Αντώνης Ρέμος – «Τα Όνειρα Σε Ξεγελούν» νέο τραγούδι

Πρόκειται για το τέταρτο τραγούδι που κυκλοφορεί (μετά τα τραγούδια «Η γάτα», «Μη φοβάσαι σε θυμάμαι» και «Ρεμπέτικο και Τζαζ στο ίδιο το ποτήρι») από τον επερχόμενο δίσκο των Χρήστου Νικολόπουλου και Νίκου Αναγνωστάκη με τίτλο «Τα Απρόοπτα Κύκλος Β’» ο οποίος συνεχίζει την επιτυχημένη καλλιτεχνικά και εμπορικά, προηγούμενη σύμπραξή τους στον δίσκο «Τα Απρόοπτα Κύκλος Α’».

Ο Αντώνης Ρέμος στην πρώτη του συνεργασία με τους δύο δημιουργούς αποδίδει με το μοναδικό ηχόχρωμα της φωνής του, που τόσο έχει αγαπήσει το κοινό και την εκφραστικότητα της ερμηνείας του, όλες τις συναισθηματικές αποχρώσεις του τραγουδιού.

Το διακριτό προσωπικό του ύφος του Νίκου Αναγνωστάκη με τον εμπνευσμένο συνειρμικό του λόγο, συναντά για μια ακόμα φορά το ανεξάντλητο συνθετικό χάρισμα του Χρήστου Νικολόπουλου κι έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός νέου λαϊκού τραγουδιού που υμνεί την παντοτινή και ταυτόχρονα εύθραυστη ψευδαίσθηση του έρωτα αλλά και τα όνειρα που ποτέ δεν σταματούν.

Αν ο πρώτος κύκλος τραγουδιών «Τα Απρόοπτα» αποτέλεσε γέφυρα ανάμεσα στο έντεχνο και το λαϊκό τραγούδι, ο δεύτερος κύκλος, με την καθοριστική συμβολή της εξαιρετικής ενορχήστρωσης του Θύμιου Παπαδόπουλου, συνδέει αρμονικά δύο διαφορετικούς κόσμους, δημιουργώντας από την ένωσή τους ένα νέο μουσικό τοπίο.

Κλείνοντας να σημειώσουμε πως Χρήστος Νικολόπουλος και Νίκος Αναγνωστάκης, μετρούν πλέον μαζί, έναν σημαντικά μεγάλο αριθμό τραγουδιών, που «μοιραία» αποτελεί ειδικό κεφάλαιο στην τραγουδοποιία των τελευταίων χρόνων.

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΕ ΞΕΓΕΛΟΥΝ ( ΣΤΙΧΟΙ)
Τα λόγια μας μπερδέψανε
Ψέματα και αλήθειες
Μα το πρωί οι λαβωματιές
Στα μάτια μοιάζουν ίδιες

Κι όταν περάσει ο έρωτας
Τον έρωτα ζητάει
Σαν το πουλί απ΄τον ίσκιο του
Τρομάζει και πετάει

Μου φαίνεται σαν όνειρο
Που λίγο θα κρατήσει
Θα έρθει πάλι η μοναξιά
Πρωί να με ξυπνήσει

Τα όνειρα μας ξεγελούν
Όπως οι αμαρτίες
Και μες στον ύπνο μας ξυπνούν
Λάθη και απορίες

Φιλώ τα χέρια μου γιατί
Σε έχουνε χαϊδέψει
Και του κορμιού σου τ΄ άρωμα
Απόψε σου ΄χω κλέψει

Στα χείλη σου η ανάσα μου
Κρεμιέται και στεγνώνει
Μα του χειμώνα η αναπνοή
Σε λίγο την παγώνει