Συνέντευξη στην Έλενα Αργαλιά || eargal@hotmail.com
Ποτέ δεν είναι αργά, για να ακολουθήσεις αυτό που αγαπάς. Η επιτυχία είναι δεδομένη. Αυτό θα μπορούσε να το έχει γράψει ο Κοέλιο, αλλά είναι απλά μια περίληψη της ζωής της Μίνας Αποστολίδη.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αποφοίτησε από το Αμερικανικό Κολλέγιο, σπούδασε Επικοινωνία, Δημοσιογραφία και Δημόσιες Σχέσεις στην Αμερική, δούλεψε δέκα χρόνια στον τομέα της Επικοινωνίας, έκανε τρία παιδιά και ύστερα από όλα αυτά… ήρθαν οι σοκολάτες!
Μια Ελληνίδα φτιάχνει σοκολάτες στο Βέλγιο. Πόσο περίεργο μπορεί να φάνηκε αυτό στους Βέλγους, με την παράδοση αιώνων στη σοκολατοποιία; Όσο θα φαινόταν στους Έλληνες αν ερχόταν εδώ μία Βελγίδα να ανοίξει … ουζερί;
Τίποτε δεν έγινε εύκολα. Χρειάστηκε πολλή δουλειά και πίστη σε αυτό που κάνω για να αρχίσω να εδραιώνομαι σε μία τόσο δύσκολη αγορά όπως το Βέλγιο, όπου ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος. Το μόνο που ήταν πραγματικά εύκολο, σε αντίθεση με την Ελλάδα, ήταν η διαδικασία πιστοποίησής μου ως επαγγελματία σοκολατοποιού. Μόλις έγινε αντιληπτό ότι πληρούσα τις προδιαγραφές, εντάχθηκα κανονικά στον επαγγελματικό χώρο χωρίς να χρειαστεί να αντιμετωπίσω το τέρας της γραφειοκρατίας…
Εκτός από τα «σημεία και τέρατα», πόση φωτεινή Ελλάδα κουβαλούν μέσα τους οι δημιουργίες σου;
Η αλήθεια είναι ότι το ελληνικό στοιχείο μαζί με τη Μέση Ανατολή, που επίσης αγαπώ πολύ, κυριαρχεί στις συνταγές μου. Στις σοκολάτες μου βάζω αμύγδαλα Καβάλας, σύκα Κύμης, φιστίκια Αιγίνης, το σπιτικό λικέρ από βύσσινο, μαυροδάφνη, ταχίνι και βέβαια το αξεπέραστο ελληνικό ελαιόλαδο.
Συνηθίζεις να «βαφτίζεις» τις σοκολάτες σου με γυναικεία ονόματα. Εμπνέεσαι από συγκεκριμένα πρόσωπα;
Κάποια ονόματα ανήκουν σε υπαρκτά πρόσωπα. Για παράδειγμα, η πρώτη μου τρούφα, που φτιάχτηκε το 2001, πήρε το όνομα της μητέρας μου, της Παυλίνας, που έφτιαχνε το λικέρ από βύσσινο με συνταγή της προγιαγιάς. Οι τρούφες «Αλίνα» και «Τίτα» έχουν τα ονόματα των δύο μου κοριτσιών, γιατί προτιμούσαν τις συγκεκριμένες σοκολάτες. Πολλά όμως ονόματα έχουν να κάνουν με τον τόπο καταγωγής των πρώτων υλών που εμπεριέχουν. Η «Agata», με σιτσιλιάνικο λιμοντσέλο, πήρε το όνομά της από τη Santa Agata της Σικελίας, η «Αθηνά» παραπέμπει στην αρχαιότητα, που έπιναν κρασί από ξερά φρούτα. Η «Layla» με το ανατολίτικο ροδόνερο εμπνεύστηκε από το Ντουμπάι, έναν πολύ αγαπημένο τόπο, γιατί κατά το σύντομο διάστημα που έζησα εκεί, ξεκίνησα να φτιάχνω σοκολάτες επαγγελματικά.
Κάποιο ανδρικό όνομα; Του γιου σου ίσως; Να μην τον έχεις και παραπονεμένο…
Έχω στο μυαλό μου μερικές ιδέες για κάποιες πιο «brut», πιο … ανδρικές σοκολάτες τόσο σε σύσταση όσο και σε εμφάνιση. Αν το αποτέλεσμα με ικανοποιήσει, μπορεί και να τις παρουσιάσω στο κοινό με ανδρικό πια όνομα. Θα μπορούσα ίσως να επιλέξω κάποιο διεθνώς αναγνωρίσιμο, που δε θα ταιριάζει απλώς με την ανάλογη σοκολάτα, αλλά θα παραπέμπει και σε κάτι όπως η αγάπη ή η τύχη. Ίσως στο μέλλον υλοποιήσω και την ιδέα που μου έδωσαν πριν λίγες μέρες κάποιοι πελάτες μου, δηλαδή να δημιουργήσω και … ζευγάρια, όπως π.χ. Δίας- Ήρα!
Είσαι τυπικό παράδειγμα αλλαγής επαγγελματικής πορείας. Πώς προκύπτουν οι σοκολάτες στη ζωή σου;
Ήμουν μαθήτρια, μόλις δευτέρα δημοτικού, όταν μια φίλη της γιαγιάς μου μου δώρισε την «Πρώτη μου Μαγειρική» της Χρύσας Παραδείση. Υπάρχει ακόμη στη βιβλιοθήκη μου. Αυτό ήταν. Άρχισα να πειραματίζομαι σε γλυκά και αλμυρά αλλά με κέρδισε αμέσως η ζαχαροπλαστική. Ξεκίνησα φτιάχνοντας τα γνωστά «βραχάκια» ή αλλιώς «ανώμαλα». Φυσικά, ο τρόπος που τα έφτιαχνα ήταν εντελώς ερασιτεχνικός. Δεν ήξερα, για την ακρίβεια ούτε καν είχα ακούσει τότε, για τις εξειδικευμένες τεχνικές που εφαρμόζονται στην επαγγελματική ζαχαροπλαστική. Απλώς έλιωνα τη σοκολάτα του σούπερ μάρκετ σε μπεν-μαρί, καβούρντιζα τα αμύγδαλα και ανακάτευα τα δύο υλικά μαζί. Εκείνο όμως που δεν άλλαξε ποτέ είναι η σημασία που έδινα στο περιτύλιγμα. Μέχρι σήμερα δίνω τεράστια σημασία στις συσκευασίες.
Σκηνές από την ταινία «Chocolat» και από το «Εργοστάσιο της σοκολάτας» με τον Τζόνι Ντεπ «παίζουν» συνέχεια στο μυαλό μου, καθ’ όλη τη διάρκεια της πιο νόστιμης συνέντευξης που έκανα ποτέ, εδώ στην Rue du Hameau 112a, στο μαγικό εργαστήριο της Μίνας.
Ξεκινάς από το Ντουμπάι, περνάς από την Ελλάδα, συνεχίζεις με δική σου boutique στο Βέλγιο. Πόσο μακριά ακόμη ονειρεύεσαι να φτάσει το “Μina – Handmade Chocolates”;
Δεν ξέρω για μένα. Οι σοκολάτες μου πάντως άρχισαν να ταξιδεύουν σε νέους προορισμούς. Το τελευταίο διάστημα ξεκίνησα να εξάγω στην Ιαπωνία κάποιες πιο «ελληνικές» σοκολάτες, συγκεκριμένα την «Παυλίνα» με το σπιτικό βύσσινο λικέρ, τη «Σοφία» με βιολογικό ελαιόλαδο και πορτοκάλι agumato και την «Αθηνά» με μαυροδάφνη και σύκο. Στόχος μου είναι να γνωρίσουν τις σοκολάτες μου σε όσο πιο πολλά μέρη του πλανήτη γίνεται. Γιατί εκτός των άλλων, με τις ελληνικές πρώτες ύλες που χρησιμοποιώ νιώθω κάπως και σαν … πρεσβευτής της χώρας μου και των προϊόντων μας στο εξωτερικό.
Κατά διαστήματα οι σοκολάτες σου εμφανίζονται στην ελληνική αγορά. Υπάρχει κάποια σκέψη για κάτι πιο μόνιμο ή θα αναγκαζόμαστε να τις αναζητούμε στο Τόκυο;
Είναι κάτι που θα ήθελα πάρα πολύ και γι’ αυτό και είμαι ανοιχτή σε προτάσεις. Πρέπει όμως να υπάρχουν οι κατάλληλες προδιαγραφές. Μην ξεχνάμε ότι η σοκολάτα είναι ένα ευπαθές προϊόν που χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα. Εκτός αυτού στην Ελλάδα υπάρχει άλλου είδους παράδοση στα γλυκά και ίσως είναι δύσκολο για τις σοκολάτες μου να ενταχθούν στη συγκεκριμένη κουλτούρα…
Υπάρχουν κάποιες στιγμές που η Μίνα του εκλεπτυσμένου και του χειροποίητου νιώθει την παρόρμηση να αγοράσει μία σοκολάτα από το περίπτερο;
Φοβάμαι ότι πια δεν θα αγόραζα σοκολάτα από το περίπτερο. Ούτε και κάποιος από την οικογένειά μου. Ο ουρανίσκος με τα χρόνια εξευγενίζεται και γίνεται όλο και πιο απαιτητικός. Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό, ξέρω όμως ότι με ωθεί συνεχώς στο να προσπαθώ να γίνομαι καλύτερη στη δουλειά μου.
Αποτελεί κινηματογραφικό κλισέ, μία γυναίκα να αντιμετωπίζει τον πόνο της ερωτικής απογοήτευσης αγκαλιά με ένα κουτί σοκολατάκια. Ως η πλέον ειδική, απάντησέ μου με το χέρι στην καρδιά, ΒΟΗΘΑΕΙ;
Είναι γνωστό ότι οι γυναίκες λατρεύουν τη σοκολάτα! Τώρα, για το αν βοηθάει σε μία ερωτική απογοήτευση, τι να πω; Ας το ελπίσουμε!
Από το φύλλο της THESSNEWS #111 (23/06/2018-24/06/2018)
