ΜΑΡΙΑ ΣΤΥΛΟΥ || stylou@eroticos.gr
Κουβαλάς μεγάλη τρέλα στα 25. Είναι η ηλικία που παίρνεις φόρα και δεν σε σταματάει τίποτα. Ζεις, δημιουργείς, αναρριχάσαι, ονειρεύεσαι, ερωτεύεσαι ,αγαπάς, γελάς , χορεύεις ….όλα στα «κόκκινα». Έτσι και η Μαρία.
Ένα πρόσωπο με τρία μεγάλα χαμόγελα . Ένα στο στόμα της και δύο στα μάτια της. Αυτό «εισπράττει» όποιος τη συναντήσει. Ψηλαφίζοντας όμως η Μαρία τυχαία το σώμα της, εκεί κάπου στα 25, εκεί που είχε πάρει φόρα για να γευτεί όλα αυτά που σου δίνει απλόχερα η ζωή, άναψε κόκκινο ο σηματοδότης. Στο άκουσμα της λέξης «καρκίνος», το πρώτο πράγμα που σου ‘ρχεται στο μυαλό είναι θάνατος. Η Μαρία όμως, ακόμα και όταν έμπαινε στο χειρουργείο, δεν πίστευε πως έχει καρκίνο του μαστού. Ίσως να φταίει και η ηλικία, ίσως η αισιοδοξία που έχει από τη φύση της μέσα της. Ίσως αυτό το ακαταμάχητο μπρίο του χαρακτήρα της. Η μετά του χειρουργείου εποχή είναι όμως μία πραγματικότητα που παύει να είναι μια απλή λέξη που σε φοβίζει .
Στην αρχή αρνούνταν να δει το σώμα της. Αρνούνταν να δει την ουλή της . Απέστρεφε τα μάτια της από τον καθρέφτη. Δεν μπορούσε να συνηθίσει την εικόνα της χωρίς στήθος. Το είπε με το που άνοιξε τα μάτια της και αυτό έπραξε. Μετά όμως από λίγες μέρες τόλμησε να το κοιτάξει και το συνήθισε …αν συνηθίζεται ποτέ… «Τώρα λέω πως την αγαπώ αυτήν την ουλή, γιατί είναι η απόδειξη ότι ζω, αλλά ακόμα και τώρα δεν είμαι πολύ σίγουρη αν το πιστεύω», υποστηρίζει με το μόνιμο χαμόγελό της… Μιλάει με αγάπη για τους γιατρούς της, που της εγγυήθηκαν ότι θα ζήσει τουλάχιστον άλλα 60 χρόνια, μιλάει με αγάπη για τη δασκάλα της στη γιόγκα, που τη βοήθησε να σηκώσει το χέρι της, και εξυμνεί την Αθηνά Γιαννοπούλου, που έκανε την αποκατάσταση του στήθους της. «Η περίοδος της χημειοθεραπείας ήταν μεγάλη παλουκάρα», λέει και ξεκαρδίζεται στα γέλια. Τότε όμως κρυβόταν από τη γιαγιά της, για να μην την καταλάβει ότι κάτι είχε. Φορούσε περούκα, σκουφιά και πεταγόταν για λίγο, για να μην την πάρει χαμπάρι. Στη Μαρία όμως δεν ταιριάζει το μελό.
Σήμερα, στα 30 της, τη συναντάς και λες «να ένας ζωντανός άνθρωπος!» Να ένας άνθρωπος που αν σταθείς δίπλα του, θα σου μεταδώσει το μικρόβιο της χαράς της ζωής. Η ίδια προσπαθεί με κάθε τρόπο να μεταδώσει το μήνυμα της πρόληψης. Συμμετέχει ενεργά σε καμπάνιες, δουλεύει πάνω στην ενημέρωση των γυναικών και είναι το καλύτερο μοντέλο γυναίκας που θα σε πείσει να κοιτάξεις το σώμα σου, να εξεταστείς και να προλάβεις έγκαιρα να σώσεις όχι μόνο τη ζωή σου, αλλά και τη ζωή της φίλης σου, της αδερφής σου, της μητέρας σου, της κοπέλας σου. Όπως λέει και η ίδια, «Η ζωή συνεχίζεται από κει που την έχεις αφήσει. Μπορείς να ονειρεύεσαι, να γελάς, να χορεύεις, να ερωτεύεσαι, να χωρίζεις, να τρως, να παχαίνεις, να αδυνατίζεις, να δουλεύεις, να κάνεις ταξίδια… Ο καρκίνος είναι απλώς μια παρένθεση».
Η Μαρία έχει λίγες μέρες που έκλεισε τα 30. Είναι ερωτευμένη , γεμάτη αγάπη για τους δικούς της, πετυχημένο στέλεχος marketing σε μεγάλη εταιρεία, αλλά σκέφτεται την πιθανότητα να φύγει στην Αγγλία, για να κατακτήσει ακόμη υψηλότερους στόχους. Η φίλη της την αποκαλεί «χαραμάδα». Μια χαραμάδα χρειάζεται, για να φέρει το φως εκεί που έχεις βυθιστεί στο σκοτάδι…
Από το φύλλο της THESSNEWS #22 (07-08/10/2016)
