Η ανάρτηση Κασσελάκη:
Έχουμε μπροστά μας την ελπίδα του καινούργιου.
Όμως το ξέρω ότι υπάρχει σε χιλιάδες πολίτες η πίκρα για τον αυτο-εξευτελισμό του κόμματος που πίστεψαν. Ένα βαθύ πένθος για το τέλος της ανθρωπιάς στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.
Προσωπικά, με συγκλόνισε ένα mail. Του αγωνιστή Σωτήρη Τσιακμάκη. Αγώνες, φυλακίσεις, προσφορά στην Αριστερά και τη χώρα.
Τώρα, στα 80 του, γράφει στο κόμμα που στήριξε, ζητώντας τη διαγραφή του:
«Την Παρασκευή 8 /11, βίωσα ανθρωπάκια να ποδοπατούν τα όνειρά μου, τις ελπίδες μου και τους αγώνες μου με τραμπούκικες, σχεδόν φασιστικές μεθόδους. Ήμουν 6 ώρες ορθοστασία έξω στριμωγμένος, με τέσσερα μπαλονάκια, και να μην μπορώ να μπω μέσα, όταν εσείς ειδοποιούσατε τους φίλους σας να πάνε από το υπόγειο με σύνθημα και παρασύνθημα, να μπαίνουν να παίρνουν τις θέσεις VIP για να διαμορφώσετε την πλαστή πλειοψηφία της ντροπής.
Όταν μπήκα μέσα με στείλατε «στο πυρ το εξώτερο», στην απομόνωση, που την είχα βιώσει στα χρόνια της Χούντας, αλλά κι αυτό το αντιμετώπισα με στωικότητα».
Με την ιδιότητα του μέλους του κόμματος ως εκείνη τη στιγμή, θέλω να ζητήσω ταπεινά συγγνώμη από αυτόν τον άνθρωπο για την ταλαιπωρία και την οδύνη που υπέστη, προκειμένου να στηρίξει -όπως σε όλη του τη ζωή- τη Δημοκρατία.
Τέτοιοι άνθρωποι δίπλα μας, αποκαθιστούν τη λέξη «σύντροφος» και δεν τη χαρίζουν σε αυτούς που αποστάτησαν από την ψυχή τους.
Comments are closed.