Την εκπληκτική όσο και μάλλον απογοητευτική αποκάλυψη ότι γνωστός επιχειρηματίας προσπάθησε και στην αρχική φάση κατάφερε να εμποδίσει την έκδοση του βιβλίου «Οι ζωές των άλλων», πληροφορήθηκαν όσοι παρέστησαν στην παρουσίαση της έκδοσης, περίπου δύο χρόνια μετά την κυκλοφορία της από τις εκδόσεις «Επίκεντρο» του Πέτρου Παπασαραντόπουλου!
Το βιβλίο των Βάιου Καλογριά και Στράτου Δορδανά, που κατέκτησε το Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο Μαρτυρίας – Βιογραφίας – Χρονικού – Ταξιδιωτικής Λογοτεχνίας, περιγράφει το δυσώδες πλαίσιο λειτουργίας της Στάζι, επικεντρώνοντας στους Έλληνες πράκτορες της, που στρατολογηθηκαν, στο πλαίσιο της συνήθους καθεστωτικής ρουφιανιάς για να παρέχουν πληροφορίες για Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες αλλά και τη στάση έναντι τους της Ελληνικής Στρατιωτικής Αποστολής που έδρευε, επί Ψυχρού Πολέμου, στο Μόναχο.
Οι δύο συγγραφείς περιέγραψαν με παραστατικό τρόπο την απίθανη ένταση του ερευνητή ενώπιον του αρχείου της πιο αμαρτωλής κρατικής υπηρεσίας της Ευρώπης.
Ανάμεσα στα άλλα, στην εκδήλωση της παρουσίασης, αποκαλύφθηκε ότι η έκδοση ακυρώθηκε από εκδοτικό οίκο της Αθήνας, επειδή γνωστός επιχειρηματίας, με δράση στα επιχειρηματικά αλλά και ποδοσφαιρικά πράγματα της χώρας που περιλαμβάνεται στο βιβλίο ως πράκτορας της Στάζι με τα αρχικά Σ.Κ., έπεισε τον εκδότη να μην εκδώσει το βιβλίο!
Ωστόσο, η έκδοση έγινε από το «Επίκεντρο», που αγνόησε (όπως πάντα), τις πιέσεις, μπροστά στην κυκλοφορία ενός ιστορικού πονήματος με τεράστιο ενδιαφέρον.
Μιλώντας στην εκδήλωση ο καθηγητής και συγγραφέας Νίκος
Μαραντζιδης το χαρακτήρισε «Βιβλίο κοινωνικής ιστορίας, διακρίνοντας ενδιαφέροντα κοινά στοιχεια μεταξύ υπηρεσιών ασφαλείας ολοκληρωτικών καθεστώτων, που συνεχίζουν τη δράση τους με έναν περίεργο θεσμικό τρόπο».
Ο συντονιστής της παρουσίασης, δημοσιογράφος Στέλιος Λουκάς παρουσίασε στοιχεία των ερευνητών, σύμφωνα με τα οποία, η Στάζι είχε 91.000 άτομα προσωπικό αλλά 300.000 πληροφοριοδότες και εκατομμύρια φακέλους πολιτών.
Ο έτερος των ομιλητών, καθηγητής Ανδρέας Στεργίου παρατήρησε ότι η Στάζι ήταν πετυχημένη όχι επειδή λειτουργούσε με τη γνώριμη Γερμανική οργάνωση αλλά επειδή κατάλαβε, αποκρυπτογράφησε και χρησιμοποίησε για τη δράση της, στοιχεία του ανθρώπινου ψυχισμού όπως ο φόβος, η πλεονεξία, ο φθόνος και η ματαιοδοξία! Έκανε λόγο για μία διαδραστική σχέση, καθώς δεν ήταν όλοι θύματα, ενώ δεν έλειψαν και όσοι εθελοντικά την προσέγγισαν για να κερδίσουν κάτι.
«Το βιβλίο δεν «ξύνει πληγές», αντίθετα τις επουλώνει ερμηνεύοντας εφαρμογές υλοποίησης» πρόσθεσε.
Ο Βάϊος Καλογριάς διευκρίνισε «Σκοπός μας δεν ήταν να καταγγείλουμε κάποιον που ήταν πράκτορας ή συνεργάστηκε με τη Στάζι, αλλά να παρουσιάσουμε τα κίνητρα και το πλαίσιο αυνεργασίας» που τόνισε ότι ενώ τα ονόματα ήταν μαυρισμένα στο αρχειακό υλικό που τους δόθηκε, εντούτοις αναγράφονταν και τελικά τους είναι γνωστά.
Ο ίδιος έκανε λόγο για μια απίστευτη ένταση που αισθάνεται κανείς μελετώνταςντα αρχεία της Στάζι, καθώς βρίσκεται πρόσωπο με πρόσωπο με συναρπαστικές πτυχές της ιστορίας.
Ο δεύτερος συγγραφέας Στράτος Δορδανάς, αφού έκανε λόγο για μία εκδοτική περιπέτεια, αποκάλυψε ότι η έκδοση αυτολογοκρίθηκε καθώς περιλαμβάνει μόνο τα αρχικά των ονομάτων των πρωταγωνιστών και όχι τα πλήρη ονόματα. «Φλερτάραμε με την ιδέα να κιοτέψουμε για την πνευματική μας ακεραιότητα και να μην το εκδώσουμε. Τελικά δεν το βουλιάξαμε το καράβι επειδή ξέραμε ότι εντίμως κάναμε την δουλειά μας», εξήγησε.
Το Αρχείο της Στάζι, όπως αναφέρθηκε στην εκδήλωση, αν απλωθεί θα καταλάβει έκταση ίση με 250 ποδοσφαιρικά γήπεδα, αφού υπολογίζεται ότι περιλαμβάνει 600 εκ. κομμάτια μέσα σε 40 εκ. φακέλους. Τα προηγούμενα 30 χρόνια αξιοποιήθηκε μόλις το 4% των εγγράφων του!
Μοιραία η συζήτηση πήγε στην καταστροφή των φακέλων της ελληνικής Κρατικής Ασφάλειας στη Χαλυβουργική, επί κυβέρνησης συνεργασίας ΝΔ- Συνασπισμού, με τον κ. Καλογριά να παρατηρεί, ότι σε αντίθεση με εμάς, που δε θέλουμε να ξύνουμε πληγές, οι Γερμανοί έβαλαν το μαχαίρι στο κόκκαλο!
Ο Νίκος Μαραντζίδης διερωτήθηκε τι θα γινόταν στην Ελλάδα, εάν ανοίγαμε τον φάκελο κάθε συνεργάτη της Χούντας.
