γράφει ο Παρασκευάς Κακάς Μ.D. Πλαστικός Χειρούργος
Στους ασθενείς που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, το ανοσοποιητικό σύστημα προσβάλλει το πάγκρεας καταστρέφοντας τα νησίδια που παράγουν ινσουλίνη και αφήνει τελικά τους ασθενείς χωρίς την ικανότητα να ελέγχουν με φυσικό τρόπο το σάκχαρο στο αίμα.
Για τον λόγο αυτό, οι ασθενείς, για να επιβιώσουν, πρέπει να παρακολουθούν προσεκτικά την ποσότητα του σακχάρου στο αίμα τους, πράγμα που επιτυγχάνεται με το να μετρούν αρκετές φορές την ημέρα το σάκχαρο και στη συνέχεια να εγχύουν την απαραίτητη ινσουλίνη, για να παραμείνουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα μέσα σε φυσιολογικές τιμές.
Η θεραπεία υπάρχει με ελάχιστες βελτιώσεις από τη δεκαετία του 1980, όταν έγιναν διαθέσιμες ενέσεις ινσουλίνης που παράγεται από γενετικά τροποποιημένα βακτήρια. Αν και είναι αποτελεσματική, αυτό το είδος της θεραπείας απαιτεί μεγάλη προσπάθεια από τον ασθενή τόσο στη διατροφή όσο και σε άλλες παραμέτρους της ζωής του και μπορεί να δημιουργήσει μεγάλες διακυμάνσεις στα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, που μπορεί να προκαλέσουν ακόμα και κώμα. Δυστυχώς, ο ακριβής έλεγχος του σακχάρου στο αίμα είναι δύσκολο να επιτευχθεί, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να αντιμετωπίζουν μια σειρά μακροπρόθεσμων ιατρικών προβλημάτων.
Μια καλύτερη θεραπεία του διαβήτη θα ήταν να αντικαταστήσουμε τα κατεστραμμένα κύτταρα των νησιδίων του παγκρέατος των ασθενών με υγιή κύτταρα που θα μπορούσαν να αναλάβουν την απελευθέρωση της ινσουλίνης. Αυτή η προσέγγιση έχει χρησιμοποιηθεί σε εκατοντάδες ασθενείς με μεταμόσχευση, αλλά έχει ένα σημαντικό μειονέκτημα. Το ανοσοποιητικό σύστημα των ασθενών επιτίθεται στα μεταμοσχευμένα κύτταρα, καθιστώντας απαραίτητο οι ασθενείς να λαμβάνουν ανοσοκατασταλτικά φάρμακα που εμποδίζουν την απόρριψη των κυττάρων για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Πρόσφατα, μια νέα εφεύρεση από το MIT (Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης), το Νοσοκομείο Παίδων της Βοστώνης και άλλων συνεργαζόμενων οργανισμών μπορεί να προσφέρει έναν τρόπο για να μπορέσει να γίνει πραγματικότητα η μεταμόσχευση κυττάρων των νησιδίων παγκρέατος χωρίς ανοσοκατασταλτικά φάρμακα. Οι ερευνητές έχουν σχεδιάσει ένα υλικό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ενθυλακώσουν κύτταρα ανθρώπινης προέλευσης νησιδίων παγκρέατος, πριν τη μεταφύτευσή τους, με σκοπό την απόκρυψή τους από την άμυνα του οργανισμού του δέκτη. Σε δοκιμές σε ποντίκια, έδειξαν ότι αυτά τα ενθυλακωμένα κύτταρα ανθρώπινου παγκρέατος μπορούσαν να θεραπεύσουν τον διαβήτη για μέχρι και έξι μήνες, χωρίς να προκαλούν καμία ανοσολογική απόκριση. Τα κύτταρα μπορούσαν να ανιχνεύσουν τη γλυκόζη και να εκκρίνουν ινσουλίνη κατά έναν ελεγχόμενο τρόπο, καλύπτοντας την ανάγκη των ποντικών για ινσουλίνη.
Σε μία ξεχωριστή μελέτη, οι ερευνητές βρήκαν επίσης ότι οι κάψουλες διαμέτρου 1,5 χιλιοστών κατασκευασμένες από αυτό το υλικό (αλλά χωρίς κύτταρα νησιδίων) μπορούν να εμφυτευτούν στον ενδοπεριτοναϊκό χώρο θηλαστικών για τουλάχιστον έξι μήνες χωρίς δημιουργία ουλώδους ιστού που θα τα περιχαράκωνε και θα τα καθιστούσε ανενεργά.
Η ελπίδα είναι οι δύο αυτές μελέτες να καταλήξουν σε ένα κοινό προϊόν, το οποίο να μπορεί να τοποθετηθεί στο ανθρώπινο σώμα χωρίς να δημιουργεί αντιδράσεις και ταυτόχρονα να λειτουργεί παράγοντας ινσουλίνη κάθε φορά που χρειάζεται και στη σωστή ποσότητα.
Αυτό, ουσιαστικά, για τους ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 θα ήταν ένα νέο πάγκρεας, το οποίο θα ήταν απρόσβλητο από τις επιθέσεις του ανοσοποιητικού συστήματος και θα μπορούσε να λειτουργεί ακατάπαυστα για μήνες, λυτρώνοντας τους διαβητικούς από τη φαρμακευτική αγωγή.
Από το φύλλο της THESSNEWS #33 (23/12/2016-24/12/2016)
Comments are closed.