Πρωτομηνιά, Ιούνης του 1960. Στη Μόσχα γεννιέται ένα από τα λαμπρότερα αστέρια στην ιστορία της ενόργανης γυμναστικής. Το όνομα της ήταν Γελένα Μούχινα (Yelena Mukhina).
Η Γελένα έμεινε ορφανή σε νηπιακή ηλικία· η μάνα της κάηκε ζωντανή όταν ξέσπασε φωτιά στο διαμέρισμα που ζούσαν. Την μεγάλωσε η γιαγιά της.
Ξεκίνησε το καλλιτεχνικό πατινάζ και την ενόργανη στα σχολικά της χρόνια. Στα 15 ανέλαβε να την προπονήσει ο Μιχαήλ Κλιμένκο (Mikhail Klimenko), διακεκριμένος προπονητής στη Σοβιετική Ένωση, γνωστός για τη σκληρότητα και την πειθαρχία που επέβαλε στους αθλητές του.
Η Γελένα γίνεται η νέα Κομανέτσι
Στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Πράγας το 1977 κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια, κάνοντας τον κόσμο να μιλάει για την αθλήτρια που θα ξεπεράσει την Κομανέτσι, το απόλυτο 10άρι της προηγούμενης χρονιάς στους Ολυμπιακούς του Μόντρεαλ.
Ένα χρόνο αργότερα, στο Παγκόσμιο του Στρασβούργου, η Γελένα άφησε άφωνους ειδικούς και μη, λανσάροντας πρωτόφαντες για τα δεδομένα της εποχής ασκήσεις με απίστευτη άνεση και ευκολία.
Ο τραυματισμός πριν το Παγκόσμιο του Τέξας
Στα τέλη του 1979 και λίγο πριν το παγκόσμιο πρωτάθλημα ενόργανης γυμναστική του Τέξας, η Γελένα έσπασε το πόδι της κατά τη διάρκεια της προπόνησης. Η συμμετοχή της στους αγώνες ήταν αδύνατη. Η Σοβιετική ομάδα χωρίς αυτήν είχε μια απογοητευτική εμφάνιση.
Η προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς της Μόσχας
Οι αθλητικοί παράγοντες της Σοβιετικής Ένωσης και ο χρόνος πίεζαν την Γελένα και τον προπονητή της, να επιστρέψει άμεσα στις προπονήσεις προκειμένου να ετοιμαστεί για τους Ολυμπιακούς αγώνες που ήταν προ των πυλών.
Μολονότι δεν είχε αναρρώσει πλήρως, και η ίδια δεν ένιωθε έτοιμη, ο Κλιμένκο, αποφάσισε να την επαναφέρει στην αθλητική δράση.
Στο γυμναστικό πρόγραμμα που της σχεδίασε, συμπεριέλαβε και το παρακινδυνευμένο «σάλτο του Τόμας» (The Thomas salto), μια εντυπωσιακή αλλά δύσκολη άσκηση που ήταν σίγουρος ότι θα εξασφάλιζε το μετάλλιο στη Σοβιετική ομάδα.
Η Γελένα ήταν σε άσχημη κατάσταση, ψυχολογικά και σωματικά, κατά την πυρετώδη προετοιμασία: το πόδι της δεν είχε γιατρευτεί και η εξαντλητική δίαιτα που της είχαν επιβάλει, για να χάσει το βάρος που πήρε κατά την ανάρρωση, την είχε καταπονήσει.
«Όλοι γύρω μου κρατούσαν το στόμα τους κλειστό, ενώ έβλεπαν πως δεν ήμουν σε θέση να εκτελέσω το άλμα» θα πει μετά γα την «ομερτά» του αθλητικού καθεστώτος.
Η μοιραία πτώση
Δύο εβδομάδες πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων, 3 Ιουλίου 1980, θα κάνει την προπόνηση που θα της αλλάξει τη ζωή της για πάντα.
Εκτελώντας το «σάλτο του Τόμας», δεν κατάφερε να πάρει το απαραίτητο ύψος που απαιτούσε η άσκηση και μετά την περιστροφή της στον αέρα, προσγειώθηκε με το σαγόνι. Ο αυχένας της διαλύθηκε από το τράνταγμα.
(στο 0:30 το «The Thomas Salto» το οποίο απαγορεύτηκε)
«Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν άνοιξα τα μάτια μου στο νοσοκομείο ήταν: ευτυχώς τώρα δεν θα μπορώ να πάω στους Ολυμπιακούς».
Το τέλος πριν το τέλος
Η διάγνωση ήταν «ολική παράλυση». Το υπόλοιπο της ζωής της, το άλλοτε «ιπτάμενο κορίτσι της ΕΣΣΔ» το πέρασε τετραπληγική, καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι.
«Του είχα πει παραπάνω από μία φορά ότι θα έσπαγα το λαιμό μου αν έπεφτα, αλλά ο Μιχαήλ μου απαντούσε: άνθρωποι σαν εσένα δεν σπάνε το λαιμό τους» είχε πει σε συνέντευξή της.
Σαν σήμερα
Έκλεισε οριστικά τα μάτια της σαν σήμερα, 22 Δεκεμβρίου 2006, από επιπλοκές στην υγεία της. Ήταν μόλις 47 ετών.
Λίγο καιρό πριν φύγει απ’ τη ζωή, είχε μιλήσει ξανά για τις απάνθρωπες συνθήκες προετοιμασίας των αθλητών πριν τους αγώνες: «Υπάρχει η τιμή της ομάδας, της εθνικής ομάδας και της σημαίας. Πίσω από αυτές τις αξίες ισοπεδώνεται το άτομο».
Πρώτη δημοσίευση στη Thessnews.gr στις 22.11.2021
