ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΕΣΣΟΠΟΥΛΟΣ || gkessopoulos@gmail.com
Ένα από τα πιο σπουδαία ταλέντα της θεατρικής Θεσσαλονίκης, ο Χρήστος Παπαδημητρίου, μιλά για την κρίση, για τη νίκη,για την επιθεώρηση, για τον Λαζόπουλο, για την πόλη και όσα την ταλαιπωρούν
Οι ΜΠΑΝΤΑρισμένοι είναι πάλι εδώ και συγκεκριμένα στο Βασιλικό Θέατρο, στην κλιματιζόμενη αίθουσα, από Τρίτη ως Παρασκευή στις 9 το βράδυ. «…και με τη Νίκη!» η φετινή εκδοχή, με τον ταλαντούχο Χρήστο Παπαδημητρίου να υπογράφει τα κείμενα και τη σκηνοθεσία. Σ’ αυτό το καλοκαιρινό comeback έχουν προστεθεί νέες ατάκες που σχολιάζουν την εγχείρηση του Αλέξη στο είναι δεν είναι (;) δημόσιο το «Ευγενίδειο», τον απο(ξε)θεωτικό τελικό του Survivor αλλά και τα τσαλίμια του Ερντογάν στα θαλάσσια οικόπεδα στη Μεσόγειο!
Ο Χρ. Παπαδημητρίου δίνει δείγματα του ταλέντου του εδώ και χρόνια, σε όποια παράσταση συμμετέχει, σε όποιον ρόλο κληθεί να φέρει σε πέρας –ποιος δεν τον θυμάται από τις παραστάσεις της Πειραματικής Σκηνής της Τέχνης; Αυτός είναι και ο λόγος της κουβέντας που είχαμε για την εφημερίδα της ΤhessΝews.
Γιατί «Μπανταρισμένοι»;
Έχουν μια γοητεία οι πολλαπλές αναγνώσεις των λέξεων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση υποδηλώνεται η κατάσταση των παθόντων, που χρειάζεται να είναι «μπανταρισμένοι» για να θρέψουν οι κακώσεις των ημερών, αλλά ταυτόχρονα καταμαρτυρείται η παρουσία ζωντανής μπάντας στον θίασο.
Τι είναι νίκη στην εποχή της κρίσης για τον Έλληνα, για τον άνθρωπο, για τον θεατή που έχετε απέναντί σας στην πλατεία;
Φαντάζομαι ότι λειτουργεί ως μια παρηγορητική αλλά και ενθαρρυντική προβολή στο μέλλον. Οφείλουμε να παλεύουμε για τη νίκη, όπως και οφείλουμε να διαχειριζόμαστε την ήττα. Η αλήθεια είναι ότι εφτά χρόνια τώρα, λόγω κρίσης, έχουμε υποστεί αρκετές πανωλεθρίες.
Είναι η τέταρτη εκδοχή των Μπανταρισμένων. Είναι μια πολιτική – κοινωνική επιθεώρηση. Θεωρείτε ότι αυτό είναι ρίσκο στην εποχή του Σεφερλή και της τηλεοπτικής πραγματικότητας;
Ένα από τα (θνησιγενή) ατού της επιθεώρησης είναι το γεγονός ότι ο θεατής μπορεί να διακρίνει άμεσα την τρέχουσα πραγματικότητα και να νιώσει οικεία. Η θεματολογία της είναι «catchy» (σ.σ. συναρπαστική), γεγονός που μπορεί να το συναντήσεις στην περίπτωση του Σεφερλή, ο οποίος φέτος ανεβάζει επιθεώρηση εξολοκλήρου εμπνευσμένη από το τηλεοπτικό προϊόν Survivor. Το ρίσκο είναι να προσφέρεις στον θεατή μέσω φίλτρων και ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης, δηλαδή ναι μεν να είσαι διασκεδαστικός, αλλά ταυτόχρονα εξίσου ψυχαγωγικός.
Ποιους επιθεωρησιογράφους έχετε στον νου σας και στην παιδεία σας όταν γράφετε τους «Μπανταρισμένους»;
Δεν είναι επιθεωρησιογράφος, έχω όμως κατά νου την έντονη ρυθμικότητα και αμεσότητα του Κεχαΐδη. Επίσης, φροντίζω να υπακούω, όταν γράφω μια σκηνή, στους αριστοτελικούς νόμους, δηλαδή σε λίγα λεπτά να πετύχω τη λεγόμενη «έκθεση-δέση-λύση» στο αφήγημα.
Εκτός των άλλων, γράφετε τα κείμενα. Δεν είναι εύκολο να γράφει κανείς κωμικά και ψαγμένα κείμενα. Τι σκέφτεστε σε σχέση με τον θεατή όταν τα γράφετε; Απευθύνεστε στο μυαλό ή στο συναίσθημα;
Να μιλήσω ειλικρινά, εμένα σκέφτομαι πρώτα! Προσπαθώ να έρθω εγώ στη θέση του θεατή και να κατευθυνθώ με τον πολύ απλό μπούσουλα: τι θα μου άρεσε να δω και να ακούσω. Το λοιπόν, μου αρέσει να συνομιλώ και με το μυαλό και με την καρδιά εξίσου – με αυτό το μυαλό και με αυτήν την καρδιά που έχω εν έτει 2017!
Έχοντας την περίπτωση Λαζόπουλου κατά νου, αναρωτιέμαι αν σας απασχόλησε το θέμα της σχέσης των προσωπικών πολιτικών απόψεων με το «ηθοποιός σημαίνει φως», το «καθήκον» δηλαδή ενός ηθοποιού, ειδικά στο είδος το οποίο επιχειρείτε.
Πιστεύω ότι οφείλεις να είσαι ανεπηρέαστος «δήμιος» και να στοχεύεις θαρρετά είτε αριστερά, είτε κέντρο, είτε δεξιά. Πόσω μάλλον στα άκρα τους. Τουλάχιστον, αυτή είναι η πρόθεσή μου.
Πώς σχολιάζετε τη Θεσσαλονίκη; Θα την κάνατε νούμερο; Έχει δώσει πολλές αφορμές τελευταία…
Θεσσαλονίκη μου, μεγάλη φτωχομάνα, εσύ που βγάζεις τα καλύτερα αστικά, καθόλου καταχρηστικά και σκανδαλωδώς οδηγημένα, εξορκισμένα pride με αγρύπνιες υπό τις αγαπησιάρικες ευλογίες του Άνθιμου, σάπια φύκια στον Θερμαϊκό που θέριεψαν «από μόνα τους» και απελευθερώνουν βιομηχανικό μεθάνιο-πεθάνιο! Έχει ζουμί η πόλη και βράζει μέσα σ’ αυτό. Ίδωμεν…
Έχετε περάσει σαν ηθοποιός από την Πειραματική Σκηνή, από το ελεύθερο θέατρο και από το Κρατικό. Πώς σχολιάζετε τη θεατρική πραγματικότητα στη Θεσσαλονίκη;
Η θεατρική αγορά της είναι σαφώς πιο μικρή, σε σχέση πάντα με τη μητρόπολη των Αθηνών, συνεπώς υπάρχει μια σχετική ασφυξία. Αγγίζει ένα ιδιαίτερο θέμα η ερώτηση, το οποίο έχει να κάνει και με το κατά πόσο και κάθε πότε η Θεσσαλονίκη αποτελεί φυτώριο φερέλπιδος καλλιτεχνικού δυναμικού και προ-τάσεων.
Μπαίνοντας στη βάσανο να ανατρέξετε στην Ιστορία της Ελλάδας αλλά και να προσεγγίσετε όσα συμβαίνουν σήμερα, θέλω να σας ρωτήσω πώς βλέπετε την πολιτική σήμερα.
Αναρωτιέμαι αν έχουν εξαντληθεί όλα τα αφηγήματα, αν υπάρχουν ακόμα πλεονεκτήματα (ηθικά και μη). Δεν ξέρω πώς θα καταχωρηθεί στην Ιστορία η τελευταία «αριστερή» διακυβέρνηση, με τι μούτρα θα επιστρέψει, όταν θα επιστρέψει, το παλιό κατεστημένο, πότε θα υπάρξει ξανά η αίσθηση της αυτόνομης διακυβέρνησης της χώρας. Η ιστορία της μικροπολιτικής του τόπου μας επαναλαμβάνεται σαρκαστικά. Ως προς το παγκόσμιο επίπεδο, τα οργουελικά, δυστοπικά σενάρια μοιάζουν να είναι προ των πυλών. Φευ!
Αισιοδοξείτε για την Ελλάδα που έχει χωριστεί σε όσους μεταναστεύουν και σε όσους μένουν πίσω καταπιεσμένοι από τους υπερβολικούς φόρους; Εν ολίγοις, βλέπετε το φως στο τούνελ;
Να δανειστώ τον τίτλο του βιβλίου του Κώστα Κωστή και να πω ότι όσο και να υπήρξαμε «τα κακομαθημένα παιδιά της ιστορίας», η τιμωρία που μας επεβλήθη υπήρξε τουλάχιστον «αντιπαιδαγωγική». Παρά τη μαυρίλα που μας έχει σκεπάσει, δεν μπορεί, αργά ή γρήγορα, θα φανεί το φως στην άκρη του τούνελ. Καθένας οφείλει να γίνεται ένας μικρός Προμηθέας και να επινοεί το φως εκ νέου, ξανά και ξανά…
INFO
ΜΠΑΝΤΑ-ρισμένοι: «…και με τη Νίκη!»
Βασιλικό Θέατρο
Τρίτη – Παρασκευή, 21.00
Έως 11/8/2017 & από 22/8 έως 1/9/17
Τηλ. 2315200200
www.ntng.gr
Από το φύλλο της THESSNEWS #63 (22/07/2017-23/07/2017)
