ΜΑΡΙΑ ΣΤΥΛΟΥ || stylou@eroticos.gr
Ο Πάρις Πεντούσης είναι ένα νέο αγόρι, όπως όλα τ’ άλλα της ηλικίας του… Πού να φανταστεί κανείς τι κρύβεται πίσω το ευγενικό και -γιατί όχι;- «χαμηλό» προφίλ του!
Στην ηλικία των 17χρόνων έχει εξασφαλίσει μία τετραετή ακαδημαϊκή υποτροφία σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου στον κλάδο της Ιατρικής. Μιλάμε για το Tufts της Βοστώνης, όπου οι σπουδές για τους διεθνείς φοιτητές είναι σχεδόν απλησίαστες και η ακαδημαϊκή αριστεία το πρωτεύον ζητούμενο, γι’ αυτό και δεν χορηγεί αθλητικές υποτροφίες, κάτι που θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει ατού για τον Πάρι, μια και είχε προσφορές από άλλα εξίσου καλά πανεπιστήμια, όπως το Berkeley ή το North Western.
Βλέπετε, ο Πάρις σ’ αυτή την ηλικία έχει ήδη καταφέρει, μέσα από μία αυστηρή και σκληρή εξισορρόπηση της καθημερινότητάς του, να είναι ένας από τους πιο περιζήτητους αθλητές στον κόσμο στο άθλημα του τένις. Το 2017 ήταν ο δεύτερος Έλληνας στην κατάταξη της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας (ITF).
Μιλάμε για ένα παιδί – θαύμα ή για μία πορεία ενός νέου ανθρώπου που είναι εφικτή; Τον συναντούμε για να γνωρίσουμε από τι υλικό είναι φτιαγμένο αυτό το δίμετρο αγόρι.
Αυτοέλεγχος, ανταγωνισμός, απόδοση, στρατηγική. Τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις για σένα;
Μέσω του αθλητισμού εφάρμοσα τις έννοιες αυτές στην πράξη, όχι πάντα με επιτυχία, αρκετά πριν διδαχτώ και κατανοήσω την πραγματική σημασία τους.
Ο αυτοέλεγχος συναρτάται με την αυτογνωσία και απαιτεί ωριμότητα. Ένας αγώνας τένις είναι ταυτόχρονα παρτίδα σκάκι αλλά και αγώνας μποξ χωρίς τα γάντια. Ένα συναισθηματικό rollercoaster. Ακόμα και σε επαγγελματίες αθλητές βλέπουμε αυτές τις συνεχείς εναλλαγές.
Ο ανταγωνισμός είναι συστατικό στοιχείο του πρωταθλητισμού, όσο και της ζωής. Η αναμέτρηση με τον αντίπαλο. Συχνά ωστόσο, ο πραγματικός αντίπαλος δεν βρίσκεται απέναντι αλλά είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Και βέβαια από τον ανταγωνισμό προκύπτουν αποτελέσματα, συχνά αρνητικά. Αυτά είναι δύσκολα διαχειρίσιμα, ειδικά σε μικρότερες ηλικίες, εξαιτίας του ατομικού χαρακτήρα του αθλήματος.
Η απόδοση στους αγώνες είναι συνήθως το επιστέγασμα της προπόνησης και της συνολικής προετοιμασίας.Όπως είπε και ο Nadal, «δεν παίζεις για να κερδίσεις: προπονείσαι, μαθαίνεις, εφαρμόζεις αυτά που έμαθες. Η νίκη είναι απλά ένα bonus».
Η στρατηγική είναι προφανώς ιδιαίτερα σημαντική. Το να μπορείς να αναλύεις τις περιστάσεις και να κάνεις τα πλάνα σου. Με την προϋπόθεση ότι είσαι επαρκής σε όλα όσα προαναφέραμε. Όλα τα πλάνα βέβαια ισχύουν μέχρι να χτυπήσεις την πρώτη μπάλα…
Προέρχεσαι από μία οικογένεια με ακαδημαϊκό υπόβαθρο. Δεν θα σε ρωτήσω το κοινότυπο «τι ρόλο έχει παίξει αυτό στην πορεία σου». Σου ζητώ να φανταστείς όμως πώς θα ήσουν αν δεν ίσχυε αυτό.
Μου είναι δύσκολο να το φανταστώ, γιατί το περιβάλλον ήταν πάντα εκεί, αν και δεν με πίεσε ή δεν όρισε τις επιλογές μου σε ό,τι αφορά το ακαδημαϊκό κομμάτι. Ως προς το τένις όμως, θεωρώ ότι αν δεν είχα την αμέριστη υποστήριξη και βοήθεια της οικογένειάς μου, δεν θα είχα καταφέρει να φτάσω ως εδώ.
Περίγραψέ μας μία… συνηθισμένη σου μέρα
Δεν υπάρχει συνηθισμένη ημέρα για εμένα, όπως δεν υπάρχει και συνηθισμένη εβδομάδα. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, σπάνια γνωρίζω στην αρχή της εβδομάδας πού θα βρίσκομαι το Σαββατοκύριακο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το πρόγραμμά μου διαμορφώνεται με ευελιξία, λαμβάνοντας υπόψιν πολλούς και διαφορετικούς παράγοντες, συχνά απρόβλεπτους. Αυτό κάνει την καθημερινότητά μου πιο ενδιαφέρουσα αλλά συγχρόνως και σημαντικά πιο δύσκολη.
Οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν πως ευτυχισμένος άνθρωπος είναι αυτός που έχει «ελεύθερο χρόνο». Ποια είναι η θέση σου;
Την περασμένη χρονιά έπαιξα σε 25 τουρνουά, σχεδόν 100 αγώνες κυρίως στο εξωτερικό, ενώ ταυτόχρονα έπρεπε να αντεπεξέλθω στις απαιτήσεις του σχολείου αλλά και των διεθνών εξετάσεων. Δεν είμαι λοιπόν ο πλέον αρμόδιος για να μιλήσω για τον ελεύθερο χρόνο. Ωστόσο, είχα μοναδικές εμπειρίες, γνώρισα διαφορετικούς ανθρώπους, έκανα νέους φίλους. Για μένα, ευτυχισμένος άνθρωπος είναι αυτός που ασχολείται με κάτι που του αρέσει και το αγαπά… Ο ελεύθερος χρόνος συνδυάζεται πάντα με πράγματα που αγαπάς. Με αυτή την έννοια, μάλλον δεν απέχω από αυτό που υποστηρίζουν οι ψυχολόγοι.
Λόγω των αγώνων έχεις καταφέρει να ταξιδέψεις σε πολλές χώρες και να γνωρίσεις ανθρώπους και πολιτισμούς. Είσαι πολίτης του κόσμου. Βλέπεις αισιόδοξα το μέλλον της χώρας μας στον παγκόσμιο χάρτη, ιδίως για τους νέους;
Μου λένε ότι παλιότερα ήταν διαφορετικά τα πράγματα στην Ελλάδα. Στα ταξίδια μου έχω βρεθεί σε χώρες περισσότερο ή και πολύ λιγότερο αναπτυγμένες. Προβλήματα υπάρχουν παντού. Στην Ελλάδα όμως νομίζω ότι έχει χαθεί η ελπίδα στους νέους ανθρώπους. Ιδιαίτερα σε αυτούς με περισσότερες γνώσεις, ικανότητες ή προσόντα. Όλοι μιλούν για braindrain. Θεωρώ ότι η χώρα γίνεται φτωχότερη, γιατί φεύγουν πολλοί που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν.
Πρόσφατα προέκυψε θέμα κατάργησης των προνομίων για τους αθλητές υψηλού επιπέδου στα ΑΕΙ. Είσαι υπέρ ή κατά;
Όπως είπε και η Κατερίνα Στεφανίδη, τα προνόμια δεν είναι μόνο κίνητρα ενασχόλησης των νέων με τον αθλητισμό, αλλά και όρος συνέχισής του σε υψηλό επίπεδο. Καταλαβαίνω ότι όσοι δεν έχουν ασχοληθεί σοβαρά με τον αθλητισμό δεν μπορούν να αντιληφθούν το μέγεθος της προσπάθειας που απαιτείται και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι αθλητές. Σε κάθε περίπτωση, ένα μικρό bonus στην τελική βαθμολογία, όπως ίσχυε, ως επιβράβευση και αντιστάθμισμα θεωρώ πως είναι εύλογο.
Ο κλάδος της Ιατρικής για σένα είναι αόριστο γενικό πλαίσιο αυτή τη στιγμή ή έχεις ήδη αποφασίσει πού θα στραφείς;
Νομίζω είναι νωρίς να πω με σιγουριά από τώρα. Ένας λόγος που επέλεξα να σπουδάσω στην Αμερική είναι ότι στα πρώτα χρόνια των προ-ιατρικών σπουδών, σου δίνεται η δυνατότητα να εξερευνήσεις και η ελευθερία να διαλέξεις κατεύθυνση.
Τι σημαίνει για σένα η φράση του Καζαντζάκη «φτάσε όπου δεν μπορείς»;
Ίσως «κυνήγησε το όνειρό σου»; «Μην ικανοποιείσαι εύκολα, να έχεις μεγάλες απαιτήσεις από τον εαυτό σου». Κάτι που σήμερα φαντάζει ανέφικτο μπορεί στο μέλλον να είναι πιθανό. Δεν θα το ξέρεις αν δεν προσπαθήσεις.Κι αν όντως δεν μπορέσεις να φτάσεις «εκεί», θα έχεις φτάσει «κοντά» ή θα είσαι ικανοποιημένος γιατί τουλάχιστον προσπάθησες…
Μέσα από τον αθλητισμό είδα να συμβαίνουν αλλά και να πετυχαίνω πράγματα που δεν θα μπορούσα να φανταστώ. Εγώ το λέω κάπως αλλιώς: το «αδύνατο» είναι συχνά υποκειμενικό…
