Είναι πολλοί αυτοί που κατηγορούν εμάς που κινούμαστε στη «σφαίρα» του Άρη ότι ζούμε στον κόσμο μας. Ότι γκρινιάζουμε συνεχώς, έχουμε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας, ζητάμε πολλά ενώ είμαστε… άτιτλοι.
Έχω μάθει, όμως, να ερμηνεύω συμπεριφορές και κατανοώ ότι ο… κρυφο-κομπλεξισμός είναι χειρότερος από τον «παντελονάτο» και «υγιή» κομπλεξισμό.
Ο Άρης, κύριοι, μεγαλώνει, μεγαλώνει ολοένα και πιο πολύ (για τα δικά του στάνταρ), με αποτέλεσμα να αμφισβητεί την πρωτοκαθεδρία σας και να προκαλεί τρέμουλο στο παρασκήνιο (μόνιμο… τόπο των πραγματικών αποφάσεων του ελληνικού ποδοσφαίρου).
Ζήτησε, λοιπόν, η κίτρινη ΠΑΕ ξένο διαιτητή για το ντέρμπι με την ΑΕΚ. Ναι, κύριοι, εσείς θεωρείτε ότι δεν είναι ντέρμπι, αλλά το αφτί μου δε με γέλασε, όταν στο πρόσφατο μεταξύ μας παιχνίδι μπάσκετ οι φίλοι της Ένωσης αναλώθηκαν επί δίωρο σε αντι-συνθήματα του Άρη. Ζήτησε ο Άρης ξένο διαιτητή είπαμε, για να μην ξεφεύγουμε από το κυρίως θέμα. Δεν είναι λογικό ο τρίτος της βαθμολογίας – στο χορτάρι και όχι στα… χαρτιά – να επιδιώκει να διασφαλίσει τα συμφέροντά του όταν αγωνίζεται με τον δεύτερο;
Η απάντηση του Κλάτενμπεργκ ήταν ένα μεγαλοπρεπές «όχι». Μάλιστα, για να χρυσώσουν το χάπι τοποθέτησαν ξένο στο VAR. Για να είμαστε όλοι ικανοποιημένοι σε αυτή την «ωραία ατμόσφαιρα».
Οι κύριοι… που λέγαμε παραπάνω, συνεχίζουν το παραμυθάκι, λέγοντας: «Ο 10ος της βαθμολογίας (σ.σ. ας όψεται το -6) ζητάει ξένο διαιτητή; Τότε ας ζητήσει και η Λαμία και ο Παναιτωλικός και ο Απόλλων Σμύρνης».
Όμως, ο φόβος φαίνεται στο χειλάκι τους. Ο φόβος ότι μία ομάδα που σφύζει από υγεία, μία ομάδα που έχει νοικοκυρευτεί οικονομικά και διοικητικά, έρχεται να τους «κλέψει» τα κεκτημένα. Το μήνυμα στάλθηκε από πέρσι, με τον Άρη να είναι 2ος στο 95% της σεζόν. Φέτος, η ομάδα ξεκίνησε κάπως «άτσαλα». Οι γκέλες με ΟΦΗ και Ιωνικό δημιούργησαν μία σαφή εσωστρέφεια – ίδιον της κίτρινης οικογένειας – όμως πλέον το νόμισμα έχει γυρίσει. Ο Άρης μοιάζει να βρίσκει τα πατήματά του, θυμίζει σταδιακά τον περσινό «οδοστρωτήρα» και προσπαθεί να χτίσει πάνω σε αυτά τα θεμέλια, προκειμένου να στρογγυλοκαθίσει στις κορυφαίες θέσεις της βαθμολογίας για μακρό χρονικό διάστημα.
Αυτό προφανώς δεν αρέσει… Δεν αρέσει στους «εξυγιαντές», γιατί «δε θα μας χαλάσει το σχέδιο το παράρτημα του Ολυμπιακού». Όταν, όμως, ο χαμογελαστός Σωκράτης έδινε το Κύπελλο στη Φιλαδέλφεια, έχοντας χάσει από τον «αιώνιο αντίπαλο» (όχι, δεν είναι ο Παναθηναϊκός) με τέσσερα γκολ στο κεφάλι, τότε ήταν απλά Σάββατο! Όταν ο «Πουγιόλ της Ελλάδας» (σ.σ. γελάει ο κόσμος) Μελίσσης πήγαινε στον Παναθηναϊκό με ένα σκασμό λεφτά, η «σημαία της επανάστασης» υποστέλλονταν προσωρινά! Όταν η ΑΕΚ (η «χάρτινη» ΑΕΚ) δεν ασκούσε το νόμιμο δικαίωμα ένστασης στο περίφημο θέμα με τις κάρτες υγείας – χαρίζοντας ουσιαστικά την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ – το έκανε «επειδή ήθελε να εξιλεωθεί για το 2018».
Δε μας πείθετε κύριοι! Κάθεστε με τρομαγμένο βλέμμα στις οθόνες σας, κρυφοκοιτάτε τον Άρη και καταλαβαίνετε ότι «κάτι μεγάλο» έρχεται. Κάτι μεγάλο, που θα αλλάξει «πρόσωπα και καταστάσεις» ετών και θα σας… πάρει το χέρι από τον κάδο με το μέλι.
Τα ποπ-κορν είναι χαρισμένα από εμάς, με όλο το σεβασμό και την έμπνευση (σ.σ. ξέρετε εσείς στους οποίους απευθύνομαι…).
ΥΓ. Με είχατε συνηθίσει, μάλλον, σε πιο ήπια και «καθωσπρέπει» σχόλια. Κάπου, όμως, ο κόμπος φτάνει στο χτένι. Και άλλωστε τα «σιγανά ποταμάκια» είναι τα πιο επικίνδυνα…
ΥΓ1. Μόνο το διπλό…
