ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΕΣΣΟΠΟΥΛΟΣ || gkessopoulos@gmail.com
H δημοφιλής συγγραφέας Αλκυόνη Παπαδάκη μιλά στην ThessNews με αφορμή το νέο της μυθιστόρημα
«Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με όλα τα καλά. Οι γονείς μου ήταν άνθρωποι με άλφα κεφαλαίο. Θυμάμαι τον πατέρα μου που μου ‘λεγε συχνά: ‘‘Να προσπαθήσεις στη ζωή σου τη λέξη άνθρωπος να τη φέρεις σαν τίτλο! Δεν υπάρχει μεγαλύτερο αξίωμα απ’ αυτό!’’». Αυτό το γράψιμο της Αλκυόνης Παπαδάκη, όπως αποτυπώνεται χαρακτηριστικά στο τελευταίο της μυθιστόρημα που έχει τίτλο «Μια ατέλειωτη φυγή» (εκδ. Καλέντης), είναι που γοητεύει εδώ και χρόνια χιλιάδες αναγνώστες, οι οποίοι την έχουν καταστήσει τη μεγάλη κυρία των ελληνικών μπεστσέλλερ! Στις 13 Μαΐου θα βρεθεί στη Θεσσαλονίκη για την παρουσίαση της «Ατέλειωτης φυγής» στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου. Με αυτές τις δύο αφορμές μίλησε στην ΤhessΝews, με την απλότητα και τη γλυκύτητα που πάντοτε τη χαρακτηρίζουν.
Κυρία Παπαδάκη, «Η ατέλειωτη φυγή» τι δόση αυτοβιογραφίας έχει;
Έχει μεγάλη δόση αυτοβιογραφίας. Εκτός από τα παιδικά χρόνια της Μάγδας, που δεν έχουν καμία σχέση με τα δικά μου. Και τα δικά μου ήταν δύσκολα αλλά σε εντελώς άλλες συνθήκες. Όλα τα υπόλοιπα είναι σχεδόν αληθινά. Υπάρχει βέβαια και η μυθοπλασία.
Λέτε συχνά ότι εμπνέεστε από τις ιστορίες των ανθρώπων γύρω σας. Ποια ιστορία ήταν η αφορμή για τη «γέννηση» της Μάγδας και της «ατέλειωτης φυγής»;
Αφορμή ήταν η ίδια η φυγή. Αν έβαζα έναν τίτλο στη ζωή μου, θα έβαζα ακριβώς αυτόν. «Μια ατελείωτη φυγή…». Τη Μάγδα τη χρησιμοποίησα για να μιλήσει εκ μέρους μου.
Το μυθιστόρημα αυτό είναι ένα ημερολόγιο μιας γυναίκας, της Μάγδας, με ιστορίες ανθρώπων οι οποίοι έγιναν σταθμός στη ζωή της. Στη δική σας ζωή, αν επιτρέπεται, ποιοι άνθρωποι αποτέλεσαν σταθμό;
Κοίτα να δεις… Εγώ πήρα το τρένο της ζωής μου και κατέβαινα πάντα σε λάθος σταθμούς. Εκεί λοιπόν στους λάθος σταθμούς είδα, άκουσα, έπαθα κι έμαθα πολλά.
Η Σαλαμίνα, όπου κατοικείτε, είναι η καταφυγή σας;
Περίπου. Το σίγουρο είναι πως αυτή την καταφυγή την ψάχνω πάντα. Κι όταν κοντεύω να τη συναντήσω, αλλάζω ρότα.
Πώς επιλέξατε να ζείτε εκεί;
Διάλεξα τη Σαλαμίνα γιατί είναι ένα όμορφο νησί, κοντά στην Αθήνα. Κυρίως όμως γιατί δεν έχει καμία σχέση με το λάιφσταιλ που απεχθάνομαι.
Σας απασχολεί αν θα κλείσει η αξιολόγηση;
Πάντα με απασχολεί ό,τι γίνεται στη χώρα μου. Αλλά πέρα από οποιαδήποτε αξιολόγηση, αυτό που με πονάει είναι ότι το όνειρο για έναν καλύτερο κόσμο, αντί να φωτίζεται, όσο πάει μουντζουρώνεται.
Αισιοδοξείτε για την Ελλάδα σήμερα;
Λυπάμαι για την Ελλάδα στο σημείο που βρίσκεται σήμερα. Λυπάμαι και συγχρόνως νευριάζω. Είμαι όμως από τη φύση μου αισιόδοξη. Περιμένω πάντα το καλό.
Ποια συμβουλή θα δίνατε στα Ελληνόπουλα που καταφεύγουν στην ξενιτιά για να επιβιώσουν, προσπαθώντας να ξεφύγουν απ’ την Ελλάδα του σήμερα;
Η Ελλάδα του σήμερα καταπίνει, σαν μαύρη τρύπα, τα όνειρα των νέων. Να μην το βάλουν όμως κάτω. Το κεφάλι ψηλά. Η ζωή τούς ανήκει. Κανένα σκοτάδι δεν είναι απόλυτο. Υπάρχει πάντα ένα φως. Κι αυτό το φως πρέπει να κρατούμε άσβεστο στην ψυχή μας.
Σκέφτομαι πολλές φορές πώς θα είναι άραγε η ζωή μιας συγγραφέως που με τα κείμενά της λειτουργεί ως ψυχολόγος για τόσο κόσμο; Μάλλον υπέροχη…
Υπέροχο είναι αυτό που εισπράττω από τον κόσμο! Όσο για τη ζωή μου… Ποτέ δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Κι όσες φορές τα συνάντησα, έπρεπε να πατήσω πολλά αγκάθια για να τα φτάσω.
Πώς καταφέρνετε να κάνετε τόσο πολύ κόσμο να ταυτίζεται με κάποιους από τους ήρωές σας;
Μα γιατί είναι αληθινοί. Και γιατί χωρίς να κρίνω κανέναν, ψάχνω στα μυστικά δρομάκια της ψυχής τους.
Ποιο πιστεύετε είναι το στοιχείο που γοητεύει; Ρωτώ γιατί σε μια κοινωνία χωρίς αρχές, το δικό σας γράψιμο προβάλλει κλασικές αρχές και αξίες και ο κόσμος σας αγαπά…
Η γλώσσα της καρδιάς. Δεν είναι όμως όλη η κοινωνία το ίδιο. Υπάρχουν πάρα πολλοί που είμαστε στην ίδια συχνότητα.
Είστε μια συγγραφέας από τις πιο αγαπημένες, όχι μόνο ως πένα αλλά και ως άνθρωπος. Πώς το εισπράττετε;
Ως πένα, προσπαθώ να κάνω πάντα το καλύτερο. Ως άνθρωπος, απλώς δεν υποκρίνομαι και προπαντός σέβομαι και νιώθω όλους τους ανθρώπους. Η αγάπη του κόσμου σε στηρίζει.
Τι σας λένε;
Μου λένε πολλά… Ε! Εντάξει. Είναι συνήθως υπερβολικά. Θα ήταν ψέματα όμως αν έλεγα ότι δεν μου αρέσουν.
Το τελευταίο σας μυθιστόρημα είναι αφιερωμένο στη «μικρή Αλκυόνη». Μιλήστε μας για αυτό το βίωμα που λέγεται εγγόνι…
Έχω μια αδυναμία στην εγγονή μου. Αυτό το κοριτσάκι είναι ένα φωτεινό χαμόγελο που στολίζει τη ζωή μου!
Τα μάτια της ψυχής μας παραμένουν ανοιχτά με τη μυθοπλασία σας. Ποιο θεωρείτε το καλύτερο μυθιστόρημά σας, σύμφωνα με τη δική σας ματιά;
Για μένα όλα τα βιβλία μου είναι κομμάτια της ψυχής μου. Δεν ξεχωρίζω κανένα.
Από το φύλλο της THESSNEWS #49 (14/03/2017-16/03/2017
