Φόβος, τρόμος κι αγωνία για το αύριο είναι μερικά μόνο από τα συναισθήματα που βιώνουν οι Ουκρανοί κάτοικοι της Θεσσαλονίκης, όχι μόνο τις τελευταίες εννέα μέρες, αλλά τα τελευταία οκτώ χρόνια, από τότε που η Ρωσία μπήκε στην Κριμαία.
Άνθρωποι από κάθε πλευρά της χώρας περιμένουν με το τηλέφωνο στο χέρι να μάθουν για την υγεία των δικών τους ανθρώπων, οι οποίοι βλέπουν τα σπίτια τους και τις ζωές τους να καταστρέφονται μέσα σε ένα λεπτό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ναταλία, μια νεαρή γυναίκα η οποία έζησε μέχρι και τα 25 της έτη στην Ουκρανία. Την συναντήσαμε στην Μονή Βλατάδων στη Θεσσαλονίκη, όπου σαν εθελόντρια βοηθάει στην συλλογή ανθρωπιστικής βοήθειας.
Αγωνία
Όλοι της οι φίλοι, οι γνωστοί αλλά και η οικογένειά της είναι στην Δυτική Ουκρανία, περιοχή όπου μεγάλωσε. Και μπορεί ο πόλεμος να μην έχει φτάσει εκεί, αλλά η αγωνία της είναι μεγάλη κάθε φορά που ακούει το τηλέφωνο να χτυπά.
«Το τηλέφωνο είναι συνέχεια στο χέρι, φοβάσαι να χάσεις μια κλήση, ένα μήνυμα… στο σπίτι μας έχουμε 24 ώρες ανοιχτά όλα τα κανάλια με κάμερες σε κάθε πόλη. Γιατί σήμερα είμαστε από όλη την Ουκρανία. Από Δυτική μέχρι Ανατολική. Και κάθε πόλη και κάθε βόμβα και κάθε παιδάκι τραυματισμένο ή σκοτωμένο, μας πονάει στην καρδιά και η Ουκρανία είναι στην καρδιά μας», τονίζει χαρακτηριστικά στη ThessNews.
H Nαταλία, μην μπορώντας να αντέξει τη συγκίνηση στα όσα περιγράφει, δακρύζει και μας αγκαλιάζει, σαν να θέλει από κάπου να πιαστεί!
Στο μεταξύ, μιλάει και για την τόσο μεγάλη βοήθεια που έδειξαν οι Θεσσαλονικείς στην ανθρωπιστική βοήθεια που έχει στηθεί, στη Μονή Βλατάδων, στέλνοντας ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ για αυτό.
Επιπλέον, η νεαρή γυναίκα εξηγεί και πώς θα φύγουν αυτά τα αγαθά για τη χώρα της.
Περιμένει την οικογένειά της
Ακόμα μια γυναίκα που ανησυχεί για τους δικούς της είναι η Άννα. Η πόλη καταγωγής της είναι 60χλμ από την ουκρανική πρωτεύουσα, ενώ όλη της η οικογένεια βρίσκεται εκεί.
Η Άννα ήρθε στην Ελλάδα πριν από οκτώ χρόνια, όταν ξεκίνησε ουσιαστικά ο πόλεμος, όπως λέει χαρακτηριστικά. Τον δρόμο για την χώρα μας έχουν πάρει και η αδερφή της μαζί με τα παιδιά της. Οδικώς, προσπαθούν να βγουν από τη χώρα, οι ουρές χιλιομέτρων όμως που αντιμετωπίζουν, δεν τους επιτρέπουν να το κάνουν άμεσα.
«Εγώ είμαι οκτώ χρόνια στην Ελλάδα, από τα γεγονότα της Κριμαίας, αποφάσισα να φύγω. Ανησυχώ πολύ για τους δικούς μου, δεν ξέρω τι γίνεται και τρομάζω κάθε φορά που δεν απαντάνε», σημειώνει.
Όπως λέει η Άννα, κάποια στιγμή η ίδια θα πάει να τους παραλάβει από κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα, για να έρθουν στη Θεσσαλονίκη. Ωστόσο, οι γονείς της, ηλικιωμένοι, δεν έχουν καμία διάθεση να αφήσουν το σπίτι τους, ρισκάροντας ακόμα και την ίδια τους τη ζωή.
«Οι δικοί μου είναι στο Κίεβο, είναι σε ένα καταφύγιο»
Τέλος, στη ThessNews, μιλά ο Ηλίας, ένα αγόρι μόλις 18 ετών, ο οποίος ήρθε πριν λίγους μήνες στην Ελλάδα, από το Κίεβο.
Μια πόλη, που τις τελευταίες ώρες σφυροκοπείται ανελέητα από τον ρωσικό στρατό.
Προειδοποιήσεις από τη Ρωσία να φύγουν οι άμαχοι, βομβαρδισμοί σε σημαντικά κτίρια του Κιέβου κι απειλές για ένταση της πολιορκίας της πρωτεύουσας είναι μόνο κάποια από αυτά που μαθαίνουμε ότι συμβαίνουν στην Ουκρανία.
Ο Ηλίας, γιος ενός ιερέα από το Κίεβο, έχει αφήσει πίσω του όλη την οικογένεια, με το άγχος του να είναι εμφανές.
«Οι δικοί μου είναι στο Κίεβο, είναι σε ένα καταφύγιο. Είναι πολύ επικίνδυνο να κυκλοφορείς έξω, βγαίνουν μόνο τις ώρες που θεωρούνται πιο ήσυχες», τονίζει το 18χρονο αγόρι στη ThessNews.
Ο Ηλίας, σημειώνει ακόμα ότι ο ρωσικός στρατός χτυπά κάθε ώρα το Κίεβο, ενώ, όπως είναι φυσικό, σκοτώνονται και πολλοί άμαχοι.
«Οι Ρώσοι τώρα μας απειλούν ότι θα χτυπήσουν κι άλλα κυβερνητικά κτίρια. Απειλούν ακόμα ότι θα βομβαρδίσουν και ναούς, όπως αυτόν της Αγίας Σοφίας. Πρόκειται για έναν από τους πιο σημαντικούς ναούς του Κιέβου και της χώρας γενικότερα», προσθέτει ο νεαρός.
Σε ερώτηση της ThessNews για το αν πλέον έχει επικοινωνία με τους δικούς του, μετά τις τελευταίες επιθέσεις των Ρώσων, ο Ηλίας απαντά ότι ακόμα το Κίεβο αντέχει στις συνομιλίες, αλλά όντως μερικές πόλεις (όπως η Μαριούπολη), δεν έχουν καμία πρόσβαση στις επικοινωνίες.
