ΜΑΡΙΑ ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ || zafeirioum@gmail.com
Ειλικρινές βλέμμα, ανήσυχη ματιά, γεμάτη ζωή που θα μπορούσε να είναι ταινία, μικρού μήκους «για να μην ξεχαστεί…», με τίτλο: “the RED and the BLACK” ή “Brother SUN, Sister LUCK” και σκηνοθέτη τον Andrzej Zulawski.
Λατρεύει την εικόνα, έχει δει χιλιάδες ταινίες, αγαπάει τη φωτογραφία.
«Κόλλησε με το σινεμά» σε ηλικία 10 ετών όταν είδε στον κινηματογράφο «Ηλύσια», την ταινία ο «Κλέφτης της Βαγδάτης». Το εισιτήριο κόστιζε 2-3 δραχμές.
Θαυμάζει τον Τζον Κασσαβέτη, τον Κριστόφ Κισλόφσκι και τον Αντρέι Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι.
Είναι ο Γιάννης Ζαχόπουλος δημιουργός της πρώτης ταινιοθήκης της Θεσσαλονίκης του «ΑΖΑ» και ιδρυτής του Thessaloniki International Short Film Festival» (TiSFF).
Πατέρας τριών παιδιών, έχει σπουδάσει Ηλεκτρολόγος Μηχανολόγος.
Έζησε πολλά χρόνια σε Αμερική και Αφρική αλλά επέλεξε να επιστρέψει στη γενέτειρά του τη Θεσσαλονίκη.
Να δημιουργήσει τα χιλιάδες φιλμ του θρυλικού βίντεο κλαμπ AZA, να παρακολουθήσει αμέτρητες ταινίες μικρού μήκους για το αγαπημένο του TiSFF.
Να ζήσει στιγμές ευτυχίας με τα παιδιά του, να μυήσει φοιτητές Σχολής Κινηματογράφου στη μαγεία της 7ης τέχνης.
Ποιος είναι ο Γιάννης Ζαχόπουλος
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Η σχέση του με τον κινηματογράφο ξεκίνησε από πολύ νωρίς.
Μετά το λύκειο έδωσε εξετάσεις κρυφά από τους γονείς του και κέρδισε υποτροφία Fulbright σε κολλέγιο της Αμερικής.
Παρά τις αντιδράσεις του πατέρα του πήγε στη Νέα Υόρκη και σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανολόγος.
Μετά τις σπουδές του ξεκίνησε να δουλεύει σε ένα κέντρο ερευνών στο Σικάγο.
Η πρώτη του δουλειά στην Ελλάδα ήταν στην Esso Pappas αρχικά στη Θεσσαλονίκη κι έπειτα στην Αθήνα.
Έζησε για 12 χρόνια στη Νιγηρία. Ήταν γενικός Διευθυντής της αμερικανικής CARRIERΕ. Στη Νιγηρία γνώρισε «ανθρώπους με μεγάλη καρδιά, ντομπροσίνη και σοφία».
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα αποφάσισε να κάνει το χόμπι του επάγγελμα.
Τον Απρίλιο του 1984 αρχίζει η ιστορία του ΑΖΑ και το 2007 του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους «ΑΖΑ», το οποίο μετονομάστηκε σε Thessaloniki International Short Film Festival (TiSFF).
Η ταινιοθήκη «ΑΖΑ» στην Αλεξάνδρου Σβώλου
Το ΑΖΑ ξεκίνησε το 1984 με στόχο να γίνει μία δημοτική ταινιοθήκη στη Θεσσαλονίκη με ότι πιο σημαντικό από όλο τον κόσμο και όλες τις εποχές. Και έγινε.
Η συλλογή του πιθανότατα είναι η καλύτερη στην Ευρώπη.
Σπάνια έργα του πήγαν στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας στην Αθήνα, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και σε κινηματογραφικές λέσχες σε όλη τη χώρα.
Το ΑΖΑ, με τον ερχομό της νέας δεκαετίας, ολοκλήρωσε τον κύκλο του «σαν ένα πανέμορφο φιλμ με την απίστευτη διάρκεια των 35 ετών».
«Όπως όλα τα έργα, όλες οι εποχές έχουν το τέλος τους. Έτσι και η εποχή ΑΖΑ».
Άφησε ανεκτίμητη κληρονομιά σε χιλιάδες σινεφίλ και μια σπάνια παρακαταθήκη με σημαντικές ταινίες στη Σχολή Κινηματογράφου του ΑΠΘ.
Το TiSFF – Thessaloniki International Short Film Festival
Το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Θεσσαλονίκης (Thessaloniki International Short Film Festival), το οποίο ξεκίνησε ως «AZA Short Film Festival», δημιουργήθηκε και διοργανώνεται από τον Γιάννη Ζαχόπουλο πάντα στο πλαίσιο των «ΔΗΜΗΤΡΙΩΝ».
Έχει ενταχθεί στη λίστα με τα 45 καλύτερα φεστιβάλ παγκοσμίως και τα 28 καλύτερα της Ευρώπης.
Εκπροσωπήθηκε στο εξωτερικό σε ειδικά αφιερώματα με τις καλύτερες ελληνικές ταινίες σε φεστιβάλ του Λονδίνου, του Μπρίστολ, της Λισσαβώνας, του Πόρτο, του Βελιγραδίου, της Βαρκελώνης, του Λος Άντζελες αλλά και στο πρώτο ελληνοτουρικό DIALOG, μια συνεργασία του TiSFF με την πιο σημαντική κινηματογραφική σχολή της Τουρκίας, του πανεπιστημίου Anadolu.
Στα 12 χρόνια του Φεστιβάλ, έχουν προβληθεί πάνω από 1.400 ταινίες με συμμετοχές δημιουργών από 30 χώρες και με προσέλευση περισσότερων από 7.000 θεατών.
Απόδειξη της κινηματογραφικής ποιότητας τού TiSFF το γεγονός ότι τουλάχιστον 25 έργα που έχει προβάλει, έφτασαν στις τελικές πεντάδες των βραβείων Oscar ενώ κάποια το κέρδισαν.
Ο Γιάννης Ζαχόπουλος για την επιλογή των ταινιών μικρού μήκους που θα προβληθούν σε κάθε διοργάνωση, βλέπει 1.000 με 1.500 παραγωγές, τις περισσότερες μαζί με τη σύζυγό του, ζωγράφο LjiLja Jaric και “διαβασμένους” σινεφίλ της Επιτροπής του Φεστιβάλ.
Η συζήτηση με τον άνθρωπο που μιλάει με τα μάτια και που έχει αγαπήσει πολύ, είχε τόσο μικρή διάρκεια αλλά τόσο μεγάλη ουσία, σαν ταινία μικρού μήκους. Που δεν ξεχνάς ή δεν θέλεις να ξεχάσεις.
