THESS-SKG STORIES
Η Δώρα είναι Θεσσαλονικιά. Συνεπώς έχει έμφυτη την καλαισθησία και την κοκεταρία στη ζωή της. Όταν τη γνωρίσεις, θα σκεφτείς…. «Τι ζωντανός άνθρωπος! Θέλω να την κάνω φίλη μου!» Η Δώρα κατάφερε να νικήσει τον καρκίνο του μαστού και έβαλε σκοπό να δώσει δύναμη, αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση και σε άλλες γυναίκες.Το χιούμορ της, η ορμή της, η αγάπη της για τη ζωή και τους ανθρώπους «αναβλύζουν» από κάθε κύτταρό της!
Έχει δημιουργήσει μία ομάδα με όνομα «Βυζάκια σας φιλώ».
Τι ακριβώς είναι αυτή η ομάδα και τι κάνει;
Τα βυζάκια είναι ένα διαδικτυακό μέσο επικοινωνίας που συνδέει ανθρώπους που έχουν βιώσει τον καρκίνο οι ίδιοι τους ή ένα αγαπημένο τους πρόσωπο! Δεν θα το κατηγοριοποιούσα σε μία ομάδα οργανωμένη, απλά θα το περιέγραφα ως έναν ελεύθερο χώρο έκφρασης και επικοινωνίας ανθρώπινων ψυχών! Ένα ιντερνετικό ημερολόγιο, αγαπημένη… Είμαστε μαζί, για να μη νιώθουμε μόνοι! Άλλοι βρίσκουν γκόμενο, εμείς βρίσκουμε παρηγοριά και δημιουργία!
Είχες σίγουρα συγκλονιστικές, οδυνηρές στιγμές στον αγώνα σου ενάντια στον καρκίνο, αλλά δεν θέλω να σταθούμε σ’ αυτές. Πες μου τις χαρούμενες στιγμές σ’ αυτόν τον αγώνα.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία στον άνθρωπο από την ικανοποίηση της προσφοράς! Οι καλύτερες στιγμές μου ήταν στο νοσοκομείο, όταν έκανα με τον ορό βόλτες και μιλούσα με τους ανθρώπους! Όταν ζωγραφίζεις ένα χαμόγελο και μία ελπίδα σε έναν άνθρωπο, είναι η μεγαλύτερη ευτυχία! Συμβουλή: όταν έχεις τις μαύρες σου, κάνε ένα δώρο σε έναν άνθρωπο που το έχει ανάγκη και τότε όλα θα γιάνουν…
Πες μου μια στιγμή έντονη με μία άλλη κοπέλα της ομάδας.
Η πιο έντονη στιγμή μου δεν ήταν με γυναίκα, συνέβη όταν μοιράζαμε σκουφάκια στα παιδάκια με καρκίνο. Είχε ξεμείνει στη σακούλα ένα μικρό, τόσο δα καπελάκι και εγώ το περιγελούσα « Πώς το έπλεξες έτσι», έλεγα στη φίλη μου, «αυτό μόνο σε κούκλα θα χωρέσει». Ήταν μια mini mouse, πιο mini πεθαίνεις… Και όταν η τελευταία πόρτα του νοσοκομείου άνοιξε… σε μία αγκαλιά ένα μωράκι καλωδιωμένο και μια μάνα να με κοιτάει με ένα βλέμμα κενό και τελικά το σκουφάκι βρήκε το κεφαλάκι του… Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι αυτά που πέρασα μπορεί να τα αντέξει ένα παιδί! Γι’ αυτό σου λέω… Γέλα!
Αν ήσουν η κεντρική ομιλήτρια σε μία ομάδα υποστήριξης γυναικών, πώς θα ξεκινούσες την ομιλία σου;
Ποια νομίζεις ότι είσαι ΜΩΡΗ; Εσύ γιατί να μην αρρωστήσεις; Εγώ γιατί να μην αρρωστήσω; Ο κόσμος γύρω μας υποφέρει, εμείς γιατί όχι; Η ζωή, αγάπες μου, δεν είναι γλυκιά ούτε ξινή. Είναι η ζωή, γι’ αυτό ζήσε.
Τι ονειρεύεσαι ;
Μια ζωή χωρίς κριτική, ζήλια και ασταμάτητα θέλω! Μόνο ένα «Σ ‘αγαπώ».
Είσαι ένας άνθρωπος που καταπιάνεται με πολλά. Ήσουν έτσι και πριν τον καρκίνο;
Ο άνθρωπος στα δύσκολα βγάζει αυτό που έχει μέσα του από γεννησιμιού του. Έτσι και εγώ ξεπερνώ τις δυσκολίες μου με παρέα και δημιουργία!
Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον;
Να ζω, να αγαπώ και να μαθαίνω!
Ποιο τραγούδι έλεγες στον γιο σου για να κοιμηθεί;
«Είσαι εσύ ο άνθρωπός μου» της Ανδριάνας Μπάμπαλη.
Στείλε ένα τρανταχτό μήνυμα στις γυναίκες που νοσούν.
Αφήστε τον καρκίνο στον γιατρό σας και ζήστε, δημιουργήστε, ΑΓΑΠΗΣΤΕ!
Από το φύλλο της THESSNEWS #75 (14/10/2017-15/10/2017)
