THESS-SKG STORIES
Ο Χρήστος Πορτοκάλογλου είναι ένα πρόσωπο της πόλης που γι’ αυτόν πάντα έπαιζε πρωταγωνιστικό ρόλο η μουσική. Με τα πρώτα βήματα στο ραδιόφωνο και στη συνέχεια της πορείας του στον χώρο της ψυχαγωγίας…
Τον συναντούμε στο αγαπημένο του «παιδί», το bar Urania, και τον ανακρίνουμε…
- Κεφάλαιο ραδιόφωνο. Πώς «μπλέχτηκες»;
- Πειρατικός σταθμός με εμβέλεια οικοδομικών τετραγώνων, σχεδόν γειτονιάς. Στούντιο το δωμάτιό μου. Σύντομα πήγαν καλά οι δουλειές και συγχωνευτήκαμε δύο τρεις “καναλάρχες” του Ντεπώ.
- Θύμησέ μας κάποιες εικόνες εκείνων των χρόνων, ποιες κρατάς έτσι, σαν σταθμούς στη ζωή σου;
Εικόνες: το πρώτο μου μικρόφωνο, οι ακροατές που μαζεύονταν, χωρίς λόγο, έξω από το στούντιο-βιτρίνα του fm 101 στην Αγγελάκη, το αδιαχώρητο στα πάρτι του σταθμού στην Αmnesia, η μεγάλη μου αγάπη, ο Μύλος, και τα χρόνια του 88μισό που άλλαξαν για πάντα τη μουσική που ακούει η Θεσσαλονίκη.
- Τι ρόλο παίζει η μουσική στη ζωή σου;
Η μουσική έκλεισε έναν συγκλονιστικό κύκλο εκατό χρόνων, τον οποίο και “γιόρτασε” με το τέλος της δισκογραφίας. Από τότε χαροπαλεύει οικονομικά και κατά συνέπεια και καλλιτεχνικά λόγω του downloading. Πλήττω με τα αναμασήματα και τη νεκρολαγνεία των ημερών αλλά δεν μπορώ και χωρίς τη μουσική.
- Τι ακούς όταν οδηγείς μόνος τα βράδια;
Ευτυχώς για τη δημόσια υγεία δεν οδηγώ. Ραδιόφωνο θα άκουγα, η εγγύτητα του μέσου είναι παροιμιώδης ακόμη και τώρα, που, και λόγω κρίσης, έχασε σχεδόν την ανθρώπινη φωνή του.
- Πότε μπήκες στον χώρο της νυχτερινής διασκέδασης και ποια είναι η πορεία σου μέχρι σήμερα;
Τη νύχτα την ερωτεύτηκα την ίδια χρονική στιγμή που ερωτεύτηκα και το ραδιόφωνο. Έχω ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου στο “σκοτάδι” και δεν μετανιώνω. Ένα πήγαινε-έλα από τη λάμψη στην παρακμή είναι, κι αυτό είναι και το εθιστικό του πράγματος. Σταθμοί : Μπαχτσέ Τσιφλίκ, Elvis!!!, Liebe, Urania.
- Το Urania είναι ένα ατμοσφαιρικό bar στα πιο αγαπημένα αλλά και εναλλακτικά σημεία της πόλης. Τι ρόλο παίζει η πόλη σου για σένα;
Η περιοχή του ιστορικού κέντρου κρατάει τη γοητεία μιας πόλης που βίωσε την ακμή και την παρακμή σε ισόποσες δόσεις, μιας πόλης που άλλαξε και συνεχίζει να αλλάζει βίαια και ξαφνικά. Όμορφη και άσχημη, αριστοκράτισσα και νεόπλουτη, αρχαία και σύγχρονη, συντηρητική και προοδευτική, πόλη αντιθέσεων είναι η Θεσσαλονίκη και της χρωστάω τον χαρακτήρα μου και την προσωπικότητά μου. Την αγαπώ σαν μάνα μου και λυπάμαι να τη βλέπω να μην αξιοποιεί δυνατότητες και να σέρνεται πίσω από τη “δηθενιά” της αθηναϊκής ματαιοδοξίας.
- Τι ονειρεύεσαι για το μέλλον;
Το μέλλον δεν υπάρχει. Κάπου το άκουσα όταν ήμουν μικρός και το λέω από τότε οπότε θέλω να εντυπωσιάσω. Το παρόν υπάρχει και εύχομαι να έχω πάντα αγωνία για ό,τι κάνω “τώρα” και να μη χορτάσω ποτέ επιτυχίες κι αποτυχίες- γιατί όχι;-, φτάνει οι τελευταίες να είναι λιγότερες, και σε προσωπικό επίπεδο να είμαι ευτυχισμένος, όπως είμαι αυτή τη στιγμή.
- Τρία άυλα πράγματα που αγαπάς;
Θαυμάζω την ευφυΐα των πραγματικά σπουδαίων ανθρώπων, όπως αυτή αποτυπώνεται σε επιτεύγματα που άλλαξαν τη ζωή των απλών ανθρώπων, την ανιδιοτέλεια των ηρώων και το ταλέντο των ιερών τεράτων της τέχνης.
- Τρία υλικά που αγαπάς;
Υλικά που αγαπώ; Φετιχιστές σάς βρίσκω. Θα γίνω προβλέψιμος φοβάμαι, αλλά δεν μπορώ να μην πω βινύλιο, τα έπιπλα και τα αντικείμενα που έχοντας χρηστική αξία μπορούν να είναι και αντικείμενα του πόθου για το design τους και τα παπούτσια που δεν μπορώ να βρω.
- Περίγραψέ μας μία στιγμή ευτυχίας…
Την έχω αλλά δεν μπορώ να την περιγράψω. Η ευτυχία μου πάντως σε πολύ μεγάλο βαθμό πάντα θα εξαρτάται και από την ευτυχία της κόρης μου.
- Πώς θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου με μια λέξη;
Λακωνικό δεν θα τον χαρακτήριζα σίγουρα. Ξεροκέφαλος είμαι.
- Σου λείπει το ραδιόφωνο;
Ώρες ώρες πολύ. Η αλληλεπίδραση με τους ακροατές και η ικανοποίηση που νιώθεις όταν γίνεσαι αγαπημένο κομμάτι της καθημερινής τους ζωής.
Από το φύλλο της THESSNEWS #45 (18/03/2017-19/03/2017)
