Οι κολοσσιαίες και τεκτονικές αλλαγές στην ενεργειακή πολιτική της Ε.Ε., εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία, αναδεικνύουν για μία ακόμη φορά το πόσο άσχετες ήταν οι ελληνικές κυβερνήσεις των πολλών τελευταίων ετών στο ζήτημα της προάσπισης της ενεργειακής ασφάλειας της χώρας.
Ως δημοσιογράφος κάλυψα πριν μία και πλέον δεκαετία την υπόθεση της επένδυσης στην υπόγεια και υποθαλάσσια αποθήκη φυσικού αερίου στο κοίτασμα της Νότιας Καβάλας.
Στις 4 Δεκεμβρίου του 2011 είχε δημοσιοποιηθεί πόρισμα αρμόδιας Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων του ΥΠΕΚΑ, που έβαζε σταδιακά το έργο σε τροχιά υλοποίησης.
Τότε η εταιρεία “Ενεργειακή Αιγαίου”, που μέχρι και σήμερα εκμεταλλεύεται το κοίτασμα του Πρίνου, είχε επισημάνει πως το συγκεκριμένο έργο θα είχε άμεσο, θετικό αντίκτυπο στη δημιουργία πλαισίου ανταγωνισμού για την εμπορία φυσικού αερίου.
Αυτό θα σήμαινε:
- Μείωση της τιμής αερίου για βιομηχανικούς και οικιακούς καταναλωτές, επομένως αύξηση της ανταγωνιστικότητας.
- Μείωσης του κόστους παραγωγής για τους παραγωγούς Η/Ε από φυσικό αέριο, ενίσχυση της ελκυστικότητας των επενδύσεων στην αγορά ενέργειας.
Το έργο της αποθήκης φυσικού αερίου στο κοίτασμα της Νότιας Καβάλας αντιπροσώπευε τότε μία επένδυση €400 εκατομμυρίων με σημαντική συμβολή στην περιφερειακή ανάπτυξη και την απασχόληση.
Εννοείται πως το τότε πόρισμα του ΥΠΕΚΑ δεν αξιοποιήθηκε και το κοίτασμα της Νότιας Καβάλας κατέληξε στο ΤΑΙΠΕΔ, το οποίο ανέλαβε να “τρέξει” τον διαγωνισμό για την υλοποίηση της υπόγειας αποθήκης.
Μέχρι και σήμερα, ήτοι πάνω από μία δεκαετία μετά, ο διαγωνισμός δεν έχει τελειώσει και κανένα έργο δεν έχει γίνει στην υπόγεια αποθήκη.
Πρόκειται για μία κλασική ελληνική ιστορία ασχετοσύνης των πολιτικών και των κυβερνήσεων, ενώ βέβαια η αναποτελεσματικότητα του ΤΑΙΠΕΔ είναι παροιμιώδης έως και επικίνδυνη.
Τώρα που η αλλαγή της ενεργειακής πολιτικής της Ε.Ε. επιβάλλει την ύπαρξη αποθηκευτικών εγκαταστάσεων φυσικού αερίου για κάθε χώρα-μέλος, τώρα η Ελλάδα έχει μόνο την Ρεβυθούσα για υγροποιημένο φυσικό αέριο (η οποία βέβαια διέπεται από κανονισμούς που δεν επιτρέπουν τη μακροχρόνια αποθήκευση αερίου, άρα δεν μπορεί να λειτουργεί ως αποθήκη).
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ν.Α. Ευρώπης που δεν διαθέτει υπόγεια αποθήκη φυσικού αερίου. Η Τουρκία διαθέτει αποθηκευτικό χώρο χωρητικότητας 0,4 δισεκατομμυρίων κυβικών, ενώ ακόμη και η Βουλγαρία που εξαρτάται αποκλειστικά από το ρωσικό αέριο, έχει υπόγεια αποθήκη χωρητικότητας 0,6 δισ κυβικών.
Και ακόμη οι γραφειοκράτες του ΤΑΙΠΕΔ και οι ελληνικές κυβερνήσεις κάθονται και χαζεύουν από μακριά την υπόγεια αποθήκη της Νότιας Καβάλας…
