δολοφόνοι του δημοσιογράφου, ο ελληνικός Τύπος κάνει λόγο για εγκληματική πράξη από τους κουμουνιστές, ενώ τα ξένα μέσα αναρωτιούνται γιατί για την υπόθεση ανακρίθηκαν τόσοι πολλοί κομμουνιστές και ούτε ένας ακροδεξιός.Τα αποτελέσματα της έρευνας για τους ενόχους καθυστερούν, με αποτέλεσμα ο Τρούμαν να απειλήσει ακόμα και για διακοπή της οικονομικής βοήθειας από τις ΗΠΑ. Η σύλληψη ΣτακτόπουλουΤελικά για τη δολοφονία Πολκ κατηγορήθηκε ο 38χρονος Γρηγόρης Στακτόπουλος, συντάκτης της εφημερίδας «Μακεδονία» και ανταποκριτής του πρακτορείου «Reuters». Οι ελληνικές αρχές έπρεπε να βρουν εξιλαστήριο θύμα και να κλείσουν την υπόθεση. Αρχικά ενοχοποίησαν τον δημοσιογράφο Κώστα Αργύρη, αλλά οι κατηγορίες κατέπεσαν.Ο Στακτόπουλος συλλαμβάνεται 14 Αυγούστου 1948 μαζί με την 67χρονη μητέρα του και τις δύο αδερφές του. Σύμφωνα με το «σενάριο» της δολοφονίας από τις ελληνικές αρχές, ο Στακτόπουλος συναντάει τον Πολκ στις 7 Μαΐου για να τον φέρει σε επαφή με τον Μάρκο Βαφειάδη. Τρεις μέρες αργότερα ο Στακτόπουλος επιβιβάζεται σε βάρκα μαζί με τον Πολκ με οδηγό του το στέλεχος του ΚΚΕ Αδάμ Μουζενίδη και ακολούθησε ο Βαγγέλης Βασβανάς. Τότε ο Μουζενίδης πυροβολεί από πίσω τον Πολκ και απείλησε τον Στακτόπουλο να ταχυδρομήσει την ταυτότητα του Πολκ. Σύμφωνα μάλιστα με τη «σκηνοθεσία», ο Στακτόπουλος έβαλε τη μητέρα του να την ταχυδρομήσει.Έπειτα από φρικτά βασανιστήρια, ο Στακτόπουλος αναγκάζεται να ομολογήσει τη δολοφονία. Ανυπόστατο το κατηγορητήριοΑυτή όμως η εκδοχή κατέρρευσε αμέσως, διότι ήταν ανυπόστατη. Ο Αδάμ Μουζενίδης ήταν ήδη νεκρός, είχε σκοτωθεί στο Πάικο τον Μάρτιο του 1948 και ο Βασβανάς την ημέρα δολοφονίας του Πολκ ήταν στον Έβρο με τον Δημοκρατικό Στρατό.Παρά το σαθρό κατηγορητήριο, η δίκη έγινε τον Απρίλιο του 1949, ο Στακτόπουλος καταδικάστηκε σε ισόβια και εις θάνατο ο Μουζενίδης και ο Βασβανάς.Ο Στακτόπουλος δεν σταμάτησε ως το τέλος της ζωής του, το 1998, να υποστηρίζει ότι είναι αθώος. Αποφυλακίστηκε με αναστολή το 1960 και παρά τις αλλεπάλληλες αιτήσεις για αναψηλάφηση της δίκης επειδή προέκυψαν νέα στοιχεία, ο Άρειος Πάγος απέρριψε και τις 4 συνολικά αιτήσεις που είχαν υποβληθεί και αποδείκνυαν την αθωότητά του. Ποιος τελικά δολοφόνησε τον Τζωρτζ Πολκ;Μια δολοφονία που συγκλόνισε τη Θεσσαλονίκη και εβδομήντα χρόνια μετά τα ερωτήματα μένουν αναπάντητα. Από το φύλλο της THESSNEWS #108 (02/06/2018-03/06/2018) " ["post_title"]=> string(69) "ThessHistory: Ποιος σκότωσε τον Τζωρτζ Πολκ;" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(42) "thesshistory-poios-skotose-ton-tzortz-polk" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:53:41" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:53:41" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2094" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [8]=> object(WP_Post)#4318 (24) { ["ID"]=> int(2083) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-05-22 19:24:33" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-05-22 16:24:33" ["post_content"]=> string(6532) "Η μάχη του Σκρα θεωρείται μια από τις σημαντικότερες μάχες του ελληνικού στρατού κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο Μακεδονικό Μέτωπο.Στον δήμο Παιονίας, στις πλαγιές του όρου Πάικο, σε υψόμετρο 520μ και μόλις 4χλμ από τα σύνορα των Σκοπίων, βρίσκεται το ιστορικό χωριό Σκρα. Το όνομά του το πήρε από την κοντινή κορυφή Σκρα Ντι Λεγκεν (λίκνο εκ βράχων), όπου εκεί διεξήχθη μια από τις σημαντικότερες μάχες που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις του Μακεδονικού Μετώπου.Η περιοχή ήταν πολύ καλά οχυρωμένη, με πολλά χαρακώματα και γι’ αυτό θεωρούνταν απόρθητη.Το σχέδιοΤον Μάιο του 1918, ξεκινάει το σχέδιο επιχειρήσεων που προέβλεπε επίθεση σε δυο χρόνους. Το πρώτο σχέδιο ήταν να καταληφθεί  το ύψωμα Σκρα και έπειτα η γραμμή των υψωμάτων Τουμουλούς-Σερφ Βολάν. Την επίθεση στο Σκρα ανέλαβε η μεραρχία Αρχιπελάγους με αρχιστράτηγο τον Γκυγιωμά, αντιστράτηγο τον Εμμανουήλ Ζυμβρακάκη και υποστράτηγο τον Δημήτριο Ιωάννου, συνεπικουρούμενη από τις μεραρχίες Σερρών και Κρήτης.Η επίθεσηΤα ξημερώματα 17/30 Μαΐου 1918 άρχισε η μάχη με 14.546 μαχητές πεζικού από την ελληνική πλευρά, με βαρέα και ελαφρά πυροβόλα. Αντίστοιχα οι Βούλγαροι από την άλλη πλευρά διέθεταν πέντε συντάγματα πεζικού με βαρύ και ελαφρύ πυροβολικό. Κατά τη διάρκεια της επίθεσης επικρατούσε βροχή και αραιή ομίχλη που ευνόησε την προώθηση του πεζικού.Η καταστροφή των βουλγαρικών δυνάμεων από το ελληνικό πυροβολικό ήταν ολοκληρωτική. Σε αυτό συνέβαλε και η άμεση συνεργασία του 45ου Γαλλικού Συντάγματος Πεζικού και τμήματα του 1ου Αφρικανικού Συντάγματος. Οι ελληνικές απώλειες ήταν 605 νεκροί, 2.227 τραυματίες και 164 αιχμάλωτοι. Αν και για τις απώλειες των Βουλγάρων δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία, στο πεδίο της μάχης καταμετρήθηκαν πάνω από 400 νεκροί και 1.835 αιχμάλωτοι.Η σημασία της μάχηςΗ μάχη του Σκρα ήταν καθοριστική για τη διάσπαση του Μακεδονικού Μετώπου και ύψωσε το φρόνημα και το ηθικό τόσο του στρατού, όσο και του ελληνικού λαού. Η νικηφόρα μάχη του ελληνικού στρατού εγκωμιάστηκε από τον Γάλλο Στρατηγό Γκυγιωμά, ο οποίος χαρακτήρισε τη μάχη του Σκρα «ως ευτυχή προάγγελον για τις μέλλουσες νίκες». Σε διαταγή προς τον Διοικητή της 1ης Ομάδας Μεραρχιών, Στρατηγό Ζοέμ, έγραψε για τη δράση του ελληνικού στρατού:«...Χάρη στην απαράμιλλη ανδρεία του και την υπέροχη ορμητικότητά του, το ελληνικό πεζικό του Στρατηγού Ζυμβρακάκη σε στενό σύνδεσμο με το πυροβολικό και την αεροπορία, τα οποία παρά τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες πέτυχαν να εκτελέσουν όλες τις αποστολές τους, υπερνίκησε όλα τα εμπόδια που είχαν συσσωρευτεί σ’ ένα από τα πιο ανώμαλα εδάφη και πέτυχε με περίλαμπρη ενέργεια να καταλάβει τις βουλγαρικές θέσεις σε μέτωπο 12χλμ., αφού συνέλαβε περισσότερους από 1700 αιχμαλώτους και κυρίευσε σημαντικό υλικό».Από την πλευρά της Βουλγαρίας, ο διευθυντής του Γραφείου επιχειρήσεων του Βουλγαρικού Γενικού Στρατηγείου, συνταγματάρχης Τόικοφ, στο βιβλίο του «Γιατί δεν νικήσαμε», αναφέρει «Τα συμβάντα της Γιαραμπίτσας (Σκρα) προκάλεσαν βαθύτατη αίσθηση ... Η απώλεια μιας τόσο οχυρωμένης θέσης προξένησε κατάπληξη...».Από το φύλλο της THESSNEWS #105 (12/05/2018-13/05/2018)  " ["post_title"]=> string(173) "ThessHistory: 100 χρόνια από την ιστορική μάχη του Σκρα - Η νίκη του ελληνικού στρατού και η σημασία της" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(103) "thesshistory-100-chronia-apo-tin-istoriki-machi-tou-skra-i-niki-tou-ellinikou-stratou-kai-i-simasia-tis" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:53:42" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:53:42" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2083" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [9]=> object(WP_Post)#4317 (24) { ["ID"]=> int(2079) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-05-19 19:22:18" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-05-19 16:22:18" ["post_content"]=> string(13113) "Η Τουρκία ενάντια στους χριστιανούς της Ανατολής (αρχές 20ού αιώνα). Γράφει ο Κυριάκος Στ. Χατζηκυριακίδης, επικ. καθηγητής Έδρας Ποντιακών Σπουδών ΑΠΘΗ Γενοκτονία των χριστιανικών λαών της Ανατολής ήταν το τίμημα της δημιουργίας του τουρκικού κράτους, γι’ αυτό και η Τουρκία όχι μόνο δεν αποδέχθηκε κάτι τέτοιο ποτέ, αλλά αντίθετα ανέπτυξε και αναπτύσσει στρατηγικές άρνησης: προσεκτική χρήση της γλώσσας για τα εγκλήματα, απαγόρευση της δημόσιας υποστήριξης της Γενοκτονίας, περιορισμοί στην πρόσβαση και στη χρήση αρχειακού υλικού, δραστηριοποίηση και προκλητική στάση της τουρκικής διπλωματίας υπέρ της άρνησης της Γενοκτονίας κ.λπ.Όμως άρθρα και μελέτες των Ελλήνων καθηγητών και ερευνητών, όπως των: Πολυχρόνη Ενεπεκίδη (αείμνηστου καθηγητή του Πανεπιστημίου της Βιέννης), Κωνσταντίνου Φωτιάδη, Θεοδόση Κυριακίδη, Βασίλη Μεϊχανετσίδη κ.ά., αλλά και ξένων, όπως των: Taner Akçam, Matthias Bjornlund κ.ά., βασισμένες σε αρχεία της Ελλάδας, της Τουρκίας, των παραδοσιακών Μεγάλων Δυνάμεων αλλά και άλλων κρατών, στοιχειοθετούν πλέον με κάθε λεπτομέρεια τη συντελεσθείσα σε βάρος του Ελληνισμού Γενοκτονία από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς. Η οικονομική και πολιτιστική παρουσία του ελληνορθόδοξου στοιχείου. Οι Νεότουρκοι οργανώνονταιΗ έντονη οικονομική και πολιτισμική δραστηριότητα των Ελλήνων της Ανατολής, εν προκειμένω του Πόντου, επιβεβαιώνεται όχι μόνο μέσα από τις ελληνικές αλλά και από τις ξένες πηγές. Η εξόντωσή τους είχε διττή σημασία για την Τουρκία, καθώς σήμαινε την απαλλαγή από μία εθνότητα με έντονη εθνική συνείδηση και με ισχυρή οικονομική παρουσία.Οι Νεότουρκοι έθεσαν στη Θεσσαλονίκη (συνέδρια 1910 και 1911) τις βάσεις του εκτουρκισμού της Αυτοκρατορίας. Συγκεκριμένα, ο Ziya Gökalp (1876-1924), μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της «Ενώσεως και Προόδου», ηγετικός θεωρητικός εκφραστής της ιδεολογίας του Τουρκισμού, εξαίρεσε όλους τους μη μουσουλμάνους από τον ορισμό του τουρκικού έθνους, υποστηρίζοντας: «Έλληνες, Αρμένιοι και Εβραίοι είναι και θα παραμείνουν ξένο σώμα στο τουρκικό εθνικό κράτος». Έτσι οι αρχικές διακηρύξεις «περί ισονομίας και ισοπολιτείας» αντικαταστάθηκαν πολύ γρήγορα από το γνωστό σύνθημα «η Τουρκία στους Τούρκους». Το νεοτουρκικό σχέδιοΟι Νεότουρκοι άρχισαν να θέτουν σε πλήρη εφαρμογή το σχέδιό τους: αφομοίωση των μουσουλμανικών μη τουρκικών πληθυσμών, αποδυνάμωση και εκδίωξη από τα εδάφη της Μ. Ασίας και βέβαια φυσική εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών∙ πρακτικές που αναφέρονται και στις τουρκικές πηγές καθώς και στα κείμενα και τις αναφορές των Ευρωπαίων (στρατιωτικών, πολιτικών και ιεραποστόλων).Αυτό που μάλιστα προκύπτει μέσα από τη μελέτη των τουρκικών πηγών, κατά τον ακαδημαϊκό Taner Akçam, είναι η ύπαρξη ενός διπλού μηχανισμού (φανερού και κρυφού) που το Κομιτάτο των Νεοτούρκων είχε καλά συγκροτήσει, ώστε να μην προκύπτουν κυβερνητικές ευθύνες για τα επιβαλλόμενα εξοντωτικά μέτρα. Η στήριξη της Γερμανίας στους ΤούρκουςΕυτυχής συγκυρία στην προσπάθεια επιβίωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν και η στάση της ανερχόμενης τότε ευρωπαϊκής δύναμης, της Γερμανίας. Σε αντίθεση με τη Γαλλία και τη Μ. Βρετανία, που αφενός είχαν πλέον εγκαταλείψει την αρχή της «διατήρησης της εδαφικής ακεραιότητας» της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και αφετέρου είχαν πιέσει την Πύλη καθ’ όλη τη διάρκεια του 19ου αι. να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις (περίφημο Τανζιμάτ), η απολυταρχική Γερμανία δεν έθετε ως προϋπόθεση για τη στρατιωτική και διπλωματική στήριξή της προς την Τουρκία ούτε τη φιλελευθεροποίηση του οθωμανικού καθεστώτος ούτε την κατάληψη τμήματος της οθωμανικής επικράτειας. Σαφής στόχος της Γερμανίας ήταν να ασκήσει με αξιώσεις την πολιτική του οικονομικού επεκτατισμού της στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στα οποία ο ορυκτός πλούτος (πετρέλαια, μεταλλεύματα κ.λπ.) ήταν το μεγάλο δέλεαρ.Η φανερή, επομένως, γερμανική στήριξη έδωσε τεράστια ώθηση στον τουρκικό εθνικισμό, ιδιαίτερα μετά την έναρξη του Μεγάλου Πολέμου και την ένταξη της Τουρκίας στο πλευρό των Κεντρικών Δυνάμεων. Πληθώρα σχετικών στοιχείων για τον ρόλο και τις βαριές ευθύνες των Γερμανών, ειδικά στην περιοχή του Πόντου, παρουσίασε ήδη από το 1962 ο αείμνηστος καθηγητής Πολυχρόνης Ενεπεκίδης, βασισμένος στα αρχεία της Αυστροουγγαρίας που ανοίχθηκαν το 1958 με άδεια της αυστριακής κυβέρνησης. Αρμενική και Ελληνική ΓενοκτονίαH έκρηξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν, σε τελική ανάλυση, πρώτης τάξης ευκαιρία για τους Νεότουρκους να απαλλαγούν οριστικά από τους χριστιανούς, αρχής γενομένης από τους Αρμένιους, οι οποίοι αφενός δε διέθεταν ελεύθερο εθνικό κέντρο και αφετέρου αποτελούσαν εμπόδιο στα σχέδια των Νεοτούρκων. Έτσι, οι σφαγές και οι πορείες θανάτου των Αρμενίων το 1915, πράξεις που συγκλόνισαν με την αγριότητα και την έκτασή τους, διαπραγμένες μέσα σ’ ένα αντιστρόφως σύντομο χρονικό διάστημα, προκάλεσαν παγκόσμια συγκίνηση και χαρακτηρίσθηκαν από τις Μ. Δυνάμεις «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και του πολιτισμού», σύμφωνα με τις σχετικές αποφάσεις των Συμβάσεων της Χάγης (1899 και 1907).Οι Νεότουρκοι εφήρμοσαν διαφορετική τακτική ως προς την εξόντωση των ελληνικών πληθυσμών σε σχέση με την αντίστοιχη κατά των Αρμενίων, λόγω της ύπαρξης του ελληνικού κράτους και του φόβου περαιτέρω επέμβασης των συμμαχικών δυνάμεων. Οι εκτοπισμοί ήταν σταδιακοί και πραγματοποιούνταν σε μεγάλο εύρος χρόνου, για να μην προκληθούν αντιδράσεις («Γενοκτονία εν ροή»). Η γενοκτονία του ελληνικού στοιχείου δε γινόταν, αρχικά τουλάχιστον, τόσο με εκτελέσεις και σκηνοθετημένες επιθέσεις άτακτων μουσουλμάνων όσο με έμμεσο τρόπο, τον «λευκό θάνατο». Η λευκή σφαγή όμως διά των πορειών θανάτου συνεχίσθηκε με βιασμούς και φόνους, αγχόνες, λεηλασίες και πυρπολήσεις πόλεων, χωριών και μονών.Τα αποτρόπαια εγκλήματα σε βάρος των Ελλήνων της Ανατολής, στη συγκεκριμένη περίπτωση του Πόντου, φαντάζουν ακόμη πιο τραγικά, αν αναλογιστούμε ότι πραγματοποιήθηκαν με τις «ευλογίες» της Δύσης, η οποία ωστόσο, είναι αλήθεια, ότι εξέφρασε πολλές φορές τον αποτροπιασμό της. Κεμαλική Γενοκτονία και δρόμος της προσφυγιάςΤούτος, λοιπόν, ο (οικονομικός) ανταγωνισμός μεταξύ των Μ. Δυνάμεων (μια ακόμη φάση του Ανατολικού Ζητήματος) καθώς και η συμφωνία του Μουσταφά Κεμάλ με τους Μπολσεβίκους επέτρεψαν στον Τούρκο ηγέτη να υλοποιήσει την τελευταία και πιο καθοριστική φάση της γενοκτόνου τουρκικής πολιτικής (1919-1922). Όσοι διασώθηκαν, «θλιβερά ναυάγια της πανελλήνιας συμφοράς», κατέφυγαν στην Ελλάδα ως πρόσφυγες.Πρέπει σήμερα να καταστεί σαφές προς όλες τις κατευθύνσεις ότι κάθε διεκδίκηση διεθνούς αναγνώρισης της Γενοκτονίας (νομικός όρος του 1948 όχι μόνο με μελλοντική αλλά και με αναδρομική ισχύ) δεν υποκρύπτει ρεβανσισμό και μίσος. Αντίθετα, η άρνηση της Γενοκτονίας, η πολιτική της ηθελημένης και επιβαλλόμενης λήθης, το αφήγημα περί «κοινού πόνου» και των «εκατέρωθεν εγκλημάτων», και, εν τέλει, η ατιμωρησία γενοκτονικών πολιτικών του απώτερου και πρόσφατου παρελθόντος είναι τα στοιχεία που όχι μόνο νομιμοποιούν ό,τι τραγικό προηγήθηκε, αλλά αποτελούν εν δυνάμει κίνδυνο για παρόμοιες καταστάσεις στο παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας. " ["post_title"]=> string(165) "Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου: «Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και του πολιτισμού»" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(87) "i-genoktonia-ton-ellinon-tou-pontou-egklimata-kata-tis-anthropotitas-kai-tou-politismou" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:53:42" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:53:42" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2079" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [10]=> object(WP_Post)#4316 (24) { ["ID"]=> int(2076) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-05-16 19:18:49" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-05-16 16:18:49" ["post_content"]=> string(13995) "Γράφει ο Σπύρος Κουζινόπουλος*Άφησε εποχή στη Θεσσαλονίκη, σημαδεύοντάς την επί μισό σχεδόν αιώνα με την προσωπική του σφραγίδα ο Γιάννης Πασαλίδης. Ως χειρουργός μαιευτήρας που είχε ξεγεννήσει εκατοντάδες γυναίκες της πόλης, εισπράττοντας αμοιβή από τις κυρίες της καλής κοινωνίας και εξετάζοντας δωρεάν τον γυναικόκοσμο των λαϊκών στρωμάτων.Ως υπερασπιστής των δικαίων του προσφυγικού κόσμου και του ποντιακού ελληνισμού. Ως βουλευτής Θεσσαλονίκης επί πέντε κοινοβουλευτικές περιόδους.  Ως πρόεδρος κόμματος, που με ορμητήριο τη Θεσσαλονίκη, κατόρθωσε να συνενώσει τις διάσπαρτες μετά τον εμφύλιο δυνάμεις της Αριστεράς, να δημιουργήσει την ΕΔΑ και λίγα χρόνια αργότερα να την αναδείξει αξιωματική αντιπολίτευση.Η Θεσσαλονίκη που όλα αυτά τα χρόνια έμεινε σιωπηλή μπροστά στο έργο, το μεγαλείο και την τεράστια προσφορά του Γιάννη Πασαλίδη, του οφείλει πολλά. Και είναι άξιοι συγχαρητηρίων οι δήμοι Θεσσαλονίκης και Καλαμαριάς, που με παρότρυνση της Οργανωτικής Επιτροπής που δημιουργήθηκε για να τιμηθεί το έργο του, οργανώνουν στις 17 Μαΐου 2018, ώρα 7 μ.μ., στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης, εκδήλωση μνήμης για τον μεγάλο Πόντιο πολιτικό, με αφορμή τη συμπλήρωση φέτος 50 χρόνων από τον θάνατό του.Στην εκδήλωση, που είναι υπό την αιγίδα της Βουλής των Ελλήνων, θα παραστεί και θα χαιρετίσει ο πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης, ενώ χαιρετισμό θα απευθύνουν ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, και ο εγγονός του Πασαλίδη, δικηγόρος Γιάννης Νισύριος. Σύντομη ομιλία θα εκφωνήσουν ο καθηγητής Ηλίας Νικολακόπουλος, πρόεδρος των ΑΣΚΙ, και η ιστορικός Ιωάννα Παπαθανασίου. Στο τέλος της εκδήλωσης θα προβληθεί ένα εκπληκτικό ντοκιμαντέρ που ετοίμασε η ΕΡΤ3 με σπάνια ανέκδοτα ντοκουμέντα από τη ζωή και τη δράση του αξέχαστου μεγάλου πολιτικού άνδρα. Ποιος ήταν ο Γιάννης ΠασαλίδηςΟ Γιάννης Πασαλίδης, Πόντιος την καταγωγή, γεννήθηκε στην Κουταΐδα του Καυκάσου, το 1880, από Σανταίους γονείς, φτωχούς αγρότες. Παρά τις οικονομικές δυσκολίες και χάρη στον αδελφό του που τον βοήθησε, άρχισε το 1896 τις σπουδές του στο ρωσικό γυμνάσιο της Τιφλίδας, κι όταν το τελείωσε, σπούδασε ιατρική στην Οδησσό, ενώ το πτυχίο Ιατρικής το πήρε από το πανεπιστήμιο Λομονόσοφ της Μόσχας, καθώς είχε αποβληθεί από την Οδησσό λόγω πολιτικών φρονημάτων. Μιλούσε έξι γλώσσες αλλά λάτρευε την ποντιακή διάλεκτο και είχε τεράστια ευαισθησία απέναντι στον πολιτισμό και τον λαό του Πόντου.Με το αριστερό κίνημα συνδέθηκε πολύ νωρίς και το 1903, σε ηλικία 18 ετών, προσχώρησε στις τάξεις του Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος της Ρωσίας (ΣΔΕΚΡ), παρακολουθώντας από κοντά την εξέγερση των ναυτών του θωρηκτού Ποτέμκιν, το 1905 στην Οδησσό. Το 1917, κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση, ο Πασαλίδης εκλέχτηκε βουλευτής στη Γεωργία με το κόμμα των μενσεβίκων κι έναν χρόνο αργότερα, το 1918, αναδείχτηκε πάλι βουλευτής στην τοπική Βουλή αναλαμβάνοντας τα καθήκοντα του υπουργού Εξωτερικών. Μετά την επικράτηση των μπολσεβίκων και στη Γεωργία, ύστερα και από την είσοδο των σοβιετικών στρατευμάτων, ο Πασαλίδης φεύγει στο Βερολίνο και παραμένει εκεί για έναν χρόνο.Το 1923, λίγο μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, και ως διευθυντής του Ρωσικού Μαιευτηρίου Θεσσαλονίκης για μια επταετία προσφέρει πλούσιο κοινωνικό έργο. Εκεί άσκησε αφιλοκερδώς το ιατρικό λειτούργημα και απέκτησε το προσωνύμιο «ο γιατρός του λαού». Εκπρόσωπος των προσφύγωνΕκείνη την περίοδο, ο Πασαλίδης ιδρύει τον «Σύλλογο Καυκασίων Θεσσαλονίκης» και εκδίδει το φιλολογικό περιοδικό «Μακρινές φωτιές», ενώ προεδρεύει σε δύο προσφυγικά συνέδρια. Στα τέλη του 1923, ο Πασαλίδης προσεγγίζει το πολιτικό ρεύμα του Αλέξανδρου Παπαναστασίου και εκλέγεται ως ανεξάρτητος σοσιαλιστής βουλευτής Θεσσαλονίκης με 41.397 ψήφους, εκπροσωπώντας τους πρόσφυγες στη Βουλή που προέκυψε από τις εκλογές της 16ης Δεκεμβρίου 1923 . Τρεις ημέρες μετά από εκείνες τις εκλογές, στις 19 Δεκεμβρίου 1923, ο Καυκάσιος πολιτικός είναι οργανωτής, μαζί με τους Γ. Χατζηκυριάκο, Κων. Αγγελάκη, Α. Μπιράκη, Λ. Ιασωνίδη, Ε. Γονατά, του μεγάλου λαϊκού συλλαλητηρίου στην πλατεία του Λευκού Πύργου, με αίτημα την κατάργηση της βασιλείας και την απομάκρυνση από την Ελλάδα της δυναστείας των Γλύξμπουργκ. Συμμετοχή στην ίδρυση της «Ελευθερίας»Αργότερα, τη δεκαετία του '30, υπήρξε ο ιδρυτής του μικρού Ελληνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος και βλέποντας την άνοδο του Ναζισμού στη Γερμανία και του φασισμού στην Ιταλία, προτείνει τη συνεργασία των Ελλήνων σοσιαλιστών με το «Παλλαϊκό Μέτωπο» που είχε δημιουργηθεί με πρωτοβουλία του ΚΚΕ και τη συμμετοχή του Αγροτικού Κόμματος, κάτι που τελικά δεν επιτεύχθηκε.Όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Ελλάδα, επιβάλλοντας τον μεσαίωνα της χιτλερικής Κατοχής, έναν μήνα μετά την κατάκτηση της χώρας, ο Γιάννης Πασαλίδης πρωταγωνίστησε στη δημιουργία, στη Θεσσαλονίκη, της εθνικοαπελευθερωτικής οργάνωσης «Ελευθερία» που έχει καταγραφεί ως η πρώτη αντιστασιακή οργάνωση σε ολόκληρη την κατεχόμενη από τους Ναζί Ευρώπη. Όταν ύστερα από τέσσερις μήνες θα δημιουργηθεί το ΕΑΜ, το Σοσιαλιστικό Κόμμα ήταν ένας από τους σχηματισμούς που προσχώρησαν στο ΕΑΜ και ο Γιάννης Πασαλίδης αναδείχθηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΑΜ. Για εκείνη την υπέροχη αντιστασιακή του δράση, ο Πασαλίδης θα συλληφθεί από τους Γερμανούς, θα ανακριθεί από την Γκεστάπο στο αρχηγείο της, στην οδό Τσιμισκή, και θα φυλακιστεί για σύντομο χρονικό διάστημα στο κάτεργο του Γεντί-Κουλέ.Μετά την απελευθέρωση, ο Πασαλίδης, συνεχίζοντας τον αγώνα για ομαλότητα και δημοκρατικές ελευθερίες, ιδρύει τους «Δημοκρατικούς Συλλόγους Μακεδονίας», ενώ τραυματίζεται σοβαρά, αλλά κατορθώνει να επιζήσει, όταν εκδηλώνεται δολοφονική εναντίον του επίθεση στις 27 Αυγούστου 1945, ενώ είναι ομιλητής σε συγκέντρωση στη Βέροια. Καθώς είναι αντίθετος με την αποχή από τις εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946, αλλά και με την πολιτική του ένοπλου αγώνα, διαχωρίζει τη θέση του από τον Ζαχαριάδη. Παρ' όλα αυτά, συλλαμβάνεται ως «επικίνδυνος κομμουνιστής» την παραμονή της Πρωτομαγιάς του 1947 για να εξοριστεί στον Άη-Στράτη, η εκτόπιση όμως θα αποτραπεί την τελευταία στιγμή, χάρη στο κύμα διαμαρτυρίας από τα σοσιαλιστικά κόμματα των μεγαλύτερων Ευρωπαϊκών χωρών. H ίδρυση της ΕΔΑ και ο θάνατοςΜετριοπαθής, προσηλωμένος στον κοινοβουλευτισμό αλλά και στην ενότητα όλων των δυνάμεων της Αριστεράς, ο Γιάννης Πασαλίδης έχαιρε σεβασμού και εκτίμησης. Με δική του πρωτοβουλία, ιδρύεται το 1951 η ΕΔΑ, ως συνασπισμός κομμάτων, και ορίζεται ομόφωνα πρόεδρός της. Οι άοκνες προσπάθειές του για τη «συγκρότηση μιας δημοκρατικής Αριστεράς, που θα διασφαλίσει με τους αγώνες της και στη χώρα μας γαλήνη και λευτεριά», είχαν τελεσφορήσει. Ως πρόεδρος της ΕΔΑ και ως βουλευτής θα πρωταγωνιστήσει μέχρι το 1967. Ο Γιάννης Πασαλίδης πέθανε στις 15 Μαρτίου 1968 φρουρούμενος από τα όργανα της Χούντας, που τον είχε θέσει σε κατ’ οίκον περιορισμό, φυλακίζοντάς τον κατ ‘ουσία επί 11 μήνες στο σπίτι του, στη γωνία Χρυσοστόμου Σμύρνης 23 με Τσιμισκή, με περιπόλους της αστυνομίας και της Ασφάλειας να βρίσκονται επί 24ώρου βάσεως έξω από το σπίτι.Ο ελληνικός λαός, που τόσο πολύ αγάπησε τον Γιάννη Πασαλίδη, δεν θα πληροφορηθεί τη μεγάλη απώλεια, καθώς οι λογοκριμένες από τη χούντα εφημερίδες δεν ανέφεραν το παραμικρό για τον θάνατό του. Και στο αγγελτήριο θανάτου του, που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες «Μακεδονία» και «Απογευματινή», αναγραφόταν μόνο η ιδιότητα του γιατρού και όχι του πολιτικού! Η κηδεία του ιδρυτού και προέδρου της ΕΔΑ, που ήταν σε κατ’ οίκον περιορισμό, όπως όλοι οι πολιτικοί, έγινε υπό το άγρυπνο μάτι της χωροφυλακής, εν μέσω κλίματος άγριας αστυνομοκρατίας. Από το φύλλο της THESSNEWS #105 (12/05/2018-13/05/2018) " ["post_title"]=> string(130) "Γιάννης Πασαλίδης: Ο γιατρός, ο αγωνιστής, ο μέγας πολιτικός, ο άνθρωπος" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(69) "giannis-pasalidis-o-giatros-o-agonistis-o-megas-politikos-o-anthropos" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:53:42" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:53:42" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2076" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [11]=> object(WP_Post)#4315 (24) { ["ID"]=> int(2071) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-05-16 19:16:55" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-05-16 16:16:55" ["post_content"]=> string(7641) "Ο θρήνος της μάνας πάνω από τον σκοτωμένο γιο της - Τα γεγονότα του Μάη του ’36 στη ΘεσσαλονίκηΤα θλιβερά γεγονότα τον Μάιο του 1936 στην Ελλάδα σηματοδότησαν μια σειρά από πολιτικές εξελίξεις.Η φωτογραφία που αποτυπώνει τον θρήνο της μάνας πάνω από τον νεκρό γιο της ενέπνευσε τον Γιάννη Ρίτσο να γράψει τον «Επιτάφιο» και να τον μελοποιήσει ο Μίκης Θεοδωράκης, ενώ πολλά χρόνια αργότερα έγινε μνημείο στη Θεσσαλονίκη που μας θυμίζει τις θλιβερές μέρες του ’36.Τα γεγονόταΗ οικονομική ύφεση, η πτώση της τιμής της εξαγωγής του καπνού και της σταφίδας και η πτώχευση του 1932 δημιουργούν μια σειρά από απεργίες, διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις.Στον «ματωμένο» Μάη του ’36 χιλιάδες εργάτες συμμετέχουν στις απεργιακές κινητοποιήσεις. Βασικό αίτημα είναι η αναπροσαρμογή του ημερομίσθιου, η βελτίωση των παροχών του κλαδικού ταμείου για τους «παρήλικας και τους φυματικούς» και η χορήγηση έκτακτου επιδόματος 500 δραχμών στους άνεργους καπνεργάτες ενόψει των εορτών του Πάσχα. Στις διεκδικήσεις είχαν ενταχθεί και πολιτικά αιτήματα, όπως «η χορήγηση γενικής αμνηστίας εις τους πολιτικούς φυλακισμένους, εξορίστους και καταδικασμένους και ιδιαίτερα των καπνεργατικών στελεχών».Από τις 29 Απριλίου ως τις 8 Μαΐου οι απεργιακές κινητοποιήσεις εξαπλώνονται σε Καβάλα, Δράμα, Σέρρες, Λαγκάδα, Βόλο, Καρδίτσα κ.α. Στις 9 Μαΐου ξεσπά γενική απεργία στη Θεσσαλονίκη, όπου συμμετέχουν οι ομοσπονδίες του Ηλεκτρισμού, Δέρματος, Οικοδόμων, Επισιτισμού, Ιματισμού, Κουρέων, Αρτεργατών, Φυματικών, καπνεργατών, που ζητούν να λυθούν τα δίκαια αιτήματα των καπνεργατών, των τσαγκάρηδων και υφαντουργών. Την ίδια μέρα φτάνει στη Θεσσαλονίκη ο Ιωάννης Μεταξάς, ο οποίος σε κοινή σύσκεψη που είχε με τον Γενικό Διευθυντή και τον Σωματάρχη του Γ΄ Σώματος Στρατού δίνει το «πράσινο φως» για την καταστολή της απεργίας. Ο νεκρός ΤούσηςΤα πρώτα σοβαρά γεγονότα έγιναν μεταξύ χωροφυλακής και απεργών αυτοκινητιστών στην οδό Εγνατίας με Βενιζέλου. Οι αυτοκινητιστές έστησαν οδοφράγματα και προσπάθησαν να απελευθερώσουν συνάδελφό τους που είχε συλληφθεί. Η χωροφυλακή απάντησε με πυροβολισμούς και σκοτώνεται ο 25χρονος αυτοκινητιστής Τάσος Τούσης από το Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης. Ο νεκρός μεταφέρεται πάνω σε μια πόρτα από διαδηλωτές που κατευθύνονται προς το Διοικητήριο και οι ταραχές γενικεύονται, με τους νεκρούς να φτάνουν τους 16, μεταξύ αυτών και δεκάδες τραυματίες.Η φωτογραφία του νεκρού Τούση στο οδόστρωμα πάνω στην ξύλινη πόρτα και ο θρήνος της μάνας πάνω από το νεκρό κορμί του γιου της κάνει τον γύρο του κόσμου και εμπνέει τον Γιάννη Ρίτσο να γράψει τον «Επιτάφιο». «Μέρα Μαγιού μου μίσεψες, μέρα Μαγιού σε χάνω, άνοιξη, γιε, που αγάπαγες κι ανέβαινες απάνω».Το μνημείο πεσόντων εργατών στη ΘεσσαλονίκηΤο 1997 ο γλύπτης Άγγελος Βλάσσης φιλοτεχνεί το μνημείο των πεσόντων εργατών στη Θεσσαλονίκη.Το μνημείο που είναι φτιαγμένο από ορείχαλκο αναπαριστά τη μάνα η οποία θρηνεί πάνω από τον νεκρό γιο της. Τα χέρια της μάνας αλλά και τα άνω και κάτω άκρα του νεκρού βρίσκονται εκτός του πλαισίου ως έξεργα που δραματοποιούν το έργο. Στο κάτω μέρος του έργου υπάρχει η υπογραφή του γλύπτη.Το έργο ανεγέρθηκε από το εργατοϋπαλληλικό κέντρο Θεσσαλονίκης τον Μάιο του 1997 και βρίσκεται στο μικρό παρκάκι ακριβώς απέναντι από το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, πάνω από την πλατεία Αριστοτέλους, σε σημείο όχι και τόσο εμφανές. Παρ’ όλα αυτά την ημέρα μνήμης της εργατικής Πρωτομαγιάς το ΚΚΕ αποτίνει φόρο τιμής και καταθέτει στεφάνια στο σημείο όπου εκτυλίχθηκαν τα γεγονότα, δηλαδή στη συμβολή των οδών Εγνατίας με Βενιζέλου, εκεί όπου τώρα γίνονται τα έργα του μετρό, ενώ άλλα εργατικά συνδικάτα και πολιτικοί φορείς αποτίνουν την ίδια μέρα φόρο τιμής στο σημείο όπου βρίσκεται το μνημείο των πεσόντων.Αντίστοιχο μνημείο που αναπαριστά τη σκηνή του θρήνου με τον δολοφονημένο Τούση βρίσκεται μέσα σε μαρμάρινο πλαίσιο έξω από το Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης. Από το φύλλο της THESSNEWS #104 (05/05/2018-06/05/2018) " ["post_title"]=> string(97) "ThessHistory: Το μνημείο πεσόντων εργατών στην Θεσσαλονίκη" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(58) "thesshistory-to-mnimeio-pesonton-ergaton-stin-thessaloniki" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:53:42" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:53:42" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2071" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [12]=> object(WP_Post)#4314 (24) { ["ID"]=> int(2062) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-05-13 19:13:16" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-05-13 16:13:16" ["post_content"]=> string(9961) "Από τα ελάχιστα σωζόμενα αρχοντικά στην περιοχή Φαλήρου είναι η οικία Αβδουρραχμάν Χατζή Μπεκήρ, που περικλείεται από τις οδούς Παρασκευοπούλου, Σπάρτης και Βυζαντίου.Το πληθωρικό διατηρητέο βρίσκεται σε ένα οικόπεδο περίπου 800τμ, περιτριγυρισμένο από ψηλό μαντρότοιχο, στην πυκνοκατοικημένη πάλαι ποτέ ένδοξη περιοχή των εξοχών.Τα τελευταία χρόνια το αρχοντικό ρημάζει και είναι επικίνδυνο για τους  περαστικούς. Ο Δήμος Θεσσαλονίκης τοποθέτησε αποτρεπτικά εμπόδια και πινακίδες ενημέρωσης των διερχομένων προς αποφυγή ατυχημάτων.Σύμφωνα με την έκθεση δομικής επικινδυνότητας, που συντάχθηκε το 2016 έπειτα από καταγγελία δημότη, το κτήριο κρίθηκε επικίνδυνο λόγω αποκόλλησης και κατάπτωσης τμημάτων από τα εξωτερικά επιχρίσματα και άλλα δομικά στοιχεία των όψεων του κτηρίου, που εγκυμονούν μεγάλο κίνδυνογια την υγεία και σωματική ακεραιότητα των διερχομένων. Ανίκανος να το συντηρήσει ο ιδιοκτήτηςTo διατηρητέο ανήκει κατά πλήρη κυριότητα (100%) στην ξενοδοχειακή εταιρεία Π.Α.Π ΧΟΤΕΛΣ ΚΟΡΠ Α.Ε. Η ιδιοκτήτρια εταιρεία, που είναι υπεύθυνη για τη συντήρηση του κτηρίου, αδιαφορεί πλήρως. Πριν δύο χρόνια, το 2016, η εταιρεία παραπέμφθηκε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών, έπειτα και από νεότερη καταγγελία άλλου πολίτη, διότι αγνόησε  παντελώς την υποχρέωση για αποκατάσταση των βλαβών για την άρση της επικινδυνότητας.Τον Ιανουάριο του 2018 διενεργήθηκε εκ νέου αυτοψία, παρ’ όλα αυτά η κατάσταση του κτηρίου παραμένει η ίδια. Η ιστορία τουΤο πανέμορφο αρχοντικό χτίστηκε το 1908 από τον Σέρβο Αβδουρραχμάν Χατζή Μπεκήρ από την Δίβρη. Το 1903 αγόρασε το οικόπεδο, στο οποίο υπήρχε σπίτι με μαγαζί, από τις αδελφές Ελένη, Αναστασία και Χρυσή, κόρες του Θανάση Πρακίτσα, και χτίζει το διώροφο οίκημα. Μετά τον θάνατο του Αβδουρραχμάν, η χήρα του, Μπεμπέ, και τα παιδιά του, Αχμέτ και Μεχμέτ,  πουλάνε το ακίνητο το 1929 στην Ισραηλίτικη Κοινότητα. Το κτήριο εξαιρέθηκε από την ανταλλάξιμη ιδιοκτησία λόγω της σέρβικης υπηκοότητας των κληρονόμων, οι οποίοι ήταν πλέον μόνιμοι κάτοικοι Κωνσταντινούπολης. Ισραηλίτικο ορφανοτροφείοΑπό το 1917 στεγαζόταν στο κτήριο το Ισραηλίτικο ορφανοτροφείο αγοριών «Καρόλου Αλλατίνη». Το ορφανοτροφείο ιδρύθηκε το 1910 και λειτούργησε σε κτήριο του ιστορικού Ιωσήφ Νεχαμά και το 1912 μετεγκαταστάθηκε στη συνοικία «Μεϊντάν ντι Λουπέν» ή «Καδή». Η φωτιά όμως του 1917 το κατέκαψε ολοσχερώς και μεταφέρθηκε στην ανατολική περιοχή της Θεσσαλονίκης, στο πανέμορφο αρχοντικό.Το ορφανοτροφείο λειτούργησε εκεί ως το 1943, ώσπου οι τελευταίοι τρόφιμοι, 50 αγόρια και 6 άτομα προσωπικό, εκτοπίζονται  και ακολουθούν το ταξίδι χωρίς επιστροφή στα κρεματόρια του Άουσβιτς. Το 1945 φιλοξένησε άπορες εβραϊκές οικογένειες που κατάφεραν να σωθούν από το ολοκαύτωμα και το 1972 αγοράζεται από τον Ανδρέα Παράσχο και στεγάζεται το 11ο Δημοτικό Σχολείο.Το 1978, το σχολείο εγκαταλείπει το κτήριο για λόγους ασφαλείας, αν και ο σεισμός δεν επηρέασε τη στατικότητα του κτίσματος, προκάλεσε μόνο ρηγματώσεις και αποκολλήσεις στα επιχρίσματα των τοίχων και των ορόφων.  Το διατηρητέοΤο ακατοίκητο σήμερα διατηρητέο αποτελείται από δύο ορόφους με ημιυπόγειο και μια μεγάλη αυλή, όπου στο πίσω μέρος της, στην οδό Βυζαντίου, υπήρχαν δυο κτίσματα από τα οποία σώζεται μόνο το ένα, το οποίο είναι ενσωματωμένο στον ψηλό πλινθόκτιστο μαντρότοιχο.Το διατηρητέο χαρακτηρίζεται από νεοκλασικά και αναγεννησιακά στοιχεία, ανάμικτα με την ντόπια λαϊκή αρχιτεκτονική. Η δυτική όψη του κτηρίου φέρει χαρακτηριστικά των εξοχικών επαύλεων της περιοχής, με κεντρική μαρμάρινη σκάλα και σκεπαστό εξώστη, ενώ η ανατολική πλευρά χαρακτηρίζεται από τη λαϊκή αρχιτεκτονική που συναντάμε στα παράλια της Μικράς Ασίας, με σαχνισιά που ξεπροβάλλουν πάνω σε χυτοσιδερένια φουρούσια. Με τη διάνοιξη της οδού Βυζαντίου, κατεδαφίστηκε το παλιό μαγαζί που υπήρχε στην αυλή και μέρος του μαντρότοιχου. Η απαξίωση από την πολιτείαΣήμερα το εγκαταλελειμμένο αρχοντικό ξεχωρίζει στην περιοχή, συνδέοντας την παλιά γειτονιά των «εξοχών» με τη σύγχρονη Θεσσαλονίκη. Παρ όλα αυτά, ο Δήμος αποφάσισε να τοποθετήσει πάνω στο πεζοδρόμιο, επί της Σπάρτης, 11(!) κάδους σκουπιδιών εφαπτόμενους στο εναπομείναν κτίσμα της αυλής. Οι κάτοικοι δε, επέλεξαν να «κοσμήσουν» εξωτερικά το διατηρητέο με άφθονα σκουπίδια και ανακυκλώσιμα υλικά ακριβώς δίπλα από τους κάδους(!). Χαρακτηριστική είναι ακόμα και η ξεχασμένη πινακίδα πάνω στην περίφραξη, που διαφημίζει ανταλλακτικά κουζινών, πλυντηρίων και ψυγείων.Αν και το αρχοντικό έχει συμπληρώσει περισσότερο από έναν αιώνα ζωής, φαίνεται η αδιαφορία και η ανικανότητα όχι μόνο του ιδιοκτήτη, αλλά και της πολιτείας, να λάβουν σοβαρές αποφάσεις για τα διατηρητέα στολίδια της πόλης, που θα μπορούσαν να αποτελούν σημεία αναφοράς για τους πολίτες και τους επισκέπτες της. Από το φύλλο της THESSNEWS #103 (28/04/2018-29/04/2018) " ["post_title"]=> string(68) "ThessHistory: Πρώην Ορφανοτροφείο Αλλατίνη" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(41) "thesshistory-proin-orfanotrofeio-allatini" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:53:42" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:53:42" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2062" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [13]=> object(WP_Post)#4313 (24) { ["ID"]=> int(2055) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-05-03 19:09:21" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-05-03 16:09:21" ["post_content"]=> string(13461) "Η εμβληματική μονή και ο σπουδαίος ρόλος της στον Πόντο - Η περιπετειώδης μεταφορά της εικόνας από τον Πόντο στην Ελλάδα-  Τα κειμήλια και η μονή στο Ροδοχώρι ΝάουσαςΣτον ιστορικό Πόντο, στην περιοχή της Τραπεζούντας, βρίσκεται η Σταυροπηγιακή Μονή του Αγίου Γεωργίου του Περιστερεώτα. Το συγκλονιστικό θέαμα του μονήρη βράχου και τα ερείπια της μονής δεσπόζουν στη χαράδρα της Γαλιαίνης, σε υψόμετρο 1.210 μέτρων, εκεί όπου ρέει ο Διπόταμος και χάνεται στα πυκνά δάση του όρους Πυργί.Η Μονή του Αγίου Γεωργίου του Περιστερεώτα, μαζί με το ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά και τη Μονή του Αγίου Ιωάννη του Βαζελώνα, αποτελούν τις τρεις μεγάλες μονές του Πόντου οι οποίες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στα μεγάλα γεγονότα του Ποντιακού Ελληνισμού. Οι «the big three», όπως αναφέρονται στην ξένη βιβλιογραφία, συνέβαλαν σημαντικά στη διατήρηση του ελληνισμού, καταφέρνοντας στα δύσκολα χρόνια της πτώσης της Αυτοκρατορίας του Πόντου να εκπαιδεύσουν και να προστατεύσουν τους κατοίκους της περιοχής.Το όραμα και η ονομασία τηςΣύμφωνα με τον κώδικα της μονής, ο Άγιος Γεώργιος ο Περιστερεώτας χτίσθηκε το 752μ.Χ. από τρεις ασκητές μοναχούς, οι οποίοι οδηγήθηκαν από τρία περιστέρια από την περιοχή των Σουρμένων κατόπιν προσταγής του Αγίου Γεωργίου, τον οποίο οραματίστηκαν και οι 3 συγχρόνως. Υπάρχουν και άλλες εκδοχές, οι οποίες δεν τεκμηριώνονται, που αναφέρουν ότι η μονή πήρε το όνομά της από τα περιστέρια που φώλιαζαν εκεί, ή μια άλλη ότι ο πρώτος μοναχός της μονής είχε μεγάλη αγάπη για τα περιστέρια και κάποια άλλη εκδοχή ότι επειδή η μονή ήταν σκαρφαλωμένη στον βράχο, έμοιαζε με περιστερώνα. Η περίοδος των ΜεγαλοκομνηνώνΗ μονή, χτισμένη πάνω στο όρος Πυργί σε υψόμετρο 1.210 μέτρων, βρισκόταν 30χλμ Ν.Α της Τραπεζούντας, στην επαρχία Γαλίαινα της Ματσούκας.Κατά την περίοδο των Μεγάλων Κομνηνών η μονή απέκτησε πολλά προνόμια τα οποία διατήρησε και τα πρώτα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η περιοχή της Ματσούκας τότε αποτελούνταν από 70 χωριά, 47 ελληνικά, 14 τουρκικά και 9 μικτά. Οι Τούρκοι ονόμαζαν το μοναστήρι (ως σήμερα) Kustulmonastiri, από το χωριό Κουστουλάντων της εξαρχίας Γαλιαίνης.Η κάθε εξαρχία πλήρωνε φόρο στο πατριαρχείο για τη μονή. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι όταν καταργήθηκαν οι εξαρχίες και ενώ  έδιναν φόρο πλέον στη Μητρόπολη, συνέχιζαν να δίνουν μέρος από το καλαμπόκι τους στη μονή, διότι το θεωρούσαν ιερό χρέος.Το 1203 η μονή ερημώθηκε κατά τη διάρκεια περσικής επιδρομής. Το 1393 το μοναστήρι ανακαινίζεται από τον ηγούμενο της Παναγίας Σουμελά, Θεοφάνη από τη Λαζία, ο οποίος κατάφερε να αποσπάσει υπέρ της μονής αυτοκρατορικό χρυσόβουλο του Αλεξίου Δ’, Μεγάλου Κομνηνού, αυτοκράτορα Τραπεζούντας (1416- 1429).Το χρυσόβουλο του Αλεξίου, σουλτανικά φιρμάνια και πατριαρχικά σιγγίλια αλλά και πολλά άλλα έγγραφα της μονής, καταστρέφονται το 1473, έπειτα από πυρκαγιά που προκλήθηκε από αμέλεια του εκκλησίαρχου Ιωαννικίου.Τα σημαντικά κειμήλιαΗ μονή καίγεται για δεύτερη φορά το 1904 σχεδόν ολοσχερώς, σώζεται όμως η βιβλιοθήκη. Από τη μαρτυρία του Κωνσταντίνου Παπαμιχόπουλου, που είχε επισκεφθεί δύο χρόνια νωρίτερα τη μονή, διαβάζουμε ότι περιείχε δώδεκα αξιόλογα χειρόγραφα με ωραίες μικρογραφίες, εκ των οποίων το ένα ήταν εικονογραφημένο Τετραευάγγελο του δέκατου αιώνα. Για τα κειμήλια έλεγε: «πολλώ πλουσιωτέρα των της Σουμελάς, εισί σταυροί, έργα εξόχου ξυλογλυπτικής, άμφια πολλά και ποικίλα, βαρύτιμα και ωραία, σεβαστά δια την προσέλευσιν αυτών και την ιστορικήν αξία, ιερά σκεύη εξαίσιας τέχνης και εκ πολύτιμων μετάλλων…» Η αρχιτεκτονική της δομήςΑπό τα ελάχιστα στοιχεία που έχουν διασωθεί για τη μονή, βλέπουμε ότι το καθολικό της μονής είχε επιρροές  από την ιταλική τεχνοτροπία, με ανοιχτό νάρθηκα και υπερώο με έναν ρηχό τρούλο πάνω από ένα πολυγωνικό τύμπανο. Αριστερά του μοναστηριού υπήρχε η εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης που έχτισε ο μητροπολίτης Τραπεζούντας, Κωνσταντίνος Καλπαξίδης, και δίπλα υπήρχαν τα κοιμητήρια των μοναχών, η βιβλιοθήκη και το Συνοδικό. Η είσοδος στη μονή γινόταν από 93 πετρόχτιστα σκαλιά που οδηγούσαν στην αυλή όπου υπήρχε ο ναός που έφερε εξώστη για να θαυμάσει κανείς τη θέα. Οι μαρτυρίες λένε ότι η μονή έμοιαζε περισσότερο με αυτές του Άθω παρά με την αρχιτεκτονική των Μεγαλοκομνηνών.Μετά την καταστροφική πυρκαγιά του 1904 η μονή ανοικοδομήθηκε, αλλά δεν είχε κατάφερε να ανακτήσει τη μεγαλοπρέπεια και την επιβλητικότητα που είχε τα προηγούμενα χρόνια. Οι λεηλασίες και η καταστροφήΤο τέλος της μονής έρχεται μετά το 1922, όταν Τσέτες αντάρτες λεηλατούν τις περιουσίες των κατοίκων της Γαλίαινας, προβαίνουν σε αποτρόπαιες πράξεις, σκοτώνουν και  καταστρέφουν ό,τι βρούν. Όσοι κατάφεραν να σωθούν φυγαδεύονται και εκκενώνεται η περιοχή μαζί με το μοναστήρι. Η μονή δέχτηκε ληστρική επιδρομή, με αποτέλεσμα να λεηλατηθεί και να χαθούν σημαντικά κειμήλια, ενώ η Βιβλιοθήκη πουλήθηκε σε Οθωμανούς  και τα πολύτιμα βιβλία έγιναν χαρτί περιτυλίγματος των παντοπωλών της Τραπεζούντας.  Η Ι.Μ. Αγίου Γεωργίου Περιστερέωτα στο Ροδοχώρι ΝάουσαςΗ μαρμάρινη εικόνα του Αγίου Γεωργίου που βρισκόταν πάνω από την είσοδο της μονής με ημερομηνία 1846, η φορητή εικόνα του Αγίου του 1631, μια κολυμπήθρα και άλλα σημαντικά κειμήλια της μονής βρίσκονται στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα στους πρόποδες του όρους Βερμίου, στο Ροδοχώρι Νάουσας. Η μονή ανιστορήθηκε το 1968 από το Σωματείο "Άγιος Γεώργιος Περιστερεώτα", οραματιστής του οποίου ήταν ο Χαράλαμπος Κιαγχίδης.Στο Ροδοχώρι της Νάουσας παράλληλα με τον Ναό λειτουργεί τριώροφος ξενώνας, στον οποίο υπάρχει χώρος για πολιτιστικές εκδηλώσεις, καθώς και το ένα μέρος της πλούσιας βιβλιοθήκης του Σωματείου. Στο Ροδοχώρι φυλάσσονται επίσης δυο μαρμάρινα περιστύλια από το Ιερό Βήμα της Μονής αλλά και λείψανα πέντε αγίων.Επίσης σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο φυλάσσονται τα ιερά οστά των Ιερομονάχων της παλιάς Μονής του Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα του Πόντου.Κάθε χρόνο στη γιορτή του Αγίου Γεωργίου, η μονή γιορτάζει με πανηγυρικές εκδηλώσεις. Η περιπετειώδης μεταφορά της εικόνας στην ΕλλάδαΤο 1924, ο τούρκος δικηγόρος Τζεμάλ Γιούπογλου, πήρε την εικόνα από το μοναστήρι και την φύλαξε για περίπου 40 χρόνια. Με την φροντίδα του Νικολάου Καστανίδη μεταφέρθηκε με περιπετειώδη τρόπο στην Ελλάδα το 1961 από τον Κωνσταντίνο Ιωαννίδη και τον Αλέξανδρο Πολυχρονίδη. Φυλάχτηκε στο σπίτι του Χαράλαμπου  Κιαγχίδη και από το 1969 βρίσκεται στην Ι.Μ Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα στο Ροδοχώρι Νάουσας.[embed]https://www.youtube.com/watch?v=OZvvi0TQJdQ[/embed]UPDATE:Ο Στάθης Ταξίδης, δάσκαλος και ερευνητής περιγράφει στον Στέφανο Διαμαντόπουλο και στην Θεοδώρα Καρακιουλάχ πώς η μεταφέρθηκε η μαρμάρινη εικόνα του Αγίου Γεωργίου της Μονής Περιστερεώτα, από την Τραπεζούντα στην Ελλάδα. (23/04/2020). Με πληροφορίες από το βιβλίο του Θεοδόσιου Αρ. Κυριακίδη, Η Ιστορία της Ιεράς Σταυροπηγιακής και Πατριαρχικής Μονής Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα, εκδ. Σταμούλης Αντ., Θεσσαλονίκη, 2010. Από το φύλλο της THESSNEWS #102 (21/04/2018-22/04/2018) " ["post_title"]=> string(110) "ThessHistory: Η Μονή Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα της Τραπεζούντας" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(64) "thesshistory-i-moni-agiou-georgiou-peristereota-tis-trapezountas" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:54:00" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:54:00" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2055" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [14]=> object(WP_Post)#4312 (24) { ["ID"]=> int(2049) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-04-22 19:07:00" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-04-22 16:07:00" ["post_content"]=> string(10435) "Ξεκίνησε η διαδικασία εκταφής και ταυτοποίησης των πεσόντων Ελλήνων στρατιωτών κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου στην Αλβανία.Στις αρχές του Γενάρη το Υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσε ότι «πραγματοποιείται ένα σημαντικό βήμα για να αναπαυθούν επιτέλους οι ψυχές των Ελλήνων στρατιωτών του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940-41. Των τελευταίων άταφων πεσόντων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου».Στην Αλβανία είναι θαμμένοι περίπου 8.000 στρατιώτες που σκοτώθηκαν στις μάχες  μεταξύ Νοεμβρίου 1940 και Απριλίου 1941 στις περιοχές Κορυτσά, Μοσχόπολη, Πόγραδετς, Αχρίδα, Ελ Μπασάν, Τεπελένι, Αργυρόκαστρο, Βουλιαράτες, Κακαβιά, Άγιους Σαράντα.Ξεκίνησαν οι εργασίες εκταφής και ταυτοποίησηςΤο Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας, έπειτα από τη διακρατική συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας στις 20 Δεκεμβρίου 2017 από τη Μεικτή Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων, ξεκίνησε τον Γενάρη του 2018 από την περιοχή Dragot (Tepelene) Αλβανίας, εργασίες αναζήτησης, εκταφής και προσδιορισμού της ταυτότητας και ενταφιασμού των Ελλήνων πεσόντων σε πολεμικές επιχειρήσεις και Ελλήνων υπηκόων που συνόδευαν τον στρατό υπό ειδικό καθεστώς (μέλη του Ερυθρού Σταυρού, ιατρικό προσωπικό και ιερείς) στην Αλβανία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.Τα οστά 8.000 στρατιωτών περιμένουν ταυτοποίηση«Η διαδικασία ταυτοποίησης κινείται παράλληλα με τη διαδικασία των εργασιών αναζήτησης. Η ταυτοποίηση αφορά τους ενδιαφερομένους εν ζωή συγγενείς και απογόνους των πεσόντων. Απαιτείται η λήψη δειγμάτων αίματος, έτσι ώστε με το DNA να γίνει η ταυτοποίηση. Η διαδικασία δεν κοστίζει, εκτός και αν ο ενδιαφερόμενος δεν αποταθεί σε δημόσιο νοσοκομείο ή κέντρο υγείας και προτιμήσει ιδιωτικό εργαστήριο για τη λήψη δείγματος, οπότε θα επωμιστεί και το κόστος μεταφοράς του δείγματος στο 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών. Μέχρι τώρα έχουν εντοπιστεί 160 κοιλώματα στην περιοχή του Τεπελενίου, τα οποία περιέχουν υπολείμματα ανθρώπινων οστών. Έχουν δοθεί 492 δείγματα αίματος από συγγενείς πεσόντων μέχρι σήμερα και είμαστε σε διαδικασία να συνδέσουμε αυτά τα δείγματα με τα οστά τα οποία έχουν ανευρεθεί. Δεν έχει υπάρξει ταυτοποίηση ακόμα. Η επαναταφή των οστών θα γίνει στα δυο κοιμητήρια στην περιοχή της Κλεισούρας και των Βουλιαράτων και θα τοποθετηθεί πλάκα με το όνομα του πεσόντος» συμπληρώνει στην ThessNews ο εκπρόσωπος Τύπου του ΓΕΕΘΑ, πλοίαρχος Βασίλειος Μπελετσιώτης.Στους Βουλιαράτες και στην Κλεισούρα ο επανενταφιασμόςΗ συμφωνία συνεργασίας μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και του Υπουργικού Συμβουλίου της Αλβανίας είχε υπογραφεί στα Τίρανα στις 9 Φεβρουαρίου 2009, άρχισε όμως να εφαρμόζεται από τις αρχές του 2018, έπειτα από τη συνάντηση που είχαν οι υπουργοί Εξωτερικών των δύο χωρών τον περασμένο Νοέμβριο στην Κρήτη. Στα κοιμητήρια στις Βουλιαράτες και στην Κλεισούρα έχουν γίνει οι απαιτούμενες εργασίες συντήρησης και αναβάθμισης, έτσι ώστε να υλοποιηθεί η συμφωνία, θα χρειαστεί όμως αρκετός χρόνος για να εκταφούν και να ταυτοποιηθούν τα οστά περίπου 8.000 Ελλήνων στρατιωτών.Χρέος μας να τιμήσουμε τους πεσόντες στη μάχηΟ Αριστόδημος Καράμπας από τη Θεσσαλονίκη αναζητά τα οστά του θείου του από το 1985. Ο Χρήστος Νικολαΐδης του Αριστόδημου, στρατιώτης, υπηρέτησε στο 28ο Σύνταγμα Πεζικού και σκοτώθηκε στη μάχη του Μάλι Τοπόγιανιτ (Β.Α της Κλεισούρας) στις 7 Ιανουαρίου 1941, σύμφωνα με το ατομικό δελτίο πεσόντα. «Έχω ξεκινήσει τη διαδικασία ταυτοποίησης με δείγμα DNA. Είναι χρέος για όλους τους Έλληνες οι στρατιώτες που πολέμησαν για εμάς να έχουν μια τιμητική ταφή».Το νεκροταφείο των ΒουλιαράτωνΤο στρατιωτικό νεκροταφείο των Βουλιαράτων στο Αργυρόκαστρο βρίσκεται έξι χιλιόμετρα από τον μεθοριακό σταθμό της Κακαβιάς. Εκεί αναπαύονται 57 Έλληνες στρατιώτες και ένας αξιωματικός. Οι κάτοικοι του χωριού τούς έθαψαν εκεί με τιμές και αρχικά τοποθέτησαν στους τάφους σταυρούς με αριθμούς. Φρόντισαν πολύ καλά το νεκροταφείο από τον πόλεμο του ‘40 και μετά, έχοντας κρατήσει και έναν πρόχειρο κατάλογο  με ονόματα. Εκεί υπάρχει και οστεοφυλάκιο με τα οστά των στρατιωτικών που έπεσαν στις μάχες των υψωμάτων της Αλβανίας. Διαδικασία δημιουργίας βάσης δεδομένων ταυτοποίησης DNA πεσόντων Ελληνοϊταλικού ΠολέμουΗ υλοποίηση της διαδικασίας ταυτοποίησης των εντοπιζόμενων οστών απαιτεί τη λήψη δύο δειγμάτων αίματος από τους ενδιαφερόμενους εν ζωή συγγενείς των πεσόντων και ειδικότερα ενός δείγμα¬τος από τη μητρική «γραμμή» και ενός δείγματος από την πατρική «γραμμή», ως εξής:Από τη μητρική «γραμμή» • Από αδελφό/ή του πεσόντα, ο οποίος/α να προέρχεται από την ίδια μητέρα. • Από παιδί της αδελφής του πεσόντα (ανιψιός-ανιψιά). • Από παιδί (αγόρι-κορίτσι) της εξαδέλφης του πεσόντος, της οποίας η μητέρα να είναι αδελφή της μητέρας του πεσόντος. • Από παιδί της κόρης της αδελφής του πεσόντος. Από την πατρική «γραμμή» • Από αδελφό του πεσόντος, ο οποίος να προέρχεται από τον ίδιο πατέρα. • Από υιό του πεσόντος • Από υιό του αδελφού του πεσόντος (ανιψιός). • Από εξάδελφο του πεσόντος (υιός του αδελφού του πατέρα του) ή από τον υιό του ως άνω εξαδέλφου του.Για την απαιτούμενη αιμοληψία οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθυν¬θούν αδαπάνως στα  στρατιωτικά νοσοκομεία-υγειονομικές μονάδες.Για οποιαδήποτε ερώτηση ή πληροφορία, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στα τηλέφωνα 210 6573274 - 6575020 της αρμόδιας Διεύθυνσης του ΓΕΕΘΑ (ΓΕΕΘΑ/Β1), κατά τις εργάσιμες ημέρες και ώρες. Επίσης μπορούν να επισκεφθούν την ιστοσελίδα του ΓΕΕΘΑ: http://www.geetha.mil.gr. Από το φύλλο της THESSNEWS #101 (14/04/2018-15/04/2018) " ["post_title"]=> string(107) "Επανενταφιασμός πεσόντων Ελλήνων στρατιωτών στην Αλβανία" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(56) "epanentafiasmos-pesonton-ellinon-stratioton-stin-alvania" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:54:00" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:54:00" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2049" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [15]=> object(WP_Post)#4330 (24) { ["ID"]=> int(2040) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-04-22 19:03:40" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-04-22 16:03:40" ["post_content"]=> string(10709) "Το κτήριο στην οδό Παρασκευοπούλου με Δελφών γωνία μαρτυρά την ομορφιά των αρχοντικών σπιτιών στην περιοχή των «Εξοχών».Παρά την παλιά αίγλη της περιοχής, σήμερα, εκτός ελαχίστων, τα περισσότερα διατηρητέα κτήρια πεθαίνουν μαζί με την ιστορία της πόλης. Το πανέμορφο κτήριο έχει καταντήσει σκουπιδότοπος, ένα φάντασμα που προσπαθεί να μείνει όρθιο, θυμίζοντας στους περαστικούς ότι κάποτε η πολύβουη Δελφών υπήρξε σημείο αναφοράς στα κοσμικά γεγονότα. Φθορές, σκουπίδια και αδιαφορίαΣτην πολυσύχναστη περιοχή της Δελφών, με τα πολλά εμπορικά καταστήματα, καφέ και τις πυκνές πολυκατοικίες, το τριώροφο κτίσμα ξεχωρίζει από την εγκατάλειψη. Οι εξωτερικοί τοίχοι σε πολλά σημεία παρουσιάζουν φθορές, από τα μπαλκόνια έχουν πέσει οι σοβάδες, η σκάλα από την οδό Κωνσταντινίδη έχει καταστραφεί τελείως, τα τζάμια είναι σπασμένα και τα παραθυρόφυλλα σε αρκετά παράθυρα ανύπαρκτα. Η σοφίτα στη στέγη είναι μισοδιαλυμένη, ένα τμήμα της έχει καταρρεύσει και τα παλιά στόρια στο ισόγειο φαίνεται να μην αντέχουν άλλο.Από την κεντρική πόρτα του ισογείου στην οδό Κωνσταντινίδη έχουν μείνει μόνο τα σιδερένια κιγκλιδώματα και έχουν προστεθεί ξύλα για να εμποδίσουν την είσοδο. Πάνω στα πρόχειρα ξύλινα μπαλώματα της πόρτας κάποιος έγραψε «όχι σκουπίδια», μάλλον μάταια, διότι εσωτερικά το κτήριο έχει μετατραπεί σε σκουπιδότοπο. Από την πλευρά της Δελφών από το ισόγειο παράθυρο βλέπει κανείς τον βανδαλισμό που έχει υποστεί ο χώρος της κουζίνας με τη μυρωδιά από περιττώματα να είναι πολύ έντονη.Από την πλαϊνή πλευρά του κτηρίου υπάρχει αυλή που περιβάλλεται από ψηλό τοίχο και σιδερένια πόρτα, παρ’ όλα αυτά εύκολα μπορεί κανείς να διακρίνει και εκεί την εγκατάλειψη αλλά και τη μωρία του καθενός να πετάει εκεί τα σκουπίδια του. Εξωτερικά το κτήριο έχει βανδαλιστεί με γκράφιτι αλλά έχει επίσης αλλοιωθεί η εικόνα του και από την προσθήκη λουκιών κάθετα του κτίσματος σε όλες τις πλευρές. Η συνοικία των ΝτονμέδωνΤο τριώροφο κτήριο μεταξύ των οδών Παρασκευοπούλου, Δελφών και Κωνσταντινίδη ήταν ιδιοκτησίας της Σερβέτ Χανούμ, συζύγου του Μουσταφά Τεφήκ Εφέντη, και θα μπορούσε να αποτελέσει μαζί με άλλα αρχοντικά της περιοχής  (π.χ Παρασκευοπούλου με Σπάρτης) σημείο έλξης τουριστών και επισκεπτών. Βρίσκεται στην παλιά συνοικία των Ντονμέδων, δηλαδή των εξισλαμισμένων Εβραίων Θεσσαλονικέων, πολύ κοντά στο Γενί Τζαμί, το τελευταίο τζαμί που κατασκευάστηκε στη Θεσσαλονίκη στην οδό Αρχαιολογικού Μουσείου.Τότε οι εύποροι Ντονμέδες της πόλης έδιναν μεγάλη σημασία στην εκπαίδευση των παιδιών τους και είχαν δικά τους σχολεία και φιλανθρωπικά ιδρύματα. Ίσως σε αυτό να βασίζεται η υπόθεση ότι το κτήριο αρχικά προοριζόταν για αρρεναγωγείο, διότι ο Μουσταφά Τεφήκ Εφέντης ήταν διευθυντής του Φεϊζιέ Μεκτεμπή (ιδιωτική σχολή Ντονμέδων). Τότε στη Θεσσαλονίκη λειτουργούσαν δύο Feyzie, ένα παρθεναγωγείο στην οδό Ευσταθίου με 260 μαθήτριες και ένα αρρεναγωγείο με 400 μαθητές. Ανταλλάξιμη περιουσία και οι ιδιοκτήτεςΗ χρονολογία ανοικοδόμησης του κτηρίου τοποθετείται μεταξύ 1907-1919. Η πιο τεκμηριωμένη πληροφορία για το κτίσμα χρονολογείται στο 1925, όταν το διατηρητέο περνάει στα χέρια της Υπηρεσίας Διαχείρισης ανταλλάξιμων μουσουλμανικών περιουσιών.Υπάρχουν όμως στοιχεία στο Hulasa (φορολογικό βιβλίο) του 1911 που αναφέρουν ότι στην οδό Αβδούλ Κερήμ (παλιά ονομασία της οδού), ο Αβδούλ Κερήμ, γιος του Χατζή Μπεκήρ και συγγενής της ιδιοκτήτριας Σερβέτ Χανούμ, το είχε κτίσει ως apartman Hane τo 1909. Πριν το κτήριο περάσει στο καθεστώς ανταλλάξιμων περιουσιών, έμεναν σε αυτό πάνω από 20 άτομα, από τη Σμύρνη, την Ήπειρο, την Αλεξανδρούπολη, αλλά και Εβραίοι της Θεσσαλονίκης.Το 1927 το διατηρητέο αγοράζεται από τον Σιντώ Λιάου Μπενβενίστε και το 1942 πωλείται το ¼ εξ αδιαιρέτου της συνολικής ιδιοκτησίας στον Σιντώ Γιουδά Ρεβάχ. Το 1955 ο Ρεβάχ το μεταπωλεί στον Στέφανο Παπαϊσίου, ο οποίος μαζί με τον Μπενβενίστε είναι οι σημερινοί ιδιοκτήτες. Εκλεκιστικό κτίσμαΤο πανέμορφο διατηρητέο αποτελείται από τρεις ορόφους. Το ισόγειο λειτουργεί ανεξάρτητα με δική του είσοδο από την αυλή και περιλαμβάνει μια οικία και δύο καταστήματα.Ο κάθε όροφος είναι ένα διαμέρισμα που στο κέντρο υπάρχει ένα σαλόνι και στις δύο πλευρές του ενώνει τα δωμάτια από τους δυο παράλληλους δρόμους. Η είσοδος στον πρώτο όροφο γίνεται από τη μαρμάρινη εξωτερική  σκάλα της αυλής που οδηγεί σε εσωτερικό κλιμακοστάσιο.Το κτήριο χαρακτηρίζεται από εκλεκιστικά στοιχεία με λαϊκή αρχιτεκτονική και ρομαντική διακόσμηση (δεν έχουμε πληροφορίες για τον αρχιτέκτονα). Εξωτερικά πλαισιώνεται από σιδερένια κιγκλιδώματα των μπαλκονιών (εξώστες), φυτικά και ελικοειδή ανάγλυφα κοσμήματα, απομιμήσεις υφάσματος στα κτιστά φουρούσια και κρεμαστές διάτρητες ξύλινες κορνίζες στη στέγη της σοφίτας. Επίσης χαρακτηριστικοί είναι οι δύο εξώστες στην οδό Δελφών, που δημιουργούν τραπεζοειδή σκεπαστό εξώστη με μπαλαούστρες (συμπαγή κολωνάκια) αντί για κάγκελο (κιγκλίδωμα).Στον 2ο όροφο υπήρχαν οροφογραφίες που κοσμούσαν τους ορόφους αλλά  επικαλύφθηκαν από  αλλεπάλληλες στρώσεις ασβέστη.Ο σεισμός του 1978 δεν επηρέασε τη στατικότητα του κτηρίου, αλλά δημιούργησε πολλές φθορές στα εσωτερικά και εξωτερικά επιχρίσματα και κατέστρεψε μέρος των οροφογραφιών.Από το φύλλο της THESSNEWS #101 (14/04/2018-15/04/2018) " ["post_title"]=> string(89) "Οικία Μπενβενίστε: Ένα εγκαταλελειμμένο στολίδι" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(45) "oikia-benveniste-ena-egkataleleimmeno-stolidi" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:54:00" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:54:00" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2040" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [16]=> object(WP_Post)#4331 (24) { ["ID"]=> int(2034) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-04-12 18:58:25" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-04-12 15:58:25" ["post_content"]=> string(9220) "Στις παρυφές της Άνω Πόλης, κοντά στα ανατολικά τείχη, στο τέρμα της οδού Αποστόλου Παύλου και Ηροδότου και μια ανάσα από την πολύβουη οδό της Αγίου Δημητρίου βρίσκεται ο ναός του Αγίου Νικολάου του Ορφανού.Τη Μεγάλη Εβδομάδα ο ναός σφύζει από κόσμο που ευλαβικά παρακολουθεί τη θεία λειτουργία μέσα σε κλίμα κατάνυξης. Τη Μεγάλη Πέμπτη γυναίκες και κορίτσια ψάλλουν τροπάρια καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας και στολίζουν περίτεχνα τον επιτάφιο. Ενώ τη Μεγάλη Παρασκευή η περιφορά του επιταφίου γίνεται στα στενά δρομάκια της Άνω Πόλης που πλημμυρίζουν από κόσμο.Μετόχι της Μονής ΒλατάδωνΟ χαρακτηριστικός για την απλότητά του ναός κτίστηκε τον 14ο αιώνα και αποτελούσε καθολικό βυζαντινού μοναστηριού. Από τον 17ο αιώνα αποτελεί μετόχι της μονής Βλατάδων και υπάγεται στο Πατριαρχείο.Δεν γνωρίζουμε με σιγουριά από πού πήρε το όνομα «Ορφανός», σε έγγραφα όμως του 17ου και 18ου αιώνα υπάρχουν αναφορές στο όνομα «Άγιος Νικόλαος ο Ορφανός» και «Άγιος Νικόλαος των Ορφανών» και ίσως να οφείλεται αυτή η ονομασία στην ύπαρξη ορφανοτροφείου στον χώρο της μονής.Ιδρυτής του ναού φέρεται να είναι ο Σέρβος κράλης Στέφανος Μιλουτίν, ο οποίος έπειτα από τον γάμο του με τη Σιμωνίδα, κόρη του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου, ανέπτυξε σχέσεις με την πόλη της Θεσσαλονίκης. Ο ναός και τα παρεκκλήσιαΟ πλινθόκτιστος μικρός ναός σχεδιάστηκε σύμφωνα με την αρχιτεκτονική της τρίκλιτης ξυλόστεγης βασιλικής, αλλά στην πάροδο των χρόνων υπέστη αρκετές αλλαγές. Αποτελείται από ένα μακρόστενο κεντρικό χώρο που περιβάλλεται από τις τρεις πλευρές του με κλειστό περίστωο. Ο ναός ακολουθούσε την παράδοση των ναών της Κωνσταντινούπολης όπου κατά τα μεσοβυζαντινά χρόνια στα περίστωά τους φιλοξενούσαν ταφικά μνημεία. Πρόσφατες  έρευνες αποκάλυψαν τάφους κάτω από το δάπεδο του περιστώου.Ο ναός διακρίνεται σε τρεις χώρους που αποτελούν ουσιαστικά τον ναό και τα δύο παρεκκλήσια του, του Αγίου Σάββα και της Αγίας Βαρβάρας στην ανατολική πλευρά. Εσωτερικά ο κεντρικός χώρος  επικοινωνεί με τις πλάγιες  στοές μέσω δίλοβων ανοιγμάτων που κοσμούνται από επαναχρησιμοποιημένα Θεοδοσιανά κιονόκρανα με δύο σειρές από φύλλα άκανθας. Το μαρμάρινο τέμπλο είναι το αρχικό, σώζεται σχεδόν ακέραιο και φέρει γραπτό διάκοσμο.Ποτέ δεν λειτούργησε ως τζαμίΚατά τα χρόνια της τουρκοκρατίας η μονή δεν μετατράπηκε σε τζαμί και συνέχισε κανονικά τη λειτουργία της. Κατά τις εργασίες αποκατάστασης του ναού την περίοδο 1957- 1960, αποκαλύφθηκαν οι αριστουργηματικές τοιχογραφίες,  που  είναι από τις πληρέστερα σωζόμενες σε μνημεία της εποχής. Πλούσιος διάκοσμοςΟ πλούσιος τοιχογραφικός διάκοσμος συνδέεται με την ανέγερση του ναού τη δεκαετία 1310 -1410 και είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα ζωγραφικής των Παλαιολόγων. Ο δημιουργός τους πιθανώς είναι το ίδιο πρόσωπο που φιλοτέχνησε το καθολικό της σερβικής μονής Χελανδαρίου την εποχή του Μιλιούτιν (1314). Ο διάκοσμος διακρίνεται για το έντονο χρωματικό πλούτο, τη συγκρατημένη κίνηση των μορφών και την έντονη αφηγηματική διάθεση. Οι αριστουργηματικές τοιχογραφίεςΣτον κυρίως ναό εικονίζονται σκηνές από τον βίο και τα θαύματα του Χριστού, μορφές Αγίων και σκηνές του Δωδεκαόρτου και στην αψίδα εικονίζεται η Θεοτόκος Αχειροποίητος με τους δυο αρχαγγέλους. Στα περίστωα εικονίζονται ο βίος του Αγίου Νικολάου και Μηνολόγια στη δυτική πλευρά, ενώ στη νότια ο βίος του Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτη και ο Ακάθιστος Ύμνος. Ο Γάμος της ΚανάΧαρακτηριστική είναι η αναπαράσταση του Γάμου της Κανά με τους νεόνυμφους στο κέντρο να αναρωτιούνται πώς σώθηκε το κρασί, με την Παναγία και τον Ιησού στα αριστερά και έναν ιερέα να υψώνει το ποτήρι στα δεξιά. Η Κοίμηση της ΘεοτόκουΙδιαίτερα πολυπρόσωπη είναι η τοιχογραφία της Κοίμησης της Θεοτόκου, όπου στο πρώτο επίπεδο κυριαρχεί το συγκινησιακό στοιχείο. Η Παναγία είναι στη νεκρική κλίνη και γύρω της συγκεντρωμένο πλήθος με χαρακτηριστικές εκφράσεις οδύνης στα πρόσωπά τους. Στο δεύτερο επίπεδο, βρίσκεται στο κέντρο ο Χριστός πλαισιωμένος από αγγέλους να κρατά στα χέρια του την ψυχή της Παναγίας που έχει τη μορφή σπαργανωμένου βρέφους.Η σχέση του Σέρβου Ηγεμόνα Μιλιούτιν με τις τοιχογραφίες της μονής συνάγεται από την οικογενειακή σχέση του με τον Ανδρόνικο Β’ και φανερώνει τον κεντρικό ρόλο της Θεσσαλονίκης στην τέχνη των Βαλκανίων.Ο ναός αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO και βρίσκεται υπό την φροντίδα της 9ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.Υποσημείωση: Με πληροφορίες από το βιβλίο των Τσακτσίρα, Παπανθίμου, Μάντζιου, Καλογήρου, Θεσσαλονίκη, η πόλη και τα μνημεία της, 2003, Μαλλιάρης Παιδεία, Θεσσαλονίκη Από το φύλλο της THESSNEWS #100 (06/04/2018-08/04/2018) " ["post_title"]=> string(105) "Άγιος Νικόλαος ο Ορφανός: Μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(55) "agios-nikolaos-o-orfanos-mnimeio-pagkosmias-klironomias" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:54:00" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:54:00" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2034" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [17]=> object(WP_Post)#4520 (24) { ["ID"]=> int(2027) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-04-12 18:54:38" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-04-12 15:54:38" ["post_content"]=> string(7470) "Καπάνι, Στοά Μοδιάνο, Άγιος Μηνάς, Βενιζέλου, Φραγκομαχαλάς - Τα καταστήματα, τα εργαστήρια, τα παζάρια  - Η πυρκαγιά του 1917 και η διαμόρφωση της εμπορικής ζώνηςΗ κεντρική αγορά της Θεσσαλονίκης, κατά το τέλος του 19ου αιώνα άρχιζε από την Εγνατία και έφθανε ως την εκκλησία του Αγία Μηνά. Ανατολικά ξεκινούσε από την Παναγία Χαλκέων ως το λουτρό της Αγοράς και δυτικά έφθανε ως τη λεωφόρο Μ. Αλεξάνδρου. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας το εμπόριο ήταν συγκεντρωμένο σε οργανωμένες γειτονιές ανάλογα με τις συντεχνίες, χαρακτηριστικό των μουσουλμανικών παζαριών.Μετά την κατεδάφιση των τειχών (1866) και το άνοιγμα της παραλίας, στα πλαίσια ενός γενικότερου πλαισίου εκσυγχρονισμού της πόλης, γίνεται η διάνοιξη της οδού Σαμπρή Πασά, η σημερινή Βενιζέλου, από το Διοικητήριο ως τη θάλασσα.Η οδός ΒενιζέλουΜε κεντρικό άξονα τη Βενιζέλου, μεταξύ Εγνατίας και λιμανιού, συγκεντρώνονται όλα τα εμπορικά καταστήματα της πόλης, χάνια, εργαστήρια, καταστήματα, ξενοδοχεία και τράπεζες, όπου ο κεντρικός άξονας χωρίζει την αγορά σε δυο τμήματα. Ανατολικά της Βενιζέλου ήταν η αγορά των Εβραίων και δυτικά η αγορά των Τούρκων. Η αγορά ήταν στεγασμένη και ακολουθούσε τα πρότυπα των μουσουλμανικών παζαριών.Όλα σχεδόν τα κτίσματα της Βενιζέλου (λεωφόρος Sabri Pasa) ήταν εργαστήρια που ανήκαν στους Εβραίους. Το μπεζεστένι που ανήκε στη σχολή Hamidiye, είχε στο εσωτερικό του 27 καταστήματα και η λεωφόρος συνέχιζε ως το Χανι (Χάνι Μοδιάνο) με καφενεία, γραφεία, αποθήκες και  96 εργαστήρια που ανήκαν στα παιδιά του Σαούλ Μοδιάνο.Νότια του άξονα, η παλιά Ιωάννη Τσιμισκή, σημερινή οδός Αγίου Μηνά, ως και τα μέσα του 19ου αιώνα ήταν η ψαραγορά της πόλης (Balik Pazar).Οι αγορέςΗ Αλευραγορά (Un Capan), το σημερινό Kαπάνι (Kaban=Ζυγαριά) από τη Βενιζέλου ως και την Άθωνος και από την Εγνατία ως την Ερμού, ήταν και αγορά πουλερικών και μικρών ζώων. Στη θέση του σημερινού σιντριβανιού υπήρχε στέρνα για να ξεδιψάνε τα ζώα.Ο Φραγκομαχαλάς που βρισκόταν στη φράγκικη συνοικία, στα δυτικά της αγοράς, ήταν επίσης εμπορική περιοχή με αρκετά χάνια, εργαστήρια, καταστήματα, ξενοδοχεία, ποτοπωλεία, τυπογραφία και τράπεζες.Τότε οι μεγάλες αγορές, όπως η Αιγυπτιακή αγορά που ήταν στα Λαδάδικα (Istira), η Αλευραγορά (Un Capan) και ο Φραγκομαχαλάς, αποτελούν τον κύριο ιστό της εμπορικής δραστηριότητας της πολιτισμικής Θεσσαλονίκης. Η πυρκαγιά αλλάζει το εμπορικό κέντροΜε τη φωτιά του 1917 αλλάζει σημαντικά όλη η περιοχή του εμπορικού κέντρου. Καταστράφηκαν τα παλιά  σκεπαστά της οδού Βενιζέλου μεταξύ των οδών Εγνατίας και Ερμού, το Καπάνι (Αλευραγορά), το μεγαλύτερο μέρος της στοάς Μοδιάνο και ό,τι έχει απομείνει από τα δυτικά, κατεδαφίζεται υποχρεωτικά για να εφαρμοστεί το νέο ρυμοτομικό σχέδιο της πόλης.Το ΚαπάνιΜε τις νέες αλλαγές στο ρυμοτομικό σχέδιο, το Καπάνι ή αλλιώς αγορά Βλάλη, κρατάει τον χαρακτήρα της αγοράς και πλέον φιλοξενεί μικρά μαγαζάκια που διαμορφώνονται σύμφωνα με το σχέδιο Εμπράρ στο στυλ του παραδοσιακού παζαριού. Μικρά καταστήματα, στοές, διώροφα κτήρια και ισόγεια μαγαζιά αλλάζουν την αρχική μορφή της και παραμένει ως σήμερα μια από τις μεγαλύτερες και πολυσύχναστες αγορές της πόλης. Στοά ΜοδιάνοΤο 1925 η στοά Μοδιάνο, που το μεγαλύτερο μέρος της είχε καταστραφεί από την πυρκαγιά του ’17, ξαναχτίζεται και διαμορφώνεται σε κλειστή αγορά με βάση τα ευρωπαϊκά πρότυπα με δύο εισόδους από τη Βασιλέως Ηρακλείου και την Ερμού. Τα εγκαίνια της κεντρικής αγοράς έγιναν το 1925 και για περισσότερο από 80 χρόνια στέγαζε 144 καταστήματα όπως κρεοπωλεία, παντοπωλεία, ιχθυοπωλεία, μεζεδοπωλεία, καφέ,  στο πρότυπο των Bazars της εποχής. Δυστυχώς η εγκατάλειψη οδήγησε στην απαξίωση της ιστορικής αγοράς Μοδιάνο και σύντομα αναμένεται να μεταμορφωθεί σε mall. Από το φύλλο της THESSNEWS #100 (06/04/2018-08/04/2018) " ["post_title"]=> string(81) "Οι ιστορικές αγορές της παλιάς Θεσσαλονίκης" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(44) "oi-istorikes-agores-tis-palias-thessalonikis" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-17 17:54:01" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-17 14:54:01" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2027" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } } ["post_count"]=> int(18) ["current_post"]=> int(-1) ["before_loop"]=> bool(true) ["in_the_loop"]=> bool(false) ["post"]=> object(WP_Post)#4327 (24) { ["ID"]=> int(2144) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-08-01 19:55:04" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-08-01 16:55:04" ["post_content"]=> string(10988) "Ο θάνατος του Παύλου Μελά αφύπνισε τους Έλληνες και έδωσε το έναυσμα να οργανωθεί η ελληνική κυβέρνηση πιο ενεργά στον Μακεδονικό Αγώνα.Ο αξιωματικός Παύλος Μελάς υπήρξε ο εμπνευστής του αγώνα και τα ερωτήματα γύρω από τον θάνατό του έχουν μείνει αναπάντητα μέχρι σήμερα.Ο θάνατός του το 1904 συγκλόνισε την κοινή γνώμη και οι τρεις ταφές του αποδεικνύουν τη σημαντική συμβολή του στον αγώνα κατά των κομιτατζήδων και την απελευθέρωση της Μακεδονίας από τους Οθωμανούς.Ο Παύλος Μελάς οργάνωσε το αντάρτικο στη Μακεδονία και με το ψευδώνυμο Μίκης Ζέζας (τα ονόματα των παιδιών του, Μιχάλης και Ζωή) έγινε αρχηγός των αντάρτικων που δρούσαν εναντίον των Βουλγάρων στις περιφέρειες Μοναστηρίου και Καστοριάς.Μετά τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο το 1897 και την ατυχή έκβασή του αλλά και τη μάχη του Ίλιντεν το 1903 η κατάσταση στη Μακεδονία είναι πάρα πολύ τεταμένη.Τότε η Μακεδονία χωριζόταν σε βιλαέτια, βιλαέτι Κοσσόβου (σλαβόφωνοι), βιλαέτι Μοναστηρίου (μεικτοί) και βιλαέτι  Θεσσαλονίκης (ελληνόφωνοι) και ο πληθυσμός χαρακτηριζόταν από τη γλώσσα και τη θρησκεία του και όχι από την εθνότητά του.Η Βουλγαρική Εξαρχία θέλει να εκμεταλλευτεί την έλλειψη εθνικής συνείδησης και με βιαιο τρόπο αποσκοπεί στον εκβουλγαρισμό. Μέχρι το τέλος του 1902 στη Μακεδονία υπήρχαν περισσότερες από 80 συμμορίες κομιτατζήδων με περισσότερους από 3000 ενόπλους.Ο θάνατοςO καπετάν Ζέζας καλείται τον Φεβρουάριο του 1904 μαζί με άλλους 3 αξιωματικούς, τον Γεώργιο Κολοκοτρώνη (εγγονός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη), τον Αναστάσιο Παπούλα και τον Αλέξανδρο Κοντούλη,  να κατοπτεύσουν την περιοχή και να οργανώσουν τον αγώνα. Επιστρέφοντας περιγράφουν την κατάσταση και τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς βρίσκεται στη  Μακεδονία με το ψευδώνυμο Μίκης Ζέζας.Στις 12 Οκτωβρίου του 1904, συνοδευόμενος από τον υπαρχηγό Νικόλαο Πύρζα και 35 άντρες από τη Μακεδονία, τη Μάνη και την Κρήτη φτάνει στο χωριό Στάτιστα της Καστοριάς (σημερινό Μελάς). Εκεί ο συνεργάτης του Ντίνας τούς μοιράζει σε διάφορα σπίτια του χωριού, για να καταλύσουν τη νύχτα. Όμως ο κομιτατζής Μήτρος Βλάχος είδε τον Μελά να μπαίνει σε ένα σπίτι στην άκρη του χωριού και τον κατέδωσε στους Τούρκους. Το χωριό περικυκλώνεται από 150 άντρες, απόσπασμα των Οθωμανών, και ξεκινούν οι  αψιμαχίες. Το σπίτι όπου βρήκε καταφύγιο ο Παύλος Μελάς μαζί με τον Πύρζα, τον Ντίνα και τον Κρητικό Στρατινάκη περικυκλώνεται και αυτό από τους Τούρκους και το ξημέρωμα της 14ης Οκτωβρίου ο Παύλος Μελάς βρίσκεται νεκρός έπειτα από πυροβολισμό στη μέση. Η πρώτη ταφήΥπάρχουν διάφορες εκδοχές για τον θάνατο του Μελά. Οι μαρτυρίες των συντρόφων του λένε ότι δεν υπήρξε σημαντική μάχη και παραμένει έωλο αν ο τραυματισμός του ήταν θανάσιμος ή αν αυτοκτόνησε ή αν ζήτησε από τον Ντίνα να τον σκοτώσει ή αν τελικά τον σκότωσε αυτοβούλως ο Ντίνας.Ο καπετάν Ζεζας πριν ξεψυχήσει φαίνεται να αναφέρεται στα παιδιά του και να λέει στον Πύρζα : «το σταυρό να τον δώσεις στη γυναίκα μου και το τυφέκι στον γιο μου και πείτε τους εγώ το καθήκον μου το έκανα».Οι άντρες του Μελά κρύβουν το άψυχο σώμα του στον αχυρώνα της οικίας Χατζάκη και φεύγουν στα βουνά. Την επόμενη μέρα οι χωρικοί θάβουν το σώμα του έξω από τη Στάτιστα και το γεγονός του θανάτου γίνεται γνωστό στο πανελλήνιο από τις εφημερίδες της εποχής που χαρακτηριστικά αναφέρουν στα πρωτοσέλιδα: «Ηρωικός Θάνατος του ανθυπολοχαγού Μελά. Πώς εφονεύθη εις την Μακεδονία» (εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ).Οι Οθωμανοί αναζητούν το πτώμα του ως απόδειξη της επέμβασης των Ελλήνων στην Οθωμανική επικράτεια και τότε ο Ντίνας, απεσταλμένος από τον Μητροπολίτη Καστοριάς Καραβαγγέλη, αναλαμβάνει να ξεθάψει το πτώμα για να μην το βρουν οι Οθωμανικές αρχές.Η απόφαση του αποκεφαλισμούΤην ώρα που ο Ντίνας ξεθάβει το σώμα, εμφανίζεται απόσπασμα του Οθωμανικού στρατού και για να μη γίνει γνωστή η ταυτότητα του νεκρού, ο Ντίνας αποκεφαλίζει το σώμα του Μελά. Το μεταφέρει μέσα στο δισάκι του και το πηγαίνει στο Πισοδέρι, όπου τον περιμένει ο Παπα-Σταύρος Τσάμης και με απόλυτη μυστικότητα θάβει το κεφάλι στο παρεκκλήσι της Αγίας Παρασκευής κάτω από την Αγία Τράπεζα. Η μεταφορά του κρανίουΕντωμεταξύ οι οθωμανικές αρχές αναζητούν το ακέφαλο πτώμα εναγωνίως και έπειτα από πολλές πιέσεις καταφέρνουν να το βρούν και το μεταφέρουν στην Καστοριά για αναγνώριση. Ο Γερμανός Καραβαγγέλης έπειτα από πολλές προσπάθειες πείθει τις οθωμανικές αρχές να του παραδώσουν το πτώμα λέγοντας ότι είναι κάποιος Έλληνας χωρίς να φανερώνει την ταυτότητά του και το ενταφιάζει με τιμές στο παρεκκλήσι των Ταξιαρχών κοντά στη Μητρόπολη.Το 1907, σύμφωνα με τα απομνημονεύματα της συζύγου του Μελά, Ναταλίας, γίνεται η ταφή ολόκληρου του λειψάνου στον υπάρχοντα τάφο της Καστοριάς, αφού με εντολή του Μητροπολίτη μεταφέρεται το κρανίο από το παρεκκλήσι του Πισοδερίου, το οποίο μεταφέρεται με την επισκοπική του τιάρα. Η τρίτη ταφήΧαρακτηριστική είναι η στιγμή που περιγράφει ο Μητροπολίτης Καραβαγγέλης στα απομνημονεύματά του για το πώς έγινε η αναγνώριση της κάρας του Μελά από τη σύζυγό του. «Η κυρία Μελά από την συγκίνησή της δεν θέλησε να δει το κεφάλι, μόλο που είχε αμφιβολίες αν το κεφάλι ήταν του Μελά. Για να το εξακριβώσει έκανε τούτο, είπε στην αδερφή μου, Αφροδίτη, ότι ο Μελάς είχε ένα δόντι χρυσό και παρακάλεσε να ιδή αυτή αν και το κρανίο το είχε. Και η αδελφή μου πήγε, είδε ότι είχε 3 χρυσά δόντια και της είπε την αλήθεια. Τότε πείστηκε πως ήταν το κεφάλι του Μελά, γιατί πραγματικά είχε τρία χρυσά δόντια και ξέσπασε σε λυγμούς…»Στις 22 Ιουλίου του 1950 έγινε εκ νέου ανακομιδή των λειψάνων του Παύλου Μελά και αυτά τοποθετήθηκαν πλέον σε κρύπτη του ίδιου ναού στον εσωτερικό νάρθηκα.Η Ναταλία Μελά – Δραγούμη απεβίωσε το 1972 και κατ’ επιθυμία της μεταφέρθηκαν τα λέιψανά της κοντά στον αγαπημένο της σύζυγο.  Από το φύλλο της THESSNEWS #115 (21/07/2018-22/07/2018) " ["post_title"]=> string(69) "ThessHistory: Οι τρεις ταφές του Παύλου Μελά" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(43) "thesshistory-oi-treis-tafes-tou-pavlou-mela" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:46:51" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:46:51" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2144" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } ["comment_count"]=> int(0) ["current_comment"]=> int(-1) ["found_posts"]=> int(61711) ["max_num_pages"]=> int(3429) ["max_num_comment_pages"]=> int(0) ["is_single"]=> bool(false) ["is_preview"]=> bool(false) ["is_page"]=> bool(false) ["is_archive"]=> bool(true) ["is_date"]=> bool(false) ["is_year"]=> bool(false) ["is_month"]=> bool(false) ["is_day"]=> bool(false) ["is_time"]=> bool(false) ["is_author"]=> bool(false) ["is_category"]=> bool(true) ["is_tag"]=> bool(false) ["is_tax"]=> bool(false) ["is_search"]=> bool(false) ["is_feed"]=> bool(false) ["is_comment_feed"]=> bool(false) ["is_trackback"]=> bool(false) ["is_home"]=> bool(false) ["is_privacy_policy"]=> bool(false) ["is_404"]=> bool(false) ["is_embed"]=> bool(false) ["is_paged"]=> bool(true) ["is_admin"]=> bool(false) ["is_attachment"]=> bool(false) ["is_singular"]=> bool(false) ["is_robots"]=> bool(false) ["is_favicon"]=> bool(false) ["is_posts_page"]=> bool(false) ["is_post_type_archive"]=> bool(false) ["query_vars_hash":"WP_Query":private]=> string(32) "3f5e927660a2679761bf70fedc61a094" ["query_vars_changed":"WP_Query":private]=> bool(false) ["thumbnails_cached"]=> bool(false) ["allow_query_attachment_by_filename":protected]=> bool(false) ["stopwords":"WP_Query":private]=> NULL ["compat_fields":"WP_Query":private]=> array(2) { [0]=> string(15) "query_vars_hash" [1]=> string(18) "query_vars_changed" } ["compat_methods":"WP_Query":private]=> array(2) { [0]=> string(16) "init_query_flags" [1]=> string(15) "parse_tax_query" } ["tribe_is_event"]=> bool(false) ["tribe_is_multi_posttype"]=> bool(false) ["tribe_is_event_category"]=> bool(false) ["tribe_is_event_venue"]=> bool(false) ["tribe_is_event_organizer"]=> bool(false) ["tribe_is_event_query"]=> bool(false) ["tribe_is_past"]=> bool(false) ["tribe_controller"]=> object(Tribe\Events\Views\V2\Query\Event_Query_Controller)#3370 (1) { ["filtering_query":"Tribe\Events\Views\V2\Query\Event_Query_Controller":private]=> *RECURSION* } }