Ένα πρότυπο για την αναγνώριση και εντοπισμό δορυφόρων στο Διάστημα με προυπολογισμό 750.000 ευρώ, αναπτύσσουν Έλληνες επιστήμονες.
Σύμφωνα με το Πρώτο Θέμα, στο Διάστημα έχει αρχίσει να επικρατεί «πολυκοσμία»: Πάνω από 6.000 δορυφόροι βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη, εκ των οποίων το 60% εκτιμάται πως είναι ανενεργοί -διαστημικά σκουπίδια- και περίπου το 40% λειτουργικοί, σύμφωνα με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Εντός της επόμενης δεκαετίας υπολογίζεται πως θα εκτοξεύονται ετησίως 990 δορυφόροι, κάτι που σημαίνει ότι έως το 2028 θα μπορούσαν να βρίσκονται σε τροχιά πάνω από 15.000. Μέσα στον «συνωστισμό» που σταδιακά δημιουργείται, με εκατοντάδες ταυτόχρονες εκτοξεύσεις ενίοτε, δεν είναι ασύνηθες ο ιδιώτης ή ο οργανισμός που «ανέβασε» έναν δορυφόρο να χάνει τα ίχνη του -έστω προσωρινά- και να μη μπορεί να τον εντοπίσει άμεσα, να τον ελέγξει και να του δώσει εντολή για ελιγμούς. Σε αυτό το σημαντικό πρόβλημα φιλοδοξεί να δώσει λύση τεχνολογία με ελληνική υπογραφή, που αναπτύσσει ο οργανισμός «Libre Space Foundation» (LSF), σε κοινοπραξία με το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ), στο πλαίσιο του τριετούς έργου SIDLOC, με χρηματοδότηση από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) και το πρόγραμμα ARTES.
GPS του Διαστήματος
Το ιδιαίτερο σήμα της συσκευής, όπως αναφέρει, θα εκπέμπεται με ραδιοκύματα, πιθανώς συχνότητας 400 MHz. Θα έχει, δηλαδή, περισσότερα κοινά με έναν πομπό ραδιοφάρου, που λειτουργεί σαν βοήθημα ναυσιπλοΐας και λιγότερα με κάτι που θα αποκαλούσαμε «GPS του Διαστήματος». «Στόχος είναι σε βάθος τριετίας το πρότυπο να είναι πλήρως λειτουργικό. Ήδη, κομμάτια της τεχνολογίας έχουν ενσωματωθεί στους πικοδορυφόρους “Qubik-1” και “Qubik-2” (είναι ενσωματωμένοι στο σύστημα απελευθέρωσης, που βρίσκεται στον ανώτερο όροφο του πυραύλου “Firefly Alpha”), για τους οποίους αναμένεται η εκτόξευση, οπότε θα έχουμε εικόνα “επί του πεδίου”. Στο τέλος του πρότζεκτ στόχος είναι το πρότυπο της τεχνολογίας που θα διαμορφωθεί, να το “σετάρουμε” με ανοιχτό hardware», γνωστοποιεί ο κ. Κοσμάς.
Η ομάδα σχεδιάζει το πρότυπο της συσκευής λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι θα πρέπει να μπορεί να τοποθετείται και σε πολύ μικρά αντικείμενα, όπως πικοδορυφόρους, ο εντοπισμός των οποίων στο Διάστημα αποτελεί μεγάλη πρόκληση. Έτσι, στόχος είναι οι διαστάσεις της συσκευής να μην ξεπερνούν τα 5 επί 5 εκατοστά, ώστε να μπορεί να «κουμπώνει» σε μικρούς δορυφόρους και τμήματα πυραύλων, επιτρέποντας -μέσω του ιδιαίτερου εκπεμπόμενου σήματος- τη γρήγορη ταυτοποίηση του κάθε αντικειμένου, ακόμα και με «απλή» τεχνολογία όπως η Doppler επί της Γης, μέσω της πρόσβασης σε ένα παγκόσμιο δίκτυο δορυφορικών σταθμών, σαν αυτό που έχει αναπτύξει το LSF.
Πηγή φώτο: pixabay.com