Η μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου στη χώρα έπειτα από τα σωτήρια έτη 1998-1999, όταν το Χρηματιστήριο-καθρέφτης της οικονομίας δημιούργησε και εξαφάνισε περιουσίες μέσα σε λίγους μήνες, είναι σε εξέλιξη και εκτιμώ ότι είμαστε ακόμη στην αρχή της.
Κάτω από το απίστευτο σε αρκετές περιπτώσεις βάρος του συνδυασμού φορολογικών και ασφαλιστικών επιβαρύνσεων, καθώς και λοιπών έμμεσων και άμεσων επιβαρύνσεων, πολλά νοικοκυριά απεμπολούν τα κεκτημένα τους και προτιμούν μία…αρχή από λευκή κόλλα χαρτί.
Μιλώ ασφαλώς για τις αποποιήσεις κληρονομιών, που σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, έφτασαν τις 130.000 το 2017, έναντι 54.422 το 2016 και 45.628 το 2015. Δηλαδή στην τριετία έγιναν σχεδόν 230.000 αποποιήσειςκληρονομιών, με “εκτόξευσή” τους βεβαίως την περσινή χρονιά.
Μία αποποίηση κληρονομιάς επί της ουσίας αφορά χρέη και ακίνητα, τα οποία καταλήγουν στους πιο μακρινούςσυγγενείς ή εάν αποποιηθούν και αυτοί, τότε το δημόσιο αποκτά τη συγκεκριμένη περιουσία.
Είναι υγιές το φαινόμενο των 130.000 αποποιήσεων πέρσι;
Ασφαλώς και όχι, ενώ με ασφάλεια μπορώ να προβλέψω πως αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί και θα ενταθεί και φέτος, αλλά και τα επόμενα χρόνια.
Ποιος ζημιώνεται από αυτή την κατάσταση;
Προφανώς χάνουν τα ταμεία του κράτους, τα οποία θα στερηθούν τον ΕΝΦΙΑ αυτών των ακινήτων. Επίσης, χάνουν λεφτά οι τράπεζες, διότι οι κληρονόμοι αποποιούμενοι εννοείται πως δεν αναλαμβάνουν και τα όποια τραπεζικά χρέη των συγγενών τους.
Τι θα κάνει το δημόσιο τα εκατοντάδες χιλιάδες ακίνητα;
Αρχικά τίποτε, γιατί δεν έχει μηχανισμούς συντήρησής τους.
Θα τα αφήσει να ρημάξουν και μπορεί σε κάποια χρόνια ορισμένα από αυτά (τα καλύτερα) να τα πακετάρει και να τα πωλήσει σε πλειστηριασμούς ή σε funds.
Το ελληνικό κράτος και οι ανύπαρκτοι διαχειριστικοί μηχανισμοί του δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο των αποποιήσεων και μεσομακροπρόθεσμα οι “εγκέφαλοι” της άσκησης οικονομικής πολιτικής θα καταλάβουν ότι από αυτή την “πληγή” θα χάνουν μονίμως έσοδα τα κρατικά ταμεία.
Μία λύση θα ήταν οι κληρονόμοι να μπορούν να πληρώσουν μόνο ένα μικρό ποσοστό (το 25%) των χρεών του θανόντος (είτε προς το δημόσιο, είτε προς τις τράπεζες) και εκεί να κλείνει το όλο θέμα.
Διαφορετικά υπάρχει και η λύση μέσω της αποποίησης να μην εισπράξει το δημόσιο και οι τράπεζες απολύτως τίποτε…
Από το φύλλο της THESSNEWS #106 (19/05/2018-20/05/2018)
