Βούρκωσαν όσοι άκουσαν τα λόγια της μητέρας του 20χρονου Πάρη που έφυγε από τη ζωή στις 28 Νοεμβρίου 2021…
Ο Πάρης πέθανε εξαιτίας του ανελέητου ξυλοδαρμού που δέχτηκε ανυπεράσπιστος, από «φροντιστή» του ιδρύματος Αποθεραπείας και Αποκατάστασης Παιδιών με Αναπηρία Θεσσαλονίκης «Ο Άγιος Δημήτριος».
Τότε, κάποια διοικητικά στελέχη του ιδρύματος είπαν στους γονείς του παιδιού πως η αιτία θανάτου του, ήταν ένα χτύπημα με…παντόφλα που δέχθηκε από έναν άλλο τρόφιμο στο κεφάλι.
Ακολούθησαν ανατριχιαστικές αποκαλύψεις για τους βασανισμούς των τροφίμων στο ίδρυμα ΑμεΑ «Άγιος Δημήτριος», καθώς η οικογένεια του Πάρη από την πρώτη στιγμή δεν πίστεψε τις δικαιολογίες και κατέθεσε μήνυση για ανθρωποκτονία. Έχουν ήδη περάσει σχεδόν τρία χρόνια από την απώλεια και η δικαίωση δεν έχει έρθει ακόμη…
Η υπόθεση έφτασε σήμερα στο Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης, ωστόσο η δίκη θα ξεκινήσει με κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα. Στο εδώλιο θα καθίσουν υπάλληλοι, δύο πρόεδροι και η διεύθυνση του ιδρύματος Άγιος Δημήτριος.
Η δίκη για την ανθρωποκτονία έχει οριστεί για τον Νοέμβριο του 2024.
Από νωρίς έξω από τα δικαστήρια βρέθηκε η μητέρα του Πάρη, Κατερίνα Τσακιράκη, η οποία με δάκρυα στα μάτια μίλησε στους δημοσιογράφους:
«Σήμερα δικάζεται η αμέλεια του ιδρύματος πριν τον θάνατο του Πα΄ρη και μετά. Με την έρευνα της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας διαπιστώθηκε ότι υπήρχαν πολλά κενά στο ίδρυμα και βγήκαν στην επιφάνεια πράγματα που ούτε εμείς γνωρίζαμε για το δικό μας το παιδί.
Ο Πάρης βοηθά από εκεί ψηλά να ξετυλιχθεί το κουβάρι και εύχομαι να ξετυλιχθεί για να σωθούν άλλα παιδιά γιατί το δικό μου δεν σώθηκε», είπε και ξέσπασε σε λυγμούς
«Ναι, καταλάβαινα ότι υπήρχε αμέλεια αλλά για εμένα ήταν μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Ο Πάρης έπρεπε να ηρεμήσει για να μπορεί να έρθει ξανά στο οικογενειακό περιβάλλον που ήταν ενταγμένος. Ο Πάρης πήγε εκεί στα 16, έφηβος, τον έκανα παλικάρι και μου τον φάγανε.
Όταν βγήκαν όλα αυτά στην επιφάνεια αισθάνθηκα θυμό και ντροπή. Δεν ήταν ένας χώρος φιλοξενίας κατοικίδιων που και πάλι δεν θα έπρεπε να συμπεριφέρονται έτσι, ήταν ένας χώρος ανυπεράσπιστων ψυχών, παιδιών που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Δεν μπορούσα να το πιστέψω αυτό που έγινε με τον Πάρη».
