Δεν ήταν ένα απλό παιχνίδι, δεν ήταν μια απλή νίκη, απέναντι σε έναν αντίπαλο που μέχρι τώρα έπαιζε στην Α’ κατηγορία του Nations League κι έπαιζε με τους καλύτερους.
Οι Σκωτσέζοι ήταν σε όμιλο με Πορτογαλία, Κροατία και Πολωνία, τους Κροάτες και τους Πολωνούς τους κέρδισαν μια φορά, με την Πορτογαλία έφεραν μια ισοπαλία και στο άλλο παιχνίδι έχασαν με γκολ στο 88’.
(Αυτό ως επισήμανση, για όσους πιστεύουν ότι η Σκωτία είναι κάτι μεταξύ Μάλτας και Λουξεμβούργου)
Ήταν μια νίκη, που μας έκανε να καταλάβουμε ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο, που καθρέφτης του είναι η Εθνική, ετομάζεται να πάει σε ένα άλλο επίπεδο.
Στη Γλασκώβη πήραμε το μήνυμα ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο ξεχειλίζει πια από ποιότητα και μάλιστα σε μετεφηβικές ηλικίες και εκτός απ΄ αυτό, υπάρχει μια κατάσταση, που βοηθά αυτή η ποιότητα να γίνει ομάδα και να φέρει επιτυχίες.
Είναι φως – φανάρι ότι αυτή η Εθνική έχει τρομερό μέλλον, και ίσως σε ένα – δύο – τρία χρόνια να μιλάμε για την καλύτερη Εθνική που είχαμε ποτέ.
Μια παρέα παιδιών που σφύζει από ποιότητα, ενέργεια, αλλά κι επαγγελματισμό. Μιλάμε για παιδιά που πολύ νωρίς ζυμώνονται με την πίεση και τον πρωταθλητισμό σε μεγάλες ομάδες ή μεγάλα πρωταθλήματα.
Το ταλέντο είναι τρομακτικό, τα χρόνια που έχουν μπροστά τους αυτοί οι παίκτες είναι πάρα πολλά και μην ξεχνάμε ότι απ΄ αυτή την ομάδα που λατρέψαμε την Κυριακή, λείπουν παίκτες όπως ο Κωστούλας, ο Τζίμας και ίσως και κάποιοι άλλοι…
Αυτό που κάνει τη διαφορά σ΄ αυτή τη φάση είναι η διοίκηση και ο προπονητής.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ήταν ξεκάθαρα ο σωστός άνθρωπος τη σωστή στιγμή για την Εθνική ομάδα.
Για έναν προπονητή που στα 62 του χρόνια έχει προλάβει να ζήσει μέρες δόξας, μπορεί να μην είναι τόσο απλό να διαχειριστεί μια ομάδα, που παραπέμπει σε Εθνική Ελπίδων, αλλά αυτός φαίνεται πως καταφέρνει να το κάνει καλά.
Κι αυτό το ένιωθε κανείς μυρίζοντας την ατμόσφαιρα της ομάδας πριν το παιχνίδι της Κυριακής. Από την επομένη της ήττας στο Καραϊσκάκη μέχρι την ώρα που οι παίκτες έκαναν τη βόλτα τους στο κέντρο της Γλασκώβης το πρωί της Κυριακής. Πιο πολύ παρέπεμπαν σε μια παρέα που πήγε κάπου να κάνει αυτό που ξέρει και να περάσει καλά…
Κι όταν καμιά φορά ο νεανικός ενθουσιασμός χαλούσε το μυαλό, όπως σε κάποιες στιγμές στο δεύτερο ημίχρονο με το σκορ στο 0-3 κι άρχισαν τα περιττά πράγματα, αυτός ήταν εκεί, δίπλα στη γραμμή και ύψωνε τη φωνή του για να τους θυμίσει ότι ο επαγγελματισμός δεν κρατά λιγότερο από 90 λεπτά.
Ο Γιοβάνοβιτς κατάφερε πολύ γρήγορα να κυριαρχήσει στο μυαλό αυτών των παιδιών, να τους κάνει ομάδα, που παίζει σωστά. Το πως «έπνιγαν» τους Σκωτσέζους, κάθε φορά που προσπαθούσαν να κυκλοφορήσουν τη μπάλα από πίσω και τους ανάγκαζαν να τους τη δίνουν, ήταν πραγματικά απίστευτο να το βλέπεις στο χορτάρι του «Χάμπντεν Παρκ».
Πάνω απ΄ όλους αυτούς βρίσκεται μια διοίκηση που με πολλή γνώση από ποδόσφαιρο και διαχείριση καταστάσεων, προσφέρει τις προϋποθέσεις σ΄ αυτά τα παιδιά κι αυτόν τον προπονητή να κάνουν αυτά που μπορούν και βεβαίως δίνει μακρόπνοη προοπτική, με ενέργειες, όπως η αγορά του αθλητικού κέντρου στην Παιανία, που θα στεγάσει την Εθνική και πιθανότατα και τις υπηρεσίες της ΕΠΟ.
Χωρίς αμφιβολία, μόλις ξεκίνησε μια πολύ ωραία εποχή για το ελληνικό ποδόσφαιρο…
Comments are closed.