Η Στέλλα Γκρέκα (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της Στυλιανής Αυγερινού), γεννήθηκε στην Αθήνα το 1922, το τελευταίο από τα εννέα παιδιά μιας φτωχής οικογένειας. Ο πατέρας της, ήταν σκηνογράφος και είχε φιλικές σχέσεις με σημαντικούς ανθρώπους του χώρου, όπως ο Παντελής Χορν.
Εμφανίστηκε νεαρή στη μουσική σκηνή της πρωτεύουσας και από την ηλικία ήδη των 8 ετών ο αθηναϊκός τύπος είχε αναφερθεί σε αυτήν. Το 1942 παντρεύτηκε τον ποιητή και σκηνοθέτη Ορέστη Λάσκο, ο οποίος τη βάφτισε καλλιτεχνικά Στέλλα Γκρέκα, επειδή η ίδια δεν ήθελε να τραγουδά ως Στέλλα Λάσκου.
Ηχογράφησε μια σειρά από επιτυχίες γνωστών δημιουργών όπως τα «Πάμε στο άγνωστο», «Χθες το βράδυ», «Γύρισε», «Τί κι αν χαθείς», «Το τραγούδι της Μαρίνας». Αρνήθηκε να δισκογραφήσει, πάντως, το «Δυο πράσινα μάτια» του 1945, καθώς βρήκε σαχλούς τους στίχους του Κώστα Κιούση (κάτι για το οποίο πολύ μετάνιωσε αργότερα) και το «Λίγες καρδιές αγαπούνε» το 1946, το οποίο ο δημιουργός του Μιχάλης Σουγιούλ πρότεινε στον άγνωστο τότε Τώνη Μαρούδα, και του χάρισε την πρώτη του επιτυχία. Η δισκογραφική της παρουσία περιορίστηκε, ουσιαστικά, στη διετία 1946-1947. Την ίδια περίοδο τραγουδούσε και στο ραδιόφωνο, με τη συνοδεία του συνθέτη Κώστα Γιαννίδη, σαγηνεύοντας όπως λέγεται με τη φωνή της τον βασιλιά Παύλο.
Ο Λάσκος την έπεισε να παίξει στην ταινία του Ραγισμένες καρδιές (1945). Αρχικά, η Γκρέκα επρόκειτο να πρωταγωνιστήσει στα Χειροκροτήματα του Γ. Τζαβέλλα, πλάι στον Αττίκ και τον Δημήτρη Χορν, αλλά ο σύζυγός της την απέτρεψε, ώστε να συμμετάσχει στο δικό του φιλμ. Κατόπιν, έπαιξε στην ταινία Πρόσωπα λησμονημένα (1946) του Τζαβέλλα, στο πλευρό των Αιμίλιου Βεάκη, Γιώργου Παππά και Λάμπρου Κωνσταντάρα. Ο σκηνοθέτης, που εμφανιζόταν σε μια σκηνή του έργου ως οδηγός αυτοκινήτου, αποκήρυξε το δημιούργημα του ως τη μεγαλύτερη του αποτυχία. Συνέχισε την κινηματογραφική της καριέρα με μια μόνο ακόμη ταινία, τη Μαρίνα, όπου ανέλαβε πάλι τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η ταινία, σε σενάριο των Σακελλάριου – Γιαννακόπουλου και σκηνοθεσία του πρώτου, ήταν μια παραγωγή του κουμπάρου της Φιλοποίμενα Φίνου και προβλήθηκε τον Μάρτιο του 1947. Η Γκρέκα είχε στο πλάι της τον Δημήτρη Μυράτ και τον Λάμπρο Κωνσταντάρα. Ήταν ένα απλό ρομάντζο, που έγινε μεγάλη επιτυχία, λόγω της σκηνοθεσίας του Σακελλάριου και των τραγουδιών που ερμήνευε η Γκρέκα.
Η Γκρέκα, που είχε χωρίσει με τον Λάσκο, το φθινόπωρο του 1947 μετέβη στις ΗΠΑ, μένοντας με τον αδελφό της Άγγελο, στη Νέα Υόρκη. Το 1950 παντρεύτηκε τον Ελληνοαμερικανό Τζον Αυγερινό, ο οποίος ασχολείτο με τον εφοπλισμό. Με τον Αυγερινό απέκτησε δύο γιους. Έκτοτε, αφιερώθηκε στην οικογένειά της και η ενασχόλησή της με το τραγούδι στις ΗΠΑ ήταν περιορισμένη.
πληροφορίες: wikipedia
Comments are closed.