THESS-SKG STORIES
Έναν άνθρωπο δεν τον γνωρίζεις από μία συνέντευξη, αλλά μπορείς να μάθεις κάποια πράγματα γι’ αυτόν και να «υποψιαστείς» κάποια χαρακτηριστικά του, εφόσον αυτός απαντήσει ειλικρινώς, χωρίς φόβο και πάθος.
Αλήθεια, έχεις πάθος; Με τι ή με ποιον/ποιους;
Καταρχήν μ’ αρέσει, δόξα τω Θεώ, ο φόβος. Και τον αποδέχομαι όσο και το πάθος. Ποιος είναι αυτός που δεν φοβάται; Ο νεκρός; Ο Χριστός στην προσευχή του πριν τη Σταύρωση; Και επειδή πιστεύω ακράδαντα ότι είμαι πλασμένος κατ’ εικόνα και ομοίωση και φοβάμαι και πιστεύω στο πάθος και το Θείο και το ανθρώπινο που νικάει τον φόβο. Έχω πάθος με το φως και τους φωτεινούς ανθρώπους. Έχω το πάθος που δίνει ενέργεια στο ποδήλατο που ονομάζεται MONIE & MONIE CONNIENTE και ταξιδεύει όλον αυτόν τον υπέροχο κόσμο, σ’ αυτόν τον υπέροχο κόσμο απ’ το 1994 μέχρι σήμερα, 22 ατελείωτα χρόνια.
Πώς είναι ο Διογένης το πρωί που ξυπνάει; Οπτικά αλλά και εσωτερικά.
Χαρούμενος καταρχήν και ευγνώμων που ξύπνησα ακόμη ένα πρωί, για να κάνω αυτό που θέλω. Μέσα έξω ευτυχής, αισιόδοξος και πάντα έτοιμος για το χειρότερο με τη θετικότερη διάθεση. Ξέρετε, μ’ αρέσει τόσο πολύ να είμαι ο Διογένης που ό,τι ώρα κι αν με σκουντήξεις στον ύπνο, σηκώνομαι σε χρόνο dt και μπορώ να κάνω παράσταση, ραδιόφωνο ή ό,τι άλλο μου δίνει χαρά σε σχέση με τη δουλειά μου στον κόσμο που με εμπιστεύεται.
Στο ραδιόφωνο αλλά και στις παραστάσεις «δε βάζεις γλώσσα μέσα». Τις υπόλοιπες ώρες; Ποιος είναι αυτός που σ’ ακούει;
Εγώ, εκ των έσω συνήθως… Για να μην υπερβάλλω με το «πάντα» σκάω! Μπαίνω σε κατάσταση βουβαμάρας «χασπί», «φερμουάρ», «fermez la bouche» που λέμε στα Σέρρας. Δακτυλοαφώ, αφουγκράζομαι, παρατηρώ, συγκινούμαι, συναισθάνομαι ή τουλάχιστον αυτό προσπαθώ. Κυρίως ακούγοντας. Ξέρετε, για να μιλήσεις λέγοντας «κάτι», πρέπει πρωτίστως να έχεις ακούσει, διαβάσει πολλά.
Περίγραψέ μας τρεις εικόνες από την καθημερινότητά σου;
Το πρόσωπο της γυναίκας μου, ο ουρανός που βλέπω διαφορετικά απ’ τα τζάμια του σπιτιού μου, οι MONIE & MONIE CONNIENTE συνέχεια εντός μου.
Τι ρόλο παίζει η μουσική στη ζωή σου;
Φαρμακευτικής αγωγής. Έχω κατατάξει σε ερεβώδη θόρυβο οτιδήποτε ακούω εκτός σπιτιού κατά τη διάρκεια της ημέρας. Μουσική ίσον πηγή, ίσον γυναίκα, ίσον μήτρα. Μυστική συνεύρεση ιδιωτικής ηδονής. Είτε εγώ σ’ έναν κήπο μυστικό στον ύπνο μου, είτε εγώ και η ECM του OSLO, είτε εγώ και ο δικός μου Χατζιδάκις. Είναι η μονογαμική μου σχέση με τη μουσική. Επίσης μουσική είναι και η ποίηση, η ζωγραφική, η μαγειρική, η νύχτα, η ησυχία.
Τι ρόλο παίζει ο ΠΑΟΚ στη ζωή σου ;
Κανέναν.
Μέσα από τις εκπομπές και τις παραστάσεις σου ασκείς κριτική με τον δικό σου τρόπο χρησιμοποιώντας τη σάτιρα σαν οπλισμό. Θεωρείς ότι είναι ένα έντιμο, θεμιτό μέσο;
Μέσο και θεμιτό, σχήμα οξύμωρο. Πόσο μάλλον τα μέσα. Ας μην πάμε και στα «μαζικής». Ολοκληρώνεται δε με το «ενημέρωσης». Απ’ το 1994 παραστάσεις, τηλεόραση και έντυπα επίσης, σχεδόν παράλληλα με το ραδιόφωνο. ΣΚΑΙ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ TV, ΕΤ3, ANTENNA, ΠΑΛΜΟΣ, ROCK RADIO, ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ, ΧΩΝΙ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ΡΑΔΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ATHENS VOICE. Και σ’ όλη αυτήν τη διαδρομή αγάπη, αποδοχή αλλά και απειλές και μηνύσεις. Τι αποτέλεσμα μας δίνουν όλα αυτά μετά από 22 χρόνια δουλειάς; Ότι η σάτιρα δεν είναι όπλο! Η σάτιρα είναι σκάνερ. Αποτυπωτής. Φωτό. Και σας το υπογράφω υπεύθυνα, λοιπόν, εγώ που είμαι ένας «πτωχός και πένης», όπως τιτλοφορεί και ένα απ’ τα βιβλία του ο δάσκαλος Γιάννης Τσαρούχης.
Αλήθεια, σ’ έχουν προσεγγίσει από κάποιο κόμμα να κατέβεις στις εκλογές;
Εκτός της ακροδεξιάς σχεδόν όλα τα υπόλοιπα.
Στο μέλλον κάποια στιγμή θα μπορούσες να το σκεφτείς, αν και εφόσον σ’ εκφράζει ο χώρος;
Είμαι στα 53 και υπερήφανος. Γιατί να το χαλάσω τώρα; Εννοείται πως θα μπορούσα να μη σας κουράσω και να σας απαντήσω «όχι». Τελευταία όμως τη φοβάμαι αυτήν τη λέξη πιο πολύ κι από το «ναι».
Τι σ’ εξοργίζει από τη σημερινή πραγματικότητα περισσότερο;
Εγώ, εμείς! Και αυτό γιατί ψάχνω κάποιον άλλον – άλλους να μας φταίνε. Γενικά. Ειδικά με εξοργίζει το θράσος, η αγένεια, η χυδαιότης!
Τι σ’ αφήνει αδιάφορο;
Ο πλούτος, η επίδειξη, το «ταμάχι»!
Τι σου δίνει ελπίδες;
Τα μωρά, τα παιδιά, η πίστη, η έρευνα, ο έρωτας, η εργασία.
Πέρασε ποτέ από το μυαλό σου να μεταναστεύσεις και αν ναι για πού;
Τα σκατά τα κουβαλάμε μέσα μας. Οπότε καλά είμεθα ο καθείς στη δική του «μπόχαμ city».
Γιατί δεν οδηγείς ;
Α) για να μην σε σκέφτομαι; Β) γιατί δε με απασχολεί η προέκταση του ανδρισμού; ή Γ) τι φταίνε οι άλλοι; Τίποτα από τα τρία. Ίσως γιατί συνέχομαι τύπους σαν εμένα που γίνονται φόρτωμα σε άλλους που οδηγούν.
Πες μου κάτι που ΣΕ είπε κάποιος μετά από παράσταση που σου ‘χει μείνει στο μυαλό;
Που μου έχει μείνει στο ποιο;;;;;;;;;;;
Από το φύλλο της THESSNEWS #41 (18/02/2017-19/02/2017)
