Ξεκίνησε με «μαύρο» τρόπο το 2022. Υπόθεση βιασμού, δολοφονία Άλκη, πόλεμος στην Ουκρανία, ακραία καιρικά φαινόμενα. Απεγνωσμένα ψάχναμε μία «αχτίδα» χαράς, ένα λόγο να χαμογελάσουμε, μία αιτία να σφίξουμε τις γροθιές από ικανοποίηση. Και… μας την έδωσε προχθές το CAS.
Ένα αθλητικό δικαστήριο στάθηκε, λοιπόν, η αφορμή για να δούμε τον ήλιο να ξεπροβάλλει πίσω από τα σύννεφα. Για να αισθανθούμε – εμείς που νιώθουμε μέλη της οικογένειας του Άρη – αυτό το μοναδικό αίσθημα της δικαίωσης. Είναι κάτι το πολύ δυνατό να δίνεις ένα ηχηρό «χαστούκι» σε αυτούς που σε λοιδωρούν, σε διασύρουν, παίζουν με την αξιοπρέπειά σου και μάλιστα – όπως αποδείχθηκε περίτρανα – με ανυπόστατα επιχειρήματα.
Αν δε με απατά η μνήμη μου, είναι η πρώτη φορά που το Ανώτατο Αθλητικό Δικαστήριο δικαιώνει απευθείας μία ελληνική ομάδα. Γιατί, αν σκεφτούμε για παράδειγμα την περίφημη υπόθεση πολυιδιοκτησίας, δεν υπήρξε καμία αθωωτική απόφαση. Απλά, η υπόθεση «γύρισε» στα ελληνικά δικαιοδοτικά όργανα και εκεί βγήκε η απόφαση αθώωσης του συμπολίτη.
Ο Άρης, λοιπόν, και ειδικότερα ο Θόδωρος Καρυπίδης, πέτυχε μία πρώτη μεγάλη νίκη. Μία νίκη ουσίας και γοήτρου – αν θέλουμε να τη μεταφράσουμε με ποδοσφαιρικούς όρους – κόντρα σε ένα δαιδαλώδες «σύστημα», που στηρίζεται πάνω σε μία τριμερή «λυκοφιλία» κι έχει επιδοθεί την τελευταία τετραετία στο να «τελειώσει» τους κιτρίνους.
Οι ποδοσφαιριστές των κιτρίνων έχουν παραδεχθεί και με δημόσιες δηλώσεις τους ότι η «θηλειά» του -6 ήταν πολύ σφιχτή καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν. Καθιστούσε διπλά επιτακτική την ανάγκη για νίκη σε κάθε ματς και μετέτρεπε σε διπλή «καταστροφή» κάθε αρνητικό αποτέλεσμα.
Γιατί όλα αυτά; Μα, για να ευνοηθούν τα… εκλεκτά μέλη της «λυκοφιλίας». Μία ΑΕΚ που παραπαίει, ένας Παναθηναϊκός που την τελευταία δεκαετία έχει μετατραπεί σε μικρομεσαία ομάδα (τόσο σε νοοτροπία, όσο και σε αγωνιστικό επίπεδο) κι ένας ΠΑΟΚ που ήξερε ότι ένας Άρης χωρίς το -6 θα διεκδικούσε επί ίσοις όροις μαζί του τουλάχιστον τη 2η θέση.
Τα κόζια πλέον έχουν αλλάξει κύριοι… Και διαβάζω – με εμφανή ικανοποίηση, δεν το κρύβω – άρθρα παραδοχής ότι ο Άρης αυτή τη στιγμή μπαίνει με ψυχολογικό προβάδισμα στα πλέι-οφ και στη μάχη για ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο.
Ένας Άρης που ενοχλεί, ένας Άρης που «χαλάει τη μαγιά» ετών, ένας Άρης που δείχνει ότι είναι αποφασισμένος να στρογγυλοκαθίσει στην πρώτη τριάδα του πίνακα και να αποβάλλει παθογένειες και εσωστρέφεια ετών.
Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις αγωνιστικές επιδόσεις της ομάδας στη διαδικασία των πλέι-οφ. Το περσινό παράδειγμα της εμφανούς «κοιλιάς» – που οδήγησε στην απώλεια της 2ης θέσης της κανονικής περιόδου – είναι ζωντανό μπροστά μας (και προφανώς προς αποφυγή). Όμως, με βάση τα παρόντα δεδομένα, η ομάδα του Μπούργος βάζει πλώρη για τριάδα. Στα… πόδια των παικτών είναι να αποδείξουν την αξία τους και να μην «πυροβολήσουν τον εαυτό τους».
Άλλωστε, ο Θόδωρος Καρυπίδης, δικαιωμένος ψυχολογικά (αλλά και επί του πρακτέου), νιώθει πιο δυνατός κόντρα στο προαναφερθέν… «σύστημα», προκειμένου να τους στηρίξει.
ΥΓ. Άκη Μάντζιο σε ευχαριστούμε για όλα. Πρόσφερες ό,τι μπορούσες, σίγουρα έκανες και τα λάθη σου, αλλά αυτή η εμπειρία στον Άρη θα σου δώσει πολλά credits στην προπονητική σου καριέρα. Καλή τύχη coach στα επόμενα επαγγελματικά σου βήματα.
