γράφει ο Παρασκευάς Κακάς Μ.D. Πλαστικός Χειρούργος
Όταν οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Salk έδωσαν στα ποντίκια μια χημική ένωση που μιμείται τα ευεργετικά αποτελέσματα της άσκησης, συνέβη κάτι εξαιρετικό: μπορούσαν να τρέξουν σε διάδρομο για 270 συνεχόμενα λεπτά, δηλαδή 70% περισσότερο από τα ποντίκια στα οποία δεν δόθηκε το χάπι.
Οι ερευνητές ελπίζουν ότι τα αποτελέσματα αυτά μπορούν να μεταφραστούν σε ένα φάρμακο για να βοηθήσουν όχι μόνο τους ανθρώπους που προσπαθούν να χάσουν βάρος, αλλά και εκείνους που αδυνατούν να ασκηθούν λόγω ηλικίας ή λόγω περιορισμένης κινητικότητας.
Τα επιπλέον λεπτά που έκαναν τα ποντίκια αποτελούσαν “μια τεράστια αύξηση στην απόδοση για καθιστικά ποντίκια που ποτέ δεν εκπαιδεύτηκαν πραγματικά”, δήλωσε ο Ronald Evans, επικεφαλής της μελέτης του Salk, “και θα χρειαζόταν πολύ επιμελής εκπαίδευση, κάθε μέρα, για να υπάρξει αυτή η βελτίωση. Αυτά τα ποντίκια βελτίωσαν την απόδοσή τους απλά επειδή πήραν ένα φάρμακο που επαναπρογραμματίζει τις μεταβολικές τους ιδιότητες”. Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Cell Metabolism.
Το φάρμακο που επεξεργάστηκε η ομάδα Salk βασίστηκε σε προηγούμενες έρευνες στο ινστιτούτο, με σκοπό να εντοπιστεί ποια γονίδια ενεργοποιούνται στο τρέξιμο. Το κλειδί είναι ένα γονίδιο που ονομάζεται PPAR δέλτα (PPARD). Ανακάλυψαν ότι τα ποντίκια, που ήταν γενετικά τροποποιημένα έτσι ώστε τα γονίδια PPARD τους να είναι μόνιμα ενεργοποιημένα, μπορούσαν να τρέξουν για μεγάλες αποστάσεις χωρίς να εξαντληθούν, ήταν ανθεκτικά στην αύξηση βάρους και ανταποκρίνονταν στην ινσουλίνη. Με άλλα λόγια, είχαν όλες τις ιδιότητες των ανθρώπων που είναι γυμνασμένοι και σε καλή σωματική κατάσταση.
Οι επιστήμονες της Salk ανακάλυψαν μια χημική ένωση που ονομάζεται GW1516, που φάνηκε να ενεργοποιεί το συγκεκριμένο γονίδιο (PPARD), αλλά δεν ενίσχυε την αντοχή στα ποντίκια από μόνη της – έπρεπε ακόμα να εκπαιδευτούν για να μπορούν να τρέξουν μεγάλες αποστάσεις.
Έτσι, σε αυτή τη μελέτη οι ερευνητές αύξησαν τη δόση του GW1516 και το έδωσαν στα ποντίκια για 8 εβδομάδες αντί για μόλις 4, και όπως αποδείχτηκε, αυτή ήταν η σωστή δόση.
Η ομάδα του Evans ήθελε να μάθει τι συνέβαινε σε γενετικό επίπεδο στους μυς των ποντικών, επομένως εξέτασαν 975 γονίδια που φαίνονταν να αλλάζουν σε απάντηση προς τη λήψη GW1516. Διαπίστωσαν ότι τα γονίδια που έγιναν υπερβολικά δραστικά ήταν εκείνα που αφορούσαν στο κάψιμο λίπους, ενώ τα γονίδια που καταστέλλονταν ήταν καθοριστικά για την μετατροπή των υδατανθράκων σε ενέργεια. Καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το PPARD καταστέλλει τον μεταβολισμό του σακχάρου στους μυς, επομένως η γλυκόζη μπορεί να ανακατευθυνθεί στον εγκέφαλο.
Η έρευνα σηματοδοτεί την πιο πρόσφατη σε μια σειρά από μελέτες από το Salk που έχουν σχεδιαστεί για τη βελτίωση της διαχείρισης της παχυσαρκίας, του διαβήτη και άλλων μεταβολικών διαταραχών. Το 2015, ο Evans κέρδισε 36 εκατομμύρια δολάρια για να ξεκινήσει ένα ξεκίνημα, το Metacrine, το οποίο αναπτύσσει φάρμακα που βασίζονται σε μέρος της έρευνας από το εργαστήριό του. Η εταιρεία ξεκίνησε με δύο ενώσεις: έναν ευαισθητοποιητή ινσουλίνης για τη θεραπεία του διαβήτη και μια πιθανή θεραπεία για ηπατική νόσο.
Όσον αφορά την ιδέα της άσκησης σε χάπι, η ομάδα του Evans προβλέπει πολλές πιθανές εφαρμογές, συμπεριλαμβανομένου ενός συνταγογραφούμενου φαρμάκου που βοηθά τα άτομα που πάσχουν από παχυσαρκία ή διαβήτη τύπου 2 να καίνε λίπος και να διευκολύνουν την προσαρμογή των ασθενών πριν ή μετά τη χειρουργική επέμβαση . Ο Salk δεν έχει παράσχει λεπτομέρειες σχετικά με τα επόμενα βήματα, λέγοντας μόνο στην ανακοίνωση ότι “οι φαρμακευτικές εταιρείες ενδιαφέρονται να χρησιμοποιήσουν την έρευνα για την ανάπτυξη κλινικών δοκιμών για τον άνθρωπο”.
Από το φύλλο της THESSNEWS #54 (20/05/2017-21/05/2017)
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.