Ένα διπλό ξύλινο κρεβάτι, μια τραπεζαρία και διάσπαρτες καρέκλες θα συναντήσει στους δρόμους της πόλης, όποιος περπατήσει στις γειτονιές του κέντρου αυτές τις μέρες.
Δεν πρόκειται για άλλη μια εναπόθεση ογκωδών αντικειμένων αλλά για μια ομάδα ανθρώπων που καθημερινά «μετακομίζει» από την μία γειτονιά στην άλλη, στήνοντας υπαίθριο νοικοκυριό.
Πρόκειται για τη δράση «Odyssey of Thessaloniki», εξηγεί η Βάλια Καρδή, performer της δράσης και καλλιτεχνική διευθύντρια, με καταγωγή από την Θεσσαλονίκη, που εργάζεται και ζει στο Παρίσι τα τελευταία 14 χρόνια.
«Ξεκινήσαμε πρώτη Οκτωβρίου από το λιμάνι, στην Κατούνη, για να φτάσουμε 14 του μηνός στην παραλία Θεσσαλονίκης.
Η ιδέα είναι ότι αυτά τα έπιπλα, τα οποία είναι φτιαγμένα από ξύλο και κατασκευασμένα από Γάλλους αρχιτέκτονες είναι φτιαγμένα με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούμε να τα μεταφέρουμε εύκολα με τα χέρια.
Κάνουμε 400 με 500 μέτρα την ημέρα μέσα στην πόλη. Ζούμε σε αυτά τα έπιπλα. Πρόκειται για ένα κινούμενο σπίτι. Κοιμόμαστε στο κρεβάτι και ξαναξεκινάμε την επόμενη μέρα», εξηγεί.
Το project γίνεται αδιάκοπα εδώ και 10 μέρες στις γειτονιές της Θεσσαλονίκης κάτω από όλες τις καιρικές συνθήκες.
«Οι μετακινήσεις μας είναι πάρα πολύ αργές καθώς θέλουμε ο κόσμος να μας παρατηρεί, να ξαφνιάζεται από ένα κρεβάτι στη μέση του δρόμου και να μας προσεγγίσει. Θέλουμε ο κόσμος να έρχεται και να χρησιμοποιεί τα έπιπλα όπως αυτός θέλει. Να οικειοποιηθεί και πάλι με το δρόμο, με το πεζοδρόμιο».
Ένας ξεχασμένος δημόσιος χώρος
«Μιλάμε για δημόσιο χώρο αλλά ο δημόσιος χώρος έχει διαφοροποιηθεί πάρα πολύ από τα προηγούμενα χρόνια. Πλέον χρησιμοποιούμε το πεζοδρόμιο απλά για να πάμε κάπου.
Κανείς δεν κοινωνικοποιείται, κανείς δεν μιλάει με κανέναν. Υπάρχει αποξένωση στα μεγάλα αστικά κέντρα».
Τα έπιπλα είναι το μέσον και όχι ο σκοπός
«Η ιδέα είναι να δημιουργηθεί μία αλληλεπίδραση. Τα έπιπλα είναι το μέσον και όχι σκοπός. Ο τρόπος για να σταματήσουμε, να κάνουμε μία παύση από τη βοή της πόλης, από το χάος της πόλης και την αποξένωση. Σκοπός μας να φέρουμε αυτό που υπήρχε παλιά, οι συνοικίες και σήμερα δεν υπάρχει».
Φιλόξενη πόλη η Θεσσαλονίκη
«Οι αντιδράσεις του κόσμου είναι θετικές. Κάποιοι μας συναντούσαν ξανά και ξανά στις στάσεις μας στην πόλη και μας φέρνουν φαγητό και καφέ.
Στην αρχή, σίγουρα όποιος μας έβλεπε παραξενευότανε, αλλά με την δεύτερη μάτια υπήρχε οικειοποίηση μεταξύ μας. Οι Θεσσαλονικείς έχουν αγκαλιάσει το δρώμενο. Είναι πολύ φιλόξενοι. Από τη στιγμή που τους εξηγούμε τι κάνουμε, έρχονται και συμμετέχουν και οι ίδιοι. Κάποιοι κάθονται μαζί μας και στα τραπέζια.
Δεν έχουμε σκοπό να προσελκύσουμε τον κόσμο. Θέλουμε από μόνος του ο κόσμος να μπει στην περιέργεια και να μας προσεγγίσει για να δει τι ακριβώς είναι αυτό που κάνουμε».
Η δράση έρχεται από τη Γαλλία και το δρώμενο βρίσκεται στην 12η χρόονιά του!
«Έχουμε μείνει σε γειτονιές της Νέας Υόρκης, του Τόκιο, της Βενετίας, του Βερολίνου και στις συνοικίες του Παρισιού» συμπληρώνει η κ. Καρδή.
