Σε κλίμα έντονης συγκίνησης, 13 μήνες μετά τον θάνατό του, έγινε στο φουαγιέ του Μεγάρου Μουσικής στη Θεσσαλονίκη, η παρουσίαση της αυτοβιογραφίας του Γιάννη Ιωαννίδη.
“Γεννημένος νικητής”…
Πολλοί άνθρωποι του μπάσκετ έδωσαν το παρόν τους…
Παλιοί του παίκτες, όπως ο Γιαννούλης κι ο Ζήσης…
Συμπαίκτες του όπως ο Χάρης Παπαγεωργίου κι ο Βαγγέλης Αλεξανδρής, αλλά και συνεργάτες του στις ομάδες που δούλεψε.
Κυρίως από τον Άρη, από τον οποίο ήταν παρόντες μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος της ΚΑΕ, Λευτέρης Αρβανίτης, ο προπονητής, Γιάννης Καστρίτης, αλλά κι ο Λευτέρης Μποχωρίδης.
Τη συζήτηση τη συντόνισαν ο Δημήτρης Καρύδας κι ο Βασίλης Σκουντής, οι συγγραφείς της αυτοβιογραφίας του “ξανθού”, που τον έζησαν από την αρχή ως το τέλος της μπασκετικής του καριέρας.
Στην εκδήλωση επρόκειτο να παραστεί ο Νίκος Γκάλης, ο οποίος, όμως, λόγω ενός προσωπικού προβλήματος δεν μπόρεσε να δώσει το παρόν του, αλλά μίλησε μέσω βίντεο.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΓΚΑΛΗ
«Ήταν ένας άνθρωπος παθιασμένος. Γνώριζε το μπάσκετ. Ο Γιάννης έβγαζε τον καλύτερο εαυτό από τον κάθε παίκτη. Αγαπούσε πολύ το μπάσκετ. Δούλευε πολύ σκληρά. Σημάδεψε μια εποχή. Ήταν ένας άνθρωπος που δεν ήθελε να χάσει με τίποτα.
Θα θυσίαζε ακόμη και την υγεία του για να κερδίσει. Ένιωθα ότι ήμουν φίλος με τον Γιάννη. Μου άρεσε που ό,τι ήθελε να σου πει, το έλεγε στο πρόσωπό σου. Δεν κρυβόταν. Ήταν ευαίσθητος άνθρωπος. Ίσως η σκληρότητα που έβγαζε να ήταν μια βιτρίνα. Όταν πέθανε συγκινήθηκα πολύ. Έχασα ένα μέρος της οικογένειας. Τόσα χρόνια μαζί ήμασταν σαν οικογένεια», είπε μεταξύ άλλων ο Νίκος Γκάλης, μπασκετικός συνοδοιπόρος του Ιωαννίδη στη χρυσή εποχή του Άρη.
ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ-ΘΕΟΔΩΡΑΣ
Την παράσταση έκλεψε αναμφίβολα η κόρη του Γιάννη Ιωαννίδη, που μίλησε για τον πατέρα της.
«Τον δυναμισμό τον είχε και στο σπίτι αλλά το μαγικό ήταν ότι μπορεί να μάλωνες μαζί του αλλά μετά από μια ώρα λειτουργούσε σαν να μην είχε συμβεί τίποτε. Είχε τέτοια ευαισθησία όπου ο ίδιος το ξεχνούσε, έστω κι αν εσύ το κρατούσες μέσα του. Το Ιωαννιδάκι έχει να κάνει με την επιμονή, το πείσμα και ότι προσπαθείς μέχρι τέλους να πετύχεις κάτι έστω κι αν ξέρεις ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να το καταφέρεις. Κατάλαβα τι ακριβώς πρέσβευε ο πατέρας μου στον τελευταίο χρόνο, με την αγάπη που άντλησα από τον κόσμο. Στο σπίτι, ήθελε να μου περάσει ότι δεν υπάρχει λόγος φόβου στη μικρή ζωή που ζούμε. Ο ίδιος το πήγαινε στο άκρο αλλά πάντα μου έλεγε να μη φοβάμαι», είπε μεταξύ άλλων η Ελένη – Θεοδώρα, για τον πατέρα της.
ΟΙ ΣΥΜΠΑΙΚΤΕΣ ΤΟΥ…
«Ο Γιάννης Ιωαννίδης ήταν μια τεράστια φυσιογνωμία του ελληνικού, αλλά και του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Έγραψε ιστορία με χρυσά γράμματα. Το 1971 με υποδέχτηκε ως συμπαίκτη στον Άρη, με αγκάλιασε, μου έδωσε αγάπη και ‘φτερά’ για να παίξω», είπε ο Χάρης Παπαγεωργίου.
«Ο Γιάννης μεγάλωσε σε άλλες εποχές όπου μετρούσε πολύ το να είσαι άφοβος γιατί οι γειτονιές ήταν διαφορετικές. Ήσουν στον δρόμο κι έπρεπε να αποδείξεις ότι δεν φοβάσαι και ότι αξίζεις. Λόγω φυσιογνωμίας είχε μια αριστοκρατική φινέτσα αλλά και την τόλμη την οποία μετέδιδε σε όλους. Από τους παίκτες έως και τους διαιτητές. Δεν έγινε τυχαία ο κορυφαίος προπονητής όλων των εποχών γιατί είχε στοιχεία που δεν βρίσκεις εύκολα. Έχω συνδιαλλαγεί με κορυφαίες προσωπικότητες του χώρου και μπορώ να πω ότι ο Γιάννης είχε στοιχεία που δεν διέκρινα σε άλλους. Το παρατσούκλι του ήταν φανατικός γιατί δεν ήθελε να χάνει. Ήθελε να γυρίσει στον Άρη και να τον κάνει πρωταθλητή. Δυστυχώς, πριν το κάνει, τον πρόλαβε η αρρώστια. Με σεμνότητα, αξιοπρέπεια αντιμετώπισε η Ελένη-Θεοδώρα την απώλεια του πατέρα της, γεγονός που με εντυπωσίασε», τόνισε από την πλευρά του ο Βαγγέλης Αλεξανδρής.
Στους ομιλητές ήταν και ο Μαργαρίτης Σχοινάς…
«Το βιβλίο λέγεται ‘Γεννημένος νικητής’, αν ήταν στα χέρια μου θα του έβαζα τίτλο γεννημένος ηγέτης. Σφράγισε με τη ζωή και τη δουλειά του τη Θεσσαλονίκη, τον Αρη, τη δική μας ζωή όταν ήμασταν μικροί αθλητές στον Άρη. Βλέποντας με την ασφάλεια του χρόνου, πλέον, τα πράγματα, είχε δίκιο σε ό,τι ζητούσε, διότι ηγέτης και νικητής γίνεσαι όταν ζητάς τους άλλους να σε ακολουθήσουν. Ήθελε να μπει στην πολιτική και αφού μπήκε νομίζω δεν το απόλαυσε όσο το περίμενε. Έδωσε πολλά στην πολιτική , η μεγάλη αγάπη του, όμως, ήταν το μπάσκετ», ανέφερε.
