Η ανθρώπινη φύση εξ ορισμού δεν θέλει να ασχολείται με τα δυσάρεστα ή με τα όσα προδιαγεγραμμένα θα συμβούν βραχυπρόθεσμα ή μεσοπρόθεσμα, αλλά μόνο με τα εφήμερα και κυρίως με τα ευχάριστα.
Πολλές φορές το προσέχουμε αυτό όταν επιχειρούμε να πούμε μία δυσοίωνη πρόβλεψη σε κάποιον και προτιμάει τελικά να μην την ακούσει, παρά να γίνει αποδέκτης αυτού του
κακού νέου.
Όλο το παραπάνω λέγεται στρουθοκαμηλισμός και πολλές φορές έχει γίνει ευδιάκριτο πως η φυλή μας το διαθέτει σε μεγάλες ποσότητες.
Έχουμε αδυναμία προγραμματισμού και ως λαός (πολλοί από εμάς) και ως κράτος, ενώ το κακό, που έρχεται επάνω μας, δεν θέλουμε να το δούμε, παρά μόνο όταν «συγκρουστούμε» μαζί του.
Η πιο τρανή απόδειξη του στρουθοκαμηλισμού είναι το εκλογικό κριτήριο των Ελλήνων.
Η πλειοψηφία, κατά την άποψη μου, εξακολουθεί να πιστεύει ότι είναι εφικτή η επιστροφή στην «κανονικότητα» προ του 2010.
Με αυτό το κριτήριο ψήφισαν οι Έλληνες από το 2010 και μετά, θεωρώντας ότι αυτός που τους τάζει «λαγούς με πετραχήλια» μάλλον ξέρει κάτι παραπάνω.
Τελικά δεν γνώριζε τίποτε παραπάνω και αποδεικνυόταν το μέγεθος του ψεύδους.
Τώρα άρχισε το «παραμύθι» της καθαρής εξόδου από τα μνημόνια και… ζήσανε αυτοί
καλά και εμείς καλύτερα.
Κανείς πολιτικός δεν έχει το θάρρος να περιγράψει στους Έλληνες πως όχι μόνο η «κανονικότητα» προ του 2010 έχει τελειώσει, αλλά και πως η χώρα θα διάγει συνεχή έλεγχο μέχρι να αποπληρώσει το 75% των χρεών της απέναντι στους πιστωτές.
Τίποτε δεν πρόκειται να γίνει όπως ήταν πριν το 2010.
Αν μη τι άλλο πρέπει να ευχαριστήσουμε την σημερινή κυβέρνηση για το εξής: το τέλος των ψευδαισθήσεων το έκανε πράξη.
