Στην κάμερα του «Καλύτερα Δε Γίνεται!» μίλησε το Σάββατο 27 Νοεμβρίου ο Μιχάλης Αλικάκος, ο οποίος τη φετινή σεζόν πρωταγωνιστεί στην επιτυχημένη σειρά «Σασμός».
Μεταξύ άλλων, σχολίασε την απόφαση του Άρη Σερβετάλη να αποχωρήσει από τη θεατρική παράσταση «Ρινόκερος», υποστηρίζοντας πως αν δεν δέχεται τον διαχωρισμό των ανθρώπων, πρέπει να το αποδείξει και σε άλλους τομείς της ζωής του. Παράλληλα, ο Μιχάλης Αλικάκος τόνισε πως οι άνθρωποι της τέχνης πρέπει να ακολουθούν τις συμβουλές των γιατρών και των επιστημόνων.
«Βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή σε έναν πόλεμο, ο εχθρός είναι ο ιός. Το άγιο δισκοπότηρο της Επιστήμης μας δίνει ένα όπλο στα χέρια, που λέγεται εμβόλιο. Οι άνθρωποι των γραμμάτων, των τεχνών, οι άνθρωποι της τέχνης, που υποτίθεται και πρέπει να είναι άνθρωποι της προόδου, οφείλουμε να είμαστε σε αυτό τον δρόμο. Θεωρώ απαράδεκτη τη στάση και τη συμπεριφορά του Άρη Σερβετάλη και ως πρωταγωνιστή και ως δημόσιο πρόσωπο.
Ελπίζω ο Άρης Σερβετάλης να δώσει εντολή ή να κάνει και ασφαλιστικά μέτρα στην εταιρεία παραγωγής που παίζει την ταινία του να μην παίζει στον κινηματογράφο, γιατί και εκεί μπορούν να μπουν μόνο εμβολιασμένοι. Επίσης, να κάνει και μία εισήγηση στη Μονή Βατοπεδίου και το Άγιο Όρος να μην υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ ανδρών και γυναικών. Αν θέλεις να πολεμήσεις τον διαχωρισμό, να τον πολεμήσεις σε όλα τα μήκη και πλάτη της συμπεριφοράς και προσωπικής σου έκφανσης» δήλωσε ο Μιχάλης Αλικάκος.
Εν συνεχεία, αναφέρθηκε στο πρόβλημα υγείας της μητέρας του. «Η μητέρα μου ήταν αναρχικό στοιχείο, με τα κρασάκια και τα τραγουδάκια της. Είναι γιατί η μητέρα μου ζει. Χρησιμοποιώ το ήταν, συγχωρέστε με, γιατί αισθάνομαι την μητέρα μου ζωντανή νεκρή, επειδή αυτή τη στιγμή είναι σε ένα πολύ προχωρημένο στάδιο άνοιας και είναι στενάχωρο για εμένα και τα αδέλφια μου που την βλέπουμε σε αυτή την κατάσταση. Οπότε χρησιμοποιώ το ήταν γιατί δεν είναι ο εαυτός της πια. Σχεδόν δεν μας γνωρίζει πια» σημείωσε και πρόσθεσε:
«Περνάς ένα σοκ και δεν θέλεις να δεχθείς ότι στο αγαπημένο σου πρόσωπο συμβαίνει αυτό. Στην μητέρα σου. Κάποιες στιγμές λειτουργούσαμε και λίγο αντιδραστικά. “Ρε μάνα έλεος! Πριν λίγο το είπαμε!”. Όταν μπήκαμε σε αυτό τον κυκεώνα και σε αυτό το καράβι που προχωρούσε και πηγαίναμε στους νευρολόγους, μας συμβούλευσαν πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε σε ανθρώπους με άνοια».
