Η τοποθέτηση του κ. Κυριακού στη συγκεκριμένη θέση είναι τόσο συμβολική όσο και ουσιαστική. Συμβολική, γιατί στο πρόσωπό του τιμούμε την αγαπημένη αδελφή μας Βόρειο Ήπειρο και τον χιλιοβασανισμένο βορειοηπειρωτικό ελληνισμό. Οι Βορειοηπειρώτες, επίσημα αναγνωρισμένη εθνική μειονότητα, ξεχασμένοι, όμως, από το ελληνικό κράτος, που τους θυμάται μόνο ανάλογα με το κομματικό ενδιαφέρον του κάθε «ενδιαφερόμενου», αξίζουν σίγουρα καλύτερη αντιμετώπιση.
Όπου οι άλλοι ξεχνούν, εμείς θυμόμαστε. Ήμασταν παρόντες τόσα χρόνια ως πρόσωπα στον αγώνα ενάντια στη λήθη όλων των δεινών που έχει περάσει ο ηρωικός λαός της Βορείου Ηπείρου. Είμαστε εδώ και σήμερα, που αποφασίζουμε μέσα από την συγκεκριμένη πρόταση να αναδείξουμε τις διώξεις που υφίστανται ακόμα και σήμερα τα αδέλφια μας. Θα είμαστε εδώ και μετά τις προεδρικές εκλογές για να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε γι’ αυτήν την παραμελημένη «αιώνια ελληνική γη».
Παράλληλα, η υποψηφιότητα του κ. Κυριακού είναι ουσιαστική, επειδή πρόκειται για ένα πρόσωπο που κοσμεί την κοινωνία μας με πολυσχιδή, εθνική και κοινωνική δράση. Πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και συγγραφέας 8 βιβλίων. Γεννήθηκε το 1955 στο χωριό Δερβιτσιάνη (Νομός Αργυροκάστρου, Β. Ήπειρος). Το 1974, σε ηλικία 19 ετών, συνελήφθη για τον αγώνα του για τα δικαιώματα της πατρίδας του και καταδικάστηκε σε 9 χρόνια φυλάκιση, στο Σπάτς, το σκληρότερο στρατόπεδο της Αλβανίας, όπου υπέστη φρικτά βασανιστήρια από το καθεστώς του διώκτη του ελληνισμού, Εμβέρ Χότζα. Το 1990, διωκόμενος από τη σκληρή μυστική αστυνομία της Αλβανίας, τη Σιγκουρίμι, με κίνδυνο της ζωής του δραπέτευσε στην Ελλάδα.
Το 1992 επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του και εκλέχτηκε δημογέροντας στο χωριό του. Λίγους μήνες μετά, κρατήθηκε στο Αστυνομικό Τμήμα Αργυροκάστρου, επειδή ως δημογέροντας δεν δέχτηκε να κατεβάσει τις ελληνικές σημαίες που είχαν υψωθεί στην επέτειο του «Όχι». Τον Ιούνιο του 1993, κρατείται εκ νέου στο Αστυνομικό Τμήμα Αργυροκάστρου και ξυλοκοπείται άγρια για την διοργάνωση και τη συμμετοχή του στη διαμαρτυρία για τον άδικο διωγμό του διορισμένου στη Μητρόπολη Αργυροκάστρου, Αρχιμανδρίτη Χρ. Μαϊδώνη. Αργότερα, εντάχτηκε στην μειονοτική οργάνωση «Ομόνοια», μέσα από την οποία προσπάθησε να διεκδικήσει τα ανθρώπινα δικαιώματα του ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου. Στις 15 Αυγούστου 1995, οδηγήθηκε στην περιβόητη «Δίκη των 5» της «Ομόνοιας» και καταδικάστηκε σε 8 χρόνια φυλάκιση, με κατασκευασμένες κατηγορίες, όπως παραδέχτηκε το 2005 ο τότε πρωθυπουργός Σαλί Μπερίσα.
Για κάποιους πολιτικούς η Βόρειος Ήπειρος «κείται μακράν», όπως η Κύπρος μας. Κάποιοι επιθυμούν να συνηθίζουν τον λαό στην υποχώρηση, στην υποτέλεια και στην εξάρτηση. Δεν θέλουν να θυμόμαστε το παρελθόν μας, γιατί δεν επιθυμούν να έχουμε συλλογικό, εθνικό μέλλον.
Εμείς στη ΝΙΚΗ δεν ξεχνάμε ότι η Βόρειος Ήπειρος ζει και αναπνέει ελληνικά. Δεν ξεχνάμε την ιστορική γη του Πατροκοσμά και του Πύρρου. Δεν ξεχνάμε, τέλος, τα τόσα χρόνια μαρτυρίου και τα αδέλφια μας που θυσιάστηκαν με το όνομα της Ελλάδας στα χείλη τους.
Τα κόμματα που έχουν ευαισθησία στα εθνικά θέματα πρέπει να στηρίξουν κάποιον που θυσιάστηκε γι΄ αυτά. Τα κόμματα που έχουν ευαισθησία στα κοινωνικά θέματα πρέπει να στηρίξουν κάποιον πραγματικά αντιστασιακό αγωνιστή, έναν άνθρωπο που προέρχεται από τα σπλάχνα του λαού και όχι από κάποιο πολιτικό τζάκι και από κληρονομική διαδοχή ή από μια «πεφωτισμένη» ελίτ. Όσο τα άλλα κόμματα σκέπτονται ισορροπίες, συμμαχίες και μικροκομματικά οφέλη, εμείς τα καλούμε να στηρίξουν την πρότασή μας για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας στο πρόσωπο του Κώστα Κυριακού. Η πατρίδα μας έχει μεγάλη ανάγκη από ηρωικά πρότυπα.
Comments are closed.