«Η κοροϊδία είναι ο ατμός των μικρών ψυχών». Ο Tennyson περιέγραψε με τον πιο παραστατικό τρόπο τι…εκπέμπουν οι μικρές ψυχές.
Η τραγωδία της Ανατολικής Αττικής ανέδειξε κάθε είδους παθογένεια ή μεγαλείο που μπορεί να κρύβει η ελληνική κοινωνία.
Μία κυβέρνηση που προσπάθησε από την πρώτη στιγμή να αποδώσει την καταστροφή μόνο στις καιρικές συνθήκες και στα αυθαίρετα.
Οι αρχηγοί των σωμάτων ασφαλείας που τα έκαναν όλα τέλεια και χωρίς κανένα μείζον στρατηγικό λάθος.
Όλοι οι υπόλοιποι μηχανισμοί του κράτους που έπραξαν το καθήκον τους όσο μπορούσαν.
Η συνέχεια θα δοθεί βέβαια στις δικαστικές αίθουσες για πολλά χρόνια, καθώς το ελληνικό δημόσιο θα κληθεί να καταβάλλει υψηλές αποζημιώσεις για την ανεπάρκειά του, για την έλλειψη μέτρων πολιτικής προστασίας, για τη μηδαμινή πρόνοια, για το γεγονός ότι δεν υπήρχαν ή δεν λειτουργούσαν πυροσβεστικοί κρουνοί, για το ότι δεν εφαρμόστηκε σχέδιο εκκένωσης κ.ά.
Όχι ότι οι ψυχές που χάθηκαν θα γυρίσουν πίσω, εξαιτίας της δικαστικής ετυμηγορίας, αλλά τουλάχιστον θα αποδοθούν ευθύνες και θα καταβληθούν αποζημιώσεις.
Το καταστάλαγμα της τραγωδίας είναι όμως η ανάδειξη των μικρών ψυχών.
Απογοητεύεσαι όταν διαπιστώνεις για μία ακόμη φορά πως το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του (δεν γνωρίζω καμία εξαίρεση) δεν διαθέτει ηγέτες και μπροστάρηδες.
Έχει απλούς διαχειριστές της εξουσίας, καλύτερους ή χειρότερους, αλλά πολιτικούς που θα είναι έτοιμοι να αναλάβουν πρωτοβουλίες, καθώς και την ευθύνη των πράξεών τους, δεν έχει.
Διαχρονικά την τελευταία εικοσαετία δεν είχε και για αυτό η χώρα χρεοκόπησε μετ’ επαίνων το 2010.
Η Ελλάδα είναι μία χώρα που χρεοκόπησε και κανείς δεν ήταν υπεύθυνος για αυτό, ενώ πρόσφατα η δικαιοσύνη κατέληξε πως κανείς δεν έφταιγε και για το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου αρκετά χρόνια αργότερα.
Υπάρχει περίπτωση ο τόπος να πάει μπροστά με τέτοια και τόση ατιμωρησία;
Από το φύλλο της THESSNEWS #117 (04/08/2018-05/08/2018)
