Ο σπουδαίος ηθοποιός, που πρόσφατα έκλεισε τα 90 του χρόνια, άνοιξε την καρδιά του στη Ναταλία Γερμανού για τη μακρόχρονη πορεία του στον χώρο του θεάτρου, τις δύσκολες αλλά και πιο λαμπρές στιγμές που βίωσε, ενώ αναφέρθηκε και στην περίφημη σκηνή με το προφιτερόλ στην ταινία «Χτυποκάρδια στο Θρανίο».
«Έχω κάνει 15 ταινίες όλες κι όλες από τις οποίες ξεχώρισαν 4-5. Κάθε χρόνο γινόταν χαμός με τις ταινίες τότε, γυρίζονταν περίπου 180 τον χρόνο, γιατί δεν υπήρχε η τηλεόραση. Την επιτυχία τους την κατάλαβα μετά, όταν άρχισε να τις δείχνει η τηλεόραση, ενώ τότε μπορεί να ήταν 20η ή 30η σε εμπορικότητα μέσα στη χρονιά», παραδέχεται ο ηθοποιός.
«Ο Αλέκος Σακελλάριος ήταν πολύ διαφορετικός, πολύ άνετος άνθρωπος. Το κείμενο στο «Χτυποκάρδια στο Θρανίο» ήταν ξεκαρδιστικό αλλά ο αυτοσχεδιασμός με κυνηγούσε από την αρχή που έγινα ηθοποιός», ανέφερε στη συνέχεια ο Γιώργος Κωνσταντίνου, όταν η συζήτηση στράφηκε στη συγκεκριμένη ταινία.
«Μέσα μου είχα πάντα την αίσθηση της φυσικότητας στο να παίξω έναν ρόλο. Αυτή ήταν και η μεγάλη μου αποτυχία, όταν έδωσα εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο. Μου άνοιξαν την πόρτα και με έβγαλαν έξω, δεν μπορούσαν να το δεχθούν», εξομολογείται χαρακτηριστικά.
«Αυτό με ακολούθησε και βγήκε από μέσα μου στη σκηνή με το προφιτερόλ. Μέσα μου δεν αυτοσχεδίαζα απλά, έβλεπα το γλυκό μπροστά μου και ένιωθα ότι ήθελα να το φάω», παραδέχεται ο Γιώργος Κωνσταντίνου για την κλασική πλέον σκηνή του ελληνικού σινεμά.
Comments are closed.