THESS-SKG STORIES
Φώτα πολύχρωμα, δυνατή μουσική, ντισκομπάλες, παντελόνια καμπάνες, ρυθμός και ασταμάτητος χορός. Είναι οι εικόνες των προηγούμενων δεκαετιών, που καθιέρωσαν τις νύχτες της Θεσσαλονίκης και οι θαμώνες του τότε έχουν να περιγράφουν αμέτρητες ιστορίες γεμάτες glamourιά… Ο Πέτρος, ή αλλιώς Pierro, δεν είναι κομμάτι των ιστοριών. Είναι συγγραφέας τους, αφού η νύχτα του ανήκε…
Πώς ξεκίνησαν όλα;
Η ιστορία ξεκίνησε με το όνομα «Λουξεμβούργο». Το μεγαλύτερο κλαμπ στην Ελλάδα. Τότε έδινα τα ρούχα μου σε ένα καθαριστήριο, αυτός είχε πολλά χρήματα, του είπε ο δικηγόρος του ότι είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για να κάνει ένα κλαμπ. Μου ζήτησε να συνεργαστούμε. Βρήκα λοιπόν το «Λουξεμβούργο» στο Ποσειδώνιο. Ήταν το πιο ιστορικό μαγαζί. Συνέχεια τραγουδούσε ο Καζαντζίδης και η Μαρινέλλα. Όταν το πήραμε με τον συνέταιρό μου, έφερα τον Μπονάτσο και άλλα μεγάλα ονόματα από την Αθήνα. Αλλά εγώ το λειτουργούσα ως κλαμπ. Δυνατή μουσική και βινύλια!
Το Pierro’s πώς προέκυψε; Από το γνωστό της Μυκόνου;
Ήταν το επόμενο βήμα, γλυκάθηκα εγώ, έβγαζα χρήματα, είχα κοπέλες, οπότε έψαχνα να βρω να κάνω μια καλή disco. Αυτό ήξερα να κάνω. Βρίσκω το Tiffany’s στην Ικτίνου, πάνω ήταν το εστιατόριο και από κάτω το υπόγειο. Είχα αποφασίσει να το κάνω, αν και δεν τα βρίσκαμε στα χρήματα. Δύο φίλοι μου στιλάτοι και όμορφοι που είχανε πάει στη Μύκονο είχαν εντυπωσιαστεί με το όνομα Pierro’s και το bar. Και μου λένε «βγάλ’ το Pierro». Δεν ήξερα ότι θα πάει τόσο καλά. Το ξεκινάμε ως Tiffany’s αλλά είχα πίκρα που δεν το βγάλαμε Pierro’s. Το επόμενο καλοκαίρι πηγαίνω στη Μύκονο και πηγαίνω κατευθείαν εκεί. Μπορεί να είχε gay αλλά είχε και στιλάτες γυναίκες. Εμένα μου άρεσε ο χορός, οπότε χόρευα στην πλατεία. Άρχισαν λοιπόν να λένε όλοι «είδαμε τον Πέτρο στο Pierro’s, να ο Pierro’s» και τελικά έμεινε. Όταν γύρισα Θεσσαλονίκη μού είχε μείνει.
Και έτσι έκανες την Disco;
Δεν τα έβρισκα άλλο με τον συνέταιρο που είχαμε το Tiffany’s και βρήκα ένα μαγαζί, το «Imperial» στην οδό Λασσάνη. Αυτό ήταν καμπαρέ, αλλά καλοφτιαγμένο και αυτός έψαχνε άνθρωπο να το νοικιάσει. Του είπε ένας ότι μόνο ο Pierro μπορεί να το κάνει. Από την ημέρα που άνοιξε ως τη μέρα που έκλεισε με τον σεισμό, ήταν κάθε μέρα γεμάτο. Έρχονταν όλες οι φίρμες των Αθηνών. Ο Κούγιας, η Γιάννα Αγγελοπούλου που σπούδαζαν και οι δύο εδώ. Ο Φαίδων Γεωργίτσης, ο συνθέτης ο Πυθαγόρας, ο Πουλόπουλος, ο Μητροπάνος.
Σου λείπει σήμερα;
Αν μου λείπει; Δεν είναι μόνο τα χρήματα, ήμουν και φίρμα στη Θεσσαλονίκη. Τότε η πόλη ήταν μικρή, ο κόσμος έβγαινε, υπήρχε ένας καλός κύκλος. Και όλοι έρχονταν στο μαγαζί. Όλα τα κολλέγια έρχονταν μέχρι τις 11:30 και μετά οι προσωπικότητες και οι φίρμες.
Τι έμεινε από αυτά τα χρόνια;
Ούτε λεφτά, ούτε φίλοι, ούτε οι καλές παρέες. Το μόνο που έμεινε καλό είναι το σπίτι που είχα φτιάξει. Είχα και πολλές κοπέλες τότε και μια μηχανή και ήταν ο καλύτερος συνδυασμός. Γι’ αυτό και δεν παντρεύτηκα. Ήταν το κουσούρι μου. Αλλά είχα πελάτισσες τις πιο όμορφες γυναίκες της Θεσσαλονίκης.
Θα ξανάμπαινες μέσα στη νύχτα;
Θα ήθελα να ανοίξω πάλι ένα Pierro Disco prive. Δεν θα είναι μεγάλο μαγαζί, θα απευθύνεται στον ίδιο κόσμο, στα ίδια πρόσωπα. Πηγαίνω τώρα στα μαγαζιά και τα βλέπω και λέω το δικό μου ήταν καλύτερο. Και δεν είχα ιδέα πώς στήνεις ένα μαγαζί, να φανταστείτε. Ήμουν καλό παιδί, είχα πρόσωπο. Τότε αν μάλωνες ή έκανες περίεργα πράγματα, μαθευόταν κατευθείαν στην πόλη. Περνούσαμε καλά. Και έλεγα και το γνωστό σλόγκαν τότε, «Pierro, τεκνά και πάθος».
Από το φύλλο της THESSNEWS #61 (08/07/2017-09/07/2017)
