ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

object(WP_Query)#1351 (55) { ["query"]=> array(2) { ["paged"]=> string(4) "3423" ["category_name"]=> string(12) "roi-eidiseon" } ["query_vars"]=> array(65) { ["paged"]=> int(3423) ["category_name"]=> string(12) "roi-eidiseon" ["error"]=> string(0) "" ["m"]=> string(0) "" ["p"]=> int(0) ["post_parent"]=> string(0) "" ["subpost"]=> string(0) "" ["subpost_id"]=> string(0) "" ["attachment"]=> string(0) "" ["attachment_id"]=> int(0) ["name"]=> string(0) "" ["pagename"]=> string(0) "" ["page_id"]=> int(0) ["second"]=> string(0) "" ["minute"]=> string(0) "" ["hour"]=> string(0) "" ["day"]=> int(0) ["monthnum"]=> int(0) ["year"]=> int(0) ["w"]=> int(0) ["tag"]=> string(0) "" ["cat"]=> int(7757) ["tag_id"]=> string(0) "" ["author"]=> string(0) "" ["author_name"]=> string(0) "" ["feed"]=> string(0) "" ["tb"]=> string(0) "" ["meta_key"]=> string(0) "" ["meta_value"]=> string(0) "" ["preview"]=> string(0) "" ["s"]=> string(0) "" ["sentence"]=> string(0) "" ["title"]=> string(0) "" ["fields"]=> string(0) "" ["menu_order"]=> string(0) "" ["embed"]=> string(0) "" ["category__in"]=> array(0) { } ["category__not_in"]=> array(0) { } ["category__and"]=> array(0) { } ["post__in"]=> array(0) { } ["post__not_in"]=> array(0) { } ["post_name__in"]=> array(0) { } ["tag__in"]=> array(0) { } ["tag__not_in"]=> array(0) { } ["tag__and"]=> array(0) { } ["tag_slug__in"]=> array(0) { } ["tag_slug__and"]=> array(0) { } ["post_parent__in"]=> array(0) { } ["post_parent__not_in"]=> array(0) { } ["author__in"]=> array(0) { } ["author__not_in"]=> array(0) { } ["search_columns"]=> array(0) { } ["ignore_sticky_posts"]=> bool(false) ["suppress_filters"]=> bool(false) ["cache_results"]=> bool(true) ["update_post_term_cache"]=> bool(true) ["update_menu_item_cache"]=> bool(false) ["lazy_load_term_meta"]=> bool(true) ["update_post_meta_cache"]=> bool(true) ["post_type"]=> string(0) "" ["posts_per_page"]=> int(18) ["nopaging"]=> bool(false) ["comments_per_page"]=> string(2) "50" ["no_found_rows"]=> bool(false) ["order"]=> string(4) "DESC" } ["tax_query"]=> object(WP_Tax_Query)#2909 (6) { ["queries"]=> array(1) { [0]=> array(5) { ["taxonomy"]=> string(8) "category" ["terms"]=> array(1) { [0]=> string(12) "roi-eidiseon" } ["field"]=> string(4) "slug" ["operator"]=> string(2) "IN" ["include_children"]=> bool(true) } } ["relation"]=> string(3) "AND" ["table_aliases":protected]=> array(1) { [0]=> string(23) "wpds_term_relationships" } ["queried_terms"]=> array(1) { ["category"]=> array(2) { ["terms"]=> array(1) { [0]=> string(12) "roi-eidiseon" } ["field"]=> string(4) "slug" } } ["primary_table"]=> string(10) "wpds_posts" ["primary_id_column"]=> string(2) "ID" } ["meta_query"]=> object(WP_Meta_Query)#2910 (9) { ["queries"]=> array(0) { } ["relation"]=> NULL ["meta_table"]=> NULL ["meta_id_column"]=> NULL ["primary_table"]=> NULL ["primary_id_column"]=> NULL ["table_aliases":protected]=> array(0) { } ["clauses":protected]=> array(0) { } ["has_or_relation":protected]=> bool(false) } ["date_query"]=> bool(false) ["queried_object"]=> object(WP_Term)#3210 (17) { ["term_id"]=> int(7757) ["name"]=> string(23) "ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ" ["slug"]=> string(12) "roi-eidiseon" ["term_group"]=> int(0) ["term_taxonomy_id"]=> int(7757) ["taxonomy"]=> string(8) "category" ["description"]=> string(0) "" ["parent"]=> int(0) ["count"]=> int(61718) ["filter"]=> string(3) "raw" ["term_order"]=> string(1) "0" ["cat_ID"]=> int(7757) ["category_count"]=> int(61718) ["category_description"]=> string(0) "" ["cat_name"]=> string(23) "ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ" ["category_nicename"]=> string(12) "roi-eidiseon" ["category_parent"]=> int(0) } ["queried_object_id"]=> int(7757) ["request"]=> string(446) "SELECT SQL_CALC_FOUND_ROWS wpds_posts.ID FROM wpds_posts LEFT JOIN wpds_term_relationships ON (wpds_posts.ID = wpds_term_relationships.object_id) WHERE 1=1 AND ( wpds_term_relationships.term_taxonomy_id IN (7757) ) AND ((wpds_posts.post_type = 'post' AND (wpds_posts.post_status = 'publish' OR wpds_posts.post_status = 'acf-disabled'))) GROUP BY wpds_posts.ID ORDER BY wpds_posts.post_date DESC LIMIT 61596, 18" ["posts"]=> &array(18) { [0]=> object(WP_Post)#2908 (24) { ["ID"]=> int(3626) ["post_author"]=> string(2) "32" ["post_date"]=> string(19) "2019-02-04 12:34:15" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2019-02-04 10:34:15" ["post_content"]=> string(2043) "Για 2η χρονιά, το κορυφαίο event, το «Whiskey Live», «σερβιρίστηκε» στη Θεσσαλονίκη, προσφέροντας μια μοναδική εμπειρία γευσιγνωσίας στους λάτρεις του κατά παράδοση σκωτσέζικου αποστάγματος!Το  «Makedonia Palace» φιλοξένησε τα pop up bars με premium whiskies και spirits, single malts, σπάνιες εμφιαλώσεις, βραβευμένα labels, νέες κυκλοφορίες, cocktails, καθώς και brands που δεν εισάγονται στην ελληνική αγορά, ενώ η απόλαυση συνοδεύτηκε από gourmet δημιουργίες επιλεγμένων εστιατορίων.Tα “Oscars” των whiskies, τα World Whiskies Awards, παρουσίασε για πρώτη φορά στην Ελλάδα ο πρόεδρος τους, Rob Allanson, o οποίος ξενάγησε το κοινό στις κατηγορίες των “World Best” και παρέδωσε 3 premium masterclasses με ειδικές σπάνιες εμφιαλώσεις.Άλλα 6 masterclasses με θέμα «Food Pairing with Whiskey», «δίδαξε»  ο διακεκριμένος whiskey expert  Πέτρος Χαριζόπουλος, ο οποίος το 2018 ανακηρύχτηκε Ambassador του Whiskey Live στην Ελλάδα. Σημαντική σημείωση: το “Whiskey Live” στηρίζει την υπεύθυνη κατανάλωση αλκοόλ. Από το φύλλο της THESSNEWS #141 (19/01/2019-20/01/2019) " ["post_title"]=> string(39) "ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΠΟΤΗΡΙ WHISKEY!" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(24) "ena-akomi-potiri-whiskey" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 14:07:57" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 11:07:57" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=3626" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [1]=> object(WP_Post)#2907 (24) { ["ID"]=> int(2490) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2019-02-04 09:58:04" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2019-02-04 07:58:04" ["post_content"]=> string(18198) "Οι επιγραφές και τα σύμβολα - Τα προσφυγόσπιτα των τειχών - Τα τείχη «μιλούν» την ιστορία τους. Η Θεσσαλονίκη οχυρώθηκε ακριβώς μετά από την ίδρυσή της από τον βασιλιά της Μακεδονίας Κάσσανδρο το 315π.χ.Ελάχιστα τμήματα των τειχών σώζονται από την ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδο τα οποία είναι ενσωματωμένα στο μετέπειτα βυζαντινό τείχος που βλέπουμε μέχρι σήμερα.Η οχύρωση της πόλη ήταν επιτακτική λόγω των πολλαπλών επιδρομών από Γότθους, Νορμανδούς, Σαρακηνούς, και αργότερα Βενετούς, Οθωμανούς, Καταλανούς, Άραβες, Σλάβους. Ο πύργος του Ανδρόνικου Λαπαρδά με τις επιγραφές και τα χριστιανικά σύμβολα απέναντι από την Μονή Βλατάδων στην Άνω Πόλη. Σύμφωνα με μαρτυρίες του Ρωμαίου ρήτορα Κικέρωνα (βρέθηκε το 58π.χ εξόριστος στην Θεσσαλονίκη), βάρβαρα θρακικά φύλλα πολιόρκησαν την πόλη τον 1ο αιώνα π.χ και τότε οι Θεσσαλονικείς αναγκάστηκαν να κατασκευάσουν γρήγορα διάφορα οχυρωματικά έργα στην Ακρόπολη της Άνω Πόλης. Το 169π.Χ αποκρούστηκε απόπειρα του ρωμαϊκού στόλου να καταλάβει την πόλη και στα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ αντιμετωπίστηκαν επιδρομές από Γότθους.Κατά την Ρωμαϊκή περίοδο και την κατάκτηση της Μακεδονίας από τους Ρωμαίους, τειχίστηκαν κάποια σημεία όπως η Χρυσή Πύλη στην σημερινή πλατεία Δημοκρατίας χωρίς να γίνουν σοβαρά έργα παρά μόνο επεμβάσεις και συντηρήσεις των τειχών της Ελληνιστικής περιόδου. Τα τείχη όμως που έχουν την μορφή σήμερα και όρισαν την τοπογραφία και την ταυτότητα της Θεσσαλονίκης χρονολογούνται από το τέλος του 4ου  και στις αρχές του 5ου αιώνα μ.Χ κατά την βυζαντινή περίοδο επί αυτοκρατορίας του Μέγα Θεοδόσιου (379 -395 μ.Χ).Το θαλάσσιο τείχος όπως αποτυπώθηκε σε μια σπάνια φωτογραφία πριν κατεδαφιστεί. Από την ελληνιστική εποχή ως την Οθωμανική αυτοκρατορίαΑπό το αρχαίο τείχος, της Ελληνιστικής εποχής μπορούμε να διακρίνουμε ελάχιστα σωζόμενα δείγματα. Κατά την διάρκεια των χρόνων έγιναν επισκευές, βελτιώσεις και συντηρήσεις πάνω στον ήδη υπάρχον σκελετό.H περιτείχιση της Θεσσαλονίκη από στεριά και από θάλασσα είχε περίμετρο 8χλμ  και σχημάτιζε ένα ακανόνιστο επιτραπέζιο σχήμα. Σήμερα σώζονται περίπου τα 4χλμ.Από τα ανατολικά ξεκινάει από τον Λευκό Πύργο αλλά αρκετά πιο μέσα περίπου από την οδό Μητροπόλεως και Καλαποθάκη το οποίο και σχηματίζει το θαλάσσιο τείχος και καταλήγει στο λιμάνι. Ανεβαίνει από τα δικαστήρια προς την οδό Ειρήνης και Αγίου Δημητρίου (Ληταία Πύλη), περνάει από τις παρυφές της Νεάπολης και των Συκεών και κορυφώνεται στο στέμμα της πόλης, στο Επταπύργιο το οποίο κατασκευάστηκε κατά την μεσοβυζαντινή περίοδο και μετά.Προσφυγικό σπίτι εφαπτόμενο στα τείχη Μπροστά από το κυρίως τείχος υπήρχε και δεύτερο χαμηλότερο, το προτείχισμα, ίχνη του οποίου διακρίνονται ακόμα στην περιοχή της πλατείας Σιντριβανίου (Κασσανδρεώτικη Πύλη) και στην πλατεία Δημοκρατίας (Χρυσή Πύλη). Τα δύο τείχη δημιουργούσαν γραμμή άμυνας και έξω από αυτά υπήρχε τάφρος που γέμιζε με θαλασσινό νερό. Τα τείχη είχαν ύψος ως και 15 μέτρα και πάχος από 2,5 ως 4,5 μέτρα και είναι κατασκευασμένα με πέτρες και τούβλα και ενδιάμεσα υπάρχουν ζώνες από πλίνθους. Σε πολλά σημεία υπάρχει διακόσμηση με σταυρούς, γεωμετρικά σχήματα, κοσμήματα και  ημικυκλικά τόξα ενώ σε κάποια σημεία εντοιχίστηκαν σπασμένα αγάλματα ή χρησιμοποιήθηκαν μάρμαρα από μνημεία και επιτύμβιες στήλες κάτι που βλέπουμε στο δυτικό τείχος. Τα τείχη μιλούνΤα τείχη που αποτελούν ένα από το μεγαλύτερο κομμάτι της ιστορίας της πόλης «μιλούν» και αυτό φαίνεται από τις επιγραφές που σώζονται μέχρι σήμερα. Χαρακτηριστική είναι η ανορθόγραφη επιγραφή στον ορθογώνιο πύργο  απέναντι από την Μονή Βλατάδων που συνέδεε το δυτικό τείχος της Ακρόπολης με το ενδιάμεσο τείχος. Οι επιγραφές είναι του 12ου αιώνα και αναφέρονται στον Ανδρόνικο Λαπαρδά και στον Μιχαήλ Προσούχ πρόσωπα γνωστά της εποχής των Κομνηνών.ΠΗΡΓΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝ(Σ)ΕΒΑΣΤΟΥ ΣΕΒΑΣΤΟΥ ΚΕ ΜΕΓΑΛΟΥ ΧΑΡΤΟΥΛΑΡΗΟΥ ΚΗΡΩ ΝΔΡΟ(ΝΙ)ΚΩ ΤΩ ΛΑΠΑΡΔΑ Και …ΟΙΣ ΤΑΠΕ(Ι)ΝΟΣ ΚΕ ΔΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΛΑΠΑΡΔΑ ΜΗΧΑΗΛ ΠΡΟΣΟΧΠαρόμοιες επιγραφές υπάρχουν και αλλού όπως στον τριγωνικό πύργο του Μανουήλ Παλαιολόγου στα Βόρεια τείχη της Ακρόπολης ο οποίος κτίστηκε το 1230- 1232. «Σθέν(ε)ι Μανουήλ του κρατίστου δεσπότου Ήγειρε τόνδε πύργον (αυ) (συν) τω τειχίω Γεώργιος δουξ απόκαυκος εκ βάθρων Σθέν(ει) Μανουήλ του κρατίστου» Αλλά και στην πύλη στα ανατολικά τείχη κοντά στον πύργο της Αλύσεως η οποία είναι αφιερωμένη στην αυτοκράτειρα Άννα Παλαιολογίνα το 1355μ.Χ.Ο πύργος του Μανουήλ Παλαιολόγου στα Βόρεια τείχη της Ακρόπολης 1230- 1232μ.Χ Τα σύμβολα των τειχώνΤα τείχη θεωρούνταν θεοφρούρητα για τους βυζαντινούς και για αυτό υπάρχουν πολλοί σχηματισμένοι σταυροί αλλά και χριστιανικοί συμβολισμοί όπως τα τέσσερα χ πάνω σχήμα σταυρού : Χριστός Χριστιανοίς Χαρίζεται Χάριν, (δηλαδή: Στους Χριστιανούς ο Χριστός χαρίζει την χάρη του).Ο Λευκός Πύργος που χτίστηκε στην θέση παλιού βυζαντινού και ο πύργος της Αλύσεως (τριγωνίου) χτίστηκαν κατά την Οθωμανική περίοδο χαρακτηριστικό τους το κυκλικό σχήμα.Γνωστοί είναι και ο τετραγωνικός πύργος του Ορμίσδα στα ανατολικά τείχη και ο πολυγωνικός του Τοπ Χανέ στο νοτιοδυτικό άκρο των τειχών.Σήμερα σώζονται περίπου 60 πύργοι. Η νοτιοδυτική πλευρά των τειχών το Τοπ Χανέ  Η Θεσσαλονίκη μέσα στα τείχηΟ Τάσος Παπαδόπουλος, αρχαιολόγος και ξεναγός στην ομάδα ThessalonikiWalking Tours περιγράφει την περιτείχιστη Θεσσαλονίκη.«Η Θεσσαλονίκη ήταν μέσα στα τείχη από τα τέλη του 4ου μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα. Η πόλη της Θεσσαλονίκης ζει, αναπνέει, παράγει πολιτισμό, δημιουργεί και δραστηριοποιείται κοινωνικά και πολιτικά μέσα στα τείχη. Θα πρέπει να σκεφτούμε και το θαλάσσιο τείχος και ότι η πόλη ήταν μέσα σε αυτό. Η Θεσσαλονίκη δεχόταν επιδρομές από Γότθους, Σαρακηνούς, Νορμανδούς, Καταλανούς, Σλάβους, Άραβες και Σαρακηνούς, Βενετούς και Οθωμανούς, γι αυτό τα τείχη είχαν λειτουργικό σκοπό.Όταν αργότερα πέρασαν οι αιώνες και άλλαξε η τεχνολογία του πολέμου, τα τείχη δεν είχαν τον χαρακτήρα που είχαν στον μεσαίωνα. Οι Οθωμανοί αποφάσισαν να κατεδαφίσουν μέρος των τειχών αλλά τότε κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε. Επειδή η Θεσσαλονίκη είναι αμφιθεατρική, και δεν υπήρχε αποχετευτικό σύστημα όλες οι ακαθαρσίες, ψοφίμια, λάσπες, αφοδεύσεις κατέληγαν και φράκαραν στο θαλάσσιο τείχος. Όταν κατεδαφίστηκαν τα τείχη και έφυγαν τα απορρίμματα προς την θάλασσα οι θεσσαλονικείς ανάσαναν. Τότε η πόλη άρχισε να αναπτύσσεται εκτός των τειχών, αρχικά προς τα ανατολικά προς την περιοχή των εξοχών όταν γκρεμίστηκαν τα ανατολικά τείχη. Είναι η πρώτη φορά που η πόλη επεκτείνεται έξω από τον μεσαιωνικό της περίβολο. Τα τείχη γκρεμιστήκαν σταδιακά στα πλαίσια των μεταρρυθμίσεων, του Τανζιματ, της οθωμανικής αυτοκρατορίας την περίοδο 1870 -1880.  Η οθωμανική αυτοκρατορία θέλει να εκσυγχρονιστεί, πρέπει να χαραχτεί ένα πολεοδομικό σχέδιο και σταδιακά θα έρθει το τραμ, η ύδρευση, το φωταέριο, η αποχέτευση, το τραμ. Το τείχος εκεί που ήταν το κέλυφος της πόλης και παρείχε ασφάλεια, έγινε το ζωνάρι της  που έπρεπε να υπερκεραστεί».Αρχικά κατεδαφίστηκε ολόκληρο το θαλάσσιο τείχος και τα υλικά της κατεδάφισης χρησιμοποιήθηκαν για επιχωμάτωση και κατασκευή της  σημερινής «παλιάς παραλίας». Αργότερα κατεδαφίστηκε ένα μεγάλο τμήμα του ανατολικού τείχους από τον Λευκό Πύργο ως την Κασσανδρεώτικη Πύλη (Σιντριβάνι) και ένα μεγάλο κομμάτι του δυτικού. Ο αρχαιολόγος και ξεναγός Τάσος Παπαδόπουλος στην ξενάγηση της ομάδας Thessaloniki Walking Tours  Τα τείχη και οι πρόσφυγεςΗ ιστορία των τειχών συνεχίζεται και τον 20ο αιώνα όταν η Θεσσαλονίκη άνοιξε την αγκαλιά της στους χιλιάδες πρόσφυγες από την Μικρά Ασία, τον Πόντο και την Ανατολική Θράκη οι οποίοι κάπου έπρεπε να μείνουν.«Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, η περιοχή της Άνω Πόλης ήταν φιλέτο και κυρίως με τούρκους κατοίκους, ήταν τουρκομαχαλας αν εξαιρέσουμε την περιοχή γύρω από την μονή Βλατάδων που ζούσαν χριστιανοί.  Ήταν κοντά στο φρούριο και είχαν εξαιρετικό «αέρα», καθαρό σχετικά περιβάλλον διότι δεν είχαν τις ακαθαρσίες που μαζεύονταν όλες κάτω στην παραλία. Τα σπίτια είχαν την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική των Βαλκανίων που την συναντάμε στην Καστοριά, στην Βουλγαρία ή στην Σερβία.Όταν έφυγαν οι Τούρκοι ήρθαν οι πρόσφυγες. Τα σπίτια δεν έφταναν για όλους αλλά δεν ήθελαν να πάνε και στην Καλαμαριά όπου τότε θέριζε η ελονοσία και ο τύφος και οι ασθένειες θέριευαν μέσα στα στάσιμα νερά της περιοχής. Οι πρόσφυγες με ταπεινά υλικά έχτισαν μικρά προσφυγικά σπιτάκια που ακουμπούσαν σαν στρείδια στο βυζαντινό μεσαιωνικό τείχος. Ο ένας τοίχος του προσφυγικού σπιτιού ήταν το βυζαντινό τείχος και αυτό δείχνει σε τι δύσκολες καταστάσεις ζούσαν αυτοί οι άνθρωποι. Η πόλη που έχει πολλά στρώματα  ιστορίας, που είναι ένα  παλίμψηστο, είναι και οι ιστορίες των ανθρώπων που δεν μπορούμε να διαγράψουμε. Κάποια στιγμή τα προσφυγικά σπίτια κατεδαφίστηκαν ειδικά κοντά στην μονή Βλατάδων για να αναδειχτούν τα τείχη. Η ιστορία της Θεσσαλονίκης είναι και οι πρόσφυγες της, την οποία πρέπει να αναδείξουμε και όχι να την κρύψουμε» προσθέτει ο Τάσος Παπαδόπουλος. Η ομάδα Thessaloniki Walking Tours θα επαναλάβει την ξενάγηση για τα «Τείχη της Θεσσαλονίκης» την άνοιξη. Περισσότερες πληροφορίες http://www.thessalonikiwalkingtours.com/ Από το φύλλο της THESSNEWS #142 (26/01/2019-27/01/2019) " ["post_title"]=> string(61) "ThessHistory: Τα τείχη της Θεσσαλονίκης" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(40) "thesshistory-ta-teichi-tis-thessalonikis" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:44:34" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:44:34" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2490" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [2]=> object(WP_Post)#2995 (24) { ["ID"]=> int(2482) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2019-01-25 09:52:55" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2019-01-25 07:52:55" ["post_content"]=> string(11385) " Ενοικιάζεται το Μανδαλίδειο Μέγαρο στη Λεωφόρο Νίκης 39 με Βογατσικού. Το εξαώροφο κτήριο με τις σκαλωσιές στην παραλία της Θεσσαλονίκης, δωρεά των αδερφών Ιωάννη και Βάγιας Μανδαλίδη στην Οδοντιατρική Σχολή του ΑΠΘ, τα τελευταία 30 χρόνια παρέμενε ανεκμετάλλευτο, με ομάδες ατόμων να το καταλαμβάνουν κατά καιρούς και να γίνεται άτυπος χώρος συγκέντρωσης προσφύγων. Το 2016 έγινε επιχείρηση εκκένωσης στο κτήριο, το οποίο τελούσε υπό κατάληψη από το 2004 (προηγήθηκε και το 1985). Το 2017, έπειτα από συνεδρίαση του ΑΠΘ, αποφασίστηκε η εμπορική εκμετάλλευση του ακινήτου με τη μέθοδο της μακροχρόνιας μίσθωσης έναντι ανακατασκευής για την πλήρη αποκατάσταση και εκσυγχρονισμό του κτηρίου με την αποκλειστική ευθύνη, φροντίδα και δαπάνη του μισθωτή. Με τα έσοδα της εν λόγω μίσθωσης, το ΑΠΘ θα καλύψει τις ανάγκες στέγασης εκπαιδευτικών και ερευνητικών δραστηριοτήτων τμημάτων του που σήμερα στεγάζονται σε ενοικιαζόμενα κτήρια για τα οποία, σύμφωνα με το ΑΠΘ, δαπανώνται υψηλά ποσά.Μακροχρόνια κατάληψη του κτηρίουΤο κτήριο τελούσε για πολλά χρόνια υπό κατάληψη, με την τελευταία να διαρκεί από το 2004 ως το 2016. Μετά από επιχείρηση της αστυνομίας εκκενώθηκε όλο το κτήριο και πλέον υπάρχει ιδιωτική φύλαξη. Φαίνεται ότι τον τελευταίο χρόνο στο κτήριο διέμεναν και οικογένειες προσφύγων, αλλά γινόταν και εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας. Κάποια από τα δωμάτια δέχθηκαν επεμβάσεις, διαμορφώθηκαν κατάλληλα για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες των «ενοίκων» και αρκετοί τοίχοι βάφτηκαν και ζωγραφίστηκαν. Παρά τη μακροχρόνια κατάληψη, το κτήριο εσωτερικά βρίσκεται σε πάρα πολύ καλή κατάσταση. Η διαθήκηΟ οδοντίατρος Ιωάννης Μανδαλίδης μετά τον θάνατό του το 1942, με διαθήκη, διέθεσε το ½ εξ αδιαιρέτου της οικοδομής μαζί με τα οδοντιατρικά εργαλεία του ιατρείου του στο ΑΠΘ, με σκοπό να χρησιμεύσουν στην ίδρυση Οδοντιατρικής Σχολής ( η οδοντιατρική Σχολή του ΑΠΘ ιδρύθηκε το 1959), όπως επίσης οριζόταν στη διαθήκη ότι αν βρεθούν καταθέσεις του σε χρήματα ή χρεόγραφα σε τράπεζες του εσωτερικού ή του εξωτερικού, να περιέλθουν στη σχολή. Αντίστοιχα και η αδερφή του, Βάγια Μανδαλίδου, μετά τον θάνατό της στις 23 Αυγούστου 1973, παραχώρησε το υπόλοιπο της οικοδομής, με σκοπό να χρησιμεύσει το ακίνητο για την ίδρυση και εγκατάσταση Ερευνητικού Παραρτήματος της Οδοντιατρικής Σχολής που θα φέρει το όνομα «Μανδαλίδειο Κέντρο Οδοντιατρικών Ερευνών». Ακατάλληλο λόγω στατικών προβλημάτωνΤο ακίνητο1200τμ χτίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’30 σε οικόπεδο 255,10 τμ σε περίοπτη θέση στην παραλία της Θεσσαλονίκης. Αποτελείται από ημιυπόγειο, ανώγειο και 4 ορόφους με 2 διαμερίσματα αντίστοιχα και έναν όροφο σε εσοχή. Λόγω των στατικών προβλημάτων που δημιουργήθηκαν από τον σεισμό του 1978, το κτήριο παρέμεινε άδειο ως το 1985, που ξεκίνησε η πρώτη κατάληψη. Η ακαταλληλότητα της εσωτερικής διαρρύθμισης για λειτουργία Ερευνητικού Κέντρου αλλά και η απόσταση από την Οδοντιατρική Σχολή οδήγησε στην απόφαση να παραχωρηθεί το κτήριο στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, το οποίο έψαχνε στέγη. Από το 1993 λειτούργησε στο κτήριο η σχολή Δημοσιογραφίας ως το 2003, όταν και εκπονήθηκε η μελέτη για την αντισεισμική καταλληλότητα του κτηρίου, η οποία κατέληξε ότι η ηλικία του, η θέση του αλλά και η έλλειψη συντήρησης προκάλεσαν  εκτεταμένα προβλήματα και θα έπρεπε να αποφευχθεί η χρήση του για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Το κόστος για την αποκατάσταση του κτηρίου, σύμφωνα με την εκτίμηση του ΑΠΘ, ξεπερνά τα 3.000.000 ευρώ. Να σημειωθεί ότι το 2005 (ΦΕΚ 763/Δ/25-7-2005) χαρακτηρίσθηκαν διατηρητέες οι όψεις του κτηρίου, διότι παρουσιάζουν ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Επιπλέον, επειδή το κτήριο βρίσκεται σε περίοπτη θέση και μαζί με τα υπόλοιπα κτίρια της ίδιας σειράς αποτελεί ένα ενιαίο σύνολο της προκυμαίας της Θεσσαλονίκης, προσδίδοντας στην περιοχή έναν ιδιάζοντα χαρακτήρα. Τα αδέρφια Ιωάννης και Βάγια ΜανδαλίδηΤα αδέρφια Ιωάννης και Βάγια Μανδαλίδη υπήρξαν από τους μεγαλύτερους ευεργέτες του Διδυμοτείχου.Ο Ιωάννης Μανδαλίδης γεννήθηκε στο Διδυμότειχο το 1887 και η αδερφή του,  Βάγια, το 1890. Ήταν και οι δύο πολύ μικροί όταν έχασαν τον πατέρα τους, Πέτρο Μανδαλίδη, σε ατύχημα. Ο Ιωάννης σπούδασε Οδοντιατρική στην Κωνσταντινούπολη και το διάστημα 1907-1916 τα δύο αδέλφια μετοίκησαν στην Αμερική, όπου εργάστηκαν σκληρά, έκαναν μεγάλη περιουσία και το 1917 επέστρεψαν στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη. Ο Ι. Μανδαλίδης ίδρυσε μια αλευροβιομηχανία και ασχολήθηκε με τις επιχειρήσεις και το χρηματιστήριο. Το 1931 αγόρασε μαζί με την αδερφή του, Βάγια, την εξαώροφη οικοδομή στη Λ. Νίκης 39 (τότε οδός Βασιλέως Κωνσταντίνου). Εκεί διέμειναν τα δύο αδέλφια ως το τέλος της ζωής τους.  Ο Ιωάννης Μανδαλίδης είχε ιδιαίτερη αγάπη για την πατρίδα του και φρόντισε να δαπανήσει μέρος της περιουσίας του για την αναδιαμόρφωσή της. Εγκατέστησε στο Διδυμότειχο το πρώτο εργοστάσιο ηλεκτροφωτισμού δημιουργώντας ένα δίκτυο 15χλμ για την ηλεκτροφώτιση όλης της πόλης. Ήταν η πρώτη πόλη του Έβρου που ηλεκτροδοτήθηκε. Για την εγκατάσταση των μηχανημάτων έφερε τεχνίτες από την Ιταλία και το εργοστάσιο άρχισε να λειτουργεί το 1924.  Μαζί με τους αλευρόμυλους, τους οποίους κατείχε, και το εργοστάσιο, τα δώρισε στον Δήμο Διδυμοτείχου με σκοπό τα έσοδα της περιουσίας του να διατίθενται για την εκπαίδευση των νέων. Και τα δύο αδέρφια υπήρξαν δραστήρια, φιλόδοξα και χαρισματικά. Δεν παντρεύτηκαν ποτέ και μετά τον θάνατό τους - ο Ι. Μανδαλίδης απεβίωσε 26 Ιουλίου 1942 σε ηλικία 55 ετών και η Βάγια 23 Αυγούστου 1973 -  κληροδότησαν την εξαώροφη οικοδομή επί της οδού Λ. Νίκης 39 στην Οδοντιατρική Σχολή του ΑΠΘ με σκοπό την ίδρυσή της. Τα αδέρφια Ιωάννης και Βάγια ΜανδαλίδηΑπό το φύλλο της THESSNEWS #141 (19/01/2019-20/01/2019) " ["post_title"]=> string(54) "ThessHistory: Το Μανδαλίδειο Μέγαρο" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(34) "thesshistory-to-mandalideio-megaro" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2023-01-04 14:28:58" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2023-01-04 12:28:58" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2482" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [3]=> object(WP_Post)#2911 (24) { ["ID"]=> int(2465) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2019-01-19 09:43:48" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2019-01-19 07:43:48" ["post_content"]=> string(12148) "Οι κατακόμβες της Θεσσαλονίκης παραμένουν αστικός μύθος δημιουργώντας ιστορίες γύρω από θρύλους, πρόσωπα και γεγονότα. Ή μήπως τελικά δεν είναι μύθος;Υπάρχει κατακόμβη που συνδέει την κρύπτη του Αγίου Δημητρίου με τον ιερό ναό της Αγίας Σοφίας; Το επταπύργιο συνδέεται με υπόγεια  στοά με τον Λευκό Πύργο; Οι υπόνομοι κρύβουν μυστικά μονοπάτια που οδηγούν σε κρυφές γωνιές; Ιστορίες συνομωσίας ή όχι; Σίγουρα στην καρδιά της Θεσσαλονίκης, σε ένα από τα πολυσύχναστα σημεία της, υπάρχει υπόγεια κατακόμβη που παραμένει άγνωστη σε πολλούς.Ο μικρός παράδεισος στο κέντρο της πόληςΣτη συμβολή των οδών Ικτίνου, Μακένζι Κινγκ και Παύλου Μελά, απέναντι από τον ναό της Αγίας Σοφίας και ακριβώς κάτω από τον πολύβουο δρόμο όπου περνούν καθημερινά εκατοντάδες αυτοκίνητα και πεζοί, βρίσκεται  ένας μικρός παράδεισος.Αν σταθεί κανείς στο «μπαλκόνι» του δρόμου της Μακένζι Κινγκ, θα αντικρίσει από κάτω μια όαση, μια αυλή με δέντρα και γλάστρες, ανάμεσα στις πολυώροφες πολυκατοικίες, στην καρδιά του αστικού ιστού της Θεσσαλονίκης. Λίγοι όμως γνωρίζουν ότι εκεί βρίσκεται ο ναός και η κατακόμβη με το αγίασμα του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου.Η αόρατη κατακόμβη του Ιωάννη του ΠροδρόμουΟ ναός είναι μικρός και έχει ιδιαίτερο σχήμα, με τη δεξιά πλευρά να είναι κατασκευασμένη από γυαλί και πρασινόλιθους. Ακριβώς μέσα στον ναό, μόλις κανείς εισέλθει από την είσοδο, αντικρίζει μαρμάρινα σκαλάκια που οδηγούν στην κατακόμβη με το αγίασμα.Η κατακόμβη, η οποία ανακαλύφθηκε το 1892 από τους ιδιοκτήτες του οικοπέδου, αποτελείται από διαδρόμους και τρία θολωτά δωμάτια με φεγγίτες που βρίσκονται αρκετά μέτρα κάτω από την αυλή του ναού. Στο ένα από τα δωμάτια ή κρύπτες αναβλύζει  το αγίασμα, με την αίσθηση της υγρασίας να είναι έντονη παντού. Η πολύ καλά πλέον συντηρημένη κατακόμβη (έγιναν έργα αποστράγγισης που δεν επηρεάζουν την τοιχοποιία) δεν δημιουργήθηκε για λατρευτικό χώρο, αλλά πρόκειται σύμφωνα με τους ειδικούς για ένα σύστημα αγωγών θέρμανσης νερού. Κατά τα ρωμαϊκά χρόνια η κατακόμβη λειτουργούσε ως θερμαντήρας λουτρού που εξυπηρετούσε το Στάδιο. Αργότερα, λέγεται ότι εκεί φυλακίστηκε και μαρτύρησε ο Άγιος Δημήτριος, ενώ για άλλους, εκεί παρέμεινε για αρκετό καιρό μέχρι να μεταφερθεί στην Κρύπτη (η κατακόμβη στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου) όπου εκτελέσθηκε.Την ίδια χρονιά που ανακαλύφθηκε η κατακόμβη έγινε σύντομη ανασκαφή από τον Πέτρο Παπαγεωργίου, ο οποίος ανακάλυψε ένα προσκυνητάρι του 10ου ή του 11ου αιώνα και σύμφωνα με μαρτυρίες βρέθηκε παράσταση δέησης με προσωπογραφία γενειοφόρου κτήτορα και την επιγραφή «Κύριε μνήσθητι Γεωργίου του Ιορέμη».Το 1932 οι ιδιοκτήτες αποφασίζουν να ανεγερθεί στο οικόπεδο κτήριο και ξεκινούν οι χωματουργικές εργασίες. Τότε διαπιστώνεται ότι στο οικόπεδο υπάρχουν σπάνια αρχαιολογικά ευρήματα.Παλαιοχριστιανικό βαπτιστήριοΗ αρχαιολογική έρευνα έφερε στο φως ένα παλαιοχριστιανικό βαπτιστήριο, μια κολόνα καθώς και διάφορες μαρμάρινες πλάκες. Έχει εξαγωνικό σχήμα και βρίσκεται στην αυλή του ναού. Πιθανότατα να ανήκε στον ναό της Αγίας Σοφίας και λέγεται ότι σε αυτό βαφτίστηκε ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος. Κατά άλλους πρόκειται για νυμφαίο που αποτελεί τμήμα των ρωμαϊκών λουτρών μαζί με την κολόνα. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι στο σημείο υπήρχε αρχαίος ναός και σύμφωνα με τον αρχιτέκτονα Πέτρο Δεβολή, το εξάγωνο κτήριο χτίστηκε ως χριστιανικό βαπτιστήριο εξαρχής και πρόκειται για ένα είδος κενοταφίου που μέσα περιλάμβανε το λύθρο με το αποξηραμένο αίμα του Αγίου Δημητρίου.Ο κρυμμένος ναόςΤα θυρανοίξια του ναΐσκου έγιναν στις 28 Αυγούστου 1940 από τον Μητροπολίτη Γεννάδιο. Η διαμόρφωση της οδού Μακένζι έγινε περίπου την ίδια περίοδο και τότε ανεγέρθηκε ο ναός του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου.Το 1990 υπήρξε η ανάγκη επέκτασης του ναΐσκου και με έγκριση της Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων έγινε μελέτη, κατεδαφίστηκε ο παλιός ναός και πήρε τη μορφή που βλέπουμε σήμερα με τη γυάλινη κατασκευή και την τοποθέτηση εξέδρας με 44 καθίσματα. Υπεύθυνος για τη συντήρηση, αποκατάσταση και ανάδειξη των σπάνιων κειμηλίων του ναού ήταν ο αρχιτέκτονας Πέτρος Δεβολής.Μέχρι και το 1922 εικάζεται ότι η κατακόμβη  ήταν ενωμένη με το υπόγειο βαπτιστήριο της Αγίας Σοφίας, ώσπου και διαχωρίστηκε τελείως, ενώ άλλες αναφορές θέλουν να συνδέεται υπόγεια με την κρύπτη του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου, όπου με την κατασκευή του δρόμου διακόπηκε η επικοινωνία με την υπόγεια στοά.Αξίζει να κατέβει κανείς τα σκαλιά που βρίσκονται επί της Μακένζι Κινγκ και να βρεθεί στην υπέροχη αυλή του ναού. Το γεγονός ότι είναι κάτω από το επίπεδο του δρόμου δημιουργεί μια εξαιρετικά ήσυχη γωνιά χωρίς τον θόρυβο της πόλης. Η ατμόσφαιρα γίνεται ακόμα πιο μοναδική αν συνδυάσει κανείς ένα ποτήρι κρασί ή ακόμα και γεύμα στα δύο εστιατόρια που βρίσκονται μέσα στον χώρο.Ο Ιερός Ναός, η κατακόμβη και το αγίασμα είναι ανοικτά και επισκέψιμα καθημερινά από τις 7:30 π.μ. ως τις 12:30 μ.μ. και το απόγευμα από τις 5 ως τις 6:30 μ.μ. Η θεία λειτουργία τελείται κάθε Τρίτη και κάθε δεύτερη Κυριακή κάθε μήνα. Από το φύλλο της THESSNEWS #140 (12/01/2019-13/01/2019) " ["post_title"]=> string(165) "Το βαπτιστήριο του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου: Μια κατακόμβη στην καρδιά της Θεσσαλονίκης" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(89) "to-vaptistirio-tou-agiou-ioanni-tou-prodromou-mia-katakomvi-stin-kardia-tis-thessalonikis" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:44:43" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:44:43" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2465" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [4]=> object(WP_Post)#2993 (24) { ["ID"]=> int(2423) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2019-01-04 23:05:46" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2019-01-04 21:05:46" ["post_content"]=> string(14065) "Ο Άγιος Βασίλης, ο αγαπημένος των μικρών και μεγάλων παιδιών, έρχεται σύμφωνα με το έθιμο από την Καισαρεία της Καππαδοκίας γεμάτος δώρα για τη νέα χρονιά. Είναι ο Άγιος που στο πρόσωπό του αναζητούμε την ελπίδα, το καινούργιο και την καλοτυχία.Για τους Άγγλους είναι ο «Santa Claus» ή ο «Father Christmas», για τους Γάλλους ο «Περ Νοέλ», για τους Ολλανδούς ο «Σίντερ Κλάας, για τους Γερμανούς ο «Βάιναχτσμαν», για τους Ιταλούς ο «Babbo Natale», ο «Λαμ- Κουνγκ Κουνγκ» για τους Κινέζους και «Χοτείσο» για τους Ιάπωνες.Ο Άγιος Βασίλειος (330μχ -370μ.χ) έζησε και ασκήτεψε στην πατρογονική Καππαδοκία μαζί με τον μεγάλο θεολόγο και συναξαριστή Γρηγόριο τον Νανζιανζηνό. Υπήρξε σπουδαίος ιεράρχης, κορυφαίος θεολόγος, επίσκοπος Καισάρειας, συγγραφέας, ρήτορας και υπέρμαχος κατά του αρειανισμού, που τότε δίχασε την ορθόδοξη εκκλησία.Αν και η σημερινή εικόνα του Αϊ-Βασίλη με την άσπρη γενειάδα και την κόκκινη στολή που φέρνει δώρα είναι επινόηση ενός Αμερικανού σχεδιαστή, του Haddon Sundblom, ο οποίος εμπνεύστηκε τον Αϊ- Βασίλη το 1931 για την προβολή του αναψυκτικού Coca Cola, προϋπήρξε άλλη οπτικοποιημένη εκδοχή του στο περιοδικό «Harper’s Weekly» το 1863.Παρ’ όλα αυτά για τους ορθόδοξους χριστιανούς ο Αϊ-Βασίλης με τα δώρα είναι ο Άγιος Βασίλειος ο Μέγας από την Καισάρεια της Καππαδοκίας, που με το μεγάλο του φιλανθρωπικό έργο βοήθησε χιλιάδες χριστιανούς ιδρύοντας τον 4ο αιώνα μ.Χ. στην Καισάρεια τη «Βασιλειάδα». Η «Βασιλειάδα» ήταν ένα ίδρυμα που λειτουργούσε ως νοσοκομείο, ορφανοτροφείο, γηροκομείο και ξενώνας για ιατρική περίθαλψη όσων είχαν ανάγκη. Το έθιμο της ΒασιλόπιταςΑπό τον Άγιο Βασίλειο προέρχεται και το έθιμο της Βασιλόπιτας. Σύμφωνα με την παράδοση, όταν ο έπαρχος της Καππαδοκίας πήγε να καταλάβει την Καισάρεια, ο Μέγας Βασίλειος ζήτησε από τους πλούσιους της πόλης να μαζέψουν ό,τι τιμαλφή είχαν και να τα δώσουν στον έπαρχο ως λύτρα. Ο έπαρχος το μετάνιωσε, δεν λεηλάτησε την πόλη και αποχώρησε. Προκειμένου να επιστρέψει τα τιμαλφή ο Βασίλειος στους δικαιούχους, μην γνωρίζοντας τι ανήκει σε ποιον, αποφάσισε να παρασκευαστούν μικροί άρτοι και μέσα σε αυτούς να τοποθετηθούν τα χρυσαφικά ή τα νομίσματα. Την επόμενη μέρα τα μοίρασε και ο καθένας πήρε ό,τι του έτυχε στον άρτο. Από τότε ξεκίνησε το έθιμο της Βασιλόπιτας, που το τηρούμε ως σήμερα κάθε Πρωτοχρονιά στη μνήμη του Αγίου. Τι σημαίνουν τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς;Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και η παράδοση για τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς. Από τα βυζαντινά ακόμα χρόνια οι νέοι, με πρόσχημα τα κάλαντα, έβρισκαν ευκαιρία να εκφράσουν την αγάπη τους και τον θαυμασμό τους σε μια κοπέλα μπερδεύοντας και ανακατεύοντας μέσα στο τραγούδι στίχους που απευθύνονταν σε αυτήν δίχως να γίνουν εύκολα αντιληπτοί.Στα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς, σύμφωνα με μια εκδοχή του θρησκειολόγου Δημήτρη Καραματσάκου, οι στίχοι που αναφέρονται στον Αϊ- Βασίλη μπερδεύονται με τους στίχους που αναφέρονται στην κοπέλα και έτσι ο νέος εκφράζει με αυτόν τον τρόπο τον θαυμασμό του. Αρχιμηνιά και αρχιχρονιάΨηλή μου δεντρολιβανιά (αναφέρεται στην κοπέλα: που είσαι ψηλή σαν δεντρολιβανιά) και αρχή καλός μας χρόνος εκκλησιά με τ’ άγιο θόλος (αναφορά στην κοπέλα: με το καπέλο είσαι σαν εκκλησιά με τον τρούλο) Αρχή που βγήκε ο Χριστός, άγιος και πνευματικός στη γη να περπατήσει και να μας καλοκαρδίσει (αναφορά στην κοπέλα: αν βγει να περπατήσει, θα ευφρανθούν οι καρδιές μας) Άγιος Βασίλης έρχεται και δεν μας καταδέχεται (δεν καταδέχεται η κοπέλα) από την Καισαρεία συ είσαι αρχόντισσα κυρία (εσύ η κοπέλα μου είσαι αρχόντισσα) Βαστάει εικόνα και χαρτί ζαχαροκάντιο ζυμωτή (είσαι σαν γλυκό ζυμωμένο, σαν ζαχαροκάντιο) χαρτί και καλαμάρι δες κι εμέ το παλληκάρι (κοίτα και μένα το παλληκάρι) Το καλαμάρι έγραφε την μοίρα του την έλεγε (τη μοίρα του παλληκαριού, την ατυχία του;;) και το χαρτί ομίλει άγιε μου, άγιε μου καλέ Βασίλη (ο στίχος αυτός υπάρχει σε πολλές εκδοχές και είναι η ακροτελεύτια αναφώνηση του νέου προς τον Άγιο Βασίλη). Η 25η Δεκεμβρίου πριν… τα ΧριστούγενναΤα Χριστούγεννα άρχισαν να γιορτάζονται στη Ρώμη το 335 μ.Χ, αν και για άλλους ιστορικούς ξεκίνησε στα μέσα του 3ου αιώνα και η αρχαιότερη ομιλία για τη γέννηση του Χριστού εκφωνήθηκε από τον Μέγα Βασίλειο της Καππαδοκίας το 376 μ.Χ. Μέχρι τότε γιορταζόταν στη Ρώμη από 17 ως 23 Δεκεμβρίου η γιορτή του «αήττητου ήλιου», τα Σατουρνάλια, προς τιμήν του Θεού Saturnus, πρώτου μυθικού βασιλιά του Λατίου, όπου τιμούσαν την προσμονή της ηλιακής αναγέννησης.Οι αρχαίοι Έλληνες γιόρταζαν το δεύτερο μισό του Δεκεμβρίου τα Κατ’ Αργούς Διονύσια με άφθονο κρασί προς τιμή του θεού Διονύσου και μασκαρεμένοι έψελναν τα  «φαλλικά άσματα». Στις 25 Δεκεμβρίου γιορταζόταν η γιορτή του χειμερινού ηλιοστασίου, τα Βρουμάλια ή Μπρουμάλια (Bruma: λατιν. Η μικρότερη μέρα του έτους). Την 25η Δεκεμβρίου γιόρταζαν και τη γέννηση του Μίθρα, αρχαίος περσικός θεός του φωτός και της Σοφίας, που λατρευόταν και από τους Ρωμαίους ως τον 5ομ.Χ αιώνα.Παράλληλα γιορτάζονταν τα ελληνικά Κρόνια, γιορτές αφιερωμένες στη Δήμητρα και στον Διόνυσο. Ακολουθούσαν τα Αλώα, που ήταν ευχαριστήριες γιορτές προς τη θεά Δήμητρα των Αλωνιών για την καλή σοδειά. Γυμνές γυναίκες έβγαιναν την νύχτα της 26ης Δεκεμβρίου και χόρευαν προκλητικά στους δρόμους με τεράστιους ψεύτικους φαλλούς ανταλλάσσοντας πειράγματα. Επίσης στη Ρώμη γιορτάζονταν τα Βότα προς τιμήν του Πανός την 1η Ιανουαρίου και τα Λορεντάλια, όπου τελούνταν νεκρικές θυσίες στις 23 Δεκεμβρίου.Όλες αυτές οι γιορτές είχαν έντονους συμβολισμούς, που σήμαιναν το τέλος ενός κύκλου και την αναγέννηση του επόμενου.Όλες αυτές οι ειδωλολατρικές και παγανιστικές γιορτές του Δεκεμβρίου καταδικάστηκαν από την Εκκλησία με τον 62ο κανόνα της εν Τρούλλω ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου το 680μ.Χ και καταργήθηκαν επίσημα από τη Σύνοδο της Ρώμης το 743μ.Χ.Κατά την αρχαιότητα η Πρωτοχρονιά ήταν τοποθετημένη την 1η Μαρτίου, διότι θεωρούσαν ότι η χρονιά ξεκινούσε με τον ερχομό της άνοιξης. Κατά τη διάρκεια του Βυζαντίου η 1η Μαρτίου γιορταζόταν ως η πρώτη μέρα του χρόνου ως τον 7ο αιώνα με πανηγυρισμούς, πομπές, χορούς, κάλαντα και στολισμό των σπιτιών. Με την επικράτηση του Χριστιανισμού, ορίστηκε αρχικά η 6η Ιανουαρίου ως Πρωτοχρονιά, που γιορταζόταν μαζί τα Χριστούγεννα και τα Θεοφάνεια. Τα κάλαντα ή αλλιώς τα άσματα του ΑγερμούΤα κάλαντα είναι ευχετικά και εγκωμιαστικά άσματα και ανήκουν στα έθιμα της καλοχρονιάς. Το όνομά τους προέρχεται από τη λατινική λέξη calendae. Οι Καλένδες ήταν γιορτή κατά τη ρωμαϊκή εποχή.Οι Ρωμαίοι γιόρταζαν τις πρώτες μέρες κάθε μήνα και σύμφωνα με την παράδοση η ονομασία προήλθε από το όνομα του πλούσιου Κάλανδου, που από τα δύο αδέρφια του ανέλαβε αυτός να τρέφει τους Ρωμαίους τις πρώτες 12 μέρες του έτους. Οι Καλένδες γιορτάζονταν με λαμπρότητα και διαρκούσαν 12 μέρες πριν και μετά την Πρωτοχρονιά, με τους νέους να τραγουδούν σκωπτικά και ευφημιστικά τραγούδια.Λέγεται ότι είχαν τις ρίζες τους  στην αρχαιότητα και έμοιαζαν με το έθιμο της Ειρεσιώνης, που ψάλλονταν ευχές για την υγεία, την ευτυχία και την καρποφορία της γης. Τα κάλαντα της Ειρεσιώνης, μαζί με τα Κορωνίσματα και τα Χελιδονίσματα ψάλλονταν από παιδιά που γύριζαν στους δρόμους με σκοπό την είσπραξη χρημάτων και ήταν γνωστά ως τα άσματα του Αγερμού ή αλλιώς αγύρτικα τραγούδια και είχαν τις ρίζες τους στην αρχαιότητα.Με την πάροδο των χρόνων τα κάλαντα άλλαξαν στίχους ή μουσική και προσαρμόστηκαν στις διάφορες περιοχές με τους μικρούς καλαντιστές να ψάλλουν έξω από την πόρτα των σπιτιών τα κάλαντα ακόμα και με τη συνοδεία μουσικών οργάνων δίνοντας ευχές για ευτυχία, υγεία και καρποφορία. Έτσι προκύπτουν τα κάλαντα της Θράκης, τα μικρασιάτικα, τα ποντιακά, τα αρβανίτικα, της καππαδοκίας κ.ά. Από το φύλλο της THESSNEWS #138 (29/12/2018-30/12/2018) " ["post_title"]=> string(147) "ThessHistory: Άγιος Βασίλης από την Καισαρεία - Τα κάλαντα και το έθιμο της βασιλόπιτας" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(85) "thesshistory-agios-vasilis-apo-tin-kaisareia-ta-kalanta-kai-to-ethimo-tis-vasilopitas" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:44:47" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:44:47" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2423" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [5]=> object(WP_Post)#2996 (24) { ["ID"]=> int(2416) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-12-27 23:00:23" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-12-27 21:00:23" ["post_content"]=> string(9459) "Οι κόκκινοι πύργοι των εξοχών, στην οδό Βασιλίσσης Όλγας 110, απέναντι από την εκκλησία της Αναλήψεως, χτίστηκαν για να στεγάσουν την «ευτυχία» σε μια άλλη εποχή, τότε που η ανατολική πλευρά της πόλης απέπνεε αέρα κοσμοπολίτικο και οι πολυταξιδεμένοι ιδιοκτήτες επιδίωκαν να κάνουν πραγματικότητα τη γοητεία που ασκούσαν οι πολύμορφες και εξωτικές αρχιτεκτονικές πρακτικές της Ευρώπης και όχι μόνο. Σήμερα το Chateau mon Bonheur, οι δυο αντικριστοί πύργοι με τα κόκκινα τούβλα, μόνο θλίψη προκαλούν μπροστά στην οξύμωρη θέα δίπλα από την εμβληματική βίλα Αχμέτ Καπαντζή, που σήμερα στεγάζει το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας. Παραμελημένοι, καμένοι και ετοιμόρροποι, οι κόκκινοι πύργοι καλύπτονται από πυκνό αναρριχητικό κισσό για να κρύψουν τη δυστυχία τους και την εγκατάλειψή τους από τους ιδιοκτήτες τους, οι οποίοι επέτρεψαν στην πάροδο των χρόνων να γίνουν οι πύργοι καταφύγιο άστεγων, περιθωριακών ατόμων, ρακοσυλλεκτών, τόπος συλλογής ανακυκλώσιμων υλικών από επιτήδειους και  ένας πλέον μεγάλος σκουπιδότοπος.Ο Πύργος της ΕυτυχίαςΤο Chateau mon Bonheur (ο Πύργος της Ευτυχίας μου) χτίστηκε  πριν το 1890 από τον Αρμένιο Δειράν Αβδουλλάχ και περιγράφεται από τον Δ. Βαρδουνιώτη (ημερολόγιο Σκώκου 1890) ως «τα μέγαρα των πύργων είναι μεγάλα και εξαίσια οικοδομήματα, είναι δε τα πλείστα θεριναί κατοικίαι των ιδιοκτητών αυτών. Θαυμάζει τις κομψότατον, μεσαιωνικού ρυθμού, μέγαρον, φέρον εν τη εξώθυρα μεγάλοις χρυσοίς ψηφίοις την επιγραφήν : “chateau mon bonheur”».Το «καστέλο από κόκκινα τούβλα» πωλείται το 1982 στους Δημήτριο Ιωαννίδη (Γιοβάννο) Τσακιρντέκη και Γεώργιο Μιχαήλ και αργότερα, το 1895, περιέρχεται εξ ολοκλήρου στον πρώτο. Ο Δημήτρης Ιωαννίδης ήταν μεγαλέμπορος μάλλινων υφασμάτων από τη Σιάτιστα και η σύζυγός του ήταν η Μαρία Τσικερδέκη.Ο Πύργος της Ευτυχίας χτίστηκε από τον Γιάννη Σάγια σε παραθαλάσσιο οικόπεδο σε σχέδια του αρχιτέκτονα Φρειδερίκου Σαρνό και σύμφωνα με την καταγραφή του 1907, αποτελείται από δύο κτήρια, ένα διώροφο σπίτι με 6 δωμάτια και ένα καφενείο με ένα σαλόνι και δωμάτια. Σύμφωνα με το τούρκικο κτηματολόγιο (ESAS, 1907), η αξία του σπιτιού ήταν 100.000 γρόσια και του καφενείου 40.000 γρόσια. Οι πύργοι των εξοχών με… τα τραπεζάκια έξωΗ ιδιόρρυθμη έπαυλη, με τις ενετικές επάλξεις και τους πυργίσκους θυμίζει φρούριο και παράλληλα εντυπωσιάζει η εξωτερική επένδυση των τοίχων με τα κόκκινα τούβλα. Σε καρτ ποστάλ της εποχής διακρίνεται ο μεγάλος και πλούσιος κήπος που καταλήγει στη θάλασσα, τα τραπεζάκια του καφενείου στο πεζοδρόμιο της παραλίας αλλά και η διπλανή μεγαλοπρεπής έπαυλη Αχμέτ Καπαντζή.Το διώροφο κτήριο χρησιμοποιήθηκε από τα εκπαιδευτήρια Σχοινά ως οικοτροφείο και αργότερα στέγασε πρόσφυγες μέχρι τον σεισμό του 1978. Οι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν και στο τολ που διακρίνεται στην αυλή των πύργων ως συνέχεια του τότε καφενείου. Το τολ κατασκευάστηκε από τους Άγγλους και αργότερα πέρασε στην ιδιοκτησία της Ελληνικής Αεροπορίας, η οποία το παραχώρησε στους προσκόπους.Το τολ χρησιμοποιήθηκε ως αίθουσα χημείου του Ε’ Γυμνασίου Αρρένων που στεγαζόταν στη διπλανή βίλα Καπαντζή, που τότε επικοινωνούσε με το οικόπεδο από πόρτα που ανοίχτηκε στον κοινό περίβολο.Το κάψανε, το διαλύσανε, το εγκαταλείψανεΑν και οι πύργοι δέχτηκαν πολλές επεμβάσεις που αλλοίωσαν εσωτερικά τα χαρακτηριστικά τους, οι πολλαπλές φωτιές που προκλήθηκαν τα τελευταία χρόνια κατέστρεψαν τελείως το εσωτερικό του διώροφου κτηρίου. Πλέον εσωτερικά υπάρχουν μόνο αποκαΐδια και απομεινάρια που δεν θυμίζουν σε τίποτα την παλιά του αίγλη. Ο υπόγειος χώρος που γλύτωσε από τη φωτιά μαζί με το παρακείμενο τολ και τον αύλειο χώρο μετατράπηκαν σε μια απέραντη χωματερή επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία.Χαρακτηρίστηκε… διατηρητέοΝα σημειωθεί ότι το Chateau mon Bonheur καθώς και ο χώρος που το περιβάλλει χαρακτηρίστηκαν το 1984 ως έργο τέχνης, αξιόλογο δείγμα εκλεκτικιστικής αρχιτεκτονικής,  που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν.1469/50.Σήμερα το κτήριο ανήκει στο Ιωαννίδειο Ίδρυμα, σε ιδιώτες και σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Ευεργέτης!Ο Δημήτρης Ιωαννίδης, ιδιοκτήτης του Chateau mon Bonheur, υπήρξε ένας από τους μεγάλους ευεργέτες της Θεσσαλονίκης και της Σιάτιστας. Ήταν ένας πλούσιος έμπορος μάλλινων υφασμάτων που ξεκίνησε την εμπορική του δραστηριότητα στη Βελεσσά (σημερινό Βέλες) στην ΠΓΔΜ και επεκτάθηκε σε Μοναστήρι και Θεσσαλονίκη. Καταγόταν από τη Σιάτιστα της Κοζάνης, παντρεύτηκε τη Μαρία Τσικερδέκη, με την οποία δεν απέκτησε παιδιά και άφησε όλη την περιουσία του για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Με δική του δωρεά χτίστηκε και η Ελληνική Αστική Σχολή Δ. Ιωαννίδου, Σιατιστέως, το σημερινό Ιωαννίδειο Δημοτικό Σχολείο στην Ιπποδρομίου.Από το φύλλο της THESSNEWS #137 (22/12/2018-23/12/2018) " ["post_title"]=> string(68) "ThessHistory: Οι κόκκινοι πύργοι των εξοχών" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(43) "thesshistory-oi-kokkinoi-pyrgoi-ton-exochon" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:44:52" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:44:52" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2416" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [6]=> object(WP_Post)#2997 (24) { ["ID"]=> int(2414) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-12-21 22:58:38" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-12-21 20:58:38" ["post_content"]=> string(14068) "Ο αρχαϊκός ναός της πλατείας Αντιγονιδών, το Πάνθεον της Θεσσαλονίκης, θα καταχωθεί λόγω μεγάλου κόστους. Αν και δεν υπήρξε ποτέ μελέτη για το κόστος ανασκαφής και ανάδειξης του ναού, το υπουργείο Πολιτισμού αποφάσισε την προσωρινή κατάχωση έπειτα από την αδυναμία απαλλοτρίωσης του οικοπέδου αλλά και τα προβλήματα στατικότητας που πρόεκυψαν σε όμορη πολυκατοικία με το οικόπεδο. Κοστοβόρα η ανασκαφήΣύμφωνα με τον προϊστάμενο τμήματος Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων, Αστέριο Λιούτα, «Μια ανασκαφή που θα αποκαλύψει όλο τον ναό είναι κοστοβόρα. Τα in situ μπορούν να αναδειχθούν με κάποιον τρόπο,  αλλά δεν έχει νόημα, γιατί είναι πολύ αποσπασματικά και δεν είναι κατανοητά έτσι στον κόσμο. Καλύτερα να καταχωθούν και να προστατευθούν και από πάνω να κάνουμε κάτι με εποπτικό υλικό για να βλέπει ο κόσμος τι υπάρχει από κάτω». Στα δικαστήρια η απαλλοτρίωση του οικοπέδουΠριν έναν μήνα εκδικάστηκε η υπόθεση απαλλοτρίωσης του οικοπέδου, με τους ιδιοκτήτες να ζητούν το διπλάσιο ποσό επί της τιμής μονάδος που δίνει το υπουργείο Πολιτισμού.  Η πρόταση του υπουργείου είναι 778.000 ευρώ για την απαλλοτρίωση του οικοπέδου - 3.150 ανά τμ επί συνόλου 247 τμ,- ενώ οι ιδιοκτήτες αξιώνουν και αποζημίωση για απολεσθέντα κέρδη λόγω της αδυναμίας χρήσης του τα τελευταία 18 χρόνια. Από το 2000 υπάρχει δικαστική διαμάχη για την απαλλοτρίωση του οικοπέδου όταν ανακαλύφθηκε το ανατολικό μέρος της κρηπίδας του Ναού, κατά τη διάρκεια κατεδάφισης οικοδομής για να ανεγερθεί πολυκατοικία. Έκτοτε οι ιδιοκτήτες του οικοπέδου επανήλθαν το 2009 ζητώντας άδεια για δημιουργία παρκινγκ με τις ευλογίες της τότε δημοτικής αρχής που βεβαίωνε ότι δεν θίγεται η λειτουργία της πλατείας. Αδιαφορεί ο Δήμος ΘεσσαλονίκηςΓια το θέμα της κατάχωσης του ναού ο δήμος Θεσσαλονίκης δεν έχει κάνει καμία δήλωση ούτε και κάποια ενέργεια για την ανάδειξή του, αν και το 2012 υπήρξε προγραμματική σύμβαση η οποία δεν υπογράφτηκε ποτέ, μεταξύ του τμήματος των αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ, του Δήμου Θεσσαλονίκης και του Υπουργείου Πολιτισμού, έτσι ώστε να αναλάβει ο καθείς από έναν τομέα, να γίνει έρευνα και να υλοποιηθεί η αποκάλυψη του ναού. «Yψηλή προστιθέμενη τουριστική αξία»Για το χρονικό ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος απαξίωσης, εγκατάλειψης, ουσιαστικής αδιαφορίας όλων των εμπλεκόμενων, και κυρίως του Δήμου Θεσσαλονίκης κάνει λόγο η δημοτική παράταξη «Μένουμε Θεσσαλονίκη Ούτε Φυγή Ούτε Υποταγή». «Ο ναός της Αφροδίτης αποτελεί μια μείζονα “πολιτιστική επένδυση”, που μπορεί να γίνει στην πόλη. Η αναστήλωσή του όχι μόνον θα αλλάξει το χαρακτήρα της περιοχής και θα παράγει “υψηλή προστιθέμενη τουριστική αξία”, αλλά θα συμβάλει ουσιαστικά στην ολοκλήρωση του ιστορικού αποτυπώματος της Θεσσαλονίκης προσφέροντας in situ την εμπειρία ενός επιβλητικού μνημείου που η κατασκευή του ανάγεται πριν από την ίδρυσή της, τον 5ο αιώνα π.Χ». Η «ερωτική» πόλη θάβει τη θεά του ΈρωταΟ δημοτικός σύμβουλος Μάκης Κυριζίδης έθεσε το θέμα στο προηγούμενο συμβούλιο δηλώνοντας «Σε κάθε άλλη γωνιά του πλανήτη η είδηση και μόνο ενός ενδεχόμενου τέτοιου πλούτου θα είχε κινητοποιήσει φορείς και πολίτες, αλλά κυρίως κυβέρνηση - αυτοδιοίκηση που θα το αναδείκνυαν και θα το χρησιμοποιούσαν ως trademark παγκοσμίως. Ως “Θεσσαλονίκη Θετικά” θα επαναφέρουμε τόσο στο Δημοτικό Συμβούλιο όσο και στους αρμόδιους κρατικούς φορείς το θέμα της ανάκλησης της απόφασης κατάχωσης. Η Θεσσαλονίκη δεν δύναται να αυτοκτονεί, δεν νοείται εν έτει 2018 να μην αρπάζει τέτοιες ευκαιρίες ανάδειξης της ιστορίας της, ανάδειξης του πολιτισμού της, ενώ ταυτόχρονα  σε όλο τον κόσμο αναδεικνύονται ελάχιστης σημασίας σε σύγκριση με τον Ναό της Αφροδίτης μνημεία και «γείτονες» κατασκευάζουν σύγχρονα για να μας πείσουν για την “ελληνικότητά” τους». «Προσωρινή» κατάχωση του ναούΤον Σεπτέμβριο του 2012 το ΚΑΣ (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο) αποφάσισε ομόφωνα την προσωρινή κατάχωση των αρχαίων καταλοίπων που αποκαλύφθηκαν στο οικόπεδο επί των οδών Δημητρίου Καραολή 32 και Αντιγονιδών 38 στη Θεσσαλονίκη, διότι κρίθηκε ως αποτελεσματικότερη για την προστασία τόσο του μνημείου και των περιοίκων, όσο και των ομόρων οικοδομών και των πρανών του ανασκαμμένου οικοπέδου, μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας απαλλοτρίωσής του, οπότε και θα ακολουθήσει η εφαρμογή μόνιμων μέτρων αντιστήριξης, η συντήρηση και η ανάδειξη του μνημείου.«Το μνημείο δεινοπαθεί από τους περίοικους από τους διερχόμενους και από τη βλάστηση. Το μικρό κομμάτι του οικοπέδου θα καλυφθεί με γεωύφασμα, θα πέσει χώμα και θα γίνει πασσαλόπηξη για να στερεωθεί η όμορη πολυκατοικία. Οι πάσσαλοι θα μπουν σε σημεία που δεν θα αλλοιωθούν τα αρχαία και η προσωρινή κατάχωση θα γίνει για λόγους προστασίας του αρχαίου. Θα γίνει ένας χώρος όπου θα τοποθετηθεί πληροφοριακό υλικό σχετικά με τον ναό, αφού τελειώσουν οι διαδικασίες απαλλοτρίωσης, κατάχωσης και πασσαλόπηξη. Εκ των πραγμάτων, μέχρι να βγει η απόφαση του δικαστηρίου και τελεσιδικίσει η υπόθεση δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι» προσθέτει ο Α. Λιούτας.Να σημειωθεί ότι όταν το 2014 ξεκίνησαν οι ενέργειες για την τοποθέτηση πασσάλων, οι κάτοικοι της περιοχής ξεσηκώθηκαν και εμπόδισαν τη διαδικασία, για να μη «θαφτεί» ο ναός. Ανάδειξη του μνημείουΤο 2006 με πρωτοβουλία του αρχιτέκτονα- αρχαιολόγου Γιώργου Καραδέδου έγινε έρευνα για την ανάδειξη του μνημείου  χωρίς να θίγει καθόλου τη λειτουργία της πλατείας Αντιγονιδών.Σύμφωνα με τη μελέτη, η πλατεία Αντιγονιδών διαμορφώνεται σε δύο επίπεδα, το σημερινό και το αρχαίο. Μικρό τμήμα της οδού Διοικητηρίου και της πλατείας Αντιγονιδών μπορεί να διαμορφωθεί σε αερογέφυρα για να δοθεί η δυνατότητα να παραμείνει ο ναός ορατός στο σύνολό του και να αναστηλωθεί. Στα σόκορα των όμορων στο υπό απαλλοτρίωση οικόπεδο πολυκατοικιών μπορούν να τοποθετηθούν γιγαντοαφίσες με πληροφόρηση για το μνημείο, η ολοκλήρωση της μορφής του οποίου, εκτός από την αναστήλωση, μπορεί να επιτυγχάνεται με ολογράμματα. «Είναι άκρως ενδιαφέρουσα αυτή η πρόταση, καθώς δίνεται η δυνατότητα στην καρδιά της ελληνιστικής, ρωμαϊκής και βυζαντινής Θεσσαλονίκης να ξεπροβάλλει αναστηλωμένος ένας αρχαϊκός ναός, του οποίου οι διαστάσεις και οι αξίες μπορούν άνετα να ανταγωνισθούν το μέγεθος και το πλήθος των σύγχρονων πολυκατοικιών» τονίζει ο Γ. Καραδέδος.Ο Αρχαϊκός ΝαόςΟ Αρχαϊκός ναός αποκαλύφθηκε το 1936 κατά τη διάρκεια εκσκαφής για την ανέγερση οικοδομής. Τότε αποκαλύφθηκαν τα αρχιτεκτονικά μέλη και τμήματα αγαλμάτων του ναού, τα οποία κάποια θάφτηκαν στον ανασκαμμένο χώρο  και κάποια στην αυλή της Ροτόντας. Το 2000 τα ταυτισμένα αρχιτεκτονικά μέλη του αποφασίστηκε να εκτεθούν  στο αρχαιολογικό μουσείο.Ο ναός χρονολογείται περίπου τον 6ο αιώνα π.X. και θεωρείται ότι ήταν εξάστυλος. Το πραγματικό ύψος των κιόνων ξεπερνούσε τα 7 μέτρα και θεωρείται ότι ήταν λατρευτικός ναός αυτοκρατόρων, διότι βρέθηκαν τα αγάλματα της θεάς Ρώμης, του Διός Αιγίοχου και  αυτοκρατόρων τα οποία μαζί με τα αρχιτεκτονικά μέλη εκτίθενται σήμερα στο αρχαιολογικό μουσείο Θεσσαλονίκης.Σύμφωνα με τον καθηγητή Κλασσικής Aρχαιολογίας, Γ. Μπακαλάκη, ίσως πρόκειται για τον ναό του Θερμαίου Διονύσου, ενώ σύμφωνα με πιο πρόσφατες απόψεις του καθηγητή Βουτυρά, πρόκειται μάλλον για τον αρχαϊκό ναό της Αφροδίτης που βρισκόταν στην Αινεία (σημερινή Νέα Μηχανιώνα) και μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη στα Ρωμαϊκά χρόνια. Μία άλλη άποψη υποστηρίζει ότι ο υστεροαρχαϊκός ναός προϋπήρχε στην γωνία των οδών Καραολή και Δημητρίου και Αντιγονιδών ή στο εγγύς περιβάλλον τους και ανοικοδομήθηκε ξανά κατά τη ρωμαϊκή περίοδο με υλικά της εποχής και της περιοχής, για να μετατραπεί σε ναό αυτοκρατορικής λατρείας. Από το φύλλο της THESSNEWS #136 (15/12/2018-16/12/2018) " ["post_title"]=> string(130) "Θάβουν τον περιπλανώμενο Ναό της πλατείας Αντιγονιδών στη Θεσσαλονίκη" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(71) "thavoun-ton-periplanomeno-nao-tis-plateias-antigonidon-sti-thessaloniki" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:44:56" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:44:56" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2414" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [7]=> object(WP_Post)#2998 (24) { ["ID"]=> int(2404) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-12-14 22:54:02" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-12-14 20:54:02" ["post_content"]=> string(13547) "Στη Ραιδεστό της Ανατολικής Θράκης, στο Tekirdag, εγκαινιάστηκε το προηγούμενο Σάββατο το Μουσείο Φωτογραφίας στην οικία Μαυρίδη.Στα εγκαίνια παραβρέθηκε και ο Δημήτρης Μαυρίδης εγγονός του Δημήτρη Μαυρίδη ιδιοκτήτη του σπιτιού, ο οποίος δώρισε στο μουσείο 1500 φωτογραφίες της παλιάς Ραιδεστού που αποτυπώνουν την ιστορία της από το προσωπικό του αρχείο.Η ιδέα για να στεγαστεί το μουσείο φωτογραφίας στην οικία Μαυρίδη προήλθε από τον ιστοριοδίφη της Ραιδεστού Mehmet Serez και έπειτα από απόφαση του δημάρχου της πόλης ξεκίνησαν πριν ένα χρόνο οι εργασίες επισκευής και ανακαίνισης.Ο Δημήτρης Μαυρίδης μέσα στο αρχοντικό του παππού του στα εγκαίνιά του ως Μουσείο Φωτογραφίας Το αρχοντικό ΜαυρίδηΠρόκειται για ένα διώροφο ξύλινο αρχοντικό στην περιοχή Ερτουγκρούλ, ένα από τα λιγοστά που άντεξαν στο χρόνο και θυμίζουν μέχρι σήμερα τις ελληνικές γειτονιές της περιοχής. Το σπίτι οικοδομήθηκε το 1908 και αποτελείται από 4 δωμάτια, δύο σαχνισί (προεξοχές στηριγμένες σε ξύλινα δοκάρια οι οποίες εξέχουν των ορίων της τοιχοποιίας), ένα μεγάλο μπαλκόνι και ακολουθεί την τυπολογία της κεραμοσκεπής.Η οικία Μαυρίδη στη Ραιδεστό της Ανατολικής Θράκης Η παλιά ξεχασμένη φωτογραφίαΟ Δημήτρης Μαυρίδης, τρίτη γενιά της οικογένειας, κατάφερε μετά από πολλά ταξίδια στην περιοχή να εντοπίσει το σπίτι από μια παλιά φωτογραφία που τράβηξε ο ξάδερφός του όταν οι δικοί του εγκατέλειπαν το 1922 τις εστίες του. Η φωτογραφία έμεινε ξεχασμένη στο οικογενειακό άλμπουμ και το 1999 έπειτα από πολλές επισκέψεις στην Ραιδεστό, ο Δημήτρης Μαυρίδης κατάφερε να βρει το σπίτι το οποίο τότε κατοικούνταν από μια οικογένεια προσφύγων από την Μακεδονία.«Ξεκίνησα τα ταξίδια στην Ραιδεστό πριν από 45 χρόνια. Με μια παλιά φωτογραφία από το οικογενειακό άλμπουμ σύγκρινα τα σπίτια της περιοχής και το βρήκα διότι ήταν πανομοιότυπο. Όταν έφυγαν οι δικοί μου το 1922, εγκαταστάθηκε στο σπίτι μια οικογένεια Τούρκων εμπόρων όπου μετέπειτα ο γιος τους έγινε ο δήμαρχος της Ραιδεστού. Ο τότε δήμαρχος έμεινε για αρκετά χρόνια στο αρχοντικό και έτσι κατάφερε να διατηρηθεί σε καλή σχετικά κατάσταση» περιγράφει στην ThessNews ο 76χρονος Δημήτρης Μαυρίδης, μηχανολόγος και επίτιμος  Διδάκτορας του Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας της Σχολής Κλασικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών του ΔΠΘ.Τα εγκαίνια του Μουσείου Φωτογραφίας Η οικογένεια Μαυρίδη και η ζωή τους στην ΡαιδεστόΗ οικογένεια Μαυρίδη προέρχεται από την Μάνη και κατά την διάρκεια των βενετοτουρκικών πολέμων, τον 17ο αιώνα, ακολούθησε το κύμα προσφύγων για την Μικρά Ασία και εγκαταστάθηκε αρχικά στο Σχολάρι που τότε ήταν κεφαλοχώρι της περιοχής. Ένα αιώνα αργότερα, το 1890, εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Ραιδεστό. «Ο παππούς μου Δημήτρης Μαυρίδης εμπορευόταν αγροτικά προϊόντα της Θράκης.Ήταν ευκατάστατη οικογένεια και μαζί με την γιαγιά μου Χριστίνα Μαυρίδη απέκτησαν 7 παιδιά. Μετά την ανταλλαγή εγκαταστάθηκαν στην Καβάλα και έμεναν στην περιοχή του Αη Γιάννη. Όταν έφυγαν από τη Ραιδεστό, ο πατέρας μου ήταν 22 χρονών και ο παππούς μου γύρω στα 60. Εγώ γεννήθηκα στην Φλώρινα και έχω ακούσει πολλές διηγήσεις και ιστορίες για την πατρίδα τους από τον πατέρα μου και τους θείους μου.Μου μιλούσαν για μια ευτυχισμένη ζωή η οποία κόπηκε απότομα, ήταν αξέχαστη για τους δικούς μου και άφησε μια νοσταλγία την οποία μετέφεραν σε μένα και έτσι άρχισα να συλλέγω φωτογραφίες εκείνης της εποχής. Ήταν μια πόλη παραθαλάσσια με ξύλινα σπίτια τα οποία σχημάτιζαν μια μορφή δάσους και όταν πλησίαζε κανείς από την θάλασσα από την Προποντίδα τα σπίτια φαίνονταν σαν δέντρα. Μου παρουσίαζαν την περιοχή με θαυμασμό και μου έλεγαν ότι ήταν ένα μέρος όπου καλλιεργούνταν οι επιστήμες και οι τέχνες και ζούσαν ευτυχισμένοι. Έμεινα έκπληκτος και είμαι τρισευτυχισμένος που επιτέλους βρήκα το σπίτι».«Ήταν μια πόλη παραθαλάσσια με ξύλινα σπίτια τα οποία σχημάτιζαν μια μορφή δάσους και όταν πλησίαζε κανείς από την θάλασσα από την Προποντίδα τα σπίτια φαίνονταν σαν δέντρα»  Η παλιά ΡαιδεστόςΤο Τεκιρνταγ, Tekirdag, η παλιά Ραιδεστός είναι μια πόλη της Ανατολικής Θράκης χτισμένη στις όχθες της θάλασσας του Μαρμαρά με πληθυσμό σήμερα περίπου 176.000 κατοίκους.Η ιστορία της ξεκινάει τον 6ο π.Χ αιώνα όταν εγκαταστάθηκαν εκεί Σάμιοι άποικοι και ίδρυσαν την πόλη η οποία ονομάσθηκε Βισάνθη. Κατά τον 5ο μ.Χ. αιώνα κατά την Βυζαντινή αυτοκρατορία ονομάστηκε Rodoscuk και αργότερα κατά την Οθωμανική κυριαρχία Tekfurdagi. Κατά τη Βυζαντινή περίοδο η περιοχή με έδρα την Ηράκλεια και λόγω της εγγύτητας με την Κωνσταντινούπολη ήταν μια πλούσια περιοχή και πηγή μεγάλων εσόδων.Αναμνηστική φωτογραφία της «Θεοδωρίδειος Σχολή στη Ραιδεστό Κατά των 17ο αιώνα η Ραιδεστός αναδεικνύεται κέντρο συγκέντρωσης και εξαγωγής γεωργικών προϊόντων, σιτηρών, κριθαριού, σίκαλης, γαλακτοκομικών προϊόντων και υφασμάτων. Όλοι οι παραγωγοί από την Θράκη, Βιζύη, Σαράντα εκκλησιές, Ανδριανούπολη, Κεσσάνη, Γανόχωρα, Μακρά Γέφυρα μετέφεραν με βοϊδάμαξες τα προϊόντα τους στη Ραιδεστό και από εκεί φορτώνονταν στα πλοία στο λιμάνι της πόλης για τα νησιά του Αιγαίου. Στη Ραιδεστό ιδρύθηκε το 1871 «Ο θρακικός φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος Ραιδεστού» και με την αρωγή των συντεχνιών και των εμπόρων δημιουργήθηκαν βιβλιοθήκες, αναγνωστήρια και εκπαιδευτήρια όπως η «Θεοδωρίδειος Σχολή» αρρένων και το «Γεωργιάδειον παρθεναγωγείο» . Η πόλη είχε τέσσερις εκκλησίες που πλέον δεν υπάρχουν, του Αγίου Γεωργίου (1841), ο μητροπολιτικός ναός της Παναγίας της Φανερωμένης (1840), της Παναγίας της Ρευματοκράτειρας (1896) και του Αγίου Αθανασίου. Η Παναγία η Ρευματοκράτειρα βρισκόταν στο δυτικό τμήμα του «Φραγκομαχαλά» και ήταν η πολιούχος της πόλης. Το εικόνισμά της μεταφέρθηκε από Ρωμιούς στη Βασιλική Αχειροποιήτου στη Θεσσαλονίκη.Πριν την ανταλλαγή στην περιοχή ζούσαν αρμονικά Έλληνες, Αρμένιοι και Μουσουλμάνοι.Η Ραιδεστός υπήρξε και τόπος εξορίας των επίσημων προσώπων. Το 1720 ο Ούγγρος επαναστάτης Φραγκίσκος Β’ Ρακότσι, εξορίσθηκε στην Ραιδεστό μετά την  Συνθήκη του Κάρλοβιτς(1669) και έμεινε εκεί ως τον θάνατό του το 1735. Μαζί με τον πρίγκιπα ακολούθησε και πλήθος αυλικών μεταξύ αυτών και ο συγγραφέας Κελεμέν Μίκες ό οποίος περιγράφει το 1720 την πόλη: «ευχάριστη, γραφική, πολύ μεγάλη και εξευγενισμένη με τα γύρω χωράφια καλλιεργημένα έτσι που μοιάζουν με φροντισμένους κήπους… πολύ ευχάριστη η θέα της και τέρπει το βλέμμα… κτισμένη στην παραλία με αμπέλια γύρω–γύρω… το φαγητό άφθονο και καλό». Παλιά ελληνικά σπίτια στην Ραιδεστό με το χαρακτηριστικό σαχνισί Ο 76χρονος Δημήτρης Μαυρίδης εγγονός του Δημήτρη Μαυρίδη ενώ στο βάθος φαίνεται το αρχοντικό  Από το φύλλο της THESSNEWS #135 (08/12/2018-09/12/2018) " ["post_title"]=> string(165) "Η οικία Μαυρίδη και το Μουσείο Φωτογραφίας - Η ιστορία της Ραιδεστού της Ανατολικής Θράκης" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(89) "i-oikia-mavridi-kai-to-mouseio-fotografias-i-istoria-tis-raidestou-tis-anatolikis-thrakis" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:45:01" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:45:01" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2404" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [8]=> object(WP_Post)#2999 (24) { ["ID"]=> int(2397) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-12-06 22:51:27" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-12-06 20:51:27" ["post_content"]=> string(10528) "Η Θεσσαλονίκη στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα δέχεται μια σειρά από μεταρρυθμίσεις που αλλάζουν την εικόνα της και την καθιστούν μια πόλη με ισχυρό ρόλο στα Βαλκάνια.Μετά την απελευθέρωσή της το 1912, η Θεσσαλονίκη είναι μια πολυπολιτισμική πόλη, πολύγλωσση, με ιδιόρρυθμη δημογραφική σύνθεση, πολυεθνική, με διαφορετικές θρησκείες και κουλτούρες και μια πόλη που αντιμετωπίζει από την μια την ανέχεια και τη φτώχεια λόγω του ιταλοτουρκικού πολέμου και από την άλλη πλευρά μια πόλη με πλούσιους κατοίκους, εμπόρους και επιχειρηματίες, που οραματίζονται τη Θεσσαλονίκη κυρίαρχη των Βαλκανίων.  Ο μουσουλμάνος Οσμάν Σαΐτ δήμαρχος της πόλης μετά την απελευθέρωσηΤο 1912 η Θεσσαλονίκη έχει δήμαρχο τον «ντονμέ» (εξισλαμισμένος εβραίος) Οσμάν Σαΐτιμπν Χακί Μαχζενί, ο οποίος διορίσθηκε στις 22 Ιουνίου 1912 έπειτα από μια σειρά παραιτήσεων των προηγούμενων εκλεγέντων. Ο Οσμάν Σαΐτ παραμένει δήμαρχος ως το 1916 και επανεκλέγεται το 1920 ως το 1922.Ο Οσμάν Σαΐτ ήταν ένας λαοπρόβλητος μουσουλμάνος, έμπορος στο επάγγελμα και πολύ δραστήριος. Ήταν παρών στην παράδοση - παραλαβή της πόλης στις 26 Οκτωβρίου 1912 στο χωριό Γέφυρα και παρέμεινε δήμαρχος ακόμα και μετά την απελευθέρωσή της. Η ελληνική πλέον Θεσσαλονίκη έχει μουσουλμάνο δήμαρχο ως στις 23 Αυγούστου του 1920, που η κυβέρνηση της Εθνικής Άμυνας τον αντικαθιστά με τον 41χρονο Έλληνα γιατρό  Κωνσταντίνο Αγγελάκη.Εκείνη την περίοδο στη Θεσσαλονίκη ζουν σύμφωνα με τις καταγραφές του 1903-1904 περίπου 83.430 μόνιμοι κάτοικοι. Από αυτούς οι 46.798 είναι εβραίοι, ποσοστό 55.5%, 25.129 μουσουλμάνοι, ποσοστό 30%, και 12.434 χριστιανοί, ποσοστό 14.5%. Μεταξύ αυτών στην πόλη συνυπάρχουν Βούλγαροι, Αρμένιοι, Φράγκοι και Λεβαντίνοι.Το τέλος του 19ου αιώνα και οι αρχές του 20ου είναι μια περίοδος έντονων κοινωνικοπολιτικών αλλαγών στην πόλη. Η εκάστοτε δημοτική αρχή έχει να αντιμετωπίσει εκτός από το πολυεθνικό και ποικίλο θρησκευτικό μωσαϊκό, το κίνημα των Νεότουρκων, που διεκδικεί δυναμικά την παρουσία του, αλλά και την πτώση της οθωμανικής κυριαρχίας.Το πολιτικό παρασκήνιοΤο πολιτικό παρασκήνιο μέχρι και τον διορισμό του Οσμάν Σαΐτ στη δημαρχία της Θεσσαλονίκης είναι έντονο και αμφισβητήσιμο. Το 1908 δημιουργείται το κίνημα των Νεότουρκων με μεγάλη λαϊκή συμμετοχή στη Θεσσαλονίκη.Στις δημοτικές εκλογές του 1910 οι Νεότουρκοι κατέβασαν μονομερές  ψηφοδέλτιο αλλά αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, διότι οι κοινότητες της πόλης κατάρτισαν ενιαίο ψηφοδέλτιο. Εκλέχθηκαν 12 σύμβουλοι, 4 εβραίοι, 3 ελληνορθόδοξοι και 5 μουσουλμάνοι. Απ’ ό,τι φαίνεται από τις ψήφους του πλειοψηφήσαντος συμβούλου, επιχειρηματία Ισαάκ Φλωρεντίν, ελάχιστοι κατέφυγαν στις κάλπες, μιας και  συγκέντρωσε μόλις 1.871 ψήφους, ενώ ο τελευταίος εκλεγείς, ο Γεώργιος Πουρασλής, συγκέντρωσε μόλις 559 ψήφους. Χριστιανός δήμαρχος με οθωμανική κυβέρνησηΤο 1911 πραγματοποιούνται συμπληρωματικές δημοτικές εκλογές έπειτα από ενδοκομματικές συγκρούσεις και διασπάσεις. Η ελληνορθόδοξη κοινοτική ηγεσία συνεργάσθηκε με το Φιλελεύθερο Οθωμανικό Κόμμα με συμμάχους τους εξαρχικούς.Προϋπήρξε συμφωνία για τη σταυροδοσία, η οποία δεν τηρήθηκε, με αποτέλεσμα να επικρατήσει το κόμμα των Νεότουρκων, αλλά τις περισσότερους ψήφους έλαβε ο εκπρόσωπος των Ελληνορθόδοξων και πλούσιος επιχειρηματίας Κ. Χονδροδήμος.Βάσει της νομοθεσίας έπρεπε να διορισθεί δήμαρχος ο πλειοψηφήσας, κάτι που αναγκαστικά έγινε. Η κίνηση όμως αυτή ξεσήκωσε πολλές αντιδράσεις και διαμαρτυρίες από τη μουσουλμανική κοινότητα, που δεν μπορούσε να δεχθεί έναν «άπιστο» στον δημαρχιακό θώκο. Οι Φιλελεύθεροι μουσουλμάνοι αντέδρασαν αμέσως και απαίτησαν από τον Χονδροδήμο να παραιτηθεί. Το ίδιο έγινε και με τον δεύτερο επιλαχόντα, τον εβραίο τραπεζίτη Μ. Ασσαέλ, που και αυτός εξωθήθηκε σε παραίτηση. Τελικά διορίσθηκε δήμαρχος ο υποψήφιος των Νεότουρκων, Ισμαήλ Μπέης. Για άγνωστους όμως λόγους μερικούς μήνες μετά παραιτήθηκε, και ο νομάρχης διόρισε στη θέση του τον Οσμάν Σαΐτ μπέη, έναν μορφωμένο ντονμέ, ο οποίος γνώριζε την τουρκική και γαλλική γλώσσα, άνθρωπος πράος και λαοφιλής.Οι δήμαρχοι της πόλης από το 1869Ο πρώτος δήμαρχος που διορίσθηκε στη Θεσσαλονίκη ήταν ο Σουλεϊμάν Σουντί μπέης το 1869, με δημοτικό συμβούλιο αποκλειστικά από μουσουλμάνους κατοίκους της πόλης, σε ηλικία πάνω από 25 ετών, με ακίνητη περιουσία και χωρίς φορολογικές υποχρεώσεις. Οι αρμοδιότητες του δήμου περιορίζονταν στα λειτουργικά και πολεοδομικά θέματα, έργα εκσυγχρονισμού και στο μεγάλο από τότε πρόβλημα της πόλης, την καθαριότητα. Έκτοτε ως το 1886 δήμαρχοι της πόλης διορίζονται οι Αγκιάχ εφέντης, Αχμέ Ρεούφ εφέντης, Μεχμέτ, Φαΐκ μπέης, Μεχμέτ Τεφήκ πασάς, Ακήφ μπέης, Αρίφ μπέης, Αλή Ορφή εφέντης και Αλή Μουσά Ζαδέ εφέντης. Το 1886 διενεργούνται δημοτικές εκλογές και εκλέγεται δήμαρχος Θεσσαλονίκης ο μουφτής Ιμπραήμ μπέης, ο οποίος και παραιτήθηκε το 1893. Τότε δημιουργούνται νέες διοικητικές δομές της νέας ελληνικής επικράτειας και εκσυγχρονίζεται το ήδη υφιστάμενο διοικητικό πλαίσιο με την προσάρτηση των λεγόμενων «Νέων Χωρών».Για τα επόμενα 2 χρόνια αναλαμβάνει δήμαρχος ο γαιοκτήμονας ντονμές Νεμλί Ζαδέ Χαμδή μπέης. Το 1901 δήμαρχος Θεσσαλονίκης είναι ο Χουλουσής μπέης ως το 1907 έχοντας δημοτικούς συμβούλους μουσουλμάνους, χριστιανούς και εβραίους. Αμέσως μετά διορίζονται δήμαρχοι ο Τεβφήκ μπέης και ο Αχμέτ Καπαντζής ως τον Φεβρουάριο 1908 που διενεργούνται δημοτικές εκλογές και εκλέγεται δήμαρχος ο δικηγόρος Οσμάν Αδήλ μπέης. Από το φύλλο της THESSNEWS #134 (0/12/2018-02/12/2018) " ["post_title"]=> string(119) "ThessHistory: Ο πρώτος δήμαρχος της Θεσσαλονίκης μετά την απελευθέρωση" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(72) "thesshistory-o-protos-dimarchos-tis-thessalonikis-meta-tin-apeleftherosi" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:45:05" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:45:05" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2397" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [9]=> object(WP_Post)#3000 (24) { ["ID"]=> int(2391) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-11-29 22:48:44" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-11-29 20:48:44" ["post_content"]=> string(9983) "Πολλοί μύθοι και αρκετά παράδοξα συνοδεύουν την ιστορία του Κόκκινου σπιτιού στην πλατεία Αγίας Σοφίας. Δεν είναι λίγες οι φωνές που μιλούν για την «κατάρα» του Μεγάρου Λόγγου, που στη μακραίωνη ιστορία του έχει στοιχειωθεί από χρεοκοπίες, πλειστηριασμούς, θανάτους, μία αυτοκτονία και με το πρόσφατο θανατηφόρο ατύχημα ενός εργάτη κατά τη διάρκεια εργασιών.Το μεγαλοπρεπές κτήριο, Μέγαρο Ιωάννη Λόγγου, πλέον πέρασε στα χέρια του ισχυρού άνδρα της Θεσσαλονίκης, Ιβάν Σαββίδη, και φαίνεται ότι θα γίνει το στρατηγείο του σε ένα από τα πιο όμορφα και κεντρικά σημεία της πόλης.Τον τελευταίο χρόνο έχουν τοποθετηθεί σκαλωσιές και προστατευτικά για την ανακαίνιση και αποκατάσταση του κτηρίου από την εταιρεία Atlantis Park Properties B.V, με στόχο να στεγαστούν τα γραφεία της εταιρείας στους ορόφους και καταστήματα στο ισόγειο.Δυστυχώς την περασμένη Τρίτη και ενώ ήταν σε εξέλιξη οι εργασίες ανακαίνισης, ένας 65χρονος εργάτης έπεσε από τον 3ο όροφο του κτηρίου στο κενό, με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του. Μεγαλοπρεπές και εμβληματικό κτήριοΗ ιστορία του κτηρίου ξεκινάει το 1926-1928 λίγα χρόνια μετά τη μεγάλη πυρκαγιά του 1917 στη Θεσσαλονίκη. Το οικόπεδο ανήκε στην πυρίκαυστη ζώνη και η επιλογή του από τον επιχειρηματία Ιωάννη Λόγγο δεν ήταν καθόλου τυχαία, μιας και βρισκόταν πάνω στο νέο ρυμοτομικό σχέδιο και απέναντι από τον Ι.Ν Αγίας Σοφίας, σύμβολο της πόλης.  Την κατασκευή του κτηρίου ανέλαβε η νεοϊδρυθείσα εταιρεία «Ανώνυμος Οικοδομική Εταιρειών Νέων Χωρών» με υπεύθυνο μηχανικό τον Π. Στάη, ενώ κατά άλλους τη μελέτη ανέλαβε ο Ιταλός αρχιτέκτονας L.Gennari.Το μεγαλοπρεπές κτήριο με τα κόκκινα τούβλα αναπτύσσεται σε 4 επίπεδα, 3 ορόφους και ισόγειο, με τον κάθε όροφο να χωρίζεται σε 2 διαμερίσματα. Πρόκειται για δείγμα εκλεκτικισμού με έντονα βυζαντινίζοντα στοιχεία και πλούσιο εσωτερικό ζωγραφικό και ανάγλυφο διάκοσμο. Έντονα τοξωτά ανοίγματα και πυργοειδή σχήματα χαρακτηρίζουν το Μέγαρο με βυζαντινού και κορινθιακού τύπου κιονόκρανα και επίκρανα, που σε συνδυασμό με τα διακοσμητικά εξωτερικά στοιχεία δημιουργούν έναν ιδιότυπο ζωηρό ρυθμό. Ο τελευταίος όροφος προοριζόταν για την κατοικία Λόγγου-Καραμπέρη, ενώ ο πρώτος και ο δεύτερος για εκμετάλλευση.  Ο τρίτος όροφος είναι ένα διαμέρισμα αρκετά ευρύχωρο με μεγάλη σαλοτραπεζαρία και 3 δωμάτια, ενώ υπήρχαν και βοηθητικοί χώροι και χώροι διαμονής του βοηθητικού προσωπικού. Χαρακτηριστικό είναι ότι εκείνη την εποχή το κτήριο διέθετε πλήρη ηλεκτρική εγκατάσταση και λεβητοστάσιο για κεντρική θέρμανση. Το οικόπεδο ανήκε στον τομέα 1 της πυρίκαυστης ζώνης, ο οποίος ήταν περιζήτητος και προοριζόταν για κατοικίες μεσαίου και υψηλού εισοδήματος. Οι ιδιοκτήτες και οι… ατυχίεςΤο Κόκκινο σπίτι ανήκε στον Ιωάννη Κωνσταντίνο Λόγγο και στη σύζυγό του, Θωμαή Καραμπέρη. Ο Λόγγος ήταν γόνος της μεγάλης οικογένειας κλωστοϋφαντουργών της Νάουσας και δραστήριο μέλος της βιομηχανικής κοινότητας της Θεσσαλονίκης με ενεργή συμμετοχή στην πολιτική ζωή. Η Θωμαή Καραμπέρη ήταν κόρη καπνέμπορου με πολύ μεγάλη προίκα, την οποία διέθεσε για την κατασκευή του κτηρίου. Το ζεύγος δεν κατάφερε να χαρεί πολύ το σπίτι, διότι λίγα χρόνια μετά την αποπεράτωσή του ο Ιωάννης Λόγγος πέθανε στην Ελβετία και λίγο αργότερα και η σύζυγός του (ήταν ήδη και οι δύο σχετικά σε μεγάλη ηλικία). Παράλληλα, η εταιρεία που ανέλαβε την κατασκευή του κτηρίου χρεοκόπησε το 1931 λίγο μετά την ολοκλήρωση του μεγάρου και κάηκε ολοσχερώς η βιομηχανική μονάδα κλωστοϋφαντουργίας του Λόγγου στη Νάουσα. Το μέγαρο ήταν υποθηκευμένο στην Εθνική Κτηματική Τράπεζα και με αναγκαστικό πλειστηριασμό το 1934 πέρασε στα χέρια του κτηματία  Στέργιου Μίσσιου από το Νυμφαίο Φλώρινας. Το ακίνητο παρέμεινε στην ιδιοκτησία της οικογένειας Μίσσιου ως το 2014, όταν και αγοράστηκε από τον ομογενή επιχειρηματία και μεγαλομέτοχο της ποδοσφαιρικής ομάδας του ΠΑΟΚ, Ιβάν Σαββίδη. Σύμφωνα με πληροφορίες ο Σαββίδης κατέβαλε το ποσό των 4.700.000 ευρώ για την αγορά του μεγάρου και δαπάνησε αρκετά ακόμα εκατομμύρια για την αναστήλωση του κτηρίου. Λόγω της εγκατάλειψης, έπρεπε να γίνουν σοβαρές επεμβάσεις τόσο στο εσωτερικό όσο και εξωτερικά του κτηρίου, οι οποίες είναι στο στάδιο της ολοκλήρωσης. ΙστορικόΤο 1983, με απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού το τριώροφο κτίσμα χαρακτηρίστηκε ως ιστορικό διατηρητέο. Το 2007, ο υπουργός Πολιτισμού, Γεώργιος Βουλγαράκης, αποφάσισε την έγκριση της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης ή την απευθείας εξαγορά του διατηρητέου κτιρίου, «προκειμένου το υπουργείο Πολιτισμού να το προστατεύσει, να το αναδείξει και να το αποδώσει για πολιτιστικές χρήσεις» έπειτα από πρόταση της Εφορείας Νεοτέρων Μνημείων Κεντρικής Μακεδονίας την Διεύθυνση Νεότερης και Σύγχρονης Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς και του Κεντρικού Συμβούλιου Νεοτέρων Μνημείων. Ωστόσο το 2009 ο τότε υπουργός Πολιτισμού, Αντώνης Σαμαράς, ανακάλεσε την απόφαση του Γ. Βουλγαράκη λέγοντας ότι «δεν αιτιολογείται σήμερα ο σκοπός της δημόσιας ωφέλειας περί προστασίας του μνημείου».Για αρκετά χρόνια το Μέγαρο Λόγγου ήταν ακατοίκητο. Πριν την οριστική εγκατάλειψή του στον τελευταίο όροφο του κτηρίου διέμενε μια εκ των ιδιοκτητών. Στο ισόγειο του κτηρίου παραμένει η ταμπέλα από το καφενείο  «ΕΡΜΗΣ», ένα από τα πιο γνωστά της εποχής, που προσέλκυε δασκάλους και καθηγητές. Σχεδόν μέχρι πρόσφατα στο ισόγειο υπήρχε το εστιατόριο «Κουρδιστό Γουρούνι», ενώ μετά την πώληση του κτηρίου άνοιξε στο ισόγειο παράρτημα της boutique του ΠΑΟΚ. Από το φύλλο της THESSNEWS #133 (24/11/2018-25/11/2018) " ["post_title"]=> string(124) "Το κόκκινο σπίτι: Οι Θρύλοι και οι Μύθοι που «στοίχειωσαν» το οίκημα" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(68) "to-kokkino-spiti-oi-thryloi-kai-oi-mythoi-pou-stoicheiosan-to-oikima" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:45:10" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:45:10" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2391" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [10]=> object(WP_Post)#3001 (24) { ["ID"]=> int(2385) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-11-27 22:45:28" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-11-27 20:45:28" ["post_content"]=> string(11524) "Τα πιο σημαντικά εκθέματα του Μουσείου του Λούβρου, η Αφροδίτη της Μήλου και η Νίκη της Σαμοθράκης, προσελκύουν περισσότερους από 10 εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως.Οι εθνικοί μας θησαυροί λεηλατήθηκαν κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα από αρχαιοκάπηλους, που, με το ανάλογο «μπαξίσι» στην Υψηλή Πύλη, έκλεψαν και μετέφεραν τα δύο αγάλματα στη Γαλλία.Τα τελευταία δύο χρόνια γίνεται μια προσπάθεια επιστροφής της Αφροδίτης της Μήλου στο σπίτι της έπειτα από 200 χρόνια από τον δήμαρχο της Μήλου, Γεράσιμο Δαμουλάκη.«Με βασάνιζε πολλά χρόνια η ιδέα να γίνουν ενέργειες για να επιστραφεί η Αφροδίτη στο σπίτι της. Στις 8 Απριλίου 2016 ξεκινήσαμε την πρώτη προσπάθεια για να επαναπατριστεί με τη βοήθεια όλων των δήμων της Ελλάδας και των επιμελητηρίων.Στην αρχή ξεκινήσαμε τη συλλογή υπογραφών, μετά όμως τη σχετική οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ότι τα κράτη μέλη μπορούν να διεκδικήσουν τους εθνικούς θησαυρούς τους, ότι δηλαδή πλέον αν έχουν κλαπεί ή ακόμα και αν υπήρξε αγοραπωλησία, μπορούν να τους διεκδικήσουν, η συλλογή υπογραφών δεν ήταν απαραίτητη. Τα κράτη μελή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εφόσον τους ζητηθεί, μπορούν να επιστρέψουν τους εθνικούς θησαυρούς πίσω. Στηριζόμαστε σε αυτό το στοιχείο και σε διμερείς υπογραφές σχετικά με τον εθνικό θησαυρό της κάθε χώρας». Η οδηγία της Ε.Ε για τους εθνικούς θησαυρούςΗ  οδηγία 2014/60/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 15ης Μαΐου 2014 σχετικά με την επιστροφή πολιτιστικών αγαθών που έχουν απομακρυνθεί παράνομα από το έδαφος κράτους - μέλους ορίζει ότι «πολιτιστικό αγαθό» είναι ένα αγαθό το οποίο, πριν ή μετά την παράνομη απομάκρυνσή του από το έδαφος κράτους μέλους, έχει χαρακτηριστεί ή οριστεί από κράτος μέλος ως «εθνικός θησαυρός καλλιτεχνικής, ιστορικής ή αρχαιολογικής αξίας» κατ' εφαρμογή της εθνικής νομοθεσίας ή των εθνικών διοικητικών διαδικασιών κατά την έννοια του άρθρου 36 ΣΛΕΕ.Οι διατάξεις σύμφωνα με το ΦΕΚ (178) 4355/2015 εφαρμόζονται για τα πολιτιστικά αγαθά που απομακρύνθηκαν παράνομα από το έδαφος της Ελλάδας μετά την 1η Ιανουαρίου 1993, καθώς και στις αιτήσεις επιστροφής πολιτιστικών αγαθών, που απομακρύνθηκαν παράνομα από το έδαφος άλλων κρατών − μελών πριν από την 1η Ιανουαρίου 1993. Νέο μουσείο για την Αφροδίτη«Πριν από ενάμιση μήνα συναντήθηκα με τον διευθυντή του μουσείου του Λούβρου και του είπα ότι θέλω να το ακούσετε από τα δικά μου χείλη ότι εμείς ζητάμε την Αφροδίτη πίσω στη Μήλο. Στις 8 Απριλίου του 2019 θα εγκαινιαστεί νέος χώρος για την Αφροδίτη,  το παλιό σχολείο θηλέων του Τσίλερ, το οποίο ανακατασκευάστηκε με ευρωπαϊκό πρόγραμμα, θα γίνει μουσείο για να την στεγάσει. Τότε θα γίνει και η επίσημη έγγραφη αίτηση για την επιστροφή της Αφροδίτης, η οποία θα σταλεί στην Ευρώπη και στη Γαλλία. Το υπουργείο Πολιτισμού ακόμα δεν έχει πάρει θέση στο θέμα, μας υποστηρίζει όμως όλη ελληνική ομογένεια και οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών. Κάνω πολύ μικρά και σταθερά βήματα, γιατί όλη αυτή η προσπάθεια θέλει πολλή προσοχή. Μπροστά στην Ιστορία και στον πολιτισμό μας μπορούμε να πετύχουμε πολλά» συμπληρώνει στην ThessNews o δήμαρχος της Μήλου. Η κλοπή της ΑφροδίτηςΤο υπέροχο άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου βρέθηκε το 1820 σε ένα χωράφι. Ο ιδιοκτήτης του χωραφιού με το όνομα Κεντρωτάς καθώς έσκαβε βρήκε το άγαλμα και προσπάθησε να το κρύψει, διότι στην περιοχή Γάλλοι αξιωματικοί έκαναν ανασκαφές  και φοβήθηκε ότι θα το «άρπαζαν».Παρ’ όλα αυτά οι Γάλλοι τον πίεσαν να σκάψουν όλοι μαζί και τότε βρέθηκε και δεύτερο τμήμα του αγάλματος. Ο Κεντρωτάς το μετέφερε  στη στάνη του για να το διαφυλάξει από τους Γάλλους και τότε άρχισαν οι διαπραγματεύσεις για την αγοραπωλησία της Αφροδίτης. Επικεφαλής των Γάλλων που έκαναν ανασκαφές ήταν ο αξιωματικός Ολιβιέ Βουτιέ, ο οποίος ειδοποίησε τους Γάλλους ότι μαζί με το άγαλμα βρέθηκαν δύο αφιερώσεις, μία ενός ηλικιωμένου και μία ενός νέου, όπως και βάση με επιγραφή που ανέφερε το όνομα του γλύπτη. Το άγαλμα βρέθηκε πιθανόν σε έξι κομμάτια μαζί με τις αφιερώσεις, κατά τη διάρκεια όμως της μεταφοράς κάποια κομμάτια καταστράφηκαν.Η περιζήτητη Αφροδίτη γίνεται αντικείμενο διαπραγματεύσεων και σκληρών παζαριών μεταξύ του σουλτάνου, των Γάλλων και των δημογερόντων του νησιού. Η Υψηλή Πύλη έδωσε εντολή να πάει το άγαλμα και τα άλλα ευρήματα στην Κωνσταντινούπολη, οι Γάλλοι πρόσφεραν 1.000 γρόσια και οι κάτοικοι του νησιού έπρεπε να αποφασίσουν αν θα το δώσουν ή αν θα το πουλήσουν.Τότε παρουσιάστηκε ο Νικόλαος Μουρούζης, διερμηνέας και αξιωματικός του οθωμανικού στόλου, και πείθει του Μηλίους να το πουλήσουν στον ίδιο. Οι Γάλλοι όμως δεν θα άφηναν έτσι εύκολα τη μάχη και ο εκπρόσωπός τους, υποκόμης Ντε Μαρκέλους, τελικά καταφέρνει να τους πάρει με το μέρος του, με το ανάλογο τίμημα.Τελικά το γλυπτό, ταλαιπωρημένο, βρέθηκε στο γαλλικό καράβι. Κάποιοι λένε ότι ήταν φορτωμένο στο πλοίο για Κωνσταντινούπολη και οι Γάλλοι ναύτες έκαναν γιουρούσι, δημιουργήθηκε έντονη συμπλοκή και κάποια κομμάτια έπεσαν στον βυθό της θάλασσας. Εν τέλει το άγαλμα της Αφροδίτης προσφέρθηκε στον βασιλιά Λουδοβίκο τον ΙΗ’, ο οποίος το δώρισε στο μουσείο του Λούβρου, όπου υπάρχει μέχρι σήμερα. Το γλυπτόΗ Αφροδίτη της Μήλου είναι ένα μαρμάρινο άγαλμα ύψους 2,11 μέτρων και βάρους περίπου 900 κιλών. Το έργο αναπαριστά μια νεαρή γυναικεία μορφή. Ο κορμός της είναι γυμνός, ενώ το ένδυμα καλύπτει τους γοφούς και τα πόδια της. Η μορφή στηρίζεται στο δεξί της πόδι, ενώ το αριστερό κάμπτεται προς τα εμπρός και αριστερά.Ο κορμός κάμπτεται και συστρέφεται, δίνοντας την εντύπωση της κίνησης, παρά τον στατικό χαρακτήρα του αγάλματος. Το πρόσωπο είναι απαθές, αυστηρό και ευγενικό. Το άγαλμα φιλοτεχνήθηκε στα τέλη του 2ου αι. π.Χ., ίσως από Μικρασιάτη γλύπτη, και εγγράφεται στο κίνημα της αναβίωσης των αξιών της κλασικής τέχνης στα τέλη της ελληνιστικής εποχής. Εικάζεται ότι στο αριστερό της χέρι κρατούσε μήλο ή καθρέπτη και μια σύγχρονη μελέτη σε αναπαράσταση 3D αναφέρει ότι κρατούσε αδράχτι, έκλωθε και ήταν εταίρα. Σήμερα ένα γύψινο αντίγραφο της Αφροδίτης βρίσκεται στην είσοδο του Αρχαιολογικού Μουσείου της Μήλου, ενώ το σημείο εύρεσης του αγάλματος μνημονεύεται από μια μαρμάρινη επιγραφή. Δήμαρχος Μήλου«Αφήστε την Αφροδίτη να έρθει στο νησί της, να ζήσει κάτω από τον ήλιο και τον χώρο που κοσμούσε και έδινε λάμψη σε όλο τον κόσμο». " ["post_title"]=> string(162) "Η Αφροδίτη της Μήλου - Οι προσπάθειες του δημάρχου να επαναπατριστεί ύστερα από 200 χρόνια" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(91) "i-afroditi-tis-milou-oi-prospatheies-tou-dimarchou-na-epanapatristei-ystera-apo-200-chronia" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:45:15" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:45:15" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2385" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [11]=> object(WP_Post)#3002 (24) { ["ID"]=> int(2381) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-11-17 22:43:14" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-11-17 20:43:14" ["post_content"]=> string(16152) "Η Θεσσαλονίκη αντιστάθηκε κατά της χούντας και είχε το δικό της Πολυτεχνείο. Χιλιάδες φοιτητές βρέθηκαν το βράδυ της Παρασκευής 16 Νοεμβρίου μέσα στην Πολυτεχνική Σχολή της Θεσσαλονίκης, για να δώσουν τον δικό τους αγώνα ενάντια στη δικτατορία. Τα ξημερώματα του Σαββάτου  17 Νοεμβρίου 1973 εκατοντάδες φοιτητές αναγκάστηκαν με την απειλή των όπλων να εγκαταλείψουν την κατάληψη και βρέθηκαν για μέρες στα κρατητήρια και τα αστυνομικά τμήματα, ενώ άλλοι φυλακίστηκαν.Η Πολυτεχνική Σχολή της Θεσσαλονίκης  βρισκόταν τότε απομακρυσμένη από τον αστικό ιστό της πόλης. Γύρω από τη σχολή δεν υπήρχαν γραφεία, καταστήματα ή πολυκατοικίες, μόνο άλλες σχολές του πανεπιστημίου.Η πόλη ήταν αστυνομοκρατούμενη με σκληρούς ελέγχους, περισσότερο ακόμα και  από την Αθήνα, μια Θεσσαλονίκη που είχε ζήσει την ιστορία του παρακράτους με δολοφονίες και συλλήψεις. Παντού κυριαρχούσε ο φόβος, χωρίς να λείπουν οι οργανώσεις κατά της δικτατορίας.Την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου έπειτα από την κατάληψη της Πολυτεχνικής στην Αθήνα, οι φοιτητές της Θεσσαλονίκης αποφασίζουν να κάνουν κατάληψη στο Πολυτεχνείο. Από το απόγευμα άρχισαν να συρρέουν στη σχολή χιλιάδες φοιτητές και δημιουργήθηκαν ολιγομελείς επιτροπές, οι οποίες αποφάσιζαν για την πορεία των κινητοποιήσεων. 3.000 φοιτητές μέσα στο ΠολυτεχνείοΟ Ιωάννης Γκιργκούδης, συνταξιούχος μαθηματικός σήμερα, έζησε ως φοιτητής το ωμό και φασιστικό καθεστώς της δικτατορίας, φυλακίστηκε το 1968 σε ηλικία 24 χρονών ως μέλος των οργανώσεων Λαμπράκη και  Ρήγας Φεραίος και αποφυλακίστηκε το 1973. Έζησε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και περιγράφει τη νύχτα της 17ης Νοέμβρη στη Θεσσαλονίκη. «Τον Νοέμβριο έχουμε την κατάληψη στο Πολυτεχνείο της Αθήνας, πληροφορούμαστε τα γεγονότα και αποφασίζουμε να κάνουμε κάτι αντίστοιχο και στη Θεσσαλονίκη. Παράλληλα, τέτοιες κινήσεις έγιναν και στα Γιάννενα και στην Πάτρα.«Η απόφαση είχε παρθεί και εγώ πήγα το απόγευμα της Παρασκευής στο Πολυτεχνείο. Μας παρακολουθούσαν οι πάντες. Εγώ κάθε μέρα έξω από το σπίτι μου σε 24ωρη βάση είχα ασφαλίτες. Συγκροτήθηκαν επιτροπές κατά σχολή, όπως και επιτροπές φύλαξης των εργαστηρίων και επιτροπή Τύπου, που οι φοιτητές της Πολυτεχνικής έστησαν έναν ραδιοφωνικό σταθμό, ο οποίος εξέπεμπε στους 1.450 χιλιοκύκλους και καλούσε τον κόσμο σε συμπαράσταση και κινητοποίηση. Μέσα στο Πολυτεχνείο υπήρχαν φοιτητές διαφόρων σχολών. Πρέπει να ήμασταν πάνω από 3.000 φοιτητές. Τα κύρια αιτήματα ήταν πολιτικά: «Να φύγει η δικτατορία», «ελεύθερες εκλογές», «αποκατάσταση της δημοκρατίας», «να φύγει η χώρα από το ΝΑΤΟ» κτλ. Κατά τις 6, 7 το απόγευμα εμφανίστηκαν και πολίτες που μας συμπαραστέκονταν. Το βράδυ γύρω στη 1 μετά τα μεσάνυχτα η αστυνομία και ο στρατός άρχισε να διώχνει το συγκεντρωμένο πλήθος, περικύκλωσαν το Πολυτεχνείο και δύο τανκς παρατάχθηκαν στην είσοδο. Παράλληλα, είχαμε επικοινωνία με την Αθήνα και μαθαίναμε τα γεγονότα που συνέβαιναν εκεί. Η αστυνομία μάς ζητάει να αποχωρήσουμε. Εμείς ζητάμε την παρέμβαση εισαγγελέα για να φύγουμε ασφαλείς. Ο εισαγγελέας ήρθε και υποσχέθηκε φωνάζοντας με την ντουντούκα ότι κανείς δεν θα πάθει τίποτα, κάτι το οποίο δεν συνέβη. Κατά τις 3 το ξημέρωμα αρχίσαμε να βγαίνουμε, μπήκαν μπροστά τα τανκς και οι ασφαλίτες διάλεγαν ποιους θα έπιαναν. Έγιναν πάρα πολλές συλλήψεις. Δεν χωρούσαμε στα κρατητήρια και στα αστυνομικά τμήματα. Ήταν όλα ασφυκτικά γεμάτα».Συλλήψεις και φυλακήΗ Ρία Καλφακάκου, καθηγήτρια της Πολυτεχνικής Σχολής ΑΠΘ και επικεφαλής της δημοτικής παράταξης « Θεσσαλονίκη Ανοιχτή Πόλη», ήταν μέλος της πενταμελούς επιτροπής που συστάθηκε εκείνη τη μέρα στο Πολυτεχνείο μαζί με τον Μίμη Γρηγόρη, την Κλεοπάτρα Παπαγεωργίου - η φωνή του Ραδιοφώνου- τον Γιώργο Σμυρνή και επικεφαλής τον Θωμά Βασιλειάδη.«Εκείνο το βράδυ μαζεύτηκαν πάνω από 3.000 άτομα στο Πολυτεχνείο. Γύρω στις 3 το ξημέρωμα του Σαββάτου, τα τανκς περικύκλωσαν το Πολυτεχνείο. Οι ασφαλίτες, η αστυνομία και οι στρατιώτες μάς έβγαλαν έξω. Ήρθε ο εισαγγελέας και μας υποσχέθηκε ότι αν φύγουμε ήσυχα, δεν θα γίνουν ούτε συλλήψεις ούτε ξυλοδαρμοί. Βγήκαμε ένας-ένας και αμέσως μετά οι ασφαλίτες ξεδιάλεγαν ποιον θα πιάσουν. Εγώ επειδή ήμουν στην επιτροπή, ήμουν γνωστή ως Ρία. Μέσα στη σχολή υπήρχαν και πολλοί δοτοί της χούντας. Βγαίνουμε έξω, μας συλλαμβάνουν και μας πηγαίνουν στην Ασφάλεια της Βαλαωρίτου στα υπόγεια. Εκεί μας έβαλαν σε 2 κελιά, δύο επί ενάμισι, 100 άτομα. Ήταν τρομερό. Την άλλη μέρα άρχισε το ξεκαθάρισμα, ώσπου μείναμε 36 άτομα. Μεταξύ αυτών ήμασταν πέντε γυναίκες, εγώ, η Κλεοπάτρα Παπαγεωργίου, η Δήμητρα Λιοδάκη, η Ντόρις Σακλαμπάνη και η Μαρία Μαυραγάνη. Μείναμε στο κρατητήριο, μας ανεβοκατέβαζαν πάνω στα γραφεία, έπεφτε ξύλο και αγωνιούσαμε κάθε φορά τι θα συμβεί. Εγώ δέχτηκα ξύλο, αλλά δεν μου έκαναν φάλαγγα, όπως γινόταν στους άλλους και άλλα χειρότερα. Όταν κατάλαβαν ότι όλο αυτό ήταν αυθόρμητο και ότι δεν ανήκαμε οι περισσότεροι σε οργανώσεις και  σε παράνομα κόμματα της εποχής, βρέθηκαν σε αδιέξοδο και μετά από 20 μέρες μας μετέφεραν τους μισούς στο Μεταγωγών (εκεί μας πήγαν και όλες τις γυναίκες) και άλλους στο Γεντί Κουλέ, όπου και περιμέναμε τη δίκη. Βγήκαμε πολύ αργότερα, μετά από περίπου έναν μήνα με αμνηστία». Ο ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ«Προσοχή, προσοχή. Εδώ ο Ραδιοσταθμός του ελεύθερου πανεπιστήμιου της Θεσσαλονίκης».Ο ραδιοφωνικός σταθμός του Πολυτεχνείου Θεσσαλονίκης λειτούργησε την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 1973. Στήθηκε στην πτέρυγα της Αρχιτεκτονικής και λειτούργησε με εξοπλισμό που έφεραν μαζί τους οι σπουδαστές του «Ευκλείδη» που συμμετείχαν στην κατάληψη. Οι φωνές του ραδιοφώνου ήταν η Κλεοπάτρα Παπαγεωργίου, φοιτήτρια της Πολυτεχνικής, ο Ανδρέας Παπακωνσταντίνου, φοιτητής της Φυσικομαθηματικής, και οι δημοσιογράφοι Φώτης Σιούμπουρας και Κλέαρχος Τσαουσίδης.«Έλληνες, σας μιλά το ελεύθερο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Μεταδίδουμε στους 1.450 χιλιοκύκλους ή 210 μ. περίπου. Για 24 ώρες κρατάμε στα χέρια μας το κτίριο του Πολυτεχνείου Θεσσαλονίκης. Έλληνες, ενωθήτε μαζί μας στον κοινό αγώνα ενάντια στη φασιστική χούντα που οδήγησε τη χώρα μας στο γενικό ξεπούλημα. Η ώρα έφτασε για το γκρέμισμα της ξενοκίνητης χούντας, που αντιμετωπίζοντας την καθολική αντίθεση του λαού προσπαθεί να παρατείνει τη ζωή της με διάφορες γελοίες μεταμορφώσεις. ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ».Στο βιβλίο του Χρήστου Ζαφείρη «Αντεθνικώς δρώντες…», 1971-1974, Η Θεσσαλονίκη την περίοδο της χούντας και η εξέγερση του Πολυτεχνείου της, εκδ. Επίκεντρο, 2011 διαβάζουμε: «Ο σταθμός μεταδίδει ειδήσεις από το μέτωπο των Αθηνών, αντιδικτατορικά συνθήματα, τις ιδεολογικές θέσεις της κατάληψης, προσωπικές θέσεις των εκφωνητών, που απηχούν το γενικότερο ιδεολογικό πλαίσιο και κλίμα, εκκλήσεις προς το κοινό να συνδράμουν ηθικά και υλικά (με τρόφιμα κλπ) τους καταληψίες και μετέδιδε μουσική κυρίως του Μίκη Θεοδωράκη». «Στον σταθμό τα λέγαμε όλα», επιβεβαιώνει η Κλεοπάτρα Παπαγεωργίου, που ήταν η κεντρική γυναικεία φωνή του ραδιοσταθμού του Πολυτεχνείου της Θεσσαλονίκης. «Λέγαμε και της επιτροπής τα μηνύματα και τα δικά μας και του καθενός που είχε άποψη για τα πράγματα και μας την έστελνε».«Είμαστε κυκλωμένοι από τον στρατό»Το τελευταίο μήνυμα του σταθμού μεταδόθηκε στις 05:10 το ξημέρωμα «Σας μιλάμε από τον ραδιοφωνικό σταθμό του ελεύθερου πανεπιστήμιου της Θεσσαλονίκης. Αν ο στρατός μας χτυπήση, αν πέση έστω και ένας πυροβολισμός, κανείς δεν μπορεί να είναι ανεύθυνος γι’ αυτό. Είμαστε κυκλωμένοι από το στρατό. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε διαπραγματεύσεις. Απευθύνουμε έκκληση στον ελληνικό λαό και σ’ ολόκληρο τον ελεύθερο κόσμο να πάρη θέση. Ζητάμε από τους στρατιώτες να καταλάβουν ότι είμαστε αδέρφια, ότι ο εχθρός είναι ένας, πως είναι κοινός. Δεν θέλουμε να βγούμε πριν ξημερώση. Δεν θέλουμε να βγούμε όσο είναι σκοτάδι. Κάνουμε τελευταία έκκληση στον ελεύθερο κόσμο. Ζητάμε να πάρετε θέση. Ζητάμε να πάρετε θέση. Ζητάμε από τους στρατιώτες να μην υπακούσουν σε καμιά διαταγή για πυροβολισμό. Ζητάμε από τους γονιούς μας, τους καθηγητές μας, απ’ όλους τους ανθρώπους να πάρουν θέση…» .............. Ρία Καλφακάκου«Για μένα το Πολυτεχνείο είναι η παγκόσμια και διαχρονική ανάγκη των ανθρώπων για δημοκρατία και ελευθερία. Μπορεί να υπήρχαν διάφορες πολιτικές, ιδεολογικές και κομματικές διαφορές, αλλά αυτό που μας ένωνε ήταν να έχουμε την ελευθερία της διαφορετικής άποψης και της ελεύθερης γνώμης. Μας ένωσε η αφόρητη αίσθηση της καταπίεσης που δημιούργησε το τεράστιο κύμα των ανθρώπων που ακολούθησαν τις μικρές εξεγέρσεις της εποχής και αυτό διαχρονικά μπορεί να εμπνέει τη νέα γενιά». .......Ιωάννης Γκιργκούδης«Το Πολυτεχνείο ήταν μια δικαιολογημένη αντίδραση του φοιτητικού κινήματος ενάντια σε μια βάρβαρη δικτατορία, η οποία ισοπέδωσε τα πάντα και πήγε τη χώρα πολλά χρόνια πίσω. Στη χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία είναι οδυνηρό ξαφνικά να γίνεται δικτατορία και να ισοπεδώνονται τα πάντα. Αντιδράσαμε και νομίζω καλά κάναμε». " ["post_title"]=> string(73) "Η Θεσσαλονίκη τη νύχτα του Πολυτεχνείου" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(42) "i-thessaloniki-ti-nychta-tou-polytechneiou" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:45:19" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:45:19" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2381" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [12]=> object(WP_Post)#3003 (24) { ["ID"]=> int(2371) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-11-15 22:39:56" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-11-15 20:39:56" ["post_content"]=> string(14853) "Τα αυθεντικά αντίγραφα των Incantadas στην αυλή του Αρχαιολογικού ΜουσείουΣτο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης παραμένουν προσωρινά, μέχρι να βρουν μόνιμη στέγη, οι Μαγεμένες της Θεσσαλονίκης, ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της Ρωμαϊκής περιόδου.Οι Μαγεμένες, ή αλλιώς Las Incantadas, αποσπάστηκαν βίαια και εκλάπησαν από τη Στοά των Ειδώλων στη Θεσσαλονίκη το 1864 από τον Μίλερ και φυγαδεύτηκαν στη Γαλλία, όπου και βρίσκονται μέχρι σήμερα, στο μουσείο του Λούβρου. Το 2015 επέστρεψαν, όχι οι ίδιες αλλά τα αυθεντικά αντίγραφά τους, στην πόλη όπου «γεννήθηκαν».Αν και για την κατασκευή και μεταφορά των αντιγράφων  χρειάστηκε να καταβληθεί το ποσό των 150.000 ευρώ, οι υπεύθυνοι δεν κατάφεραν να τις βρουν «σπίτι». Οι τέσσερις αμφίπλευροι πεσσοί, που αναπαριστούν οχτώ αγάλματα τα οποία κοσμούσαν τη Στοά των Ειδώλων, βρήκαν προσωρινό καταφύγιο στο προστώο του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης και μάλλον εκεί θα μείνουν, διότι αν και γνωρίζουμε την πιθανή τους θέση από όπου λεηλατήθηκαν, ουδέποτε έγιναν ενέργειες για αρχαιολογική έρευνα, έτσι ώστε να τοποθετηθούν ξανά στο ίδιο σημείο ή έστω να αναδειχθεί το μνημείο που κάποτε ήταν σημείο αναφοράς της πόλης. Προσπάθειες «επαναπατρισμού»Οι πρώτοι ψίθυροι για να έρθουν οι Μαγεμένες στη Θεσσαλονίκη έγιναν το 1997 (μέχρι τότε ελάχιστοι γνώριζαν ή έγραψαν για αυτές) από τον τότε δήμαρχο Κωνσταντίνο Κοσμόπουλο, όταν η Θεσσαλονίκη ήταν πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Το 2012 με αφορμή τη συμπλήρωση των 100 χρόνων της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης, έγιναν οι πρώτες ενέργειες από τον δήμαρχο Γιάννη Μπουτάρη, για να κατασκευαστούν τα αντίγραφα των Μαγεμένων και να επαναπατριστούν τα εκμαγεία στην πόλη, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Τότε ανέλαβε την πρωτοβουλία της χρηματοδότησης των εκμαγείων η επιχειρηματίας Έλενα Αμβροσιάδου, η οποία θα έδινε το ποσό των 180.000 ευρώ, με την προϋπόθεση να έχει την εκμετάλλευση, δηλαδή την εμπορική χρήση της έκθεσης των εκμαγείων. Ο δήμαρχος τότε δεν συμφώνησε, με αποτέλεσμα και αυτή η ενέργεια να πέσει στο κενό.Κόστισαν 150.000Το 2015 με πρωτοβουλία της ΔΕΘ – Helexpo, τα αντίγραφα των περίφημων Μαγεμένων έρχονται στην 80η ΔΕΘ και εκτίθενται στο περίπτερο 3, έπειτα από 14 μήνες προσπαθειών, επαφών και διαπραγματεύσεων. «Το κόστος για την κατασκευή και μεταφορά των εκμαγείων ανήλθε στο ποσό των 150.000 ευρώ με χρηματοδότηση της ΔΕΘ-Helexpo, του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης, του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου, του ΟΛΘ Α.Ε και της ΕΥΑΘ Α.Ε. Είναι η καλύτερη ποιότητα αντιγράφων που φτιάχνει το Λούβρο με ειδικές ρητίνες για εξωτερικό χώρο. Στόχος της ΔΕΘ ήταν να αποδοθούν στο κοινό της Θεσσαλονίκης, αλλά μόλις τελείωσε και η παράταση της έκθεσης των Μαγεμένων, μπήκαν σε κουτιά, διότι δεν είχε αποφασιστεί από τον δήμο και την αρχαιολογική υπηρεσία πού θα τοποθετηθούν» τονίζει ο Διευθύνων Σύμβουλος της ΔΕΘ, Κυριάκος Ποζρικίδης.Τον Σεπτέμβριο του 2017  έγιναν τα εγκαίνια της μόνιμης έκθεσης της στοάς των Ειδώλων στο προστώο του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, όπου εκτίθενται πλέον οι τέσσερις αμφίγλυφοι πεσσοί.«Υπήρξε μια πρόταση να εκτεθούν στην αρχαία αγορά, αν και εφόσον γίνει ανασκαφική έρευνα και αποκαλυφθεί η αρχική μορφή του μνημείου, και να τοποθετηθούν στο σημείο. Υπάρχει η ευχή και η προσδοκία να βρεθούν τα κονδύλια και να ανασκαφεί η πλατεία Αριστοτέλους. Πρόκειται για ένα λαμπρό και πολυτελές κτήριο και αυτό φαίνεται από την ποιότητα των αγαλμάτων.Με βάση τις έρευνες που έχουν γίνει, διατυπώθηκε η άποψη ότι το μνημείο ήταν μεταξύ της Ρωμαϊκής αγοράς και των λουτρών Παράδεισος στη σημερινή πλατεία Αριστοτέλους, στο σημείο όπου βρίσκεται η παιδική χαρά» συμπληρώνει η Στυλιάνα Γκαλινίκη, αρχαιολόγος και προϊσταμένη του τμήματος λιθίων, τοιχογραφιών και ψηφιδωτών του Αρχαιολογικού Μουσείου.Η Στοά των ΕιδώλωνΗ γοητευτική ιστορία της Στοάς των Ειδώλων ξεκινάει στα τέλη του 2ου αρχές του 3ου αιώνα μ.Χ. Ήταν τοποθετημένες πάνω σε ένα μνημείο που σχημάτιζε στοά, ανατολικά της Παναγίας Χαλκέων, βόρεια της οδού Εγνατίας, νότια της Ρωμαϊκής αγοράς και πολύ κοντά στην τότε εκκλησία του Αγίου Νικολάου του Τρανού (κάηκε το 1917).Πρόκειται για οχτώ ανάγλυφες μαρμάρινες μυθολογικές μορφές που κοσμούν μια κορινθιακή κιονοστοιχεία. Το συνολικό ύψος της κιονοστοιχείας ήταν 12,69 μέτρα και το μήκος 20,465 μέτρα. Οι μορφές ήταν αμφίπλευρες πάνω σε 4 πεσσούς και αναπαριστούν μία Μαινάδα που παίζει φλάουτο, τον θεό Διόνυσο σε νεαρή ηλικία δίπλα σε έναν πάνθηρα, την Αριάδνη στεφανωμένη με τα φύλλα μιας κληματαριάς, τη Λήδα μαζί με τον κύκνο, τη Νίκη, την Αύρα με το πέπλο της, τον Διόσκουρο με ένα άλογο στα πόδια του και τον Γανυμήδη μαζί με τον Δία μεταμορφωμένο σε αετό. Σε ένα από τα επιστύλια υπήρχε τμήμα επιγραφής: …ΝΓΕΓΕΝΗΜΕΝΟΝΥΠΟ…Σε γκραβούρες του 1714 απεικονίζεται το μνημείο ενσωματωμένο σε ένα σπίτι στην εβραϊκή συνοικία Rogos. Οι περιγραφές των  περιηγητών της εποχής μιλούν για ένα μεγαλοπρεπές μνημείο που φαινόταν από πολύ μακριά.Σύμφωνα με τη μαρτυρία της Τζεντίλ Κοέν (εφημερίδα Μακεδονία 1939), κάτοικο της Θεσσαλονίκης και γεννημένη περίπου το 1875, κάτω από τη στοά υπήρχε σπίτι που ανήκε στον υφασματέμπορο Λιάτσι Αρδίτι. Η Τζεντίλ θυμόταν ότι εκτός από τα αγάλματα τα οποία βρίσκονταν στον περίβολό του, υπήρχαν και άλλα στα υπόγειά του, στα οποία η κάθοδος ήταν δυνατή μέσα από ένα «ξεροπήγαδον εντός του οποίου επίσης υπήρχαν μάρμαρα».Στη μεγάλη φωτιά του 1917 κάηκε το σπίτι και όλη η συνοικία, στη συνέχεια κατεδαφίστηκαν τα ερείπια και το νέο σχέδιο προέβλεπε τη δημιουργία πλατείας και την ανέγερση δημόσιων κτηρίων.Η αρπαγή των «Μαγεμένων»Οι Μαγεμένες ή Είδωλα, Las Incantadas στα Ισπανοεβραϊκά, Sureth Maleh στα Τούρκικα, ήταν ένα μνημείο που κοσμούσε τη Θεσσαλονίκη και προσέλκυε πολλούς περιηγητές απ’ όλο τον κόσμο.Το 1864 έγινε ο βανδαλισμός του μνημείου από τον παλαιολόγο Εμμανουέλ Μίλερ, που βρισκόταν εκείνη την περίοδο στη Θεσσαλονίκη.Ο Μίλερ δωροδόκησε τον σουλτάνο και με την άδειά του απέσπασε βίαια τους αμφίπλευρους πεσσούς και διάφορα άλλα μέλη του μνημείου, τα οποία φυγάδευσε στη Γαλλία.Ο ίδιος σε επιστολές προς τη σύζυγό του αναφέρει: «O σουλτάνος, μέσω του μεγάλου βεζίρη Φουάντ Πασά, μου έδωσε την άδεια να αφαιρέσω και να μεταφέρω στη Γαλλία τα οκτώ αγάλματα της Θεσσαλονίκης που τόσο επιθυμούσα… Ο πληθυσμός έχει ήδη αρχίσει να εξάπτεται και να δυσανασχετεί. Είναι έξαλλοι που θα πάρω τα αγάλµατα…» Σε άλλη επιστολή κατηγορεί τον ιδιοκτήτη του σπιτιού ότι σπάει κομμάτια από το μνημείο και τα πουλάει στους τουρίστες.Η μεταφορά των μαρμάρων έγινε με βοϊδάμαξες που διέσχισαν τη Θεσσαλονίκη ως τους μύλους Αλλατίνη (υπήρχε λιμάνι μπροστά πριν γίνει η επιχωμάτωση), όπου τα φόρτωσε στο πλοίο με προορισμό τη Γαλλία.Τότε οι Θεσσαλονικείς ξεσηκώθηκαν και υπήρχαν έντονες διαμαρτυρίες για την κλοπή του μνημείου. Παρ’ όλα αυτά ο Μίλερ, που αποκαλούσε τα μάρμαρα «πέτρες», κατάφερε με τη βοήθεια της Οθωμανικής κυβέρνησης να ακρωτηριάσει ένα από τα πιο «γοητευτικά» μνημεία της πόλης, τμήματα του οποίου μαζί με τους αμφίπλευρους πεσσούς εκτίθενται στο μουσείο του Λούβρου. Ο παράνομος έρωτας και τα μάγιαΤην ιστορία των Μαγεμένων» ακολουθεί ένας λαϊκός μύθος του παράνομου έρωτα μεταξύ του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της γυναίκας του βασιλιά της Θράκης.Η γυναίκα του Θράκα βασιλιά φιλοξενούνταν στο παλάτι που υπήρχε εκεί και ερωτεύτηκε παράφορα τον Μέγα Αλέξανδρο. Ο βασιλιάς μόλις αντιλήφθηκε το γεγονός, διατάζει να κάνουν μάγια στον Αλέξανδρο. Ο Αλέξανδρος το πληροφορείται και δεν βγαίνει εκείνο το βράδυ από το δωμάτιό του, η βασίλισσα όμως αποφασίζει να τον επισκεφθεί. Τότε τα μάγια «έπιασαν» την ίδια και τη συνοδεία της, με αποτέλεσμα να «μαρμαρώσουν». Από το φύλλο της THESSNEWS #131 (10/11/2018-11/11/2018) " ["post_title"]=> string(84) "ThessHistory: Άστεγες οι Μαγεμένες της Θεσσαλονίκης" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(51) "thesshistory-asteges-oi-magemenes-tis-thessalonikis" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:45:24" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:45:24" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2371" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [13]=> object(WP_Post)#3004 (24) { ["ID"]=> int(2351) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-11-07 22:34:31" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-11-07 20:34:31" ["post_content"]=> string(17493) "Ένα μνημείο θησαυρός της ελληνιστικής εποχής της Θεσσαλονίκης βρίσκεται στα αζήτητα στην πλατεία Αντιγονιδών, κάτω από πάρκινγκ αυτοκινήτων, ξεχασμένος από την πολιτεία δεκάδες χρόνια.Πρόκειται για αρχαϊκό ναό που αποκαλύφθηκε το 1936, μέλη του οποίου ανασυντέθηκαν τα Ρωμαϊκά χρόνια και δημιούργησαν αυτό το μοναδικό μνημείο αξεπέραστης αξίας.Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Θεσσαλονίκης δεν έχει προχωρήσει σε περαιτέρω έρευνα λόγω έλλειψης κονδυλίων, το ΑΠΘ έκανε μια προσπάθεια σε συνεργασία με τον Δήμο Θεσσαλονίκης και το Υπουργείο Πολιτισμού το 2012, η οποία κατέληξε στα συρτάρια παρά τις έντονες φωνές των αρχαιολόγων που μιλούν για μνημείο μοναδικό, μείζονος σημασίας. Παρά την απόφαση να απαλλοτριωθεί το οικόπεδο, η απαλλοτρίωση δεν έγινε ποτέ και οι ιδιοκτήτες του οικοπέδου το θέλουν πολυώροφο πάρκινγκ.Ο ναός είναι περίπτερος εν παραστάσι, ιωνικού ρυθμού. Στον κυρίως ναό περιτρέχει κιονοστοιχία και στην είσοδο, εσωτερικά της κιονοστοιχίας, υπάρχουν δύο κίονες ανάμεσα στις παραστάδες, στις προεκτάσεις του κυρίως ναού.  Το Πάνθεον της ΘεσσαλονίκηςΣύμφωνα με τον αρχιτέκτονα, μηχανικό και αρχαιολόγο Γιώργο Καραδέδο, πρόκειται για μνημείο της υστεροαρχαϊκής περιόδου, εξαιρετικά σημαντικό μνημείο για την πόλη της Θεσσαλονίκης και για ολόκληρο τον βορειοελλαδικό χώρο. «Η σπουδαιότητά του έγκειται στη σπανιότητά του, στην τεράστια ιστορική, αρχαιολογική και καλλιτεχνική αξία του, στον μεγάλο αριθμό των αρχιτεκτονικών μελών που διασώζει, γεγονός σπάνιο για αρχαϊκά μνημεία, και τέλος στην ιδιαιτερότητά του να αποτελεί ανασύνθεση αρχαϊκών αρχιτεκτονικών μελών, τα οποία ανήκουν σε δύο τουλάχιστον μεταφερμένα μνημεία»Σύμφωνα με τον καθηγητή Κλασικής Αρχαιολογίας Γ. Μπακαλάκη, ίσως πρόκειται για τον ναό του Θερμαίου Διονύσου, ενώ σύμφωνα με πιο πρόσφατες απόψεις του καθηγητή Βουτυρά, πρόκειται μάλλον για τον αρχαϊκό ναό της Αφροδίτης, που βρισκόταν στην Αινεία (σημερινή Νέα Μηχανιώνα) και μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη στα Ρωμαϊκά χρόνια. Μία άλλη άποψη υποστηρίζει ότι ο υστεροαρχαϊκός ναός προϋπήρχε στην γωνία των οδών Καραολή&Δημητρίου και Αντιγονιδών ή στο εγγύς περιβάλλον τους και ανοικοδομήθηκε ξανά κατά τη ρωμαϊκή περίοδο με υλικά της εποχής και της περιοχής, για να μετατραπεί σε ναό αυτοκρατορικής λατρείας.Κάτοψη της πλατείας Αντιγονιδών. Υπάρχουσα κατάσταση. Με διακεκομμένη γραμμή φαίνονται οι μικροεπεμβάσεις που απαιτούνται για την αποκάλυψη του ναού χωρίς να θιγεί η λειτουργία της πλατείας. Πότε ανακαλύφθηκε ο ναόςΤο 1936, κατά τη διάρκεια εκσκαφής για την ανέγερση οικοδομής, αποκαλύφθηκαν τα αρχιτεκτονικά μέλη και τμήματα αγαλμάτων του ναού,  από τα οποία κάποια θάφτηκαν στον ανασκαμμένο χώρο και κάποια στην αυλή της Ροτόντας. Το 2000, μετά την κατεδάφιση της παλιάς διώροφης οικοδομής, έπειτα από αίτημα του ιδιοκτήτη για ανέγερση πολυκατοικίας, ήρθε ξανά στο φως ο ξεχασμένος ναός. Τότε, κατά τη διάρκεια της εκσκαφής του οικοπέδου και της αυλής, αποκαλύφθηκαν τα μέλη του ναού και σταμάτησε η εκσκαφή. Στο ανασκαμμένο μέρος του ναού (17μ μήκος και 13.50μ πλάτος) αποκαλύφθηκε ναός των Ρωμαϊκών χρόνων, μέσα στον οποίο βρέθηκε πλήθος κατακερματισμένων αρχιτεκτονικών μελών, τα οποία ταυτίζονται με τα τμήματα ενός υστεροαρχαϊκού ναού γύρω στο 500π.Χ. Το 2006 μεταφέρθηκαν τα μέλη του ναού στο αρχαιολογικό μουσείο και  έγινε αναστήλωση του ναού μέσα στο μουσείο.Γενική άποψη της αίθουσας με τα εκθέματα του αρχαϊκού ναού. Το 2009 επανέρχεται ο ιδιοκτήτης και ζητά άδεια για να γίνει πολυώροφο πάρκινγκ. Τότε ο δήμος Θεσσαλονίκης δίνει βεβαίωση ότι δεν θίγεται η λειτουργία της πλατείας. Το 2014, λόγω φόβου στατικότητας των όμορων πολυκατοικιών από τις ανασκαφές, αποφασίστηκε το μπάζωμα της αυλής, χωρίς αποτέλεσμα, γιατί οι κάτοικοι ξεσηκώθηκαν και σταμάτησαν τις εργασίες.Σήμερα μέρος του ναού βρίσκεται κάτω από τα θεμέλια όμορης πολυκατοικίας και εκτείνεται κάτω από την πλατεία Αντιγονιδών, που μέρος της χρησιμοποιείται ως παράνομο πάρκινγκ.Προοπτικό της αίθουσας στο οποίο φαίνεται ο τρόπος έκθεσης των αρχιτεκτονικών μελών του αρχαϊκού ναού στο αρχαιολογικό μουσείο Θεσσαλονίκης.  Μέρος του ναού στο αρχαιολογικό μουσείοΜετά την ανασκαφή του 2000, όπου αποκαλύφθηκε μέρος του αρχαϊκού ναού, αποφασίστηκε τα ταυτισμένα αρχιτεκτονικά μέλη του να εκτεθούν  στο αρχαιολογικό μουσείο. Τότε, με επικεφαλής τον κ. Καραδέδο, αναστηλώθηκε τμήμα του ναού σε πραγματικές διαστάσεις σε κάτοψη, έτσι ώστε ο επισκέπτης του μουσείου να αντιλαμβάνεται το μνημείο με συνθήκες όσο γίνεται πιο κοντινές σε αυτές που αντιλαμβανόταν ο αρχαίος επισκέπτης του ναού. Στο μουσείο εκτίθεται το ανατολικό τμήμα του ναού, το οποίο ταυτίζεται με το ανασκαμμένο και περιλαμβάνει μέρος του πτερού, τη θύρα εισόδου και τους δύο κίονες εν παραστάσι μπροστά από τη θύρα. Το πραγματικό ύψος των κιόνων ξεπερνούσε τα 7 μέτρα, λόγω όμως του χαμηλού ύψους της αίθουσας, 4,5μέτρα, οι κίονες παρουσιάζονται κομμένοι χωρίς να αλλοιώνεται η αίσθηση του ναού. Τα αγάλματα της θεάς Ρώμης, του Διός Αιγίοχου και των αυτοκρατόρων που βρέθηκαν κατά τη διάρκεια της εκσκαφής, τοποθετήθηκαν στον πτερό του ναού.Το ανατολικό τμήμα του ναού που αποκαλύφθηκε το 2000 Η μεγάλη περιπέτειαΟ περιπλανώμενος ναός της Αντιγονιδών συνεχίζει να βρίσκεται θαμμένος κάτω από την πλατεία και παρ’ όλο που ένα τμήμα του αποκαλύφθηκε φανερώνοντας σύμφωνα με τους αρχαιολόγους ότι πρόκειται για το Πάνθεον της Θεσσαλονίκης, εντούτοις ποτέ δεν έγινε ολοκληρωμένη αρχαιολογική έρευνα.Η αρχική απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου ήταν να απαλλοτριωθεί το οικόπεδο και να προχωρήσει η ανάδειξή του. Αργότερα η απόφαση αυτή αναθεωρήθηκε και αποφασίστηκε να διατηρηθεί στο υπόγειο της υπό ανέγερση πολυκατοικίας. Έπειτα από καταθέσεις φακέλων στο ΚΑΣ και διάφορες άλλες ενέργειες, υπήρξε νέα γνωμοδότηση, που τάχθηκε υπέρ της απαλλοτρίωσης, η οποία δεν εφαρμόστηκε ποτέ.Τα αγάλματα που βρέθηκαν κατά τη διάρκεια της εκσκαφής.  Το 2012 ετοιμάστηκε προγραμματική σύμβαση μεταξύ του τμήματος αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ, του Δήμου Θεσσαλονίκης και του Υπουργείου Πολιτισμού, έτσι ώστε να αναλάβει ο καθείς από έναν τομέα, να γίνει έρευνα και να υλοποιηθεί η αποκάλυψη του ναού. Η προγραμματική σύμβαση δεν υπογράφτηκε ποτέ.Ενώ υπάρχει ολοκληρωμένη μελέτη από το 2006, για αποκάλυψη και αναστήλωση του μνημείου χωρίς να θίγεται η λειτουργία της πλατείας και παρά την ομόφωνη απόφαση να υιοθετηθεί η πρόταση, δεν εφαρμόσθηκε ποτέ.Τα κτερίσματα του ναού  Η πρόταση-πρωτοβουλία αναστήλωσης του ναούΜε πρωτοβουλία του αρχιτέκτονα- αρχαιολόγου Γιώργου Καραδέδου έγινε έρευνα για την ανάδειξη του μνημείου, η οποία κατατέθηκε το 2006 χωρίς να θίγει καθόλου τη λειτουργία της πλατείας Αντιγονιδών.Σύμφωνα με τη μελέτη, η πλατεία Αντιγονιδών διαμορφώνεται σε δύο επίπεδα, το σημερινό και το αρχαίο. Μικρό τμήμα της οδού Διοικητηρίου και της πλατείας Αντιγονιδών μπορεί να διαμορφωθεί σε αερογέφυρα για να δοθεί η δυνατότητα να παραμείνει ο ναός ορατός στο σύνολό του και να αναστηλωθεί. Στα σόκορα των όμορων στο υπό απαλλοτρίωση οικόπεδο πολυκατοικιών, μπορούν να τοποθετηθούν γιγαντοαφίσες με πληροφόρηση για το μνημείο, η ολοκλήρωση της μορφής του οποίου, εκτός από την αναστήλωση, μπορεί να επιτυγχάνεται με ολογράμματα. Η λύση αυτή, σύμφωνα με τον Γ. Καραδέδο, «είναι άκρως ενδιαφέρουσα, καθώς δίνεται η δυνατότητα στην καρδιά της ελληνιστικής, ρωμαϊκής και βυζαντινής Θεσσαλονίκης να ξεπροβάλλει αναστηλωμένος ένας αρχαϊκός ναός, του οποίου οι διαστάσεις και οι αξίες μπορούν άνετα να ανταγωνισθούν το μέγεθος και το πλήθος των σύγχρονων πολυκατοικιών».Τα κτερίσματα βρέθηκαν σε διάφορα σημεία της πόλης. Ένα κιονόκρανο χρησιμοποιήθηκε ως γούρνα σε βρύση εκκλησίας. Αφού πρόκειται για ένα στολίδι της πόλης, το οποίο αν αναδειχθεί θα αναβαθμίσει όχι μόνο την πλατεία Αντιγονιδών, αλλά θα γίνει και τόπος έλξης παγκόσμιου ενδιαφέροντος – κατ’ επέκταση θα φέρει έσοδα στην πόλη-, γιατί όλοι κλείνουν τα μάτια;Γιατί ο Δήμος Θεσσαλονίκης αδιαφορεί για ένα σημαντικό μνημείο της πόλης, που τείνει να καταχωθεί στα υπόγεια των πολυκατοικιών;Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Θεσσαλονίκης γνωρίζει τη σημαντικότητα του μνημείου. Έχει αποδείξει ότι με τις κατάλληλες ενέργειες μπορεί να εξασφαλίσει τα κονδύλια για την ανασκαφή και ανάδειξή του.Η πλούσια σε Ιστορία Θεσσαλονίκη έχει υποχρέωση να αφήσει κληρονομιά στις επόμενες γενιές αναδεικνύοντας τους θησαυρούς της. Οι ενέργειες για ανασκαφική έρευνα και αναστήλωση θα έχουν συμπαραστάτες όλους τους πολίτες της Θεσσαλονίκης. Είναι χρέος μας. Από το φύλλο της THESSNEWS #130 (03/11/2018-04/11/2018) " ["post_title"]=> string(178) "ThessHistory: Στα αζήτητα ο αρχαϊκός ναός της Αντιγονιδών - Η περιπέτεια του Παρθενώνα της Θεσσαλονίκης" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(103) "thesshistory-sta-azitita-o-archaikos-naos-tis-antigonidon-i-peripeteia-tou-parthenona-tis-thessalonikis" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:45:28" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:45:28" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2351" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [14]=> object(WP_Post)#3005 (24) { ["ID"]=> int(2343) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-11-01 22:30:36" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-11-01 20:30:36" ["post_content"]=> string(10211) "Ήταν 9 Απριλίου του 1941, όταν ο στρατός του Γ’ Ράιχ μπαίνει στη Θεσσαλονίκη και την καταλαμβάνει.Η κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας, η αριθμητική και εξοπλιστική υπεροχή των γερμανικών δυνάμεων, ο εγκλωβισμός των συμμαχικών στρατευμάτων στην Κλεισούρα, η κατάρρευση των οχυρών του Ρούπελ και μια σειρά λαθών στην πολεμική τακτική, οδηγούν τη 2η τεθωρακισμένη μεραρχία «Panzer» από τη Γιουγκοσλαβία στο Πολύκαστρο.Οι μεραρχίες περνούν από τη λίμνη Δοϊράνη, βρίσκουν αφύλακτη την κοιλάδα του Αξιού, μιας και οι Βρετανοί οπισθοχωρώντας δεν πρόλαβαν να ανατινάξουν τις γέφυρες, και στις 8 Απριλίου 1941 βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη. Η παράδοση της πόληςΟι διαπραγματεύσεις που ακολούθησαν μεταξύ του στρατιωτικού διοικητή της Θεσσαλονίκης, αντιστράτηγου Ραγκαβή, και του Γερμανού διοικητή της 29ης μεραρχίας αρμάτων, στρατηγού Φάιελ, κατέληξαν στην παύση των εχθροπραξιών και στην παράδοση της πόλης άνευ όρων.Στις 8 το πρωί της 9ης Απριλίου 1941, οι μηχανοκίνητες μονάδες με επικεφαλής τον ταξίαρχο Βερστ, μπαίνουν στην πλατεία Βαρδαρίου, όπου τους υποδέχεται ελληνική αντιπροσωπία, και παραδίδουν την πόλη. Παρόντες ήταν ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Γεννάδιος, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Κωνσταντίνος Μερκουρίου, και ο στρατιωτικός διοικητής Θεσσαλονίκης, Νικόλαος Ραγκαβής, ενώ χρέη «διερμηνέα» άσκησε ο γερμανομαθής καθηγητής της Σχολής Νομικών και Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Περικλής Βιζουκίδης. Τα γερμανικά τανκ παρελαύνουν στη ΘεσσαλονίκηΑμέσως μετά, τα γερμανικά τανκ παρελαύνουν στην πόλη σε Εγνατία και Λεωφόρο Νίκης,  με λιγοστό κόσμο να τους χειροκροτεί και κάποιοι να τους προσφέρουν ανθοδέσμες. Η πόλη ερήμωσε, οι Θεσσαλονικείς κλείστηκαν στα σπίτια τους και ο τότε δήμαρχος Κωνσταντίνος  Μερκουρίου κάλεσε με διάγγελμα τον λαό να επιστρέψει στις ασχολίες του και «να επιδείξει εμπιστοσύνην προς τον Στρατόν της Γερμανίας, όστις από της πρώτης εισόδου του εις την πόλιν ετήρησεν έναντι ημών στάσιν γενναιόφρονα και ιπποτικήν…»  Από το ξενοδοχείο «Ριτζ» της πλατείας Ελευθερίας, που είχαν επιτάξει οι Γερμανοί προσωρινά για στρατηγείο τους, ο Γερμανός διοικητής της Θεσσαλονίκης εξέδωσε διαταγή:«Εφ’ όσον ο πληθυσμός θα παραμείνη ειρηνικός, θα τον μεταχειρισθή ο στρατός καλώς και θα σεβασθεί την περιουσίαν του. Εφόσον αι τοπικαί αρχαί θα συνεργασθούν αδόλως και ειλικρινώς, θα παραμείνουν εις την αρχήν…» Η πείνα θερίζει την πόληΗ Θεσσαλονίκη της κατοχής έρχεται αντιμέτωπη με την ανεργία και την τεράστια έλλειψη τροφίμων. Η οικονομική ύφεση του μεσοπολέμου επιδεινώνει την κατάσταση και σε αυτό έρχεται να προστεθεί ο ερχομός 48.000 προσφύγων από τη Βουλγαρία. Τον Οκτώβριο του 1940, περίπου 50.000 τρέφονταν από τα λαϊκά συσσίτια και έναν χρόνο αργότερα ο αριθμός διπλασιάστηκε. Οι Γερμανοί επίταξαν τις σοδειές, ο πληθωρισμός εκτινάχθηκε στα ύψη και η μαύρη αγορά κυριαρχούσε σε μια πόλη που πεινούσε. Μαρτυρίες της κατοχήςΟι μαρτυρίες των ανθρώπων που έζησαν την κατοχή είναι συγκλονιστικές. «Η μάνα μου πουλούσε κάθε τόσο ό,τι πολύτιμο είχαμε. Γέμιζαν οι δρόμοι και τα μονοπάτια που οδηγούσαν στα χωράφια με κόσμο που έρχονταν από τις πόλεις να δώσει χρυσαφικά, ρούχα, αλάτι, σαπούνι, άδεια σακιά, κρύσταλλα, πορσελάνες, κάδρα, χαλιά, ραπτομηχανές, για να πάρει κάτι φαγώσιμο και προπαντός αλεύρι για να κάνει ψωμί» (Δροσάκη Ελευθερία, Εν Θεσσαλονίκη, 2000, Εντός).«Η σύζυγος του Ελβετού πρόξενου, επιστρέφοντας στην πατρίδα της στα τέλη του 1941, μετέφερε μια ζοφερή εικόνα για τη ζωή στην πόλη. Λιπόσαρκοι ενήλικες σωριάζονταν στα πεζοδρόμια, τα πτώματά τους απομακρύνονταν αργότερα με κάρα που τα τραβούν κοκαλιάρικα άλογα, τα οποία παραπατούν από την πείνα. Οι ταφές γίνονται χωρίς φέρετρο, λόγω έλλειψης ξυλείας» (Mark Mazower, Θεσσαλονίκη, η πόλη των φαντασμάτων, 2004, εκδ. Αλεξάνδρεια). Τα κτήρια, τα βασανιστήρια και οι φυλακέςΗ σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό βρίσκεται σε πολλά δημόσια και ιδιωτικά κτήρια της πόλης, σε μέγαρα και σπίτια που οι Γερμανοί τα επιτάσσουν για να στεγάσουν τις διοικητικές υπηρεσίες τους. Άλλα τα χρησιμοποιούν ως κατοικίες και άλλα για τα βασανιστήρια των αντιστασιακών. Μεταξύ αυτών των κτηρίων είναι το Φρουραρχείο της πόλης, το νεοκλασικό κτήριο της Ιονικής τράπεζας στην πλατεία Ελευθερίας, το μέγαρο «Κόφα» στην Τσιμισκή με Βενιζέλου, το μέγαρο Κονιόρδου στην παραλία της Θεσσαλονίκης, το εγκαταλελειμμένο σήμερα κτήριο στη Β. Όλγας με Γραβιάς 25, που έγινε τόπος βασανιστηρίων της Γκεστάπο, το ξενοδοχείο «Βιέννη» στην περιοχή Κολόμπου, το ξενοδοχείο «Ματζέστικ» στη γωνία λεωφόρου Νίκης με Αγίας Σοφίας, που σήμερα δεν υπάρχει, το «Κόκκινο σπίτι» στην Αγίας Σοφίας με Ερμού κ.ά. Το στρατόπεδο «Παύλου Μελά» και το Επταπύργιο χρησιμοποιούνται από τους Γερμανούς ως χώροι συγκέντρωσης και φυλάκισης των αντιστασιακών και αργότερα ως χώροι εξόντωσης και βασανιστηρίων. Μεταξύ των κτηρίων επιτάσσονται και  νοσοκομεία  όπως το «Γεώργιος Γεννηματάς», στο υπόγειο του οποίου προσφάτως ανακαλύφθηκε νοσοκομείο με χειρουργεία και αίθουσες ασθενών που λειτουργούσε σε έκτακτες καταστάσεις.Η πλατεία Ελευθερίας υπήρξε ο χώρος «ταπείνωσης» και «εξευτελισμού» των Εβραίων Θεσσαλονικέων, που αναγκάστηκαν να βιώσουν τη μεγαλύτερη τραγωδία της ανθρωπότητας στα κρεματόρια του Άουσβιτς –Μπίρκεναου. Το καλοκαίρι του 1942 η ελονοσία και η πείνα θέριζαν τη Θεσσαλονίκη. Περισσότεροι από 5.000 άνθρωποι πέθαναν από την πείνα, τα βασανιστήρια, τις ασθένειες, τις εκτελέσεις και την καταναγκαστική εργασία κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Από το φύλλο της THESSNEWS #129 (26/10/2018) " ["post_title"]=> string(162) "ThessHistory: Η Θεσσαλονίκη στην κατοχή - Η πείνα, τα βασανιστήρια, οι εκτελέσεις και οι φυλακές" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(93) "thesshistory-i-thessaloniki-stin-katochi-i-peina-ta-vasanistiria-oi-ekteleseis-kai-oi-fylakes" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:45:33" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:45:33" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2343" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [15]=> object(WP_Post)#3006 (24) { ["ID"]=> int(2324) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-10-25 22:24:21" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-10-25 19:24:21" ["post_content"]=> string(11297) "Ήταν 17 Οκτωβρίου 1941, όταν στα Άνω και Κάτω Κερδύλια διαδραματίστηκε η πρώτη μεγάλη ομαδική εκτέλεση αμάχων από τα στρατεύματα κατοχής στη Βόρεια Ελλάδα.Μόλις μερικούς μήνες μετά την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα, οι Ναζί δείχνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τις διαθέσεις τους και εκτελούν ως αντίποινα 230 άντρες, εφήβους και ηλικιωμένους, και πυρπολούν τα δύο χωριά.Τα Άνω και Κάτω Κερδύλια βρίσκονται στην περιοχή της Αμφίπολης Σερρών, κοντά στις ακτές του Στρυμόνα. Πρόκειται για ορεινά χωριά που  λόγω της γεωγραφικής τους θέσης αναπτύχθηκε το αντάρτικο στη γύρω περιοχή των Σερρών και του Κιλκίς. Οι κάτοικοι, πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, ασχολούνταν ως επί το πλείστον με τη γεωργία και την υλοτομία, ζώντας ήσυχα στην περιοχή. Οι επιθέσεις των ανταρτώνΗ ναζιστική κατοχή δίνει το έναυσμα για τις πρώτες αντάρτικες ομάδες που άρχισαν να δημιουργούνται τον Ιούλιο του 1941, τις ομάδες Οδυσσέας Ανδρούτσος στη Νιγρίτα και Αθανάσιος Διάκος στο Κιλκίς.Τα πρώτα σαμποτάζ των ανταρτών έχουν μικρές απώλειες και συνεχίζουν τις επιθέσεις σε Μαυροθάλασσα, Ευκαρπία και Δάφνη, αφαιρώντας όλα τα όπλα από τους σταθμούς χωροφυλακής για να χρησιμοποιηθούν στην αντίσταση. Οι Γερμανοί, ανήσυχοι για το αντάρτικο, έστησαν φρουραρχείο στην περιοχή του Σταυρού και  με τον φόβο ότι οι επιθέσεις των ανταρτών θα αυξηθούν, πραγματοποιείται σύσκεψη στη Θεσσαλονίκη στις 25 Σεπτεμβρίου, για τη δημιουργία ενός δικτύου πληροφοριοδοτών με την ονομασία V-Mann (άνθρωποι εμπιστοσύνης), για να μαθαίνουν οι Γερμανοί για τις κινήσεις των ανταρτών, ποιοι τους βοηθούν και πού κρύβουν τα όπλα τους.Στις 27 Σεπτεμβρίου η ομάδα Οδυσσέας Ανδρούτσος επιτίθεται στον σταθμό χωροφυλακής της Ευκαρπίας Σερρών και εξαγριώνει τους Γερμανούς, που πίστευαν ότι οι χωρικοί συμμετέχουν στο αντάρτικο, τροφοδοτώντας τους με τρόφιμα. Στις 12 Οκτωβρίου οι Γερμανοί ελέγχουν τα δυο χωριά ψάχνοντας για τους βοηθούς τους. Οι χωρικοί τότε  ζητούν από τον Μέρτεν να σταματήσει τις εφόδους λέγοντας ότι δεν συμφωνούν με το αντάρτικο.Η προδοσία που οδήγησε στο ολοκαύτωμαΟ προδότης Δημήτριος Κίκηρας είναι η αφορμή για τη σφαγή που θα ακολουθήσει λίγο αργότερα. Ο Κίκηρας, κάτοικος των Κάτω Κερδυλίων, παίρνει χρήματα από έναν από τους αρχηγούς των ανταρτών, τον Μιχάλη Μπογατσόπουλο, για να τους αγοράσει τρόφιμα. Ο Κίκηρας ούτε τρόφιμα αγόρασε ούτε τα χρήματα επέστρεψε, με αποτέλεσμα να δεχτεί απειλές. Για να βρει τα χρήματα, επιτίθεται στον καλόγερο του μοναστηριού Άγιος Δημήτριος για να τον ληστέψει, με αποτέλεσμα να σκοτώσει τον βοηθό του καλόγερου και να τραυματιστεί ο ίδιος. Ο καλόγερος, Γρηγόριος Καρακαλινός, καταγγέλλει το γεγονός και την επόμενη μέρα ο Κίκηρας συλλαμβάνεται στην Ευκαρπία και κατά την ανάκριση καταδίδει τα ονόματα των ανταρτών και όσων τους τροφοδοτούσαν από το χωριό. Η Βέρμαχτ βρήκε την αφορμή για να εφαρμόσει για πρώτη φορά τα αντίποινα. Η μεγάλη σφαγήΤο ξημερώματα της Παρασκευής 17 Οκτωβρίου 1941, οι Γερμανοί περικυκλώνουν τα δυο χωριά, αφήνοντας μακριά τα αυτοκίνητά τους για να αιφνιδιάσουν τους κατοίκους.Οι δύο λόχοι του 220ου Τάγματος Σκαπανέων της Βερμαχτ με 250 άντρες υπό την καθοδήγηση των λοχαγών Βέντλερ και Σράινερ συγκεντρώνουν τους άντρες ηλικίας από 15 ως 60 ετών στη θέση Αλώνια και Κούτρες αφήνοντας τις γυναίκες και τα παιδιά να φύγουν και κλειδώνουν 23 υπερήλικες στο κοινοτικό κατάστημα.Στις 9 το πρωί με το σύνθημα μιας φωτοβολίδας συντελείται η πρώτη ομαδική εκτέλεση αμάχων από τους Γερμανούς. Ακολούθησε η πυρπόληση του χωριού, κατά την οποία οι Γερμανοί έκαψαν τα πάντα, σπίτια, αποθήκες, κτήρια, εκτός από τις εκκλησίες. Τα δυο χωριά καταστράφηκαν τελείως.Πίσω έμειναν μόνο 17 άτομα άνω των εξήντα ετών στα Άνω Κερδύλια και 10 υπερήλικες στα Κάτω Κερδύλια, που επωμίστηκαν το βαρύ φορτίο της ταφής των νεκρών. «Δεν σεβάστηκαν τίποτα»Στο βιβλίο του Βασίλη Τζανακάρη «Η Ελλάδα φλέγεται», 2016, εκδόσεις Μεταίχμιο, η 28χρονη τότε Ζωγράφου Κουτλούδη από τα Κάτω Κερδύλια περιγράφει τις τραγικές στιγμές :[…] Οι Γερμανοί ήρθαν στις τρεις τη νύχτα περίπου. Κύκλωσαν το χωριό μας, βάλανε φρουρές στα σταυροδρόμια που φεύγαμε για τα χωράφια. Ύστερα μάζεψαν τους άνδρες από τα σπίτια. Μάλιστα όταν ήρθαν στο δικό μου, ο άντρας μου ήθελε να πάρει μαζί του και τη μικρή μας κόρη και του λέει ένας Γερμανός: «Νιξ μαντάμες και παιδιά!» Και τον έσπρωξε. Πήρε μονάχα το παλτό του και όταν κατέβαινε από τη σκάλα, προσπάθησε να το ρίξει στην πλάτη του γιατί είχε ψύχρα, αλλά ένας Γερμανός τον χτύπησε στο πόδι με την ξιφολόγχη και τον τραυμάτισε. Τον άκουσα που έκανε «ωχ» κι ύστερα να μου φωνάζει: Σ΄ αφήνω γυναίκα, τα παιδιά και τα μάτια σου! Εκείνη τη στιγμή έξω από την πόρτα μας περνούσε ένα παλικάρι καμιά τριανταριά χρονών, αλλά κι εκείνον ο Γερμανός του έδωσε μια με τον υποκόπανο του όπλου του. Δεν σεβάστηκαν τίποτα και κανέναν. Λίγο παρακάτω ο ίδιος Γερμανός χτύπησε με τον υποκόπανο του όπλου του έναν άλλο συγχωριανό μας, τον Σαμαρά. Εγώ γύρισα πίσω για να δω τα παιδιά, γιατί τα άκουσα που έκλαιγαν[…] Τελικά αφού τους μάζεψαν, τους έβγαλαν πάνω στο ύψωμα σ΄ ένα αλώνι και τους έβαλαν να καθίσουν κάτω κι εμάς τις γυναίκες με τα παιδιά μας πήγαν αλλού. Τους βλέπαμε που γέμιζαν με ταινίες τα πολυβόλα τους και ήμασταν όλες τρομοκρατημένες».Ο τραγικός απολογισμόςΟ αριθμός των εκτελεσθέντων διαφέρει, οι αστυνομικές αρχές έκαναν λόγο για 212, οι Γερμανοί για 207 και οι μεταπολεμικές λίστες για 214.Σύμφωνα με το Ελληνικό Εθνικό Γραφείο Εγκλημάτων Πολέμου οι νεκροί ήταν 222, ενώ αργότερα η κοινότητα Νέων Κερδυλίων συντάσσει λίστα με 230 νεκρούς, που περιλαμβάνει και τους ετεροδημότες.Μετά τη σφαγή των Κερδυλίων τα χωριά δεν ξανακατοικήθηκαν ποτέ και οι κάτοικοι μετακινήθηκαν προς τη θάλασσα φτιάχνοντας νέο οικισμό, τα Νέα Κερδύλια. Με προεδρικό διάταγμα το 1998, αναγνωρίστηκε η σφαγή των Κερδυλίων και η κοινότητα ως μαρτυρική. Από το φύλλο της THESSNEWS #128 (20/10/2018-21/10/2018) " ["post_title"]=> string(150) "ThessHistory: Η σφαγή των Κερδυλίων - Η πρώτη ομαδική εκτέλεση των Ναζί στη Βόρεια Ελλάδα" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(86) "thesshistory-i-sfagi-ton-kerdylion-i-proti-omadiki-ektelesi-ton-nazi-sti-voreia-ellada" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:45:42" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:45:42" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2324" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [16]=> object(WP_Post)#3007 (24) { ["ID"]=> int(2309) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-10-24 22:20:47" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-10-24 19:20:47" ["post_content"]=> string(8212) "Ήταν Οκτώβριος του 1915 όταν  Βρετανοί και Γάλλοι, μαζί με στρατό από τις αποικίες τους Ινδία, Ινδοκίνα και Σενεγάλη, στρατοπεδεύουν στη Θεσσαλονίκη μαζί με Σέρβους, Ιταλούς και Ρώσους συμμάχους.Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος συμπληρώνει ήδη έναν χρόνο και οι «Κηπουροί της Θεσσαλονίκης», όπως τους ονόμασαν, βρίσκονται στα μετόπισθεν κάνοντας διάφορες χειρωνακτικές δουλειές στην πολυπολιτισμική τότε Θεσσαλονίκη.Η πόλη πλημμυρίζει με στρατό και ανάμεσα στη στρατιά της Ανατολής βρίσκονται Ινδοί στρατιώτες που κλήθηκαν από τους Βρετανούς κατακτητές τους να πολεμήσουν σε μια χώρα που ίσως ποτέ δεν άκουσαν το όνομά της ή δεν γνώριζαν τίποτα γι’ αυτήν.Λίγοι όμως γνωρίζουν ότι στη Θεσσαλονίκη βρίσκονται θαμμένοι 520 Ινδοί στρατιωτικοί και βοηθητικοί, μέλη του εκστρατευτικού σώματος των Άγγλων που στρατολογήθηκαν στο Μακεδονικό Μέτωπο.Το Ινδικό ΝεκροταφείοΤο Ινδικό Κοιμητήριο βρίσκεται στη Δυτική Θεσσαλονίκη, τότε η περιοχή ονομαζόταν Χαρμάνκιοϊ, δίπλα στον συνοικισμό του Δενδροποτάμου και στο στρατόπεδο Ζιάκα, περιφραγμένο με χαμηλό πέτρινο τοίχο και  με πολλά κυπαρίσσια. Ο χώρος είναι δωρεά της ελληνικής Πολιτείας, «μνήμης χάριν» των νεκρών του συμμαχικού στρατού.Στο νεκροταφείο βρίσκονται θαμμένοι 384 Ινδουιστές, 107 Μουσουλμάνοι, 26 Σιχ και 1-3 χριστιανοί. Οι 71 ήταν μάχιμοι στρατιώτες, οι 17 χαμηλόβαθμοι αξιωματικοί και οι υπόλοιποι υπηρετούσαν σε βοηθητικές μονάδες. Σύμφωνα με τη θρησκεία τους, οι Ινδουιστές δεν θάβονται αλλά καίγονται και η στάχτη τους τοποθετείται σε τεφροδόχο.Μέσα σε μια έκταση περίπου 5,5 στρεμμάτων βρίσκονται περίπου 105 μεμονωμένοι τάφοι με μικρές κάθετες μαρμάρινες εγχάρακτες ταφόπετρες, που αναγράφουν το όνομα, το σήμα, τη μονάδα και την ημερομηνία θανάτου αλλά και μία ευχή όπως  «Hua gafur, Allah gafur talihi», δηλαδή «Συγχωρεί ο Αλλάχ, στο τέλος συγχωρεί».Υπάρχει επίσης ένα μνημείο για τους πεσόντες, όπου πάνω σε μαρμάρινο γρανίτη αναγράφονται τα ονόματα 163 στρατιωτών, τα οστά των οποίων δεν βρέθηκαν ή είναι θαμμένα σε ανώνυμους τάφους. Μέσα στο κοιμητήριο ξεχωρίζει η τεφροδόχος, ένα οκτάγωνο κτίσμα ύψους 2,80μ κατασκευασμένο με πελεκητή πέτρα, μέσα στο οποίο εναπόθεσαν τις στάχτες των πεσόντων, ενώ σε μαρμάρινη πλάκα αναγράφονται τα ονόματα 220 στρατιωτών. Στα βορειοδυτικά υπάρχει ξεχωριστά ένας και μοναδικός τάφος-μνημείο, που ανήκει σε αρχιλοχία μονάδας μεταγωγικών, ο οποίος φέρει μεγάλη ταφόπετρα. Οι Ινδοί στρατιώτεςΟι περισσότεροι Ινδοί στρατιώτες προέρχονταν από χαμηλές κάστες και η πλειοψηφία των θανόντων(83%), σύμφωνα με την έρευνα της καθηγήτριας Ελένης Αμπατζή, έπεσαν άμαχοι (οι περισσότεροι πέθαναν από ελονοσία που τότε θέριζε τη Θεσσαλονίκη) και υπηρετούσαν ως βοηθητικό προσωπικό, εργάτες, νερουλάδες, νοσοκόμοι, σιδεράδες, ιπποκόμοι, βοηθοί κουζίνας, μάγειρες, καθαριστές, σαμαράδες κ.ά, ενώ ελάχιστοι καταλάμβαναν τα κατώτερα κλιμάκια της στρατιωτικής ιεραρχίας, όπως δεκανείς, λοχίες, οπλίτες, στρατιώτες, οδηγοί και μερικοί ναύτες. Παράλληλα με τους Ινδούς που αποτελούσαν μέρος του σώματος των υπόλοιπων στρατιωτικών μονάδων, υπήρχαν και ξεχωριστές αποκλειστικές μονάδες, όπως η 24η Punjabis, η 10η Jats, η 6η Gygkha τυφεκιοφόρων και η 80η Carnatic πεζικού.  Η κεντρική υπηρεσία του Commonwealth War Graves Commission – CWGC διαθέτει πληθώρα στοιχείων με τα ονόματα, τις ειδικότητες, τις μονάδες και πολλές πληροφορίες για την παρουσία των Ινδών στο Μακεδονικό Μέτωπο.Στις κολώνες της εισόδου δεξιά και αριστερά υπάρχουν ενεπίγραφες πλάκες γραμμένες στα Ελληνικά και στα Αγγλικά «Η γη όπου κείνται τα κοιμητήρια ταύτα φόρος ευγνωμοσύνης του Ελληνικού λαού εδόθη προς αιώνιαν ανάπαυσιν των κατά τον πόλεμον 1914-1918 ενδόξως πεσόντων μαχητών των συμμαχικών στρατών, τιμή και δόξας εις αυτούς».Το Ινδικό Κοιμητήριο βρίσκεται υπό την εποπτεία και επιμέλεια της Κοινοπολιτειακής Επιτροπής Στρατιωτικών Ταφών –CWGC και η μελέτη και κατασκευή των μνημείων έγινε από τον Sir Robert Lorimer. Από το φύλλο της THESSNEWS #127 (13/10/2018-14/10/2018) " ["post_title"]=> string(123) "ThessHistory: Ινδικά Νεκροταφεία - Η στρατιά της Ανατολής στη Θεσσαλονίκη" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(71) "thesshistory-indika-nekrotafeia-i-stratia-tis-anatolis-sti-thessaloniki" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:45:47" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:45:47" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2309" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [17]=> object(WP_Post)#3208 (24) { ["ID"]=> int(2292) ["post_author"]=> string(2) "29" ["post_date"]=> string(19) "2018-10-03 22:15:38" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2018-10-03 19:15:38" ["post_content"]=> string(13576) "Η μεγάλη νεκρόπολη της Θεσσαλονίκης, τα συμμαχικά νεκροταφεία Ζέιτενλικ, δημιουργήθηκε μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, για να ενταφιάσει στα σπλάχνα της τους νεκρούς στρατιώτες που έπεσαν μαχόμενοι κατά την περίοδο 1915 - 1918.Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και διοργανώνονται μια σειρά από εκδηλώσεις, παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη  Βαρθολομαίου, ο οποίος θα τελέσει πατριαρχικό συλλείτουργο στον υπαίθριο χώρο των συμμαχικών νεκροταφείων, μπροστά στο παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου.Τα Βρετανικά κοιμητήρια Τα Συμμαχικά Νεκροταφεία Ζέιτενλικ βρίσκονται στην περιοχή των Αμπελοκήπων, στην οδό Λαγκαδά, και πήραν το όνομά τους από τους πολλούς ελαιώνες που υπήρχαν στην περιοχή (Zeytin στα τουρκικά είναι η ελιά).Η μεγαλύτερη νεκρόπολη της Ελλάδας χωρίζεται σε 5 τομείς ανάλογα με την εθνότητα των πεσόντων και εκεί κείτονται 21.068 στρατιώτες: • 8.310 Γάλλοι (οι 208 σε οστεοφυλάκια) πεσόντες στο Μακεδονικό μέτωπο • 7.440 Σέρβοι (οι 5.580 σε οστεοφυλάκια) από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και 129 από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. • 3.000 Ιταλοί που έπεσαν κυρίως στο μέτωπο της Αλβανίας • 1.648 Βρετανοί (Κοινοπολιτειακό Κοιμητήριο), ανάμεσά τους και 45 Βούλγαροι αιχμάλωτοι πολέμου • 496 Ρώσοι Αξιωματικοί και στρατιώτες του Μακεδονικού ΑγώναΤο εσωτερικό του καθολικού ναού με τα αφιερώματα Η απόβαση των στρατιωτών στη ΘεσσαλονίκηΣτις αρχές του 20ού αιώνα η Θεσσαλονίκη είναι μια πολυπολιτισμική πόλη με 120.000 κατοίκους, Εβραίους, Έλληνες, Τούρκους, Βούλγαρους, Λεβαντίνους, Φράγκους, και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η αποβίβαση εκατοντάδων χιλιάδων στρατιωτών των δυνάμεων της Αντάντ μεταμορφώνουν την πόλη σε ένα μεγάλο στρατόπεδο που προστατεύεται από τα χαρακώματα.Η  συγκέντρωση των οστών στο Ζέιτενλικ ξεκίνησε το 1921 και ολοκληρώθηκε το 1923. Τον Νοέμβριο του 1920 υπογράφηκε συμφωνία για την ίδρυση του νεκροταφείου μεταξύ του Γενικού Διοικητή Θεσσαλονίκης Αδοσίδη και, εκ μέρους των συμμάχων, του Γάλλου στρατηγού Μπουσέ, του Άγγλου στρατηγού Μιλν, του Σέρβου στρατηγού Μίσιτς και του Ιταλού αντισυνταγματάρχη Τζιανμπερίνι. Η επικαρπία της γης δόθηκε στους συμμάχους της Αντάντ, οι οποίοι μέχρι και σήμερα είναι οι υπεύθυνοι για τη φροντίδα των κοιμητηρίων τους.Τα συμμαχικά νεκροταφεία εκτείνονται σε μια περιοχή 350 στρεμμάτων δίπλα στα κοιμητήρια της Αγίας Παρασκευής, του καθολικού νεκροταφείου Αγίου Βικεντίου του Παύλου, που δημιουργήθηκε μεταξύ του 1860 και του 1867, και δίπλα στο πρώτο στρατιωτικό νοσοκομείο της εποχής στη Μονή Λαζαριστών.Οι τοιχογραφίες του καθολικού παρεκκλησιού με τους αγγέλους Τα γαλλικά κοιμητήριαΣτην είσοδο του Γαλλικού Τομέα υπάρχει το καινούργιο μουσείο, πρώην κατοικία του φύλακα, που διαμόρφωσε το Γαλλικό Προξενείο στην Ελλάδα στο πλαίσιο της ολικής ανακαίνισης του γαλλικού τμήματος (2011-2013).  Στις αίθουσες του μουσείου υπάρχει αρχειακό υλικό με κείμενα και φωτογραφίες στα ελληνικά, στα γαλλικά και στα σερβικά, με διαδραστική πρόσβαση σε βίντεο με προβολή ντοκιμαντέρ.Οι γαλλικοί τάφοι κοσμούνται με έναν σταυρό και είναι χαλικόστρωτοι, ενώ σε κάποιους υπάρχουν διακριτικά, όπως m για τους πεσόντες από τη Μαδαγασκάρη και την Ινδοκίνα (398), s από την αποικιοκρατία της Σενεγάλης (1.222), Α για τους τάφους των Βορειοαφρικανών (343) και  αστέρι για τους τάφους των Εβραίων.Περίπου στο κέντρο του Γαλλικού Τομέα υπάρχει ένα καθολικό παρεκκλήσι γοτθικού ρυθμού, που χτίστηκε τον Νοέμβριο του 1921. Μέσα υπάρχουν διάφορα ενθύμια, πλακέτες, αναμνηστικά αφιερώματα και φωτογραφίες, ενώ έκπληξη προκαλούν οι τοιχογραφίες που απεικονίζουν αγγέλους.Οι Σέρβικοι τάφοι Το κενοτάφιο - μνημείο των ΣέρβωνΣτον Σερβικό Τομέα είναι χαρακτηριστικό το μεγαλοπρεπές μνημείο, όπου σε σκευοφυλάκια βρίσκονται 5.580 στρατιώτες, ενώ στο υπόλοιπο εσωτερικό υπάρχουν φωτογραφίες, σημαίες, αναμνηστικά, πηλίκια και αφιερώματα. Πρόκειται στην ουσία για ένα παρεκκλήσι που αποτελεί προσκύνημα για τους εκατοντάδες Σέρβους που το επισκέπτονται, ενώ κατεβαίνοντας τη σκάλα του μνημείου βρίσκεται το κενοτάφιο με τα αφιερώματα και τα σκευοφυλάκια, που σε κάποια από αυτά υπάρχουν και φωτογραφίες των νεκρών.Τα Ρώσικα κοιμητήρια με τις πλάκες Ο φύλακας του μνημείουΠαρών εκεί σχεδόν πάντα είναι ο 90χρονος Γιώργος, κατά κόσμον Djordie Mihailovic, εγγονός του πρώτου φύλακα του μνημείου που πολέμησε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Την παράδοση συνέχισε ο πατέρας του και  έπειτα  ο κος Γιώργος, που μέχρι σήμερα ξεναγεί τους Σέρβους επισκέπτες. Τα βρετανικά κοιμητήριαΟι τάφοι της Βρετανικής Κοινοπολιτείας ξεχωρίζουν με τη διαμόρφωση του χώρου που είναι στρωμένος με γρασίδι και εκατέρωθεν των πλακών υπάρχουν λουλούδια φυτεμένα με ιδιαίτερη φροντίδα. Πάνω σε κάθε πλάκα αναγράφεται το όνομα του στρατιώτη, η ηλικία του και το τάγμα στο οποίο ανήκε. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι περισσότεροι στρατιώτες και στα 5 νεκροταφεία είχαν πολύ μικρή ηλικία όταν σκοτώθηκαν στη μάχη (18 -33 χρόνων). Στα βρετανικά νεκροταφεία ξεχωρίζει ο τάφος της νοσοκόμας Katharine Mary Harley (1855-1917), που σκοτώθηκε στον βομβαρδισμό του Μοναστηρίου στις 17 Μαρτίου 1917. Οι Σέρβοι τίμησαν την Harley με μια επιγραφή στον τάφο της που γράφει: «Αντί για λουλούδια η ευγνωμοσύνη των Σέρβων θα ανθίζει για να θυμίζει τις πράξεις αγάπης αυτής της γυναίκας. Το όνομά σας θα μείνει αθάνατο από γενιά σε γενιά».Τα Ιταλικά κοιμητήρια με την μεταλλική πλακέτα Η περιπέτεια του ρωσικού νεκροταφείουΟ Ρωσικός Τομέας αποτελείται από λίθινους σταυρούς γραμμένους στο κυριλλικό αλφάβητο σε ένα τμήμα του, ενώ σε άλλο υπάρχουν πλάκες εγκάρσια στο έδαφος.Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι Γερμανοί κατέστρεψαν το ρωσικό νεκροταφείο και στη θέση του έθαψαν τους δικούς τους νεκρούς. Την δεκαετία του ’50 υπεγράφη συμφωνία και τα λείψανα των Γερμανών μεταφέρθηκαν στην πατρίδα τους και αποκαταστάθηκαν οι ρωσικοί τάφοι. Το 2000 τοποθετήθηκε ένα μνημείο από μαύρο γρανίτη, για να τιμηθούν όλοι οι ρωσικής καταγωγής νεκροί του Μεγάλου Πολέμου, έργο του γλύπτη Γιώργου Κικότη. Οι ΙταλοίΤα ιταλικά κοιμητήρια είναι περιφραγμένα με κάγκελα σε μια έκταση με πολλά κυπαρίσσια. Οι λίθινοι σταυροί ξεχωρίζουν με τη μεταλλική πλακέτα στο κέντρο, όπου αναγράφεται το όνομα του στρατιώτη. Στον χώρο υπάρχουν 3 μνημεία, με τον ένστολο στρατιώτη να ξεχωρίζει, ενώ απέναντί του βρίσκεται ένα μαρμάρινο ανοιχτό παρεκκλήσι που στο κέντρο του υπάρχει μαρμάρινη τράπεζα (βωμός).Το Ζέιτενλικ αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας όχι μόνο της Θεσσαλονίκης, όχι μόνο της Μακεδονίας, αλλά και όλης της ανθρωπότητας. Η Θεσσαλονίκη σήμερα τιμά τους νεκρούς που έπεσαν στις μάχες των χαρακωμάτων, με την ευχή ποτέ ξανά η ανθρωπότητα να μη ζήσει την αγριότητα του πολέμου.  Από το φύλλο της THESSNEWS #125 (29/09/2018-30/09/2018) " ["post_title"]=> string(149) "ThessHistory: Κοιμητήρια Ζέιτενλικ - Οι τάφοι του Ελαιώνα - Η νεκρόπολη της Θεσσαλονίκης" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(84) "thesshistory-koimitiria-zeitenlik-oi-tafoi-tou-elaiona-i-nekropoli-tis-thessalonikis" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 12:45:51" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 09:45:51" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=2292" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } } ["post_count"]=> int(18) ["current_post"]=> int(-1) ["before_loop"]=> bool(true) ["in_the_loop"]=> bool(false) ["post"]=> object(WP_Post)#2908 (24) { ["ID"]=> int(3626) ["post_author"]=> string(2) "32" ["post_date"]=> string(19) "2019-02-04 12:34:15" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2019-02-04 10:34:15" ["post_content"]=> string(2043) "Για 2η χρονιά, το κορυφαίο event, το «Whiskey Live», «σερβιρίστηκε» στη Θεσσαλονίκη, προσφέροντας μια μοναδική εμπειρία γευσιγνωσίας στους λάτρεις του κατά παράδοση σκωτσέζικου αποστάγματος!Το  «Makedonia Palace» φιλοξένησε τα pop up bars με premium whiskies και spirits, single malts, σπάνιες εμφιαλώσεις, βραβευμένα labels, νέες κυκλοφορίες, cocktails, καθώς και brands που δεν εισάγονται στην ελληνική αγορά, ενώ η απόλαυση συνοδεύτηκε από gourmet δημιουργίες επιλεγμένων εστιατορίων.Tα “Oscars” των whiskies, τα World Whiskies Awards, παρουσίασε για πρώτη φορά στην Ελλάδα ο πρόεδρος τους, Rob Allanson, o οποίος ξενάγησε το κοινό στις κατηγορίες των “World Best” και παρέδωσε 3 premium masterclasses με ειδικές σπάνιες εμφιαλώσεις.Άλλα 6 masterclasses με θέμα «Food Pairing with Whiskey», «δίδαξε»  ο διακεκριμένος whiskey expert  Πέτρος Χαριζόπουλος, ο οποίος το 2018 ανακηρύχτηκε Ambassador του Whiskey Live στην Ελλάδα. Σημαντική σημείωση: το “Whiskey Live” στηρίζει την υπεύθυνη κατανάλωση αλκοόλ. Από το φύλλο της THESSNEWS #141 (19/01/2019-20/01/2019) " ["post_title"]=> string(39) "ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΠΟΤΗΡΙ WHISKEY!" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(24) "ena-akomi-potiri-whiskey" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-07-28 14:07:57" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-07-28 11:07:57" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(58) "https://thessnews.gr.95-211-59-116.great2serve.com/?p=3626" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } ["comment_count"]=> int(0) ["current_comment"]=> int(-1) ["found_posts"]=> int(61718) ["max_num_pages"]=> int(3429) ["max_num_comment_pages"]=> int(0) ["is_single"]=> bool(false) ["is_preview"]=> bool(false) ["is_page"]=> bool(false) ["is_archive"]=> bool(true) ["is_date"]=> bool(false) ["is_year"]=> bool(false) ["is_month"]=> bool(false) ["is_day"]=> bool(false) ["is_time"]=> bool(false) ["is_author"]=> bool(false) ["is_category"]=> bool(true) ["is_tag"]=> bool(false) ["is_tax"]=> bool(false) ["is_search"]=> bool(false) ["is_feed"]=> bool(false) ["is_comment_feed"]=> bool(false) ["is_trackback"]=> bool(false) ["is_home"]=> bool(false) ["is_privacy_policy"]=> bool(false) ["is_404"]=> bool(false) ["is_embed"]=> bool(false) ["is_paged"]=> bool(true) ["is_admin"]=> bool(false) ["is_attachment"]=> bool(false) ["is_singular"]=> bool(false) ["is_robots"]=> bool(false) ["is_favicon"]=> bool(false) ["is_posts_page"]=> bool(false) ["is_post_type_archive"]=> bool(false) ["query_vars_hash":"WP_Query":private]=> string(32) "8552cccf55b4f86b34fca1cf4b780e4d" ["query_vars_changed":"WP_Query":private]=> bool(false) ["thumbnails_cached"]=> bool(false) ["allow_query_attachment_by_filename":protected]=> bool(false) ["stopwords":"WP_Query":private]=> NULL ["compat_fields":"WP_Query":private]=> array(2) { [0]=> string(15) "query_vars_hash" [1]=> string(18) "query_vars_changed" } ["compat_methods":"WP_Query":private]=> array(2) { [0]=> string(16) "init_query_flags" [1]=> string(15) "parse_tax_query" } }