Ένα σημαντικό βενθικό απόρριμμα «στοιχειώνει» το Θρακικό Πέλαγος, που αποτελεί μια περιοχή μοναδικής οικολογικής αξίας και πλούσιας άγριας ζωής πέρα από οτι αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους ψαρότοπους!
Το 2019, οι αλιείς του Θρακικού Πελάγους, εκτός από ψάρια ξεκίνησαν να «ψαρεύουν» και απορρίμματα συμμετέχοντας στο πρόγραμμα «Ψαρεύοντας Απορρίμματα», που στοχεύει στην απομάκρυνση των σκουπιδιών από μεγάλα βάθη και στην παρακολούθηση της θαλάσσιας ρύπανσης μέσα από δεδομένα που έχουν εκπαιδευτεί να
συλλέγουν οι ίδιοι!
Στο πρόγραμμα συμμετέχουν αλιείς από όλο το Αιγαίο έχοντας απομακρύνει 125 τόνους βενθικών απορριμμάτων και καταγράψει περισσότερα από 200.000 σκουπίδια που έχουν «ψαρευτεί».
Ανάμεσα τους σημαντικά είναι και τα δεδομένα που έχουν συλλεγεί και για τα βενθικά απορρίμματα του Θρακικού Πελάγους!
Σύμφωνα με αυτά, το Θρακικό Πέλαγος κατακλύζεται από εγκαταλελειμμένο αλιευτικό εξοπλισμό. Συγκεκριμένα, περίπου το 35% των απορριμμάτων που έχουν απομακρύνει οι ψαράδες του προγράμματος, προέρχεται από την ίδια την αλιεία. Η συντριπτική όμως πλειοψηφία, το 57% των απορριμμάτων αλιευτικού εξοπλισμού,
προέρχεται από την αλιεία χταποδιών και αποτελείται από τα πλαστικά κιούπια που χρησιμοποιούνται ως παγίδες για χταπόδια.
Δεν είναι γνωστός ο ακριβής αριθμός «κιουπιών» καθώς δεν δηλώνονται ξεχωριστά όμως τα κιούπια για χταπόδια καταλήγουν τελικά ως
απόρριμμα και συσσωρεύονται στον βυθό κυριότερα στην περιοχή από την Θάσο έως την Αλεξανδρούπολη.
Παλιά, τα κιούπια ήταν πήλινα αλλά σταδιακά αντικαταστήθηκαν με τα φτηνότερα πλαστικά. Για σταματήσουν τα κιούπια να «στοιχειώνουν» τον βυθό του Θρακικού πελάγους, η iSea έχει ήδη κοινοποιήσει στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και στο Υπουργείο
Περιβάλλοντος και Ενέργειας μια σειρά προτάσεων:
1) στην καλύτερη αστυνόμευση κι έλεγχο για την εφαρμογή της νομοθεσίας σε σχέση με την παρακολούθηση της ποσότητας αλιευτικών εργαλείων από πλαστικό που καταλήγουν ως Εγκαταλελειμμένος Αλιευτικός Εξοπλισμός στο θαλάσσιο περιβάλλον, και στην
επιβολή των προβλεπόμενων κυρώσεων
2) στην τροποποίηση του αλιευτικού εργαλείου μέσα από την επαναπεριγραφή του στη νομοθεσία, ώστε να ενισχύεται η ανθεκτικότητα, η ανακυκλωσιμότητα και η επαναχρησιμοποίηση των εργαλείων και να διασφαλίζεται η μείωση των απωλειών τους στο θαλάσσιο περιβάλλον.
Στην περίπτωση που οι προτάσεις αυτές δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστούν, η κατάργηση των πλαστικών κιουπιών και η
αντικατάστασή τους από άλλες ιχθυοπαγίδες αποτελεί μονόδρομο.
