Ένα από τα περιστατικά της οπαδικής βίας που στιγμάτισαν τη χώρα μας, ήταν το 2007.
Το ραντεβού θανάτου είχε δοθεί στην Παιανία, με τον Μιχάλη Φιλόπουλο να χάνει τη ζωή του μετά την αιματηρή συμπλοκή οπαδών μεταξύ οπαδών του Παναθηναικού και του Ολυμπιακού στη λεωφόρο Λαυρίου.
Ο 22χρονος δέχτηκε μαχαιριές και χτυπήματα στο κεφάλι. 15 χρόνια μετά, ο πατέρας του άτυχου 22χρονου μίλησε αποκλειστικά στην ΕΡΤ και στον Αλέξανδρο Καλαφάτη για τον πόνο που δεν φεύγει ποτέ.
Δείτε τι είπε ο κ. Αντρέας εδώ:
Κάθε φορά που χάνεται μία ζωή από χέρια χούλιγκαν ο κ. Αντρέας ξαναζεί το προσωπικό του δράμα. Στο άκουσμα της δολοφονίας του 19χρονου φιλάθλου στη Θεσσαλονίκη μπήκε ξανά στη θέση των γονιών που τους στέρησαν ότι πιο πολύτιμο έχει.
«Αυτούς τους ανθρώπους ειλικρινά τους λυπάμαι, γιατί ξέρω τι πέρασα και τι περνάω ακόμα, ας έχουν περάσει 15 χρόνια. Κλαίνε και θα κλαίνε και δεν θα περάσει ποτέ αυτό.
Η γυναίκα μου όσο ζούσε πήγαινε κάθε μέρα στο 3ο νεκροταφείο, κάθε μέρα όμως. Η γυναίκα είχε πρόβλημα δε μπορούσε να φύγει από το παιδί της, αυτό γινόταν επί 8 χρόνια» δήλωσε ο κ. Φιλόπουλος.
Ο κύριος Αντρέας είναι φίλαθλος του Παναθηναϊκού. Σταμάτησε ωστόσο να πηγαίνει στο γήπεδο το 1994, όταν κατάλαβε ότι οι χούλιγκαν έχουν παρεισφρήσει στις κερκίδες. Από τη μαύρη ημέρα της δολοφονίας του γιου του έχει κρατήσει το δωμάτιο του Μιχάλη ανέγγιχτο. Είναι ο μόνος χώρος του σπιτιού που δεν πατά ούτε το αγαπημένο του σκυλάκι.
«Οι ένοχοι για τη δολοφονία του Μιχάλη είναι έξω και χαίρονται τη ζωή τους. Εγώ πηγαίνω κάθε μέρα όμως στο νεκροταφείο για να του ανάψω το καντηλάκι. Δε μπορώ να βλέπω άλλους θανάτους, άλλους οπαδικούς θανάτους, θανάτους για το τίποτα» τόνισε.
Στην ερώτηση εάν υπάρχουν καθοδηγητές πίσω από τις ενέδρες θανάτου απαντά κατηγορηματικά: «Υπάρχουν υποκινητές και καθοδηγητές και συνεννοούνται πριν το κάνουν, στην περίπτωση του Μιχάλη υπήρχε προσυνεννόηση για το που θα γίνει ο τσακωμός και πως θα γίνει».
Η ευχή του κυρίου Ανδρέα είναι να μην υπάρξουν άλλοι νεκροί στο βωμό του μίσους.
