Χωρίς σχέδιο και κυρίως χωρίς εναλλακτικές επιλογές πιάστηκαν πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις στο ενεργειακό πεδίο αμέσως μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία.
Η ευρωπαϊκή ενεργειακή πολιτική εκ των πραγμάτων απέτυχε.
Και απέτυχε διότι πολύ απλά εξαρτήθηκε σε μεγάλο βαθμό από έναν εμπορικό εταίρο, ο οποίος αποδείχθηκε εκβιαστής και στυγνά συμφεροντολόγος.
Η Ε.Ε. όμως έπρεπε να είχε μεριμνήσει και μαζί της επιβάλλεται να είχε μεριμνήσει και η Ελλάδα.
Δεν νοείται σε εθνικό επίπεδο να μην υπάρχουν αξιόπιστες εναλλακτικές πηγές ενέργειας, που θα κατοχυρώσουν την εθνική επάρκεια χωρίς να χρειάζεται να υποστούμε όλοι μας τεράστιο κόστος, όπως στις ημέρες μας, προκειμένου να ζεσταθούμε και να κινηθούμε.
Δηλαδή εάν υπάρξει μία πολεμική κρίση με την Τουρκία, η Ελλάδα θα εξακολουθήσει να στηρίζεται σε αγωγούς φυσικού αερίου, κάποιοι εκ των οποίων διέρχονται και από Τουρκικό έδαφος;
Επιθυμητή είναι η απολιγνιτοποίηση, αλλά ακόμη πιο επιθυμητή η ποιότητα ζωής των κατοίκων αυτής της χώρας, η οποία πλήττεται από το δυσβάσταχτο ενεργειακό κόστος.
Και όποιος βιαστεί να πει πως τα ίδια βιώνουν και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, του ανταπαντώ πως μόνο οι Έλληνες από το 2010 και μετά δεν έχουν δει “άσπρη μέρα”.
Οι προσεγγίσεις των διάφορων Υπουργών της κυβέρνησης για το εάν η μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα ενεργειακά προϊόντα είναι σωστό ή όχι μέτρο, λίγη σημασία έχουν.
Σημασία έχει τι πληρώνει καθημερινά ο πολίτης για να ζεσταθεί, να κινηθεί και να ηλεκτροδοτήσει το σπίτι του ή την επιχείρηση του.
Η Ελλάδα δυστυχώς αποδεικνύεται διαχρονικά πως είναι μία χώρα, που δεν προνοεί…
Μόνο στις αμυντικές δαπάνες εφαρμόζουμε το ρητό “των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν” γιατί η συγκατοίκηση στο Αιγαίο επί αιώνες με τους Τούρκους μας έχουν ενσταλάξει εμπειρία.
Στο ενεργειακό όμως δεν δείξαμε ανάλογη προνοητικότητα.
Δεν υπάρχει πίστη από τις ελληνικές κυβερνήσεις για την ανάπτυξη και εκμετάλλευση κοιτασμάτων ορυκτών καυσίμων στον ελλαδικό χώρο.
Δεν προχώρησε σχεδόν καμία, εκτός της Ρεβυθούσας, επένδυση για αποθηκευτική εγκατάσταση φυσικού αερίου. Χρόνια ολόκληρα το ΤΑΙΠΕΔ διαβουλεύεται και δήθεν σχεδιάζει την προώθηση της εκμετάλλευσης της υπόγειας και υποθαλάσσιας αποθήκης φυσικού αερίου στον Πρίνο. Ο υπογράφων έκανε ρεπορτάζ για αυτό το θέμα πριν 10 χρόνια και ακόμη να γίνει πράξη.
Είναι σαφές πλέον και στον τελευταίο πολίτη αυτής της χώρας ότι γενικώς η Ελλάδα είναι μία χώρα-καρυδότσουφλο σε αρκετά ζητήματα και ανεξαρτήτως κυβερνήσεων.
Δεν με απασχολεί το ποιος κυβερνά, αλλά με απασχολεί το εάν έχει μακρόπνοη στρατηγική για τον τόπο.
Εάν κρίνω από την εξέλιξη του δημογραφικού, ελάχιστοι πολιτικοί έχουν διορατικότητα και “στρατηγικό βάθος” στην σκέψη τους για να χρησιμοποιήσω μία φράση, που ήταν τίτλος βιβλίου ενός Τούρκου Υπουργού και πολιτικού.
Οι περισσότεροι Έλληνες πολιτικοί έχουν ενδιαφέρον μόνο για να καταλάβουν κάποια καρέκλα, να πλουτίσουν όσο μπορούν και να εξασφαλίσουν μία παχυλή σύνταξη.
