Πάρτι κάνουν οι σκληροί των Βρυξελλών και της Ουάσινγκτον. Η θύελλα μέτρων που σαρώνει τη χώρα βρίσκει έναν λαό φαινομενικά συμβιβασμένο με την απώλεια των κεκτημένων του, που έχει παραιτηθεί από τα θεμιτά του δικαιώματα.Δεν είναι μόνο η αποτυχία των διοργανωτών να συγκεντρώσουν πλήθος κόσμου σε μια διαμαρτυρία, η οποία είναι κάτι παραπάνω από δίκαια. Είναι κάτι πολύ βαθύτερο και εξαιρετικά ανησυχητικό. Είναι η πεποίθηση ότι καμιά διαμαρτυρία δεν έχει νόημα, πως ό,τι και να κάνεις ματαιοπονείς. Ζεις την προδιαγεγραμμένη μοίρα σου ανήμπορος να σηκώσεις ανάστημα, να εναντιωθείς, να διεκδικήσεις και να απαιτήσεις.
Όταν η «πρώτη φορά αριστερή» κυβέρνηση υπέγραφε μνημόνιο το καλοκαίρι του 2015, υπέγραφε ταυτόχρονα και το τέλος της όποιας αυταπάτης είχε μέρος των Ελλήνων για αλλαγή πολιτικής και πορείας. Διότι αν είχε κάποιος αυταπάτες, ήταν οι πολίτες που επένδυσαν την τελευταία τους πολιτική ελπίδα στη σημερινή κυβέρνηση. Οι επενδύσεις, δυστυχώς, δεν έχουν εγγυημένη απόδοση. Μπορεί να χάσεις ολόκληρο το κεφάλαιό σου.Πάντως, αν κάποια στιγμή βρεθεί ίχνος τσίπας στο πολιτικό προσωπικό της χώρας, κάθε χρώματος, ας αναλογιστούν την ανεπανόρθωτη ζημία που προκάλεσαν στο ηθικό του λαού.
Από το φύλλο της THESSNEWS #06 (18-19/06/2016)
