Για το βιβλίο, «Όταν κοιτάς από ψηλά» και την προσωπική ιστορία του Έλληνα Ολυμπιονίκη, Εμμανουήλ Καραλή μίλησε ο συγγραφέας, Νίκος Μιχαλόπουλος
Αρχικά, αναφέρθηκε στο βιβλίο «Όταν κοιτάς από ψηλά» και στον Εμ. Καραλή: «Ο τίτλος από το τραγούδι “Όταν κοιτάς από ψηλά”, ένα τραγούδι που σημαίνει πάρα πολλά για τον ίδιο και την οικογένειά του. Και πραγματικά, πως ταίριαξε, γιατί σημειολογικά είναι αυτό το ψηλά. Σημαίνει πολλά και δεν είναι μόνο το πέρασμα πάνω από τον πήχη. Σημαίνει αυτό το ψηλά γενικά στη ζωή, το πως κοιτάς προς τα πάνω και ψάχνεις το φως, τον ορίζοντα και τα όνειρά σου και όλα αυτά. Είναι αγαπημένο της οικογένειας, πάρα πολύ. Είναι το σύμβολο του σχεδόν τους.(…) Κάπου υπάρχει αυτό το νήμα που τα ενώνει όλα και αυτό θέλουμε να περάσουμε και μέσα από το βιβλίο, Δηλαδή κάθε άνθρωπος που θα το διαβάσει, που δεν χρειάζεται να είναι παγκόσμιος πρωταθλητής, είμαι σίγουρος, εγγυώμαι ότι θα βρει κομμάτια του εαυτού του εκεί μέσα και θα ταυτιστεί. Και αυτό θα είναι η δύναμη που θα αφήσει αυτό το βιβλίο».
Ταυτόχρονα, μίλησε για τη σχέση των αθλητών σε ανθρώπινο επίπεδο τονίζοντας την φιλική σχέση του Εμ. Καραλή και του Α. Ντουπλάντις: « Καταρχήν είναι κάτι το καταπληκτικό αυτό που συμβαίνει σε αυτές τις γενιές αθλητών, ας πούμε εμείς στη δικιά μας γενιά δεν το είχαμε, ίσως γιατί δεν ταξιδεύαμε τόσο πολύ, ήταν λίγο διαφορετική κουλτούρα, ήταν η εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Δηλαδή, πραγματικά προσπαθούσαν να βάλουν τους αθλητές σε πραγματική κόντρα μεταξύ τους. Γιατί αθλητισμός ήταν και λίγο προπαγάνδα για πολιτικά πράγματα, η Δύση και η Ανατολή. Περισσότερα μετάλλια, οι Αμερικάνοι, αλλά είμαστε ανώτεροι από αυτούς χρησιμοποιούμε μετά για να πούμε ότι εμείς ως κοινωνία είμαστε ρε παιδί μου πιο καλοί και πιο αναβαθμισμένοι. Τώρα αυτά τα παιδιά δεν το έχουν και πραγματικά αυτό που βλέπετε είναι πραγματικό. Δηλαδή ταξιδεύουν μαζί, μεγαλώνουν μαζί, μοιράζονται τους φόβους τους μαζί, αγαπιούνται στον αγώνα. Βέβαια, εννοείται ότι θέλω να σε κερδίσω, αλλά δεν θέλω να σε κερδίσω σε ένα προσωπικό επίπεδο να σε κατεβάσω από το βάθρο σου ως άνθρωπος, θέλω να πάρω το βάθρο για την ώρα του αγώνα. Και πραγματικά ειδικά ο Εμμανουήλ με το Ντουπλάντις έχουν μια καταπληκτική σχέση».
Ακόμη, για τον Εμ. Καραλή ως προσωπικότητα είπε: «Το λέω και συγκινούμαι γιατί ξέρετε, συνήθως στη ζωή, όταν γνωρίζεις έναν άνθρωπο με πάρα πολύ σπουδαία επιτεύγματα, η προσωπική γνωριμία ενέχει ένα κίνδυνο να απογοητευτείς γιατί τον έχεις εξιδανικεύσει και αυτό που θα ζήσεις είναι κάτι ανθρώπινο που λογικό να είναι και λίγο κατώτερο, η απομυθοποίηση. Ο Εμμανουήλ είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις αθλητών. Εγώ με τρεις ανθρώπους το έχω ζήσει στη ζωή μου αυτό που ως άνθρωπος είναι πάνω από τα επιτεύγματα του και αυτό είναι σπάνιο».
Παράλληλα, ο Ν. Μιχαλόπουλος τόνισε: «Εγώ θα σου πω, τελικά οι δυσκολίες τον βοήθησαν να κάνει την υπέρβαση. Επί της ουσίας θέλω να τονίσω καταρχήν ότι δεν είναι βιογραφία. Είναι πολύ μικρός ο Εμμανουήλ για να κάνει βιογραφία, γιατί πολλοί μπορεί να το σκεφτούν και να το πούνε, και έχει πάρα πολύ μέλλον μπροστά του. Πατήσαμε πάνω όμως στην προσωπικότητα του και σε αυτό που έχει κάνει ακριβώς για να φτιάξουμε ένα βιβλίο θετικής πίστης, ώθησης, ενδυνάμωσης. Δηλαδή όποιος το κλείσει θέλουμε να έχει ένα τεράστιο χαμόγελο επάνω του, ενώ θα έχει συγκινηθεί πάρα πολύ και μπορεί να έχει δακρύσει σε κάποια σημεία. Και ήταν τρομερή τόλμη του Εμμανουήλ που άγγιξε τέτοια θέματα και μίλησε πολύ ανοιχτά για αυτά. Η δυσλεξία ήταν η πρώτη φορά που αναφέρατε. Θα είναι η πρώτη φορά που θα διαβάσει ο κόσμος τι έζησε και το συγκλονιστικό είναι ότι ήταν ένα παιδί που αντιμετώπισε τέτοια προβλήματα στο σχολείο, ενώ ζούσε ταυτόχρονα το περιθώριο του ρατσισμού λόγω χρώματος. Και αυτό ήρθε και κούμπωσε και το φοβερό ήταν ότι και ο Χάρης, ο μπαμπάς του, συνειδητοποίησε ότι ήταν επίσης δυσλεκτικό παιδί. Όταν διαγνώστηκε δυσλεξία στο παιδί του και κατάλαβε και εκείνος ότι όλα αυτά που ζούσε, εκείνη την εποχή, που πάλι τον έβαζαν και εκείνον κατά έναν τρόπο στο περιθώριο».
Comments are closed.