Πίτσα, πασατέμπο, ποτά, χαρτί-μολύβι, στοιχήματα, ο χαμένος κερνά τα γλυκά.
Είχα χρόνια να δω τον θεΖμό ολόκληρο. Ποιός; Εγώ που όταν ο Δημηνάς έφερε τηλεόραση ήμασταν από τους πρώτους στην πόλη και τον παρακολουθούσαμε ευλαβικά, οικογενειακώς.
Φέτος, έφτιαξα τη λίστα και βάλαμε η παρέα βαθμολογία 0-1-2-3. Μετά προσθέσαμε plus και minus. Μετά. Όταν καταλάβαμε πως σε αυτό το τσίρκο υπήρχαν βαθμίδες, υπήρχαν αποχρώσεις, υπήρχαν μαθήματα που έπρεπε να πάρουμε. Και μετά να τα κατανοήσουμε.
Δεν μπόρεσε κανείς από την ευφυέστατη παρέα μου, την open minded συντροφιά μου, να δώσει μια επαρκή, ικανοποιητική εξήγηση στον βομβαρδισμό μηνυμάτων που δεχτήκαμε. Νon binary. Kανένα πρόβλημα. ΓΙΑΤΙ αυτή η «πλύση εγκεφάλου»; Το δεχόμαστε. Γιατί σηκώνεται μπαντιέρα σε μια μη υφιστάμενη επανάσταση; Ή δεν είμαστε εμείς το μέτρο;
Διευκρινίση: μας άρεσε το «Ζάρι». ΑΝ ΚΑΙ είπαμε όλοι, όλοι εμείς που λιώσαμε βινύλια και κάψαμε CD, πως είχε πολλά-πάρα πολλά «γυρίσματα» ρυθμών που και περίσσευαν και δυσκόλευαν τον ακροατή.
Συμφωνήσαμε πως:
1. Ο αγαπημένος Φωκάς Ευαγγελινός, δεν είχε κέφια. Το μαντηλούδι το άσπρο του αποχαιρετισμού ήταν φτωχο…νέδικο. Η χορογραφία ανέμπνευστη. Τα εκπληκτικά σκηνικά, τεχνολογίας αιχμής, δεν τα εκμεταλλεύτηκαν. Οι φτωχο…έδικες ταράτσες της Αθήνας δεν είναι φόντο. Απλά δεν είναι φόντο.
2. Οι χορευτές δεν υπήρχε λόγος να κάνουν δηλώσεις και να «διαφημίσουν» την καταγωγή/ταυτότητά τους. Χωρίς ίχνος εθνικισμού, δεν υπήρχαν άξιοι Έλληνες; Πιο όμορφοι ίσως; Γιατί δηλαδή επιλέχτηκαν αυτοί; Δεν τρελλαθήκαμε κιόλας ούτε με την κίνηση, ούτε με το ευειδές των…
3. Η Μαρίνα Σάττι ήταν επιεικώς απαράδεκτη. Να μεταφέρω αυτούσιο το σχόλια φίλου; «Σαν γυφτάκι από τον Δενδροπόταμο, αχτένιστο, άλουστο και κακοντυμένο.» Δεν ήταν κοσμήματα, δεν ήταν μαλλιά, δεν ήταν μακιγιάζ, δεν ήταν ρούχα αυτά. Δεν ήταν ούτε για το πανηγύρι της Κάτω Κ..πετεινίτσας, πόσω δε μάλλον για το Circo Medrano.
Ήταν, λέει, και από Γερμανικό οίκο!!! Χωρίς ίχνος εθνικισμού, επαναλαμβάνω, την Ελλάδα ρε γμτ… εκπροσωπούσε! Έλληνας σχεδιαστής δεν υπήρχε; Να αραδιάζω ονόματα τώρα; Άσε που η μοδίστρα μου στο κάνει με 30 ευρώ και σηκώνει και παζάρι επ΄αυτού…
4. Θα μπορούσα να σας γράψω και πολλά άλλα που ειπώθηκαν το Σάββατο το βράδυ. Μάλλον όμως τα έχετε ήδη σχολιάσει και εσείς με την παρέα σας. Ένα κεφάλι πρέπει να πέσει. Δεν ξέρω ποιανού, αλλά ένα κεφάλι γι΄αυτό το φτωχομ….έδικο θέαμα που ανέβηκε στην τιμημένη σκηνή του Μάλμε, πρέπει να πέσει. Ούτε με νοιάζει το 8 του κοινού και το 11 των επιτροπών. Θέλουμε κάποιος να πληρώσει γιατί μας έκανε να νιώσουμε φτωχο…έδες.
5. Μέχρι και τη Δάφνη Μπόκοτα νοσταλγήσαμε με το απίστευτα κακό Ζερόμ Καλούτα – Θανάση Αλευρά, δίδυμο παρουσιαστών (ο Θεός να τους κάνει…) Άσχετοι μέχρι δακρύων – και είμαι επιεικής.
Που είναι ο Καπουτζίδης; Πού είναι ο Σεργουλόπουλος με την Μπακοδήμου; Τάχα λέει, διάβασαν κιόλας πριν πάνε.
Ένα κεφάλι επί πίνακι εδώ και τώρα λέμε! Ίσως η χειρότερη επιλογή ever!
Ο καθόλα ταλαντούχος ΗΘΟΠΟΙΟΣ Αλευράς που αγαπήσαμε όλοι από το Your face sounds familiar είναι ένας ταλαντούχος ΗΘΟΠΟΙΟΣ και δεν είναι υποχρεωμένος να είναι ταλαντούχος ΠΑΝΤΟΥ. Εντάξει;
6. Επίσης, ένας άλλος φίλος θέλει να κάνει προξενιό τους Ιρλανδούς με τους Σατανιστές της Παλλήνης γιατί μόνον έτσι αυτός ο νέος αλλόκοτος κόσμος που έχει ανατείλει ήδη προφανώς, έχει ελπίδα να μην επιβάλλει την αισθητική του.
