«Το όπλο των πολιτικών είναι η λήθη των λαών», είχε πει ο Ιωσήφ Στάλιν.
Τον επικαλούμαι όχι γιατί εκτιμώ τα όσα έκανε, αλλά γιατί αυτή η ατάκα του είναι πέρα για πέρα αληθινή.
Ένα σημαντικό τμήμα του λαού έχει δυστυχώς απολέσει κάθε μνήμη του.
Γιατί εάν δεν είναι απώλεια μνήμης, τότε μόνο βλακεία μπορεί να είναι.
Όταν διαπιστώνεις πόσο «χαλαρά» αντιμετωπίζονται οι απανωτές περικοπές εισοδημάτων, που έρχονται την επόμενη διετία, τότε αντιλαμβάνεσαι πως είτε είναι στραβός ο γιαλός είτε στραβά αρμενίζουμε.
Μήπως έχουμε εθιστεί σε μία «εικονική πραγματικότητα», η οποία όταν καταρρεύσει, τότε το κόστος της διαχείρισής της θα είναι ανυπολόγιστο;
Σε κάθε περίπτωση, ένα μεγάλο τμήμα των πολιτών έχει επιλέξει να διώξει από το μυαλό του και από την καθημερινότητά του τα όσα θεωρεί αρνητικά ή ακαταλαβίστικα ή άχρηστα.
Αυτούς τους καταλαβαίνω. Δεν θέλουν να ξέρουν και θα υποστούν τις συνέπειες της σκόπιμης άγνοιάς τους.
Εκείνους που δεν καταλαβαίνω είναι όσους έχουν αποβλακωθεί και είναι δυστυχώς πολλοί.
Νοσταλγοί του παρελθόντος, αρνητές της εξέλιξης, αμαθείς, επιπόλαιοι και κυρίως ξερόλες.
Η τελευταία αυτή ομάδα των «αποβλακωμένων» απειλεί τα ίδια τα θεμέλια της χώρας, γιατί δεν έχει καν την ικανότητα να καταλάβει ποιο είναι το συμφέρον της.
Αρκείται στην προσπάθεια διακράτησης των όποιων κεκτημένων της και πέραν τούτου ουδέν.
Οι «αποβλακωμένοι» έχουν χάσει κάθε ελπίδα μετά τα γεγονότα των τελευταίων χρόνων ή ήταν πάντα έτσι;
Πολύ φοβάμαι ότι ήταν πάντα έτσι. Απλά όταν έβρεχε λεφτά, δεν φαίνονταν γιατί και αυτοί απολάμβαναν το μπάνιο τους στη «θάλασσα των δανεικών».
Σε αυτή τη «θάλασσα των δανεικών» έκαναν βέβαια μπάνιο όλοι.
Όμως οι «αποβλακωμένοι» μάλλον δεν κατάλαβαν ότι το μπάνιο τελείωσε…
Από το φύλλο της THESSNEWS #110 (16/06/2018-17/06/2018)
